Սինգապուրի տնտեսություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
ԱրժույթՍինգապուրյան դոլար (SGD/S$)
Ֆիսկալ տարի1 ապրիլի– 31 մարտի
Առևտրային կազմակերպություններWTO, APEC, CPTPP, IOR-ARC, RCEP, ASEAN և ուրիշներ
Վիճակագրություն
ՀՆԱ323 907 234 412,34 $[1]
ՀՆԱ-ի աճ2,5 տոկոս[2]
ՀՆԱ-ն մեկ շնչի հաշվով57 714 $[3]
Գնաճ (ՍԳԻ)0 ± 0,1 տոկոս[4]

Սինգապուրի տնտեսություն, բարձր զարգացած ազատ շուկայական տնտեսություն[5][6]։ Սինգապուրի տնտեսությունը Համաշխարհային տնտեսական ֆորումի կողմից դասվել է որպես աշխարհում ամենաբաց[7], ամենաքիչ կոռումպացված[8]։ Սինգապուրն ունի ցածր հարկային դրույքաչափեր[9] և աշխարհում երկրորդ ամենաբարձր ՀՆԱ-ն մեկ շնչի հաշվով՝ գնողունակության պարիտետի (անգլ.՝ Purchasing power parity (PPP)) առումով։ Ասիական և խաղաղօվկանոսյան տնտեսական խորհուրդի (APEC) կենտրոնակայանը գտնվում է Սինգապուրում։

Սինգապուրը համարվում է «արևելյան ասիական վագրերից» մեկը՝ տնտեսության մեջ զարգացած երկրների մակարդակին արագ ցատկելու համար։ Երկիրը զարգացրել է էլեկտրոնիկայի արտադրությունը, նավաշինությունը և ֆինանսական ծառայությունների ոլորտը։ Երկիրը պահպանում է կայուն գները։

Բիզնեսի համար բարյացակամ համբավին զուգահեռ, պետական ձեռնարկությունները էական դեր են խաղում Սինգապուրի տնտեսության մեջ։ Ինքնիշխան (սուվերեն) հիմնադրամ Temasek Holdings-ն ունի մեծամասնական մասնաբաժին երկրի մի քանի խոշորագույն ընկերություններում, ինչպիսիք են Singapore Airlines-ը, SingTel-ը, ST Engineering-ը և MediaCorp-ը։ Սինգապուրի տնտեսությունը հանդիսանում է օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների (ՕՈՒՆ) (անգլ.՝ foreign direct investment - FDI) արտահոսք-ֆինանսավորող հիմնական երկիրն աշխարհում։ Սինգապուրը նաև շահել է համաշխարհային ներդրողների և հաստատությունների կողմից ՕՈՒՆ-ների ներհոսքից՝ շնորհիվ իր խիստ գրավիչ ներդրումային միջավայրի և վերջին տարիներին կայուն քաղաքական միջավայրի[10]։

Երկրի հիմնական արտահանումը ներառում է էլեկտրոնիկա, քիմիական նյութեր և ծառայություններ։ Սինգապուրը մասնավոր կապիտալի կառավարման տարածաշրջանային հանգույցն է[11][12][13]։ Սինգապուրում ջուրը սակավ է, և ջրի զգալի տոկոսը ներմուծվում է Մալայզիայից[14], հետևաբար այն համարվում է թանկարժեք ռեսուրս։

Փոքր և միջին ձեռնարկությունները (ՓՄՁ) Սինգապուրի տնտեսական հիմքն են։ ՓՄՁ-ից է գոյանում Սինգապուրի ՀՆԱ-ի գրեթե կեսը և դրանցում է զբաղված է տեղի աշխատուժի մոտ 70%-ը[15]։

Սինգապուրն ունի սահմանափակ վարելահողեր, ինչը նշանակում է, որ Սինգապուրը պետք է ապավինի ագրոտեխնոլոգիաների ներդրմանը գյուղատնտեսական արտադրության համար[16][17]։ Մարդկային ռեսուրսները ևս մեկ կենսական խնդիր է Սինգապուրի տնտեսության համար[18]։ Սինգապուրի տնտեսությունը 2014 թվականին Science American Biotechnology վարկանիշում[19] ընդհանուր 2-րդ տեղն է զբաղեցրել՝ Biopolis-ով։

Սինգապուրն ունի ռազմավարական նավահանգիստ, որը նրան դարձնում է ավելի մրցունակ, քան իր հարևաններից շատերին։ Սինգապուրի առևտրի և ՀՆԱ հարաբերակցությունը ամենաբարձրներից է աշխարհում՝ միջինը մոտ 400% 2008-2011 թթ.[20][21]: Սինգապուրի նավահանգիստը բեռնաշրջանառությամբ երկրորդն է աշխարհում։ 2021 թվականի օգոստոսի 17-20-ը Սինգապուրում նախատեսվում էր անցկացնել Համաշխարհային տնտեսական ֆորումը[22]։

Իր միջազգային դիրքը պահպանելու և 21-րդ դարում իր տնտեսական բարգավաճումը շարունակելու համար Սինգապուրը միջոցներ է ձեռնարկել՝ խթանելու նորարարությունը, խրախուսելու ձեռներեցությունը և վերապատրաստելու իր աշխատուժը[23]։ Աշխատուժի նախարարությունը (MoM) կրում է հիմնական պատասխանատվությունը օտարերկրյա աշխատողների ներգաղթի կանոնների սահմանման, ճշգրտման և կիրառման համար։

Տնտեսական վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստորև բերված աղյուսակը ցույց է տալիս 1980–2019 թվականների հիմնական տնտեսական ցուցանիշները (Արժույթի միջազգային հիմնադրամի՝ ԱՄՀ, 2020–2026 թթ. նախահաշիվներով)՝ 2%-ից ցածր գնաճը նշված է կանաչ գույնով[24]։

Աղյուսակում.

GDP - ՀՆԱ

GDP per capita - մեկ շնչի հաշվով ՀՆԱ

GDP (PPP) per capita - ՀՆԱ (PPP) մեկ շնչի հաշվով

Purchasing power parity (PPP) - գնողունակության պարիտետ

US$nominal - ԱՄՆ դոլար անվանական

GDP growth - ՀՆԱ-ի աճ

Inflation rate - Գնաճի մակարդակը

Unemployment - Գործազրկություն

Government debt - Պետական պարտք

Year GDP

(in Bil. US$PPP)

GDP per capita

(in US$ PPP)

GDP

(in Bil. US$nominal)

GDP per capita

(in US$ nominal)

GDP growth

(real)

Inflation rate

(in Percent)

Unemployment

(in Percent)

Government debt

(in % of GDP)

1980 22.9 9,477.9 12.1 5,005.0 10.1% negative increase8.5% 5.8% n/a
1981 27.8 10,957.0 14.4 5,672.1 10.8% negative increase8.2% negative increase5.9% n/a
1982 31.6 11,925.3 15.9 6,000.0 7.1% negative increase3.9% negative increase6.3% n/a
1983 35.6 13,278.9 18.0 6,717.8 8.6% 1.0% positive decrease5.6% n/a
1984 40.1 14,687.5 19.6 7,160.3 8.8% negative increase2.6% negative increase6.1% n/a
1985 41.1 15,037.0 Decrease18.6 Decrease6,788.4 Decrease-0.6% 0.5% positive decrease4.6% n/a
1986 42.5 15,560.5 18.8 6,870.8 1.3% -1.4% positive decrease2.0% n/a
1987 48.3 17,403.4 21.6 7,794.7 10.8% 0.5% negative increase3.9% n/a
1988 55.6 19,544.1 26.6 9,329.0 11.3% 1.5% positive decrease2.6% n/a
1989 63.7 21,726.5 31.4 10,725.7 10.2% negative increase2.3% positive decrease1.8% n/a
1990 72.5 23,809.0 38.9 12,763.3 9.8% negative increase3.5% 1.8% 73.5%
1991 80.0 25,523.9 45.5 14,502.0 6.7% negative increase3.4% 1.8% negative increase76.4%
1992 87.3 27,015.0 52.1 16,136.2 6.6% negative increase2.2% 1.8% negative increase79.0%
1993 99.6 30,055.2 60.6 18,290.1 11.5% negative increase2.3% positive decrease1.7% positive decrease71.2%
1994 113.0 33,050.8 73.7 21,552.4 11.1% negative increase3.1% 1.7% positive decrease70.7%
1995 123.7 35,091.3 87.8 24,914.9 7.2% 1.7% negative increase1.8% positive decrease69.8%
1996 135.4 36,874.1 96.3 26,232.9 7.5% 1.4% positive decrease1.7% negative increase71.3%
1997 149.1 39,289.2 100.1 26,375.9 8.3% 2.0% positive decrease1.4% positive decrease70.8%
1998 Decrease147.5 Decrease37,561.2 Decrease85.7 Decrease21,829.3 Decrease-2.2% -0.3% negative increase2.5% negative increase84.6%
1999 158.2 39,950.2 86.3 Decrease21,796.6 5.7% 0.0% negative increase2.8% negative increase85.3%
2000 176.4 43,783.4 96.1 23,852.8 9.0% 1.3% positive decrease2.7% positive decrease82.3%
2001 178.4 Decrease43,112.5 Decrease89.8 Decrease21,699.7 Decrease-1.1% 1.0% 2.7% negative increase94.5%
2002 188.3 45,085.0 92.5 22,159.8 3.9% -0.4% negative increase3.6% negative increase96.3%
2003 200.7 48,774.1 97.6 23,730.4 4.5% 0.5% negative increase4.0% negative increase99.1%
2004 226.3 54,317.1 115.0 27,608.1 9.8% 1.7% positive decrease3.4% positive decrease95.7%
2005 250.6 58,745.8 127.8 29,961.3 7.4% 0.5% positive decrease3.1% positive decrease92.7%
2006 281.6 63,978.1 148.6 33,768.4 9.0% 1.0% positive decrease2.7% positive decrease86.5%
2007 315.3 68,712.3 180.9 39,432.9 9.0% negative increase2.1% positive decrease2.1% negative increase87.8%
2008 327.3 Decrease67,641.2 193.6 40,008.6 1.9% negative increase6.6% negative increase2.2% negative increase97.9%
2009 329.8 Decrease66,132.2 194.2 Decrease38,926.8 0.1% 0.6% negative increase3.0% negative increase101.7%
2010 382.3 75,302.6 239.8 47,236.7 14.5% negative increase2.8% positive decrease2.2% positive decrease98.7%
2011 415.0 80,052.4 279.4 53,891.5 6.3% negative increase5.2% positive decrease2.0% negative increase103.1%
2012 436.0 82,065.0 295.1 55,547.5 4.5% negative increase4.6% 2.0% negative increase106.7%
2013 448.1 83,001.8 307.6 56,967.4 4.8% negative increase2.4% positive decrease1.9% positive decrease98.2%
2014 461.8 84,423.2 314.9 57,564.8 3.9% 1.0% negative increase2.0% positive decrease97.8%
2015 481.4 86,974.7 Decrease308.0 Decrease55,645.6 3.0% -0.5% positive decrease1.9% negative increase102.2%
2016 501.4 89,417.3 318.8 56,846.3 3.3% -0.5% negative increase2.1% negative increase106.5%
2017 535.1 95,350.4 343.3 61,175.4 4.5% 0.6% negative increase2.2% negative increase107.8%
2018 567.1 100,569.2 376.0 66,675.8 3.5% 0.4% positive decrease2.1% negative increase109.8%
2019 585.0 102,565.0 Decrease374.4 Decrease65,641.3 1.3% 0.6% negative increase2.3% negative increase129.0%
2020 Decrease560.1 Decrease98,511.9 Decrease340.0 Decrease59,794.6 Decrease-5.4% -0.2% negative increase3.0% negative increase154.9%
2021 615.3 107,677.2 378.6 66,263.4 6.0% 1.6% positive decrease2.7% positive decrease137.9%
2022 652.6 113,635.4 397.0 69,129.0 3.2% 1.5% positive decrease2.5% negative increase139.0%
2023 686.4 118,920.8 418.4 72,492.1 2.7% 1.5% positive decrease2.4% negative increase140.2%
2024 720.5 124,224.6 440.1 75,869.3 2.6% 1.5% positive decrease2.3% negative increase141.4%
2025 754.5 129,431.9 461.5 79,169.5 2.5% 1.5% positive decrease2.2% negative increase142.6%
2026 789.6 134,773.9 483.5 82,521.7 2.5% 1.5% 2.2% negative increase143.9%

