«Գագիկ Գինոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Անձ
{{Տեղեկաքարտ Անձ
| ԱԱՀ = Գագիկ Գինոսյան
| ԱԱՀ = Գագիկ Գինոսյան
| պատկեր =Gagik Ginosyan.jpg.png
| պատկեր = Gagik Ginosyan.jpg
| նկարագրում = '''Ազգային պարարվեստի գործիչ,<br/> բանահավաք, գրող,<br/> ՀՀ մշակույթի վաստ. գործիչ'''<br/> «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի<br/> հիմնադիր և գեղարվեստական ղեկավար
| նկարագրում = '''Ազգային պարարվեստի գործիչ,<br/> բանահավաք, գրող,<br/> ՀՀ մշակույթի վաստ. գործիչ'''<br/> «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի<br/> հիմնադիր և գեղարվեստական ղեկավար
| տիտղոս =
| տիտղոս =
Տող 18. Տող 18.
}}
}}


'''Գագիկ Մարտիրոսի Գինոսյան''' (ծնվ.՝ [[1966]] [[օգոստոսի 3]], [[Ախալցխա]], [[Վրացական ԽՍՀ]]), ազգային պարարվեստի երախտավոր գործիչ, հասարակական գործիչ, մասնագիտությամբ՝ [[կիբեռնետիկ]], [[Արցախյան ազատամարտ|արցախյան պատերազմի]] մասնակից։
'''Գագիկ Մարտիրոսի Գինոսյան''' ([[օգոստոսի 3]], [[1966]], [[Ախալցխա]], [[Վրացական ԽՍՀ]]), ազգային պարարվեստի երախտավոր գործիչ, հասարակական գործիչ, մասնագիտությամբ՝ կիբեռնետիկ, [[Արցախյան ազատամարտ|արցախյան պատերազմի]] մասնակից:


Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը։ «Կարինի» շրջանակներում շարունակում է զբաղվել ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով [[Մեծ Հայք]]ի տարբեր գավառների պարերը։
Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը: «[[Կարին]]ի» շրջանակներում շարունակում է զբաղվել ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով [[Մեծ Հայք]]ի տարբեր գավառների պարերը:


== Կենսագրություն ==
Հեղինակն է «Ողջո՜յն, տղե՛րք...» (2006) արձակ բանաստեղծությունների, հրապարակախոսական հոդվածների և նոթերի ժող-ի, «Հայկական պար – DVD պարուսույց»ի:
Ծնվել է [[օգոստոսի 3]], [[1966]], Վրաստանի հայաշունչ Ախալցխա քաղաքում, տոհմիկ Կարնեցու ընտանիքում:
Բեմադրել է «Հայոց երգի Հայրիկը», «Խնկահոտ Էրգիր», «Վարք հայոց» և «Խաչ պատերազմի» ներկայացումները։


[[1982]] թվականին էքստերն կարգով հանձնելով քննությունները, ժամկետից մեկ տարով շուտ ավարտել է դպրոցը:
Արցախի ինքնապաշտպանական մարտերում եղել է Լեոնիդ Ազգալդյանի հրամանատարությամբ գործող «Ազատագրական բանակ» ջոկատի ռազմիկ, ապա 1992թ. Օգոստոսին Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի զորակոչով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում: Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ:


Մեկ տարի աշխատել է Ախալցխայի Շարժական մեխանիզացված շարասյունում որպես բանվոր:
Հիմնադրել է «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:
Զբաղվում է ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով Մեծ Հայկի տարբեր գավառների պարերը, մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ազգագրակն պարեր:
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ և պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):


[[1983]] թվականին ընդունվել է [[Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ]]ի «Տեխնիկական կիբեռնետիկա» ֆակուլտետի «Ավտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա» բաժինը:
Գագիկ Գինոսյանը 1997 թվականին ՀՀ պաշտպանության նախարար [[Վազգեն Սարգսյան]]ի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ մահապարտներ» հուշամեդալով, իսկ 1998 թվականին՝ ՀՀ նախագահ [[Ռոբերտ Քոչարյան]]ի հրամանագրով՝ «Արիություն» մեդալով, 2011 թվականին՝ [[Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ|ՀՀ մշակույթի վաստակաւոր գործիչ]] պատվավոր կոչումով և ՀՀ մշակոյթի նախարարության բարձրագույն ոսկե մեդալով:


[[1985]]-[[1987]] թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակում:
==Տոհմ==


[[1990]] թվականին ավարտել է բուհը և ստացել ինժենեև-կիբեռնետիկի որակավորում:
Գագիկ Գինոսյանը սերում է հայոց հինավուրց [[Կարին]] քաղաքից մի քանի կիլոմետր հյուսիս-արևմուտք գտնվող [[Եղեգիս]] (թրքական արտասանությամբ՝ Իլիջան) փոքրիկ քաղաքից, ուր հաստատված է եղել Գինոսենց տոհմը։
Նույն թվին ընդունվել է [[Երևանի ֆիզիկայի ինստիտուտ]]ի ռելյատիվիստիկ մասնիկների լաբորատորիայի ավագ գիտաշխատող:


Երկար տարիներ պարում է «Վան» և «Ակունք» ազգագրական համույթներում:
[[1829]] թվականին [[Ադրիանապոլսի պայմանագիր|Ադրիանապոլսի պայմանագրով]] ծանր ռազմական և միջազգային կացության մեջ հայտնված [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսական կայսրությունը]] հարկադրված [[Օսմանյան կայսրություն|օսմանեան կայսրությանը]] վերադարձրեց նրանից գրաված հայկական քաղաքներն ու գյուղերը։


Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:
Հաշտութիյունից հետո, կայսրության լծի տակ մնացած և պատերազմի ընթացքում ռուսներին օգնած հայերի անվտանգությունն ապահովելու պատրվակով՝ Ռուսական կայսրությունը կազմակերպում է արևմտահայերի վերաբնակեցում նոր գրաված [[Արևելյան Հայաստան|Արևելեան Հայաստան]]։ Նախկին իլիջանցիները հաստատվում են [[Ախալցխա]]յի Ծուղրութ գյուղում։


===Կրթություն===
Այդ ճակատագիրն է վիճակվել նաև Գինոսենց տոհմին։ Պետք է ենթադրել, որ տոհմն ունի հնամենի պատմություն՝ կապված նրա հունաբան անուան հետ՝ γέν+ος, իմա՛՝ «բարեծնունդ»։
[[1972]]-[[1982]] թվականներին սովորել և ավարտել է [[Հովհաննես Թումանյան|Հովհաննէս Թումանյանի]] անվան Ախալցխայի №3 հայկական միջնակարգ դպրոցը (նախկինում՝ [[Կարապետյան վարժարան|Կարապետյան վարժարան]]՝ հիմնադրված [[1830]] թվականին:


[[1982]] թվականին աշխատանքի է անցել հայրենի Ախալցխայի №3 Շարժական մեխանիզացված շարասյունում:


[[1983]] թվականին ընդունվել է Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի (ներկայիս՝ [[Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան]]) կիբեռնետիկայի ֆակուլտետի աուտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա բաժինը:
==Կենսագրություն==


Ճարտարագիտական ուսումը շարունակել է Խորհրդային բանակից զորացրվելուց հետո՝ [[1987]] թվականից և ավարտել է [[1990]] թվականին:
Ծնվել է 1966 թ.-ին Վրաստանի հայաշունչ Ախալցխա քաղաքում, տոհմիկ Կարնեցու ընտանիքում:


[[1995]]-[[1996]] թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության Մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» Բարձրագոյն Սպայական Դասընթացը: Ստացել է Գնդի և Բրիգադի հրամանատարի որակավորում:
[[Արցախյան ազատամարտ|Արցախյան պատերազմի]] մասնակից, ազգային պարարվեստի երախտավոր գործիչ, հասարակական գործիչ, մասնագիտությամբ՝ [[կիբեռնետիկի]] ինժեներ։


=== Մարտական ուղին ===
Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը։
[[1985]]-[[1987]] թվականներին զորակոչվել է Խորհրդային բանակ և ծառայել Զաբայկալյան շրջանում՝ [[Չիտա]] քաղաքում:


[[Արցախյան պատերազմ]]ի բորբոքման առաջին օրերից նախապատրաստվել է մեկնելու ռազմաճակատ:
Ինքն իր ծագման մասին այսպէս է գրել.


