Ֆրանս Գալլ

Ֆրանս Գալլ
Բնօրինակ անուն	ֆր.՝ France Gall
Ի ծնե անուն	ֆր.՝ Isabelle Geneviève Marie Anne Gall
Նաև հայտնի է որպես	France Gall
Ծնվել է	հոկտեմբերի 9, 1947(1947-10-09)[…] Փարիզի 12-րդ շրջան, Ֆրանսիա
Երկիր	Ֆրանսիա
Մահացել է	հունվարի 7, 2018(2018-01-07)[…] (70 տարեկան) Նյոյի սյուր Սեն, Ֆրանսիա
Գերեզման	Մոնմարտր գերեզմանատուն
Ժանրեր	յե-յե և փոփ
Մասնագիտություն	երգչուհի
Գործիքներ	վոկալ
Լեյբլ	Warner Music Group, Universal Music France, Atlantic Records, Universal Music Group, Philips Records և Դեկա Ռեկորդս
Կրթություն	Պոլ-Վալերի ավագ դպրոց
Ամուսին	Մայքլ Բերգեր
Պարգևներ	Վիկտուար դե լյա մյուզիք տարվա լավագույն կին կատարողին և Եվրատեսիլ երգի մրցույթի հաղթող
France Gall Վիքիպահեստում

Ֆրանս Գալլ (ֆր.՝ France Gall, հոկտեմբերի 9, 1947(1947-10-09)^[…], Փարիզի 12-րդ շրջան, Ֆրանսիա - հունվարի 7, 2018(2018-01-07)^[…], Նյոյի սյուր Սեն, Ֆրանսիա), Ֆրանսիացի երգչուհի։ 1963 թվականից սկսած թողարկել է մի քանի հիթեր, 1965 թվականին հաղթել է Եվրատեսիլ մրցույթում, սակայն 1970-ականների վերջին նրա հայտնիությունը աստիճանաբար անցել է և վերսկսվել է միայն կոմպոզիտոր և երգիչ Միշել Բերժեի հետ 1974 թվականին համագործակցության սկսվելուց հետո։ Դրանից հետո նրա կարիերան հաջորդ քսան տարիների համար նոր բարձրություն է հավաքել։

Կենսագրություն

Նրա հայրը ՝ Ռոբեր Գալը (1918-1990), երգիչ և երգահան բանաստեղծ է, ով գրել է տեքստեր Էդիթ Պիաֆի և Շառլ Ազնավուրի համար (Հայտնի «La mamma»-ն պատկանում է իր գրչին)։ Մայրը՝ Սեսիլը, Բերտիեյում ծնված՝ Պոլ Բերտիեի դուստրն է (1884-1953), Les Petits Chanteurs à la croix de bois երաժշտական եկեղեցական դպրոցի հիմնադիրներից մեկը։ Նա ունի նաև ավագ եղբայրներ՝ երկվորյակներ Պատրիսը և Ֆիլիպը։ Ծնողների տանը Իզաբելը մշտապես տեսել է բազմաթիվ արտիստների, որոնց թվում էին Օֆրեն, Մարի Լաֆորեն և Կլոդ Նուգարոն։ Որպես երեխա, նա հաճախ ուղեկցում էր հորը հայտնի Մյուզիք Հոլ համերգասրահի վարագույրի ետևից։ Երբեմն հայրը նույնիսկ թույլ էր տալիս նրան դպրոց չգնալ, որպեսզի նրան տաներ Բրյուսել՝ Էդիթ Պիաֆի, Ժիլբեր Բեկոյի կամ Շառլ Ազնավուրի համերգներին։ Հինգ տարեկանում Իզաբելը սկսում է դաշնամուրի դասեր վերցնել, տասնմեկ տարեկանում յուրացնում է կիթառը։ Տասներեք-տասնչորս տարեկանում եղբայրների հետ խումբ է ստեղծում, և նրանք սկսում են նվագել ընտանեկան տոնակատարություններին և ամռանը՝ լողափում։ Ընտանեկան շրջապատում երեխա Իզաբելին բոլորն անվանում են «Բաբա» (մինչ օրս շատ երկրպագուներ նրան անվանում են այդպես)։ Իսկ հայրն աղջկան իր հաստատակամ բնավորության համար անվանել է «փոքրիկ կապրալ»։

Կարիերայի սկիզբը

1963 թվականի Զատկի արձակուրդների ժամանակ Իզաբելը հոր խնդրանքով ձայնագրում է մի քանի երգ, որոնք այնուհետև տալիս է ունկնդրել երաժշտական հրատարակիչ Դենի Բուրժուային։ Նույն թվականի հուլիսի 11-ին աղջկա համար ունկնդրում էր կազմակերպվել Ելիսեյան դաշտերում գտնվող թատրոնում, և շուտով նրա հայրը պայմանագիր է կնքում «Philips» ընկերության հետ (քանի որ երիտասարդ երգչուհին դեռ անչափահաս էր և ինքը չէր կարող դա անել), իսկ Դենի բուրժուան դառնում է նրա արտ-տնօրենը։ Իզաբելը չորս երգ է ձայնագրում հանրահայտ ջազմեն և կոմպոզիտոր Ալեն Գորագեի հետ, ով աշխատել է Բորիս Վիանի հետ։ Թողարկող ընկերության պնդմամբ՝ Իզաբելը ստիպված է լինում վերցնել Ֆրանս բեմական կեղծանունը, քանի որ այդ ժամանակ արդեն եղել է Իզաբել անունով հայտնի երգչուհի (Իզաբել Օբրե)։ «Ես միշտ դեմ եմ եղել Ֆրանս անվանը, ես կարծում էի, որ դա չափազանց կոպիտ է հնչում։ Իզաբել ... այն համապատասխանում էր ինձ, այն ինձ դուր էր գալիս։ Այնպես որ, ... չգիտեմ, թե ինչ պետք է տեղի ունենար, որպեսզի ես սկսեի սիրել իմ անունը, բայց հիմա ես Ֆրանս Գալն եմ։ Դա հենց ես եմ», - ասել է նա տարիներ անց.
Իր տասնվեցերորդ տարեդարձի օրը՝ 1963 թվականի հոկտեմբերի 9 -ին, Ֆրանսն անսպասելի նվեր է ստանում ՝ նրա "Ne sois pas si bête" երգը առաջին անգամ հեռարձակվում է ռադիոյով։ Երգն անմիջապես հայտնվում է «Salut les copains» հիթ-շքերթի 44-րդ հորիզոնականում։
Դենի Բուրժուայի մտքով հրաշալի մի միտք է անցնում՝ Ֆրանսին ծանոթացնել իր մյուս հովանավորի՝ Սերժ Գենսբուրգի հետ, ում կարիերան այդ պահին տեղում սառած էր։ Նա առաջարկում է Սերժին գրել Ֆրանսի համար։ Այսպիսով, Ֆրանսի երկրորդ ձայնասկավառակում, որը թողարկվել է 1964 թվականի մարտին, գլխավոր երգը դարձել է Գենսբուրգի «N'écoute pas les idoles» երգը, որը միանգամից 9-րդ տեղում էր հայտնվել հիթ-շքերթում։ Ավելի ուշ Ֆրանսը կասի նրանց համատեղ աշխատանքի մասին. «Հաճելի էր տեսնել Սերժ Գենսբուրգին, որորվհետև ես նրանով հպարտանում էի, և ես սիրում էի այն, ինչ որ նա գրում է։ Եվ ինձ շատ էր դուր գալիս նրա համառությունը, նրա շքեղությունը և նրա դաստիարակությունը։ Այս վերաբերմունքը շատ-շատ հաճելի էր [...] Ինձ վրա մեծ տպավորություն էր թողնում, որ այս մարդը աշխատում է ինձ համար և հետաքրքրվում է ինձանով».
Ֆրանսն այդ ընթացքում թողնում է հաստատությունը, որտեղ նրան, սակայն, թողել են երկրորդ տարում (ինչը մասամբ նպաստել է երգչուհու ցանկությանը՝ իրեն փորձել երգչուհու դերում), և ամբողջությամբ նվիրում է իր ժամանակը իր կարիերային։
1964 թվականի մարտի 21-ին Paris Match ամսագիրը նրան նվիրում է առաջին հոդվածը։ Զուգահեռաբար երգչուհին սկսում է ելույթ ունենալ բեմում։ Նրա առաջին ելույթը տեղի է ունեցել 1964 թվականի ապրիլի 14-ին Բրյուսելում, Սաշա Դիստելի համերգի առաջին բաժնում։
Լինելով կոմպոզիտորների և բանաստեղծների պրոֆեսիոնալ թիմով շրջապատված՝ Ֆրանսի համար շատ դժվար կլինի պաշտպանել իր երգերի ընտրությունը, բայց, այնուամենայնիվ, հենց նրանց շնորհիվ նա կունենա երգացանկ, գրված հատուկ նրա համար, այն դեպքում, երբ մյուս յե-յե աստղերը երգում էին անգլալեզու հիթեր։
«Եթե կատարողը չի գրում բառեր և երաժշտություն, և բացի այդ, դեռ երգում է ուրիշի երգերը, երգ չի ստեղծում՝ նա առանձնակի հետաքրքրություն չի ներկայացնում», — Ֆրանսն ավելի ուշ կասի.
1964 թվականին լույս են տեսնում «Jazz à gogo», «Mes premières vraies vacances» երգերով սինգլները, Սերժ Գենսբուրգի ամռան հիթը՝ «Laisse tomber les filles», «Christiansen»: Ֆրանսի Երաժշտական ոճն այսուհետ կտատանվի ջազի, մանկական և երկիմաստ երգերի միջև։
1964 թվականի վերջին Ֆրանսը ենթարկվում է իր ղեկավարների խնդրանքներին և ձայնագրում է սինգլ երեխաների համար, որոնց թվում է երգ, գրված իր հոր և կոմպոզիտոր Ժ.Լիֆերմանի կողմից՝ «Sacré Charlemagne», որը նա ձայնագրում է իր կամքին հակառակ։ «Ես վատ էի զգում «Sacré Charlemagne» երգից, ես հիշում եմ, որ նա ինձ բոլորովին դուր չէր գալիս։ Ինձ նա դուր չի եկել, և, այնուամենայնիվ, ես թույլ տվեցի նրան դուրս գալ։ Այդ աստիճան ես չեմ տիրապետում իրավիճակին».
«Sacré Charlemagne» երգով սինգլը ոչ միայն Ֆրանսիայում, այլև Ճապոնիայում, ԱՄՆ-ում, Աֆրիկայում և շատ այլ երկրներում դպրոցականների շրջանում խլացուցիչ հաջողություն է ունեցել և վաճառվել է ավելի քան 2 մլն օրինակով։ Երգը նույնիսկ Ալժիրում երիտասարդական շարժման հիմն է դարձել։