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ի պատմական զարգացում

Բրիտանական գաղութացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1819 թվականին Սթեմֆորդ Ռաֆլզը, ով ժամանակին Բենկուլենի փոխնահանգապետն էր, առևտրային կետ հիմնեց Սինգապուրում[25]։ Ռաֆլզը փնտրում էր նոր բնակավայր, որը կարող էր օգտագործվել որպես Բրիտանական կայսրության ֆորպոստ։ Նա թողեց Կալկաթան և ուղևորվեց ուսումնասիրելու Հարավարևելյան Ասիան։ Այդ ժամանակ Հոլանդական կայսրությունը և Բրիտանական կայսրությունը տնտեսական մրցակիցներ էին։ Գաղութացումը հնարավորություն տվեց երկու կողմերին ձեռք բերել հսկայական վերահսկողություն քաղաքակրթությունների ռեսուրսների վրա, որոնց տնտեսական հզորությունը այնքան էլ զարգացած չէր։ Ռաֆլզը փնտրում էր նոր բնակավայր, որը կփոխարինի Մալակկային, որը կարող էր հիմնական տնտեսական առավելություն ապահովել Հոլանդական կայսրության նկատմամբ։ Առաջինը հանձնվել է հոլանդացիներին Վիեննայի պայմանագրով[26]։ Ռաֆլզը Սինգապուրը կատարյալ վայր համարեց, որը գտնվում է Մալակկայի ուղիղ գծի եզրին, որն այժմ աշխարհի ամենակարևոր նավագնացության ուղիներից մեկն է։ Տարածքն ուներ առանցքային տնտեսական ռեսուրսներ, որոնք օգուտ կբերեին բրիտանացիներին։ Այնտեղ կար առատ փայտանյութ և քաղցրահամ ջուր, և բնական խորը ջրային նավահանգիստ, որը շահավետ կլիներ բրիտանական նավատորմի համար։ Նա հասավ Սինգապուր գետի գետաբերան, որտեղ մի փոքրիկ մալայական բնակավայր կար։ Ուիլյամ Ֆարկուհարի ուղեկցությամբ Ռաֆլզը հանդիպեց բնակավայրի առաջնորդ Թեմենգգոնգ Աբդուլ Ռահմանին՝ բանակցելու առևտրային կետ հիմնելու իրավունքի շուրջ։ Կղզին կառավարում էր Ջոհորի սուլթանը՝ Թենգկու Ռահմանը, ով ենթարկվել էր հոլանդացիների և բուգիների մեծ ազդեցության։ 1819 թվականի փետրվարի 6-ին Ռաֆլզը հաջողությամբ կազմակերպեց տարածքը Բրիտանական կայսրության մեջ որպես առևտրային կետ ընդգրկելու համար[27]։

Առևտրի ընդլայնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1869 թվականի նոյեմբերի 17-ին բացվում է Սուեզի ջրանցքը, որը միացնում է Միջերկրական ծովը Կարմիր ծովին։ Սա թույլ տվեց կրճատել ճանապարհորդության ժամանակը, ինչը հանգեցրեց առևտրի ծավալների աճին[28]։

Առևտրի ծավալը 1879 թվականին հասավ 105 միլիոն Նեղուցների դոլարի (անգլ.՝ Straits dollar)[29]՝ առևտուրը եկամտի հիմնական աղբյուրն էր, և միայն առևտուրը կազմում էր ՀՆԱ-ի ավելի քան մեկ երրորդը։

Անկախություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1950-ականներին տարածաշրջանում տեղի ունեցան սոցիալական անկարգություններ, որոնք հանգեցրին նրան, որ գաղութատիրական տերությունները որոշեցին հրաժարվել որոշ իրավունքներից։ Ռասայական խռովությունների խթանմամբ գաղութատիրական տերությունները ձգտում էին ստեղծել հզոր տեղական իշխանություն։ Անկարգությունների մեծ մասը գործազրկության բարձր մակարդակի հետևանք էին՝ տեղական իշխանություններին հանձնարարված էր լուծել այս հարցը[30]։ Տնտեսական զարգացման խորհուրդը ստեղծվել է Սինգապուրի կառավարությանը արդյունաբերական ձեռնարկություններ հիմնելու, զարգացնելու և ֆինանսավորելու լիազորություններ տալու համար[31]։

1955 թվականին ստեղծվել է Սինգապուրի տեղական օրենսդիր ժողովը՝ ընտրված 35 անդամներից[32]։

1965 թվականին Մալայզիայից անկախանալուց հետո Սինգապուրը բախվեց փոքր ներքին շուկայի, գործազրկության և աղքատության բարձր մակարդակի։ Սինգապուրի տնային տնտեսությունների 70 տոկոսն ապրում էր ծանր գերբնակեցված պայմաններում, բնակչության մեկ երրորդը ապրում էր քաղաքի ծայրամասերում գտնվող աղքատ թաղամասերում։ Գործազրկությունը միջինը կազմել է 14 տոկոս, մեկ շնչին բաժին ընկնող ՀՆԱ-ն՝ 516 ԱՄՆ դոլար, իսկ բնակչության կեսը անգրագետ է։

Արդյունաբերական բում և փոփոխություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լի Կուան Յուն ընտրվելուց հետո վերահսկում է երկրի զգալի տնտեսական բարեփոխումները։ Նրա պաշտոնավարման ընթացքում կառուցվածքային փոփոխությունները և մեխանիզմները խթանեցին տնտեսությունը։ Սինգապուրը փոքր և խիտ բնակեցված երկիր էր՝ շատ քիչ բնական ռեսուրսներով։ Սա գիտակցելով՝ Լին բացահայտեց, որ Սինգապուրի հիմնական առավելությունը նրա մարդկային կապիտալն է և նրա կարողությունը ապահովելու կրթված քաղաքացիներ, որոնք կարող են մրցակցել համաշխարհային արդյունաբերության և առևտրի մեջ։ 1961 թվականի օգոստոսի 1-ին Սինգապուրի կառավարությունը ստեղծեց Տնտեսական զարգացման խորհուրդ, որը պետք է խթաններ ստեղծեր Սինգապուրն օտարերկրյա ներդրումների համար գրավիչ ուղղություն դարձնելու համար[33]։ Օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների ներհոսքը մեծապես աճել է հաջորդ տասնամյակների ընթացքում, և մինչև 2001 թվականը օտարերկրյա ընկերություններին բաժին է ընկել արտադրանքի 75%-ը և արտահանման 85%-ը։ Իսկ այդ ընթացքում, Սինգապուրի խնայողություններն ու ներդրումային տոկոսադրույքները աճեցին` հասնելով աշխարհում ամենաբարձր ցուցանիշներին, մինչդեռ տնային տնտեսությունների սպառման և աշխատավարձերի մասնաբաժինը ՀՆԱ-ի մեջ նվազել է` հայտնվելով ամենացածր ցուցանիշների շարքում[34][35][36]։ Լիի պաշտոնավարման սկիզբը նշանավորվեց հաջողությամբ, և 1965-1973 թվականներին իրական ՀՆԱ-ի տարեկան աճը կազմեց 12,7%[37]։ Նա ծախսերն ուղղեց ենթակառուցվածքների վերանորոգմանը և բարելավմանը։ Այս ջանքերը խթանեցին արտադրության արդյունավետությունը և դրեցին այն հիմքերը, որոնք անհրաժեշտ էին բազային արդյունաբերությունը կառուցելու համար։ 2019 թվականի դրությամբ Սինգապուրի ենթակառուցվածքը լավագույնն է որակի առումով՝ 100-ից 95,4 միավորով[38]։ 1973-1979 թվականների ժամանակահատվածը նշանավորեց պայքար Սինգապուրի համար, քանի որ նրանք հեռացան հիմնական ենթակառուցվածքային ծախսերից և շարժվեցին դեպի ավելի կայուն տնտեսական առաջընթաց։ 1973 թվականի նավթային ճգնաժամը բարձրացրեց կառավարության իրազեկվածությունը այնպիսի խնդիրների վերաբերյալ, ինչպիսիք են տնտեսական կենտրոնացումը։ Դա ստիպեց կառավարությանը նոր ֆորում անցկացնել՝ քննարկելու երկրների տնտեսությունը տնտեսական փոփոխություններին հարմարեցնելու ուղիները։ ՀՆԱ-ի աճն այս ընթացքում մի փոքր ավելի ցածր է եղել, քան նախորդ տարիներին՝ տարեկան 8,5%։ Այնուամենայնիվ, գործազրկությունը գրեթե 0% էր, և բնակչության մեծ մասը մեծ հաջողություններ էր գրանցել արտադրողականության մեջ[39]։ Կառավարությունը կարևորեց տեխնոլոգիայի և կրթության վրա կենտրոնացումը, որպես տնտեսական շահույթի նոր ալիք[40]։ Բացի այդ, նրանք բացահայտեցին ֆինանսական ծառայությունները որպես առանցքային ոլորտ, որտեղ Սինգապուրը կարող է դիվերսիֆիկացնել և ներգրավել նոր աճ։ Այս ընթացքում կառավարությունը մեծ ներդրումներ կատարեց ֆինանսական ծառայությունների ոլորտում։ Հաջողվեց նվազագույնի հասցնել գնաճը և աշխատողներին տրամադրել համապատասխան սարքավորումներ և մեքենաներ՝ աճը պահպանելու համար։