Արցախի ինքնապաշտպանական մարտերում եղել է [[Լեոնիդ Ազգալդյան]]ի հրամանատարությամբ գործող «Ազատագրական բանակ» ջոկատի ռազմիկ, ապա [[1992]] թվականի օգոստոսին սպարապետ [[Վազգեն Սարգսյան]]ի զորակոչով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում: Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ:
{{cquote|Ծանօթանանք... Ես կարնեցու տոհմիկ ժառանգ, <br />
Ազգանունս մի տոհմածառ, իսկ անունս՝ նոր գաղտնագիր, <br />
Մնացածը ամենը թող ինքն իր համար հայտնագործի։ <br />
Մեկի համար՝ անհաս գագաթ, մյուսի համար՝ սարսափի վիհ...<ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=14}}</ref>}}


1992 թվականին մասնակցել է [[Արցախյան ազատամարտ]]ին, [[Ալեքսանդր Թամանյան]] կրտսերի գլխավորած «X» (իքս) գաղտնի ջոկատի կազմում ընդգրկվում Մահապարտների «Արծիվ» գումարտակ:


Ոչնչացրել է թշնամու երկու տանկ, մասնակցել հայկական նորաստեղծ զենքի փորձարկմանը: Մասնակցել է [[Մարտակերտ]]ի, [[Ասկերան]]ի, [[Մարտունի (Արցախ)|Մարտունու]], [[Լաչին]]ի ազատագրական մարտերին:
==Ուսումնառություն և մասնագիտացման տարիներ==


[[1993]] թվականին մասնակցել է [[Քելբաջար]]ի շրջանի ազատագրմանը:
[[1972]]-[[1982]] թվականներին սովորել և ավարտել է [[Հովհաննես Թումանյան|Հովհաննէս Թումանյանի]] անվան Ախալցխայի №3 հայկական միջնակարգ դպրոցը (նախկինում՝ [[Կարապետյան վարժարան|Կարապետյան վարժարան]]՝ հիմնադրված [[1830]] թվականին։


Զինադադարից հետո՝ [[1994]] թվականից ծառայել է Հայկական բանակում՝ որպես սպա:
[[1982]] թվականին աշխատանքի է անցել հայրենի Ախալցխայի №3 Շարժական մեխանիզացված շարասյունում։


[[1994]]-[[1996]] թվականներին ծառայել է [[Հայկական բանակ]]ում, հատուկ նշանակության առանձին գումարտակում:
[[1983]] թվականին ընդունվել է Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի (ներկայիս՝ [[Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան]]) կիբեռնետիկայի ֆակուլտետի աուտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա բաժինը։


[[1995]]-[[1996]] թվականներին սովորել և ավարտել է [[Մոսկվա]]յի մարշալ Շապոշնիկովի անվան դաշտային Ռազմական ակադեմիան, ստանալով գնդի և բրիգադի հրամանատարի որակավորում:
Ճարտարագիտական ուսումը շարունակել է Խորհրդային բանակից զօրացրվելուց հետո՝ [[1987]] թվականից և ավարտել է [[1990]] թվականին։


[[1996]] թվականին իր դիմումի համաձայն զորացրվել է Հայկական բանակից, սակայն ռազմագետի կոչմանն ամբողջությամբ հրաժեշտ չի տվել:
[[1995]]-[[1996]] թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության Մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» Բարձրագոյն Սպայական Դասընթացը։ Ստացել է Գնդի և Բրիգադի հրամանատարի որակավորում։


[[2001]]-[[2008]] թվականներին աշխատել է Պերո Եավորովի անվան № 131 միջնակարգ դպրոցում՝ որպես զինղեկ:


=== Տոհմ ===
==Ճարտարագիտական ուղին==
Գագիկ Գինոսյանը սերում է հայոց հինավուրց [[Կարին]] քաղաքից մի քանի կիլոմետր հյուսիս-արևմուտք գտնվող [[Եղեգիս]] (թրքական արտասանությամբ՝ Իլիջան) փոքրիկ քաղաքից, ուր հաստատված է եղել Գինոսենց տոհմը:


[[1829]] թվականին [[Ադրիանապոլսի պայմանագիր|Ադրիանապոլսի պայմանագրով]] ծանր ռազմական և միջազգային կացության մեջ հայտնված [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսական կայսրությունը]] հարկադրված [[Օսմանյան կայսրություն|օսմանեան կայսրությանը]] վերադարձրեց նրանից գրաված հայկական քաղաքներն ու գյուղերը:
Համալսարանական ուսումն ավարտելուց հետո աշխատանքի է անցել արդեն [[Երևան]]ում՝ Ֆիզիկայի ինստիտուտի ռելեատվիստիկ մասնիկների լաբորատորիայում՝ որպէս ինժեներ ([[1990]]-[[1994]]):


Հաշտութիյունից հետո, կայսրության լծի տակ մնացած և պատերազմի ընթացքում ռուսներին օգնած հայերի անվտանգությունն ապահովելու պատրվակով՝ Ռուսական կայսրությունը կազմակերպում է արևմտահայերի վերաբնակեցում նոր գրաված [[Արևելյան Հայաստան|Արևելեան Հայաստան]]: Նախկին իլիջանցիները հաստատվում են [[Ախալցխա]]յի Ծուղրութ գյուղում:


Այդ ճակատագիրն է վիճակվել նաև Գինոսենց տոհմին: Պետք է ենթադրել, որ տոհմն ունի հնամենի պատմություն՝ կապված նրա հունաբան անուան հետ՝ {{lang-gr|''γέν+ος''}}, իմա՝ «բարեծնունդ»:
==Մարտական ուղին==


Ինքն իր ծագման մասին այսպես է գրել.


{{cquote|Ծանոթանանք... Ես կարնեցու տոհմիկ ժառանգ,


Ազգանունս մի տոհմածառ, իսկ անունս՝ նոր գաղտնագիր,
[[1985]]-[[1987]] թվականներին զորակոչվել է Խորհրդային բանակ և ծառայել Զաբայկալյան շրջանում՝ [[Չիտա]] քաղաքում։


Մնացածը ամենը թող ինքն իր համար հայտնագործի:
[[Արցախյան պատերազմ]]ի բորբոքման առաջին օրերից նախապատրաստվել է մեկնելու ռազմաճակատ։


Մեկի համար՝ անհաս գագաթ, մյուսի համար՝ սարսափի վիհ...<ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=14}}</ref>}}
[[1992]]-[[1994]] թվականներին «Ազատագրական Բանակ» ջոկատի (հրամանատար՝ [[Լեոնիդ Ազգալդյան|Լէոնիդ Ազգալդյան]]) «Իքս» դասակի կազմում՝ հրամանատարությամբ Ալեքսանդր Թամանյանի, մասնակցել է Արցախի ազատագրական պայքարին։


== Աշխատանք ==
[[1992]] թվականի օգոստոսին սպարապետ [[Վազգեն Սարգսյան|Վազգեն Սարգսյանի]] զորակոչով 6-րդ դասակով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում։ Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ։
1996-1999 թվականներին աշխատել է Գյումրի «Շանթ» հեռուստառադիո ընկերության երևանյան գրասենյակի տնօրեն:
Հիմնադրել է «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:


Զբաղվում է ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով Մեծ Հայկի տարբեր գավառների պարերը, մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ազգագրական պարեր:
Զինադադարից հետո՝ [[1994]] թվականից ծառայել է ՀՀ Բանակում՝ որպէս սպա։
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ և պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է ([[2014]]):


Հեղինակն է «Ողջո՜յն, տղե՛րք...» ([[2006]]) արձակ բանաստեղծությունների, հրապարակախոսական հոդվածների և նյութերի ժողովածուներիի, «Հայկական պար – DVD պարուսույց»-ի:
[[1995]]-[[1996]] թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» բարձրագոյն սպայական դասընթացը։ Ստացել է գնդի և բրիգադի հրամանատարի որակավորում։


Բեմադրել է «Հայոց երգի Հայրիկը», «Խնկահոտ Էրգիր», «Վարք հայոց» և «Խաչ պատերազմի» ներկայացումները:
[[1996]] թվականին սեփական դիմումի համաձայն զորացրվել է ՀՀ Բանակից, սակայն ռազմագետի կոչմանն ամբողջությամբ հրաժեշտ չի տվել։


