Մասնակից:Նաիրա Ավետիսյան/Ավազարկղ 1

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Ընդհանուր իրավունք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

(Իրավագիտության մեջ հայտնի է նաև որպես դատական նախադեպ, կամ դատավորի ստեղծած օրենք, կամ նախադեպային իրավունք) դատարանների և տրիբունալների որոշումներից բխող իրավունք [1][2][3][4][5][6]։ «Ընդհանուր իրավունքի» բնորոշ հատկանիշը դրա որպես նախադեպ ներկայանալն է: Այն դեպքերում, երբ կողմերի միջև անհամաձայնություն կա իրավունքի վերաբերյալ, ընդհանուր իրավունքի դատարանը հետևում է համապատասխան դատարանների կայացրած նախադեպային որոշումներին և սինթեզում քննվող գործի փաստերին վերաբերելի սկզբունքները: Եթե առկա է համանման վեճը լուծող նախկինում կայացված դատական ակտ, ապա դատարանը սովորաբար պարտավոր է հետևել այդ որոշման մեջ տեղ գտած հիմնավորմանը (ինչը հայտնի է որպես տեսակետն ըստ նախադեպի որոշելու սկզբունք): Այնուամենայնիվ, եթե դատարանը գտնում է, որ քննվող վեճը հիմնովին տարբերվում է նախորդ բոլոր դեպքերից (կոչվում է «առաջին տպավորության հարց»), և բացակայում կամ երկիմաստ են վիճելի իրավահարաբերությունը կարգավորող օրենքի դրույթները, ապա դատավորն իրավասություն և պարտականություն ունի իր ձևով լուծելու վեճը՝ կայացնելով կողմերից մեկի պահանջը բավարարող որոշում[7]: Դատարանը հայտնում է իր տեսակետը որպես որոշման կայացման հիմք, որը նախկինում կայացված որոշումների հետ միասին այդուհետ դառնում է դատարանի և դատավարության կողմերի համար պարտադիր նախադեպ: Ընդհանուր իրավունքը, որպես դատավորների կողմից ընդունված օրենք[8], հակառակ բայց հավասար է այն օրենսդրությանը, որն ընդունվում է օրենսդրական գործընթացով, և այն կարգավորումներին, որոնք սահմանվում են գործադիր իշխանության կողմից (օրենքի այս երկու աղբյուրների միջև փոխգործակցությունը բացատրվում է հոդվածի հետագա շարադրանքում): Վեճն ըստ նախադեպի որոշելու սկզբունքն ընկած է բոլոր ընդհանուր իրավունքի համակարգերի հիմքում, ըստ որի բոլոր դատական ակտերը պետք է կայացվեն միասնական սկզբունքներով այնպես, որ նույնական փաստակազմով վեճերը լուծվեն նույն կանոններով[9]:

Ընդհանուր իրավունքն իր անվանումը ստացել է այն փաստի շնորհիվ, որ «ընդհանուր» էր Անգլիայի բոլոր թագավորական դատարաններում։ Սկիզբ առնելով Անգլիայի թագավորական դատարանների գործունեությունից 1066 թվականին Նորմանյան նվաճմանը հաջորդած դարերում, ընդհանուր իրավունքը հետագայում կիրառվեց Ուելսում և Իռլանդիայում[10]: Բրիտանական կայսրությունը հետագայում տարածեց անգլիական իրավական համակարգն իր հեռավոր գաղութներում, որոնցից շատերն այն պահպանում են մինչ օրս: Այս «ընդհանուր իրավունքի համակարգերը» ծանրակշիռ տեղ են հատկացնում դատական նախադեպին և անգլիական իրավական համակարգից ժառանգված պատճառաբանման ոճին [11][12][13][14]

Աշխարհի իրավական համակարգերը.[15] Վարդագույնի երանգներով նշված են ընդհանուր իրավունքի համակարգի երկրները։