Եվրատեսիլ

1965 թվականի սկզբին Ֆրանսն ընտրվեց Լյուքսեմբուրգը Եվրատեսիլ երգի մրցույթում ներկայացնելու համար։ Նրան առաջարկված 10 երգերից նա ընտրել է Սերժ Գենսբուրգի «Poupée de cire, poupée de son» երգը։ Մարտի 20-ին նա Սերժ Գենսբուրի և Ալեն Գորագեի հետ միասին գալիս է Նեապոլ, որտեղ այդ տարի անցկացվում էր մրցույթը ։ Երգը բուռմ էր էր փորձերի ժամանակ, և մրցույթի ժամանակ Ֆրանսը պինդ ձայնով կկատարի այն 150 մլն հեռուստադիտողի առջև ամբողջ աշխարհից (ներառյալ Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միությունը), ինչպես ինքն է ասում, «հակառակ և բոլորի դեմ»։ Եվ հաղթանակը հասավ նրան, չնայած այն բանին, որ բոլորն առաջին տեղն էին կանխատեսում իր անգլիացի մրցակցին։
Երգի հաջողությունը հսկայական էր, և Ֆրանսը այն ձայնագրել է գերմաներեն, իտալերեն և նույնիսկ ճապոներեն լեզուներով։
(Ի դեպ, 1968 թվականին Մուսլիմ Մագոմաևը ձայնագրեց "Poupée de cire, poupée de son" երգը ռուսերեն լեզվով ("մոմե տիկնիկ"))
Ամռանը Ֆրանսը մեկնում է մի քանի ամսվա շրջագայության՝ զուգահեռաբար շարունակելով ձայնագրել նոր հիթեր, որոնց թվում են՝ «Attends ou va-t 'en», «Nous ne sommes pas des anges», «l'Amérique»: Նոյեմբերին թողարկվում է սինգլը Գենսբուրգի գրչի տակից դուրս եկած "Baby Pop" երգով, որը դարձել է նրա առաջին երգը՝ բավականին կոշտ տեքստով, որի կտրուկությունն, այնուամենայնիվ, այնքան էլ ակնհայտ չէր, քանի որ ընթանում էր տասնութ տարեկան աղջկա շուրթերից։
1965 թվականին Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում ցուցադրվեց Ժան-Քրիստոֆ Ավերտիի հեռուստահաղորդումներից մեկը Ֆրանսի մասնակցությամբ։ Նրան նկատում է Ուոլթ Դիսնեյը և նրան դեր է առաջարկում «Ալիսան հրաշքների աշխարհում» երաժշտական ֆիլմում, որը նա պատրաստվում էր նկարահանել։ Դա միակ կինոնախագծն էր, որին երգչուհին համաձայնել էր, չնայած միշտ խնդրել էր իր շրջապատին «խանգարել նրան նկարահանվել կինոյում»։ Սակայն 1966 թվականի դեկտեմբերին Ուոլթ Դիսնեյի մահը խանգարեց այդ նախագծի իրականացմանը։

Սառնաշաքար

1966 թվականի մարտին Ֆրանսը ձայնագրում է իր հերթական ալբոմը, որի գլխավոր երգը դառնում է Սերժ Գենսբուրգի «Les sucettes» երգը։ Առաջին անգամ երգը լսելուց հետո Ֆրանսը նրան հմայիչ է գտել. դրանում խոսվել է Աննի աղջկա մասին, ով շատ է սիրում սառնաշաքար։ Սակայն երբ ձայնասկավառակն արդեն լույս է տեսել, և երգը հիթ է դարձել, Ֆրանսի շուրջն իսկական սկանդալ Է բորբոքվել. առաջին հայացքից անմեղ թվացող տեքստում պարունակվում էր միանգամայն ոչ մանկական ենթատեքստ։ Երբ Ֆրանսը հասկացավ դա, նրա համար դա շոկ էր։ Երկար ամիսների ընթացքում նա վերականգնվել է իր շրջապատի կողմից նման դավաճանությունից և մասնավորապես Սերժ Գենսբուրգից։ «Ես չեմ սիրում սկանդալներ հրահրել։ Ես սիրում եմ, երբ ինձ սիրում են»,այս առիթով ասում է նա 1968 թ. : «Ես երբեք չէի երգի այս երգը, Եթե ինձ բացատրեին դրա իմաստը».

Այսուհետև նա երկար ժամանակ հիթեր չի ունենա, իսկ նրա ստեղծագործական միությունը Սերժ Գենսբուրգի հետ, թեև դեռ որոշ ժամանակ էլ չի քայքայվի, այլևս հաջողություն չի ունենա (Ֆրանսը չի դադարեցրել Սերժի հետ աշխատելը և չի ասել նրան իր նեղացած լինելու մասին, բայց «չարիքն արդեն արվել էր»): Այժմ Ֆրանսի բոլոր երգերում, որոնք նույնիսկ չեն գրվել Սերժ Գենսբուրգի հետ, կտեսնեն շահադիտական մտադրություններ։ Օրինակ, «Bonsoir John John John» երգի համար, որը նվիրված է Ջոն Քենեդիի որդուն, երգչուհուն կմեղադրեն նեկրոֆիլիայի մեջ։

Նույնիսկ նրա մանկական երգերը, որոնք ձայնագրվել են 1967 թվականին, քննադատելու են՝ կասկածելով ցածրադիր ենթատեքստերի մեջ (օրինակ ՝ «Les Leçons particulières»)։ Նրա մասնակցությամբ հաղորդումների մի շարք տեսարաններ նույնպես չեն բարելավվել. Ժան-Քրիստոֆ Ավերտին իր «Les raisins verts» ծրագրում ներկայացրել է մանկական երգը կորած և կրկին հայտնաբերված շան մասին («J' ai retrouvé mon chien»)՝ Ֆրանսին տալով շնաթոկ տղամարդկանց ձեռքը, որոնք չորեքթաթ քայլում էին ։

Աստիճանական կարիերայի մայրամուտ

1967 թվականի սկզբին լույս է տեսնում Ֆրանսի դուետը Մորիս Բիրոյի հետ, «La petite» երգ աղջկա մասին, որին սիրահարվում է իր հոր ընկերը։ Բնական է, որ նման թեման սկավառակին հաջողություն չի բերում, թեև դրա մեջ կար նաև Սերժ Գենսբուրգի բանաստեղծական «Néfertiti»-ն։
Նրա հաջորդ ձայնասկավառակը ձայնագրվելու է անգլիացի կոմպոզիտոր և գործիքավորող Դեյվիդ Ուիթեյքերի մասնակցությամբ։ Նոր հեղինակներ ֆրանկ Թոման և Ժան Միշել Ռիվան, երգչի և երգահան Ջո Դասենի հետ միասին, կգրեն "Bébé requin" երգը Ֆրանսի համար, որը կմարմնավորի ձայնասկավառակի մյուս բոլոր երգերը, այդ թվում և Գենսբուրի «Teenie Weenie Boppie» երգը, որում նա դեմ է արտահայտվել LSD- ի օգտագործմանը։ Այդ ձախողումը կխոցի Սերժին և իրենով կնշանավորի նրանց համագործակցության ավարտը։
Ֆրանսի անձնական կյանքում նույնպես փոփոխություններ են տեղի ունենում. 1967 թվականի ամռանը նա երեք տարվա բուռն սիրավեպից հետո թողնում է երգիչ Կլոդ Ֆրանսուային, վերջինիս բարդ բնավորության պատճառով։ Նրա հեռանալուց հետո Քլոդը կգրի իր հայտնի «Comme d'habitude» - ը, որը հետագայում կերգեն անգլերեն լեզվով («My way») Ֆրենկ Սինատրան, Էլվիս Փրեսլին և շատ ուրիշներ։ Սակայն, Ֆրանսը հերքում է, որ այդ երգը իր մասին է. «Քլոդը ասել է ինձ, որ այս երգը նվիրված է ինձ... գուցե ինձ հուզելու համար։ Բայց ես տեքստի և մեր բաժանման միջև կապ չեմ տեսնում։ Քանի որ ես այն հրեշը չեմ եղել, որը նկարագրված է երգի մեջ»։

Միջազգային կարիերա

1965 թվականին Եվրատեսիլում տարած հաղթանակից հետո Ֆրանսը սկսեց երգեր ձայնագրել այլ լեզուներով։ 1965-1966 թվականներին նա ձայնագրում է «Poupée de cire, poupée de son» երգը գերմաներեն, իտալերեն և ճապոներեն լեզուներով։ Ճապոնիայի համար ձայնագրվել է նաև «Le prince charmant» երգը, իսկ այդ երկրում իր հայտնիությամբ Ֆրանսը մրցում էր հենց իր The Beatles-ի հետ։
Իտալերենով Ֆրանսը 1965-1972 թվականներին ձայնագրել է ընդհանուր առմամբ 12 երգ, որոնցից 2-ը, սակայն, այդպես էլ չեն թողարկվել [Իտալիա|Իտալիա]յում ։ Նրա հիթը Իտալիայում դարձել է Ջիլոլա Չինկվետտիի «La pioggia» (Ֆրաներեն տարբերակում «l'orage») երգը, որով Ֆրանսը 1969 թվականին հանդես է եկել հանրահայտ Սան Ռեմոյի փառատոնում։
Իսպանիայի համար Ֆրանսը 1969 թվականին ձայնագրեց երեք երգ, La lluvia (այն նույն La pioggia և L' orage), Hombre chiquitin (Homme tout petit) և Los años locos (Les années folles)։
Բայց ամենահաջողակ կարիերան հայրենի երկրից դուրս ստեղծվել է Ֆրանսի մոտ Գերմանիայում, որտեղ նա պարբերաբար թողարկել է 1966-ից 1972 թվականների սինգլները։ Այնտեղ երգչուհու վրա աշխատել է հեղինակների առանձին թիմ` կոմպոզիտոր և գործիքավորող Վերներ Մյուլլերը, ինչպես նաև դերասան Հորստ Բուխհոլցը (Հրաշալի յոթնյակը) և կոմպոզիտոր Ջորջիո Մորոդերը (ֆիլմերի երաժշտության հեղինակը «Կեսգիշերային ճեպընթացը» (ֆիլմ, 1978), «Լավագույն հրաձիգը»)։ Ահա նրա հիթերի ոչ ամբողջական ցանկը Գերմանիայում` A Banda (նրա կարիերայի սակավաթիվ քավեր տարբերակներից մեկը), "Der Computer Nr 3",Der Computer Nr 3, Love, l’amour und liebe ,Hippie, hippie , Ich liebe dich — so wie du bist , Mein Herz kann man nicht kaufen, ինչպես նաև Haifischbaby (գերմանական Bébé requin երգի տարբերակը), Die schönste Musik, die es gibt, (Music to Watch Girls By երգի քավեր տարբերակը), Was will ein Boy? , Komm mit mir nach Bahia:

Փոփոխություններ

1968 թվականի հունվարին թողարկվում է Ֆրանսի նոր ձայնասկավառակը ՝ Թոմ Ռիվ-Դասենի «Toi que je veux» երգով և Ուիթեյքերի «Chanson indienne»-ը հիանալի գործիքավորմամբ, այնուամենայնիվ, սինգլը չի հանդիպում անհրաժեշտ հաջողությանը։
Նրա հաջորդ ձայնասկավառակում կային տարբեր ոճերի երգեր ՝ ջազային «Le temps du tempo», թեթև «Dady da da» (այս երգը, գրված Մ. Կոլոմբիենի կողմից, նախկինում ծառայում էր որպես` «Dim, Dam, Dom» հեռուստաշոուի զանգի նշան և հարմարեցված էր Ֆրանս Պ. Դելանոեի համար), ֆոլկ «La vieille fille» և ոճավորված դասական երաժշտության ներքո Allô! Monsieur là-haut: Սակայն այդ սկավառակը աննկատ մնաց այդ տարվա մայիսյան իրադարձությունների փոթորկի մեջ։
Ֆրանսի հաջորդ երգերը, այնպիսին են, ինչպիսին զգացմունքային ջազային Y'a du soleil à vendre-ն է կամ գեղեցիկ երգեր, ինչպիսին «24/36» բև «Souffler les bougies» երգերը, նույնպես հետաքրքրություն չեն առաջացնում նրա ստեղծագործության նկատմամբ։
1968 թվականի վերջին հենց լրանում է Ֆիլիպս ընկերության հետ երգչուհու պայմանագրի ժամկետը, և նա, օգտվելով եկած չափահասությունից, որոշում է գնալ սեփական ճանապարհով և բաժանվել իր իմպրեսարիո Դենի Բուրժուայից։

Հեղինակների որոնումները

1969 թվականին Ֆրանսը պայմանագիր է կնքում նորաստեղծ «La Compagnie» ընկերության հետ։ Նրա երաժշտական պրոդյուսերն ու գեղարվեստական տնօրենը դառնում է Նորբեր Սաադա։ Նրա հետ Ֆրանսը սկսում է իր «անցումն անապատի միջով», որը կտևի մինչև նրա հանդիպումը Միշել Բերժեի հետ։ Նրա ձայնագրություններում լավագույնը հաճախ վատագույնն է, երգչուհին չի կարողանում գտնել մեկ ոճ։
1996 թվականին նա կպատմի այդ ժամանակի մասին Platine ամսագրին տված հարցազրույցում։ «Որքան վատ էի։ Բավական տանջալի է քսան տարեկանում փող չունենալ, երբ տասնվեց տարեկանում շատ փող ունես»։
Լավ երգերը մնում են աննկատ, ինչպես, օրինակ, «Les gens bien élevés», «La manille et la révolution» (1969 թվական), «Zozoï», «Les éléphants» (1970 թվական)։ Ի հավելումն, «La Compagnie» շուտով ravages:
1971 թվականին նա կդառնա առաջին ֆրանսիական արտիստը, որը պայմանագիր է կնքել ամերիկյան "Atlantic"լեյբլի հետ ։ Բայց նույնիսկ հեղինակների, ինչպիսիք են Ժակ Լանզմանն և նրա «C'est cela l'amour» (բլյուզ երաժշտություն Պ.ժ. Բորովսկի) և Etienne Roda-Gilles իր «Chasse-neigeբ» չի փրկել դիրքորոշումը։
Նույն 1971 թվականին Ֆրանսն իր եղբայր Պատրիսի հետ մասնակցում է ֆոտոռոմանի «Télé poche» ամսագրի ութ դրվագներին։ Ավելի ուշ նա դա կմեկնաբանի «Platine»-ի լրագրողներինտ։ «Ինձ համար այդ ֆոտոռոմանը դեգրադացիա էր։ Հաջորդ փուլը, հավանաբար, պոռնո ֆիլմում նկարահանումներն էին։ (Ծիծաղում է)»։

1974 թվականի սկզբին Ֆրանսը նկարահանվել է իր կարիերայում եզակի կարճամետրաժ (25 րոպե) հեռուստաֆիլմում, որը կոչվում է ռեժիսոր Ժան Պիեռ Սպիերոյի «Notre correspondant à Madras», որը մարտին կցուցադրվի նոր երրորդ ալիքով։ Ֆրանսը դրանում խաղացել է Սաշա Պիտոեֆի քաղցրաճաշակ քարտուղարուհու դերը։
Ֆրանսի ամբողջ կարիերան 1963-ից մինչև 1973 թվականը երգչուհու մոտ հաճելի հիշողություններ չի թողել, ինչի մասին նա հետագայում հաճախ է խոսելու հարցազրույցում։ Մեծերի պարտադրած ռեպերտուարն ու միամիտ նիմֆետի կերպարը, անվերջ շրջագայությունը, որի ընթացքում նա ստիպված էր երկար ժամանակ տանից ու ընտանիքից հեռու լինել, ապրելու անհնարինությունը, ինչպես իր տարիքի մյուս երիտասարդները…
«Իմ ողջ պատանեկությունը ընդհանրապես լավ հիշողություններ չեն։ Մինչ Միշելին հանդիպելը, ես ինձ կաշկանդված էի զգում։ Ես հավասարակշռություն չեմ գտել այն մասնագիտության մեջ, որով զբաղվել եմ, որովհետև ինձ դուր չի եկել այն, թե ինչպես եմ զբաղվում այդ մասնագիտությամբ, ինչպես են ինձ ստիպել զբաղվել այդ մասնագիտությամբ, որովհետև երբ դու շատ երիտասարդ ես, դու թույլ ես տալիս քեզ ուղղորդել... դու նայում ես ու լսում, և դա այն ամենն է, ինչ դու անում ես։ Ես գիտեի, որ ինձ դուր չի գալիս, և այն, ինչ ես չեմ ուզում, բայց չգիտեի, թե ինչ եմ ուզում, այնպես որ դժվար էր»։

Հանդիպում Միշել Բերժեի հետ

1973 թվականի գարնանը Ֆրանսը ավտոմեքենայում ռադիոյով լսում է երիտասարդ երգիչ և կոմպոզիտոր Միշել Բերժեի «Attends-moi» երգը։ Նա այնքան տպավորված է երգով, որ նույնիսկ կանգնեցնում է մեքենան, որպեսզի նրան հանգիստ լսի։ Նա հիշում է, որ նախկինում նա մի քանի անգամ հանդիպել է Միշելին։ Շուտով նա կրկին հանդիպում է նրա հետ նույն ռադիոյով և խնդրում նրան կարծիք հայտնել երգերի մասին, որոնք իր պրոդյուսերներն առաջարկում են նրան ձայնագրել նոր ձայնասկավառակի համար։ Միշելի երգերը, իհարկե, չէին տպավորվել, սակայն նա այդ ժամանակ նույնիսկ չէր էլ մտածում գրել Ֆրանսի համար։ Նա որոշել է, որ եթե Միշելը չգրի իր համար, նա կդադարի երգել. «Դա կլինի նա, կամ ոչ ոք»։

