Սերգեյ Իգնաշևիչ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Football pictogram.svg
Սերգեյ Իգնաշևիչ
ռուս.՝ Серге́й Игнаше́вич
Sergei Ignashevich 2014.jpg
Իգնաշևիչը Ռուսաստանի հավաքականի կազմում (2014 թվական)
Անձնական տվյալներ
Ամբողջական անուն Սերգեյ Նիկոլաևիչ Իգնաշևիչ
Ազգությունը Ռուսաստան Ռուսաստան
Քաղաքացիությունը Ռուսաստան Ռուսաստան
Ծննդյան ամսաթիվ հուլիսի 14, 1979(1979-07-14)[1] (43 տարեկան)
Ծննդավայր Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Հասակ 186 սմ
Քաշ 82 կգ
Դիրք կենտրոնական պաշտպան
Ակումբային տեղեկություններ
Ներկա ակումբ Ռուսաստան ԲԿՄԱ (Մոսկվա)
Համար 4
Պատանեկան կարիերա
1988-1997 Ռուսաստան Տորպեդո (Մոսկվա) [2]
1997 Ռուսաստան Սպարտակ-Օրեխովո [3]
Մասնագիտական կարիերա*
Տարի Ակումբ Խաղ (Գոլ)
1998 Ռուսաստան Պատրիոտ (Մոսկվա)[2] ՖԿ
1999 Ռուսաստան Սպարտակ-Օրեխովո 17 (0)
1999-2000 Ռուսաստան Կռիլյա Սովետով 31 (2)
2001-2003 Ռուսաստան Լոկոմոտիվ (Մոսկվա) 77 (4)
2004-մ.հ. Ռուսաստան ԲԿՄԱ (Մոսկվա) 348 (33)
Ազգային հավաքական‡
2000 Ռուսաստան Ռուսաստան (մինչև 21) 12 (0)
2002-մ․հ․ Ռուսաստան Ռուսաստան 120 (8)

* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը 
ըստ 2016 թվականի նոյեմբերի 30-ի:

‡ Ազգային հավաքականի խաղերն ու գոլերը ըստ 2016 թվականի հունիսի 22-ի

Սերգեյ Նիկոլաևիչ Իգնաշևիչ (ռուս.՝ Серге́й Никола́евич Игнаше́вич, հուլիսի 14, 1979(1979-07-14)[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս ֆուտբոլիստ, մոսկովյան ԲԿՄԱ ֆուտբոլային ակումբի և Ռուսաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի պաշտպան։ Ռուսաստանի սպորտի վաստակավոր վարպետ (2005), Ռուսաստանի վեցակի չեմպիոն, Ռուսաստանի գավաթի յոթակի դափնեկիր, Ռուսաստանի սուպերգավաթի յոթակի դափնեկիր, ՈՒԵՖԱ գավաթի դափնեկիր և 2008 թվականի Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր։ Սերգեյն ընդգրկվել է Ռուսաստանի առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակում ռեկորդային՝ 15 անգամ (14 անգամ առաջին հորիզոնականում և մեկ անգամ՝ երրորդ)[4]։

Իգնաշևիչը մոսկովյան «Տորպեդո» ֆուտբոլային դպրոցի սաներից է։ Իր պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային կարիերան սկսել է Ռուսաստանի բարձրագույն մակարդակում հանդես եկող «Կռիլյա Սովետով» ակումբում, որի կազմում հանդես է եկել 1999 թվականից 2000 թվականը։ Դրանից հետո ֆուտբոլիստը տեղափոխվել է մոսկովյան «Լոկոմոտիվ», որի կազմում էլ մասնակցելով 3 մրցաշրջանի կարիերայում առաջին անգամ դարձել է Ռուսաստանի չեմպիոն։ 2004 թվականին Սերգեյը պայմանագիր է կնքում ԲԿՄԱ-ի հետ, որի կազմում հանդես է գալիս մինչև օրս։ 2005 թվականից 2008 թվականը նա եղել է «բանակայինների» թիմի ավագը[5]։

2002 թվականից Իգնաշևիչը պարբերաբար հրավիրվում է Ռուսաստանի ազգային հավաքական. հավաքականի կազմում նա մասնակցություն է ունեցել 2008, 2012 և 2016 թվականների Եվրոպայի առաջնություններին և 2014 թվականի աշխարհի առաջնությանը։ Հավաքականի որոշ խաղերում Իգնաշևիչը դուրս է եկել խաղադաշտ նաև որպես թիմի ավագ։ 2015 թվականին Սերգեյը ռեկորդ է սահմանում հավաքականի կազմում ունեցած իր խաղերի քանակով[6][7]։ Իգնաշևիչը այն չորս ֆուտբոլիստներից մեկն է, ով Ռուսաստանի առաջնությունում մասնակցել է 400 հանդիպման և միակ ռուս ֆուտբոլիստը, ով պրոֆեսիոնալ մակարդակում մասնակցել է ավելի քան 700 խաղի։ Իր հեղինակած 61 գոլերով նա նաև հանդիսանում է ամենաարդյունավետ ռուս պաշտպանը երբևէ[8]։

Մանկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Ինգաշևիչը ծնվել է 1979 թվականի հուլիսի 14-ին Մոսկվայում[9]։ Մինչդպրոցական տարիքում նա հաճախ էր հյուր գնում Մինսկի մարզում ապրող իր տատիկին, սակայն ընտանիքը Չեռնոբիլի ատոմակայանի վթարից հետո այլևս չի տանում Սերգեյին իր տատիկի մոտ[9]։ Դպրոցում Իգնաշևիչը լավ էր սովորում. երրորդ դասարանից գերազանցիկ է եղել, իսկ հետո հարվածային։ Նրա սիրելի առարկաներն էին ֆիզկուլտուրան և աշխարհագրությունը[9]։ 1988 թվականին հայրը Սերգեյին գրանցում է «Տորպեդոյի» ֆուտբոլային դպրոց։ Այնտեղ Սերգեյին վիրավորում էին ասելով ծույլ և չէին թվում հեռանկարային ֆուտբոլիստների շարքում։ Սերգեյի առաջին մարզիչը «Տորպեդոյում» դառնում է Ալեքսանդր Տրավնիկովը, ավելի ուշ նրան փոխարինում է Վիկտոր Շուստիկովը, որը Իգնաշևիչն կարգում է կենտրոնական պաշտպանի դիրքում, համարելով, որ երիտասարդ ֆուտբոլիստը ունի դաշտը տեսնելու և «ձիգ» հարվածի լավ կարողություններ[10]։

Ակումբային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Սպարտակ Օրեխովո» և «Կռիլյա Սովետով»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իգնաշևիչը ԲԿՄԱ-ի կազմում 2012 թվականին

1997 թվականի սկզբում Ինգաշևիչը համալրում է «Սպարտակի» երիտասարդական ակումբի կազմը, սակայն նրա գնդակի հետ աշխատանքի կարողությունը բավարար զարգացած չի լինում այդ ակումբի կազմում կենտրոնական կիսապաշտպանի դիրքը զբաղեցնելու համար, ինչի հետևանքով Սերգեյին կարգում են կենտրոնական պաշտպանի դիրքին[10]։ Մրցաշրջանի ընթացքում Իգնաշևիչին հաջողվում է հեղինակել 15 գոլ, իսկ նրա ակումբը Ռուսաստանի սիրողական ֆուտբոլային ակումբների առաջնությունում զբաղեցնում է չորրորդ հորիզոնականը, սակայն «Սպարտակի» գլխավոր թիմի ուշադրությունը Սերգեյը այդպես էլ չի գրավում և չցանկանալով թողնել ֆուտբոլը ընդունում է «Սպարտակի» երկրպագուներից՝ Սերգեյ Կոչկինի առաջարկը իր կողմից ֆինանասավորվող նույն առաջնությունում հանդես եկող «Պատրիոտ» ակումբի կամզում հանդես գալու համար[10]։ Այդ թիմում Սերգեյի մարզիչն էր Յուրի Սևիդովը, ում օգնության շնորհիվ Սերգեյը հայտնվում է մեծ ֆուտբոլում. Սերգեյը համալրում է այդ ժամանակ Ռուսաստանի առաջնության առաջին դիվիզիոնում հանդես եկող «Սպարտակ-Օրեխովոյի» կազմը։ Նոր թիմի կազմում մասնակցելով 17 հանդիպման Սերգեյը սկսում է հետաքրքրել արդեն բարձրագույն դիվիզիոնում հանդես եկող «Կռիլյա Սովետով» ֆուտբոլային ակումբին։ Սամարայական ակումբի մարզիչ Ալեքսանդր Տարհանովը մեծ ուշադրությամբ էր հետևում Սերգեյի խաղին և ի վերջո պաշտպանը համալրում է նրա թիմի կազմը։ Սերգեյը իր նորամուտը նոր թիմի կազմում նշում է 1999 թվականի օգոստոսին[11], «Ժեմչուժինա» ակումբի դեմ կայացած հաղթական խաղում։ «Կռիլյա Սովետովի» կազմում Իգնաշևիչը հեղինակում է իր առաջին գոլը սեպտեմբերի 25-ին կայացած «Ալանիյաի» դեմ խաղում։ Այդ գոլի շնորհիվ ակումբը փրկվում է պարտությունից, սակայն հաղթական չի կարողանում գրանցել[10]։

2000 թվականի մրցաշրջանում ինչպես Սերգեյն է նշել, նա գտնվում էր ավելի փորձառու Ալեքսանդր Բորոդյուկի, Միրջալոլա Կասիմովայի և Ալեքսանդր Կիրյուխինայի ազդեցության տակ, ինչը ստիպում է նրան ավելի պրոֆեսիոնալ կերպով պատրատվել խաղերին։ Ժամանակի ընթացքում նա իր համառության շնորհիվ դառնում է թիմի հիմնական կազմի ֆուտբոլիստներից մեկը. մրցաշրջանի ընթացքում Սերգեյը մասնակցում է 25 հանդիպման և դառնում 1 գոլի հեղինակ[10]։ Արաջնության վերջնամասում Սերգեյը հրավեր է ստանում Ռուսաստանի երիտասարդական հավաքականից, իսկ քիչ ավելի ուշ նա տեղափոխման առաջարկ է ստանում Ռուսաստանի առաջնության արծաթե և բրոնզե մեդալակիրներ՝ մոսկովյան «Լոկոմոտիվից» և «Տորպեդոյից»։ Իգնաշևիչը ընտրում է «Լոկոմոտիվը»[10]։

