Եվգենի Միրոնով (դերասան)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Եվգենի Միրոնով
ռուս.՝ Евгений Витальевич Миронов
Ծնվել էնոյեմբերի 29, 1966(1966-11-29) (57 տարեկան)
ԾննդավայրՍարատով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
ԿրթությունՍոբինովի անվան Սարատովի պետական կոնսերվատորիայի թատերական ինստիտուտ (1986) և ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա (1990)
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասան, թատրոնի դերասան, կինոդերասան, հեռուստատեսային դերասան, սցենարիստ և կինոպրոդյուսեր
Պարգևներ և մրցանակներ
emironov.ru

Եվգենի Վիտալևիչ Միրոնով (ռուս.՝ Евгений Витальевич Миронов, նոյեմբերի 29, 1966(1966-11-29), Սարատով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), թատրոնի և կինոյի ռուս դերասան, Ազգերի պետական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար 2006 թվականից, ՌԴ ժողովրդական արտիստ (2004)[1], Չեչնիայի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ (2012), ՌԴ երկու պետական մրցանակների դափնեկիր (1995, 2010)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եվգենի Միրոնովը ծնվել է 1966 թվականի նոյեմբերի 29-ին Սարատովում, ծնողների հետ ապրել է Սարատովի մարզի Տատիշչևո-5 (ներկայում՝ Սվետլի) գյուղում։

Հայրը՝ Վիտալի Սերգեևիչ Միրոնովը (1938-2004), աշխատել է որպես վարորդ[2]։ Մայրը՝ Թամարա Պետրովնա Միրոնովան (ծնվ.՝ 1941), աշխատել է վաճառող, հավաքորդ տոնածառի խաղալիքների գործարանում[2]։ Քույրը՝ Օքսանան, բալերինա է, դասավանդում է իր հիմնադրած մանկական ստուդիայում, նկարահանվել է կինոյում[2][3]։

Եվգենի Միրոնովը մանկուց երազել է դերասան դառնալ և դպրոցում հաճախել է դրամատիկական խմբակ, սովորել է նաև երաժշտական դպրոցում՝ ակորդեոնի դասարանում։ Քրոջ՝ Օքսանայի հետ բեմադրել է տնային տիկնիկային ներկայացումներ[4]։

1982 թվականին ութերորդ դասարանն ավարտելուց հետո ընդունվել է Սարատովի Ի. Սլոնովի անվան թատերական դպրոց, որտեղ սովորել է Վալենտինա Ալեքսանդրովնա Երմակովայի կուրսում։

Նրա առաջին ուսումնական դերը եղել է Իվանի դեր (ըստ Վլադիմիր Բոգոմոլովի «Իվան» պատմվածքի)։

1986 թվականին հաջողությամբ ավարտել է ուսումնարանը։

Թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուսումնարանն ավարտելուց հետո Եվգենի Միրոնովը հրավիրվել է աշխատանքի Սարատովի թատրոնում, բայց որոշել է շարունակել դերասանական կրթությունը Մոսկվայում՝ մտադրվելով ընդունվել ՄԳԱԹ դպրոց-ստուդիա՝ Օլեգ Պավլովիչ Տաբակովի և Ավանգարդ Նիկոլաևիչ Լեոնտևի կուրս։ Օլեգ Տաբակովը նրան երկշաբաթյա փորձաշրջան է նշանակել, քանի որ իր ուսանողներն արդեն երկրորդ կուրսում էին սովորում։ Այդ երկու շաբաթվա ընթացքում Միրոնովը պետք է մի հատված պատրաստեր ցուցադրության համար, և այդ հատվածի բեմադրմանը պատրաստվելուն համաձայնել է օգնել Ռոման Կուզնեչենկոն[4]։ Փորձաշրջանի ավարտից հետո Եվգենի Միրոնովը պաշտոնապես ընդունվել է ՄԳԱԹ դպրոց-ստուդիա։

1990 թվականին Եվգենի Միրոնովն ավարտել է ՄԳԱԹ դպրոց-ստուդիան։ Օլեգ Եֆրեմովը նրան հրավիրել է ՄԳԱԹ, նա հրավիրվել է նաև Մալայա Բրոննայայի թատրոն, բայց նախընտրել է ընդունվել Օլեգ Տաբակովի ղեկավարությամբ թատրոն-ստուդիա[4][5], որտեղ մնացել է թատերախմբի կազմում մինչև 2006 թվականը և խաղացել է այնպիսի ներկայացումներում, ինչպիսիք են «Страсти по Бумбарашу», «Աստղային ժամ տեղական ժամանակով» (ռուս.՝ «Звёздный час по местному времени»), «Դեռ Վան Գոգ» (ռուս.՝ «Ещё Ван Гог») և այլն։