Նորագույն պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աճ ծառայությունների ոլորտում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս ներդրումային շարժման արդյունքում Սինգապուրի կապիտալի պաշարը 1992 թվականին աճել է 33 անգամ և հասել կապիտալ-աշխատուժ հարաբերակցության տասնապատիկ աճի[41]։ Կենսամակարդակը անշեղորեն բարձրանում էր, ավելի շատ ավելի ցածր եկամուտ ունեցող կարգավիճակից անցնում էին միջին եկամուտ ունեցող ապահովության՝ տնային տնտեսությունների եկամուտների ավելացմամբ:1987 թվականին Լին պնդում էր, որ սինգապուրցիների 80%-ն այժմ կարող է համարվել միջին խավի ներկայացուցիչներ։ Լիի օրոք Սինգապուրն ուներ և՛ ցածր գնաճ, և՛ գործազրկություն։ Լիի օրոք Սինգապուրն ուներ ցածր գնաճ և գործազրկություն։ Այնուամենայնիվ, ի տարբերություն Հունաստանի և Եվրոպայի մնացած երկրների տնտեսական քաղաքականության, Սինգապուրը հետևեց սոցիալական ապահովության ցանցի անհատականացման քաղաքականությանը։ Սա հանգեցրեց միջինից բարձր խնայողությունների և երկարաժամկետ հեռանկարում շատ կայուն տնտեսության։ Առանց ծանրաբեռնված սոցիալական պետության կամ դրա հավանականության, Սինգապուրը զարգացրել է շատ ինքնաապահով և հմուտ աշխատուժ, որը քաջատեղյակ է համաշխարհային տնտեսությանը[42]։

1990-ականները Սինգապուրի համար մեծ հարց դրեցին այն մասին, թե ինչպես նրանք կվերագտնեն իրենց տնտեսությունը։ Հարավարևելյան Ասիայում 1990-ականներին արդյունավետ արտադրական ընկերությունների ի հայտ գալը մարտահրավեր է նետել երկրին այդքան փոքր աշխատուժով և հողային սահմանափակումներով։ Չնայած արտադրական հատվածում առկա պայքարին, Սինգապուրը բարգավաճում էր համաշխարհային ֆինանսների, առևտրի ոլորտում և հանդիսանում էր միջազգային առևտրի արդյունաբերական հանգույց[43]։

Սինգապուրի տնտեսական ռազմավարությունը 1960-1999 թվականներին իրական աճ է ապահովել՝ միջինը 8,0%։ 1965 թվականին երկրի անկախացումից ի վեր Սինգապուրի ՀՆԱ-ն աճել է միջինը 9,5%-ով[44]։ Տնտեսությունը վերելք ապրեց 1999 թվականին Սինգապուրի վարչապետ Գոհ Չոկ Տոնգի օրոք՝ տարածաշրջանային ֆինանսական ճգնաժամից հետո՝ 5,4%, որին հաջորդեց 9,9% աճ 2000 թվականին։ Այնուամենայնիվ, ԱՄՆ-ի, Ճապոնիայի և Եվրամիության տնտեսական դանդաղումը, ինչպես նաև էլեկտրոնիկայի համաշխարհային անկումը նվազեցրին 2001 թվականին գնահատված տնտեսական աճը մինչև բացասական 2,0%։

Տնտեսությունն աճել է 2,2%-ով հաջորդ տարի, իսկ 1,1%-ով 2003 թվականին, երբ Սինգապուրը տուժեց SARS-ի բռնկումից։ Հետագայում, 2004 թվականին տեղի ունեցած մեծ շրջադարձը թույլ տվեց նրան զգալի վերականգնում կատարել՝ 8,3% աճ, թեև փաստացի աճը կիսով չափ պակաս է տարվա նպատակային աճից՝ ընդամենը 2,5%-ով։ 2005 թվականին տնտեսական աճը կազմել է 6,4%, իսկ 2006 թվականին՝ 7,9%։

Պարզ էր, որ Սինգապուրը նույնպես դժվարություն կունենա համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի արդյունքում՝ հաշվի առնելով ֆինանսական ծառայությունների կենտրոնի իր կարգավիճակը։ Շուկայի որոշ մեկնաբաններ կասկածում էին ճգնաժամի հետևանքները հաղթահարելու տնտեսության ունակությանը։ Ի վերջո, 2009-ին տնտեսությունն աճեց 3,1%-ով, իսկ 2010-ին՝ 15,2%-ով[44][45]։

2013 թվականի հունիսի 8-ի դրությամբ Սինգապուրում գործազրկության մակարդակը կազմում էր մոտ 1,9%, իսկ երկրի տնտեսական աճի տեմպը ավելի ցածր էին՝ 1,8% եռամսյակային՝ 2010 թվականի 14,8%-ի համեմատ։

Երկիրի տնտեսությունը անկում ապրեց 2015 և 2016 թվականներին, քանի որ ՀՆԱ-ի աճը նվազել է մինչև 2 տոկոս։ Չնայած աճի տեմպերի դանդաղմանը, երկիրը դեռ բացասական աճի տեմպեր չի ցուցաբերել, ինչը դրական նշան է։

2017 թվականի դրությամբ Սինգապուրի ՀՆԱ-ն կազմում է 323,907 միլիարդ դոլար[46]։

Ակնկալվում է, որ 2019 թվականին Սինգապուրը կունենա տնտեսական դանդաղում, ընդ որում ՀՆԱ-ի աճը կդանդաղի մինչև 1,9%՝ 2018 թվականի 3,1%-ից՝ պայմանավորված ԱՄՆ-ից և Չինաստանից մաքսատուրքերի բարձրացումներով[47]։

COVID-19 համաճարակի առաջին ամիսներին՝ 2020 թվականի մարտի 26-ին, Սինգապուրի Առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը հայտարարեց, որ կարծում է, որ 2020 թվականին տնտեսությունը կնվազի 1-4%-ով։ Սա տեղի է ունենում այն բանից հետո, երբ 2020 թվականի առաջին եռամսյակում տնտեսությունը կրճատվել է 2,2%-ով՝ 2019 թվականի նույն եռամսյակի համեմատ[48]։ Մայիսի 26-ին նախարարությունը հայտարարեց, որ վերանայում է 2020 թվականին Սինգապուրի տնտեսության անկման ցուցանիշները 4%-ից մինչև 7%-ի իր ակնկալիքները[49]։ Տնտեսագետները ստիպված եղան նվազեցնել իրենց կանխատեսած թվերը՝ նախկինի համեմատ, և ոմանք ենթադրեցին, որ տնտեսական վերականգնումը կարող է որոշ ժամանակ տևել[50][51]։ Ի պատասխան տնտեսական ճնշման՝ Moody's գործակալությունը նույն տարում ժամանակավորապես նվազեցրեց Սինգապուրի բանկային հատվածի վարկանիշը «կայունից» մինչև «բացասական»[52]։

Տնտեսագետ Չուա Հակ Բինի գնահատմամբ՝ ի պատասխան համաճարակի ձեռնարկվող միջոցները, որոնք կիրառվում են ապրիլի 7-ից սկսված, կարող են ազդել տնտեսության վրա մինչև 10 միլիարդ S$ (սինգապուրյան դոլար)[53]։ Շինարարների համար սահմանված կարանտինի պատճառով մտավախություններ են եղել, որ շինարարական ծրագրերը կարող են հետաձգվել մինչև վեց ամսով[54]։ Առևտրի և արդյունաբերության պետնախարար Չի Հոնգ Թաթը հայտարարեց, որ մոտ 3,800 ընկերություններ փակվել են 2020 թվականի ապրիլին, ինչը միայն մի փոքր ավելին է, քան վերջին 5 տարվա ընթացքում նույն ամսվա միջին 3,700-ը։ Թեև նա զգուշացրել է, որ առաջիկա ամիսներին այս ցուցանիշը, ամենայն հավանականությամբ, կաճի։ Չնայած փակվող ընկերությունների թվի աննշան աճին, նոր ընկերությունների թիվը նվազել է մոտ մեկ երրորդով` համեմատած 2015 թվականի ապրիլի միջին ցուցանիշի հետ[55]։

Պետական ձեռնարկություն և ներդրում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրի պետական սեփականություն հանդիսացող ձեռնարկությունները՝ որպես ՀՆԱ-ի տոկոս

Հանրային հատվածն օգտագործվում է և որպես ներդրող, և որպես տնտեսական զարգացման և նորարարության կատալիզատոր։ Սինգապուրի կառավարությունն ունի երկու սուվերեն հիմնադրամներ՝ Temasek Holdings-ը և GIC Private Limited-ը, որոնք օգտագործվում են երկրի պահուստները կառավարելու համար[56]։ Սկզբում պետության դերն ավելի շատ կենտրոնացած էր արդյունաբերության կառավարման վրա՝ տնտեսական զարգացման նպատակով , սակայն վերջին տասնամյակներում Սինգապուրի ինքնիշխան հիմնադրամների նպատակները տեղափոխվել են առևտրային հիմքի վրա[57]։

Կառավարության հետ կապված կորպորացիաները զգալի դեր են խաղում Սինգապուրի ներքին տնտեսության մեջ։ 2011 թվականի նոյեմբերի դրությամբ Սինգապուրում գրանցված GLC-ների լավագույն վեցը կազմում էին Սինգապուրի բորսայի (SGX) ընդհանուր կապիտալիզացիայի մոտ 17 տոկոսը։ Այս ամբողջությամբ կամ մասամբ պետական ձեռնարկությունները գործում են առևտրային հիմունքներով և չունեն որևէ մրցակցային առավելություն մասնավոր ձեռնարկությունների նկատմամբ։ Պետական սեփականությունն աչքի է ընկնում տնտեսության ռազմավարական ոլորտներում, ներառյալ հեռահաղորդակցությունը, լրատվամիջոցները, հասարակական տրանսպորտը, պաշտպանությունը, նավահանգիստները, օդանավակայանի գործառնությունները, ինչպես նաև բանկային գործերը, նավագնացությունը, օդային ճանապարհորդությունը, ենթակառուցվածքները և անշարժ գույքը[58]։

2014 թվականի դրությամբ Temasek-ը Սինգապուրում ունի 69 միլիարդ ԱՄՆ դոլարի ակտիվներ, ինչը կազմում է Սինգապուրում գրանցված ընկերությունների ընդհանուր կապիտալիզացիայի 7%-ը[59][60]։ 2017 թվականին GSK-ն իր ասիական կենտրոնակայանը տեղափոխեց Սինգապուր[61]։

Տարի Ընդհանուր առևտուր Ներմուծում Արտահանումներ % Փոփոխություն
2000 $273 $135 $138 21%
2001       −9.4%
2002 $432     1.5%
2003 $516 $237 $279 9.6%
2004 $629 $293 $336 21.9%
2005 $716 $333 $383 14%
2006 $810 $379 $431 13.2%
2014 $983 $464 $519 21,3% փոփոխություն 2006-2014 թթ.