Կարիերայի նոր վերելք

Ի դեպ, 1974 թվականին նա, այնուամենայնիվ, նրան առաջարկում է փոքրիկ հատված կատարել իր «Mon fils rira de rock' n 'roll» երգում։ Եվ միայն այն բանից հետո, երբ պրոդյուսեր Գալն առաջարկեց նրան դա, նա մտածում է նրա համար երգ գրելու մասին։ Այսպես է հայտնվել «La déclaration d 'amour»-ը, որը Միշելն ի սկզբանե իր համար գրել է Ֆրանսին սիրահար լինելու ազդեցության տակ, որի հետ նրանք ավելի ու ավելի սերտ են շփվում, թեև երկուսն էլ այդ պահին դեռ անազատության մեջ էին (Ֆրանսն արդեն հինգ տարի ապրում էր երգիչ Ժյուլյեն Քլերի հետ)։
Երգը թողարկվում է 1974 թվականի մայիսին և անմիջապես բարձրանում հիթ-շքերթների գագաթները։ Ֆրանսի Կարիերան աստիճանաբար սկսում է ձեռք բերել նոր բարձրություն…
Ամռանը Ֆրանսն ու Միշելը մեկնում են ԱՄՆ, որպեսզի աշխատեն «Angelina Dumas» մյուզիքլի վրա, որը, սակայն, այդպես էլ երբեք չի հրատարակվի, բացառությամբ մի քանի երգերի։ Հենց այնտեղ էլ, Ֆրանսի խոսքով, սկսվել է նրանց սիրավեպը։ Ամերիկայից վերադառնալուց կարճ ժամանակ անց երիտասարդները սկսում են ապրել միասին ։
Աշնանը նրանք մեկ շաբաթով մեկնում են Լոնդոն, որտեղ Միշելն աշխատում է իր նոր ալբոմի վրա, սակայն ժամանակ է գտնում նաև Ֆրանսի համար. շուտով դուրս է գալիս նրա նոր «Mais aime-la» սինգլը։
1975 թվականի դեկտեմբերին վերջապես թողարկվում է Ֆրանսի առաջին ալբոմը, որը նրա համար գրվել է Միշելը, France Gall համեստ անվանմամբ։ Բացի «La déclaration d 'amour»-ից, նրա հիթերը դառնում են «Comment lui dire»-ը, «Ce soir je ne dors pas»-ը, «Samba mambo»-ը։ «Դա իմ առաջին ալբոմն էր,- ասում է Ֆրանսը,- անհավատալի բան է ինձ համար։ Բայց, ինչպես ինձ թվում է, ես ընդհանրապես չէի անհանգստանում։ Եվ բացի այդ, ինձ լիովին հանգստացնում էր այն փաստը, որ ինչ-որ մեկն իր ձեռքն է վերցրել գործը։ Միշելի հետ ես կարողացա երգել ռիթմիկ երգեր».
Այս առաջին ալբոմը դարձավ 1960-ականների Ֆրանս Գալլի կերպարը վերջնականապես ջնջելու միջոց։ Ձայնասկավառակը կվաճառվի ոչ այնքան մեծ տպաքանակով ՝ 50 000 օրինակով։ «Մենք գոհ էինք։ Այս ալբոմն անմիջապես գտավ իր ունկնդիրին»։
1976 թվականին հայտնի հեռուստատեսային պրոդյուսերներ Մարիտին և Ժիլբեր Կարպանտիեն, Միշելին տալիս են իրենց հայտնի հաղորդումներից մեկը ՝ «Numéro 1»-ը։ Բերժեն ամբողջ պատասխանատվությամբ է մոտեցել գործին և այն, ինչ պետք է լիներ սովորական էստրադային հաղորդումը, դառնում է մի ամբողջ երաժշտական հեքիաթ ՝ «Emilie ou la petite sirène» («Էմիլի կամ փոքրիկ ջրահարս») անվանումով` 13 բոլորովին նոր երգերով։ Գլխավոր հերոսուհու՝ Էմիլիի դերը, դրանում, իհարկե, կատարում է Ֆրանսը։ Հեքիաթին մասնակցել են նաև Էդի Միտչելը, Քրիստոֆը, Նիկոլ Կրուազին, Ֆրանսուազ Արդիը, Մարի-Ֆրանս Պիզիեն և ինքը Միշելը։ Նրա գլխավոր հիթը կլինի Միշել և Ֆրանս «Ça balance pas mal à Paris» դուետը։
Հեքիաթը ցուցադրվել է 1976 թվականի մայիսի 22-ին, ինչը որոշել է Միշելի և Ֆրանսի ամուսնության օրը ՝ հունիսի 22-ին։
«Ես ուզում էի հաջողության հասնել որպես երգչուհի, բայց չէի ուզում անցնել ամեն ինչի կողքով»։ Նրանց հարսանիքը համեստ էր, առանց լուսանկարիչների, և տեղի է ունեցել Փարիզի 16-րդ շրջանի քաղաքապետարանում ։ Նրանց գլխավոր կանոնը կլինի այն, որ նրանց հազվադեպ են տեսնելու միասին։ «Իրենց զգացմունքների մասին չեն խոսում», - անընդհատ կրկնում էր Միշելը։ Ֆրանսն իր հերթին հայտարարել է. «Ես սիրում եմ ապրել, բայց չեմ սիրում աչքի կենտրոնում լինել։ Սա ակնհայտ չէ մեր մասնագիտության մեջ, որտեղ դու ինքդ քեզ ցուցադրության էս դնում»։
Ֆրանսի ստեղծագործության մեջ, վերջապես, լիակատար ներդաշնակություն է հաստատվում նրա անձի և նրա կողմից կատարվող երգերի միջև։ «Երբ ես առաջին անգամ նստեցի Միշելի կողքին դաշնամուրի դիմաց, և նա խնդրեց ինձ երգել, ես վերջապես տպավորություն ստացա, որ ես իմ տեղում եմ ։ Միշելի հետ ես սկսեցի ինձ լավ զգալ 100 տոկոսով»։
1977 թվականի գարնանը թողարկվում է Ֆրանսի երկրորդ ալբոմը` «Dancing disco»: Այս ալբոմը կոնցեպտ է, որը պատմում է բարում աշխատող Մագգայի պատմությունը։ Սկավառակից գլխավոր հիթեր են դարձել «Musique», «Si, maman, si» և «Le meilleur de soi-même» երգերը։ Այդ ալբոմի համար Ֆրանսն իր կարիերայում առաջին «ոսկե» ձայնասկավառակն է ստացել Նյու Յորք «Atlantic» ընկերության գրասենյակում, անձամբ նրա նախագահ Սեմ Գուդիի ձեռքից։
Միշելը, սակայն, չի սահմանափակվում Ֆրանսի համար երգեր գրելով։ Նա համոզում է նրան բեմ դուրս գալ։ «Երբ առաջին անգամ բեմ դուրս եկա, 16 տարեկան էի»,— հիշում է երգչուհին։ Եվ բեմն ինձ համար մղձավանջ էր։ Երբ ես կարողացա, ես դադարեցի ելույթ ունենալ և ասացի ինքս ինձ. «Այլևս այսպիսի բան չի լինի»։
Միշելին, այնուամենայնիվ, հաջողվում է համոզել նրան, որ ամեն ինչ լավ կլինի, և որ իրեն դուր կգա։ Համերգների անցկացման վայր են ընտրում Ելիսեյան դաշտերի թատրոնը։ Հատուկ այս շոուի համար Միշելը գրում է Ֆրանսի նոր սինգլը` «Viens, je t 'emmène» ։ Միշելին գալիս է Ֆրանսին այդ համերգների ժամանակ միայնակ կանանցով շրջապատելու գաղափարը. դա կլինի ֆրանսիական մյուզիք հոլի պատմության պրեմիերան։
Գլխավոր փորձից երկու օր առաջ Ֆրանսն իմանում է, որ հղի է։ Հենց այդ պատճառով համերգներին չի հետևել շրջագայությունը ։ "Ես նույնպես մի քիչ ցրված էի, որովհետև այդ Համերգներին զուգահեռ ապրում էի այն, ինչ ամենաշատն էի ցանկանում աշխարհում":
Միշելը, մինչդեռ, աշխատում է իր կողմից վաղուց մտածված ռոք-օպերայի վրա «Starmania»։ Նա փնտրում է բանաստեղծ, ով կարող էր գրել բավականին կոշտ, համապատասխան սյուժեի, լիբրետո։ Ֆրանսն այդ ժամանակ կանադացի երգչուհի Դիան Դյուֆրենի մեծ երկրպագուն էր և հաճախ լսում էր նրա ձայնասկավառակները, այնպես որ Միշելն իր համար բացահայտեց Լյուկ Պլամոնդոնին, որը Դյուֆրենի համար տեքստեր էր գրում ։ Նա կարողանում է համոզել Լյուկին աշխատել նրա հետ։ Ընկերությունը երեք ամսով տուն է ամրագրում Հակիբում և աշխատանքը եռում է։ Հենց այնտեղ են գրվել ապագա հիթերը` «Le monde est stone»-ը և «Les uns contre les autres»-ը ։ Միշելն ու Լյուկը, սակայն, որոշում են կայացնում, որ ոչ Ֆրանսը, ոչ Դիանը չեն մասնակցի ռոք օպերային ։ Չնայած նրան, որ Ֆրանսը ցանկանում էր փորձել իրեն այս ժանրում, նա ստիպված էր հաշտվել։ Այնուամենայնիվ, քանի որ հեղինակներին այդպես էլ չի հաջողվել գտնել հեռուստահաղորդավարուհի Կրիստալի դերակատարին, նրանք, վերջի վերջո դրան կանչեցին Ֆրանսին։
1978 թվականի նոյեմբերի 14-ին լույս աշխարհ է գալիս Ֆրանսի և Միշելի առաջին երեխան` դուստրը` Պոլին Իզաբելը։
Ռոք օպերայի պրեմիերան կայացել է 1979 թվականի ապրիլին և խլացուցիչ հաջողություն է ունեցել ամբողջ ամսվա ընթացքում, մինչ ընթանում էին ներկայացումները։
1980 թվականի գարնանը լույս է տեսնում Ֆրանսի նոր` «Paris, France» ալբոմը` Ֆրանսի ամենաաղմկահարույց հիթերից մեկի` «Il jouait du piano debout» երգով, որն ամբողջությամբ ստվերել է ձայնասկավառակի մնացած բոլոր երգերը։ Զվարճալի փաստ. այս երգը կկանգնի ամառային հիթ-շքերթների գագաթներին «La groupie du pianiste» երգով... Միշելի նոր ալբոմից։ Ալբոմին շնորհվել է պլատինե կարգավիճակ ՝ իր 400 000 վաճառված օրինակով։
Այս ալբոմը նրան հետաքրքիր համագործակցություն բերեց. Ֆրանսիայում իր ամառային հանգստի ժամանակ, բրիտանացի երգիչ Էլթոն Ջոնը ռադիոյով երգ է լսում, նրանից ուրախանում է և խնդրում Միշել Բերժեին Ֆրանսի հետ համատեղ ալբոմ գրել։ Շուտով ձայնագրվեց և թողարկվեց «Donner pour donner» սինգլը։ Երգը դառնում է հիթ, բայց ալբոմի ձայնագրման գաղափարից պետք է հրաժարվել, քանի որ Ֆրանսը բացահայտում է, որ կրկին հղի է։ Այս անգամ ամուսինները սպասում են որդու։
Ռաֆայել Միշելը ծնվել է 1981 թվականի ապրիլի 2-ին։
Նույն թվականի դեկտեմբերին թողարկվում է երգչուհու չորրորդ ստուդիական ալբոմը` «Tout pour la musique»-ը, որն իր մեջ ներառում է այնպիսի հիթեր, ինչպիսիք են ալբոմի անվանումը ստացած երաժիշտների մասին երգը «Tout pour la musique»-ը և «Résiste»-ը, որոնք Միշելը գրել է ամենավերջին պահին, երբ նրան պատրաստի նյութը լսելուց հետո թվացել է, որ ալբոմում ինչ-որ բան պակասում է։ Նրա երգերի տեքստերն ավելի կոշտ են դառնում, օրինակ, «Diego» երգի մեջ խոսքը քաղբանտարկյալների մասին է, իսկ «La prière des petits humains» երգ-աղոթքում Ֆրանսը երգում է. «Աստված Ամենազոր, փրկեք մեզ քաոսից, փրկեք մեզ ինքներս մեզնից»։ Այժմ նա կարող է հստակ ասել, որ իր տեքստերը նման են նրան։