Այսօր աշխարհի բնակչության մեկ երրորդն ապրում է ընդհանուր իրավունքի կամ խառը՝ ընդհանուր և քաղաքացիական իրավունքի իրավական համակարգերում, ներառյալ՝[16] Անտիգուա և Բարբուդա, Ավստրալիա[17][18], Բահամներ, Բանգլադեշ, Բարբադոս[19], Բելիզ, Բոտսվանա , Բուրմա, Կամերուն, Կանադա (ինչպես դաշնային համակարգը, այնպես էլ նրա բոլոր նահանգները, բացառությամբ Քվեբեկի), Կիպրոս, Դոմինիկա, Ֆիջի, Գանա, Գրենադա, Գայանա, Հոնկոնգ, Հնդկաստան, Իռլանդիա, Իսրայել, Ջամայկա, Քենիա, Լիբերիա, Մալայզիա, Մալթա, Մարշալյան կղզիներ, Միկրոնեզիա, Նամիբիա, Նաուրու, Նոր Զելանդիա, Նիգերիա, Պակիստան, Պալաու, Պապուա Նոր Գվինեա, Ֆիլիպիններ, Սիերա Լեոնե, Սինգապուր, Հարավային Աֆրիկա, Շրի Լանկա, Տրինիդադ և Տոբագո, Միացյալ Թագավորություն (ներառյալ նրա արտերկրյա տարածքները,օրինակ՝ Ջիբրալթարը ), Միացյալ Նահանգները (ինչպես դաշնային համակարգը, այնպես էլ նրա 50 նահանգներից 49-ը), և Զիմբաբվեն: Այս երկրներից որոշներում ընդհանուր իրավունքի համակարգերը տարբեր կերպ են գործում, սակայն բոլոր երկրներում ընդհանուր իրավունքը հանդիսանում է նախադեպային իրավունքի հոմանիշ:

Սահմանումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ընդհանուր իրավունք» տերմինը շատ իմաստներ ունի: Այստեղ ներկայացված առաջին երեքը ամենատարածված իմաստներն են իրավական հասարակության մեջ։ Առօրյա խոսքում երբեմն հանդիպում է նաև նախորդ դարերից փոխանցված իմաստներ։

Ընդհանուր իրավունքը որպես հակադրություն ստատուտային և կարգավորիչ իրավաունքի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընդհանուր իրավունքի առաջին բնորոշումը տրված է «Black's Law» բառարանի 2014 թ.-ի 10-րդ համարում, համաձայն որի՝ Ընդհանուր իրավունքը օրենքների ամբողջությունն է, որը բխում է ոչ թե օրենսդրական ակտերից կամ սահմանադրությունից, այլ դատական որոշումներից։ Հոմանիշ՝ Նախադեպային իրավունք, հականիշ՝ Ստատուտային իրավունք[2]։ Հասկացության այսպիսի սահմանումը տրված է որպես ժամանակակից իրավաբանական բառարանների առաջին սահմանում, բնութագրվում է որպես ամենատարածված իմաստը իրավաբան մասնագետների շրջանում և ամենից հաճախ հանդիպողը դատական ակտերում[1][4][5][20]

Ընդհանուր իրավունքի այս սահմանումը տրված է ըստ օրինաստեղծ իրավասություն ունեցող մարմնի։ Օրինակ,՝ անգլո-ամերիկյան իրավունքի երկրների մեծ մասի իրավունքը ներառում է օրենսդիր մարմնի կողմից ընդունված օրենքները, ենթաօրենսդրական ակտերը (ԱՄՆ-ում) կամ պատվիրակված օրենսդրությունը (Մեծ Բրիտանիայում), որը հրապարակվում է գործադիր իշխանության մարմինների կողմից՝ օրենսդիր մարմնից ստացած իրավաստեղծ լիազորությունների հիման վրա, և ընդհանուր իրավունքը կամ դատական նախադեպը, այսինքն՝ դատարանների (կամ գործակալությունների ներսում գործող քվազի-դատական տրիբունալների) կայացրած որոշումները[21]: Այս սահմանումը հետագայում կարող է տարանջատվել՝