Բոլոր թվերը միլիարդավոր սինգապուրյան դոլարներով են։

Ոլորտներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մրցունակ մնալու համար, չնայած աշխատավարձերի բարձրացմանը, կառավարությունը ձգտում է խրախուսել ավելի բարձր ավելացված արժեքով գործունեությունը արտադրական և սպասարկման ոլորտներում։ Այն նաև բացել է կամ ընթացքի մեջ է ֆինանսական ծառայությունների, հեռահաղորդակցության, էլեկտրաէներգիայի արտադրության և մանրածախ առևտրի ոլորտները օտարերկրյա ծառայություններ մատուցողների համար և մեծացնում է մրցակցությունը։ Երբ 2006 թվականին կենտրոնական բիզնես թաղամասում վարձավճարները եռապատկվեցին, կառավարությունը նաև ձեռնարկել է որոշ միջոցներ, ներառյալ աշխատավարձի սահմանափակումները և չօգտագործվող շենքերի ազատումը, վերահսկելու առևտրային վարձավճարների աճը՝ նվազեցնելու բիզնեսով զբաղվելու արժեքը Սինգապուրում։

Բանկային գործ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրը համարվում է համաշխարհային ֆինանսական կենտրոն բազմաթիվ առաջատար ֆինանսական վերլուծաբանների, տնտեսագետների և քաղաքականություն մշակողների կողմից, իսկ Սինգապուրի բանկերն առաջարկում են համաշխարհային մակարդակի կորպորատիվ բանկային հաշիվների ծառայություններ։ 2020 թվականի Համաշխարհային ֆինանսական կենտրոնների ինդեքսում Սինգապուրը զբաղեցրել է վեցերորդ տեղը աշխարհում և չորրորդը՝ Ասիայում[62]։ Դրանք ներառում են բազմաթիվ արժույթներ, ինտերնետ-բանկինգ, հեռախոսային բանկինգ, չեկային հաշիվներ, խնայողական հաշիվներ, դեբետային և կրեդիտ քարտեր, ժամկետային ավանդներ և ակտիվների կառավարման ծառայություններ[63]։

Սինգապուրը նաև ներգրավել է ակտիվներ, որոնք նախկինում պահվում էին շվեյցարական բանկերում մի քանի պատճառներով, ներառյալ շվեյցարական հաշիվներից գանձվող նոր հարկերը և շվեյցարական բանկային գաղտնիքի թուլացումը։ Շվեյցարական երկրորդ խոշորագույն բանկը՝ Credit Suisse-ը, 2005 թվականին Սինգապուր տեղափոխեց միջազգային մասնավոր բանկերի ղեկավարին։ Դրա համար երկիրը նաև անվանվել է «Ասիական Շվեյցարիա».[64]։

Կենսատեխնոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրն ակտիվորեն զարգացնում է կենսատեխնոլոգիական արդյունաբերությունը։ Հարյուր միլիոնավոր դոլարներ են ներդրվել ոլորտում՝ ենթակառուցվածքների կառուցման, հետազոտությունների և զարգացման ֆինանսավորման և առաջատար միջազգային գիտնականների Սինգապուր ներգրավելու համար։ Դեղորայք արտադրող առաջատար ընկերությունները, ինչպիսիք են GlaxoSmithKline (GSK), Pfizer-ը և Merck & Co-ն, գործարաններ են բացել Սինգապուրում։ 2006 թվականին GSK-ն ներդրեց ևս 300 միլիոն սինգապուրյան դոլար՝ մանկական պատվաստանյութերի մեկ այլ գործարան կառուցելու համար, որն իր տեսակի մեջ առաջինն էր Ասիայում[65]։ Ներկայումս դեղագործությունը կազմում է երկրի արդյունաբերական արտադրանքի ավելի քան 8%-ը[66]։ 2022 թվականին Սինգապուրի կենսադեղագործական արդյունաբերությունն արտադրել է տարեկան 18 միլիարդ ԱՄՆ դոլարի արտադրանք, որը երկու տասնամյակի ընթացքում եռապատկվել է[67]։

Էներգետիկա և ենթակառուցվածքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրը գնագոյացման կենտրոնն է և Ասիայի նավթի առևտրի առաջատար կենտրոնը։ Նավթային արդյունաբերությունը կազմում է Սինգապուրի ՀՆԱ-ի 5%-ը, ընդ որում Սինգապուրը հանդիսանում է վերամշակման արտահանման առաջատար երեք կենտրոններից մեկն աշխարհում։ 2007 թվականին արտահանել է 68,1 մլն տոննա նավթ։ Նավթային արդյունաբերությունը հանգեցրեց քիմիական արդյունաբերության զարգացմանը, ինչպես նաև նավթի և գազի սարքավորումների արտադրությանը[68]։ Սինգապուրին բաժին է ընկնում ինչպես jackup սարքերի, այնպես էլ փոխարկված լողացող արտադրության պահեստավորման և բեռնաթափման միավորների համաշխարհային շուկայի 70%-ը։ Նրան է պատկանում նավերի վերանորոգման համաշխարհային շուկայի 20 տոկոսը, իսկ 2008 թվականին ծովային և օֆշորային արդյունաբերությունում աշխատում էր մոտ 70,000 աշխատող[69]։

Սինգապուրն ունի սահմանափակ վերականգնվող էներգիայի ներուժ՝ հիմնականում իր փոքր տարածքի պատճառով, արեգակնային էներգիան ամենամեծ ներուժն ունի[70]։ Կառավարությունը նպատակ է դրել արտադրել արևային էներգիա՝ 2030 թվականին ծածկելու 350,000 տնային տնտեսություն, ինչը համապատասխանում է 2020 թվականին երկրի էլեկտրաէներգիայի պահանջարկի 4%-ին[70]։ Որպես ֆինանսական կենտրոն՝ Սինգապուրը կարող է կարևոր դեր խաղալ վերականգնվող էներգիայի ոլորտում ներդրումներ ներգրավելու գործում Հարավարևելյան Ասիայի պետությունների ասոցիացիայի՝ ASEAN-ի ողջ տարածաշրջանում[71]։

Անշարժ գույք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրի կառավարությունը տիրապետում է երկրի հողերի 90 տոկոսին, ինչպես նաև բնակարաններին, որտեղ բնակվում է բնակչության 80 տոկոսը[72]։

Զբոսաշրջություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զբոսաշրջությունը կարևոր դեր է խաղում Սինգապուրի տնտեսության մեջ։ Սինգապուրն աշխարհի ամենաշատ այցելվող քաղաքներից մեկն է[73]։

Առևտուր, ներդրումներ և օգնություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրի արտահանումը 2006 թվականին

Սինգապուրի ընդհանուր առևտուրը 2014 թվականին կազմել է 982 միլիարդ ԱՄՆ դոլար։ Չնայած իր փոքր չափերին, Սինգապուրը ներկայումս Միացյալ Նահանգների տասնհինգերորդ խոշորագույն առևտրային գործընկերն է[74]։ 2014 թվականին Սինգապուրի ներմուծումը կազմել է 464 մլրդ դոլար, իսկ արտահանումը՝ 519 մլրդ դոլար։ Մալայզիան Սինգապուրի ներմուծման հիմնական աղբյուրն էր, ինչպես նաև նրա ամենամեծ արտահանման շուկան, որը կազմում էր Սինգապուրի արտահանման 18%-ը, որին հաջորդում է Միացյալ Նահանգները։ Այնուամենայնիվ, հարկ է նշել, որ մալազիական բանջարեղենի որոշ մատակարարներ փորձել են մաքսանենգ ճանապարհով սնունդ ներմուծել, եթե այն չի համապատասխանում սննդի անվտանգության չափանիշներին[75]։

Մալայզիան Սինգապուրի ամենամեծ առևտրային գործընկերն է, որի երկկողմ առևտուրը 2012 թվականին կազմել է մոտ 91 միլիարդ ԱՄՆ դոլար, ինչը ASEAN-ի ընդհանուր առևտրի մեկ հինգերորդն է։ Սինգապուրի առևտուրը խոշոր առևտրային գործընկերների հետ, ինչպիսիք են Մալայզիան, Չինաստանը, Ինդոնեզիան և Հարավային Կորեան, աճել են 2012 թվականին, մինչդեռ ԵՄ 27-ի, ԱՄՆ-ի, Հոնկոնգի և Ճապոնիայի հետ առևտուրը նվազել է 2012 թվականին։ 2009 թվականից ի վեր Չինաստանի հետ Սինգապուրի առևտրում արտահանման արժեքը գերազանցել է ներմուծմանը։ Համեմատության համար նշենք, որ 2006 թվականից ի վեր ԱՄՆ-ի հետ Սինգապուրի առևտրում ներմուծման արժեքը գերազանցել է արտահանմանը[76][77]։

Վերաարտահանումը կազմել է 2000 թվականին Սինգապուրի այլ երկրներ ընդհանուր վաճառքի 43%-ը։ Սինգապուրի հիմնական արտահանվող ապրանքներն են էլեկտրոնային բաղադրիչները, զտված նավթը, ոսկին, համակարգիչները և փաթեթավորված դեղամիջոցները։

Սինգապուրում առևտուրը շահել է Սինգապուրի կողմից կնքված առևտրային համաձայնագրերի լայն ցանցից։ Ըստ Healy Consultants-ի՝ Սինգապուրն ունի ազատ առևտրի հասանելիություն ASEAN-ի ողջ ցանցին, մինչդեռ ներմուծման մաքսատուրքերը նվազում են, երբ գործ ունենք Ինդոնեզիայի, Մալայզիայի, Ֆիլիպինների, Թաիլանդի, Բրունեյի, Բիրմայի, Կամբոջայի, Լաոսի և Վիետնամի հետ։

Սինգապուրի Տնտեսական Զարգացման Խորհուրդը (The Singapore Economic Development Board՝ EDB) շարունակում է մեծ մասշտաբով ներդրումային միջոցներ ներգրավել երկրի համար՝ չնայած քաղաքի գործառնական միջավայրի համեմատաբար բարձր արժեքին։ ԱՄՆ-ն առաջատարն է օտարերկրյա ներդրումներով, որոնք կազմում են 2000 թվականին արտադրական հատվածի նոր պարտավորությունների 40%-ը։ 1999 թվականի դրությամբ Սինգապուրում արտադրական և ծառայությունների ոլորտում ԱՄՆ ընկերությունների համատեղ ներդրումները հասել են մոտ 20 միլիարդ դոլարի (ընդհանուր ակտիվները)։ ԱՄՆ ներդրումների հիմնական մասը էլեկտրոնիկայի, նավթի վերամշակման և պահեստավորման, ինչպես նաև քիմիական արդյունաբերության մեջ է։ Սինգապուրում գործում են ավելի քան 1500 ամերիկյան ընկերություններ։

Սինգապուրի հիմնականում կոռուպցիայից զերծ կառավարությունը, հմուտ աշխատուժը և առաջադեմ և արդյունավետ ենթակառուցվածքը ներդրումներ են ներգրավել ավելի քան 3000 բազմազգ կորպորացիաներից (MNCs) ԱՄՆ-ից, Ճապոնիայից և Եվրոպայից։ Օտարերկրյա ընկերությունները ներկա են տնտեսության գրեթե բոլոր ոլորտներում։ TNC-ներին բաժին է ընկնում արտադրության և ուղղակի արտահանման վաճառքի ավելի քան երկու երրորդը, չնայած ծառայությունների որոշ ոլորտներ դեռ գերակշռում են կառավարության հետ կապված կորպորացիաները։