«Լոկոմոտիվ»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած այն բանին, որ մինչև մրցաշրջանի սկիզբում Իգնաշևիչը վիրահատական միջամտություն է ստանում իր աճուկային օղերի վնասվածքի պատճառով՝ հավաքականի կազմում պաշտպանը ներկայանում է իր լավագույն կողմերով և անմիջապես դառնում է հիմնական կազմի ֆուտբոլիստ[12]։ Ստացած վնասվածքից և վիրահատությունից հետո ամբողջովին ապաքինվելով՝ Սերգեյը նշում է իր նորամուտը «Լոկոմոտիվի» կազմում 2001 թվականի մարտի 10-ին առաջնության շրջանակներում կայացած «Ռոստսելմաշի» դեմ խաղում։ Օգոստոսի 7-ին Իգնաշևիչը տուգանային հարվածից հեղինակում է իր առաջին գնդակը Չեմպիոնների Լիգայում. 35 մետր հեռավորությունից ֆուտբոլիստը գրավում է ավստրիական «Տիրոլի» դարպասը[13]։ Մրցաշրջանի ընթացքում Իգնաշևիչը բոլոր մրցաշարերի ընդհանուր վիճակագրությամբ մասնակցում է 33 հանդիպման։ Լրագրողների կողմից նշվում է, որ մոսկովյան ակումբի պաշտպանությունը Սերգեյի տեղափոխությունից հետո դարձել էր «համարյա անխոցելի»[14]. Լոկոմոտիվը դառնում է Ռուսաստանի գավաթի դափնեկիր, իսկ առաջնությունում նրանք ընդհանուր խաղերի արդյունքով բաց են թողնում ընդամենը 24 գնդակ, որը երրորդ լավագույն արդյունքն էր։ Առաջնությունում ակումբը կրկին դառնում է արծաթե մեդալակիր։

Հաջորդ մրցաշրջանի սկզբում, մայիսի 13-ին Իգնաշևիչը «Ռոտորի» հարձակվող Դենիս Զուբկոյի հետ բախման հետևանքով ստանում է ուղեղի ցնցում և քթի կոտրվածք։ Խաղի հաջորդ օրը Իգնաշևիչը ստիպված է լինում անցկացնել վերակենդանացման բաժնում, սակայն նա Հարավային Կորեայում և Ճապոնիայում կայանալիք աշխարհի առաջնության ընտրական փուլի խաղերի համար նախատեսված առաջնության ընդմիջման շնորհիվ՝ բաց չի թողնում «Լոկոմոտիվի» խաղերից և ոչ մեկը (նա հավաքական չէր հրավիրվել)[15]։ «Երկաթուղայինների» պաշտպանությունը ամբողջ մրցաշրջանի ընթացքում հանդես է գալիս լավ մակարդակի վրա. «Լոկոմոտիվը» մրցաշրջանում բաց է թողնում ընդամենը 14 գոլ, որը այս անգամ լավագույն ցուցանիշն է դառնում առաջնությունում[16]։ Մրցաշրջանում Սերգեյը դառնում է մեկ գոլի հեղինակ. ապրիլի 27-ին կայացած «Շինիկի» դեմ խաղում Իգնաշևիչը հեղինակում է իր միակ գոլը, որը այդ խաղում հաղթանակ է բերում «Լոկոմոտիվին»։ Չեմպիոնների Լիգայի խաղերում Սերգեյը ավելի արդյունավետ է գործում։ Նա աչքի է ընկնում «Գրացերի»[17] և Դորտմունդի «Բորուսիայի»[18] դեմ կայացած խաղերում։ 2002 թվականի նոյեմբերի 21-ին ԲԿՄԱ-ի դեմ կայացած ոսկե խաղում՝ «Լոկոմոտիվը» տանում է 1-0 հաշվով հաղթանակ, որի շնորհիվ Սերգեյը և ակումբը դառնում են Ռուսաստանի չեմպիոն։ Մրցաշրջանի արդյունքներով Սերգեյը իր կարիերայում առաջին անգամ ընդգրկվում է Ռուսաստանի առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակում (նա շարունակում է ընդգրկվել այդ ցուցակ հաջորդ 15 տարիներում անընդմեջ)[19]։

2003 թվականի մրցաշրջանը Սերգեյը սկսում է Չեմպիոնների Լիգայի խմբային փուլի երրորդ և չորրորդ տուրերի շրջանակներում կայացած իտալական «Միլանի» դեմ երկու խաղերով։ Երկու խաղերն էլ ավարտվում են «Լոկոմոտիվի» 1-0 հաշվով հաղթանակներով[20][21]։ Մարտի 8-ին Ռուսաստանի Սուպերգավաթի եզրափակչում «Լոկոմոտիվը» մրցում էր ԲԿՄԱ-ի հետ. խաղը ձգվում է մինչև հետխաղյա 11 մետրանոց հարվածաշար, որում ավելի հաջող է գտնվում հենց «Լոկոմոտիվը» (Սերգեյը հաջողությամբ է իրացնում իր հարվածը)[22]։ Հաղթանակի շնորհիվ «Լոկոմոտիվը» իր պատմության մեջ առաջին անգամ դառնում է սուպերգավաթի դափնեկիր։ Չնայած այդ տիտղոսին, «երկաթուղայիններին» մրցաշրջանում այլևս չի հաջողվում հասնել որևէ այլ լուրջ հաջողության. առաջնությունը նրանք ավարտում է 4-րդ հորիզոնականում, իսկ գավաթի խաղարկությունում դուրս են մնում պայքարից 1/8 եզրափակչում։ Անհաջող մրցաշրջանը չի խանգարում Իգնաշևիչին կրկնել նախորդ մրցաշրջանի արդյունքը և կրկին դառնալ առաջնության լավագույն կենտրոնական պաշտպան[19]։ «Լոկոմոտիվի» կազմում Սերգեյը անցկանցում է իր վերջին խաղը 2003 թվականի դեկտեմբերի 10-ին Չեմպիոնների Լիգայի շրջանակներում կայացած լոնդոնյան «Արսենալի» դեմ։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Իգնաշևիչը հրաժարվում է երկարաձգել իր պայմանագիրը և ազատ գործակալի կարգավիճակով համալրում է ԲԿՄԱ-ի կազմը[23]։

ԲԿՄԱ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իգնաշևիչը 2010 թվականին

Մարտի 7-ին Իգնաշևիչը Ռուսաստանի Սուպերգավաթի եզրափակչի շրջանակներում կայացած մոսկովյան «Սպարտակի» դեմ կայացած խաղում նշում է իր նորամուտը ԲԿՄԱ-ի կազմում։ Հանդիպման 40-րդ րոպեին Իգնաշևիչը չի կարողանում 11 մետրանոց հարվածից գրավել մրցակցի դարպասը[24], սակայն ԲԿՄԱ-ի ֆուտբոլիստներին դա չի խանգարում և նրանք երկու գոլ են հեղինակում խաղի ավելացված ժամանակում և դառնում գավաթի դափնեկիրը։ Առաջնությունում Սերգեյը նշում է իր նորամուտը 2004 թվականի մարտի 12-ին՝ ընդդեմ «Տորպեդո-Մետալուգի»[25], իսկ արդեն ՖՌՊԼ-ի հաջորդ տուրի շրջանակներում կայացած «Դինամոյի» դեմ խաղում Դմիտրի Բուլկինի հետ[26] վիճաբանության պատճառով Սերգեյը հեռացվում է խաղադաշտից և ստանում հինգխաղյա որակազրկում[27]։ Որկազրկման ուժի մեջ լինելու շրջանում Իգնաշևիչը միանում է ակումբի երկրորդ թիմին[28][29]։ Ավելի ուշ ՌՖՄ-յան Կենտրոնակարգապահական կոմիտեն մեղմացնում է երկու ֆուտբոլիստների որկազրկման ժամկետները մինչև երեք խաղի և Սերգեյը արդեն առաջնության 5-րդ տուրում միանում է թիմին և մասնակցում «Ռոստովի» դեմ հանդիպմանը։ Այդ խաղում Սերգեյին հաջողվում է նաև հանդիպման 90-րդ րոպեին գլխով հեղինակած հարվածով դառնալ գոլի հեղինակ[30]։ Աշնանը կային խոսակցություններ, ըստ որոնց Սերգեյը հնարավոր էր, որ միանա «Սպարտակին», սակայն «կարմրասպիտակների» տնօրինությունը հերքում է այդ լուրերը[31]։ Ռուսաստանի առաջնությունում ԲԿՄԱ-ն մեկ միավորի տարբերությամբ զիջելով «Լոկոմոտիվին»՝ զբաղեցնում է երկրորդ հորիզոնականը։ Իգնաշևիչի խաղը արժանանում է փորձագետների բարձր գնահատականներին. առաջնության արդյունքներով Սերգեյը երրորդ անգամն անընդմեջ որպես առաջնության լավագույն պաշտպան[19] ընդգրկվում է լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ, իսկ «Սովետսկի սպորտ» թերթի լրագրող՝ Նիկոլայ Ռոգանովը ընդգրկում է նրան առաջնության խորհրդանշական հավաքականի կազմ[32]։

Հաջորդ մրցաշրջանը դառնում է ԲԿՄԱ-ի պատմության մեջ ամենահաջողվածը. ակումբը հաղթում է ՈՒԵՖԱ գավաթը, առաջնությունը և Երկրի գավաթը[33]։ Իգնաշևիչը Սերգեյ Սեմակի հեռանալուց հետո նրա փոխարեն նշանակվում է թիմի ավագ[34] և մրցաշրջանի ընթացքում մասնակցելով 44 հանդիպման՝ դառնում է 7 գոլի հեղինակ. 19-րդ և 20-րդ տուրերում համապատասխանաբար «Կռիլյա Սովետովի» և «Զենիթի» դարպասները Սերգեյի հեղինակած գոլերի շնորհիվ թիմը ավարտվում է խաղերը ոչ-ոքիով[35][36], իսկ 26-րդ և մրցաշրջանի վերջին տուրերում համապատասխանաբար «Ռուբինի» և «Ալանիայի» դարպասները հեղինակված գոլերի շնորհիվ Սերգեյը արդեն հաղթանակ է պարգևում ակումբին[37][38]։ Լրագրողները նշում են նաև մրցաշրջանի ընթացքում պաշտպանի կողմից գրանցած մեծ առաջընթացը և նշանակալի ներդրումը ակումբի հաջողության մեջ[39][40]։ Առաջնության արդյունքներով Սերգեյը հերթական անգամ ընդգրկվում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ, իսկ որոշ սպորտային հրատարակությունների կարծիքով Սերգեյը անգամ իր տեղը ուներ մրցաշրջանի լավագույն 10 ֆուտբոլիստների ցանկում[41][42]։

