Վելիկո Տիռնովո

Վելիկո Տիռնովո
Велико Търново
Դրոշ Զինանշան
Վերևից ներքև, ձախից աջ՝ Ցարևեցի ամրոց, Սուրբ Պողոս Պետրոս եկեղեցի, Սուրբ Դեմետրիոս եկեղեցի, Բորիս Դենևի անվան արվեստի պատկերասրահ, Սուրբ Քառասուն նահատակաց եկեղեցի, Ասենսի հուշակոթող
Երկիր	Բուլղարիա
Տարածաշրջան	ՀյուսիսկենտրոնականԲուլղարիայի հյուսիսկենտրոնական տարածաշրջան|Հյուսիսկենտրոնական տարածաշրջան
Մարզ	Վելիկո Տիռնովոյի մարզ
Համայնք	Վելիկո Տիրնովոյի համայնք
Քաղաքապետ	Դանիել Պանով
Այլ անվանումներ	Տիռնովո (մ. 1965)
Մակերես	30,379 կմ²
ԲԾՄ	220 մ
Բնակչություն	200 292 մարդ (2011)
Խտություն	1500 մարդ/կմ²
Ժամային գոտի	UTC+2, ամառը UTC+3
Հեռախոսային կոդ	(+359) 62
Փոստային ինդեքս	5000
Փոստային ինդեքսներ	5000
Ավտոմոբիլային կոդ	BT
Պաշտոնական կայք	velikoturnovo.info
Վելիկո Տիռնովո Վիքիպահեստում

Վելիկո Տիռնովո (բուլղ.՝ Велико Търново), քաղաք Բուլղարիայի Հանրապետության հյուսիսում, Հյուսիսկենտրոնական տարածաշրջանի և Վելիկո Տիռնովոյի մարզի վարչական, արդյունաբերական և կրթական կենտրոնը։

Տեղակայված է Ստորին դանուբյան հարթավայրի և Բալկանյան լեռների միջև՝ Յանտրա գետի ափին և միջնադարում հայտնի է եղել որպես Բուլղարական երկրորդ կայսրության մայրաքաղաք՝ կրելով «Ցարերի քաղաք» տիտղոսը։

Մինչև 1965 թվականը կոչվել է Տիռնովո։ «Վելիկո» (մեծ) մակդիրն ավելացվել է ի պատիվ քաղաքի երբեմնի փառքի։

Բնակչության թվաքանակով համարվում է երկրի 16-րդ խոշոր քաղաքը։

Քաղաքում են գտնվում մի շարք կրթական հաստատություններ, ինչպիսիք են Վասիլի Լևսկու անվան ռազմական ինստիտուտը, Սուրբ Կյուրեղի և Մեթոդիոսի անվան համալսարանը և այլն։ Ընդհանուր առմամբ՝ Տիռնովոյում են գտնվում պատմամշակութային 1613 կոթողներ։

Բնակչության մեծամասնությունը կազմում են բուլղարացիները (95,5%), կան նաև թուրքեր (3,6%), գնչուներ (0,2%) և այլն։

Բնակչություն

Քաղաքի բնակչության թվաքանակի փոփոխությունները

Տարի	1887	1910	1934	1946	1956	1965	1975	1985	1990	1992	2001	2011
Բնակիչ	11 314	12 469	13 963	16 223	24 648	37 337	56 664	69 173	80 783	67 644	62 897	69 783

Քույր քաղաքներ

• Պոլտավա, Ուկրաինա (1963 թ.-ից)
• Նիշ, Սերբիա (1973 թ.-ից)
• Կրակով, Լեհաստան (1975 թ.-ից)
• Տոլեդո, Իսպանիա (1983 թ.-ից)
• Սերե, Հունաստան (1988 թ.-ից)
• Աստի, Իտալիա (1989 թ.-ից)
• Կոլոնիա Տովար, Վենեսուելա (1992 թ.-ից)
• Տվեր, Ռուսաստան (1997 թ.-ից)
• Օխրիդ, Մակեդոնիա (1998 թ.-ից)
• Գոլդեն, Կոլորադո, ԱՄՆ (2000 թ.-ից)
• Մենարա Գելիզ, Մարոկկո (2001 թ.-ից)
• Շոպրոն, Հունգարիա (2002 թ.-ից)
• Բայոննե, Ֆրանսիա (2005 թ.-ից)
• Բիտոլա, Մակեդոնիա (2006 թ.-ից)
• Յասի, Ռումինիա (2006 թ.-ից)
• Սիան, ՉԺՀ (2006 թ.-ից)
• Տարշին, Մալթա (2007 թ.-ից)
• Ցետինե, Չեռնոգորիա (2007 թ.-ից)
• Զադար, Խորվաթիա (2008 թ.-ից)
• Էլ Քարաք, Հորդանան (2008 թ.-ից)
• Վաղարշապատ, Հայաստան (2013 թ.-ից)

Արտաքին հղումներ

• Պաշտոնական կայք(բուլղ.)