ա) սովորական ընդհանուր իրավունք՝

դատարանի իրավունքն է սահմանելու ավանդական և բացառիկ իրավասությունը, նույնիսկ հինքում ընկած օրենքի կամ ենթաօրենսդրական ակտի բացակայության պայմաններում։ Ասվածի վառ օրինակը մինչև 20-րդ դարը գործած քրեական և քրեական դատավարության օրենսդրությունն է, և նույնիսկ մեր օրերում գործող պայմանագրային օրենսդրության մեծ մասը[22] և խոշտանգումների օրենքը[23][24]

բ) վերահսկիչ ընդհանուր իրավունք՝

դատարական ակտեր են, որոնք վերլուծում, մեկնաբանում և որոշում են այլ մարմինների կողմից հրապարակված օրենսդրական ակտերի օրինականության սահմաններն ու տարբերությունները: Ընդհանուր իրավունքի այս տեսակը, որը երբեմն կոչվում է «սահմանադիր ընդհանուր իրավունք», ներառում է Սահմանադրության, օրենսդրական ակտերի և գերատեսչական ակտերի դատական մեկնաբանությունները և հատուկ փաստերի նկատմամբ օրենքի կիրառումը[1]

Որոշումների հրապարակումը և ինդեքսավորումը էական նշանակություն ունեն ընդհանուր իրավունքի զարգացման համար, ինչն իրականացվում է իրավունքի մասին պետական և մասնավոր հեղինակների կողմից զեկույցներ հրապարակելով[25] : Թեև ընդհանուր իրավունքի համակարգում բոլոր որոշումները նախադեպային են (տարբեր մակարդակներով ու շրջանակներում), սակայն որոշները դառնում են «առաջատար գործեր» կամ առավել հաճախ վկայակոչվող «նշանավոր որոշումներ»։

Ընդհանուր իրավունքի իրավական համակարգերի և ռոմանոգերմանական իրավական համակարգերի տարբերությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Black's Law» բառարանի 10-րդ համարում 2-րդ սահմանմամբ, վեր է հանվում ընդհանուր իրավունքի և կոդիֆիկացված իրավունքի իրավական համակարգերի տարբերությունները[11][12]։ Ընդհանուր իրավունքի համակարգերը մեծ նշանակություն են տալիս դատարանի որոշումներին։ Վերջիններս օրենք են համարվում և օժտված են նույնպիսի իրավաբանական ուժով, ինչպիսին օրենսդրական ակտերն են։ Շուրջ մեկ հազարամյակ շարունակ ընդհանուր իրավական համակարգի դատարաններն իրավունք սահմանելու իրավասություն են ունեցել, նույնիսկ երբ օրենսդրական ակտեր գոյություն չունեին կամ դրանք բովանդակում էին այն ինչ թելադրում էին դատարանները[26]։

Դրան հակառակ, ռոմանոգերմանական իրավական համակարգում դատարանները պարտավոր են գործել բացառապես օրենքի հիման վրա։ Այս իրավական համակարգի դատարանները հակված են դատական նախադեպին ավելի քիչ նշանաություն տալ, ինչը նշանակում է, որ քննվող գործով որոշում կայացնող դատավորն ավելի շատ ազատություն ունի օրենքի դրույթներն ինքնուրույն մեկնաբանելու (ի տարբերություն նույն հանգամաքներում գործը քննող ընդհանուր իրավունքի դատարանների)։ Օրինակ՝ Նապոլեոնյան օրենսգիրքը բացահայտ արգելում էր ֆրանսիացի դատավորներին մեջբերել իրավունքի ընդհանուր սկզբունքները[27]: Ընդհանուր սկզբունքների պահպանության դերը, որը ընդհանուր իրավունքի երկրներում արտահայտված է դատական մեկնաբանություններում, ռոմանոգերմանական իրավական համակարգում լրացվում է գիտական աշխատություններին ավելի մեծ կշիռ տալու միջոցով։