Իգնաշևիչը «Վոլֆսբուրգի» դեմ խաղում 2015 թվականին

2006 թվականի մրցաշրջանը «բանակայինների» համար կրկին հաջող է ստացվում. ԲԿՄԱ-ն սկսում է մրցաշրջանը Ռուսաստանի Սուպերգավաթի խաղարկության եզրափակչում «Սպարտակին» 3-2 հաշվով հաղթելով[43] և գավաթի դափնեկիրը դառնալով, հետո՝ արդեն մայիսի 20-ին նրանք Երկրի գավաթի խաղարկության եզրափակչում կրկին «Սպարտակին» հաղթելով (3-0) դառնում են գավաթի դափնեկիրը[44], իսկ 29-րդ տուրում՝ նրանք երկրորդ անգամն անընդմեջ իրենց համար ապահովում են առաջնության չեմպիոնությունը։ Իգնաշևիչը կրկին ցուցադրում է լավ ֆուտբոլ և 5-րդ անգամն անընդմեջ առաջին հորիզոնականով գլխավորում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակը[19]։ Չնայած այն բանին, որ Չեմպիոնների Լիգայում ԲԿՄԱ-ն դուրս չի գալիս իր խմբից՝ Իգնաշևիչը աչքի է ընկնում իր լավ խաղով և հետաքրքրություն է առաջացնում լոնդոնյան «Արսենալի» մոտ[45]։ Այնուամենայնիվ նա մնում է ԲԿՄԱ-ում[46]։

Հաջորդ մրցաշրջանի սկզբում Իգնաշևիչը Ռուսաստանի Սուպերգավաթի եզրափակչի շրջանակներում կայացած «Սպարտակի» դեմ խաղում աչքի է ընկնում իր արդյունավետ հարվածով և դառնում է այդ տիտղոսի քառակի դափնեկիրը[47]։ ԲԿՄԱ-ի հետ առաջնությունը նա այնքան էլ լավ չի սկսում. մրցաշրջանի սկզբում ակումբը չի կարողանում գոլ հեղինակել առաջին չորս պաշտոնական խաղերում, իսկ առաջնության առաջին կեսից հետո զբաղեցնում է ընդամենը հինգերորդ հորիզոնականը[48]։ Հաջորդ կեսը ակումբը անցկացնում է ավելի հաջող և 30-րդ տուրում Կազանի «Ռուբինի» դեմ խաղում Իգնաշևիչի կողմից տուգանային հարվածից հեղինակված գնդակի շնորհիվ ակումբը դառնում է առաջնության բրոնզե մեդալակիր[49]։ Մրցաշրջանի ընթացքում Սերգեյը ԲԿՄԱ-ի գլխավոր մարզիչ Վալերի Գազաևի հետ ունեցած վիճաբանության հետևանքով զրկվում է թիմի ավագի թևկապից և պատրաստվում է լքել ակումբը, սակայն առաջարկված տեղափոխության հայտերը չեն «տեղավորեցնում» ֆուտբոլիստին[5]։ Չնայած մարզիչ հետ ունեցած խնդիրների և ակումբի հետ չեմպիոնական տիտղոսը չպահապանելուն՝ Սերգեյը անցկացնում է մրցաշրջանը արդեն սովորական դարձած բարձր մակարդակի վրա։ Նա ըստ «Սպորտ-Էքսպրեսի» ճանաչվում է առաջնության լավագույն կենտրոնական պաշտպան[50] և հերթական անգամ առաջին հորիզոնականով զբաղեցնում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցանկը[19]։

Հաջորդ մրցաշրջանը Իգնաշևիչը սկսում է արդեն թիմի ավագի կարգավիճակով (թևկապը տրվել էր Իգոր Ակինֆևին)։ Սերգեյը մնում է թիմի հիմնական կազմի առանցքային ֆուտբոլիստներից մեկը և առաջնությունում մասնակցություն է ունենում 28 հանդիպման։ Չնայած անհաջող մեկնարկին (12-րդ տուրի ավարտից հետո ԲԿՄԱ-ն առաջնության մրցաշարային աղյուսակում զբաղեցնում էր 9-րդ հորիզոնականը[51]), «բանակայինները» մրցաշրջանի արդյունքներով դառնում են առաջնության արծաթե մեդալակիրներ և զիջում են ոսկին՝ «Ռուբինին», իսկ Իգնաշևիչը 7-րդ անգամն անընդմեջ որպես լավագույն կենտրոնական պաշտպան ընդգրկվում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակում[19]։ Մրցաշրջանի վերջնամասում տարածվել էին լուրեր, ըստ որոնց հնարավոր էր, որ Սերգեյը 10 մլն եվրոյի դիմաց տեղափոխվեր անգլիական «Պորտսմութ»[52], սակայն չնայած երկրի սահմաններից դուրս գնալու ցանկությանը՝ Սերգեյը մնում է ԲԿՄԱ-ում[5]։

Արդեն 2009 թվականի առաջնության առաջին խաղում Իգնաշևիչը «Սատուրնի» դեմ խաղում դուբլ է ձևակերպում, ընդ որում երկու գոլերն էր հեղինակվել էին խաղի ընթացքում (այսինքն՝ ոչ տուգանային հարվածից և ոչ էլ 11 մետրանոցից)[53], իսկ հուլիսի 18-ին աչքի է ընկնում «Ռուբինի» դարպասը խփած իր գոլով, որի շնորհիվ խաղի հաշիվը հավասարվում է, իսկ րոպեներ անց Վագներ Լավը իր արդյունավետ հարվածով ԲԿՄԱ-ին 2-1 հաշվով հաղթանակ է բերում[54]։ Մրցաշրջանի ընթացքում գլխավոր մարզիչների մի քանի փոփոխումները լավ չեն անդրադառնում թիմի առաջնությունային արդյունքների վրա (2009 թվականի սկզբին ԲԿՄԱ-ն գլխավորում է հայտնի բրազիլացի Զիկոն, սեպտեմբերի 10-ին նրան փոխարինում է Հունադե Ռամոսը[55], իսկ արդեն հոկտեմբերի 26-ին մարզչական աթոռն զբաղեցնում է Լեոնիդ Սլուցկին[56]). ԲԿՄԱ-ն զբաղեցնում է 5-րդ հորիզոնականը, սակայն դա չի խանգարում Սերգեյին 8-րդ անգամ դառնալ առաջնության լավագույն կենտրոնական պաշտպան[57]։ 2009 թվականի դեկտեմբերին Իգնաշևիչին և պաշտպանությունում նրա խաղընկեր՝ Ալեքսեյ Բերեզուցկուն սպառնում էր երկու տարի ժամկետով որակազրկում այն բանից հետո, երբ նրանց արյան մեջ կատին է հայտնաբերվում, ինչը պսևդոէֆեդրինի մետոբոլիտներից է (այդ նյութը դոպինգի տեսակ չի համարվում, սակայն օգտագործման հատուկ ուշադրություն է պահանջում, որը պաշտպանների դեպքում բացակայել էր)։ ԲԿՄԱ-ի բժշկական անձնակազմը խոստովանում է, որ ուղղակիորեն մոռացվել էր պատրաստուկի մեջ սուդաֆեդ ներառել և արդյունքում ՈՒԵՖԱ-ն որոշում է կայացնում, ըստ որի` ֆուտբոլիստները ամբողջովին արդարեցվում են և նրանց որակազրկման ժամկետը 2 տարուց դարձնում է մեկ ֆուտբոլային խաղ[58]։

Չնայած այն բանին, որ 2010 թվականին Իգնաշևիչը նշում է իր 31 ամյակը՝ ամռանը նրա տրանսֆերային արժեքը ըստ transfermarkt կայքի հասնում է 6 մլն ֆունտի, ինչը նրա ամբողջ կարիերայում հանդիսանում է ամենաբարձր գնային սահմանը[59]։ Մրցաշրջանի սկզբում ֆուտբոլիստի ծառայություններով էր հետաքրքրված «Զենիթը», սակայն ԲԿՄԱ-ն հրաժարվում է վաճառել իր առաջատարին[60]։ Հուլիսին նրանով արդեն սկսում է հետաքրքրվել «Սպարտակը», սակայն Սերգեյը անմիջապես մերժում է նրանց[61], իսկ օգոստոսի 1-ին 65 հազար հանդիսականների ներկայությամբ Սերգեյը «Սպարտակի» դեմ սկզբունքային դերբիում, հանդիպման 83-րդ րոպեին տուգանային հարվածից գրավում է մրցակցի դարպասը և հավասարեցնում խաղի հաշիվը, իսկ ավելացված ժամանակի ընթացքում Վագներ Լավը իր արդյունավետ հարվածով արդեն 2-1 հաշվով հաղթանակ է պարգևում «բանակայիններին»[62]։ ԲԿՄԱ-ն ավարտում է առաջնությունը 2-րդ հորիզոնականով, իսկ Իգնաշևիչը 10-րդ անգամն անընդմեջ ընդգրկվում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ։ Նիկոլայ Պիսարևի կարծիքով Սերգեյը այդ մրցաշրջանի լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկն էր[63]։

Իգնաշևիչը 2014 թվականին, ԲԿՄԱ-ի մարզումներից մեկի ժամանակ

2011-2012 մրցաշրջանը Իգնաշևիչը սկսում է շատ արդյունավետ[64], նա մրցաշրջանի առաջին 6 խաղերում դառնում է 4 գոլի հեղինակ. Եվրոպայի Լիգայի շրջանակներում գրավում է «ՊԱՕԿ»-ի դարպասը[65], Ռուսաստանի գավաթի խաղարկությունում՝ «Շինիկի»[66] և առաջնությունում երկու անգամ՝ «Ամկարի» դարպասը[67]։ Մայիսի 8-ին պաշտպանը «Դինամոյի» դեմ խաղի 4-րդ րոպեին բացում է հաշիվը, սակայն «բանակայինները» չեն կարողանում պահպանել իրենց մեկ գոլի առավելությունը և խաղն ավարտում են ոչ-ոքիով[68]։ 2011 թվականի հոկտեմբերի 18-ին մասնակցություն ունենալով Չեմպիոնների Լիգայի շրջանակներում կայացող ԲԿՄԱ - «Տրաբզոնսպոր» (3-0) խաղին, Սերգեյը անցկանցում է իր 100-րդ հանդիպումը ՈՒԵՖԱ-ի ակումբային մրցաշարերում[69][70]։ Մրցաշրջանի ընթացքում ԲԿՄԱ-ն գլխավորում էր մրցաշարային աղյուսակը երկրորդ տեղից ունենալով 5 միավորի առավելություն[71], սակայն ակումբի հիմնական կազմի ֆուտբոլիստների մեծաքանակ վնասվածքների պատճառով նրանք չեն կարողանում պահպանել իրենց առաջատար դիրքերը[72] և առաջնության վերջնական արդյունքով զբաղեցնում են երրորդ հորիզոնականը։ Այս մրցաշրջանում Իգնաշևիչը արժանանում է մի շարք քննադատությունների, որոնք մեծ մասամբ վերաբերում էին նրա ավելորդ հանգստությանը, որն էլ կապված էր թիմի հիմնական կազմում մրցակցության բացակայության հետ[73]։ Այնուամենայնիվ մրցաշրջանի արդյունքներով Իգնաշևիչը 11-րդ անգամ արդեն ընդգրկվում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ։