Կառավարությունը նաև խրախուսում է ընկերություններին ներդրումներ կատարել Սինգապուրից դուրս, ընդ որում երկրի ընդհանուր օտարերկրյա ուղղակի ներդրումները մինչև 1998 թվականի վերջը կհասնեն $39 միլիարդի։ Առաջատար ուղղությունը Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետությունն է, որը կազմում է ընդհանուր օտարերկրյա ներդրումների 14%-ը, որին հաջորդում են Մալայզիան (10%), Հոնկոնգը (9%), Ինդոնեզիան (8%) և Միացյալ Նահանգները (4%)։ Հնդկաստանի արագ զարգացող տնտեսությունը, հատկապես բարձր տեխնոլոգիաների ոլորտը, դառնում է օտարերկրյա ներդրումների աճող աղբյուր Սինգապուրի համար։ Միացյալ Նահանգները երկկողմանի օգնություն չի տրամադրում Սինգապուրին, սակայն ԱՄՆ-ն, ըստ երևույթին, ձգտում է բարելավել երկկողմ առևտուրը և ստորագրել է ԱՄՆ-Սինգապուր ազատ առևտրի համաձայնագիրը։ Սինգապուրում կորպորատիվ հարկը կազմում է 17%[78]։

Միջազգային առևտրային համաձայնագրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տնտեսություն Համաձայնագիր Հապավում Կնքվել է Ստորագրվել է Արդյունավետ Իրավական տեքստ
Ավստրալիա Comprehensive Strategic Partnership CSP 6 մայիսի 2016[79] 2015
Նոր Զելանդիա Agreement between New Zealand and Singapore on a Closer Economic Partnership ANZSCEP 18 օգոստոսի 2000 14 նոյեմբերի 2000 1 հունվարի 2001 [1]
Եվրոպական ազատ առևտրի ասոցիացիա Agreement between the EFTA States and Singapore EFTA-Singapore FTA 11 ապրիլի 2002 26 հունիսի 2002 1 հունվարի 2003 [2]
Ճապոնիա Japan–Singapore Economic Partnership Agreement JSEPA հոկտեմբեր 2001 13 հունվարի [3]
Միացյալ Նահանգներ United States-Singapore Free Trade Agreement USSFTA 19 նոյեմբերի 2002 6 մայիսի 2003 1 հունվարի 2004 [4]
Հորդանան Singapore Jordan Free Trade Agreement SJFTA 29 ապրիլի 2004 16 մայիսի 2004   [5]
Բրունեյ Trans-Pacific Strategic Economic Partnership Agreement Trans-Pacific SEP   օգոստոս 2005 1 հունվարի 2006 [6]
Չիլի 18 հուլիսի2005
Նոր Զելանդիա 18 հուլիսի 2005
Հնդկաստան India – Singapore Comprehensive Economic Cooperation Agreement India-Singapore CECA նոյեմբեր 2004 29 հունիսի 2005 1 օգոստոսի 2005 [7]
Կորեա Korea-Singapore Free Trade Agreement KSFTA 28 նոյեմբերի 2004 4 օգոստոսի 2005 2005 թվականի վերջ [8]
Պերու Peru-Singapore Free Trade Agreement PesFTA սեպտեմբեր 2007 29 մայիսի 2008 2009 թվականի սկիզբ
Շրի Լանկա Sri Lanka-Singapore Free Trade Agreement Sri Lanka-Singapore FTA 2016 23 հունվարի 2018 2018 թվականի կեսերը

Սինգապուրի աշխատուժ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000 թվականին Սինգապուրում աշխատում էր մոտ 2,2 միլիոն մարդ։ Բնական ռեսուրսների սահմանափակ հասանելիությամբ Սինգապուրը ստիպված էր ներդրումներ կատարել իր ժողովրդի մեջ։ Երկիրն ունի անգլերենի ամենաբարձր իմացությունը Ասիայում, ինչը այն դարձնում է գրավիչ վայր բազմազգ կորպորացիաների համար։ 1970-ականներին, ըստ Թիլակ Աբեյսինխեի, «աշխատուժի 2,4 տոկոսը դիպլոմ ունեցողներ էին»։ Մինչև 1990 թվականը նրանց թիվը հասել էր 6,3%-ի։ 2013 թվականին բարձրագույն կրթություն ունեցող աշխատուժի մասնաբաժինը կազմել է 31%։ Երկրի բարձր որակավորում ունեցող աշխատատեղերի դիրեկտիվը խթանել է և՛ աճը, և՛ կրթությունը տարածաշրջանում[80]։ Արհմիությունների ազգային կոնգրեսը (NTUC)՝ միակ արհմիությունների ֆեդերացիան է, որն ունի սիմբիոտիկ հարաբերություններ իշխող կուսակցության հետ, կազմում է բոլոր կազմակերպված աշխատողների գրեթե 99%-ը։ Հանրային քաղաքականությունը և ակտիվությունը, այլ ոչ թե աշխատանքային օրենքները, կարգավորում են ընդհանուր աշխատանքային և արհմիությունների խնդիրները։

Զբաղվածության մասին օրենքը քիչ պաշտպանություն է տրամադրում սպիտակ օձիքի աշխատողներին՝ եկամտի շեմի պատճառով։ Սինգապուրի կառավարությունը կարևորում է արհմիությունների, ղեկավարության և կառավարության միջև համագործակցությունը (եռակողմ) և վեճերի արագ լուծումը։ Վերջին 15 տարում ընդամենը մեկ գործադուլ է եղել։

Սինգապուրում գրեթե լիարժեք զբաղվածությունը պահպանվում է երկար ժամանակ։ Տնտեսական անկման հետ մեկտեղ գործազրկության մակարդակը 2001 թվականի վերջի դրությամբ տարեսկզբի 2,4%-ից բարձրացավ մինչև 4,0%։ Այդ ժամանակից ի վեր գործազրկությունը նվազել է, և 2012 թվականի դրությամբ գործազրկության մակարդակը կազմում է 1,9%[81]։

Թեև Սինգապուրի կառավարությունը հանդես է եկել նվազագույն աշխատավարձի և գործազրկության նպաստների սխեմաների դեմ, 2007 թվականին կառավարությունը ներդրեց աշխատավայրում եկամտի հավելյալ սխեման (WIS)՝ ցածր որակավորում ունեցող աշխատողների աշխատավարձերը բարձրացնելու համար։ Սինգապուրցի տարեց աշխատողներին աշխատանքի ընդունելու հարցում գործատուներին աջակցելու համար, 2011 թվականին ներդրվեց Զբաղվածության հատուկ վարկավորման ծրագիրը (SEC): Այն առաջին անգամ ընդլայնվել է 2012 թվականին՝ աջակցելու գործատուներին՝ աշխատանքի ընդունելու տարեց սինգապուրցի աշխատողներին և հաշմանդամություն ունեցող անձանց (ՀՈւԱ)։ Այն օգնեց գործատուներին հաղթահարել այն ծախսերը, որոնք կապված էին տարեց աշխատողների համար Կենտրոնական Նախախնամական Հիմնադրամի (CPF) մուծումների դրույքաչափերի բարձրացման հետ։ SEC-ի հնգամյա սխեման երկարացվել է ևս երեք տարով՝ մինչև 2019 թվականը, որպեսզի խրախուսի գործատուներին կամավոր կրկին վարձել 65 տարեկան և բարձր տարիքի աշխատողներին[82][83]։

Սինգապուրի կառավարությունը և NTUC-ն փորձնական կիրառել են մի շարք ծրագրեր՝ բարձրացնելու հետ մնացող արտադրողականությունը և մեծացնելու կանանց և տարեց աշխատողների մասնակցությունը աշխատուժում։ Այնուամենայնիվ, աշխատուժի պակասը պահպանվում է սպասարկման ոլորտում և շատ ցածր որակավորում ունեցող աշխատատեղերում շինարարության և էլեկտրոնիկայի ոլորտներում։ 2000 թվականին Սինգապուրում կար մոտավորապես 600000 օտարերկրյա աշխատող, որը կազմում էր ընդհանուր աշխատուժի 27%-ը։ Արդյունքում, աշխատավարձերը համեմատաբար ճնշված են կամ չեն բարձրացվում բոլոր աշխատողների համար։ Որոշակի վերահսկողություն ունենալու համար կառավարությունը սահմանում է օտարերկրյա աշխատողների գանձումներ, որոնք վճարվում են գործատուների կողմից ցածր վարձատրվող աշխատողների համար, ինչպիսիք են տնային աշխատողները և շինարարական աշխատողները[84]։ 2012 թվականին Առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը (MTI) խորհուրդ տվեց, շարունակել կարգավորել օտարերկրացիների հոսքը, քանի որ երկիրը շարունակում է բախվել բնակչության ծերացման և աշխատուժի կրճատման հետ։ Սինգապուրի խորհրդարանն ընդունեց իր Տնտեսական ռազմավարության կոմիտեի (ՏՍՀ) առաջարկությունները ներգաղթի և օտարերկրյա աշխատուժի միջև օպտիմալ հավասարակշռության վերաբերյալ ինչպես բարձր, այնպես էլ ցածր որակավորում ունեցող աշխատողների համար[85]։ Կառավարությունը գիտակցում է, որ ներկայիս ընդհանուր օտարերկրյա աշխատուժը պետք է լրացնի տեղական աշխատուժը և չփոխարինի Սինգապուրի հիմնական աշխատուժին, և մեծապես օգնում է ընկերություններին բարձրացնել արտադրողականությունը՝ բիզնեսի վերակառուցման և աշխատուժի վերապատրաստման միջոցով, բարձրացնել աշխատուժում բնակիչների մասնակցության մակարդակը[86][87]։

Աղքատություն և տնտեսական անհավասարություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրը մեկ շնչի հաշվով աշխարհի ամենահարուստ երկրներից է, սակայն նրա Ջինիի գործակիցը զարգացած երկրների համեմատ բարձր է։ Եկամուտների անհավասարության վերաբերյալ վիճակագրությունը հրապարակված է Սինգապուրի վիճակագրության դեպարտամենտի կողմից[88]։ Սինգապուրի Ջինիի գործակիցը, առանց հարկերի և սոցիալական տրանսֆերտների, երկիրը դասում է միջին միջակայքում։ Այնուամենայնիվ, երկիրը շարունակում է մնալ «շատ բարձր» կատեգորիայում Անհավասարության ճշգրտված մարդկային զարգացման ինդեքսում (IHDI), որը նման է Մարդկային զարգացման ինդեքսին (HDI), սակայն ճշգրտված է անհավասարության համար։

2018 թվականի հոկտեմբերին Օքսֆամը (Oxfam) Սինգապուրը 157-ից 149-րդն է դասել 2018 թվականի անհավասարության կրճատման ինդեքսում իր հանձնառության մեջ՝ դասելով այն ինդեքսի երկրների ամենաներքևի տասնյակում, որը դասակարգում է երկրները՝ հիմնվելով տնտեսական անհավասարությունը նվազեցնելու ջանքերի վրա[89]։ Իր զեկույցում Oxfam-ը Սինգապուրին մեղադրել է «վնասակար հարկային պրակտիկաների» խրախուսման, համընդհանուր նվազագույն աշխատավարձի բացակայության (բացառությամբ հավաքարարների և պահակների) և աշխատանքային իրավունքների վատ կատարման մեջ[90]։ Կառավարությունն արձագանքեց զեկույցին` նշելով, որ ավելի կարևոր է դիտարկել «իրական արդյունքները», ինչպիսիք են Սինգապուրի բնակարանների սեփականության, առողջապահության, կրթության և զբաղվածության բարձր մակարդակը, այլ ոչ թե պետական ծախսերը կամ հարկերի դրույքաչափերը, և նշելով, որ զեկույցը «ենթադրում է. որ բարձր հարկերը և պետական բարձր ծախսերը արտացոլում են անհավասարության դեմ պայքարելու պարտավորությունը»։

