Երկնագույն օգոնյոկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Երկնագույն օգոնյոկ
Տեսակհեռուստահաղորդում և ամենամյա միջոցառում
Արտադրող երկիր ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Լեզու(ներ)ռուսերեն
Հեռարձակում
ԱլիքԽՍՀՄ պետական հեռուստառադիոյի կենտրոնական հեռուստատեսություն և Ռոսիա 1
Սկզբնական եթերապրիլի 6, 1962 – 1985

«Երկնագույն օգոնյոկ» (ռուս.՝ Голубой огонёк), երաժշտական և ժամանցային hեռուստածրագիր, որը եթեր է հեռարձակվել ԽՍՀՄ կենտրոնական հեռուստատեսության Առաջին ծրագրում 1962 թվականի ապրիլի 6-ից մինչև 1987 թվականը[1][2]։

1998 թվականից այն ամեն տարի թողարկվում է Ամանորի գիշերը «Ռոսիա-1» հեռուստաալիքով՝ «Երկնագույն օգոնյոկը Շաբոլովկայում» վերնագրով։ Սովորաբար կրկնվում է Հին Նոր տարում[3], բայց հեռարձակման ամսաթիվը կարող է տարբեր լինել (օրինակ՝ Սուրբ Ծնունդ կամ հունվարի ուրբաթ օրերին)։

Հաղորդումն ի սկզբանե հեռարձակվել է շաբաթական՝ հանգստյան օրերին, այնուհետև՝ միայն տոնական և ոչ աշխատանքային օրերին։ «Օգոնյոկ»-ի թողարկումներին մասնակցում էին օպերայի, բալետի, օպերետի, կրկեսի, ժողովրդական և էստրադային երաժշտության խորհրդային հայտնի կատարողներ, ինչպես նաև պատվավոր հյուրեր՝ տիեզերագնացներ, խորհրդային միության հերոսներ, սոցիալիստական աշխատանքի հերոսներ, նշանավոր ռազմական գործիչներ, արտադրության առաջամարտիկներ և գիտության և արվեստի շատ այլ ներկայացուցիչներ։ 1962 թվականի առաջին թողարկման պատվավոր հյուրը տիեզերագնաց Յուրի Գագարինն է։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստեղծման գաղափար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գաղափարը ծագել է 1960 թվականին Մոսկվայի Գորկու փողոցում Երիտասարդական սրճարանի բացումից հետո։ Դրանում տեղի են ունեցել բոլոր տեսակի վեճեր, ելույթ են ունեցել նկարիչներ, բանաստեղծները կարդացել են իրենց բանաստեղծությունները։ Երաժշտական խմբագրությունում ստեղծվել է ստեղծագործական խումբ, որը բաղկացած է էստրադայի բաժնի վարիչ Վիկտոր Չերկասովից, ռեժիսորներ Յուրի Բոգատիրևից և Ալեքսեյ Գաբրիլովիչից, խմբագիր Վալենտինա Շատովայից։ Սկզբում երիտասարդական սրճարանի ղեկավարների հետ միասին նախատեսում էին ուղիղ հեռարձակումներ իրականացնել դահլիճից, սակայն շուտով գաղափարից հրաժարվեցին ՝ հօգուտ ինքնուրույն հեռուստահաղորդման։ Ընդ որում, սրճարանի մթնոլորտը պահպանել են՝ սեղաններ դնելով և սյուժե հորինելով. մշակույթի, թատրոնի և կինոյի հայտնի գործիչները, արտադրության առաջամարտիկները, ասես, սրճարան են մտնում մի բաժակ սուրճի համար[1]։

Սկզբում ծրագիրը կոչվում էր «Հեռուստատեսային սրճարան», այնուհետև՝ «Դեպի օգոնյոկ», այնուհետև՝ «Դեպի երկնագույն օգոնյոկ» (նկատի ուներ այն ժամանակ ամենատարածված սև և սպիտակ հեռուստացույցների էկրանների կապտավուն լույսը) և, վերջապես, «Երկնագույն օգոնյոկ»։ Նրա առաջին հաղորդավարներից մեկը դերասան Ալեքսեյ Պոլևոյն էր։

Եթերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1962 թվականի ապրիլի 6-ին հաղորդումն առաջին անգամ դուրս է եկել եթեր։ Հաղորդավարներն անցել են սեղանից սեղան և ձգտել ստեղծել ջերմ, ընկերական շփման անկաշկանդ մթնոլորտ[1]։