Արդեն 2012-2013 մրցաշրջանի երկրորդ տուրում «Ամկարայի» դեմ խաղում Իգնաշևիչը 2005 թվականից հետո առաջին անգամ արժանանում է կարմիր քարտի։ Այդ խաղում «բանակայինները» 3-1 հաշվով պարտություն են կրում[74]։ Սակայն ամբողջ մրցաշրջանը ԲԿՄԱ-ի համար հաջող է ստացվում. «բանակայինները» 2006 թվականից հետո առաջին անգամ դառնում են առաջնության չեմպիոն, իսկ Իգնաշևիչը դառնում Ռուսաստանի առաջնության հնգակի չեմպիոն։ 2001 թվականի մրցաշրջանի հետո առաջին անգամ Սերգեյը մրցաշրջանի ընթացքում աչքի չի ընկնում հեղինակված գոլերով[75], սակայն ընդհանուր առմամբ կրկին ցուցադրում է որակյալ խաղ և 12-րդ անգամ ճանաչվում է առաջնության լավագույն կենտրոնական պաշտպան։ Հաջող ավարտ է ունենում պաշտպանի և ակումբի համար նաև 2013-2014 թվականների մրցաշրջանը. մրցաշրջանի սկզբում Իգնաշևիչը իր հեղինակած գոլով ներդրում է ունենում «Զենիթի» դեմ Սուպերգավաթի խաղարկության եզրափակչում կայացած խաղում հաղթանակ տանելու հարցում[76], իսկ առաջնությունում ԲԿՄԱ-ն շնորհիվ 10-խաղյա հաղթական շարքի վերջնամասում պաշտպանում է չեմպիոնական տիտղոսը։ Իգնաշևիչը, սովորության համաձայն, կրկին 1-ին հորիզոնականով ընդգրկվում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ։

2014-15 մրցաշրջանում Իգնաշևիչը մասնակցում է առաջնության բոլոր երեսուն խաղերին առանց փոխարինվելու[77] և ԲԿՄԱ-ի հետ դառնում է առաջնության արծաթե մեդալակիր, սակայն այդ մրցաշրջանը որոշ լրագրողների կարծիքով դառնում է պաշտպանի կարիերայում ամենավատը. Սերգեյը ընդհանուր առմամաբ ցուցադրում է թույլ խաղ և թույլ է տալիս մի քանի կոպիտ սխալներ[78]. օրինակ 27-րդ տուրում կայացած «Լոկոմոտիվի» դեմ խաղում Բայե Ումար Նիասեն խաղադաշտի կենտրոնական մասերից խլում է գնդակը Իգնաշևիչից և գոլ է հեղինակում։ Ամեն դեպքում ԲԿՄԱ-ն այդ խաղում հաղթում է 3-1 հաշվով, սակայն Իգնաշևիչի անհաջող խաղը գրավում է շատերի ուշադրությունը[79]։ Այնուամենայնիվ ԲԿՄԱ-ի գլխավոր մարզիչ Լեոնիդ Սլուցկին բարձր գնահատականի է արժանացնում պաշտպանին և ասում, որ տարիքի արդյունքում արագությունը կորցնելը Իգնաշևիչի խաղի վրա լուրջ փոփոխությունների չի հանգեցնում[80]։ Չնայած ֆուտբոլային հասարակության կողմից հնչած քննադատությունների, Սերգեյը ընդգրկվում է առաջնության լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ, սակայն այս անգամ իր կարիերայում առաջին անգամ 3-րդ հորիզոնականով. ավելի վաղ Սերգեյը 13 անգամ անընդմեջ ճանաչվել էր Ռուսաստանի Պրեմիեր լիգայի լավագույն կենտրոնական պաշտպան[81]։

Հաջորդ մրցաշրջանում «բանակայինները» վերադարձնում են իրենց չեմպիոնությունը։ Իգնաշևիչը առաջնությունում մասնակցում է 25 հանդիպման, դառնում է 3 գոլի հեղինակ (որոնցից մեկը շնորհիվ ԲԿՄԱ-ն հաղթում է «Սպարտակի» դեմ սկզբունքային դերբիում)[82] և ընդհանուր առմամբ ցուցադրում է բաձրորակ ֆուտբոլ։ Վալերի Նեպոմնյաշին հայտարարում է, որ Իգնաշևիչը, չնայած ունենալով ֆուտբոլիստների համար արդեն պատկառելի տարիք՝ ցուցադրում է որակյալ խաղ[83], իսկ Լեոնիդ Սլուցկին նշում է, որ պաշտպանը «անցկացրեց հիանալի մրցաշրջան»[84]։ Նաև մրցաշրջանի արդյունքներով Իգնաշևիչը 15-րդ անգամ ընդգրկվում է լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցուցակ և վերադարձնում է իր լավագույն կենտրոնական պաշտպան կոչումը։ 2016 թվականի հուլիսի 4-ին Իգնաշևիչը երկարաձգում է իր պայմանագիրը ԲԿՄԱ-ի հետ մինչև 2016-17 մրցաշրջանի ավարտը[85]։

Կարիերան հավաքականի կազմում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իգնաշևիչը անցկացրել է իր առաջին պաշտոնական հանդիպումը Ռուսաստանի ֆուտբոլի երիտասարդական հավաքականի կազմում 2000 թվականի մարտի 29-ին կայացած Վրաստանի ֆուտբոլի երիտասարդական հավաքականի դեմ խաղում։ Հանդիպումը ավարտվում է 1-1 հաշվով[86]։ Սերգեյը 2002 թվականի Եվրոպայի երիտասարդական առաջնության ընտրական փուլում հավաքականի հետ մասնակցում է 8 հանդիպման, սակայն նրանց չի հաջողվում հայտավորվել առաջնության եզրափակչային փուլին։

Իգնաշևիչը հավաքականի կազմում՝ 2007 թվականին

Իգնաշևիչը շատ մոտ էր Ռուսաստանի ազգային հավաքականի համար անհաջող 2002 թվականի աշխարհի առաջնությունում մասնակցություն ունենալու համար հրավիրվելուն, սակայն այնուամենայնիվ երիտասարդ տարիքի պատճառով նրան չեն վստահում տեղը ազգային հավաքականի կազմում[87]։ Ազգային հավաքականի կազմում նա նշում է իր նորամուտը 2002 թվականի օգոստոսի 21-ին կայացած Շվեդիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղում, որը ավարտվում է 1-1 հաշվով։ Լրագրողները խոսում են Իգնաշևիչի հավաքականի պաշտպանությունում ցուցադրած վստահ խաղի և իր խաղի ստեղծման կարողությունների[88] մասին։ Այդ նույն թվականին Սերգեյը երկու խաղ է անցկանցում 2004 թվականի Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլի շրջանակներում։ 2003 թվականի հունիսի 7-ին պաշտպանը Շվեյցարիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղում դառնում է դուբլի հեղինակ, իսկ սեպտեմբերի 6-ին կայացած խաղում գոլ է հեղինակում արդեն իռլանդացիների դարպասը. պաշտպանի երեք գոլերը հավաքականին երկու ոչ-ոքի են բերում։ Իգնաշևիչը մասնակցում է ընտրական փուլի բոլոր խաղերին, սակայն չի հայտավորվում առաջնության եզրափակչային փուլին՝ ծնկի վնասվածքի պատճառով։ Ռուսաստանի հավաքականին այդ փուլում չի հաջողվում դուրս գալ խմբից[89][90]։

2006 թվականի աշխարհի առաջնության ընտրական փուլում Իգնաշևիչը մասնակցում է 7 հանդիպման։ Ռուսաստանի հավաքականը չի կարողանում անցնել առաջնության եզրափակիչ փուլ[91], իսկ ազգային հավաքականի պաշտպանությունը լրագրողների կողմից բազմիցս արժանանում է կոպիտ քննադատությունների` հատկապես Պորտուգալիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղից հետո, որի ժամանակ Ռուսաստանի հավաքականը կրում է իր պատմության ամենախոշոր պարտությունը[92]։ Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլի սկզբում Սերգեյը համարվում էր հավաքականի հիմնական պաշտպաններից մեկը, սակայն Դենիս Կոլոդինի առաջընթացից հետո հիմնական կազմում մրցակցություն է առաջանում[93]։ Իգնաշևիչը մասնակցում է խաղերի մեծ մասին, սակայն ընտրական փուլի վերջնամասում Իսրայելի ազգային հավաքականի դեմ կարևոր խաղից հետո նա կրկին արժանանում է բուռն քննադատությունների` ոչ համոզիչ խաղի համար[94], ինչի արդյունքում Սերգեյը մյուս խաղը անցկացնում է պահեստային նստարաններին[95]։ Այնուամենայնիվ Ռուսաստանի հավաքականին հաջողվում է հայտավորվել առաջնության եզրափակիչ փուլին։