Կառավարությունը սոցիալական աջակցություն է ցուցաբերում սոցիալական աջակցության տարբեր սխեմաների միջոցով։ Սոցիալական և ընտանիքի զարգացման նախարարությունը ղեկավարում է ComCare ծրագիրը, որը եկամուտների աջակցություն է տրամադրում ցածր եկամուտ ունեցող ընտանիքներին մի շարք կարճ և միջնաժամկետ օգնության, երկարաժամկետ օգնության, երեխաների աջակցության և շտապ ֆինանսական կարիքների սխեմաների միջոցով[91]։ Համայնքների զարգացման խորհուրդները նաև իրականացնում են տեղական աջակցության տարբեր սխեմաներ իրենց շրջաններում[92]։ Մարդկային ռեսուրսների նախարարությունը իրագործում է Silver Assistance Scheme-ը, որը լրացուցիչ ֆինանսական աջակցություն է տրամադրում ցածր եկամուտ ունեցող տարեցներին, ովքեր չունեն ընտանեկան աջակցություն։ Միևնույն ժամանակ, Առողջապահության նախարարությունը նաև ղեկավարում է MediFund-ը՝ օգնելու այն ընտանիքներին, որոնք դժվարանում են վճարել բժշկական վճարները՝ չնայած պետական սուբսիդիաներին և առողջապահության ֆինանսավորման այլ սխեմաներին[93]։ Բացի այդ, Սոցիալական ծառայությունների ազգային խորհուրդը համակարգում է մի շարք 450 ոչ կառավարական կամավոր բարեգործական կազմակերպություններ, որոնք տրամադրում են սոցիալական ծառայություններ՝ միաժամանակ միջոցներ հայթայթելով Սինգապուրի համայնքային հիմնադրամի միջոցով[94]։

Այսօր ցածր և միջին եկամուտ ունեցող խմբերը ստանում են 2,5 անգամ ավելի շատ պետական սուբսիդիաներ, քան մեկ տասնամյակ առաջ[95]։

Պետական ֆինանսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կառավարության ծախսերը Սինգապուրում աճել են համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի սկզբից ի վեր՝ 2008 թվականին ՀՆԱ-ի մոտ 15%-ից հասնելով 17%-ի 2012 թվականին։ Պետական ընդհանուր ծախսերը՝ որպես ՀՆԱ-ի տոկոս, ամենացածրերից են աշխարհում և թույլ են տալիս մրցակցային հարկային ռեժիմ[96][97]։ Սինգապուրն իր սահմանադրությամբ պարտավոր է պահպանել հավասարակշռված բյուջե կառավարության յուրաքանչյուր ժամկետի ընթացքում։ Սինգապուրի պետական պարտքը թողարկվում է ներդրումային նպատակներով, այլ ոչ թե ծախսերը ֆինանսավորելու համար[98][99][100]։

Անձնական եկամտահարկը Սինգապուրում տատանվում է 0%-ից մինչև 22% 320,000 S$-ից բարձր եկամուտների համար[101]։ Սինգապուրում չկա կապիտալ շահույթի (Capital gains tax (CGT)) կամ ժառանգության հարկ[102][103]։ Սինգապուրի կորպորատիվ հարկի դրույքաչափը կազմում է 17%՝ փոքր բիզնեսի համար արտոնություններով։ Սինգապուրն ունի միաշերտ կորպորատիվ եկամտահարկի համակարգ, ինչը նշանակում է, որ բաժնետերերի համար կրկնակի հարկում չկա[104]։

1994 թվականի ապրիլի 1-ին Սինգապուրը ներմուծեց ապրանքների և ծառայությունների հարկը (GST) 3% նախնական դրույքաչափով՝ ավելացնելով կառավարության եկամուտը 1,6 միլիարդ SG դոլարով (1 միլիարդ ԱՄՆ դոլար, 800 միլիոն եվրո) և հաստատելով պետական ֆինանսները[105]։ Ապրանքների և ծառայությունների հարկվող հարկը 2003 թվականին ավելացվել է մինչև 4%, 2004 թվականին՝ 5%, իսկ 2007 թվականին՝ 7%[106]։

Սինգապուրի կառավարությունն ունի երկու ներդրումային ընկերություն՝ GIC Private Limited-ը և Temasek Holdings-ը, որոնք կառավարում են Սինգապուրի պահուստները։ Երկուսն էլ գործում են որպես առևտրային ներդրումային հոլդինգներ՝ անկախ Սինգապուրի կառավարությունից, սակայն վարչապետ Լի Սյեն Լունը և նրա կինը՝ Հո Չինգը, համապատասխանաբար ծառայում են որպես այս կորպորացիաների նախագահ և գործադիր տնօրեն[107][108][109]։ Մինչ GIC-ը ներդրումներ է կատարում արտերկրում, Temasek-ը Սինգապուրում ունի իր պորտֆելի 31%-ը, ունենալով մեծամասնական բաժնետոմսեր երկրի մի քանի խոշորագույն ընկերություններում, ինչպիսիք են Singapore Airlines-ը, SingTel-ը, ST Engineering-ը և MediaCorp-ը[110]։ 2014 թվականի դրությամբ Temasek-ը Սինգապուրում ունի 69 միլիարդ SGD ընդհանուր ակտիվներ, ինչը ներկայացնում է Սինգապուրի ցուցակված ընկերությունների ընդհանուր կապիտալիզացիայի 7%-ը։

2013 թվականի ապրիլին երկիրը ճանաչվեց որպես հարուստների համար ավելի ու ավելի տարածված հարկային դրախտ՝ շնորհիվ իր ցածր անձնական եկամտահարկի դրույքաչափի, ոչ սինգապուրյան եկամտի հարկերից լրիվ ազատման և կրկնակի հարկման մասին 69 պայմանագրերի, որոնք կարող են նվազագույնի հասցնել և՛ եկամտահարկը, և՛ կապիտալ շահույթի հարկը։ Ավստրալացի միլիոնատեր մանրածախ առևտրով զբաղվող Բրետ Բլենդին, ով ունի 835 միլիոն ավստրալական դոլար անձնական կարողություն, և մուլտիմիլիարդատեր, Facebook-ի համահիմնադիր Էդուարդո Սավերինը հարուստ մարդկանց երկու օրինակներ են, ովքեր հաստատվել են Սինգապուրում (Բլանդի՝ 2013 թվական, Սավերին՝ 2012 թվական)։ Բացի այդ, ավստրալիացի հանքարդյունաբերության մագնատ Ջինա Ռայնհարթը սեփականություն ունի Սինգապուրում[111], իսկ ամերիկացի ներդրող Ջիմ Ռոջերսը տեղափոխվեց Սինգապուր 2007 թվականին[112][113]։ Չինական մեդիա հեռուստատեսության հայտնիներ Ջեթ Լին և Գոնգ Լին նույնպես ստացել են Սինգապուրի քաղաքացիություն[114][115]։

Դրամավարկային քաղաքականության[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սինգապուրի դրամավարկային մարմինը (MAS) Սինգապուրի կենտրոնական բանկն է և ֆինանսական կարգավորող մարմինը։ Նրա ներկայիս նախագահն է Թարման Շանմուգարաթնամը (2011 թ. մայիս – առ այսօր)[116]։ Այն կառավարում է տարբեր օրենքներ՝ կապված փողի, բանկային, ապահովագրության, արժեթղթերի և ընդհանրապես ֆինանսական հատվածի, ինչպես նաև արժութային հարցեր։ MAS-ին իրավունք տրվեց հանդես գալ որպես բանկիր և ֆինանսական գործակալ կառավարության համար։

Ի տարբերություն շատ այլ կենտրոնական բանկերի, ինչպիսիք են Դաշնային պահուստների համակարգը, Եվրոպական կենտրոնական բանկը կամ Անգլիայի բանկը, MAS-ը չի կարգավորում դրամավարկային համակարգը տոկոսադրույքներով, որպեսզի ազդի համակարգի իրացվելիության վրա։ Փոխարենը նա նախընտրում է դա անել 1981 թվականից գործող արտարժույթի մեխանիզմի միջոցով։ Դրանով նա կառավարում է սինգապուրյան դոլարը մի շարք արժույթների նկատմամբ, որոնք նրանք հրապարակայնորեն չեն հրապարակում։ Նա դա անում է SGD շուկայում, ինչպես նաև դրամական շուկայի այլ գործարքներում միջամտելու միջոցով[117][118]։ MAS-ը վերանայում է իր քաղաքականությունը մոտավորապես 6 ամիսը մեկ՝ ավելի քիչ հաճախականությամբ, քան կենտրոնական բանկերի մեծ մասը[119]։ Որոշ դեպքերում, օրինակ՝ COVID-19 համաճարակի ժամանակ, MAS-ը կարող է փոխել իր հանդիպման ամսաթիվը[120]։

Սեփականության քաղաքականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անշարժ գույքի սպեկուլյացիաները թուլացնելու համար կառավարությունը 2011 թվականի դեկտեմբերին ուժի մեջ մտցրեց լրացուցիչ դրոշմանիշային տուրք գնորդներից (ABSD): Այն հետագայում բարձրացվել է 2013 թվականի հունվարին, այնուհետև՝ 2018 թվականի հուլիսին։ Սինգապուրցիների համար, ովքեր գնում են իրենց առաջին սեփականությունը, ներկայումս ABSD չկա։ Իրենց երկրորդ և հաջորդ գույքի համար նրանք վճարում են մինչև 15% ABSD: Օտարերկրացիների համար ABSD-ի դրույքաչափը կազմում է 20%, անկախ նրանից, թե դա նրանց որերրորդ սեփականությունն է, իսկ իրավաբանական անձանց համար՝ 25%[121]: Միևնույն ժամանակ, երբ նրանք բարձրացրին ABSD-ն 2018-ին, MAS-ը խստացրեց բնակարանային վարկերի կանոնները՝ սահմանափակելով վարկի ժամկետը և նվազեցնելով Վարկ-Արժեք հարաբերակցությունը[122][123]։

Միաձուլումներ և ձեռքբերումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մինչ օրս Սինգապուրում իրականացվել է 16156 միաձուլման և ձեռքբերման գործարք, որոնք ընդհանուր արժեքը կազմել է 850 մլրդ. ԱՄՆ դոլար։ 1985 թվականից ի վեր նկատվում է մշտական աճի միտում, որն ընդհատվել է միայն 2002 և 2009 թվականներին[124]։ Քանակով (926) և արժեքով (78 միլիարդ դոլար) ամենաակտիվ տարին եղել է 2017 թվականը, հետևաբար սա այս պահին պատմության ամենաբարձր ցուցանիշն է։ Ընդհանուր առմամբ, Սինգապուրում մուտքային և ելքային գործարքները բաշխվում են մոտավորապես հավասար։

Ահա Սինգապուրի մուտքային կամ ելքային մասնակցությամբ 10 լավագույն գործարքների ցանկը.