Չեխովի անվան ՄԳԹ-ում խաղացել է այնպիսի ներկայացումներում, ինչպիսիք են «№ 13», «Պարոնայք Գոլովլյովները» և «Ճայը»։

2006 թվականի դեկտեմբերին դարձել է Ազգերի պետական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար[6][7]։

Աշխատել է այնպիսի հայտնի արտասահմանյան ռեժիսորների հետ, ինչպիսիք են Պետեր Շտայնը, Դեկլան Դոնելանը, Թոմաս Օստերմայերը, Ռոբերտ Ուիլսոնը, Ռոբեր Լեպաժը, Ալվիս Հերմանիսը, Էյմունտաս Նյակրոշյուսը, Ստեֆան Բրաունշվեյգը, Վադիմ Պերելմանը։

Կինեմատոգրաֆիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինոյում Եվգենի Միրոնովն առաջին դերը խաղացել է 1988 թվականին Ալեքսանդր Կայդանովսկու «Նավթավաճառի կինը» (ռուս.՝ «Жена керосинщика») ֆիլմում։

Ինչպես հանդիսատեսի, այնպես էլ քննադատների շրջանում Միրոնովը լայն ճանաչման է արժանացել ռեժիսոր Վալերի Տոդորովսկու «Սեր» ֆիլմի գլխավոր դերում նկարահանվելուց հետո, որն արժանացել է մի շարք ռուսական և արտասահմանյան կինոմրցանակների, իսկ Միրոնովը ճանաչվել է 1992 թվականի լավագույն դերասան։

Կինոյում ամենանշանակալի դերասանական աշխատանքներից մեկը համարվում է իշխան Միշկինի դերը Վ. Բորտկոյի «Ապուշը» բազմասերիանոց ֆիլմում, որը նկարահանվել է Ֆ. Դոստոևսկու համանուն վեպի հիման վրա։

Հասարակական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000 թվականին եղել է մշակույթի այն գործիչների շարքում, որոնք քննադատել են Ալեքսանդրովի երաժշտությամբ խորհրդային օրհներգի վերադարձը[8]։

2001 թվականին դարձել է Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահին կից մշակույթի և արվեստի խորհրդի անդամ[9]։

2005-2020 թվականներին եղել է «Территория» ժամանակակից արվեստի միջազգային փառատոն-դպրոցի համահիմնադիր և գեղարվեստական տնօրեն, 2020 թվականից՝ փառատոնի հոգաբարձու։

2007 թվականին դարձել է Ռուսաստանի փոքր քաղաքների թատրոնների փառատոնի գեղարվեստական ղեկավար։

2012 թվականին նկարահանվել է «Ինչու եմ քվեարկում Պուտինի օգտին» տեսահոլովակում՝ նախագահական ընտրություններից առաջ[10]։

Դարձել է Հեռավոր Արևելքի շրջաններում թատերական արվեստի զարգացման ծրագրի նախաձեռնող։ Ծրագրի շրջանակներում 2021 և 2023 թվականներին Վլադիվոստոկում տեղի է ունեցել Խաղաղօվկիանոսյան միջազգային թատերական փառատոն, 2019 և 2021-2023 թվականներին Խաբարովսկում՝ Հեռավոր Արևելքի թատրոնների փառատոն, ինչպես նաև հատկացվել է դրամաշնորհ՝ երիտասարդ ռեժիսորների ներկայացումների բեմադրման համար։

Մաքսիմ Գորկուն նվիրված «Գորկի +» փառատոնի գեղարվեստական տնօրենն է, որը տեղի է ունեցել Մոսկվայում Գորկու այգում 2022 և 2023 թվականներին, ինչպես նաև Կազանում և Նիժնի Նովգորոդում 2023 թվականին։

«Արտիստ» արվեստագետների աջակցության բարեգործական հիմնադրամի համահիմնադիր (հիմնադրվել է 2008 թվականին)։

Հաշմանդամություն ունեցող երեխաների աջակցության «Կյանքը շարժման մեջ» բարեգործական հիմնադրամի համահիմնադիր (հիմնադրվել է 2014 թվականին)։

Ընդգրկվել է «Со-единение» խուլ ու կույր անձանց աջակցության բարեգործական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի կազմում։