Հաղթանակներ և վատ նորություններ

1982 թվականի հունվար-փետրվար ամիսներին Ֆրանսը համերգների շարք է տալիս Փարիզի սպորտի պալատում՝ 6 շաբաթվա ընթացքում 4 000 հանդիսատեսի առջև։ Նրան շրջապատում են 12 երաժիշտների թիմ, 3 հետադարձ վոկալիստ և 3 պարող։ Հենց այնտեղ է, որ Ֆրանսիան իսկապես բացահայտում է տեսարանը։ նա եռանդուն է, երգում է իր ներքին աշխարհը արտացոլող երգեր, նա դարձել է «կին, որը պայքարում է հաջողության հասնելու դժվարություններով, մի կին, ով զգում է հանգստություն, իր ճակատագրի սիրուհի։ ... Այնտեղ ես ինձ իսկապես ցույց տվեցի։ Ես դարձա բեմում ելույթ ունեցող երգչուհի »։
Համերգների ալբոմը կլինի կրկնակի պլատինե։
Բայց ճակատագիրը Ֆրանսիային նախապատրաստեց առաջին լուրջ հարվածին։ Սպորտի պալատում իր հաղթանակից երեք ամիս անց նա և Միշելը սովորում են, որ իրենց դուստր Պոլինը դինամիկ հիվանդ է ցիստական ֆիբրոզով։ «Վերջապես մենք այդ օրը կորցրեցինք մեր անհոգությունը»,- կասի նա ավելի ուշ։
Այժմ ամուսիններից յուրաքանչյուրը ալբոմն ձայնագրելու իր տարին ուներ։

Débranche և Զենիթը

Այսպիսով, Ֆրանսիայի հաջորդ ալբոմը`Débranche !, Որը մասամբ ձայնագրվել է Ամերիկայում, մասամբ Ֆրանսիայում, դուրս է գալիս 1984-ի գարնանը։ Միշելը անցավ ձայնային ձայնից էլեկտրոնիկային։ Ալբոմը պարզվեց, որ եռանդուն է և, իհարկե, բարձրացել է աղյուսակների վերևում։ Նկարահանվել է տեսահոլովակ ՝ Débranche անվանումը կրող երգի համար։
Նույն թվականի աշնանը Ֆրանսիան չորս շաբաթ զբաղեցնում է Փարիզի «Զենիթ» մարզադաշտը՝ դառնալով առաջին կինը, ով ելույթ է ունենում այնտեղ։ 6000 երկրպագուների առջև երգչուհին կատարում է, բացի իր հին հիթերից, նոր ալբոմի գրեթե բոլոր երգերը, ներառյալ հիթեր Débranche, Hong Kong star, Cézanne peint և J'ai besoin de vous. Այս երգը նվիրված է իր երկրպագուներին, որոնք Ֆրանսիան բացում է շոուն։

Աֆրիկա, Babacar, Tour de France և դադար

1980-ականների կեսերից Ֆրանսիան և Միշելը ակտիվորեն մասնակցում էին տարբեր բարեգործական ծրագրերի՝ օգնելով աֆրիկացիներին, ներառյալ Action écoles-ը, որի կազմակերպիչներից մեկը երգչուհի Դանիել Բալավոենն էր, ով զույգի մտերիմ ընկերն էր։ Հատկապես հաճախ, Ֆրանսիան ուղևորվում է Սենեգալ՝ Ն.Գոռ կղզում, որը նա հայտնաբերեց 1969 թվականին։
Ահա թե ինչու հաջորդ ալբոմը՝ Ֆրանսիան, որը կոչվում է Բաբաջար, հագեցած է աֆրիկյան թեմաներով։ Այն ձայնագրվել է Իտալիայում 1986-ին և թողարկվել 1987-ի ապրիլին։ Ալբոմի վերնագիրն իսկական շարժառիթ ունի։ Սենեգալյան գյուղում երեխայի հետ մի կին է մոտեցել Ֆրանսիա և երգչուհուն հրավիրել է երեխային (որի անունը Բաբաքար է եղել) իրեն տանելու համար, քանի որ նա իրեն մեծացնելու ոչինչ չունի։ Ֆրանսիան ցնցվեց, և վերադառնալով Փարիզ՝ այս պատմությունը պատմեց Միշելին։ Նրանք որոշեցին երեխային չբաժանել իրենց մորից և ֆինանսական օգնություն ցուցաբերեցին։ Եվ ալբոմում կար մի երգ, որը ներշնչված էր այս պատմությունից։ Բացի դրանից, ձայնագրությունից հիթերն էին Էլլան, Էլլ լա (երգ`նվիրված Էլլա Ֆիցջերալդին), Papillon de nuit, La chanson d’Azima-ին և ցնցող, ցավոտ Էվիդեմենտին (երգի հիշատակ Դանիել Բալավուանի, որը 1986 թվականի հունվարին տեղի ունեցած ինքնաթիռի վթարի հետևանքով զոհվեց)։ Այս ալբոմը նորից, ինչպես 1960-ականներին, բերեց Ֆրանսիային միջազգային հանրաճանաչությունը։ Մինչ օրս նա շարունակում է մնալ ամենահաջողակը իր կարիերայում։
«Մենք անցանք այլ բանի։ Սա ավելի լուրջ ռեկորդ է», - ասում է երգիչը։ Ֆրանսիան այս ալբոմը անվանում է իր ֆավորիտը։

1987-ի նոյեմբերին Ֆրանսիան կրկին հայտնվում է Զենիթում։ Այս ցուցադրությունը դարձավ մի տեսակ ապոթեոզիա։ Բեմում հավաքվել էին երաժիշտներ Աֆրիկայից, Ամերիկայից և Ֆրանսիայից, այն հոյակապ, բայց միևնույն ժամանակ բավականին պարզ զարդարված տեսարան էր։ «Մենք իսկապես գեղեցիկ շոու արեցինք։ Նրանից հետո ես ուզում էի դադարեցնել երգել, քանի որ չգիտեի, արդյոք կարող էի ավելի լավ բան անել»։
«Զենիթում» համերգներից և Ֆրանսիայի, Շվեյցարիայի և Բելգիայի հետագա ամիսների շրջագայությունից հետո Ֆրանսիան անսպասելիորեն որոշում է, որ Միշելը հեռանա բեմից։ Միշելը շատ նեղված էր, նա պարզապես պատրաստվում էր երաժշտական ֆիլմ նկարահանել, որտեղ Ֆրանսիան կխաղա, բայց նա հրաժարվում է, քանի որ չի սիրում խաղալ և ձևացնել։ «Իրականում իմ առաջնահերթությունները ամբողջովին փոխվել են», - ասում է նա։ - Որովհետև 1980-ականներին մենք ապրում էինք խենթ, սարսափելի ռիթմով։ Ես զգացի, որ պետք է շունչս պահել»։
Նա չի երգի երեք տարի, այս երեք տարիների ընթացքում նա շատ է ճանապարհորդում Միշելի հետ և ակտիվորեն փնտրում է այն, ինչ կարող է անել, նա շատ գաղափարներ ունի այս մասին (դրանց թվում՝ իր թերթը կամ արվեստի պատկերասրահը բացելը), բայց ամուսինը խորհուրդ է տալիս նրան անել այն, ինչ երաժշտության հետ կապված մի բան։ Ի վերջո, Ֆրանսիան դեռ որոշում է վերադառնալ բեմ, բայց միայն Միշելի հետ միասին։

Double jeu և չիրականացված պլաններ

1992-ի հունիսին թողարկվեց նրանց առաջին համատեղ ալբոմը, որը կոչվում էր Double jeu, ամբողջովին ի տարբերություն այն, ինչ նրանք երկուսն էլ նախկինում արել էին երաժշտության մեջ։ Բացի այդ, եթե Ֆրանսիան նախկինում չէր մասնակցել իր ալբոմների երաժշտական ձևավորմանը, լիովին վստահելով Միշելին, ապա այս անգամ նա ցանկանում էր բերել իր տեսլականը։ «Սա շատ օրիգինալ ալբոմ է։ Միշելը միշտ ասում էր, որ այս ալբոմը մի տեսակ փոխզիջում է։ Նա ինձ տվեց այնքան տեղ, որքան ես պետք էր»։

Նրանք նախատեսել էին մի շարք համերգներ, որոնք պետք է սկսվեին La Cigale Փարիզի սրահում և կավարտվեն Բերսիում։ Հունիսի 22-ին՝ իրենց հարսանիքի տասնվեցերորդ տարեդարձի օրը, նրանք «թեստային» համերգ տվեցին New Morning Club- ում, որին հրավիրված էին միայն հարազատներն ու մտերիմները։ «Պատրաստվում էինք միասին անցկացնել երաժշտական տարի և նախօրոք վայելեցինք այն»։
Ավաղ, այդ պլաններին վիճակված չէր իրականանալ։ Օգոստոսի 2-ին՝ Ռամատյուելի իր տանը նրանց կարճատև հանգստի ժամանակ, Միշելը հանկարծամահ է լինում սրտի կաթվածից։ Նա ընդամենը 44 տարեկան էր ։ «Մահը տարօրինակ է դեռահասները մտածում են նրա մասին, իսկ մեծահասակները մոռանում են»։ Նրա ալբոմներում միշտ եղել են նման նոտաներ (հատկապես նրանք զգացվում են Ça ne tient pas debout-ի 1990 թվականի վերջին մենահամերգում)։ Միշելին թաղել են Մոնմարտր գերեզմանատանը։
Մոռանալու համար, Ֆրանսիան առաջ մղում է ստեղծագործական գործունեություն։ Ամուսնու մահից երեք ամիս անց նա քաջություն է գտնում իր մանկության ընկերոջ, լուսանկարիչ և ռեժիսոր Ժան-Մարի Փերիերի հետ մեկնել Հարավային Աֆրիկա՝ նկարելու համար տեսահոլովակ Superficiel et Léger երգի համար։ Նկարահանումներից հետո Ժան-Մարի Փերիերը կասի Ֆրանսիայի մասին. «Ֆրանսիան հոյակապ, հազվագյուտ կին է, իր դեմքը կյանքի է կոչում և չի ժխտում իր ցավը։ Նա գիտի, թե ինչպես համբերել ամեն ինչ կայուն, սև անցքերի մեջտեղում գտնել հումորի պաշարներ, ծիծաղել ինքն իր վրա։ Նա միաժամանակ մեր կողքին էր և իր մեջ փակ էր՝ հաջողությամբ հոգալով, որ երբեք չթողնի իր տխրությունը»։

