Կանանց միջազգային խորհուրդ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Նշված երկրներն ունեն ICW-ի հետ փոխկապակցված տեղական կազմակերպություններ:

Կանանց միջազգային խորհուրդ (ICW), կանանց կազմակերպություն, որն աշխատում է ազգային սահմաններից դուրս՝ հանուն կանանց իրավունքների պաշտպանության ընդհանուր գործի։ 1888 թվականի մարտին և ապրիլին կին առաջնորդները հավաքվել են Վաշինգտոնում 80 խոսնակներով և 49 պատվիրակներով, որոնք ներկայացրել են 53 կանանց կազմակերպություններ 9 երկրներից՝ Կանադայից, Միացյալ Նահանգներից, Իռլանդիայից, Հնդկաստանից, Միացյալ Թագավորությունից, Ֆինլանդիայից, Դանիայից, Ֆրանսիայից և Նորվեգիայից։ Մասնակցում են կանայք մասնագիտական կազմակերպություններից, արհմիություններից, արվեստի խմբերից և բարեգործական ընկերություններից։ Ազգային խորհուրդները կից են ICW-ին և այդպիսով իրենց լսելի են դարձնում միջազգային մակարդակով։ ICW-ն խորհրդատվական կարգավիճակ ունի Միավորված ազգերի կազմակերպության և նրա մշտական ներկայացուցիչների հետ ECOSOC-ում, ILO-ում, FAO-ում, WHO-ում, UNDP-ում, UNEP-ում, UNESCO-ում, UNICEF-ում, UNCTAD-ում և UNIDO-ում։

Սկզբնական շրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ICW-ի նախագահ Տևողություն Ազգություն
ոչ ոք 1888-1893 -
Իշբել Համիլթոն-Գորդոն 1893-1899 Շոտլանդիա
Մեյ Ռայթ Սևոլ 1899-1904 Միացյալ Նահանգներ
Իշբել Մարիա Համիլթոն-Գորդոն 1904-1920 Շոտլանդիա
Պոլին Շապոնյեր-Շեյ 1920-1922 Շվեյցարիա
Իշբել Մարիա Համիլթոն-Գորդոն 1922-1936 Շոտլանդիա
Մարթե Բոել 1936-1947 Բելգիա
Ռենե Ժիրոդ 1940-1945 (միջանկյալ) Շվեյցարիա
Ժաննա Էդեր-Շվիզեր 1947-1957 Շվեյցարիա
Մարիա Հելեն Լեֆաուչիքս 1957-1963 Ֆրանսիա
Մերի Մաքգիչի 1963-1973 Կանադա
Մեհրանգիզ Դովլաթշահի 1973-1976 Իրան
Նգարչմիտ Պուրաչատրա 1976-1979 Թաիլանդ
Միրիամ Դելլ 1979-1986 Նոր Զելանդիա
Հոնգ Սուկ-ջա 1986-1988 Հարավային Կորեա
Լիլի Բոյկենս 1988-1994 Բելգիա
Քուրեյսին Սումհադի 1994-1997 Ինդոնեզիա
Պնինա Հերցոգ 1997-2003 Իսրայել
Անամահ Տան 2003-2009 Սինգապուր
Կոսիմա Շենկ 2009-2015 Շվեյցարիա
Ջունգսուկ Քիմ 2015-2022 Հարավային Կորեա
Մարտին Մարանդել 2022- Ֆրանսիա

1882 թվականին Եվրոպա կատարած այցի ժամանակ ամերիկացի սուֆրաժիստներ Էլիզաբեթ Քեդի Սթենթոնը և Սյուզան Բ․ Էնթոնին մի քանի երկրների բարեփոխիչների հետ քննարկել են կանանց միջազգային կազմակերպության գաղափարը։ Ստեղծվել է նամակագրության հանձնաժողով՝ գաղափարը հետագայում զարգացնելու համար նրանց պատվին կազմակերպված ընդունելության ժամանակ՝ հենց նրանց տուն վերադառնալուց անմիջապես առաջ։ Կանանց ընտրական իրավունքի ազգային ասոցիացիան՝ Էնթոնիի և Սթենթոնի գլխավորությամբ, կազմակերպել է ICW-ի հիմնադիր ժողովը, որը գումարվել է Վաշինգտոնում, 1888 թվականի մարտի 25-ին։ Լուիզիանան Կանանց միջազգային խորհրդում ներկայացրել է Քերոլայն Էլիզաբեթ Մերրիքը։ Հանդիպումը եղել է Սենեկա Ֆոլսի՝ կանանց իրավունքների առաջին կոնվենցիայի քառասունամյակի տոնակատարության մաս[1]։