2008 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում Կոլոդինը և Իգնաշևիչը համարվում էին հավաքականի հիմնական կազմի պաշտպանները[96]։ Ռուսաստանի հավաքականի առաջին՝ Իսպանիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղում Գուս Հիդինգը պահեստային նստարաններին է թողնում և Իգնաշևիչն և ինչպես հավաքականում այնպես էլ՝ ԲԿՄԱ-ում նրա խաղընկերներ Բերեզուցկի եղբայրներին, ինչը մեծ դժգոհություններ է առաջացնում լրագրողների և որոշ ֆուտբոլիստների շրջանում[97] и некоторых футболистов[98][99]: Ռուսաստանի հավաքականը չկարողանալով պատասխան տալ Դավիդ Վիլյայի հետ-տրիկին՝ պարտվում է 1-4 հաշվով։ Հաջորդ՝ Հունաստանի հավաքականի դեմ խաղում Իգնաշևիչը Դենիս Կոլոդինի հետ դուրս է գալիս խաղադաշտ մեկնարկային կազմում և իր ցուցադրած խաղի համար արժանանում է բազմաթիվ բարձր գնահատականների[100]։ Առաջնության խմբային փուլի վերջին խաղում Հիդինգը դուրս է բերում խաղադաշտ պաշտպանների այդ նույն զույգին և ամենևին էլ չի սխալվում. շվեդների դեմ խաղում Ակինֆեևի դարպասը «չոր» է մնում, իսկ Արշավինի և Պավլուչենկոյի գոլերը պարգևում են Ռուսաստանի հավաքականին փլեյ օֆֆ փուլի ուղեգիր[101]։ 1/4 եզրափակչում Ռուսաստանի հավաքականի մրցակիցն է դառնում Նիդերլանդների ֆուտբոլի ազգային հավաքականը, որի դեմ խաղը դառնում է Ռուսաստանի հավաքականի պատմության մեջ լավագույնը[102]. հավաքականը ավելացված ժամանակում շշմեցուցիչ հաղթանակ է տանում և անգամ խաղից հետո Դենիս Կոլոդինը Իգնաշևիչին ներկայացնում է, որպես առաջնության լավագույն ֆուտբոլիստ[103]։ Կիսաեզրափակչում կայացած Իսպանիայի հավաքականի դեմ խաղը Սերգեյի խաղընկեր Դենիսը բաց է թողնում որակազրկման պատճառով և նրա փոխարեն այդ խաղում խաղադաշտ է դուրս գալիս շուրջ մեկ ամիս վնասվածքի պատճառով բաց թողած Վասիլի Բերեզուցկին[104]։ Իսպանիայի հավաքականը հաղթում է Ռուսաստանի հավաքականին 3-0 հաշվով։ Խաղից հետո բազմիցս նշվում է, որ անհաջող խաղի պատճառներից մեկը հիմնական կազմում եղած կորուստներն էին[105]։ Երրորդ տեղի համար պայքարը չի կայանում և Ռուսաստանի հավաքականը Թուրքիայի հավաքականի հետ կիսում է բրոնզե մեդալները։ Եվրոպայի առաջնության շրջանակներում ցուցադրած խաղի շնորհիվ Իգնաշևիչի ծառայություններով կրկին սկսում են հետաքրքրվել արտերկրյա ակումբներ[106]։

Իգնաշևիչը Ավստրիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղում։ 2014 թվական:

Իգնաշևիչը մասնակցում է ՀԱՀ-ում կայանալիք աշխարհի առաջնության որակավորման փուլի բոլոր տաս խաղերին առանց փոխարինվելու. 2009 թվականի սեպտեմբերի 5-ին Սերգեյը հավաքականի կազմում իր 50-րդ հանդիպումն է անցկացնում հենց այդ փուլի շրջանակներում կայացած Լիխտենշտայնի ազգային հավաքականի դեմ խաղում[107]։ Խաղն ավարտվում է Ռուսաստանի հավաքականի 3-0 հաշվով հաղթանակով։ Խմբում Ռուսաստանի հավաքականը զբաղեցնում է երկրորդ հորիզոնականը և խմբերի երկրորդ հորիզոնականների եզրափակչային փուլի ուղեգրերի համար ընթացող պայքարում զիջում է Սլովենիայի հավաքականին[108]։ Եվրո-2012-ի ընտրական փուլում Իգնաշևիչը պաշտպանությունում Ալեքսեյ Բերեզուցկու հետ խաղալով՝ մասնակցում է 9 խաղի և դառնում է մեկ գոլի հեղինակ. ազգային հավաքականը դուրս է գալիս առաջնության եզրափակիչ փուլ՝ խմբում առաջին հորիզոնականը զբաղեցրած։ Առաջնությունից առաջ հավաքականի կազմում Վասիլի Բերեզուցկին վնասվածք է ստանում և պաշտպանության կենտրոնում նրա խաղընկերն է դառնում Վասիլիի զույգ-եղբայր Ալեքսեյը[109]։ Սերգեյը խմբային փուլում մասնակցում է հավաքականի բոլոր երեք խաղերին, սակայն հավաքականը լքում է պայքարը՝ խմբից դուրս մնալով։

2014 թվականի աշխարհի առաջնության ընտրական փուլում Ռուսաստանի հավաքականը իր խմբում զբաղեցնում է առաջին հորիզոնականը, իսկ Իգնաշևիչը կրկին որպես հավաքականի հիմնական կազմի ֆուտբոլիստ այդ փուլում մասնակցում է 10 խաղերից 9-ին։ Եզրափակիչ փուլում կայացած Ալժիրի հավաքականի դեմ խաղը դառնում է Սերգեյ Իգնաշևիչի համար հավաքականի կազմում 100-րդը[110], սակայն ընդհանուր առմամբ Իգնաշևիչի համար առաջին աշխարհի առաջնությունում հավաքականը ցուցադրում է թույլ ֆուտբոլ և խմբում զբաղեցնում է վերջին՝ 4-րդ հորիզոնականը։

Բելառուսի ազգային հավաքականի դեմ ընկերական խաղից հետո, 2015 թվականի հունիսի 7-ին՝ Սերգեյը «ծանր սուր շնչառական սինդրոմի» ախտորոշմամբ տեղափոխվում է հիվանդանոց։ Սերգեյի «ավելորդ» տաքությունը մնում է նրա հետ մինչև անգամ հավաքականի կազմում կայանալիք խաղից մի քանի օր առաջ, սակայն նա հավաքականի մարզչական կազմի հետ համատեղ որոշում է կայացնում մասնակցել այդ խաղին։ Այնուամենայնիվ հիվանդության պատճառով Սերգեյը բաց է թողնում հավաքականի մյուս՝ 2016 թվականի Եվրոպայի առաջնության որակավորման փուլի շրջանակներում կայացած Ավստրիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղը[111]։ 2015 թվականի սեպտեմբերի 8-ին, Լիխտենշտայնի ազգային հավաքականի դեմ խաղում Սերգեյը Իգնաշևիչը կրկնում է հավաքականի նախկին ֆուտբոլիստ Վիկտոր Օնոպկոյի ռեկորդը՝ հավաքականի կազմում մասնակցելով իր 110-րդ խաղին[6] (այդ խաղերի թվում է նաև 2012 թվականին կայացած Լիտվա - Ռուսաստան հանդիպումը, որը ընդգրկված է ՖԻՖԱ-ի պաշտոնական խաղերի ցանկում[112][113]): Արդեն հաջորդ խաղում Սերգեյը Մոլդովայի հավաքականի դեմ խաղում դառնում է գոլի հեղինակ և հավաքականի կազմում հեղինակած իր 8 գոլերի շնորհիվ դառնում է հավաքականի պատմության ամենաարդյունավետ պաշտպանը[114], իսկ 2015 թվականի նոյեմբերի 17-ին Խորվաթիայի ազգային հավաքականի դեմ խաղի վերջնամասում փոխարինվելով և խաղադաշտ դուրս գալով՝ Սերգեյը արդեն գերազանցում է այդ նույն Օնոպկոյի ռեկորդը (բացի հավաքականի կազմում անցկացրած 109 խաղերի Վիկտոր Օնոպկոն ԽՍՀՄ-ի ազգային հավաքականի կազմում մասնակցել էր նաև 4 հանդիպման, սակայն դա էլ չի «փրկում» նրան և Սերգեյը իր 114-րդ խաղում այդ ընդհանուր հաշվարկով գրանցած ռեկորդն էլ է գերազանցում)[115]։ Իգնաշևիչը կրկին չի զիջում իր տեղը հավաքականի հիմնական կազմում և մասնակցում է Եվրո-2016-ի ընտրական և եզրափակիչ փուլերի բոլոր խաղերին. Ռուսաստանի հավաքականը դուրս է գալիս առաջնության եզրափակիչ փուլ ընտրական փուլի իր խմբում առաջին հորիզոնականը զբաղեցրած, սակայն եզրափակիչ փուլում կրկին թույլ խաղ է ցուցադրում և խմբում զբաղեցնում է վերջին հորիզոնականը։ Վալերի Կարպինի կարծիքով, Իգնաշևիչը հավաքականի այն միակ ֆուտբոլիստներից մեկն էր, ով հավաքականի համար անհաջող առաջնությունից հետո չուներ որևէ դժգոհություն կապված թիմի հետ[116]։ Եվրո-2016-ի ավարտից հետո Սերգեյը հայտարարում է հավաքականի կազմում իր կարիերայի ավարտի մասին, սակայն հավաքականի նոր գլխավոր մարզիչ Ստանիսլավ Չերչեսովը Սերգեյի հետ ունեցած զրույցից հետո հայտարարում է, որ ֆուտբոլիստը «չի բացառում իրեն հավաքականի հիմնական կազմից, սակայն պատրաստ է իր ճանապարհը զիջել երիտասարդ ֆուտբոլիստներին»[117]։

Խաղաոճ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իգնաշևիչը տուգանային հարվածը իրացնելիս

Կարիերայի սկզբում Իգնաշևիչը հիմնականում խաղում էր որպես կամ աջ պաշտպան[118] կամ էլ հենակետային կիսապաշտպան[119], սակայն հետո նա սկսում է հանդես գալ բացառապես կենտրոնական պաշտպանի դիրքում։ Իգնաշևիչի ուժեղ կողմերից առանձնացնում են իր կոշտությունը, համարձակությունը՝ գնդակի համար ընթացող պայքարներում[120] և գրոհը առաջին փոխանցմամբ սկսելու կարողությունը[121]։ Սերգեյի գլխավոր թերությունը բարձր արագության բացակայությունն է[122], սակայն նա լրացնում է այդ բացը խաղը կարդալու և ճիշտ դիրքեր ընտրելու իր զարգացած կարողություններով[123]։ Այսպես է բնութագրել պաշտպանին Ռուսաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի նախկին գլխավոր մարզիչ Դիկ Ադվոկատը.