Խեղդվել է երաժշտության մեջ

1992-ի վերջին Ֆրանսիան առաջարկեց ելույթ ունենալ հաջորդ տարի Բերսիում։ Որոշ քննարկումներից հետո երգիչը համաձայնվեց. Նա չցանկացավ նետել իրենց ալբոմը։ «Իմ երկմտելու պատճառը միայն այն էր, որ ես երբեք մենակ ոչինչ չեմ արել։ Ինձ միշտ պետք էին այլ մարդկանց ունակություններ, միշտ թույլ էի տալիս ինքս ինձ պահվել։ Բայց ես գիտեի, որ համաձայն կլինեմ։ Ես որոշեցի շատ արագ»։ Համերգները նախատեսված էին 1993-ի հունիսին, բայց դրանք ստիպված էին նորից վերսկսել, այս անգամ աշնանը՝ Ֆրանսիայի հիվանդության հանկարծակի հայտնաբերման պատճառով։ Երգչուհուն ախտորոշել են կրծքագեղձի քաղցկեղ, իսկ ապրիլին նրան վիրահատել են, բարեբախտաբար, հաջողությամբ։
Սեպտեմբերին Ֆրանսիան մտնում է Բերսիի տեսարան՝ շրջապատված չորս երաժիշտներով և աջակցող վոկալիստով։ Ըստ նրա՝ սա ամենադժվար բանն էր, որ նա ստիպված էր գեղարվեստական կերպով անել։ «Որովհետև ես ուրիշ ոչ ոք չունեի։ Ես ինքս պետք է որոշեի ամեն ինչ։ Ես նկարեցի դեկորացիաները, վերցրի Միշելի երաժիշտներին և Droits de cités ասոցիացիային աջակցող վոկալիստների և պարողների մի ամբողջ խումբ, որոնցից ես հայրենասեր եմ, և ելույթ ունեցա Բերսիում, և այնուհետև մեկ ամիս շրջագայեցի։ Արվարձաններից այս երիտասարդները իրենց հիփ-հոփ մշակույթով ինձ շատ են օգնել և շատ բան են սովորեցրել»։
«Ամենալավը, ինչ ինձ հետ պատահել է, - կասի նա հանրությանը, - «այս երեկո լինելն է, այս բեմում, Բերսիում ... հիմա ... »:
Այն բանից հետո, երբ Բերսի Ֆրանսիան միանգամից ցանկացավ նոր շոու անել, այս անգամ փոքրիկ Պլեյելի սենյակում։ Համերգները պետք է սկսվեին Բերսիից ընդամենը ինն ամիս անց։ Վերջին պահին Ֆրանսիան թողեց երաժիշտներին, ովքեր նրա հետ աշխատել էին Բերսիում համերգներով, և նա ստիպված էր շտապ հավաքագրել նոր խումբ։ «Հազվադեպ էր այդպիսի ոգևորությամբ պատրաստված ներկայացում», - խոստովանեց նա ավելի ուշ
Ութ օր Ֆրանսիան կխաղա Պլեյելում՝ առանց մամուլի, առանց որևէ գովազդի, այնուհետև շրջագայության մեկ ամսով։ «Դա իմ հաճույքի համար էր։ Ես պարզապես ցանկացա նվագել այս երաժշտությունը»։

Ամերիկա, France ալբոմը , նոր համերգներ և բեմից հեռացում

1994-ի վերջին Ֆրանսիան որոշեց երեխաների հետ մի քանի ամիս մեկնել ԱՄՆ, Լոս Անջելես, քանի որ նա ցանկանում էր իրականացնել Միշելի ցանկությունը՝ միշտ կրկնելով, որ իրենց երեխաները պետք է անգլերեն իմանան։ Այս պահին նա ինքն է որոշում կայացնել նոր ալբոմ ձայնագրել ամերիկացի երաժիշտների հետ՝ իր ձևով վերարտադրելով Միշելի որոշ երգեր և հին հիթեր։ Ըստ նրա՝ սա իր կյանքի ամենադժվար խնդիրներից մեկն էր։ Ալբոմը ձայնագրվել է լեգենդար Record Plant կինոստուդիայում`մի քանի ամերիկացի արտադրողների հետ` գրեթե ամբողջ մեկ տարվա ընթացքում։ Եվ այս ամենը, չնայած այն բանին, որ Ֆրանսիան համարյա անգլերեն չգիտեր։ «Դա անընդհատ պայքար էր, ես տեղյակ էի, որ ամեն ինչ ընթանում էր այն սխալ ուղղությամբ, որը ես ուզում էի։ Բայց վերջում ես յուրահատուկ ձայն ստացա։ Այս ալբոմը ոչ մի այլ նման չէ»։
Ալբոմը, որը պարզապես անվանվել է France, թողարկվել է 1996-ի մարտին և այնուհետև անցավ պլատինե։ Երգչին ուղեկցում էին Արքայազն, Մայլս Դևիս և Ֆրենկ Զապպա երաժիշտները։ Մի լրագրողի, որը ուրախությամբ բացականչեց. «Դուք ինքներդ ձեզ ոչինչ չեք հերքում»։ Նա պատասխանեց. «Ես Միշելին ոչինչ չեմ հերքում»։
Ալբոմի վերնագիր երգը Plus haut-ն է, որը գրել է Միշելը 1980 թվականին Ֆրանսիայի համար, և Միշելի մահից հետո այլ նշանակություն ունեցավ, քանի որ դրա մեջ երգվում է. «Նա, ում ես սիրում եմ, վերևում է ապրում ... »: Երգչուհին ինքն էր զարմացնում, թե որքան մարգարեական էր այս բանը. «Ստուդիայում սագերը վազեցին ինձ համար, այնպես որ անհավատալի ես գտա, որ տասնհինգ տարի առաջ գրված այս երգը այնքան համահունչ է ներկայիս իրականությանը »։
Ֆրանսիայի խնդրանքով՝ Ժան-Լյուկ Գոդարդը պատրաստեց տեսահոլովակ՝ այս երգի համար, որի համար Ուորները մեծ գումար է վճարել, և որը, սակայն, ցուցադրվել է միայն մեկ անգամ՝ կապված կինոնկարների և դրանում օգտագործված արվեստի գործի վրա հեղինակային իրավունքի խախտման հետ։
Չնայած ամեն ինչի՝ ալբոմը դեռ շատ խառը արձագանք ստացավ երգչուհու երկրպագուների շրջանում և դեռևս բուռն քննարկումների տեղիք է տալիս։
Ալբոմից հետո, ինչպես միշտ, կլինեն համերգներ, այս անգամ ՝ «Օլիմպիա» սրահում, որի կազմում նա նախկինում չի ելույթ ունեցել, քանի որ, իր իսկ ընդունելությամբ, նա միշտ առաջացրել է իր վախը։ Այսպիսով, այս համերգները մի տեսակ մարտահրավեր էին դարձել երգչուհու համար, մանավանդ, որ արքայազն, Սթիվի Ուանդեր և Սթինգ-ի երաժիշտները ստիպված էին նրան ուղեկցել։ «Սա շատ հատուկ շոու է, որը նույնպես ոչ մի բանի նման չէ նախկինում եղածից»։ Համերգները տեղի են ունեցել նոյեմբերին, որին հաջորդել է կրկին շրջայց։
Եվ 1997 թվականի սկզբին Ֆրանսիան նույն երաժիշտների հետ սկսեց պատրաստվել M6 հեռուստաալիքի ակուստիկ համերգին, որին թույլատրվում էին միայն ալիքի աշխատակիցները և մի փոքր թվով հավատարիմ երկրպագուներ։ Համերգը կայացավ մարտի 22-ին, և Ֆրանսիան ասաց նրա մասին. «Սա լավագույնն է, որ ես արել եմ հեռուստատեսության համար»։ Համերգի ընթացքում կատարված երգերի ցանկում, բացի Միշելի երգերից, ներառվել է նաև Գայնսբուրգի երգը Attends ou va-Deten and La mamma (նրա տեքստը գրել է հայր Ֆրանսիան), որը երգվել է Շառլ Ազնավուրի հետ դուետով։ «Ես ուզում եմ ողջ ստեղծագործական կյանքս այստեղ ներդնել, ինչ-որ իմաստով», - բացատրում է նա։ «Ես հանդիպեցի արտառոց մարդկանց, աշխատեցի ամենահայտնի հեղինակների հետ, և ես ուզում էի մի կարճ ակնարկ անել այս ամենի մասին»։ Երգչուհին նաև կհայտարարի, որ սա կլինի իր վերջին համերգը և վերջին բանը, որ նա կանի այդ ժամանակ իր երաժշտական կարիերայում։ 1997-ի դեկտեմբերի 15-ին Ֆրանսիան կրեց նոր վիշտ. 19 տարեկան հասակում Պոլինը մահանում է։ Դրանից հետո նա երկար ժամանակ մեկուսացավ Սենեգալի Ն.Գոռ կղզում իր տան մեջ, որը կառուցվել է 1990 թվականին։