2022 թվականի փետրվարի 26-ին՝ Ռուսաստանի՝ Ուկրաինա ներխուժելուց հետո, ստորագրել է ռուս մշակութային գործիչների հակապատերազմական նամակը՝ կոչ անելով դադարեցնել Ուկրաինայի դեմ պատերազմը[11][12]։ 2022 թվականի մայիսին «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության գլխավոր խորհրդի քարտուղար Անդրեյ Տուրչակի հետ այցելել է ռուսական բանակի կողմից վերահսկվող Մարիուպոլ և հարակից շրջաններ՝ փաստացի աջակցելով Ուկրաինա ներխուժմանը և քննադատելով դրա դեմ հանդես եկած արտիստներին[13][14]։։

Արվեստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերեր թատրոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սարատովի դրամայի թատրոն
  • «Թռիչք կկվի բնի վրայով», Կեն Կիզի (դիպլոմային ներկայացում)
ՄԳԱԹ դպրոց-ստուդիա
  • 1989 – «Առաջարկություն» (դիպլոմային ներկայացում)
«Տաբակերկա»
  • «Ռևիզոր», Նիկոլայ Գոգոլ (ռեժիսոր՝ Սերգեյ Գազարով) – թաղային
  • «Прищучил»(ռեժիսոր՝ Օլեգ Տաբակով) – տղա
  • 1987 – «Բիլոքսի Բլյուզ» (ռեժիսոր՝ Օլեգ Տաբակով) – Յուջին Ջերոմ
  • 1988 – «Նավաստիական լռություն» (ռեժիսոր՝ Օլեգ Տաբակով) – Դավիթ Շվարց
  • 1990 – «Սովորական պատմություն», Իվան Գոնչարով (ռեժիսոր՝ Օլեգ Տաբակով) – Ալեքսանդր Ադուև
  • 1992 – «Миф о Дон Жуане» (ռեժիսոր՝ Ա. Մարին) – Ֆրանցիսկ
  • 1992 – «Աստղային ժամ՝ տեղական ժամանակով» (ռեժիսոր՝ Վլադիմիր Մաշկով) – Կոլյա
  • 1993 – «Страсти по Бумбарашу» (ռեժիսոր՝ Վլադիմիր Մաշկով) – Բումբարաշ[5][15]
  • 1996 – «Անեկդոտներ» (ռեժիսոր՝ Վալերի Ֆոկին) – Լեբեզյատնիկով / Խոմուտով
  • 1998 – «Ещё Ван Гог…» (ռեժիսոր՝ Վալերի Ֆոկին) – Սաշա
Թատերական միությունների միջազգային կոնֆեդերացիա
«Սովրեմեննիկ» թատրոն
  • 1995 – «Կարամազովները և դժոխքը»[19] (բեմադրությունը՝ Վալերի Ֆոկինի) – Իվան Կարամազով
«БОГИС» գործակալություն
  • 1996 – «Վերջին ցարի վերջին գիշերը» (բեմադրությունը՝ Վալերի Ֆոկինի) – Ֆեոդոր Լուկյանով
Ա. Չեխովի անվան ՄԳԹ
Դոնելլանի «Cheek by jowl» թատրոնի և Մոսկվայի Ա. Պ. Չեխովի անվան միջազգային թատերական փառատոնի նախագիծ
Ստանիսլավսկու հիմնադրամ
Ե. Միրանովի թատերական ընկերություն
  • 2006 – «Ֆիգարո։ Մեկ օրվա իրադարձություններ», ըստ Բոմարշեի պիեսի (ռեժիսոր՝ Կիրիլ Սերեբրեննիկով)[24] – Ֆիգարո