== Մշակույթային գործունեություն ==
[[2001]]-[[2008]] թվականներին աշխատել է Պերո Եավորովի անվան №131 միջնակարգ դպրոցում՝ որպես զինղեկ։
[[Պատկեր:Ծաղկաձորի.jpg|400px|մինի| Կարին համույթը պարում է Ծաղկաձոր]]
=== Ավանդական երգ ու պար ===
==== «Վան» և «Ակունք» ====
Գագիկ Գինոսյանն [[1987]] թվականից սկսել է պարել [[Հայրիկ Մուրադյան]]ի ստեղծած «Վան» ազգագրական խմբում: Այդ մասին ինքը՝ Գագիկ Գինոսյանը, պատմում է, որ պարի հետ իրեն կապել է իր ուսանողական ընկերը, ում սիրած աղջիկը հաճախում էր պարի խմբակի: Ընկերոջ խնդրանքով՝ Գագիկն ընկերակցել է զույգին՝ հույս ունենալով, որ պարուսույցն իրեն չի ընդունի: Սակայն պարուսույց Հայրիկ Մուրադյանն իր մարգարեական հեռատեսութեամբ Գագիկին ընդմիշտ կապել է պարերին<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ «Որպէսզի պարը չդառնայ գրաբար»]</ref>:


[[1987]]-[[2001]] թվականներին «Վան», «Անդովկ», «Ակունք» խմբերի համերգային ծրագրերի շրջանակներում մասնակցել է արտերկրեա մի քանի շրջագայությունների և դարձել 4 տարբեր միջազգային փառատոնների դափնեկիր՝ [[1996]] թվականից [[Իտալիա]]յի [[Լիկատա]] քաղաքում երրորդ միջազգային և [[Պիետրապերցիա]] քաղաքի փառատոններում, 1999 թվականին [[Ռումինիա]]յի [[Յասսի|Եասս]]ի քաղաքում հինգերորդ միջազգային «Կատալինա» և [[Խորվաթիա]]յի [[Կառլովաց]] քաղաքում՝ [[ՅՈՒՆԵՍԿՕ|ԻՒՆԵՍԿՕ-յի]] նշանաբանի տակ անցկացուող երկրորդ միջազգային փառատոններում:
Գագիկ Գինոսեանը [[1997]] թվականին ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան]]ի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ Մահապարտներ հուշամեդալով», իսկ [[1998]] թվականին՝ ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով «Արիություն» մեդալով։


==== «Ծովակ» և «Կարին» ====
Պարգևատրվել է նաև ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսեան» մեդալով, Արծիվ Մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսեան» շքանշանով, ԱՊՀ ՄՏՊԿՄ-ի «За заслуги» շքանշանով և այլ մեդալներով։
[[Պատկեր:Komitasi-shoror.png|400px|մինի|ձախից|Կոմիտասի շորորը «Կարին» համույթի կատարմամբ ]]
«Ծովակ» և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի հիմնադիր ([[2001]]):


Ինքնստինքյան պահանջ էր առաջանում ստեղծելու ազգային երգի-պարի խումբ, որն ի վերջո իրականություն դարձավ սկզբում «Ծովակ» մանկապատանեկան, ապա և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի տեսքով:


[[2011]] թվականին Գագիկ Գինոսյանի ղեկավարած «Կարինը» Հայաստանի Հանրապետութիւնն առաջին անգամ ներկայացնելով [[Իսպանիա]]յում [[1985]] թվականից ի վեր անցկացվող ազգային պարերի ԺԴ-րդ համաշխարհային մրցույթ-փառատոնին՝ պարերի անվանակարգում զբաղեցրել է հաղթական առաջին տեղը, իսկ երաժշտական նվագակցության անվանակարգում նվաճել է երրորդ մրցանակ, ինչի համար ՀՀ Մշակոյթի նախարարությունը Գագիկ Գինոսյանին՝ «Կարին» աւանդական երգի-պարի խմբի հիմնադրին և գեղարվեստական ղեկավարին, ազգային պարարվեստի զարգացման և տարածման գործում ունեցած զգալի ավանդի համար պարգևատրվել է ՀՀ Մշակոյթի նախարարության Ոսկե մեդալով<ref>[http://awards.mincult.am/1/am/?nid=1516 ՀՀ Մշակոյթի նախարարության ոսկէ մեդալ]</ref>:
==Մշակութային գործունեությունը==


[[2012]] թվականին «Ծովակ» մանկապատանեկան ավանդական երգի-պարի խմբի հետ արժանացել է 3-րդ մրցանակի [[Թուրքմենստան]]ի նախագահի կազմակերպած ավանդական պարերի մանկապատանեկան միջազգային մրցույթում:
===Ավանդական Երգն ու Պարը===


== Մտահոգություններ և ուսումնասիրություններ ==
====«Վան» և «Ակունք»====
Երկար տարիներ աշակերտելով հայ ազգային անաղարտ արվեստի զարթոնքի նահապետ Հայրիկ Մուրադյանին՝ Գագիկ Գինոսյանը խորապես զգաց Հայաստանի տարբեր գավառների, հատկապես՝ Կարնո, Ախալցխայի, Ախալքալաքի, ազգագրական պարերի գրեթե ի սպառ բացակայությունը, ինչը սպառնալից կերպարանքներ էր ընդունում: Այս մտահոգությունը Գագիկն ուներ դեռ ուսանողական տարիներից, ինչն իր արտահայտությունն է գտել նրա արձակ բանաստեղծություններից մեկի մեջ.


{{քաղվածք|«Ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ հանկարծ պարը գրաբար դառնա»<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ Նոյն տեղում]</ref>:}}
Գագիկ Գինոսյանն [[1987]] թվականից սկսել է պարել [[Հայրիկ Մուրադյան]]ի ստեղծած «Վան» ազգագրական խմբում։ Այդ մասին ինքը՝ Գագիկ Գինոսյանը, պատմում է, որ պարի հետ իրեն կապել է իր ուսանողական ընկերը, ում սիրած աղջիկը հաճախում էր պարի խմբակի։ Ընկերոջ խնդրանքով՝ Գագիկն ընկերակցել է զույգին՝ հույս ունենալով, որ պարուսույցն իրեն չի ընդունի։ Սակայն պարուսույց Հայրիկ Մուրադեանն իր մարգարեական հեռատեսութեամբ Գագիկին ընդմիշտ կապել է պարերին <ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ «Որպէսզի պարը չդառնայ գրաբար»]</ref>...


Այս մտահոգությամբ ահա՝ Գագիկը լուծեց [[Կարին|Կարնոյ]], [[Ախալքալաք]]ի և [[Ախալցխա]]յի պարարվեստին և երգարվեստին նոր շունչ տալու, այն ժողովրդին վերադարձնելու գործին և փորձեց գիտական ընթացք տալ արվելիք գործին:
Արդեն ՀՀ Բանակից զորացրվելուց հետո՝ [[1996]] թվականին, ընդգրկվել է «Ակունք» ազգագրական երգի-պարի խմբում։


Լրջորեն ուսումնասիրելով մեծն [[Կոմիտաս]]ի, ազգագրագետ [[Սրբուհի Լիսիցյան|Սրբուհի Լիսիցեանի]], պարագետ [[Վահրամ Արիստակեսյան]]ի ժառանգությունները՝ համոզվեց, որ այդ ուսումնասիրությունները պետք է զուգորդել նաև բանահավաքչական աշխատանքներով: Համերգային գործունեությունը փոխարինվեց բանահավաքչական աշխատանքով:
[[1987]]-[[2001]] թվականներին «Վան», «Անդովկ», «Ակունք» խմբերի համերգային ծրագրերի շրջանակներում մասնակցել է արտերկրեա մի քանի շրջագայությունների և դարձել 4 տարբեր միջազգային փառատոնների դափնեկիր՝ [[1996]] թվականից [[Իտալիա]]յի [[Լիկատա]] քաղաքում երրորդ միջազգային և [[Պիետրապերցիա]] քաղաքի փառատոններում, 1999 թվականին [[Ռումինիա]]յի [[Յասսի|Եասս]]ի քաղաքում հինգերորդ միջազգային «Կատալինա» և [[Խորվաթիա|Խորուաթիա]]յի [[Կառլովաց]] քաղաքում՝ [[ՅՈՒՆԵՍԿՕ|ԻՒՆԵՍԿՕ-յի]] նշանաբանի տակ անցկացուող երկրորդ միջազգային փառատոններում։