1962 թվականի առաջին թողարկման տնօրեն Արկադի Եվգենիևիչ Ալեքսեևը առաջարկեց, որ 1962 թվականի մոլորակի ամենահայտնի մարդը՝ Յուրի Գագարինը, թողարկմանը ներկայացվի այլ նշանավոր հյուրերի, զինվորականների, մշակույթի գործիչների և խորհրդային գիտության հետ հավասար, քանի որ հեռուստադիտողի ուշադրությունը 1961-1962 թվականների լեգենդի վրա այնքան մեծ էր, որ այդ տարվա մնացած հեռուստատեսային նյութը կորավ դրա ֆոնի վրա. բոլորը ցանկանում էին տեսնել մարդկության պատմության առաջին տիեզերագնացին։

Սկզբում «կապույտ օգօնյոկ» թողարկվում էին շաբաթական շաբաթ օրերին՝ ժամը 23:00-ից մինչև 0:00-ն, այնուհետև միայն արձակուրդներին՝ մարտի 8-ին, Մայիսի 1-ին, Նոր տարվա համար։ 1964 թվականի փետրվարի 15-ին լույս տեսավ հոբելյանական 100-րդ թողարկումը[4]։ 1960-ականներին նկարահանումներն իրականացվել են «Հեռուստատեսային թատրոնում» (այժմ՝ «Պալատ Յաուզայի ափին»), այնուհետև Օստանկինոյում։ Մեծ ստուդիայի (600 մ 2) բացումից հետո հնարավորություններն ընդլայնվեցին. սկսեցին հրավիրել էստրադային նվագախմբեր, խորեոգրաֆիկ խմբեր, մեծ թատրոնի օպերայի և բալետի մենակատարներ, անվան երաժշտական թատրոն։ Ստանիսլավսկին և Նեմիրովիչ-Դանչենկոն, օպերետի թատրոնի արտիստներ։ Հաղորդումներից մեկը նկարահանվել է Ցվետնոյ բուլվարի կրկեսում, հաղորդավարները եղել են հայտնի ծաղրածուներ, իսկ հյուրերը՝ կրկեսի արտիստներ և էստրադային երգիչներ։ Հյուրերը նստած էին խաղահրապարակում տեղադրված սեղանների շուրջ[1]։

Նոր 1964-ի համար «օգոնյոկ»-ը նկարահանվել է 1963-ի վերջին երկու մասով, երկու տարբեր խմբերով. առաջինը՝ նախատոնական (ռեժիսոր՝ Էդուարդ Աբալով) բեմադրված ֆիլմ-համերգ է՝ համակցված նկարահանումների առատությամբ. երկրորդ մասը ռեժիսոր է։ Սիտնիկովան ավելի ոչ ֆորմալ, բնական մթնոլորտում, ասես«ուղիղ եթերում»։

«Օգոնյոկում» հանդես էին գալիս մշակույթի և արվեստի առաջատար գործիչներ, իսկ հյուրերն էին արտադրության առաջամարտիկները, տիեզերագնացները, ականավոր զինվորականները, գիտության և արվեստի գործիչները, ինչպես նաև հյուրեր սոցիալիստական երկրներից։ Ամանորյա «Երկնագույն օգոնյոկի» անփոխարինելի ատրիբուտները բավականին հանգիստ մթնոլորտ էին, որն ընդգծում էր ստուդիայում թռչող օձը, շամպայնն ու հյուրասիրությունները։ 1960-ականների և 1970-ականների թողարկումներում ստուդիայի սեղանների շուրջ նստած էին բոլոր մասնակիցները՝ և ելույթ ունեցող նկարիչները, և հրավիրված հյուրերը։ Հաղորդման մասնակիցները հեռուստադիտողներին հերթով շնորհավորում էին այն իրադարձության կապակցությամբ, որի կապակցությամբ բոլորը հավաքվել էին, որից հետո արտիստները բեմ էին բարձրանում՝ ելույթ ունենալու համար։ Ավելի ուշ «կապույտ օգոնյոկները» ստացել են թատերական ներկայացման ձև։

1987 թվականից՝ պերեստրոյկայի ժամանակ, ամանորյա հեռուստակոնցերտները դադարել են կոչվել երկնագույն «օգոնյոկ»[2]։ Նույն թվականին եթեր հեռարձակվեց անսովոր  «Երկնագույն օգոնյոկ»։ Նկարահանումները տեղի են ունեցել Մոսկվայի տարբեր ծայրերում՝ «Արբատ» ռեստորանում, «Կոլոմենսկոյե» արգելոց-թանգարանում, «Օստանկինո» համերգային ստուդիայում և «Օստանկինո» հեռուստակենտրոնում։ Մասնակիցների թվում են Մարինա Կապուրոն՝ շվեդական ABBA խմբի «Շնորհավոր Ամանոր» հայտնի հիթի երգով, ինչպես նաև Ալլա Պուգաչովան և Վալերի Լեոնտևը, ովքեր Դելիում էին Հնդկաստանում ԽՍՀՄ փառատոնի շրջանակներում համերգներով։ Եզրափակչում կատարվել է «փակելով շրջանակը» երգը։