Ներկայացում-համերգներ

  • 2013 – «Պյոտր Չայկովսկի և Նադեժդա ֆոն Մեք։ Նամակներով սիրավեպ» ներկայացում-համերգ (ռեժիսոր՝ Մարինա Բրուսնիկինա)
  • 2015 – «Նվիրում» համերգ ըստ Հայներ Մյուլլերի պիեսի (ռեժիսոր՝ Մարինա Բրուսնիկինա)
  • 2018 – «Վան Գոգ։ Նամակներ ողբորը» ներկայացում-համերգ (ռեժիսոր՝ Մարինա Բրուսնիկինա)
  • 2019 – «Եվգենի Օնեգին։ Քնարական շեղում» ներկայացում-համերգ (ռեժիսոր՝ Մարինա Բրուսնիկինա)
  • 2021 – «Ռուսական խաչ» ներկայացում-համերգ, ըստ Ն. Մելնիկովի պիեսի (ռեժիսոր՝ Մարինա Բրուսնիկինա)
  • 2021 – «Համլետ». Վ. Շեքսպիր - Դ. Շոստակովիչ (ռեժիսոր՝ Մարինա Բրուսնիկինա)
Ազգերի թատրոն
  • 2008 – «Շուկշինի պատմվածքները» (ռեժիսոր՝ Ալվիս Հերմանիս) – 10 դեր
  • 2011 – «Կալիգուլա» (ռեժիսոր՝ Էյմունտաս Նյակրոշյուս) – Կալիգուլա
  • 2011 – «Ֆրյոկեն Ժյուլի» (ռեժիսոր՝ Թոմաս Օստերմայեր) – Ժան
  • 2013 – «Համլետ։ Կոլաժ» (ռեժիսոր՝ Ռոբեր Լեպաժ) – բոլոր դերերը
  • 2015 – «Պուշկինի հեքիաթը» (ռեժիսոր՝ Ռոբերտ Ուիլսոն) – պատմող
  • 2016 – «Իվանով» (ռեժիսոր՝ Տիմոֆեյ Կուլյաբին) – Նիկոլայ Իվանով
  • 2019 – «Իրանի համաժողով» (ռեժիսոր՝ Վիկտոր Ռիժակով) – հայր Ավգուստին
  • 2019 – «Քեռի Վանյա» (ռեժիսոր՝ Ստեֆան Բրաունշվեյգ) – քեռի Վանյա
  • 2020 – «Գորբաչով» (ռեժիսոր՝ Ալվիս Հերմանիս) – Միխայիլ Գորբաչով
  • 2021 – «Խոջա Նասրեդին» (ռեժիսոր՝ Տիմուր Բեկմամբետով) – հնչյունավորում
  • 2021 – «Վարպետը և Մարգարիտան» (ռեժիսոր՝ Ռոբեր Լեպաժ) – Վարպետ
  • 2022 – «Ո՞վ է վախենում Վիրջինիա Վուլֆից» (ռեժիսոր՝ Դանիիլ Չաշչին) – Ջորջ
Մարիինյան թատրոն
  • 2016 – «Պետյան ու գայլը» (սիմֆոնիկ հեքիաթ ընթերցողի և նվագախմբի համար) – ընթերցող

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերասանական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի Հայերեն անվանում Բնօրինակ անվանում Դեր
1988 ֆ Նավթավաճառի կինը Жена керосинщика նավթավաճառի կնոջ սիրեկանը
1989 ֆ Լուսաբացից առաջ Перед рассветом լեյտենանտ
1989 ֆ Зверь ликующий Նեմովեցկի
1989 ֆ Делай — раз! Ալեքսեյ Գավրիլով, շարքային
1990 ֆ Կանայք, որոնց բախտը բերել է Женщины, которым повезло հաշմանդամ շուկայում
1991 ֆ Սիբիրում կորածը Затерянный в Сибири Վոլոդյա Միրոնով
1991 ֆ Սեր Любовь Սաշա
1991 ֆ Կարպատյան ոսկի Карпатское золото Ժորա Չուպին
1992 ֆ Как живёте, караси? Նիկիտա
1992 ֆ Анкор, ещё анкор! Վլադիմիր Պոլետաև, լեյտենանտ
1993 ֆ Վերջին շաբաթը Последняя суббота Սաշա