Գինոսյանը, շրջելով գյուղից գյուղ, հավաքելով, վերականգնելով և գրառելով բազում պարեր, կորստյան վտանգից փրկեց Կարնո և Ջավախք աշխարհների բազում պարեր, ծագումով բազում կարնեցի մեծահասակներ անմահացան տեսաժապավենների վրայ՝ միաժամանակ դառնալով հարուստ ազգագրական արխիվ:


== Ազգագրության թատերական բեմադրություն ==
====Մտահոգություններ և ուսումնասիրություններ====
[[2007]] թվականին հիմնել է Ազգագրության թատրոն և իր ղեկավարած «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի հետ բեմադրել է իր հեղինակած և հայ հանդիսատեսի դատին է հանձնել ազգագրության թատրոնի երեք ներկայացում՝ «Հայոց երգի հայրիկը»՝ նվիրված Հայրիկ Մուրադյանին, «Խնկահոտ Էրգիր», ուր երկիրը կորցրած պապն այն կտակում է իր թոռանը:


Երրորդ նմանատիպ նմուշը [[2009]] թվականին ՀՀ Մշակոյթի նախարարության աջակցությամբ բեմադրված «Վարք հայոց» ներկայացումն էր, որի հիմքում [[Պարույր Սևակ|Պարոյր Սևակի]] «Եվ այր մի [[Մաշտոց]] անուն» պոեմն էր՝ համեմված ազգային գաղափարախոս [[Գարեգին Նժդեհ]]ի գաղափարներով<ref>[http://www.armar.am/?p=5533 «Մեր պապերը պարում էին, ինչպես կռվիի դաշտում»]</ref> և [[2014]] թվականին բեմադրել «Խաչ պատերազմի» հեղինակային ներկայացումը:
Երկար տարիներ աշակերտելով հայ ազգային անաղարտ արվեստի զարթոնքի նահապետ Հայրիկ Մուրադյանին՝ Գագիկ Գինոսյանը խորապես զգաց Հայաստանի տարբեր գավառների, հատկապէս՝ Կարնո, Ախալցխայի, Ախալքալաքի, ազգագրական պարերի գրեթե ի սպառ բացակայությունը, ինչը սպառնալից կերպարանքներ էր ընդունում։ Այս մտահոգությունը Գագիկն ունէր դեռ ուսանողական տարիներից, ինչն իր արտահայտությունն է գտել նրա արձակ բանաստեղծություններից մեկի մեջ.


== Ձեռքբերումներ ==
«Ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ հանկարծ պարը գրաբար դառնա»<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ Նոյն տեղում]</ref>։
[[Պատկեր:Ֆնջան.jpg|400px|մինի| Կարին երգի-պարի համույթը Ֆնջան պարելիս]]
=== «Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթի հաղթանակը ===
[[2011]] թվականի ապրիլի 25-30-ը [[Իսպանիա]]յում տեղի ունեցած ժողովրդական պարերի համաշխարհային մրցույթ-փառատոնում «Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթը «Պար» անվանակարգում արժանացել է առաջին մրցանակի, իսկ «Երաժշտություն» անվանակարգում` 3-րդ մրցանակի:


Մրցույթի կանոնների համաձայն, «Կարինը» ներկայացրել է 8 րոպեանոց պար, որի մեջ ներկայացված են եղել հայկական պարերից ու ծեսերից հատվածներ: «Մրցույթին ներկայացվել էր հայկական պարերի ծաղկաքաղ, որի մեջ գլխավոր տեղում «Յարխուշտա» պարն էր:
Այս մտահոգությամբ ահա՝ Գագիկը լուծեց [[Կարին|Կարնոյ]], [[Ախալքալաք]]ի և [[Ախալցխա]]յի պարարվեստին և երգարվեստին նոր շունչ տալու, այն ժողովրդին վերադարձնելու գործին և փորձեց գիտական ընթացք տալ արվելիք գործին։


== Ֆիլմերի հեղինակ ==
Լրջորեն ուսումնասիրելով մեծն [[Կոմիտաս]]ի, ազգագրագետ [[Սրբուհի Լիսիցյան|Սրբուհի Լիսիցեանի]], պարագետ [[Վահրամ Արիստակեսյան]]ի ժառանգությունները՝ համոզվեց, որ այդ ուսումնասիրությունները պետք է զուգորդել նաև բանահավաքչական աշխատանքներով։ Համերգային գործունեությունը փոխարինվեց բանահավաքչական աշխատանքով.
Հեղինակն է՝
* «Մեծավորը» փաստա-վավերագրական ֆիլմի ([[1998]]) ,
* «Ուխտագնացություն երգով» երաժշտական ֆիլմի ([[2005]])
* «Սասնա ծռեր» ([[2005]]) տեսապատման համահեղինակը,
* «Հավատո վերածնունդ» ([[2009]])
* «Արարատից Եվրոպա» ([[2012]]) փաստա-վավերագրական ֆիլմերի սցենարների հեղինակը:


== Ներդրում ==
Գինոսյանը, շրջելով գյուղից գյուղ, հավաքելով, վերականգնելով և գրառելով բազում պարեր, կորստյան վտանգից փրկեց Կարնո և Ջավախք աշխարհների բազում պարեր, ծագումով բազում կարնեցի մեծահասակներ անմահացան տեսաժապավենների վրայ՝ միաժամանակ դառնալով հարուստ ազգագրական արխիվ։
=== Կրթադաստիարակչական հիմնադրամ===

[[2010]] թվականին հանդիսանալով «Հայ ասպետ» կրթադաստիարակչական հիմնադրամի հայ ավանդական պարի փորձագետ՝ հեղինակել է հայ իրականության մեջ Հայկական պարի առաջին DVD-պարուսույցը:




====«Ծովակ» և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի հիմնադիր ([[2001]] թ.)====

Ինքնըստինքյան պահանջ էր առաջանում ստեղծելու ազգային երգի-պարի խումբ, որն ի վերջո իրականություն դարձավ սկզբում «Ծովակ» մանկապատանեկան, ապա և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի տեսքով։

[[2011]] թվականին Գագիկ Գինոսյանի ղեկավարած «Կարինը» Հայաստանի Հանրապետութիւնն առաջին անգամ ներկայացնելով [[Իսպանիա|Սպանիայում]] [[1985]] թ.-ից ի վեր անցկացուող ազգային պարերի ԺԴ.րդ համաշխարհային մրցույթ-փառատոնին՝ պարերի անվանակարգում զբաղեցրել է հաղթական առաջին տեղը, իսկ երաժշտական նվագակցության անվանակարգում նվաճել է երրորդ մրցանակ, ինչի համար ՀՀ Մշակոյթի նախարարությունը Գագիկ Գինոսյանին՝ «Կարին» աւանդական երգի-պարի խմբի հիմնադրին և գեղարուեստական ղեկավարին, ազգային պարարուեստի զարգացման և տարածման գործում ունեցած զգալի ավանդի համար պարգևատրվել է ՀՀ Մշակոյթի նախարարության Ոսկե մեդալով<ref>[http://awards.mincult.am/1/am/?nid=1516 ՀՀ Մշակոյթի նախարարության ոսկէ մեդալ]</ref>։

[[2012]] թ. «Ծովակ» մանկապատանեկան ավանդական երգի-պարի խմբի հետ արժանացել է 3-րդ մրցանակի Թուրքմենստանի նախագահի կազմակերպած ավանդական պարերի մանկապատանեկան միջազգային մրցույթում:





===Ազգագրության Թատերական Բեմադրություն===

[[2007]] թվականին հիմնել է Ազգագրության թատրոն և իր ղեկավարած «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի հետ բեմադրել է իր հեղինակած և հայ հանդիսատեսի դատին է հանձնել ազգագրության թատրոնի երեք ներկայացում՝ «Հայոց երգի հայրիկը»՝ նվիրված Հայրիկ Մուրադյանին, «Խնկահոտ Էրգիր», ուր երկիրը կորցրած պապն այն կտակում է իր թոռանը։

Երրորդ նմանատիպ նմուշը [[2009]] թվականին ՀՀ Մշակոյթի նախարարության աջակցությամբ բեմադրված «Վարք հայոց» ներկայացումն էր, որի հիմքում [[Պարույր Սևակ|Պարոյր Սևակի]] «Եվ այր մի [[Մաշտոց]] անուն» պոեմն էր՝ համեմված ազգային գաղափարախոս [[Գարեգին Նժդեհ]]ի գաղափարներով <ref>[http://www.armar.am/?p=5533 «Մեր պապերը պարում էին, ինչպես կռվիի դաշտում»]</ref>։ և [[2014]] թվականին բեմադրել «Խաչ պատերազմի» հեղինակային ներկայացումը:


===Ֆիլմերի Հեղինակ===

«Մեծավորը» փաստավավերագրական ֆիլմի ([[1998]]) հեղինակն է, «ՈՒխտագնացություն երգով» երաժշտական ֆիլմի ([[2005]]) և «Սասնա ծռեր» ([[2005]]) տեսապատման համահեղինակը, «Հավատո վերածնունդ» ([[2009]]) և «Արարատից Եվրոպա» ([[2012]]) փաստավավերագրական ֆիլմերի սցենարների հեղինակը:


==Կրթական Ասպարեզ և Ներդրում==
===Կրթադաստիարակչական Հիմնադրամ===

2010 թ. Հանդիսանալով «Հայ ասպետ» կրթադաստիարակչական հիմնադրամի հայ ավանդական պարի փորձագետ՝ հեղինակել է հայ իրականության մեջ Հայկական պարի առաջին DVD-պարուսույցը:


«Ինստիգեյթ» կազմակերպության կողմից ստեղծված Սրբուհի Լիսիցյանի Կինետոգրաֆիայի (շարժումների գրառում) համակարգի` պարերի գրառման, համակարգչային «Կաքավագիր» ծրագրի համահեղինակն է (2014):
«Ինստիգեյթ» կազմակերպության կողմից ստեղծված Սրբուհի Լիսիցյանի Կինետոգրաֆիայի (շարժումների գրառում) համակարգի` պարերի գրառման, համակարգչային «Կաքավագիր» ծրագրի համահեղինակն է (2014):


=== ՀՀ կրթության և գիտության նախարարություն ===

===ՀՀ կրթության և գիտության նախարարություն===
ՀՀ կրթության և գիտության նախարարության մշակույթի կենտրոնի պարուսույցն է:
ՀՀ կրթության և գիտության նախարարության մշակույթի կենտրոնի պարուսույցն է:


Տող 171. Տող 166.
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ ու պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ ու պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):


== Ստեղծագործություններ ==
Ռազմագիտութեանն ու մշակութային գործունեությանը զուգահեռ՝ Գագիկ Գինոսյանը նաև ստեղծագործում է:


[[2000]] թվականին արժանացել է [[Ավետիք Իսահակյան]]ի անվան երիտասարդ ստեղծագործողների հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի:
===Երևանի Թատրոնի և Կինոյի Պետական Ինստիտուտ===


===«Այբ» Կրթական Հիմնադրամ===



==Ստեղծագործություններ==





Ռազմագիտութեանն ու մշակութային գործունէութեանը զուգահեռ՝ Գագիկ Գինոսեանը նաև ստեղծագործում է։

2000 թ. արժանացել է [[Ավետիք Իսահակյան|Աւետիք Իսահակեանի]] անուան երիտասարդ ստեղծագործողների հանրապետական գրական մրցոյթի 1-ին մրցանակի։


2006 թ. լոյս է տեսել Գինոսեանի անդրանիկ «'''Ողջո՜յն, տղե՛րք'''» գիրքը, որում ընդգրկուած են հեղինակի արձակ բանաստեղծութիւնները, աֆորիզմները, ինչպէս նաև հրապարակախօսական յօդուածներն ու նոթերը Արցախեան պատերազմի մասին։ Գիրքը նուիրուել է «զանոնց, ովքեր գերեզմանին մէջ ննջելով, իրենց գլխուն ներքև դրին բարձը, ովքեր իջան գերեզման՝ մի լուսավառ հաւատքով, որ իրենց աճիւնէն նոր շանթանման հերոսներ պիտի ծնին», մասնաւորապէս՝ հեղինակի հրամանատարներին՝ Լէոնիդ Ազգալդեանին, Ալեքսանդր Թամանեանին և «բոլոր իմ ընկերներին, ում մահուամբ կերտուեց Հայաստանի անմահութիւնը» <ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=2}}</ref>։



==Հանրային Գործունեություն==



===«Շանթ» Հեռուստառադիոըներություն===

[[1997]]-[[1999]] թվականներին աշխատել է «[[Շանթ ՀԸ|Շանթ]]» հեռուստառադիոընկերությունում՝ որպես Երևանյան մասնաճյուղի տնօրեն։


===«ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ.am» Հայկական Լրատվական Ռադիո===

«Հայու տեսակ» հաղորդաշարի հեղինակ, սկսած 2013 փետրվարից<ref>[http://lratvakan.am/?cat=40&l=am «Հայու տեսակ. Գագիկ Գինոսյանի հեղինակային հաղորդաշարը»]</ref>





==Շքանշաններ և Պարգևներ==

1997 - «[[Արծիվ-մահապարտներ|Արծիվ Մահապարտներ]]» հուշամեդալ, ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան|Վազգեն Սարգսյանի]] հրամանագրով

1998 - [[Արիության մեդալ (Հայաստան)|ՀՀ «Արիության»]] ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով

2000 - Երիտասարդ ստեղծագործողների Ա. Իսահակյանի անվան Հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի.

2005 - [[Հայաստանի երկրապահ (հուշամեդալ)|«Հայաստանի երկրապահ»]] հուշամեդալ

2007 - «Արծիվ» մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսյան» շքանշան

2007 - ԱՊՀ ՊՄՏԿՄ(СОСТО СНГ- նախկին ДООСАФ) «Վաստակի համար» (За заслуги) շքանշան

2008 - ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսյան» մեդալ

2011 - [[Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ|ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ]]

2011 - ՀՀ Մշակոյթի Նախարարության բարձրագույն ոսկե մետալ


2006 թվականին լույս է տեսել Գինոսյանի անդրանիկ «'''Ողջո՜յն, տղե՛րք'''» գիրքը, որում ընդգրկված են հեղինակի արձակ բանաստեղծութիւնները, աֆորիզմները, ինչպես նաև հրապարակախոսական հոդվածներն ու նյութերը Արցախյան պատերազմի մասին: Գիրքը նվիրվել է՝
2012 - [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության «Մարտական ծառայություն» մեդալ|ԼՂՀ «Մարտական ծառայության»]]
{{քաղվածք|«նրանց, ովքեր գերեզմանի մէջ ննջելով, իրենց գլխուն ներքև դրին բարձը, ովքեր իջան գերեզման՝ մի լուսավառ հավատքով, որ իրենց աճյունները նոր շանթանման հերոսներ պիտի ծնին», մասնավորապես՝ հեղինակի հրամանատարներին՝ Լեոնիդ Ազգալդյանին, Ալեքսանդր Թամանյանին և «բոլոր իմ ընկերներին, ում մահվամբ կերտվեց Հայաստանի անմահությունը»<ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=2}}</ref>:}}


== Հանրային Գործունեություն ==
2012 - «Գարեգին Նժդեհ»
=== «Շանթ» Հեռուստառադիոըներություն ===
[[1997]]-[[1999]] թվականներին աշխատել է «[[Շանթ ՀԸ|Շանթ]]» հեռուստա-ռադիոընկերությունում՝ որպես Երևանյան մասնաճյուղի տնօրեն:


=== «ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ.am» Հայկական Լրատվական Ռադիո ===
2012 - ՀՀ ՊՆ «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» հոբելյանական մեդալ
«Հայու տեսակ» հաղորդաշարի հեղինակ, սկսած [[2013]] [[փետրվար]]ից<ref>[http://lratvakan.am/?cat=40&l=am «Հայու տեսակ. Գագիկ Գինոսյանի հեղինակային հաղորդաշարը»]</ref>:


== Շքանշաններ և պարգևներ ==
2013 - «Երևան քաղաքի մշակույթի պատվավոր գործիչ» մեդալ
Գագիկ Գինոսեանը [[1997]] թվականին ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան]]ի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ Մահապարտներ հուշամեդալով», իսկ [[1998]] թվականին՝ ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով «Արիության» մեդալով:


Պարգևատրվել է նաև ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսեան» մեդալով, Արծիվ Մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսեան» շքանշանով, ԱՊՀ ՄՏՊԿՄ-ի «''За заслуги''» շքանշանով և այլ մեդալներով:
2015 - «Երախտագիտություն» մեդալ