Հայտարարության ամսաթիվը Գնորդի անունը Ձեռք բերող Միջին արդյունաբերություն Ձեռք բերող ազգ Թիրախի անունը Թիրախային միջին արդյունաբերություն Թիրախային երկիր Գործարքի արժեքը (միլիոն դոլար)
2 հունվարի 2008 Shining Prospect Pte Ltd Other Financials Սինգապուր Rio Tinto PLC Metals & Mining Միացյալ թագավորություն 14,284.17
7 սեպտեմբերի 2015 Petrol Complex Pte Ltd Oil & Gas Սինգապուր Essar Oil Ltd Oil & Gas Հնդկաստան 12,907.25
14 հուլիսի 2017 Nesta Investment Holdings Ltd Other Financials Չինաստան Global Logistic Properties Ltd Non Residential Սինգապուր 11,553.58
12 հոկտեմբերի 2016 QHG Shares Pte Ltd Other Financials Սինգապուր Rosneft Oil Co Oil & Gas Ռուսաստանի Դաշնություն 10,776.55
12 հոկտեմբերի 2007 Government of Singapore Invest Alternative Financial Investments Սինգապուր UBS AG Banks Շվեյցարիա 9,760.42
26 մարտի 2001 Singapore Telecommunications Wireless Սինգապուր Cable & Wireless Optus Lt Telecommunications Services Ավստրալիա 8,491.12
12 հունվարի 2014 Investor Group Other Financials Սինգապուր IndCor Properties Inc REITs Միացյալ Նահանգներ 8,100.00
30 մարտի 2007 Investor Group Other Financials Սինգապուր Alinta Ltd Oil & Gas Ավստրալիա 7,500.98
13 սեպտեմբերի 2012 TCC Assets Ltd Other Financials British Virgin Fraser & Neave Ltd Food and Beverage Սինգապուր 6,896.48
15 հունվարի 2008 Government of Singapore Invest Alternative Financial Investments Սինգապուր Citigroup Inc Banks Միացյալ Նահանգներ 6,880.00

Սինգապուրի ընկերություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Forbes Global 2000-ի 2018 թվականի ցուցակում աշխարհի 2000 խոշորագույն հանրային ընկերությունների թվում 15-ը եղել են սինգապուրյան.

DBS Group (228)

Oversea-Chinese Banking Corporation (284)

United Overseas Bank (311)

SingTel (354)

Wilmar International (456)

CapitaLand (931)

Singapore Airlines (1119)

Flextronics International (1176)

Olam International (1326)

Keppel Corporation (1634)

China Aviation Oil (1734)

UOL Group (1858)

Frasers Centrepoint (1920)

Fraser & Neave (1938)

Sembcorp Industries (1971)

Փաստեր և թվեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տնտեսական աճի տոկոսը՝ 1.7% (2016)[125]

Արդյունաբերական արտադրության աճի տեմպ՝ 1% (2016)

Էլեկտրաէներգիա - արտադրություն ըստ աղբյուրի.[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

հանածո վառելիք՝ 95.3%, հիդրո՝ 0%, միջուկային՝ 0%, այլ՝ 3.9% (2014)

Էլեկտրաէներգիայի սպառում՝ 47.5 TWh (2016)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էլեկտրաէներգիայի արտահանում՝ 0 kWh (2007)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էլեկտրաէներգիայի ներմուծում՝ 0 kWh (2007)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղատնտեսական ապրանքներ՝[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ռետին, կոպրա, միրգ, բանջարեղեն, թռչնամիս, ձու, ձուկ, խոլորձ, դեկորատիվ ձուկ

Արժույթ՝ 1 սինգապուրյան դոլար (S$ կամ SGD) = 100 ցենտ

Փոխարժեքները [126]

Տարի Սինգապուրյան դոլար 1 ԱՄՆ դոլարի դիմաց
1981 2.0530
1985 2.1213
1990 1.7275
1995 1.4148
2000 1.7361
2005 1.6738
2011 1.2573
2012 1.2498
2013 1.2513
2014 1.2671
2015 1.3748
2016 1.379

