«Օդեոն» թատրոն կամ «Տեատր դե Ֆրանս» (ֆր.՝ Théâtre de l’Odéon), ֆրնասիական ազգային վեց թատրոններից մեկն է։ Գտնվում է Փարիզի VI շրջանում, Սենի ձախ ափին, Լյուքսեմբուրգյան այգու մոտ` «Օդեոն» մետրոյի հարևանությամբ:,
Թատրոնի շենքը կառուցվել է կլասիցիզմի ոճով 1779 և 1782 թվականներին Կոնդե իշխանների նախկին դղյակում` Շառլ դե Վայի և Մարի Ժոզեֆ Վայի նախագծով` Կոմեդի ֆրանսեզ թատրոնի նմանությամբ։ «Օդեոն» թատրոնը բացվել է 1782 թվականի ապրիլի 9-ին թագուհի Մարի Անտուանետի կողմից։ 1784 թվականին այս թատրոնում է կայացել Պիեռ Բոմարշեի «Խենթ օր կամ Ֆիգարոյի ամուսնությունը» պիեսի բեմադրությունը։
1990 թվականին «Օդեոն» թատրոնը ստացել է «Եվրոպական թատրոն» անվանումը։ Հանդիսանում է` Եվրոպայի թատրոնների միության անդամ։ 2011 թվականին թատրոնի տնօրեն Օլիվիե Պիի հեռանալուց հետո կառավարության որոշմամբ[3] (Պին թատրոնը հաջողությամբ ղեկավարել է 2007 թվականից) նրա տեղը 2012 թվականի մարտին զբաղեցրել է Լյուկ Բոնդին, որը պաշտոնավարել է մինչև 2015 թվականի ավարտը։ 2016 թվականի հունվարի 15-ին թատրոնի նոր տնօրենի պաշտոնը ստանձնել է բեմադրիչ Ստեֆան Բրաունշվեյգը[4]։
Christian Genty, Histoire du Théâtre national de l'Odéon : Journal de bord, 1782-1982, Paris : Fischbacher, 1982, 320 p. (+ 40 pl.) (ISBN 2-7179-0002-0).
Raymond Genty, Les Souterrains de l'Odéon, Paris, Éditions Glomeau, 1945, 72 p.
Jean-Claude Daufresne, Le Théâtre de l'Odéon - Architectures, Décors, Musée, Liège : Mardaga Éditions, Collection : Architecture + recherche, 2004, 297 p. (ISBN 2-87009-873-1).
Daniel Rabreau, Le Théâtre de l'Odéon : Du monument de la Nation au théâtre de l'Europe, Naissance du monument de loisir urbain au XVIIIe siècle, Paris : Belin, 2007, 183 p. (ISBN 978-2-7011-3304-1).
Antoine de Baecque, L'Odéon, un théâtre dans l'Histoire, Paris : Gallimard, 2010, 309 p. (ISBN 978-2-07-013043-6).