Aquote1.png «Իգնաշևիչը կարող է խաղալ աշխարհի լավագույն ակումբերից ցանկացածում։ Ինչպես է նա կարդում խաղը, ինչպես է աշխատում գնդակի հետ։ Ես ուղղակի խոսքեր չունեմ»[124] Aquote2.png


Իգնաշևիչը ունի լավ ձևավորված հարված և նրա կատարմամբ տուգանային հարվածները վտանգավոր են անգամ, եթե հարվածը նշանակված է հեռու տարածություններում[125]. օրինակ 2001 թվականին դեռևս որպես «Լոկոմոտիվի» ֆուտբոլիստ, Սերգեյը «Տիրոլի» դեմ խաղում գոլի հեղինակ է դառնում 35 մետրից կատարած տուգանային հարվածի շնորհիվ[126]։ Իր ամբողջ կարիերայի ընթացքում նա 28 գոլ է հեղինակել հենց տուգանային հարվածներից[127]։ Նրա հաղթաթղերից է համարվում նաև խաղը գլխով, ինչի մասին փաստում է վիճակագրությունը, ըստ որի նա իր ամբողջ կարիերայի շրջանակներում գլխով կատարած հարվածներով դարձել է 23 գոլի հեղինակ։ Հենց այդ պատճառով նրան կարելի է հաճախ տեսնել մրցակցի տուգանային հրապարակում՝ անկյունայինների և ստանդարտ դիրքերի իրացման ժամանակ[127]։ Իգնաշևիչը վատ չէ նաև 11 մետրանոց հարվածներից. կարիերայի ընթացքում տասնմեկմետրանոց հարվածներից նրան հաջողվել է հեղինակել 12 գոլ[128]։

Իգնաշևիչը ունի առաջատարի որակներ, մարտիկի բնավորություն և հաճախ է կառավարում թիմի ֆուտբոլիստներին, ոգևորելով կամ էլ հակառակը՝ նախատելով[129][130]։ Նա մշտապես աչքի է ընկել իր նպատակասլացությամբ և մարզումների հետ կապված պարտաճանաչությամբ, ինչը Յուրի Սյոմինի կարծիքով թույլ է տալիս Սերգեյին խաղալ բարձր մակարդակի վրա երկար ժամանակով[131]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյի հայրը ազգությամբ բելառուս է, ով ծնվել է Սոլիգորսկու շրջանում գտնվող Խորոստովո գյուղում, մայրը Ռաիսա Գերմանովան՝ չուվաշ է Կրասնիե Չետայսկի շրջանի Տոմլեյ գյուղից[132][133][134]։ Իգնաշևիչը ամուսնացած է և ունի չորս արու զավակ, որոնցից երկուսը՝ Ռոմանը և Դմիտրին, Իգնաշևիչի առաջին կնոջից են։ Երրորդ որդին՝ Սերգեյը, ծնվել է 2008 թվականի փետրվարի 21-ին[135], իսկ չորրորդը՝ Տիմոֆեյը՝ 2012 թվականի հուլիսի 15-ին[136]։

Իգնաշևիչը հայտնի է բազմաթիվ բարեգործական շարժումներում ունեցած իր ներդրումներով[137]։ Օրինակ, 2011 թվականի օգոստոսին նա աճուրդի է դնում հայտնի ֆուտբոլիստների մեծ քանակությամբ խաղային մարզաշապիկներ և ստացված գումարը նվիրաբերվում է ծանր հիվանդություններով տառապող երեխաների բժշկական միջամտության ֆոնդին[138]։ Սերգեյը անհատական բարեգործություն է անում Վլադիմիր Գրանատի հետ Եվրո-2016-ից մի քանի ամիս առաջ. բարեգործական ֆոնդ բացելով՝ նա նվիրաբերում է հավաքված գումարը որբ երեխաների օգնության համար[139]։ 2009 թվականին ֆուտբոլիստը բացում է իր պաշտոնական կայքը՝ «ignashevich.com» հղմամբ։ Կոնֆերենցիայի հետ համագործակցության արդյունքում այդ կայքով նա շփվում է հաստատում իր երկրպագուների հետ, սակայն 2013 թվականին նա հայտարարում է կայքի փակման մասին, ինչի պատճառը նրա ծանրաբեռնվածությունն էր և զբաղվածությունը[140]։ Սերգեյը շատ հազվադեպ է հարցազրույցներ տալիս, ինչի համար նրան տվել են «Մեծն համր» մականունը[5]։

Ազատ ժամանակ Սերգեյը սիրում է գրքեր կարդալ[5]։ Նա նաև մեծ սեր ունի թատրոնի նկատմամբ։ Իգնաշևիչի խոսքերով, իր լավագույն ֆուտբոլային ընկերներն են Եվգենի Ալդոնինը, Դեյվիդաս Շեմբերասը և Կոնստանտին Զիրյանովը[5]։ Պավել Մամաևը հայտարարել է, որ Սերգեյը ամենախելացի ֆուտբոլիստն է, որի հետ ինքը երբևէ շփվել է[141]։ Իգնաշևիչին բնութագրում են որպես ընտանիքի և հանգիստ մարդ[142]։ Իգնաշևիչին հաճախ հիշատակում են նաև ֆուտբոլին վերաբերվելու իր պրոֆեսիոնալ մոտեցման համար[131]։

Վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի նոյեմբերի 30-ի դրությամբ
Ակումբ Մրցաշրջան Առաջնություն Գավաթ Սուպերգավաթ Եվրագավաթներ Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
Սպարտակ-Օրեխովո 1999 17 0 1 0 0 0 0 0 18 0
Արդյունք 17 0 1 0 0 0 0 0 18 0
Կռիլյա Սովետով 1999 6 1 1 0 0 0 0 0 7 1
2000 25 1 2 0 0 0 0 0 27 1
Արդյունք 31 2 3 0 0 0 0 0 34 2
Լոկոմոտիվ (Մոսկվա) 2001 23 0 2 0 0 0 10 1 35 1
2002 29 1 0 0 0 0 10 2 39 3
2003 25 3 2 0 1 0 12 2 40 5
Արդյունք 77 4 4 0 1 0 32 5 114 9
ԲԿՄԱ (Մոսկվա) 2004 22 1 2 0 1 0 7 0 32 1
2005 22 5 6 0 0 0 16 2 44 7
2006 26 2 6 1 1 0 6 0 39 3
2007 26 3 5 0 1 1 7 0 39 4
2008 28 4 2 1 0 0 6 0 36 5
2009 29 3 4 0 1 0 9 0 43 3
2010 28 2 1 0 1 0 10 1 40 3
2011-12 38 5 4 2 1 0 12 1 55 8
2012-13 28 0 3 0 0 0 2 0 33 0
2013-14 30 2 1 0 1 1 6 0 38 3
2014-15 30 0 2 0 1 0 6 0 39 0
2015-16 25 3 3 0 0 0 10 1 38 4
2016-17 15 3 0 0 1 0 4 0 20 3
Արդյունք 347 33 39 4 9 2 101 5 496 44
Ընդհանուր 472 39 47 4 10 2 133 10 662 55

Հավաքականի կազմում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թվական ԱԱ-ի ընտրական փուլ ԱԱ-ի եզրափակիչ փուլ ԵԱ-ի ընտրական փուլ ԵԱ-ի եզրափակիչ փուլ Ընկերական խաղեր Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
2002 0 0 0 0 2 0 0 0 1 0 3 0
2003 0 0 0 0 8 3 0 0 1 0 9 3
2004 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0 4 0
2005 5 0 0 0 0 0 0 0 0 0 5 0
2006 0 0 0 0 3 0 0 0 3 0 6 0
2007 0 0 0 0 7 0 0 0 0 0 7 0
2008 3 0 0 0 0 0 4 0 4 0 11 0
2009 9 1 0 0 0 0 0 0 1 0 10 1
2010 0 0 0 0 4 0 0 0 3 0 7 0
2011 0 0 0 0 5 1 0 0 4 0 9 1
2012 4 0 0 0 0 0 3 0 5 0 12 0
2013 5 0 0 0 0 0 0 0 4 0 9 0
2014 0 0 3 0 4 0 0 0 6 2 13 2
2015 0 0 0 0 5 1 0 0 3 0 8 1
2016 0 0 0 0 0 0 3 0 3 0 6 0
Ընդհանուր 28 1 3 0 38 5 10 0 40 2 119 8

Ձեռքբերումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուսաստան «Լոկոմոտիվ» (Մոսկվա)

Ռուսաստան ԲԿՄԱ (Մոսկվա)

Հավաքականի կազմում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուսաստան Ռուսաստանի հավաքական