* 1997 - «[[Արծիվ-մահապարտներ|Արծիվ Մահապարտներ]]» հուշամեդալ, ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան|Վազգեն Սարգսյանի]] հրամանագրով
* 1998 - [[Արիության մեդալ (Հայաստան)|ՀՀ «Արիության»]] ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով
* 2000 - Երիտասարդ ստեղծագործողների Ա. Իսահակյանի անվան Հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի.
* 2005 - [[Հայաստանի երկրապահ (հուշամեդալ)|«Հայաստանի երկրապահ»]] հուշամեդալ
* 2007 - «Արծիվ» մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսյան» շքանշան
* 2007 - ԱՊՀ ՊՄՏԿՄ(СОСТО СНГ- նախկին ДООСАФ) «Վաստակի համար» (За заслуги) շքանշան
* 2008 - ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսյան» մեդալ
* 2011 - [[Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ|ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ]]
* 2011 - ՀՀ Մշակոյթի Նախարարության բարձրագույն ոսկե մետալ
* 2012 - [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության «Մարտական ծառայություն» մեդալ|ԼՂՀ «Մարտական ծառայության»]]
* 2012 - «Գարեգին Նժդեհ»
* 2012 - ՀՀ ՊՆ «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» հոբելյանական մեդալ
* 2013 - «Երևան քաղաքի մշակույթի պատվավոր գործիչ» մեդալ
* 2015 - «Երախտագիտություն» մեդալ:


== Ծանոթագրություններ ==
== Աղբյուրներ ==
{{Reflist}}
{{ծանցանկ}}


==Արտաքին յղումներ==
==Արտաքին հումներ==
* [http://karin.javakhkmusic.com/ Ջաւախքի երգարան]
* [http://karin.javakhkmusic.com/ Ջավախքի երգարան]
* [http://gginosyan.livejournal.com/ «Գագիկ Գինոսեանի մատեանը»]
* [http://gginosyan.livejournal.com/ «Գագիկ Գինոսյանի մատյանը»]
* [http://www.karinfolk.am/ «Կարին» աւանդական երգի-պարի խմբի պաշտօնական կայքէջը]
* [http://www.karinfolk.am/ «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի պաշտոնական կայք էջը]
* [http://www.youtube.com/watch?v=5YRrU6ft86I Սպարապետ Վազգէն Սարգսեանի օգոստոսեան մարտակոչի տեսագրութիւնը]
* [http://www.youtube.com/watch?v=5YRrU6ft86I Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի օգոստոսյան մարտակոչի տեսագրութունը]
* [http://www.youtube.com/watch?v=kUeiCrE21Ws Գագիկ Գինոսեանը Եարխուշտա պարելիս]
* [http://www.youtube.com/watch?v=kUeiCrE21Ws Գագիկ Գինոսյանը Եարխուշտա պարելիս]
* [http://masis.tv/component/option, com_afm/pid,124/vfile,1211/lang, hy/ «Արարման խորհուրդ» հաղորդաշար]
* [http://masis.tv/component/option «Արարման խորհուրդ» հաղորդաշար]
* Գագիկ Գինոսեանը՝ «Կռուախնձոր» հաղորդաշարի հիւր [http://www.youtube.com/watch?v=H_vRCQdO4jE Մասն Ա.ին], [http://www.youtube.com/watch?v=2K1VQrsdPMM մասն Բ.րդ]
* Գագիկ Գինոսյանը՝ «Կռուախնձոր» հաղորդաշարի հիմնադիր [http://www.youtube.com/watch?v=H_vRCQdO4jE Մասն Ա.ին], [http://www.youtube.com/watch?v=2K1VQrsdPMM մասն Բ.րդ]


{{DEFAULTSORT:Գինոսեան, Գագիկ}}
{{DEFAULTSORT:Գինոսեան, Գագիկ}}

16:34, 26 Նոյեմբերի 2015-ի տարբերակ

Գագիկ Գինոսյան
Դիմանկար
Ազգային պարարվեստի գործիչ,
բանահավաք, գրող,
ՀՀ մշակույթի վաստ. գործիչ
«Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի
հիմնադիր և գեղարվեստական ղեկավար
Ծնվել էօգոստոսի 3, 1966 (57 տարեկան)
ԾննդավայրԱխալցխա, Վրաստան Վրացական ԽՍՀ
Մահացել էփետրվարի 6, 2024(2024-02-06)[1] (57 տարեկան)
Քաղաքացիություն{{{2}}} ԽՍՀՄ→
{{{2}}} Հայաստան
Ազգությունհայ
Մայրենի լեզուհայերեն
ԿրոնՀայ Առաքելական Եկեղեցի
ԿրթությունՎիստրել և ՀԱՊՀ
Ազդվել էՀայրիկ Մուրադյան
Գարեգին Նժդեհ
Երկեր«Ողջո՜յն, տղե՛րք»
ՄասնագիտությունԿիբեռնետիկ
ԱմուսինՆելլի Սարգսյան
ԾնողներՄարտիրոս Գինոսյան
Ծովինար Թորոյեան-Գինոսյան
Պարգևներ և
մրցանակներ		ՀՀ մշակույթի վաստակաւոր գործիչ
Արծիվ Մահապարտներ հուշամեդալ
Արիության մեդալ
Մշակույթի նախարարության Ոսկե մեդալ
ԵրեխաներԱնի Գինոսյան, Ծովինար Գինոսյան
 Gagik Ginosyan Վիքիպահեստում

Գագիկ Մարտիրոսի Գինոսյան (օգոստոսի 3, 1966, Ախալցխա, Վրացական ԽՍՀ), ազգային պարարվեստի երախտավոր գործիչ, հասարակական գործիչ, մասնագիտությամբ՝ կիբեռնետիկ, արցախյան պատերազմի մասնակից:

Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը: «Կարինի» շրջանակներում շարունակում է զբաղվել ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով Մեծ Հայքի տարբեր գավառների պարերը:

Կենսագրություն

Ծնվել է օգոստոսի 3, 1966, Վրաստանի հայաշունչ Ախալցխա քաղաքում, տոհմիկ Կարնեցու ընտանիքում:

1982 թվականին էքստերն կարգով հանձնելով քննությունները, ժամկետից մեկ տարով շուտ ավարտել է դպրոցը:

Մեկ տարի աշխատել է Ախալցխայի Շարժական մեխանիզացված շարասյունում որպես բանվոր:

1983 թվականին ընդունվել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի «Տեխնիկական կիբեռնետիկա» ֆակուլտետի «Ավտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա» բաժինը:

1985-1987 թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակում:

1990 թվականին ավարտել է բուհը և ստացել ինժենեև-կիբեռնետիկի որակավորում: Նույն թվին ընդունվել է Երևանի ֆիզիկայի ինստիտուտի ռելյատիվիստիկ մասնիկների լաբորատորիայի ավագ գիտաշխատող:

Երկար տարիներ պարում է «Վան» և «Ակունք» ազգագրական համույթներում:

Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:

Կրթություն

1972-1982 թվականներին սովորել և ավարտել է Հովհաննէս Թումանյանի անվան Ախալցխայի №3 հայկական միջնակարգ դպրոցը (նախկինում՝ Կարապետյան վարժարան՝ հիմնադրված 1830 թվականին:

1982 թվականին աշխատանքի է անցել հայրենի Ախալցխայի №3 Շարժական մեխանիզացված շարասյունում:

1983 թվականին ընդունվել է Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի (ներկայիս՝ Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան) կիբեռնետիկայի ֆակուլտետի աուտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա բաժինը:

Ճարտարագիտական ուսումը շարունակել է Խորհրդային բանակից զորացրվելուց հետո՝ 1987 թվականից և ավարտել է 1990 թվականին:

1995-1996 թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության Մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» Բարձրագոյն Սպայական Դասընթացը: Ստացել է Գնդի և Բրիգադի հրամանատարի որակավորում:

Մարտական ուղին

1985-1987 թվականներին զորակոչվել է Խորհրդային բանակ և ծառայել Զաբայկալյան շրջանում՝ Չիտա քաղաքում:

Արցախյան պատերազմի բորբոքման առաջին օրերից նախապատրաստվել է մեկնելու ռազմաճակատ:

Արցախի ինքնապաշտպանական մարտերում եղել է Լեոնիդ Ազգալդյանի հրամանատարությամբ գործող «Ազատագրական բանակ» ջոկատի ռազմիկ, ապա 1992 թվականի օգոստոսին սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի զորակոչով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում: Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ:

