Կարլ Լյովիթ

Կարլ Լյովիթ գերմ.՝ Karl Löwith
Ծնվել է	հունվարի 9, 1897(1897-01-09)[…] Մյունխեն, Գերմանական ռայխ
Մահացել է	մայիսի 26, 1973(1973-05-26) (76 տարեկան) Հայդելբերգ, Կարլսրուեի ադմինիստրատիվ օկրուգ, Բադեն-Վյուրթեմբերգ, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն
Գերեզման	Neuenheim cemetery
Քաղաքացիություն	Գերմանիա
Մասնագիտություն	փիլիսոփա և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)	Հայդելբերգի համալսարան, Մարբուրգի համալսարան, Տոհոկուի համալսարան, Ֆրայբուրգի համալսարան և Նոր Դպրոց
Անդամակցություն	Հայդելբերգի գիտությունների ակադեմիա և Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա
Ալմա մատեր	Լյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան և Ֆրայբուրգի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներին	գերմաներեն
Պարգևներ	Բոլոնիայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր
Հայր	Վիլհելմ Լյովիթ
Ուսուցիչ	Մարտին Հայդեգեր

Կարլ Լյովիթ (գերմ.՝ Karl Löwith, հունվարի 9, 1897(1897-01-09)^[…], Մյունխեն, Գերմանական ռայխ - մայիսի 26, 1973(1973-05-26), Հայդելբերգ, Կարլսրուեի ադմինիստրատիվ օկրուգ, Բադեն-Վյուրթեմբերգ, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն), գերմանացի փիլիսոփա։

Կենսագրություն

Կարլ Լյովիթը ծնվել է բողոքականություն ընդունած հրեական ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Վիլհելմ Լյովիթը, ուսուցիչ էր և նկարիչ։

Կարլ Լյովիթը մասնակցում է Առաջին համաշխարհային պատերազմին՝ կռվելով իտալական ռազմաճակատում։ Նա, ծանր վիրավորվելով, հայտնվում է համակենտրոնացման ճամբարում՝ Ջենովայի մոտակայքում։ 1917 թվականին՝ ազատվելուց հետո, Ֆրայբուրգում ուսումնասիրում է փիլիսոփայություն և կենսաբանություն՝ Հուսերլի, Հայդեգերի և Հանս Շպեմանի ղեկավարությամբ։ Մյունխենում պաշտպանում է Նիցշեի փիլիսոփայությանը նվիրված դիպլոմային աշխատանք։ 1924 թվականից աշխատում է Մարբուրգում՝ Հայդեգերի ղեկավարությամբ, մտերմանում է Լեո Շտրաուսի և Հանս Գեորգ Գադամերի հետ։ Պաշտպանում է ֆենոմենոլոգիայի (փիլիսոփայություն) վերաբերյալ դիսերտացիա՝ դառնալով պրիվատ-դոցենտ։ Հայդեգերի հետ տարաձայնություններ է ունենում նացիզմի վերաբերյալ վերջինիս դիրքորոշման պատճառով, բանավեճ է մղում Կարլ Շմիդտի (որ հանդես էր գալիս Հուգո Ֆիալա կեղծանվամբ) քաղաքական փիլիսոփայության դեմ։ Ազգային պատկանելության պատճառով 1935 թվականից նրան այլևս թույլ չեն տալիս դասավանդել։ Մեկնում է Իտալիա, ապա 1936 թվականին՝ Ճապոնիա, իսկ 1941 թվականին՝ ԱՄՆ։ Հարթֆորդում (Կոնեկտիկուտ) վարում է աստվածաբանական սեմինար, 1949 թվականից աշխատում է Նյու Յորքի Սոցիալական հետազոտությունների նոր դպրոցում։ 1952 թվականին վերադար ռնում է Գերմանիա և դասավանդում Հայդելբերգի համալսարանում մինչև թոշակի անցնելը՝ 1964 թվականը։

Ստեղծագործություն

Փիլիսոփայական մարդաբանության, պատմության փիլիսոփայության և փիլիսոփայության պատմության վերաբերյալ աշխատությունների հեղինակ է (Դեկարտ, Սպինոզա, Ջամբատիստա Վիկո, Հեգել, Կիերկեգոր, Մարքս, Յակոբ Բուրգհարդ, Նիցշե, Մաքս Վեբեր, Հայդեգեր, Կարլ Շմիտդ, Պոլ Վալերի), ինչպես նաև մշակույթի փիլիսոփայության վերաբերյալ աշխատությունների (ներառյալ ճապոնականը)։ Թողել է հուշեր, որոնք հրատարակվել են 1986 թվականին։

Նրա ստեղծագործությունների 9-հատորանոց ժողովածուն հրատարակվել է 1981-1988 թվականների ընթացքում Շտուտգարտում։

Լյովիթի ստեղծագորությունների ամբողջական հավաքածուն ամփոփված է ավելի քան 300 երկերում։

Երկերի ժողովածու

• Sämtliche Schriften, 9 Bde. Hrsgg. von Klaus Stichweh, Marc B. de Launay, Bernd Lutz u. Henning Ritter, Stuttgart 1981—1988:
  • Bd. 1: Mensch und Menschwelt. Beiträge zur Anthropologie, 1981
  • Bd. 2: Weltgeschichte und Heilsgeschehen. Zur Kritik der Geschichtsphilosophie, 1983
  • Bd. 3: Wissen, Glaube und Skepsis. Zur Kritik von Religion und Theologie, 1985
  • Bd. 4: Von Hegel zu Nietzsche, 1988
  • Bd. 5: Hegel und die Aufhebung der Philosophie im 19. Jahrhundert — Max Weber, 1988
  • Bd. 6: Nietzsche, 1987
  • Bd. 7: Jacob Burckhardt, 1984
  • Bd. 8: Heidegger — Denker in dürftiger Zeit. Zur Stellung der Philosophie im 20. Jahrhundert, 1984
  • Bd. 9: Gott, Mensch und Welt — G.B.Vico und Paul Valéry, 1986