Էրիխ Մարիա Ռեմարկ

Էրիխ Մարիա Ռեմարկ
Էրիխ Մարիա Ռեմարկ (1920)
Ծնվել է	Էրիխ Փաուլ Ռեմարկ հունիսի 22, 1898 Օսանբրյուք, Գաննովեր նահանգ, Պրուսիա
Մահացել է	սեպտեմբերի 25, 1970 Լոկարնո, Շվեյցարիա
Գրական անուն	Էրիխ Մարիա Ռեմարկ
Մասնագիտություն	գրող
Ազգություն	գերմանացի
Քաղաքացիություն	Գերմանական կայսրություն
Գրական ոճեր	ռեալիզմ
Գրական շարժումներ	արձակագիր

Էրիխ Մարիա Ռեմարկ (գերմ.՝ Erich Maria Remarque; 1898 հունիսի 22, Օսանբրյուք – 1970 սեպտեմբերի 25, Լոկարնո), հայտնի գերմանացի գրող։ 20-րդ դարի ամենահանրահայտ և ընթերցվող գրողներից։ Նրա հայտնի ստեղծագործություններից են՝ «Արևմտյան ռազմաճակատում անփոփոխ է» (1929), «Երեք ընկեր» (1936), «Հաղթական կամար» (1945) և այլն։ Առաջ է քաշել «կորած սերունդ» գրական հասկացությունը։

Ռեմարկի կանայք

Էրիխ Մարիա Ռեմարկը հայտնի է նաև իր բազում հարաբերություններով տարբեր կանանց հետ, որոնց թվում կային նաև հանրահայտ աստղեր։

1918 թվականին Էրիխ Փաուլ Ռեմարկը հանդիպում ու ծանոթանում է Էրիկա Հաազեի հետ, Արևմտյան ռազմաճակատում, որտեղ ապագա գրողը մասնակցում էր տեղի ճակատամարտերին (Առաջին համաշխարհային պատերազմ)։ Էրիկայի հետ Ռեմարկը զգում է առաջին սիրու ազդեցությունը, սակայն իրենց հարաբերություններին, բախտ չէր վիճակվել երկար տևել։ Պատերազմն ավարտվեց և Ռեմարկը վերադարձավ հայրենի տուն, իսկ Էրիկան մնաց անցյալում։

1921-ին Ռեմարկը սիրային հարաբերությունների մեջ է մտնում՝ Իդա-Լոտտա (Լոլոտտ) Փրոյսի հետ։ Այս հարաբերությունները նույնպես երկար չեն տևում, քանի որ 1922-ին Ռեմարկը տեղափոխվում է Հաննովեր և սերը մնում է անցյալում։

Մառլեն Դիտրիխ

Հաննովերում Ռեմարկը տանում է անպատասխանատու սիրային կյանք, հարաբերություններ ունենալով տարբեր կանանց հետ։ Այստեղ 1924 թվականի հոկտեմբերին նա հանդիպում է Էդիթ Դյորիին, Քուրտ Դյորիի աղջկան։ Էդիթի հայրը, Հաննովերում հայտնի խմբագության հիմնադիր էր՝ «Շփորթ իմ Բիլդ» անունով։ Էդիթի շնորհիվ, Ռեմարկը տեղափոխվում է Բեռլին, որտեղ աշխատանքի է անցնում Էդիթի հոր ամսագրում, որպես խմբագիր։ Սակայն հետագայում Էդիթի ծնողները համաձայնություն չեն տալիս նրանց հարաբերություններին։

1925 թվականի հոկտեմբերի 14-ին, Ռեմարկն ամուսնանում է Իլզե Յուտտա (Ժաննա) Զամբոնայի հետ։ Վերջինս տառապում էր թոքախտով, ուստի օրինակ հանդիսացավ ապագայում, Ռեմարկի ստեղծած կերպարների համար, օրինակ՝ «Պատի», «Երեք ընկերներ» վեպից 1936։ Դեռ լինելով ամուսնացած Յուտտայի հետ, Ռեմարկը 1929-ին սիրային հարաբերությունների մեջ է մտնում՝ Բրիգգիտա Նոյների հետ, որոնք տևում են մինչև 1931 թվականը։ 1930-ին սիրային կապ է ունենում նաև Ռուտ Ալբույի հետ, որի շնորհիվ գրողը գնում է տարբեր կտավներ և ուրիշ արվեստի նմուշներ։ Այս բազմազան դավաճանությունները ստիպում են Յուտտային ապահարզան պահանջել։ 1930 թվականի հունվարի 4-ին, նրանք ամուսնալուծվում են, սակայն շարունակում են պահպանել ընկերական ջերմ հարաբերություններ։ 1938 թվականի հունվարի 22-ին, Ռեմարկը դարձյալ ամուսնանում է Յուտտայի հետ, որպեսզի հնարավորություն տա նրան տեղափոխվել Շվեյցարիա։ Հետագայում Յուտտային զրկում են քաղաքացիությունից և նա մեկնում է Նյու-Յորք ու հաստատվում Էլլիս Այլնդ կղզում։ Ռեմարկը մինչև մահը նախկին կնոջը թոշակ է վճարում։