Ռեյչել Ֆոսթեր Էյվերին տնօրինել է ICW-ի առաջին հանդիպման պլանավորման մանրամասների մեծ մասը, Սյուզան Բ. Էնթոնին նախագահել է տասնվեց նիստերից ութը[2]։ ICW-ն սահմանադրություն է մշակել և երեք տարին մեկ հիմնել ազգային ժողովներ, իսկ հինգ տարին մեկ՝ միջազգային ժողովներ։

Առաջին նախագահ է ընտրվել անգլիացի Միլիսենթ Գարեթ Ֆոսեթը, սակայն նա հրաժարվել է պաշտոնավարել։

1894 թվականին ICW-ն հանդիպել է Բեռլինում, որտեղ Ալիքս ֆոն Կոտան ասել է, որ շատ ավագ ուսուցիչներ հեռու են մնացել[3]։ 1899 թվականին նրանք հանդիպել են Լոնդոնում, Մեծ Բրիտանիա[4]։

Վաղ տարիներին Միացյալ Նահանգները աջակցել է կազմակերպության ծախսերից շատերին, իսկ ԱՄՆ անդամների վճարումները կազմել են բյուջեի զգալի մասը։ Հանդիպումների մեծ մասն անցկացվել է Եվրոպայում կամ Հյուսիսային Ամերիկայում, և նրանք ընդունել են երեք պաշտոնական լեզուների՝ անգլերենի, ֆրանսերենի և գերմաներենի օգտագործումը, ինչը խոչընդոտել է ոչ եվրոպական ծագում ունեցող կանանց մասնակցությանը։ ICWակտիվորեն չի նպաստել կանանց ընտրական իրավունքին, որպեսզի չվրդովեցնի ավելի պահպանողական անդամներին։

1899 թվականին խորհուրդն սկսել է ավելի առարկայական հարցեր լուծել՝ ձևավորելով Խաղաղության և միջազգային արբիտրաժի միջազգային մշտական կոմիտե։ Շուտով ստեղծվել են այլ մշտական հանձնաժողովներ, որոնց միջոցով ICW-ն ներգրավվել է ընտրական իրավունքից մինչև առողջություն[5]։

Քսաներորդ դար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1904 թվականին ICWԲեռլինի համագումարում ձևավորվել է առանձին կազմակերպություն՝ Կանանց ընտրական իրավունքի միջազգային դաշինքը՝ ազգային ընտրական իրավունքի ասոցիացիաների ուժեղ ֆեմինիստական ինքնությունը հարմարեցնելու համար[6]։ 1909 թվականի համագումարը տեղի է ունեցել Տորոնտոյում, Կանադա[7], իսկ 1914 թվականին՝ Հռոմում[8]։ 6-րդ Կոնգրեսը տեղի է ունեցել 1920 թվականին Օսլոյում, Նորվեգիա[9], 1925 թվականին՝ Վաշինգտոնի կոնգրեսը[10] և այնուհետև 1930 թվականին, համաժողովն անցկացվել է Վիեննայում[11]։ Հաջորդ համաժողովը եղել է ICW-ի և Հնդկաստանում Կանանց ազգային խորհրդի համատեղ համագումարը, որը հյուրընկալվել էր Կալկաթայում 1936 թվականին[12]։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ համագումարները կասեցվել են[5]։

