Արվեստի բնորոշ նմուշներից և այլն քարե արձանիկները, փայտե և ոսկրե ծիսական դիմակները։ Տարածված են հարդե հյուսածոները (պայուսակներ, հովհարներ, խսիրներ), գործվածքների դաջումը կապույտ, նարնջագույն և կարմիր երկրաչափական նախշերով։ Պրոֆեսիոնալ արվեստը զարգացած չէ։ Գվինեայի Տյան յուրաքանչյուր ժողովուրդ ունի իր երգերը, պարերը, երաժշտական գործիքները։ Երգերի մեղեդիները հիմնականում դիատոնիկ են։ Գործիքներից են՝ տարբեր ձևերի ու չափերի թմբուկները, բալաֆոնը (քսիլոֆոնի տիպի նվագարան), կորան (բազմալար կսմիթային նվագարան), բոլյոնը (եռալար), կերոնան (իննալար կիթառ), երկայնական ֆլեյտան։ Գյուղերում հնուց տոնական պարերը հաճախ վերածվել են թատերական ներկայացումների (ներկված դեմքեր և մարմիններ, դիմակներ, և անպատրաստից երկխոսություններ, մնջախաղ)։ Պրոֆեսիոնալ կատարողները թափառել են գյուղերում և ներկայացրել կենցաղային տեսարաններ։ 1948 թվականին Փարիզում կազմակերպվել է «Աֆրիկյան բալետներ» անսամբլը, որի հիման վրա 1958 թվականին ստեղծվել է «Գվինեայի Տյան աֆրիկյան բալետներ» կոլեկտիվը։ Նրա խաղացանկը կազմված էր պարերից, մնջախաղերից, երաժշտադրամատիկական տեսարաններից։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 187)։
.svg)
.svg){kind=small}