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Համաշխարհային բանկի տվյալների բազա — WB.
  2. ↑ http://www.imf.org/external/datamapper/NGDP_RPCH@WEO?year=2017
  3. ↑ Համաշխարհային բանկի տվյալների բազա — WB.
  4. ↑ http://www.imf.org/external/datamapper/PCPIEPCH@WEO?year=2016
  5. ↑ Central Intelligence Agency (2012 թ․ օգոստոսի 6). «The World Factbook». cia.gov. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  6. ↑ Ministry of Trade and Industry Singapore. «Free Market System». mti.gov.sg. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
  7. ↑ World Economic Forum. «Global Enabling Trade Report» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ հուլիսի 29-ին.
  8. ↑ «Corruption Perceptions Index 2018 Executive Summary p. 8» (PDF). transparency.org. Transparency International. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 21-ին. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 27-ին.
  9. ↑ «Country Rankings». 2013 Index of Economic Freedom. The Heritage Foundation. 2013. Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ հուլիսի 20-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  10. ↑ «Archived copy» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 1-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  11. ↑ Aun Long, Jek; Danny Tan (2010 թ․ հունիս). «The growth of the private wealth management industry in Singapore and Hong Kong». Capital Markets Law Journal. 6 (1): 104–126. doi:10.1093/cmlj/kmq022.
  12. ↑ «Wealth Management». UBS. 2013 թ․ ապրիլի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  13. ↑ Neil Chatterjee; John O'Donnell (2008 թ․ նոյեմբերի 14). «Wealth management prospers in Singapore». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  14. ↑ Jorn Madslien (2008 թ․ մայիսի 6). «Singapore water makes global waves». BBC News. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ սեպտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  15. ↑ «Singstats - SINGAPORE ECONOMY» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2022 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 14-ին.
  16. ↑ Shim Kim Fah (1990). «Part IV Country Papers (Contd.)». FAO Corporate Document Repository. Agriculture and Consumer Protection. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  17. ↑ «Agrotechnology Parks». Agri-Food & Veterinary Authority of Singapore. Government of Singapore. 2012 թ․ նոյեմբերի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  18. ↑ Brenda S.A. Yeoh; Weiqiang Lin (2012 թ․ ապրիլ). «Rapid Growth in Singapore's Immigrant Population Brings Policy Challenges». Migration Policy Institute. Migration Policy Institute. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 12-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  19. ↑ «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 13-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 25-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  20. ↑ «WTO Trade Policy Review: Singapore». WTO. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 15-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 19-ին.
  21. ↑ «Trade (% of GDP)». World Bank.
  22. ↑ Allassan, Fadel. «2021 World Economic Forum to be held in Singapore instead of Davos». Axios (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
  23. ↑ «Singapore Ranked Best for Business». InvestAsian. InvestAsian. 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հունիսի 23-ին. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 27-ին.
  24. ↑ «Report for Selected Countries and Subjects». IMF (անգլերեն). Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 20-ին.
  25. ↑ Lim, Linda Y. C. (2015 թ․ օգոստոս). «Fifty Years of Development in the Singapore Economy: An Introductory Review». The Singapore Economic Review. 60 (3): 1502002. doi:10.1142/S0217590815020026. ISSN 0217-5908.
  26. ↑ «Stamford Raffles's career and contributions to Singapore | Infopedia». eresources.nlb.gov.sg. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 27-ին.
  27. ↑ «Singapore profile». 2018 թ․ մայիսի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 7-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 17-ին.
  28. ↑ «Opening of the Suez Canal – Singapore History». eresources.nlb.gov.sg. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 17-ին.
  29. ↑ Huang, Flora; Yeung, Horace (2018). Institutions and Economic Growth in Asia: The Case of Mainland China, Hong Kong, Singapore and Malaysia. Routledge. ISBN 9781315516110.
  30. ↑ Lim, Linda Y. C. (August 2015). "Fifty Years of Development in the Singapore Economy: An Introductory Review". The Singapore Economic Review. 60 (3): 1502002. doi:10.1142/S0217590815020026. ISSN 0217-5908
  31. ↑ «Aiding Industry». The Straits Times. 1957 թ․ հունվարի 14.
  32. ↑ Chung, Ong Chit (1975). «The 1959 Singapore General Election». Journal of Southeast Asian Studies. 6 (1): 61–86. doi:10.1017/S0022463400017112. ISSN 0022-4634. JSTOR 20070113.
  33. ↑ Huff, W. G. (1995 թ․ դեկտեմբեր). «What is the Singapore model of economic development?». Cambridge Journal of Economics. Oxford University Press. 19 (6): 735–759. doi:10.1093/oxfordjournals.cje.a035339. ISSN 0309-166X. JSTOR 23600207. S2CID 154620995.
  34. ↑ Sugimoto, Ichiro (2011). Economic Growth of Singapore in the Twentieth Century. էջ 299. ISBN 978-9814317917.
  35. ↑ «The familiar pattern of Chinese consumption growth». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  36. ↑ «Wage share of GDP has risen over the decades: Minister for Trade and Industry». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  37. ↑ Hays, Jeffrey. «ECONOMIC HISTORY OF SINGAPORE | Facts and Details». factsanddetails.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 18-ին.
  38. ↑ «Quality of infrastructure: countries with best infrastructure 2019». Statista (անգլերեն). Վերցված է 2021 թ․ մարտի 27-ին.
  39. ↑ «Commanding Heights : Singapore Economic | on PBS». www.pbs.org. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 27-ին.
  40. ↑ «Brief History of Singapore, Singapore Growth & Economy • About Singapore». www.singaporeexpats.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 10-ին.
  41. ↑ Bercuson, Kenneth (1995). Singapore: a Case Study in Rapid Development. էջ 5. ISBN 978-1557754639.
  42. ↑ Driven by Growth: Political Change in the Asia-Pacific Region edited by James W. Morley
  43. ↑ «How Singapore Became One Of The Richest Places On Earth». NPR.org. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 10-ին.
  44. ↑ 44,0 44,1 Chen, Xiaoping; Shao, Yuchen (2017 թ․ սեպտեմբերի 11). «Trade policies for a small open economy: The case of Singapore». The World Economy. 40 (11): 2500–2511. doi:10.1111/twec.12555. ISSN 0378-5920. S2CID 158182047.
  45. ↑ Subler, Jason (2009 թ․ հունվարի 2). «Factories slash output, jobs around world». Reuters (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  46. ↑ «GDP (current US$) | Data». data.worldbank.org. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 2-ին.
  47. ↑ «Singapore to see sharpest slowdown in South-east Asia this year with 1.9% GDP growth: Report». The Straits Times. 2019 թ․ հունիսի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 4-ին.
  48. ↑ Lee, Yen Nee (2020 թ․ մարտի 26). «Singapore expects its economy to shrink in 2020 due to the coronavirus pandemic». CNBC (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ մարտի 26-ին.
  49. ↑ hermesauto (2020 թ․ մայիսի 26). «S'pore heads for deeper recession: 2020 growth forecast cut to between −7 and −4% on Covid-19 impact». The Straits Times (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 26-ին.
  50. ↑ hermes (2020 թ․ ապրիլի 23). «Citi: Singapore economy set to shrink by 8.5% this year». The Straits Times (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.
  51. ↑ Heng, Janice (2020 թ․ հուլիսի 14). «Quick takes: Despite Singapore's Q2 entry into recession, MAS may keep policy unchanged». The Business Times (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
  52. ↑ «Moody's cuts outlook for Singapore banks on COVID-19 fallout». CNA (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 2-ին.
  53. ↑ Vishnoi, Abhishek (2020 թ․ ապրիլի 9). «Singapore Partial Lockdown to Cost Economy S$10 Billion». Bloomberg.com. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 9-ին.
  54. ↑ «COVID-19: Construction projects could be delayed months, as contractors fear manpower crunch when clearing backlog». CNA (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 26-ին.
  55. ↑ «About 3,800 companies closed down in April; expect uptick in coming months: Chee Hong Tat». CNA (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 24-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 6-ին.
  56. ↑ «What comprises the reserves and who manages them?». Singapore Ministry of Finance. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 22-ին.
  57. ↑ Bureau of Economic and Business Affairs (2012 թ․ հունիս). «2012 Investment Climate Statement – Singapore». United States Department of State. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 10-ին. {{cite web}}: |author= has generic name (օգնություն)
  58. ↑ In 2022, the biopharma industry of Singapore accounted for manufacturing output of USD 18 billion a year, a value that had tripled during two decades.[85]
  59. ↑ "Portfolio Highlights". Temasek Holdings. Archived from the original on 9 May 2015.
  60. ↑ Statistical Report, March 2014 (Report). Singapore Exchange. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 9-ին.
  61. ↑ «Pharma giant GSK's regional HQ in Singapore». The Straits Times (անգլերեն). 2017 թ․ հոկտեմբերի 30. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 11-ին.
  62. ↑ «The Global Financial Centres Index 28» (PDF). Long Finance. 2020 թ․ սեպտեմբեր. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.
  63. ↑ «Singapore Company Registration and Formation». Healy Consultants. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 19-ին.
  64. ↑ Ruhehl, Mercedes (2020 թ․ նոյեմբերի 5). «Switzerland of Asia: Singapore increases presence as tech hub». asia.nikkei.com. Nikkei. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 26-ին.
  65. ↑ «GlaxoSmithKline Vaccine Manufacturing Facility, Tuas, Singapore». pharmaceutical-technology.com. SPG Media Limited. 2012. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  66. ↑ «Economic Survey of Singapore» (PDF). www.mti.gov.sg. Singapore Ministry of Trade and Industry. 2012. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.
  67. ↑ Joyce Teo (2022 թ․ ապրիլի 20). «Pharma giant Sanofi breaks ground on $638m vaccine facility in S'pore». straitstimes.com. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 30-ին.
  68. ↑ «Facts and Figures». Singapore Government. 2010 թ․ նոյեմբերի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ նոյեմբերի 4-ին. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 13-ին.
  69. ↑ «Facts and Figures». Singapore Government. 2009 թ․ հոկտեմբերի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 18-ին. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 13-ին.
  70. ↑ 70,0 70,1 Vakulchuk, R., Chan, H.Y., Kresnawan, M.R., Merdekawati, M., Overland, I., Sagbakken, H.F., Suryadi, B., Utama, N.A. and Yurnaidi, Z. 2020. Singapore: How to Attract More Investment in Renewable Energy? ASEAN Centre for Energy (ACE) Policy Brief Series, No 11. https://www.researchgate.net/publication/341794179
  71. ↑ Overland, Indra; Sagbakken, Haakon Fossum; Chan, Hoy-Yen; Merdekawati, Monika; Suryadi, Beni; Utama, Nuki Agya; Vakulchuk, Roman (2021 թ․ դեկտեմբեր). «The ASEAN climate and energy paradox». Energy and Climate Change. 2: 100019. doi:10.1016/j.egycc.2020.100019. hdl:11250/2734506.
  72. ↑ Bruenig, Matt. «How Capitalist Is Singapore Really?». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 29-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.
  73. ↑ «Singapore is 2nd most visited city in Asia-Pacific, 5th in the world: Mastercard». The Straits Times (անգլերեն). 2018 թ․ սեպտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 1-ին.
  74. ↑ «Top Trading Partners – Total Trade, Exports, Imports». United States Census Bureau. United States Census Bureau. 2011 թ․ հուլիսի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 25-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  75. ↑ «A peek at the illicit trade in smuggled vegetables in Singapore». CNA (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ մարտի 24-ին.
  76. ↑ «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  77. ↑ «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  78. ↑ «Corporate Taxation in Singapore». ASEAN Business News. 2018 թ․ օգոստոսի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 7-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 24-ին.
  79. ↑ Leong, John. «Singapore, Australia conclude discussions on Comprehensive Strategic Partnership». Channel NewsAsia. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  80. ↑ Abeysinghe, Tilak (2015 թ․ դեկտեմբերի 28), «Lessons of Singapore's Development for Other Developing Economies», Singapore's Economic Development, WORLD SCIENTIFIC, էջեր 35–49, doi:10.1142/9789814723473_0003, ISBN 9789814723459
  81. ↑ «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 20-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  82. ↑ «Special Employment Credit (SEC) Guide». singaporeaccounting.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 31-ին.
  83. ↑ «Singapore CPF Contribution Rates, Eligibility, Process and other details» (ամերիկյան անգլերեն). 2021 թ․ դեկտեմբերի 21. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 5-ին.
  84. ↑ «Aesperon – 2015 Changes To Foreign Worker Levies». Aesperon – BCA CoreTrade & Levy Benefits. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 1-ին.
  85. ↑ «Singapore Economic Development Board – Investing Business in Singapore». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  86. ↑ «Home». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  87. ↑ «WDA». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  88. ↑ «Household Income – Latest Data». singstat.gov.sg. Singapore Department of Statistics. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
  89. ↑ «Singapore in bottom 10 of Oxfam index on efforts to tackle inequality». Channel NewsAsia. 2018 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
  90. ↑ «Singapore in bottom 10 of countries tackling inequality: Oxfam index». AsiaOne. 2018 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
  91. ↑ «ComCare». msf.gov.sg. Ministry of Social and Family Development. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
  92. ↑ «Getting help». cdc.org.sg. People's Association. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
  93. ↑ «MediFund». moh.gov.sg. Ministry of Health. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 24-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
  94. ↑ «Our Organisation». ncss.gov.sg. National Council of Social Service. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
  95. ↑ Rodan, Garry (2016 թ․ մարտի 23). «Capitalism, Inequality and Ideology in Singapore: New Challenges for the Ruling Party». Asian Studies Review. 40 (2): 211–230. doi:10.1080/10357823.2016.1155536. ISSN 1035-7823. S2CID 147302360.
  96. ↑ Ng, Baoying (2008 թ․ հոկտեմբերի 20). «Govt expenditure to increase by 3% of GDP in five years' time». Channel NewsAsia. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 21-ին.
  97. ↑ «Singapore». 2013 Index of Economic Freedom. The Heritage Foundation. 2013. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  98. ↑ Blöndal, Jón R. (2006 թ․ հոկտեմբեր). «Budgeting in Singapore» (PDF). OECD Journal on Budgeting. Organisation for Economic Co-operation and Development. 6 (1): 45–85. doi:10.1787/budget-v6-art3-en. ISSN 1608-7143. S2CID 154430669. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 16-ին.
  99. ↑ «Budget: What is the Budget Process?». gov.sg. 2014 թ․ փետրվարի 18. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 12-ին.
  100. ↑ «Singapore Economy 2012 – A Brief Introduction – GuideMeSingapore.com». guidemesingapore.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.
  101. ↑ «Income Tax Rates». Inland Revenue Authority of Singapore. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 25-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 25-ին.
  102. ↑ «Individuals (For locals)». Inland Revenue Authority of Singapore. Inland Revenue Authority of Singapore. 2013 թ․ ապրիլի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 9-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  103. ↑ «Singapore Personal Income Tax Guide». Guide Me Singapore. Janus Corporate Solutions Pte Ltd. 2008–2013. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ սեպտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  104. ↑ «Singapore Corporate Tax Guide». Guide Me Singapore. Janus Corporate Solutions Pte Ltd. 2008–2013. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  105. ↑ «FY 1996 Budget, Revenue And Tax Changes». Ministry of Finance. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ հոկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2006 թ․ մայիսի 1-ին.
  106. ↑ «GST rate to rise to 7% from 1 July». Channel NewsAsia. Singapore. 2007 թ․ փետրվարի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 26-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 22-ին.
  107. ↑ «What is the relationship between GIC and the Government?». Government of Singapore Investment Corporation. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
  108. ↑ «Is Temasek a statutory board or a government agency?». Temasek Holdings. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 21-ին.
  109. ↑ «Govt's role relating to Temasek Holdings, GIC clarified». Channel NewsAsia. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  110. ↑ «Portfolio Highlights». Temasek Holdings. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 9-ին.
  111. ↑ Andrew Heathcote (2013 թ․ ապրիլի 15). «Tax havens: Brett Blundy latest to join the Singapore set». Business Review Weekly. Digital Media. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  112. ↑ Lauren Lyster (2013 թ․ փետրվարի 5). «Jim Rogers: 4200% Investing Returns Are Still Possible». Yahoo! Finance. Yahoo!, Inc. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 22-ին.
  113. ↑ Vincent Fernando, CFA (2010 թ․ օգոստոսի 20). «Jim Rogers: If You Want Your Family To Be Silly Rich In The Future, Then Leave America And Move To Asia Now». Business Insider. Business Insider, Inc. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 22-ին.
  114. ↑ AFP (2009 թ․ հունիսի 17). «Jet Li now a Singapore citizen». The Himalayan Times.
  115. ↑ «Gong Li becomes a Singaporean». The Straits Times. Singapore Press Holdings. 2008 թ․ նոյեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 11-ին – via AsiaOne.
  116. ↑ «Our History». www.mas.gov.sg (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
  117. ↑ «Singapore's Exchange Rate-Based Monetary Policy». Monetary Authority of Singapore. Monetary Authority of Singapore. 2013. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  118. ↑ Parrado, Eric (2004 թ․ հունվար). «Singapore's Unique Monetary Policy». IMF Working Papers (անգլերեն). 2004 (10). doi:10.5089/9781451842722.001. ISBN 9781451842722. ISSN 2227-8885. OCLC 647399915. S2CID 18161055. SSRN 878833. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
  119. ↑ «Singapore's Exchange Rate-based Monetary Policy» (PDF). Monetary Authority of Singapore. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 30-ին.
  120. ↑ «MAS brings forward monetary policy statement, firming easing bets». CNA (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 6-ին.
  121. ↑ «IRAS | Additional Buyer's Stamp Duty (ABSD)». www.iras.gov.sg. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
  122. ↑ «Loan Tenure and Loan-to-Value Limits». www.mas.gov.sg (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
  123. ↑ «Raising Additional Buyer's Stamp Duty Rates and Tightening Loan-to-Value Limits to Promote a Stable and Sustainable Property Market». www.mas.gov.sg (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
  124. ↑ «M&A Statistics – Worldwide, Regions, Industries & Countries». Institute for Mergers, Acquisitions and Alliances (IMAA). Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 15-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 23-ին.
  125. ↑ «The World Factbook — Central Intelligence Agency». www.cia.gov. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 7-ին.
  126. ↑ «Exchange Rate (S$/US$)». Department Of Statistics Singapore. 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սինգապուրի տնտեսություն» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սինգապուրի_տնտեսություն&oldid=9805412» էջից