1992 թվականին մասնակցել է Արցախյան ազատամարտին, Ալեքսանդր Թամանյան կրտսերի գլխավորած «X» (իքս) գաղտնի ջոկատի կազմում ընդգրկվում Մահապարտների «Արծիվ» գումարտակ:

Ոչնչացրել է թշնամու երկու տանկ, մասնակցել հայկական նորաստեղծ զենքի փորձարկմանը: Մասնակցել է Մարտակերտի, Ասկերանի, Մարտունու, Լաչինի ազատագրական մարտերին:

1993 թվականին մասնակցել է Քելբաջարի շրջանի ազատագրմանը:

Զինադադարից հետո՝ 1994 թվականից ծառայել է Հայկական բանակում՝ որպես սպա:

1994-1996 թվականներին ծառայել է Հայկական բանակում, հատուկ նշանակության առանձին գումարտակում:

1995-1996 թվականներին սովորել և ավարտել է Մոսկվայի մարշալ Շապոշնիկովի անվան դաշտային Ռազմական ակադեմիան, ստանալով գնդի և բրիգադի հրամանատարի որակավորում:

1996 թվականին իր դիմումի համաձայն զորացրվել է Հայկական բանակից, սակայն ռազմագետի կոչմանն ամբողջությամբ հրաժեշտ չի տվել:

2001-2008 թվականներին աշխատել է Պերո Եավորովի անվան № 131 միջնակարգ դպրոցում՝ որպես զինղեկ:

Տոհմ

Գագիկ Գինոսյանը սերում է հայոց հինավուրց Կարին քաղաքից մի քանի կիլոմետր հյուսիս-արևմուտք գտնվող Եղեգիս (թրքական արտասանությամբ՝ Իլիջան) փոքրիկ քաղաքից, ուր հաստատված է եղել Գինոսենց տոհմը:

1829 թվականին Ադրիանապոլսի պայմանագրով ծանր ռազմական և միջազգային կացության մեջ հայտնված Ռուսական կայսրությունը հարկադրված օսմանեան կայսրությանը վերադարձրեց նրանից գրաված հայկական քաղաքներն ու գյուղերը:

Հաշտութիյունից հետո, կայսրության լծի տակ մնացած և պատերազմի ընթացքում ռուսներին օգնած հայերի անվտանգությունն ապահովելու պատրվակով՝ Ռուսական կայսրությունը կազմակերպում է արևմտահայերի վերաբնակեցում նոր գրաված Արևելեան Հայաստան: Նախկին իլիջանցիները հաստատվում են Ախալցխայի Ծուղրութ գյուղում:

Այդ ճակատագիրն է վիճակվել նաև Գինոսենց տոհմին: Պետք է ենթադրել, որ տոհմն ունի հնամենի պատմություն՝ կապված նրա հունաբան անուան հետ՝ հունարեն՝ γέν+ος, իմա՝ «բարեծնունդ»:

Ինքն իր ծագման մասին այսպես է գրել.

Ծանոթանանք... Ես կարնեցու տոհմիկ ժառանգ,

Ազգանունս մի տոհմածառ, իսկ անունս՝ նոր գաղտնագիր,

Մնացածը ամենը թող ինքն իր համար հայտնագործի:

Մեկի համար՝ անհաս գագաթ, մյուսի համար՝ սարսափի վիհ...[2]

Աշխատանք

1996-1999 թվականներին աշխատել է Գյումրի «Շանթ» հեռուստառադիո ընկերության երևանյան գրասենյակի տնօրեն: Հիմնադրել է «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:

Զբաղվում է ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով Մեծ Հայկի տարբեր գավառների պարերը, մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ազգագրական պարեր: Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ և պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):

Հեղինակն է «Ողջո՜յն, տղե՛րք...» (2006) արձակ բանաստեղծությունների, հրապարակախոսական հոդվածների և նյութերի ժողովածուներիի, «Հայկական պար – DVD պարուսույց»-ի:

Բեմադրել է «Հայոց երգի Հայրիկը», «Խնկահոտ Էրգիր», «Վարք հայոց» և «Խաչ պատերազմի» ներկայացումները:

Մշակույթային գործունեություն

Կարին համույթը պարում է Ծաղկաձոր

Ավանդական երգ ու պար

«Վան» և «Ակունք»

Գագիկ Գինոսյանն 1987 թվականից սկսել է պարել Հայրիկ Մուրադյանի ստեղծած «Վան» ազգագրական խմբում: Այդ մասին ինքը՝ Գագիկ Գինոսյանը, պատմում է, որ պարի հետ իրեն կապել է իր ուսանողական ընկերը, ում սիրած աղջիկը հաճախում էր պարի խմբակի: Ընկերոջ խնդրանքով՝ Գագիկն ընկերակցել է զույգին՝ հույս ունենալով, որ պարուսույցն իրեն չի ընդունի: Սակայն պարուսույց Հայրիկ Մուրադյանն իր մարգարեական հեռատեսութեամբ Գագիկին ընդմիշտ կապել է պարերին[3]:

1987-2001 թվականներին «Վան», «Անդովկ», «Ակունք» խմբերի համերգային ծրագրերի շրջանակներում մասնակցել է արտերկրեա մի քանի շրջագայությունների և դարձել 4 տարբեր միջազգային փառատոնների դափնեկիր՝ 1996 թվականից Իտալիայի Լիկատա քաղաքում երրորդ միջազգային և Պիետրապերցիա քաղաքի փառատոններում, 1999 թվականին Ռումինիայի Եասսի քաղաքում հինգերորդ միջազգային «Կատալինա» և Խորվաթիայի Կառլովաց քաղաքում՝ ԻՒՆԵՍԿՕ-յի նշանաբանի տակ անցկացուող երկրորդ միջազգային փառատոններում:

«Ծովակ» և «Կարին»

Կոմիտասի շորորը «Կարին» համույթի կատարմամբ

«Ծովակ» և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի հիմնադիր (2001):

Ինքնստինքյան պահանջ էր առաջանում ստեղծելու ազգային երգի-պարի խումբ, որն ի վերջո իրականություն դարձավ սկզբում «Ծովակ» մանկապատանեկան, ապա և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի տեսքով:

2011 թվականին Գագիկ Գինոսյանի ղեկավարած «Կարինը» Հայաստանի Հանրապետութիւնն առաջին անգամ ներկայացնելով Իսպանիայում 1985 թվականից ի վեր անցկացվող ազգային պարերի ԺԴ-րդ համաշխարհային մրցույթ-փառատոնին՝ պարերի անվանակարգում զբաղեցրել է հաղթական առաջին տեղը, իսկ երաժշտական նվագակցության անվանակարգում նվաճել է երրորդ մրցանակ, ինչի համար ՀՀ Մշակոյթի նախարարությունը Գագիկ Գինոսյանին՝ «Կարին» աւանդական երգի-պարի խմբի հիմնադրին և գեղարվեստական ղեկավարին, ազգային պարարվեստի զարգացման և տարածման գործում ունեցած զգալի ավանդի համար պարգևատրվել է ՀՀ Մշակոյթի նախարարության Ոսկե մեդալով[4]:

2012 թվականին «Ծովակ» մանկապատանեկան ավանդական երգի-պարի խմբի հետ արժանացել է 3-րդ մրցանակի Թուրքմենստանի նախագահի կազմակերպած ավանդական պարերի մանկապատանեկան միջազգային մրցույթում:

Մտահոգություններ և ուսումնասիրություններ

Երկար տարիներ աշակերտելով հայ ազգային անաղարտ արվեստի զարթոնքի նահապետ Հայրիկ Մուրադյանին՝ Գագիկ Գինոսյանը խորապես զգաց Հայաստանի տարբեր գավառների, հատկապես՝ Կարնո, Ախալցխայի, Ախալքալաքի, ազգագրական պարերի գրեթե ի սպառ բացակայությունը, ինչը սպառնալից կերպարանքներ էր ընդունում: Այս մտահոգությունը Գագիկն ուներ դեռ ուսանողական տարիներից, ինչն իր արտահայտությունն է գտել նրա արձակ բանաստեղծություններից մեկի մեջ.

«Ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ հանկարծ պարը գրաբար դառնա»[5]:

Այս մտահոգությամբ ահա՝ Գագիկը լուծեց Կարնոյ, Ախալքալաքի և Ախալցխայի պարարվեստին և երգարվեստին նոր շունչ տալու, այն ժողովրդին վերադարձնելու գործին և փորձեց գիտական ընթացք տալ արվելիք գործին:

Լրջորեն ուսումնասիրելով մեծն Կոմիտասի, ազգագրագետ Սրբուհի Լիսիցեանի, պարագետ Վահրամ Արիստակեսյանի ժառանգությունները՝ համոզվեց, որ այդ ուսումնասիրությունները պետք է զուգորդել նաև բանահավաքչական աշխատանքներով: Համերգային գործունեությունը փոխարինվեց բանահավաքչական աշխատանքով:

Գինոսյանը, շրջելով գյուղից գյուղ, հավաքելով, վերականգնելով և գրառելով բազում պարեր, կորստյան վտանգից փրկեց Կարնո և Ջավախք աշխարհների բազում պարեր, ծագումով բազում կարնեցի մեծահասակներ անմահացան տեսաժապավենների վրայ՝ միաժամանակ դառնալով հարուստ ազգագրական արխիվ:

Ազգագրության թատերական բեմադրություն

2007 թվականին հիմնել է Ազգագրության թատրոն և իր ղեկավարած «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի հետ բեմադրել է իր հեղինակած և հայ հանդիսատեսի դատին է հանձնել ազգագրության թատրոնի երեք ներկայացում՝ «Հայոց երգի հայրիկը»՝ նվիրված Հայրիկ Մուրադյանին, «Խնկահոտ Էրգիր», ուր երկիրը կորցրած պապն այն կտակում է իր թոռանը:

Երրորդ նմանատիպ նմուշը 2009 թվականին ՀՀ Մշակոյթի նախարարության աջակցությամբ բեմադրված «Վարք հայոց» ներկայացումն էր, որի հիմքում Պարոյր Սևակի «Եվ այր մի Մաշտոց անուն» պոեմն էր՝ համեմված ազգային գաղափարախոս Գարեգին Նժդեհի գաղափարներով[6] և 2014 թվականին բեմադրել «Խաչ պատերազմի» հեղինակային ներկայացումը:

Ձեռքբերումներ

Կարին երգի-պարի համույթը Ֆնջան պարելիս

«Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթի հաղթանակը

2011 թվականի ապրիլի 25-30-ը Իսպանիայում տեղի ունեցած ժողովրդական պարերի համաշխարհային մրցույթ-փառատոնում «Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթը «Պար» անվանակարգում արժանացել է առաջին մրցանակի, իսկ «Երաժշտություն» անվանակարգում` 3-րդ մրցանակի:

Մրցույթի կանոնների համաձայն, «Կարինը» ներկայացրել է 8 րոպեանոց պար, որի մեջ ներկայացված են եղել հայկական պարերից ու ծեսերից հատվածներ: «Մրցույթին ներկայացվել էր հայկական պարերի ծաղկաքաղ, որի մեջ գլխավոր տեղում «Յարխուշտա» պարն էր:

Ֆիլմերի հեղինակ

Հեղինակն է՝

  • «Մեծավորը» փաստա-վավերագրական ֆիլմի (1998) ,
  • «Ուխտագնացություն երգով» երաժշտական ֆիլմի (2005)
  • «Սասնա ծռեր» (2005) տեսապատման համահեղինակը,
  • «Հավատո վերածնունդ» (2009)
  • «Արարատից Եվրոպա» (2012) փաստա-վավերագրական ֆիլմերի սցենարների հեղինակը:

Ներդրում

Կրթադաստիարակչական հիմնադրամ

2010 թվականին հանդիսանալով «Հայ ասպետ» կրթադաստիարակչական հիմնադրամի հայ ավանդական պարի փորձագետ՝ հեղինակել է հայ իրականության մեջ Հայկական պարի առաջին DVD-պարուսույցը:

«Ինստիգեյթ» կազմակերպության կողմից ստեղծված Սրբուհի Լիսիցյանի Կինետոգրաֆիայի (շարժումների գրառում) համակարգի` պարերի գրառման, համակարգչային «Կաքավագիր» ծրագրի համահեղինակն է (2014):

ՀՀ կրթության և գիտության նախարարություն

ՀՀ կրթության և գիտության նախարարության մշակույթի կենտրոնի պարուսույցն է:

Հայաստանի անկախության 20-ամյակի կապակցությամբ ՀՀ նախագահի հրամանագրով արժանացել է ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ կոչման:

Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ ու պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):

Ստեղծագործություններ

Ռազմագիտութեանն ու մշակութային գործունեությանը զուգահեռ՝ Գագիկ Գինոսյանը նաև ստեղծագործում է:

2000 թվականին արժանացել է Ավետիք Իսահակյանի անվան երիտասարդ ստեղծագործողների հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի:

2006 թվականին լույս է տեսել Գինոսյանի անդրանիկ «Ողջո՜յն, տղե՛րք» գիրքը, որում ընդգրկված են հեղինակի արձակ բանաստեղծութիւնները, աֆորիզմները, ինչպես նաև հրապարակախոսական հոդվածներն ու նյութերը Արցախյան պատերազմի մասին: Գիրքը նվիրվել է՝

«նրանց, ովքեր գերեզմանի մէջ ննջելով, իրենց գլխուն ներքև դրին բարձը, ովքեր իջան գերեզման՝ մի լուսավառ հավատքով, որ իրենց աճյունները նոր շանթանման հերոսներ պիտի ծնին», մասնավորապես՝ հեղինակի հրամանատարներին՝ Լեոնիդ Ազգալդյանին, Ալեքսանդր Թամանյանին և «բոլոր իմ ընկերներին, ում մահվամբ կերտվեց Հայաստանի անմահությունը»[7]:

Հանրային Գործունեություն

«Շանթ» Հեռուստառադիոըներություն

1997-1999 թվականներին աշխատել է «Շանթ» հեռուստա-ռադիոընկերությունում՝ որպես Երևանյան մասնաճյուղի տնօրեն:

«ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ.am» Հայկական Լրատվական Ռադիո

«Հայու տեսակ» հաղորդաշարի հեղինակ, սկսած 2013 փետրվարից[8]:

Շքանշաններ և պարգևներ

Գագիկ Գինոսեանը 1997 թվականին ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար Վազգեն Սարգսյանի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ Մահապարտներ հուշամեդալով», իսկ 1998 թվականին՝ ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով «Արիության» մեդալով:

Պարգևատրվել է նաև ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսեան» մեդալով, Արծիվ Մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսեան» շքանշանով, ԱՊՀ ՄՏՊԿՄ-ի «За заслуги» շքանշանով և այլ մեդալներով:

  • 1997 - «Արծիվ Մահապարտներ» հուշամեդալ, ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար Վազգեն Սարգսյանի հրամանագրով
  • 1998 - ՀՀ «Արիության» ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով
  • 2000 - Երիտասարդ ստեղծագործողների Ա. Իսահակյանի անվան Հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի.
  • 2005 - «Հայաստանի երկրապահ» հուշամեդալ
  • 2007 - «Արծիվ» մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսյան» շքանշան
  • 2007 - ԱՊՀ ՊՄՏԿՄ(СОСТО СНГ- նախկին ДООСАФ) «Վաստակի համար» (За заслуги) շքանշան
  • 2008 - ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսյան» մեդալ
  • 2011 - ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ
  • 2011 - ՀՀ Մշակոյթի Նախարարության բարձրագույն ոսկե մետալ
  • 2012 - ԼՂՀ «Մարտական ծառայության»
  • 2012 - «Գարեգին Նժդեհ»
  • 2012 - ՀՀ ՊՆ «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» հոբելյանական մեդալ
  • 2013 - «Երևան քաղաքի մշակույթի պատվավոր գործիչ» մեդալ
  • 2015 - «Երախտագիտություն» մեդալ:

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Մահացել է Գագիկ Գինոսյանը
  2. ↑ Գագիկ Գինոսյան, ed. (2006). Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ. Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն. էջ 14. ISBN 99941-48-23-0.
  3. ↑ «Որպէսզի պարը չդառնայ գրաբար»
  4. ↑ ՀՀ Մշակոյթի նախարարության ոսկէ մեդալ
  5. ↑ Նոյն տեղում
  6. ↑ «Մեր պապերը պարում էին, ինչպես կռվիի դաշտում»
  7. ↑ Գագիկ Գինոսյան, ed. (2006). Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ. Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն. էջ 2. ISBN 99941-48-23-0.
  8. ↑ «Հայու տեսակ. Գագիկ Գինոսյանի հեղինակային հաղորդաշարը»

Արտաքին հումներ

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Գագիկ_Գինոսյան&oldid=3736589» էջից