Ընդհանուր իրավունքի համակարգի հիմքում ընկած է Անգլիական իրավունքը, մինչդեռ ռոմանոգերմանական իրավական համակարգի հիմքում Նապոլեոնյան օրենսգրքն է՝ հռոմեական իրավունքի Corpus Juris Civilis-ը[28][29]:

Օրենքի և արդարության իրավունքի (equity) տարբերությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Black's Law» բառարանի 10-րդ համարի 4-րդ սահմանումը տարբերակում է ընդհանուր իրավունքը (կամ պարզապես իրավունքը) արդարության իրավուքնից[30][21][31]: Մինչև 1873 թվականը Անգլիայում գործում էր միմյանց լրացնող երկու դատական համակարգ՝ իրավունքի դատարաններ, որոնք կարող էին քննել միայն վնասների դրամական հատուցման և գույքի նկատմամբ սեփականատիրոջ իրավունքի ճանաչման գործեր, և արդարության դատարաններ (կանցլերական դատարաններ), որոնք պատասխանատվության ենթարկելու (պարտավորեցնել կողմին ի շահ մյուս կողմի կատարել որոշակի գործողություն, դադարեցնել կատարվող գործողությունները, կամ գույք փոխանցել) և գույքի իրավական վիճակը ճանաչելու իրավասություն ունեին: Այս բաժանումը լայն տարածում գտավ շատ գաղութներում, ներառյալ Միացյալ Նահանգները։ Դելավեր, Միսիսիպի, Հարավային Կարոլինա և Թենեսի նահանգներում դեռ գործում են իրավունքի և կանցլերական դատարանները: Նյու Ջերսի նահանգում թեև վերաքննիչ դատարանները միավորված են, սակայն առաջին ատյանի դատարաններում առկա է Կանցլերական բաժին և Իրավական բաժին:

Երկրների և նահանգների մեծ մասը, ներառյալ ԱՄՆ դաշնային համակարգը, տարբեր նպատակներով, միավորել են այդ երկու դատարանները[32][33]։ Ավելին, նախքան դատարանների միավորումը, դրանց մեծ մասին թույլատրվում էր կիրառել օրենքը և արդարության իրավունքը հավասարապես՝ նույնիսկ ակնհայտ տարբեր դատավարական կարգերով: Այնուամենայնիվ, օրենքի և արդարության իրավունքի միջև պատմական տարանջատումը մինչ օրս պահպանում է իր կարևորությունը, երբ հարցը վերաբերում է հետևյալին.

  • գույքի նակատմամբ իրավունքների դասակարգումն ու առաջնահերթության որոշումը, (օրինակ՝ գույքի նակատմամբ միևնույն իրավունքը հաճախ տարբեր կարգավորումներ է ունենում ընդհանուր իրավունքում և արդարության իրավունքում, ուստի սեփականության իրավունքը կարող է պատկանել տարբեր անձանց),
  • անհրաժեշտ է որոշել արդյո՞ք կիրառվում է Միացյալ Նահանգների Սահմանադրության յոթերորդ փոփոխությամբ ընդունված երդվյալ ատենակալների դատավարության իրավունքը (ընդհանուր իրավունքի հայցի լուծման համար անհրաժեշտ փաստի որոշում)[34] թե՞, խնդիրը պետք է որոշվի դատավորի կողմից (խոսքն իրավունքի սահմանման և արդարության իրավունքի բոլոր խնդիրներին վերաբերող հարցերի մասին է),
  • վերաքննիչ ատյանի կողմից ստորադաս ատյանի դատական ակտի վերանայման սահմանները (օրենքի համակարգում վերաքննիչ դատարանի կողմից գործը վերանայվում է «de novo», այսինքն՝ ամբողջությամբ, մինչդեռ արդարության իրավունքում դրանց մեծ մասը վերանայվում են «ողջամտության սահմանազանցման» մասով),
  • պաշտպանության հնարավոր միջոցները և դրանց կիրառման ընթացակարգի կանոնները:

Արդարության իրավունքի դատարանների հիմքում ևս ընկած է ընդհանուր իրավունքում գործող՝ նախադեպի պարտադիրության սկզբունքը:

Պատմական գործածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գոյություն ունեն մի քանի պատմական (արխայիկ) տերմիններ, որոնք թեև մեր օրերում կիրառություն չունեն, սակայն օգնում են վեր հանել «ընդհանուր իրավունքի» էությունը:

Իմաստներից մեկը, որն այժմ արխայիկ է համարվում բայց պատկերացում է տալիս ընդհանուր իրավունքի մասին, վերաբերում է նախաքրիստոնեական իրավական համակարգին,երբ գործել է ինչ-որ միասնական իրավական համակարգ։ Վերջինս Անգլիա էր ներմուծվել Սաքսոնների կողմից մինչև Նորմանների կողմից նվաճվելը[35][36]։

«Ընդհանուր իրավունք» տերմինն այսօր գործածվում է ընդհանուր իրավունքի երկրներում և իմաստով հակասում է կանոնական և հռոմեական իրավունքի համադրությանը (ius commune): Թեև պատմականորեն ius commune-ը վկայակոչվում է մայրցամաքային եվրոպական իրավական համակարգերում, Անգլիայում դրան ընդհանրապես հղում չի կատարվել[37]:

Ըստ «Black's Law» բառարանի 10-րդ հրատարակչություն 3-րդ սահմանման՝ ի տարբերություն հատուկ օրենքի, որն ունի միայն տեղական կիրառություն, ընդհանուր օրենքը գործում է երկրի ողջ տարածքում[38]: Առնվազն 11-րդ դարից և դրան հաջորդող մի քանի դար շարունակ, արքայական դատական համակարգում գոյություն ունեին մի քանի տարբեր շրջաններ, որոնք սպասարկվում էին շրջիկ դատավորների կողմից, ովքեր անցնում էին քաղաքից քաղաք՝ թագավորի ընդունած օրենքներն ապահովելու: «Ընդհանուր իրավունք» տերմինն օգտագործվում էր նկարագրելու օրենքի ընդհանրությունը շրջանների և դրա տարբեր հատվածների միջև: Հատուկ օրենքի տարածվածության տեմպերին համընթաց մեծանում էր դրա նշանակությունը, իսկ տեղական սովորույթներն, ընդհանուր առմամբ, ստորադասվում էին գործող բազմաքանակ օրենքներին[38]:

Պատմականորեն, ինչպես ներկայացնում են հայտնի գրողներ Բլեկսթոունը և Քոքսը, «ընդհանուր իրավունք» տերմինն օրենք էր, որը հիմնված էր ժողովրդի հնագույն և չգրված համընդհանուր սովորույթի վրա[39][40][41][42][43] : «Հնագույն չգրված համընդհանուր սովորույթը» փաստաբանների և դատավորների շրջանում կիրառվում էր վաղնջական ժամանակներից մինչև 19-րդ դարի կեսերը[8] :Սակայն 100 տարի շարունակ փաստաբանների ու դատավորների մեծամասնությունը գիտակցում էր, որ «Հնագույն չգրված համընդհանուր սովորույթ» կոչվածը չի համապատասխանում օրենքի մշակման ու կատարելագործման կարգին, և այն այսօր իրավաբանական մասնագիտությունների շրջանակներում չէ[8][44][45]:

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Garner, Bryan A. (2001) [1995]. A Dictionary of Modern Legal Usage (2nd, revised ed.). New York: Oxford University Press. էջ 177. «In modern usage, common law is contrasted with a number of other terms. First, in denoting the body of judge-made law based on that developed in England… [P]erhaps most commonly within Anglo-American jurisdictions, common law is contrasted with statutory law ...» {{cite book}}: Invalid |ref=harv (օգնություն)
  2. ↑ 2,0 2,1 Black's Law Dictionary – Common law (10th ed.). 2014. էջ 334. «1. The body of law derived from judicial decisions, rather than from statutes or constitutions; [synonym] CASE LAW [contrast to] STATUTORY LAW.» Black's Law Dictionary is the most-used legal dictionary used among legal professionals in the U.S.«U.S. Legal Dictionaries». library.law.yale.edu.
  3. ↑ “The common law is not a brooding omnipresence in the sky, but the articulate voice of some sovereign or quasi sovereign that can be identified,” Southern Pacific Company v. Jensen, 244 U.S. 205, 222 (1917) (Oliver Wendell Holmes, dissenting). By the early 20th century, legal professionals had come to reject any idea of a higher or natural law, or a law above the law. The law arises through the act of a sovereign, whether that sovereign speaks through a legislature, executive, or judicial officer.
  4. ↑ 4,0 4,1 Lloyd Duhaime. «Common Law Legal Definition». duhaime.org. Արխիվացված է օրիգինալից 24 May 2012-ին. Վերցված է 17 March 2012-ին. «Judge-declared law. ...»
  5. ↑ 5,0 5,1 Washington Probate, "Estate Planning & Probate Glossary", Washington (State) Probate, s.v. "common" Արխիվացված 25 Մայիս 2017 Archive-It, 8 December 2008:, retrieved 7 November 2009."1. A law based on a prior court decision"
  6. ↑ For additional cites giving this definition, see the section on the connotations of the term "common law," below.
  7. ↑ Marbury v. Madison, 5 U.S. 137 (1803) ("It is emphatically the province and duty of the judicial department to say what the law is. Those who apply the rule to particular cases, must of necessity expound and interpret that rule. If two laws conflict with each other, the courts must decide on the operation of each.")
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Carpenter, Charles E. (1917). «Court Decisions and the Common Law». Columbia Law Review. 17 (7): 593–607. doi:10.2307/1112172. JSTOR 1112172. (common law court "decisions are themselves law, or rather the rules which the courts lay down in making the decisions constitute law.")
  9. ↑ Karl Llewellyn, The Common Law Tradition: Deciding Appeals at 77–87, Little, Brown, Boston MA (1960)
  10. ↑ Langbein, Lerner & Smith (2009), էջ. 4.
  11. ↑ 11,0 11,1 Black's Law Dictionary – Common law (10th ed.). 2014. էջ 334. «2. The body of law based on the English legal system, as distinct from a civil-law system; the general Anglo-American system of legal concepts, together with the techniques of applying them, that form the basis of the law in jurisdictions where the system applies...»
  12. ↑ 12,0 12,1 Garner, Bryan A. (2001). A Dictionary of Modern Legal Usage (2nd, revised ed.). New York: Oxford University Press. «"common law" is contrasted by comparative jurists to civil law.» {{cite book}}: Invalid |ref=harv (օգնություն)
  13. ↑ Washington Probate, "Estate Planning & Probate Glossary", Washington (State) Probate, s.v. "common law" Արխիվացված 25 Մայիս 2017 Archive-It, 8 December 2008:, retrieved on 7 November 2009. "2. The system of law originated and developed in England and based on prior court decisions, on the doctrines implicit in those decisions, and on customs and usages rather than codified written law. Contrast: CIVIL LAW."
  14. ↑ Charles Arnold-Baker, The Companion to British History, s.v. "English Law" (London: Loncross Denholm Press, 2008), 484.
  15. ↑ Alphabetical Index of the 192 United Nations Member States and Corresponding Legal Systems Արխիվացված 22 Հուլիս 2016 Wayback Machine, Website of the Faculty of Law of the University of Ottawa
  16. ↑ JuriGlobe, Alphabetical Index of the 192 United Nations Member States and Corresponding Legal Systems[1] Արխիվացված 22 Հուլիս 2016 Wayback Machine
  17. ↑ «The Common Law in the World: the Australian Experience» (PDF). W3.uniroma1.it. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 27 July 2011-ին. Վերցված է 30 May 2010-ին.