Անձնական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 As (իսպ.) — Madrid: Grupo PRISA, 1967.
  2. ↑ 2,0 2,1 Ֆուտբոլիստի էջը FootballFacts.ru կայքում
  3. ↑ Сергей Игнашевич, вошедший в окончательную заявку сборной России на ЧМ-2014
  4. ↑ 4,0 4,1 «Рекорд Игнашевича: в 14-й раз в списке 33-х!»։ Спортбокс։ 25.06.2015։ Վերցված է 2016-09-03 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Александр Кружков, Юрий Голышак (15.05.2009)։ «Сергей Игнашевич: "Как я перестал быть капитаном"» (ռուսերեն)։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-24 
  6. ↑ 6,0 6,1 Сергей Игнашевич: 110 матчей — новый рекорд сборной России // Спорт-Экспресс, 8 сентября 2015 года.
  7. ↑ Игнашевич повторил рекорд Онопко по числу матчей за футбольную сборную России / ТАСС, 5 сентября 2015.
  8. ↑ 100 бомбардиров:: Гвардейцы российского футбола
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Игнашевич Сергей։ «Биография»։ ignashevich.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-07-02-ին։ Վերցված է 2013-06-30 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Игнашевич Сергей։ «Как всё было»։ ignashevich.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-07-02-ին։ Վերցված է 2013-06-30 
  11. ↑ «"Крылья Советов" (Самара) - Официальный сайт»։ www.kc-camapa.ru։ Վերցված է 2016-09-13 
  12. ↑ «НОВЫЕ ЗВЕЗДЫ. ДЕСЯТКА ПРЕТЕНДЕНТОВ»։ Спорт-Экспресс։ 2001-03-01։ Վերցված է 2016-09-11 
  13. ↑ «"Локо" сделал весомую заявку на выход в групповой турнир»։ Спорт-Экспресс։ 7.08.2001։ Վերցված է 2016-08-21 
  14. ↑ Юрий Бутнев (11.03.2001)։ «ОСТАВШИСЬ ВДЕСЯТЕРОМ, РОСТОВЧАНЕ ПОЩЕКОТАЛИ НЕРВЫ ВИЦЕ-ЧЕМПИОНАМ СТРАНЫ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-21 
  15. ↑ «НОЧЬ ПОСЛЕ МАТЧА ИГНАШЕВИЧ ПРОВЕЛ В РЕАНИМАЦИИ»։ Спорт-Экспресс։ 15.05.2002։ Վերցված է 2016-08-21 
  16. ↑ Александр Мартанов (19.08.2002)։ «ИГНАШЕВИЧ: ОТВЕТСТВЕННЫЙ ЗА ПОЖАРНУЮ БЕЗОПАСНОСТЬ» (ռուսերեն)։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-21 
  17. ↑ «Ничья в ответном матче вывела "Локомотив" в основной турнир Лиги чемпионов»։ Спорт-Экспресс։ 28.08.2002։ Վերցված է 2016-08-21 
  18. ↑ «КЛЮЧЕВЫЕ МОМЕНТЫ» (ռուսերեն)։ Спорт-Экспресс։ 28.11.2002։ Վերցված է 2016-08-21 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 «Футбол-2008, Первый официальный ежегодник Российского Футбольного Союза», АСТ, М., Астрель-СПб, 2008, с. 318—329
  20. ↑ «"ЛОКО" БОРОЛСЯ, КАК КАРЕЛИН»։ Спорт-Экспресс։ 20.02.2003։ Վերցված է 2016-08-22 
  21. ↑ «http://www.sport-express.ru/newspaper/2003-02-26/2_1/»։ Спорт-Экспресс։ 26.02.2003։ Վերցված է 2016-08-22 
  22. ↑ Дыкин Максим (8.03.2003)։ «Газзаев: реванш не состоялся»։ Советский спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-22 
  23. ↑ Игнашевич и Алдонин в ЦСКА! / Спорт-Экспресс, 17 декабря 2003.
  24. ↑ Рабинер Игорь (09.03.2004)։ «ПАРЛАМЕНТ - СУПЕРКУБОК РОССИИ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-23 
  25. ↑ «Чемпионат России начался с нулевой ничьей»։ Спорт-Экспресс։ 12.03.2004։ Վերցված է 2016-08-23 
  26. ↑ Бобров Александр (22.03.2004)։ «С ЭТИМ "НЕУДОМ" ИВАНОВА-младшего НЕ ПОСПОРИШЬ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-23 
  27. ↑ «ОБЖАЛОВАНИЮ НЕ ПОДЛЕЖИТ»։ Спорт-Экспресс։ 25.03.2004։ Վերցված է 2016-08-23 
  28. ↑ «Акинфеев и Игнашевич помогли выиграть армейскому дублю»։ Спорт-Экспресс։ 2.04.2004։ Վերցված է 2016-08-23 
  29. ↑ «У СВОИХ ВОРОТ»։ Спорт-Экспресс։ 27.03.2004։ Վերցված է 2016-08-23 
  30. ↑ «ЦСКА: первая победа в сезоне»։ Спорт-Экспресс։ 7.04.2004։ Վերցված է 2016-08-23 
  31. ↑ «ГОРЬКО БЫЛО СМОТРЕТЬ, КАК "СПАРТАК" СТАНОВИТСЯ СРЕДНЕЙ КОМАНДОЙ»։ Спорт-Экспресс։ 01.12.2004։ Վերցված է 2016-08-23 
  32. ↑ Роганов Николай (27.12.2004)։ «Как нам выиграть Лигу чемпионов»։ Советский спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-23 
  33. ↑ «ЦСКА-2005. Команда мечты»։ cskainfo.com։ Վերցված է 2016-08-23 
  34. ↑ Севидов Юрий (16.02.2005)։ «Защитник ЦСКА Сергей Игнашевич: Капитаном я еще не стал…»։ Советский спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-23 
  35. ↑ Дмитрий Роговицкий (22.08.2005)։ «Ничья в пользу «Локомотива»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-23 
  36. ↑ Квятковский Максим (08.08.2005)։ «ПЕРЕД ДЕБЮТОМ В ЕВРОПЕ САМАРА ВОСПРЯНУЛА ДУХОМ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-23 
  37. ↑ Алексеев Константин (21.11.2005)։ «ЧЕМПИОНСКИЙ ПРАЗДНИК УДАЛСЯ НА СЛАВУ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-23 
  38. ↑ «ЦСКА вышел в лидеры»։ Спорт-Экспресс։ 16.10.2005։ Վերցված է 2016-08-23 
  39. ↑ Константинов Владимир (22.11.2005)։ «ЦСКА И ВСЕ-ВСЕ-ВСЕ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-23 
  40. ↑ «ЧЕМПИОНАТ РОССИИ. ПРЕМЬЕР-ЛИГА. Итоги сезона»։ Спорт-Экспресс։ 07.12.2005։ Վերցված է 2016-08-23 
  41. ↑ «Даниэл КАРВАЛЬЮ: "РАДИ ВИЗИТА К ПУТИНУ ПРИШЛОСЬ ОДОЛЖИТЬ ГАЛСТУК"»։ Спорт-Экспресс։ 22.11.2005։ Վերցված է 2016-08-23 
  42. ↑ «Лучшие десятки»։ Советский спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-23 
  43. ↑ «ЦСКА выиграл первый трофей в сезоне-2006»։ Спорт-Экспресс։ 11.03.2006։ Վերցված է 2016-08-23 
  44. ↑ Дзичковский Евгений (22.05.2006)։ «ЖО УЖЕ ДОБРАЛСЯ ДО "СТАНДАРТОВ"»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-23 
  45. ↑ «Газаев: Мы сделали все, что смогли»։ Советский спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-24 
  46. ↑ «Сергей Игнашевич: Мной интересовался «Арсенал», но после пары неудачных матчей все закончилось»։ Советский Спорт։ 25.07.2014։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-24 
  47. ↑ «ЦСКА - обладатель Суперкубка России»։ Спорт-Экспресс։ 03.03.2007։ Վերցված է 2016-08-24 
  48. ↑ «http://www.sport-express.ru/newspaper/2007-07-14/3_2/»։ Спорт-Экспресс։ 2007-07-14։ Վերցված է 2016-08-24 
  49. ↑ «САМЫЙ КРАСИВЫЙ ГОЛ. Версия "СЭ"»։ Спорт-Экспресс։ 2007-11-13։ Վերցված է 2016-08-24 
  50. ↑ «ЛУЧШИЕ ПО ОЦЕНКАМ "СЭ"»։ Спорт-Экспресс։ 2007-11-13։ Վերցված է 2016-08-24 
  51. ↑ «ВИРУС БЕЗРАЗЛИЧИЯ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-24 
  52. ↑ «ТАБЛИЦА ПЕРЕХОДОВ»։ Спорт-Экспресс։ 2008-08-27։ Վերցված է 2016-08-25 
  53. ↑ «СОБЫТИЯ ТУРА»։ Спорт-Экспресс։ 2009-03-16։ Վերցված է 2016-08-25 
  54. ↑ Сычёв Антон (2009-07-20)։ «"РУБИН" НЕ МОЖЕТ СПРАВИТЬСЯ С ИГНАШЕВИЧЕМ»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-25 
  55. ↑ «Хуанде Рамос: "ЦСКА - это то, что мне сейчас нужно"»։ Спорт-Экспресс։ 11.09.2009։ Վերցված է 2016-08-25 
  56. ↑ «Слуцкий назначен главным тренером ЦСКА»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2009-10-29-ին։ Վերցված է 2017-02-10 
  57. ↑ «Названы 33 лучших футболиста чемпионата России 2009-го года»։ amic.ru։ 25.11.2009։ Վերցված է 2016-08-15 
  58. ↑ «Формальная дисквалификация»։ Лента։ 2009-12-18։ Վերցված է 2016-09-09 
  59. ↑ «Sergey Ignashevich» (անգլերեն)։ Transfermarkt։ Վերցված է 2016-08-25 
  60. ↑ «Щелчок по носу чемпионату России»։ Спорт-Экспресс։ 27.08.2010։ Վերցված է 2016-08-25 
  61. ↑ «ИГНАШЕВИЧ СЧЕЛ ПРЕДЛОЖЕНИЕ "СПАРТАКА" ЗА ШУТКУ»։ Спорт-Экспресс։ 2010-07-29։ Վերցված է 2016-08-25 
  62. ↑ «"Спартаку" досталось от Игнашевича и Вагнера»։ Спорт-Экспресс։ 1.08.2010։ Վերցված է 2016-08-25 
  63. ↑ «Николай Писарев: "На Кубке Содружества хочу проверить тех, на кого возлагаю основные надежды"»։ Спорт-Экспресс։ 14.12.2010։ Վերցված է 2016-08-25 
  64. ↑ «Сергей Фурсенко: переходный чемпионат 2011-2012 годов в РФПЛ планируем разбить на три этапа»։ rusfootball.info։ Վերցված է 2016-08-25 
  65. ↑ «Сергей Игнашевич: "Мяч нас не слушался"»։ Спорт-Экспресс։ 23.02.2011։ Վերցված է 2016-08-25 
  66. ↑ «Сергей Игнашевич: "Наши нападающие просто смотрят и улыбаются"»։ Спорт-Экспресс։ 1.03.2011։ Վերցված է 2016-08-25 
  67. ↑ «Приговор армейским форвардам»։ Спорт-Экспресс։ 16.03.2011։ Վերցված է 2016-08-25 
  68. ↑ «"Динамо" не отпустило ЦСКА с победой»։ Спорт-Экспресс։ 8.05.2011։ Վերցված է 2016-08-25 
  69. ↑ «Игнашевич проводит свой 100-й матч в еврокубках»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-10-25-ին։ Վերցված է 2017-02-10 
  70. ↑ Игнашевич: 100 матчей в еврокубках за 10 лет / Спорт-Экспресс, 21 октября 2011.
  71. ↑ «ТУРНИРНАЯ ТАБЛИЦА»։ Спорт-Экспресс։ 2011-08-02։ Վերցված է 2016-08-25 
  72. ↑ «ЦСКА привез в Краснодар всего 15 игроков»։ Спорт-Экспресс։ 30.06.2011։ Վերցված է 2016-08-25 
  73. ↑ «Дмитрий Хомуха: "В обороне ЦСКА - тихая заводь"»։ Спорт-Экспресс։ 8.08.2011։ Վերցված է 2016-08-25 