1994 ֆ Լիմիտա Лимита Միշա Վուլախ
1994 ֆ Утомлённые солнцем Կոլյա, լեյտենանտ, տաքսու վարորդ
1995 ֆ Մուսուլմանը Мусульманин Նիկոլայ Իվանով
1995 ֆ Տրամվայ Մոսկվայում Трамвай в Москве Անդրեյ
1996 ֆ Ռևիզոր Ревизор Խլեստակով
1996 ֆ Քսան րոպե հրեշտակի հետ Двадцать минут с ангелом Խոմուտով
1997 ֆ Օձային ակունք Змеиный источник Անդրոն Անատոլիևիչ, դպրոցի տնօրենի քարտուղարը
1999 ֆ Մայրը Мама Պավլիկ
1999 ֆ Նոր եկվորներին Пришельцам новым կարդում է տեքստը
2000 ֆ Նրա կնոջ օրագիրը Дневник его жены Լեոնիդ Գուրով, գրող
2001 ֆ 44-ի օգոստոսին В августе 44-го… Ալյոխին, կապիտան
2002 ֆ Հիմարների տունը Дом дураков սպա
2002 ֆ Игра в модерн Ելեց
2002 ֆ Փոխակերպում Превращение Գրեգոր Զամզա
2003 ֆ Ապուշը Идиот իշխան Միշկին
2003 ֆ Միտք կա... Есть идея… Անտոն
2003 ֆ Երեկոյան զանգահարություն Вечерний звон ռեժիսոր
2004 ֆ Վերին Մասլովկայում На Верхней Масловке Պետյա
2005 ֆ Փախուստ Побег Եվգենի Վետրով, նյարդավիրաբույժ
2005 ֆ Տիեզերքը՝ որպես կանխազգացում Космос как предчувствие Վիկտոր Կոնկով
2005 ֆ Առաջին շրջանում В круге первом Գլեբ Ներժին
2006 ֆ Охота на пиранью Պրոխոր Պետրովիչ
2007 ֆ По этапу Անդրեյ, ճամբարի պահապան
2008 ֆ Առաքյալ Апостол Պյոտր Իստոմին / Պավել Իստոմին
2010 ֆ Մոսկվա, ես սիրում եմ քեզ Москва, я люблю тебя! վարձու մարդասպան (նովել «Ջութակահարը»)
2010 ֆ Утомлённые солнцем 2: Предстояние ավագ լեյտենանտ Իզյումով
2011 ֆ Դոստոևսկի Достоевский Ֆեոդոր Դոստոևսկի
2011 ֆ Ադամանդների որսորդները Охотники за бриллиантами Բորիս Բուրեցե
2013 ֆ Մոխիր Пепел Սենկա Պեպել, գող
2014 ֆ Вычислитель Էրվին
2015 ֆ Պետրուշկայի համախտանիշ Синдром Петрушки Պետյա, տիկնիկավար
2015 ֆ Նորվեգ Норвег Եվգենի Կիրիլով
2016 ֆ Фонограф Պյոտր Չայկովսկի
2017 ֆ Առաջինների ժամանակը Время первых Ալեքսեյ Լեոնով
2017 ֆ Մաթիլդա Матильда Իվան Կառլովիչ, Կայսերական թատրոնների տնօրեն
2017 ֆ Հեղափոխության դևը Демон революции Վլադիմիր Լենին
2017 ֆ Карп отмороженный Օլեգ
2018 ֆ ВМаяковский Յակով Ագրանով
2019 ֆ Թագադրում Коронация Իվան Կառլովիչ, Կայսերական թատրոնների տնօրեն
2020 ֆ Գալակտիկայի դարպասապահը Вратарь Галактики Բելո
2020 ֆ Մուսա Муза երաժիշտ
2021 ֆ Զարթոնք Пробуждение Պավել Յուրևիչ Ֆրոլով, ոստիկանության ավագ օպերլիազոր
2022 ֆ Պերմայի սիրտը Сердце Пармы Հովհաննես Մկրտիչ
2022 ֆ Ժաննա Жанна Վիտալի
2023 ֆ Նյուրնբերգ Нюрнберг Միգաչյով

Պրոդյուսեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2015 – No comment
  • 2017 – Առաջինների ժամանակը
  • 2018 – Արյուն
  • 2022 – Ժաննա

Հնչյունավորում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վավերագրական ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Եվգենի Միրոնով։ Ազգանունը պարտավորեցնում է» (ռուս.՝ «Евгений Миронов. „Фамилия обязывает“», «Առաջին ալիք», 2011)[25]
  • «Եվգենի Միրոնով։ Միայնակ նավակում» (ռուս.՝ «Евгений Миронов. „Один в лодке“», «ՏՎ Ցենտր», 2015)[26]
  • «Եվգենի Միրոնով։ Կյանքն ապառնի ժամանակով» (ռուս.՝ «Евгений Миронов. „Жизнь в будущем времени“», «Առաջին ալիք», 2016)[27]

Մրցանակներ և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշանով պարգևատրում
24 մայիսի, 2017 թվական
Պետական պարգևներ
  • Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակ (1996) — «Սովրեմեննիկ» թատրոնի «Կարամազովները և դժոխքը» ներկայացման մեջ Իվան Կարամազովի դերի կատարման համար
  • Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ (2 մայիսի, 1996) — արվեստի բնագավառում ունեցած վաստակի համար[28].
  • Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (10 մարտի, 2004) — արվեստի բնագավառում ունեցած մեծ վաստակի համար[1].
  • Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակ (2011) — հայրենական թատերական և կինոարվեստի զարգացման գործում ունեցած ավանդի համար[29].
  • Պատվո շքանշան (26 նոյեմբերի, 2011) — հայրենական թատերական և կինեմատոգրաֆիական արվեստի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի, հասարակական ակտիվ գործունեության համար[30].
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան (26 դեկտեմբերի, 2016) — հայրենական մշակույթի և արվեստի զարգացման գործում ունեցած վաստակի, երկարամյա բեղմնավոր գործունեության համար[31].
«Նիկա» կինոմրցանակ
  • 1995 - Լավագույն դերասան - «Լիմիտա» (մրցանակ)
  • 1996 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում - «Մուսուլմանը» (անվանակարգ)
  • 2002 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում - «44-ի օգոստոսին...» (անվանակարգ)
  • 2006 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում - «Տիեզերքը որպես կանխազգացում» (մրցանակ)
  • 2011 - Երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարում - «Утомлённые солнцем 2: Предстояние» (մրցանակ)
«Ոսկե արծիվ» կինոմրցանակ
  • 2004 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում - «Ապուշը» հեռուստատեսային ֆիլմ (մրցանակ)
  • 2006 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում կինոյում - «Տիեզերքը որպես կանխազգացում» (անվանակարգ)
  • 2007 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում հեռուստատեսությունում - «Առաջին շրջանում» (անվանակարգ)
  • 2012 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում հեռուստատեսությունում - «Դոստոևսկի» (մրցանակ)
  • 2018 - Լավագույն խաղարկային ֆիլմ - որպես «Առաջինների ժամանակը» ֆիլմի պրոդյուսեր (անվանակարգ)
  • 2018 - Տղամարդու լավագույն դերակատարում կինոյում - «Առաջինների ժամանակը» (մրցանակ)
  • 2018 - Երկրորդ պլանի տղամարդու լավագույն դերակատարում - «Карп отмороженный» ֆիլմ (անվանակարգ)
  • 2022 - Երկրորդ պլանի Տղամարդու լավագույն դերակատարում կինոյում - «Պարմայի սիրտը» (մրցանակ)
«ՏԷՖԻ» հեռուստատեսային մրցանակ
  • «ՏԷՖԻ» հեռուստատեսային մրցանակ («Տղամարդու լավագույն դերակատարում հեռուստատեսային ֆիլմում/սերիալում» անվանակարգ, 2003) - «Ապուշը» հեռուստատեսային ֆիլմում իշխան Միշկինի դերի կատարման համար
  • «ՏԷՖԻ» հեռուստատեսային մրցանակ («Տղամարդու լավագույն դերակատարում հեռուստատեսային ֆիլմում/սերիալում» անվանակարգ, 2008) - «Առաքյալ» հեռուստատեսային ֆիլմում Պավել և Պյոտր Իստոմին եղբայրների դերերի կատարման համար
«Ոսկե դիմակ» թատերական մրցանակ