Փոլեթ Գոդար

1936-ին Ռեմարկը ծանոթացել էր Մարգոթ ֆոն Օպելի հետ։ Նրանք ուղիղ մեկ տարի անցկացնում են իրար հետ, ճանապարհորդելով ամբողջ Եվրոպայով։

1937-ին Ռեմարկի մոտ սիրային հարաբերություններ են բացվում, հանրահայտ դերասանուհի՝ Մառլեն Դիտրիխի հետ։

1938-ին գրողը հանդիպել էր Ռութ Մարթոնին, որը արդյունքում նրա մասին գիրք է գրում։

1940 թվականը դառնում է Ռեմարկի համար ավելի բուռն սիրային հարաբերությունների, նոր հետաքրքիր ծանոթությունների տարի, քան գրական ժառանգության։ Նա առաջին անգամ հանդիպում է հանրահայտ դերասանուհիներ՝ Փոլեթ Գոդարին և Գրետա Գարբոյին, որից հետո վերջնականապես խզվում են գրողի և Մառլեն Դիտրիխի հարաբերությունները, ինչից հետո ծանոթանում է Ֆրենսիս Քեյնի հետ։

1942-ին Ռեմարկի մոտ մոտիկ հարաբերություններ են ծավալվում՝ Վեռա Զորինայի և Նատալի Փալեյ Վիլսոնի հետ։

Ռեմարկի վերջին սերը դառնում է դերասանուհի՝ Փոլեթ Գոդարը, որին գրողը հանդիպեց որոշ ժամանակ անց, առաջին հադիպումից։ Փոլեթ Գոդարը ժամանակին հռչակավոր դերասան՝ Չառլի Չապլինի կինն էր, որի հետ նա խաղացել էր Չապլինի «Նոր ժամանակներ» (1936) և «Մեծ բռնապետը» (1940) ֆիլմերում։ Ռեմարկին, Գոդարը խնամում էր մինչև գրողի մահը։

Ստեղծագործություններ

Վեպեր

• «Երազների դասականը» (գերմ.՝ Die Traumbude) (1920)
• «Կայարան հորիզոնի վրա» (գերմ.՝ Station am Horizont) (1928)
• «Արևմտյան ռազմաճակատում անփոփոխ է» (գերմ.՝ Im Westen nichts Neues) (1929)
• «Վերադարձ» (գերմ.՝ Der Weg zurück) (1931)
• «Երեք ընկեր» (գերմ.՝ Drei Kameraden) (1936)
• «Սիրիր քո մոտիկին» (գերմ.՝ Liebe Deinen Nächsten) (1941)
• «Հաղթական կամար» (գերմ.՝ Arc de Triomphe) (1945)
• «Կյանքի կայծ» (գերմ.՝ Der Funke Leben) (1952)
• «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» (գերմ.՝ Zeit zu leben und Zeit zu sterben) (1954)
• «Սև կոթող» (գերմ.՝ Der schwarze Obelisk) (1956)
• «Վարկով կյանք» (գերմ.՝ Geborgtes Leben) (1961)
• «Գիշեր Լիսսաբոնում» (գերմ.՝ Die Nacht von Lissabon) (1962)
• «Ստվերներ դրախտում» (գերմ.՝ Schatten im Paradies) (հրատարակված է հետմահու՝ 1971-ին)
• «Գեմ» (գերմ.՝ Gam) (հրատարակված է հետմահու՝ 1998-ին)
• «Ավետյաց երկիր» (գերմ.՝ Das gelobte Land) (հրատարակված է հետմահու՝ 1998-ին)

Այլ

• «Թշնամի» (գերմ.՝ Der Feind) (1930)
• «Լռություն Վերդենի շուրջ» (գերմ.՝ Schweigen um Verdun) (1930)
• «Կարլ Բրեգեր վո Ֆլերի» (գերմ.՝ Karl Broeger in Fleury) (1931)
• «Յոզեֆի կինը» (գերմ.՝ Josefs Frau) (1931)
• «Յոհան Բարտոկի տարօրինակ ճակատագիրը» (գերմ.՝ Das seltsame Schicksal des Johann Bartok) (1931)
• «Վերջին գործողություն» (գերմ.՝ Der letzte Akt) (1955)
• «Զգո՛՛ն եղեք» (գերմ.՝ Seid wachsam!!) (1956)
• «Վերջին կանգառ» (գերմ.՝ Die letzte Station) (1956)
• «Անետտի սիրո պատմությունը» (գերմ.՝ Der feind ein militanter Pazifist) (1994)
• «Դրվագներ աշխատասեղանից» (գերմ.՝ Das unbekannte werk) (1998)
• «Ասա ինձ որ դու ինձ սիրում ես...» (գերմ.՝ Sag mir, daß du mich liebst...) (2001)

Արտաքին հղումներ

Էրիխ Մարիա Ռեմարկ էջը Վիքիպահեստում

• Էրիխ Մարիա Ռեմարկ (ռուսերեն)