Վերադարձ, բայց ոչ բեմ

2000 թվականի օգոստոսին երգիչ Ջոնի Հալիդեյի փարիզյան համերգների ժամանակ հանդիսատեսին անակնկալ է սպասվում. բեմ է դուրս գալիս Ֆրանսը և Ջոնի հետ Կատարում է Quelque chose de Tennessee երգը, որը նրա համար գրել Է Միշելը։ Երգչուհու երկրպագուները հույս են ունենում երգչուհու վերադարձը բեմ, սակայն, ցավոք, դա տեղի չի ունենում։
Նույն թվականի սեպտեմբերին Ֆրանսը սկսում է աշխատել ինքնակենսագրական ֆիլմի վրա, որն ստացել է Ֆրանս Գալլ օ Ֆրանս Գալլ համեստ անվանումը, որի պրեմիերան տեղի է ունեցել 2001 թվականի հոկտեմբերի 9-ին France 3 հեռուստաալիքով։ Ֆիլմը 9 միլիոն հեռուստադիտող է հավաքել հեռուստաէկրանների առաջ։ Ֆրանսն այս ֆիլմի մասին այսպես է ասում այս տարվա բազմաթիվ հարցազրույցներից մեկում. «Իմ գիրքը ինքնանկար է, որը ես ուզում էի անել հնարավորինս անկեղծ»։ 2004 թվականին հավատարիմ երկրպագուներին հաճելի անակնկալ է սպասվում. Warner ընկերությունը թողարկման է պատրաստում Ֆրանսի երգերի հավաքածուն 1974-1997թթ., որը կոչվում է Evidemment 14, որոնցից մեկը 1993 թվականի Բերսի համերգով DVD է։ Բացի այդ, դրանում ընդգրկված են նախկինում չհրատարակված երկու երգեր` Une femme tu sais և La seule chose qui compte (վերջինիս վրա նույնիսկ տեսահոլովակ է նկարահանվել), ինչպես նաև 1994 թվականի Պլեյելում վաճառքի դուրս չեկած համերգը։ 2006 թվականին Ֆրանսը դառնում է Coeur de Femmes կազմակերպության հովանավորը, որն օգնում է անօթևան կանանց։ «Փողոցում ապրող կինը բացարձակ նոնսենս է», — ասել է նա այդ առումով։
2007 թվականի աշնանը երկրպագուներին նոր անակնկալ է սպասվում Ֆրանսից։ Միշել Բերժեի մահվան տասնհինգերորդ տարելիցի կապակցությամբ France 2 հեռուստաալիքը հաղորդում է պատրաստում, որը նվիրված է նրա երաժշտությանը, որը կոչվում է Tous ... pour la musique: Ֆրանսը որպես հաղորդավար էր։ Հրավիրված արտիստների թվում էին ինչպես Միշելի և Ֆրանսի սերունդները (Ջոնի Հալիդեյ, Ֆրանսուա Արդի, Ալեն Շամֆոր և այլք), այնպես էլ ֆրանսիական էստրադայի երիտասարդ աստղերը (Ամել Բենթ, Քրիստոֆ Վիլլեմ, Diam's և այլք)։ Նման առիթով Ֆրանսը մի քանի հարցազրույց է տվել մամուլին։
2010 թվականին Սենեգալին նվիրված Vu du ciel ծրագրի թողարկումներից մեկում Ֆրանսը ոչ մեծ հարցազրույց է տվել Սենեգալի և նրա կողմից բացված Հ'Գոռ կղզու ձկնորսների երեխաների դպրոցի մասին։
2012 թվականի հուլիսին Gala ամսագրում Ֆրանսի հետ հարցազրույց է լույս տեսել, որում նա հայտնել է, որ զբաղված է երաժշտական ներկայացում գրելով, որը բաղկացած է Միշել Բերժեի գրած երգերից։ Այդ ժամանակ Ֆրանսը նշել էր, որ նախագիծը լույս կտեսնի 2014 թվականին։ 2013 թվականի հունիսին Ֆրանսը հարցազրույց է տվել Le Parisien թերթին` բացասաբար արտահայտվելով երգչուհի Ջենիֆերի ալբոմի մասին, որը երգել է նրա երգերը, և Samedi soir on chante France Gall հաղորդման մասին։ Վերջապես, 2014 թվականի դեկտեմբերին բացվեց ապագա մյուզիքլի կայքը, որը ստացավ Résiste անվանումը[, (ոչ թե Appelez-moi Maggie, как писала ранее французская пресса): Շոուի պրեմիերան տեղի է ունեցել 2015 թվականի նոյեմբերի 4-ին Փարիզի Սպորտի պալատում։ Ֆրանսը խաղացել է պատմիչ Մունի դերը, նրա դերը, որը նախապես նկարահանվել է տեսանյութում, ցուցադրվել է էկրանին, և նա չի երգել։

Մյուզիքլի ստեղծման գործում երգչուհուն օգնել է Բրուք Դավիթը (անգլ.՝ Bruck Dawit), ամերիկա-եթովպացի պրոդյուսեր և երաժիշտ, ում հետ նա ծանոթացել է 1995 թվականին ԱՄՆ-ում գտնվելու ժամանակ և որի հետ նրան կապում էին մասնագիտական և անձնական հարաբերությունները մինչև իր կյանքի վերջը։

Կյանքից հեռացում

Gala ամսագրի հաղորդմամբ, Ֆրանս Գալլը 2016 թվականի փետրվարին հոսպիտալացվել է 9 օրով «դեղորայքային անհանդուրժողականության» պատճառով, այն դեպքում, երբ հետազոտության ժամանակ նրա մոտ հայտնաբերվել են «երիկամների աշխատանքի խանգարումներ» և «սրտի անբավարարության» նշաններ։ 2017 թվականի դեկտեմբերի 27-ին Ici Paris ամսագիրը հայտարարել է երգչուհու դեկտեմբերի 19-ին Նյոյի սյուր Սեն ամերիկյան հոսպիտալի ինտենսիվ թերապիային դիմելու մասին, որտեղ Ֆրանս Գալը մահացել է 2018 թվականի հունվարի 7-ի առավոտյան։

«Դա ցնցում է, որովհետև նա այնքան զսպված էր, որ մենք չգիտեինք նրա հիվանդության մասին», - այդ օրն ասել է Յուգ Օֆրեն։ «Ֆրանս, մենք 20 տարեկան էինք, և կային ուրախություններ ու տխրություններ։ Իմ կյանքի մի մասը հեռանում է քեզ հետ։ Ժյուլյեն», - թվիթթերում գրել է Ժյուլյեն Քլե»։

Երգչուհու հուղարկավորությունը տեղի է ունեցել հունվարի 12-ին Մոնմարտր գերեզմանատանը, որտեղ նա հանգչում է Միշել Բերժեի և դստեր` Պոլինի հետ։ Արարողությունը տեղի է ունեցել նեղ շրջանակում, ըստ Ֆրանսի ցանկության, որը չէր ցանկանում ազգային հրաժեշտը։ Երկրպագուները նրան հրաժեշտ են տվել չորեքշաբթի և հինգշաբթի` Մոն-Վալերյենի թաղման բյուրոյում։

Սկավառակագրություն

1963-1973 թթ.

1963-1968 թթ. սինգլներ (Philips)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1963	Ne sois pas si bête Ça va, je t’aime J’entends cette musique Pense à moi
1964	N'écoute pas les idoles Ne dis pas aux copains Les rubans et la fleur Si j'étais garçon
1964	Jazz à gogo La cloche Mes premières vraies vacances Soyons sages
1964	Laisse tomber les filles Le premier chagrin d’amour Christiansen On t’avait prévenue
1964	Sacré Charlemagne Au clair de la lune Nounours Bonne nuit
1965	Poupée de cire, poupée de son Un prince charmant Dis à ton capitaine Le coeur qui jazze
1965	Attends ou va-t’en Et des baisers Mon bateau de nuit Deux oiseaux
1965	L’Amerique On se ressemble toi et moi Nous ne sommes pas des anges Le temps de la rentrée
1965	Baby pop Faut-il que je t’aime Cet air-là C’est pas facile d'être une fille
1966	Les sucettes Quand on est ensemble Ça me fait rire Je me marie en blanc
1966	Bonsoir John John La rose des vents La guerre des chansons Boom boom
1967	L'écho Celui que j’aime
1967	Oh ! Quelle famille J’ai retrouvé mon chien
1967	Il neige Tu n’as pas le droit
1967	La petite Polichinelle Néfertiti Les yeux bleus
1967	Teenie weenie boppie Chanson pour que tu m’aimes un peu Bébé requin Made in France
1968	Chanson indienne La fille d’un garçon Toi que je veux Gare à toi… Gargantua
1968	Dady da da Le temps du tempo Allô! Monsieur là-haut La vieille fille
1968	24/36 Souffler les bougies Rue de l’abricot Don’t make war, Captain, make love
1968	Mon p’tit soldat Y’a du soleil à vendre

1969—1970 թթ սինգլներ (La Compagnie)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1969	Homme tout petit L’orage Les gens bien élevés L’hiver est mort
1969	Les années folles Soleil au coeur La manille et la révolution Les quatre éléments
1969	Baci, baci, baci La torpédo bleue
1970	Zozoï Merry, merry o!
1970	Les éléphants Shakespeare et pire encore

1971 թվականի սինգլ (Atlantic)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1971	C’est cela l’amour L'été
1971	Caméléon, caméléon Chasse-neige

1972—1973 թթ. սինգլներ (Pathé/EMI)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1972	Frankenstein Les petits ballons
1972	5 minutes d’amour La quatrième chose
1973	Par plaisir Plus haut que moi

Գերմանիա (1965—1972 թթ.)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1965	Das war eine schöne Party Meine erste große Liebe
1966	Wir sind keine Engel Ich träume jede Nacht
1967	Die schönste Musik, die es gibt Samstag und Sonntag
1967	Was will ein Boy ? Love, l’amour und Liebe
1968	Haifischbaby Hippie hippie
1968	A banda Mein Herz ist weg
1968	Der Computer Nr. 3 Alle Reden von der Liebe
1968	Merci, Herr Marquis … So einen jungen Mann
1969	Die Playboys bei den Eskimos I like Mozart
1969	Ein bißchen Goethe, ein bißchen Bonaparte Des Rätsels Lösung
1969	Ich liebe dich — so wie du bist Links vom Rhein und rechts vom Rhein
1970	Kilimandscharo Wassermann und Fisch
1970	Dann schon eher der Pianoplayer Ich kann dir nicht böse sein
1970	Mein Herz kann man nicht kaufen Ich singe meinen Song
1971	Zwei Verliebte zieh’n durch Europa Ich war ein Kind
1971	Unga Katunga Ali Baba und die 40 Raüber
1972	Für dreißig Centimes Lieber Leo
1972	Ein bißchen mogeln in der Liebe Komm mit mir nach Bahia
1972	Ich bin zuckersuß Kommst du zu mir ?
1972	Ich habe einen Freund in München Miguel

Իտալիա (1965—1970 թթ.)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1965	Io si, tu no Se agli amici dirai
1969	La pioggia Matrimonio d’amore
1969	Il mio amore è una ruota Il topolino blu
1969	Come Fantomas Chi ride di più
1970	Op! Op! Oplà!
1970	Zozoi (իտալական տարբերակ) Bugie da elefanti

Իսպանիա (1969 թվական)

Տարի	Երգ
1969	La lluvia Hombre chiquitin Los años locos

Ճապոնիա (1965—1966 թ.)

Տարի	Երգ
1965	Yume miro chanson ningyou (Poupée de cire, poupée de son)
1966	Yume ni mita ojisama (Un prince charmant)

1974—2004 թթ.

Ստուդիական ալբոմներ

Տարի	Ալբոմի անվանում
1975	France Gall
1977	Dancing disco
1980	Paris, France
1981	Tout pour la musique
1984	Débranche!
1987	Babacar
1992	Double jeu (Միշել Բերժեի հետ համատեղ)
1996	France

Համերգային ալբոմներ

Տարի	Ալբոմի անվանում
1978	Live Théâtre des Champs-Élysées
1982	Palais des Sports
1985	France Gall au Zénith
1988	Le tour de France 88
1993	Simple je — Débranchée à Bercy
1994	Simple je — Rebranchée à Bercy
1994	Simple Je — L’intégrale Bercy 93 (Débranchée à Bercy + Rebranchée à Bercy)
1997	Concert public Olympia / Concert acoustique M6
2005	Pleyel (1994 թվականի ձայնագրություններ)

Warner սինգլներ (1974—2004 թթ.)