  • «Ոսկե դիմակ» թատերական մրցանակ (2007) – Մոսկվայի Ա. Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոնի «Պարոնայք Գոլովյովներ» ներկայացման մեջ Պորֆիրի Գոլովլյովի դերի կատարման համար[32] ներկայացման մեջ
  • «Ոսկե դիմակ» թատերական մրցանակ (2010) – Ազգերի թատրոնի «Շուկշինի պատմվածքները» ներկայացման մեջ կատարած դերի համար[33]
  • «Ոսկե դիմակ» թատերական մրցանակ (2012) – «Կալիգուլա» ներկայացման մեջ կատարած դերի համար[34]
«Բյուրեղապակյա Տուրանդոտ» թատերական մրցանակ
  • «Բյուրեղապակյա Տուրանդոտ» թատերական մրցանակ (2001) – Ա. Չեխովի անվան ՄԳԹ-ի «№ 13» ներկայացման մեջ Ջորջ Պիգդենի դերի կատարման համար
  • «Բյուրեղապակյա Տուրանդոտ» թատերական մրցանակ (2006) – Մոսկվայի Ա. Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոնի «Պարոնայք Գոլովյովներ» ներկայացման մեջ Պորֆիրի Գոլովլյովի դերի կատարման համար
  • «Բյուրեղապակյա Տուրանդոտ» թատերական մրցանակ (2009) – Ազգերի թատրոնի «Շուկշինի պատմվածքները» ներկայացման մեջ կատարած դերի համար
  • «Բյուրեղապակյա Տուրանդոտ» թատերական մրցանակ (2014) – Ազգերի թատրոնի «Համլետ։ Կոլաժ» ներկայացման մեջ կատարած դերի համար
Այլ պարգևներ
  • «Կինոտավր» մրցանակ («Տղամարդու լավագույն դերակատարում» անվանակարգ, 1992) - «Սեր» ֆիլմում Սաշայի դերի կատարման համար
  • «Созвездие» կինոդերասանների միջազգային փառատոնի մրցանակակիր («Տղամարդու լավագույն դերակատարում» անվանակարգ, 1992) – «Սեր» ֆիլմում Սաշայի դերի կատարման համար
  • Ժնևի միջազգային կինոփառատոնի գրան պրի (1992) – «Սեր» ֆիլմում Սաշայի դերի կատարման համար
  • Կինոքննադատության մրցանակ և Ռուսաստանի մուսուլմանների հոգևոր վարչության շքանշան «Տարվա լավագույն դերասան» անվանակարգում (1995) – «Մուսուլմանը» ֆիլմում շարքային Նիկոլայի դերի կատարման համար
  • «Созвездие» կինոդերասանների միջազգային փառատոնի մրցանակակիր «Լավագույն էպիզոդիկ դեր» անվանակարգում (1995) – «Утомлённые солнцем» ֆիլմում տանկիստ լեյտենանտի դերի կատարման համար
  • Ստանիսլավսկու միջազգային թատերական մրցանակ («Թատերաշրջանի տղամարդու լավագույն դերակատարում» անվանակարգ, 1996) – «Վերջին ցարի վերջին գիշերը» ներկայացման մեջ Ֆեոդոր Լուկյանովի դերի կատարման համար
  • Մոնտե Կառլոյի «Ոսկե հավերժահարս» միջազգային հեռուստատեսային մրցանակ (2004) – «Ապուշը» հեռուստատեսային ֆիլմում իշխան Միշկինի դերի կատարման համար «Տղամարդու լավագույն դերակատարում դրամայում» անվանակարգում
  • Ալեքսանդր Սոլժենիցինի մրցանակ (2004) – էկրանին իշխան Միշկինի կերպարի հոգևոր մարմնավորման համար, որը նոր ազդակ է հաղորդում ռուս գրական դասականների քրիստոնեական արժեքների ըմբռնմանը
  • «Տարվա ռուս» (ռուս.՝ Россиянин года) ազգային մրցանակ («Ռուսաստանի աստղ» անվանակարգ, 2006)[35]
  • Ռուսաստանի ԱԴԾ մրցանակ («Դերասանական աշխատանք» անվանակարգ, 2006) – «Սմերշ» հակահետախուզության սպա կապիտան Ալյոխինի դերի կատարման համար «44-ի օգոստոսին...» գեղարվեստական ֆիլմում
  • MTV Russia Movie Awards («Լավագույն չարագործ» անվանակարգ, 2007) – «Охота на пиранью» ֆիլմում Պրոխորի դերի կատարման համար
  • «Կենդանի թատրոն» հանդիսատեսի մրցանակ («Տղամարդու լավագույն դերակատարում» անվանակարգ, 2009) – Ազգերի թատրոնի «Շուկշինի պատմվածքները» ներկայացման համար
  • «Звезда Театрала» մրցանակ (2011)[36]
  • Անդրեյ Միրոնովի անվան «Ֆիգարո» մրցանակ (2011)[37]
  • Չեչնիայի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ (3 սեպտեմբերի 2012) – ժողովուրդների միջև մշակութային կապերի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի, լայն ճանաչում ստացած ստեղծագործական գործունեության համար[38]
  • «Բարության ազդակ» մրցանակի դափնեկիր (2015) – մշակույթի ոլորտում սոցիալական ձեռներեցության զարգացման գործում անձնական ներդրման համար[39]
  • Չարլի Չապլինի անվան մրցանակի դափնեկիր (2020)
  • Օլեգ Յանկովսկու մրցանակի դափնեկիր (2021) – Ազգերի թատրոնի «Գորբաչով» ներկայացման մեջ կատարած դերի համար