  74. ↑ Алешин Павел (28.07.2012)։ «Исторический день для "Амкара"»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-25 
  75. ↑ «Сергей Игнашевич. 2012-2013» (ռուսերեն)։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-25 
  76. ↑ «ЦСКА: третий титул менее чем за 2 месяца»։ Спорт-Экспресс։ 13.07.2013։ Վերցված է 2016-08-25 
  77. ↑ «Сергей Игнашевич. 2013-2014»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-25 
  78. ↑ «Игнашевичу пора уходить? Анализ игры ЦСКА в обороне»։ Спорт-Экспресс։ 29.07.2015։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-25 
  79. ↑ «Слуцкий прокомментировал ошибку Игнашевича во встрече с «Локомотивом»»։ Спорт-Экспресс։ 10.05.2015։ Վերցված է 2016-08-25 
  80. ↑ «Леонид Слуцкий: «Игнашевич по-прежнему хорош»»։ footballhd.ru։ 9.07.2015։ Վերցված է 2016-08-25 
  81. ↑ «Сергей Игнашевич в рекордный 14-й раз вошел в число 33 лучших футболистов сезона Подробнее на ТАСС: http://tass.ru/sport/3327267»։ ТАСС։ 31.05.2015։ Վերցված է 2016-08-25 
  82. ↑ «Акинфеев встал на пути Аленичева»։ Спорт-Экспресс։ 14.08.2015։ Վերցված է 2016-08-25 
  83. ↑ «Валерий НЕПОМНЯЩИЙ: “ТРАОРЕ ОТКРОВЕННО СЛАБЕЕ МУСЫ”»։ Спорт-Экспресс։ 2016-08-01։ Վերցված է 2016-08-25 
  84. ↑ «Леонид СЛУЦКИЙ: “В ШИРОКОВЕ НЕ РАЗОЧАРОВАН”»։ Спорт-Экспресс։ 2016-05-24։ Վերցված է 2016-08-25 
  85. ↑ «Игнашевич продлил контракт с ЦСКА»։ sportbox։ 4.07.2016։ Վերցված է 2016-08-25 
  86. ↑ «ТАКОГО КРАСИВОГО ГОЛА В ТБИЛИСИ НЕ ВИДЕЛИ СО ВРЕМЕН КИПИАНИ»։ russia-matches.ucoz.ru։ Վերցված է 2016-08-26 
  87. ↑ «ЖИТЬ НА ЗАПАДЕ НЕ МОГУ»։ Спорт-Экспресс։ 2002-05-22։ Վերցված է 2016-08-26 
  88. ↑ «НАСТЫРНОСТЬ КЕРЖАКОВА БЫЛА ВОЗНАГРАЖДЕНА ГОЛОМ»։ Спорт-Экспресс։ 2002-08-22։ Վերցված է 2016-08-26 
  89. ↑ ДО EURO-2004 ОСТАЛОСЬ 10 ДНЕЙ: НА ФЛАЖКЕ
  90. ↑ EURO-2004. ОСТАЛОСЬ 2 ДНЯ: САМЫЕ БОЛЬШИЕ ПОТЕРИ — У РОССИИ
  91. ↑ «Россия пропустит ЧМ-2006»։ Утро։ 2005-10-13։ Վերցված է 2016-09-09 
  92. ↑ «БРАЗИЛЕЦ ОБМАТЕРИЛ СВОИХ ОБИДЧИКОВ»։ Спорт-Экспресс։ 2004-10-15։ Վերցված է 2016-09-09 
  93. ↑ «Денис Колодин в сборной России»։ Фан-клуб Дениса Колодина։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-19-ին։ Վերցված է 2010-05-16 
  94. ↑ «СЫТЫЙ ГОЛОДНОМУ НЕ ТОВАРИЩ»։ Спорт-Экспресс։ 2007-11-19։ Վերցված է 2016-09-09 
  95. ↑ «Хорваты спасли Россию»։ Gazeta.ru։ 2007-11-22։ Վերցված է 2016-09-09 
  96. ↑ «Чернышов: Колодин и Игнашевич выглядели безупречно»։ Чемпионат.ру։ 25 июня 2008։ Արխիվացված օրիգինալից 2011-08-19-ին։ Վերցված է 2010-05-16 
  97. ↑ «НАСЛЕДИЕ ЦАРСКОГО РЕЖИМА»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-12։ Վերցված է 2016-09-10 
  98. ↑ «Дмитрий БУЛЫКИН: "ГРЕКИ ПОКА НЕ ВПЕЧАТЛЯЮТ"»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-13։ Վերցված է 2016-09-10 
  99. ↑ «Ивица ОЛИЧ: "ВИДЕЛ НА МАТЧЕ ГИНЕРА. ПРИВЕТ ЕМУ!"»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-13։ Վերցված է 2016-09-10 
  100. ↑ «Российские кости были тверже, глаза ярче, реакции острее»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-16։ Վերցված է 2016-09-10 
  101. ↑ «С ТАКИМИ КРЫЛЬЯМИ НАС НЕ ДОГНАТЬ»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-20։ Վերցված է 2016-09-10 
  102. ↑ Лучший матч в истории сборной России?
  103. ↑ «Денис КОЛОДИН: "ЛУЧШИЙ ЗАЩИТНИК ЧЕМПИОНАТА? НАВЕРНОЕ, ИГНАШЕВИЧ"»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-24։ Վերցված է 2016-09-10 
  104. ↑ «Андрей ТИХОНОВ: "МАЙКАМИ СБОРНОЙ НАС СНАБДИЛ ИВАНОВ"»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-28։ Վերցված է 2016-09-10 
  105. ↑ «РОССИЯ, ВПЕРЕД!»։ Спорт-Экспресс։ 2008-06-28։ Վերցված է 2016-09-10 
  106. ↑ «Предложений по Жиркову, Акинфееву и Игнашевичу в ЦСКА пока не поступало»։ Спорт-Экспресс։ 27.06.2008։ Վերցված է 2016-09-10 
  107. ↑ «Игнашевич провёл 50-й матч за сборную России»։ cskamoskva.ru։ 5.09.2009։ Վերցված է 2016-08-26 
  108. ↑ Дзичковский Евгений (20.11.2009)։ «Диагноз»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2016-08-26 
  109. ↑ «Вчера "Береза!" не кричали никому»։ Спорт-Экспресс։ 2012-05-22։ Վերցված է 2016-09-10 
  110. ↑ Алжир — Россия. Игнашевич провел 100-й матч за сборную / Sports.ru, 27 июня 2014.
  111. ↑ Интервью с Л. В. Слуцким / Sports.ru, июнь 2015.
  112. ↑ ЛИТВА — РОССИЯ — 0:0
  113. ↑ ФИФА лишил сборную России одной игры
  114. ↑ Игнашевич обогнал Онопко и стал самым результативным защитником сборной России
  115. ↑ «Сергей Игнашевич: 114 матчей - новый рекорд сборной»։ www.sport-express.ru։ Վերցված է 2016-09-13 
  116. ↑ «Валерий Карпин: "По итогам Euro-2016 нет претензий к Игнашевичу и Василию Березуцкому"»։ Спорт-Экспресс։ 24.08.2016։ Վերցված է 2016-08-26 
  117. ↑ Локалов Артём (16.08.2016)։ «Станислав Черчесов: Игнашевич готов помочь сборной»։ Советский Спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-26 
  118. ↑ «НЕ ВЫМУЧИЛИ - ВЗЯЛИ СВОЕ»։ Спорт-Экспресс։ 2005-11-26։ Վերցված է 2016-08-26 
  119. ↑ «ЛУЧШИЙ СНАЙПЕР СБОРНОЙ МОЛЧИТ И ДЕЛАЕТ СВОЕ ДЕЛО»։ Спорт-Экспресс։ 2003-09-09։ Վերցված է 2016-08-26 
  120. ↑ Севидов Юрий։ «Дуэль главных центров»։ Советский Спорт։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-26 
  121. ↑ Туманов Дмитрий (13.02.2016)։ ««Его рекомендовал какой-то грузин…» Свидетельства начала пути Сергея Игнашевича»։ Спорт-Экспресс։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-26 
  122. ↑ «Владимир Абрамов: «У Игнашевича скорости нет, его Криштиану Роналду легко обойдет»»։ Спорт-Экспресс։ 12.10.2012։ Վերցված է 2016-08-26 
  123. ↑ «Роман Шаронов: «Игроки сборной России понимают, что ни о какой эйфории не может быть и речи»»։ business-gazeta.ru։ 2016-06-13։ Վերցված է 2016-09-08 
  124. ↑ «Дик Адвокат: «Игнашевич мог бы играть в любом из лучших клубов мира»»։ Sports։ 2012-06-14։ Վերցված է 2016-09-10 
  125. ↑ «Гильерме: Как Бэйл у нас могут бить Игнашевич и Мамаев»։ Sportbox։ Վերցված է 2016-08-26 
  126. ↑ «Игнашевич сотворил чудо-гол»։ Советский Спорт։ 8.08.2001։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-08-26 
  127. ↑ 127,0 127,1 «Защитники-бомбардиры: от Кумана до Игнашевича»։ SportBox։ 20.11.2014։ Վերցված է 2016-08-26 
  128. ↑ «Футбол. Статистика»։ Официальный сайт Сергея Игнашевича։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-08-27-ին։ Վերցված է 2016-08-26 
  129. ↑ «Никита Чернов: «Бывает, Игнашевич и Березуцкие «пихают» мне, но в основном хвалят»»։ Спортс.ру։ 2015-01-14։ Վերցված է 2016-09-09 
  130. ↑ «МИХАИЛ БУРЕНКОВ. ЗАСЛУЖЕННЫЙ»։ Сборная России по футболу։ 2011-02-21։ Վերցված է 2016-09-09 
  131. ↑ 131,0 131,1 «Юрий Семин и Александр Бородюк: "В чем феномен Игнашевича?"»։ Спорт-Экспресс։ 2016.-07-25։ Վերցված է 2016-09-09 
  132. ↑ Лучший российский защитник — наш хлопец
  133. ↑ Игнашевич стал народным героем Чувашии
  134. ↑ Правила жизни Сергея Игнашевича
  135. ↑ «Армеец Игнашевич стал отцом»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-02-26-ին։ Վերցված է 2017-02-10 
  136. ↑ «У Игнашевича родился четвертый сын»։ Sports.ru։ 2012-07-15։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-08-06-ին։ Վերցված է 2012-07-15 
  137. ↑ «Александр Гезалов о благотворительной деятельности российских футболистов»։ mosmolod.ru։ Վերցված է 2016-08-26 
  138. ↑ «На аукционе Игнашевича было собрано более 200 тысяч рублей»։ Спорт-Экспресс։ 24.11.2011։ Վերցված է 2016-08-26 
  139. ↑ «Футболисты Игнашевич и Гранат продадут с аукциона футболки для помощи детям»։ pravmir.ru։ 10.06.2016։ Վերցված է 2016-08-26 
  140. ↑ «Игнашевич закрывает свой официальный сайт» (ռուսերեն)։ Советский спорт։ 27.08.2013։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-24-ին։ Վերցված է 2016-09-03 
  141. ↑ «Павел Мамаев: "Слуцкий - самый раскрепощенный тренер, самый умный игрок - Игнашевич"»։ Спорт-Экспресс։ 26.04.2016։ Վերցված է 2016-08-26 
  142. ↑ «Счастливая семья Сергея Игнашевича»։ cskanews.com։ 2013-06-23։ Վերցված է 2016-09-10 
  143. ↑ «Указ Президента РФ от 12.06.2006 N 610»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-11-03-ին։ Վերցված է 2017-02-10 
  144. ↑ Сергей Игнашевич
  145. ↑ Утверждён список 33 лучших игроков сезона в РФПЛ

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախորդող՝
Սերգեյ Սեմակ 		Թիմի ավագ ԲԿՄԱ (Մոսկվա)
2005 — 2008 		Հաջորդող՝
{{{հաջորդող}}}
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
✯
 Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի օրվա հոդված:
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սերգեյ_Իգնաշևիչ&oldid=8174140» էջից