Տարի	Սինգլի տրեկ-լիստ
1974	La déclaration d’amour Si l’on pouvait vraiment parler
1974	Mais aime-la A votre avis
1976	Comment lui dire Samba mambo
1976	Ce soir je ne dors pas Big fat mama
1976	Ça balance pas mal à Paris Le monologue d’Emilie
1977	Musique Dancing disco
1977	Si, maman si Ce garçon qui danse
1977	Le meilleur de soi-même Une nuit à Paris
1978	Viens je t’emmène La tendresse des mots
1979	Besoin d’amour Monopolis
1980	Il jouait du piano debout La chanteuse qui a tout donné
1980	Bébé comme la vie Plus d'été
1980	Donner pour donner Les aveux (Էլթն Ջոնի հետ)
1981	Tout pour la musique Résiste
1981	Résiste Tout pour la musique
1982	Amor también La fille de Shannon
1984	Débranche J’ai besoin de vous
1984	Hong Kong star Tu comprendras quand tu seras plus jeune
1984	Hong Kong star (remix) Débranche (version longue)
1985	Calypso Si superficielle
1985	Cézanne peint Savoir vivre
1987	Babacar C’est bon que tu sois là
1987	Ella, elle l’a Dancing Brave
1988	Évidemment La chanson d’Azima
1988	Papillon de nuit J’irai où tu iras
1989	La chanson d’Azima C’est bon que tu sois là (live)
1992	Laissez passez les rêves (Միշել Բերժեի հետ) Jamais partir (Միշել Բերժեի հետբ)
1992	Superficiel et léger (Միշել Բերժեի հետ) Bats-toi (Միշել Բերժեի հետ)
1993	Les élans du cœur (Միշել Բերժեի հետ) Les couloirs des Halles (Միշել Բերժեի հետ)
1993	Mademoiselle Chang (live) La négresse blonde (Միշել Բերժեի հետ)
1993	Si, maman si (live) Mademoiselle Chang (live)
1993	Il jouait du piano debout (live) Débranche (live)
1994	La chanson de la négresse blonde (live) Jamais partir (live)
1994	Le paradis blanc (live) Bats-toi (live)
1994	Les princes des villes (remixes)
1996	Plus haut À quoi il sert
1996	Privée d’amour Résiste
1996	Message personnel Laissez passer les rêves
1997	Résiste (remix) Privée d’amour (Bruck Dawit remix)
1997	Attends ou va-t’en (live) Diégo, libre dans sa tête (live)
1997	Viens je t’emmène (live) C’est bon que tu sois là (live)
2004	La seule chose qui compte

Կոմպիլյացիաներ

Philips (1963—1968 թթ. երգեր)

Միայն թողարկողները / CD-ում վերահրատարակվածները

Տարի	Անվանում
1989	France Gall
1990	France Gall
1992	Poupée de son (1 CD)
1992	Laisse tomber les filles (Volume 1)
1992	Poupée de cire, poupée de son (Volume 2)
1992	Les sucettes (Volume 3)
1992	Bébé requin (Volume 4)
1992	Poupée de son (4 CD)
1995	France Gall (Volume 1)
1995	France Gall (Volume 2)
1995	French 60’s EP Collection (Volume 1)
1996	French 60’s EP Collection (Volume 2)
1997	1968
1998	Baby Pop
1999	Master Série
2000	Les sucettes
2001	Poupée de son
2001	France Gall CD Story
2001	Intégrale Philips 1963—1968
2002	Best of France Gall
2003	Lounge Legends
2004	Tendres années 60
2005	France Gall
2006	France Gall Gold

Երգերի կ գերմաներեն լեզվով

Միայն CD-ի վրա թողարկվածները

Տարի	Անվանում
1989	Ihre Grössten Hits
1993	Ihre Großen Erfolge
1996	Zwei Apfelsinen im Haar (A Banda)
1998	En Allemand — Das Beste in Deutsch
2000	Love, l’amour und Liebe

Warner կոմպիլյացիա (1974—1997 թվականների երգեր)

Տարի	Անվանում
1988	Les plus belles chansons de France Gall
1988	Passionnément
1990	Les années musique (1 CD, 2 CD)
1994	Les plus belles chansons de France Gall
1998	Les plus belles chansons de France Gall
2002	Sélection talents (Volume 1)
2002	Sélection talents (Volume 2)
2004	Évidemment (2 CD, 3 CD, 2 CD+DVD)
2004	Évidemment (13 CD + DVD)
2005	Quand on est ensemble (CD 1 — France Gall, CD 2 — Michel Berger)
2006	France Gall 1975—1981
2006	France Gall 1984—1996
2008	Viens je t’emmène (3 CD)

Ալբոմներ իր մասնակցությամբ

• 1964 — Սերժ Գենսբուրի Gainsbourg Percussions ալբոմը, Pauvre Lola երգը (այս երգում Ֆրանսը միայն ծիծաղում է, և դա նույնիսկ ոչ մի տեղ նշված չէ)
• 1967 — Երգչուհի Միրեյ Դարկի առաջին ձայնասկավառակը, Ne cherche pas à plaire դուետը
• 1974 — Միշել Բերժեի Chansons pour une fan ալբոմը, երկտող Mon fils rira du rock’n’roll երգում
• 1978 — Starmania (ստուդիայի տարբերակ), Միշել Բերժեի և Լյուկ Պլամոնդոնի ռոք օպերան
• 1979 — Starmania (համերգային տարբերակ), Միշել Բերժեի և Լյուկ Պլամոնդոնի ռոք օպերան
• 1985 — Les chanteurs Sans frontières (Երգիչներ առանց սահմանների) կազմակերպությունը ձայնագրում է Chanson pour l'Éthiopie երգը` սովամահ Եթովպիային օգնելու համար։ Ձայնասկավառակի վաճառքից ստացված գումարը կազմակերպությանը կփոխանցվի «Բժիշկներ առանց սահմանների» կազմակերպությանը։
• 1993 — Les Enfoirés chantent Starmania` Un garçon pas comme les autres (սոլո)ևи Le monde est stone (համերգի բոլոր մասնակիցների հետ) երգերը։
• 1994 — Les Enfoirés au Grand Rex` Ella, elle l’a երգը Ֆրանսիս Կաբրելի հետ դուետով։
• 1994 — Ռենո Անսոնի Des plaies et des bosses ալբոմը, Bof génération և Quatre saisons երգերում բեք վոկալ։

Վիդեոգրաֆիա

VHS / DVD

• 1978 — Super 8 — Live au Théâtre des Champs-Élysées
• 1986 — VHS — France Gall au Zénith, переиздание — 1989
• 1988 — VHS — Le Tour de France 1988
• 1988 — VHS — Portrait en tournée
• 1994 — VHS — Bercy 1993, — В 2004 году концерт издан на DVD в составе антологии Evidemment, в 2006 — отдельным диском.
• 1997 — VHS — Concert public Olympia, VHS
• 2004 — DVD — Évidemment (5 клипов), диск включён в одну из версией компиляции Evidemment.
• 2006 — DVD — Émilie ou la petite sirène ‘76, переиздания — май и ноябрь 2007 года

Հոլովակներ

Scopitone, 1960-е

• 1964 — La cloche
• 1964 — Laisse tomber les filles
• 1964 — Sacré Charlemagne
• 1966 — Baby Pop

Հոլովակներ

• 1984 — Débranche ! (ռեժիսոր` Ջիպ Նովակ)
• 1987 — Babacar (ռեժիսոր` Միշել Բերժե)
• 1987 — Ella, elle l’a (ռեժիսոր` Բեռնար Շմիթ)
• 1988 — Évidemment (ռեժիսոր` Միշել Բերժե)
• 1988 — Papillon de nuit (ռեժիսոր` Միշել Բերժե)
• 1989 — La chanson d’Azima (ռեժիսոր` Միշել Բերժե)
• 1992 — Laissez passer les rêves (ռեժիսոր` Ֆիլիպպ Գոտյե)
• 1992 — Superficiel et Léger (ռեժիսոր` Ժան-Մարի Պյերյե)
• 1993 — Les élans du cœur (ռեժիսոր` Ժան-Մարի Պյերյե)
• 1996 — Plus haut (ռեժիսոր` Ժան-Լյուկ Գոդար)
• 1996 — Privée d’amour (ռեժիսոր` Լետիսյա Մասսոն)
• 1996 — Message personnel (ռեժիսոր` Բեռնար Շմիթ)
• 1997 — Résiste (ռեժիսոր` Ֆիլիպպ Գոտյե)
• 2004 — La seule chose qui compte (ռեժիսոր` Օլիվյե Դաան)

Գրագրություն

Կենսագրություններ

• Յուգ Ռուայե և Ֆիլիպ Սեգի` France Gall, Michel Berger, deux destins pour une légende, Editions du Rocher, 1994 թվական (ISBN 2268018733)
• Գրեուար Կոլար և Ալեն Մորել` France Gall, le destin d’une star courage, Flammarion, 2007 թվականբ (ISBN 208120729X)
• Ալեն Վոդրասկա` France Gall, muse et musicienne, Editions Didier Carpentier, 2010 թվական (ISBN 9782841676910)

Գրված անձամբ իր կողմից

• Ֆրանս Գալլ և Ժան Բրուսս` Michel Berger, si le bonheur existe, Éditions Le Cherche midi, 2002 թվական (ISBN 2749100127)

Ստացած մրցանակներ

• 1965 — Եվրատեսիլի գրան-պրի մրցանակ Poupée de cire, poupée de son երգի համար։
• 1987 — Victoires de la musique մրցանակ «Տարվա երգչուհի» նոմինացիայում։
• 1988 — Victoires de la musique մրցանակ «արտիստ, որի երգերը արտասահմանում ամենից շատեն վաճառվում»
• 1988 — Տարվա արտիստ (այս մրցանակը շնորհվեց երմանիայում)։
• 1994 — Պատվո ասպետի լեգեոնի շքանշան։
• 1994 — Femmes en Or մրցանակ «Համերգներ» անվանակարգում։

Ծանոթագրություններ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրանս Գալլ» հոդվածին։