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Указ Президента Российской Федерации от 10.03.2004 г. № 340 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ սեպտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Шесть интересных фактов из жизни актёра Евгения Миронова — Российская газета». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 5-ին. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 4-ին.
  3. ↑ http://www.kino-teatr.ru/kino/acter/w/ros/11184/works/
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Евгений Миронов // Кто есть кто в современной культуре : В 2 вып. / Гл. ред. С. М. Семёнов, авт. и сост. Н. И. Шадрина, Р. В. Пигарев и др. — М.: МК-Периодика, 2006—2007. — ISBN 5-93696-007-3, 5-93696-010-2.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Евгений Миронов на сайте театра-студии п/р Олега Табакова». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ նոյեմբերի 18-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  6. ↑ Евгений Миронов назначен руководителем Театра наций
  7. ↑ «Евгений Миронов возглавил Театр наций». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ ապրիլի 12-ին. Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 10-ին.
  8. ↑ «Элита: кто за и кто против возврата гимна СССР». NEWSru.com (ռուսերեն). 2000 թ․ դեկտեմբերի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ նոյեմբերի 23-ին. Վերցված է 2022 թ․ դեկտեմբերի 1-ին.
  9. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 8 ноября 2001 г. № 1300 «О Совете при Президенте Российской Федерации по культуре и искусству» Արխիվացված 2018-12-01 Wayback Machine // Собрание законодательства Российской Федерации, 2001, № 46, ст. 4345
  10. ↑ «Евгений Миронов: Почему я голосую за Путина?». YouTube (ռուսերեն). 2012 թ․ փետրվարի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ դեկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2022 թ․ դեկտեմբերի 1-ին.
  11. ↑ «Спиваков, Фрейндлих и Урин подписали антивоенное обращение». Colta. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ օգոստոսի 15-ին. Վերցված է 2023 թ․ օգոստոսի 15-ին.
  12. ↑ «Директор Театра Наций Мария Ревякина покинула пост, она выступала против войны в Украине». The Insider (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ օգոստոսի 15-ին. Վերցված է 2023 թ․ օգոստոսի 15-ին.
  13. ↑ «Евгений Миронов о Донбассе: Когда я увидел все своими глазами, вопросы у меня отпали». Взгляд.ру. 2022 թ․ հունիսի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 12-ին.
  14. ↑ «Критиковавший спецоперацию Евгений Миронов увидел правду Мариуполя и всё понял: "Я должен людям помочь"». Комсомольская Правда. 2022 թ․ հունիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հունիսի 3-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 12-ին.
  15. ↑ «Страсти по Бумбарашу». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ նոյեմբերի 6-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  16. ↑ «Театральный фестиваль им. А. П. Чехова | Эсхил. Орестея». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2013 թ․ մարտի 3-ին.
  17. ↑ «Михаил Филиппов: О спектакле «Гамлет»». Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ հունիսի 21-ին. Վերցված է 2009 թ․ հունվարի 3-ին.
  18. ↑ «Миронов: Московский «Гамлет» по 900 гривен». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ օգոստոսի 29-ին. Վերցված է 2009 թ․ հունվարի 3-ին.
  19. ↑ Карамазовы и ад
  20. ↑ «Спектакль «№ 13»». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ նոյեմբերի 24-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  21. ↑ «Спектакль «Господа Головлёвы»». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ նոյեմբերի 24-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  22. ↑ «Вишнёвый сад. Постановка Эймунтаса Някрошюса. Пресса о спектакле». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 25-ին.
  23. ↑ «Сергей Архипов. Евгений Миронов становится звездой в Финляндии». Արխիվացված օրիգինալից 2007 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 25-ին.
  24. ↑ «В Москве премьера новой «Женитьбы Фигаро»». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2008 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
  25. ↑ ««Евгений Миронов. Фамилия обязывает». Документальный фильм». www.1tv.com (ռուսերեն). Первый канал. 2011. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  26. ↑ ««Евгений Миронов. Один в лодке». Документальный фильм». www.tvc.ru (ռուսերեն). ТВ Центр. 2015. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  27. ↑ ««Евгений Миронов. Жизнь в будущем времени». Документальный фильм». www.1tv.ru (ռուսերեն). Первый канал. 2016 թ․ դեկտեմբերի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  28. ↑ «Указ Президента РФ от 02.05.1996 № 617 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 4-ին.
  29. ↑ Евгений Миронов, ректор ВГИКа и реставраторы Эрмитажа получили госпремии Արխիվացված 2011-06-12 Wayback Machine // NEWSru.com
  30. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 26 ноября 2011 года № 1540 «О награждении орденом Почёта Миронова Е. В.»». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 4-ին.
  31. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 26 декабря 2016 года № 711 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 4-ին.
  32. ↑ «Лауреаты премии «Золотая маска» 2007 года. Официальный сайт премии». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 12-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 11-ին.
  33. ↑ «Лауреаты премии «Золотая маска» 2010 года. Официальный сайт премии». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 12-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 11-ին.
  34. ↑ «Лауреаты премии «Золотая маска» 2012 года. Официальный сайт премии». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 20-ին.
  35. ↑ ««Россиянин года» на сайте Российской Академии бизнеса и предпринимательства». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 6-ին.
  36. ↑ В Москве состоялось вручение независимой премии «Звезда Театрала»
  37. ↑ «Премия «Фигаро» и День Рождения Андрея Миронова — новости театров Санкт-Петербурга». «Городовой СПб» (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 3-ին.
  38. ↑ «Указ Главы Чеченской Республики от 03.09.2012 № 148». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2022 թ․ օգոստոսի 8-ին.
  39. ↑ «Лауреаты Премии «Импульс добра». Миронов Евгений Витальевич». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 16-ին. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 16-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եվգենի Միրոնով (դերասան)» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Եվգենի_Միրոնով_(դերասան)&oldid=9701070» էջից