  18. ↑ Liam Boyle, An Australian August Corpus: Why There is Only One Common Law in Australia, (2015) Bond Law Review, Volume 27.[2] Արխիվացված 31 Հուլիս 2017 Wayback Machine
  19. ↑ «Parliament of Barbados: one of the oldest Constitutions in the Commonwealth». Արխիվացված է օրիգինալից 22 November 2011-ին. Վերցված է 6 November 2011-ին.
  20. ↑ For an example of this usage in a decision of the United States Supreme Court, see the quote from United States v Texas in the section “Interaction of constitutional, statutory and common law” below.
  21. ↑ 21,0 21,1 Salmond 1907, էջ. 32
  22. ↑ E. Allen Farnsworth, Farnsworth on Contracts, § 1.7, Aspen (2004) (although certain fields of contract law have been modified by statute, "judicial decisions [remain] the dominant primary source of contract law.")
  23. ↑ Stuart Speiser, et al., The American Law of Torts, §§ 1:2, 1:5, and 1:6, Thompson Reuters (2013) (describing common law development of tort law in England and the United States, and the "little reluctance [of courts] to overrule (or disapprove statements in) decisions in tort law either now deemed wrong or inadvisedly considered" and disinclination toward any contention that change must be by legislation).
  24. ↑ E.g., Hadley v Baxendale (1854) 9 Exch 341 (defining a new rule of contract law with no basis in statute); Marbury v. Madison, 137 5 U.S. 137 (1803) ("It is emphatically the province and duty of the judicial department to say what the law is.");MacPherson v. Buick Motor Co., 217 N.Y. 382, 111 N.E. 1050 (N.Y. 1916) (discussed elsewhere in this article, adjudicating the tort of negligence that existed in no statute, and expanding the law to cover parties that had never been addressed by statute); Alexander Hamilton, The Federalist, Nos. 78 and 81 (J. Cooke ed. 1961), 521–530, 541–55 ("The interpretation of the laws is the proper and peculiar province of the courts. A constitution, is, in fact, and must be regarded by the judges, as a fundamental law. It therefore belongs to them to ascertain its meaning, as well as the meaning of any particular act proceeding from the legislative body."); see rule against perpetuities for a judicially created law originating in 1682 that governs the validity of trusts and future interests in real property, Rule in Shelley's Case for a rule created by judges in 1366 or before, and life estate and fee simple for rules of real property ownership that were judicially created in the late 12th century as the crown began to give law-making power to courts.
  25. ↑ In the United States, large legal publishers include West Publishing and Lexis. In the UK, examples of private reports are the All England Law Reports and the Lloyd's Law Reports
  26. ↑ It is characteristic of the common law to adopt an approach based "on precedent, and on the development of the law incrementally and by analogy with established authorities". Robinson v Chief Constable of West Yorkshire Police, Supreme Court, [2018] UKSC 4, para.21.[3]
  27. ↑ "5. The judges are forbidden to pronounce, by way of general and legislative determination, on the causes submitted to them." Code of Napoleon, Decree of March 5, 1803, Law 5
  28. ↑ «Description and History of Common Law».
  29. ↑ «The Common Law and Civil Law Traditions». Արխիվացված է օրիգինալից 22 April 2016-ին. Վերցված է 11 June 2016-ին.
  30. ↑ Black's Law Dictionary – Common law (10th ed.). 2014. էջ 334. «4. The body of law derived from law courts as opposed to those sitting in equity.»
  31. ↑ Garner, Bryan A. (2001). A Dictionary of Modern Legal Usage (2nd, revised ed.). New York: Oxford University Press. էջ 177. «Second, with the development of equity and equitable rights and remedies, common law and equitable courts, procedure, rights, and remedies, etc., are frequently contrasted, and in this sense common law is distinguished from equity.» {{cite book}}: Invalid |ref=harv (օգնություն)
  32. ↑ Federal Rule of Civil Procedure, Rule 2 ("There is one form of action—the civil action.") (1938)
  33. ↑ Friedman 2005, էջ. xix
  34. ↑ "In Suits at common law ... the right of trial by jury shall be preserved, and no fact tried by a jury shall be otherwise reexamined in any Court of the United States, than according to the rules of the common law."