1925 թվականին ICW-ն գումարել է իր առաջին կոալիցիան՝ Կանանց միջազգային կազմակերպությունների միացյալ մշտական կոմիտեն, որպեսզի կարողանա լոբբինգ իրականացնել Ազգերի լիգայում կանանց նշանակման համար։ 1931 թվականին Ազգերի լիգան հավաքել է Ազգության հարցերով կանանց խորհրդատվական կոմիտե՝ լուծելու կնոջ իրավունքների (և ազգության) հարցը, երբ ամուսնանում է այլ երկրի տղամարդու հետ[13]։ 1931 թվականին ստեղծվել են երկու լրացուցիչ կոալիցիաներ՝ Կապի կոմիտեն և Խաղաղության ու զինաթափման կոմիտեն։ ICW-ի սահմանադրությունը վերանայվել է 1936 թվականին[14]։ ICW-ն աշխատել է Ազգերի լիգայի հետ 1920-ական թվականներին և Միավորված ազգերի կազմակերպության հետ՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո։

Մինչև 1938 թվականը ICW-ի հետ փոխկապակցված խորհուրդների թիվը, որը վերածվել է կանանց միջազգային կազմակերպություններից ամենահայտնի և ամենաշատ խորհրդակցությունների ենթարկվածներից մեկի, հասել է երեսունվեցի[5]։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը մեծ անկազմակերպություն է առաջացրել Խորհրդի աշխատանքում։ Որոշ ազգային խորհուրդներ ընդհանրապես դադարեցրել են իրենց աշխատանքը։ Մյուսների ղեկավարությունն ու կազմակերպությունը խաթարվել են։ 1946-ին ICW-ն հանդիպել է Ֆիլադելֆիայում՝ կրկին կենտրոնացնելու իր ջանքերը և վերականգնելու իր նախկին միասնությունը։ Համաժողովը հայտարարություն է տարածել՝ դատապարտելով պատերազմը և մարդկության դեմ ուղղված բոլոր հանցագործությունները, ինչպես նաև պահանջելով կանանց ավելի ակտիվ դերակատարություն ազգային և միջազգային ասպարեզում[5]։

Ներկայումս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1947 թվականից ի վեր ICW-ն ունի Խորհրդատվական կարգավիճակ Միավորված ազգերի կազմակերպության Տնտեսական և սոցիալական խորհրդի (ECOSOC) համար՝ ամենաբարձր հավատարմագրումը, որը ՀԿ-ն կարող է ստանալ Միավորված ազգերի կազմակերպությունում։ Ներկայումս ICW-ն կազմված է 70 երկրներից և ունի կենտրոնական գրասենյակ Փարիզում[15]։ Միջազգային հանդիպումներն անցկացվում են երեք տարին մեկ անգամ։

Միջազգային հանդիպումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1888` Վաշինգտոն (կոնգրեսի հիմնադրամ)

1894` Բեռլին

1899` Լոնդոն

1904` Բեռլին

1909` Տորանտո

1914` Հռոմ

1920` Օսլո

1925` Վաշինգտոն

1930` Վիեննա

1933` Չիկագո

1936` Կալկաթա, կազմակերպվել է CIT-ի և Հնդկաստանի կանանց ազգային խորհրդի կողմից համատեղ

1946` Ֆիլադելֆիա

2006` Կիև

2009` Յոհաննեսբուրգ

2015` Սեուլ

2015` Իզմիր

2018` Ջոկյակարտա

2022` Ավինյոն

Արխիվներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կանանց միջազգային խորհրդի զեկույցներն անցկացվում են Կանանց գրադարանում[16]։ Այլ հոդվածներ պահվում են Ժնևի ՄԱԿ-ի գրադարանում, Վաշինգտոնի Կոնգրեսի գրադարանում, Փարիզում ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի արխիվներում, Ամստերդամի կանանց շարժման միջազգային տեղեկատվական կենտրոնում և կանանց շարժման արխիվներում, Բրյուսելի կանանց պատմության արխիվային կենտրոնում (CARHIF), Սմիթ քոլեջի Սոֆիա Սմիթի գրադարանում, Մասաչուսեթս, Նյու Դելիի Մարգարետ Քազինի հիշատակի գրադարանում և Վաթերլոոյի համալսարանի (Օնտարիո) գրադարանի հատուկ հավաքածուների Լեդի Աբերդինի հավաքածուում։

Գործընկերներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միացյալ Նահանգների Կանանց ազգային խորհուրդը հիմնադրվել է 1888 թվականին ICW-ի առաջին հավաքում։ Կանադայի կանանց ազգային խորհուրդը հիմնադրվել է 1893 թվականին։ Ֆրանսիայի կանանց ազգային խորհուրդը ստեղծվել է 1901 թվականին, 1903 թվականին՝ Իտալիայի կանանց ազգային խորհուրդը[17], իսկ 1905 թվականին՝ Բելգիայի կանանց ազգային խորհուրդը[18]։ Ավստրալիայի կանանց առաջին ազգային խորհուրդը ստեղծվել է 1931 թվականին՝ համակարգելու Ավստրալիայի դաշնությունից առաջ գործող պետական մարմինները։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. National Woman Suffrage Association (1888). Report of the International Council of Women: Assembled by the National Woman Suffrage Association, Washington, D. C., U. S. of America, March 25 to April 1, 1888 pp.9–11.
  2. See the University of Rochester Libraries' Online Exhibit of Susan B. Anthony: Celebrating "An Heroic Life" Արխիվացված 2013-12-07 Wayback Machine for images of the Report and Proceedings of the first ICW as well as letters from Susan B. Anthony about the planning process.
  3. Letter from von Cotta, National Archives, Retrieved 29 December 2016
  4. Helene Stöcker (2015): Lebenserinnerungen, hg. von Reinhold Lütgeeier-Davin u. Kerstin Wolff. Köln: Böhlau, 93; Helene Lange und Gertrud Bäumer: Handbuch der Fr auenbewegung. Berlin: Moeser, 1901, p. 151, https://archive.org/stream/handbuchderfrau04ratgoog#page/n8/mode/2up.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 «International Council of Women records, 1888-1981». asteria.fivecolleges.edu. Northampton, Massachusetts: Sophia Smith Collection. 1972. Collection number: SSC.MS.00352. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 1-ին.
  6. Liddington, 1989, էջ 37
  7. Agenda for the quinquennial sessions of the International Council of Women, to be held at Toronto, Canada, June, 1909. Aberdeen, Scotland: Rosemount Press. 1909. ISBN 066-586-409-4.
  8. Gordon, Ishbel Maria Marjoribanks, ed. (1914). International Council of Women: Report on the Quinquennial Meetings, Rome 1914. Karlsruhe, Baden-Württemberg: G. Braunsche Hofbuchdruckerei und Verlag.
  9. Gordon, Ishbel Maria Marjoribanks, ed. (1920). International Council of Women: Report on the Quinquennial Meetings, Kristiania 1920. Aberdeen, Scotland: Rosemount Press.
  10. «Image 3 of Mary Church Terrell Papers: Subject File, 1884-1962; International Council of Women, 6th Quinquennial Convention, Washington, D.C., 1925». loc.gov. Washington, D. C.: Library of Congress. 1925. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 1-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 1-ին.
  11. Gordon, Ishbel Maria Marjoribanks, ed. (1930). Report on the Quinquennial Meeting, Vienna 1930. Keighley, West Yorkshire, England: Wadsworth and Company.
  12. Gordon, Ishbel Maria Marjoribanks, ed. (1936). Joint Conference of the International Council of Women in India. Calcutta, India: Art Press.
  13. See Dorothy P. Page, "'A Married Woman, or a Minor, Lunatic or Idiot': The Struggle of British Women against Disability in Nationality, 1914-1933," doctoral dissertation, University of Otago, Dunedin, New Zealand, 1984.
  14. The ICW Papers are housed at Smith College in the Sophia Smith Collection.
  15. «Contact Us, ICW web page». Արխիվացված է օրիգինալից 2023 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 17-ին.
  16. Library of the London School of Economics, ref 5ICW(չաշխատող հղում)
  17. «Consiglio Nazionale delle Donne Italiane» (Italian). Consiglio Nazionale delle Donne Italiane. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 7-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  18. Jacques, Catherine (2009). «Le féminisme en Belgique de la fin du 19e siècle aux années 1970» (French). Courrier hebdomadaire du CRISP, No 2012-2013. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 13-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կանանց միջազգային խորհուրդ» հոդվածին։