  35. ↑ One example of this usage is in a letter from Thomas Jefferson to Dr. Thomas Cooper. Jefferson, Thomas (10 February 1814). «Letter to Dr. Thomas Cooper». Վերցված է 11 July 2012-ին. «Authorities for what is common law may therefore be as well cited, as for any part of the Lex Scripta, and there is no better instance of the necessity of holding the judges and writers to a declaration of their authorities than the present; where we detect them endeavoring to make law where they found none, and to submit us at one stroke to a whole system, no particle of which has its foundation in the common law. For we know that the common law is that system of law which was introduced by the Saxons on their settlement in England, and altered from time to time by proper legislative authority from that time to the date of Magna Carta, which terminates the period of the common law, or lex non scripta, and commences that of the statute law, or Lex Scripta. This settlement took place about the middle of the fifth century. But Christianity was not introduced till the seventh century; the conversion of the first christian king of the Heptarchy having taken place about the year 598, and that of the last about 686. Here, then, was a space of two hundred years, during which the common law was in existence, and Christianity no part of it.»
  36. ↑ Another example of this usage is in another letter of Jefferson, to John Cartright.Jefferson, Thomas (5 June 1824). «Letter To Major John Cartwright». Վերցված է 11 July 2012-ին. «I was glad to find in your book a formal contradiction, at length, of the judiciary usurpation of legislative powers; for such the judges have usurped in their repeated decisions, that Christianity is a part of the common law. The proof of the contrary, which you have adduced, is incontrovertible; to wit, that the common law existed while the Anglo-Saxons were yet Pagans, at a time when they had never yet heard the name of Christ pronounced, or knew that such a character had ever existed.»
  37. ↑ David John Ibbetson, Common Law and Ius Commune p.20 (2001) 978-0-85423-165-2
  38. ↑ 38,0 38,1 Black's Law Dictionary – Common law (10th ed.). 2014. էջ 334.
  39. ↑ For example, encyclopedia.com defines "common law" as "the unwritten law, or lex non scripta, of England. It derived its authority from immemorial usage and 'universal reception throughout the kingdom,' as phrased by Sir William Blackstone (1723–1780) in his Commentaries on the Laws of England (1765–1769) ... Most, however, found it more accurate to describe the system as customary in origin. As Sir Edward Coke (1552–1634) put it in the preface to the eighth volume of his Reports (1600–1615), it was 'the grounds of our common laws' that were 'beyond the memorie or register of any beginning.'"
  40. ↑ Course Hero Aviation Law Quiz defines "common law" as "Law which derives its force and authority from the universal consent and immemorial practice of the people."
  41. ↑ A StudyLib course outline defines "common law" as "That which derives its force and authority from the universal consent and immemorial practice of the people. "
  42. ↑ The Free Dictionary defines "common law" as "The ancient law of England based upon societal customs and recognized and enforced by the judgments and decrees of the courts."
  43. ↑ TheLawDictionary.org gives the definition from Black's Law Dictionary, 2nd edition, without pointing out that the 2nd edition definition from 1910 has been superseded in the tenth, and is now considered obsolete.
  44. ↑ Black's Law Dictionary – Common law (10th ed.). 2014. էջ 334. The "ancient unwritten universal custom" definition was given in 19th-century editions of Black's Law Dictionary ("the common law comprises the body of those principles and rules of action ... which derive their authority solely from usages and customs of immemorial antiquity, or from the judgments and decrees of the courts recognizing, affirming, and enforcing such usages and customs; and, in this sense, particularly the ancient unwritten law of England"), but that definition was removed by the late 20th Century, and remains absent from the 10th Edition.
  45. ↑ Garner, Bryan A. (2001) [1995]. A Dictionary of Modern Legal Usage (2nd, revised ed.). New York: Oxford University Press. էջ 177-78. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (օգնություն) states twelve definitions for "common law," none of which reflect the "ancient unwritten universal custom" view.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Նաիրա_Ավետիսյան/Ավազարկղ_1&oldid=7572385» էջից