Այժմեական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1994 թվականից «RTR» հեռուստաալիքով հեռարձակվում էր երաժշտական և ժամանցային Ամանորյա ծրագիր։ 1990-ականների վերջին հեռուստաալիքը որոշեց վերակենդանացնել ամանորյա «Երկնագույն օգոնյոկ» ավանդույթը։ Վերստեղծված հաղորդման առաջին թողարկումը տեղի է ունեցել 1999 թվականի ամանորի գիշերը։ Նկարահանվում է «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայի տաղավարում, այսպիսով, Շաբոլովկայից հաղորդման մեջ մնացած ամեն ինչ շուխովի աշտարակն է դեկորացիաներում (այն կարելի է տեսնել ծրագրի էկրանապահիչում)[5]։

Երկար ժամանակ շոուում կատարվել են երգեր ոչ միայն արդեն հայտնի, այլև փոփոխված բառերով ՝ անցած կամ գալիք տարվա իրադարձություններին համապատասխան (Օրինակ ՝ «հինգ րոպե» տարբեր բառերով՝ բոլոր ներկաների կատարմամբ)[6],սկսած «Օգոնյոկ-2005»- ից)։ Դրանք գրում են Ալեքսեյ Կարանովիչը և Սվետոսլավ Պելիշենկոն[7]։ Մինչև իր մահը սցենարիստը եղել է նաև ՈՒՀԱ-ի «Օդեսայի ջենթլմեններ» թիմի նախկին գեղարվեստական ղեկավար Յան Գելմանը[8], «Օգոնյոկ-2014»-ից առաջ «ՈՒՀԱ ԴՊՀ» թատրոնի առաջատար հեղինակներ Գրիգորի Գելֆերն ու Եվգենի Գենդինը[9][10], «Օգոնկա-2022»-ից առաջ՝ Իգոր Օսիպով և Օլեգ Ռոսսին։

2008թ. դեկտեմբերից մինչև 2021թ. դեկտեմբերը այլ դեկորացիաներով, բայց նույն տաղավարում և նույն ստեղծագործական խմբի ուժերով իրականացվել են «աստղերի Ամանորյա շքերթ» շինարարության նմանատիպ նախագծի նկարահանումները[11],որը եթեր էր հեռարձակվում դեկտեմբերի 31-ի վերջին ժամերին և ավարտվում էր Ռուսաստանի նախագահի ուղերձից առաջ։ «Երկնագույն օգոնյոկ» անվանումը պահպանել է ամանորյա եթերի այն հատվածը, որը լույս է տեսնում կեսգիշերից հետո։

Հաղորդավարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամանորյա թողարկումներ 1962-1989 (ԽՍՀՄ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ալեքսեյ Պոլեվոյ
  • Լյուդմիլա Սուխոլինսկայա և Յուրի Բլագով (1962 թվականի թողարկում՝ նվիրված կրկեսին[12])
  • Լև Միրով
  • Մարկ Նովիցկի
  • Տատյանա Շմիգա (ամանորյա «Երկնագույն օգոնյոկ»-ի հաղորդավար 1965-1966 թվականներին)
  • Միխայիլ Նոժկին
  • Էլմիրա Ուրազբաևա
  • Աննա Շատիլովա
  • Ալլա Պուգաչովա (Ամանորի հաղորդավար «Երկնագույն օգոնյոկ-1977» )
  • Իգոր Ստարիգին (Ամանորի հաղորդավար «Երկնագույն օգոնյոկ-1977»)
  • Ստանիսլավ Միկուլսկի (ամանորյա հաղորդավար «Երկնագույն օգոնյոկ-1977»)
  • Վալերի Զոլոտուխին (Ամանորի հաղորդավար «Երկնագույն օգոնյոկ-1979»)
  • Նիկոլայ Կարաչենցով (Ամանորի հաղորդավար «Երկնագույն օգոնյոկ-1979»)
  • Օլեգ Սոկոլովսկի (1972)
  • Տատյանա Սուդեց (1972 թվականից)
  • 1963՝ Իգոր Կիրիլով, Աննա Շիլովա, Սվետլանա Մորգունովա, Վալենտինա Լեոնտևա, Եվգենի Սուսլով, Սվետլանա Ժիլցովա
  • 11964՝ Իգոր Կիրիլով, Աննա Շիլովա, Սվետլանա Մորգունովա, Սվետլանա Ժիլցովա, Վիկտոր Բալաշով, Վլադիմիր Ուխին, Նինա Կոնդրատովա
  • 1965 («Ամանորյա տոնավաճառ»)՝ Իգոր Կիրիլով, Աննա Շիլովա, Վիկտոր Բալաշով, Նինա Կոնդրատովա և Օլեգ Պոպով
  • 1966 («Ամանորյա օրացույց»)։
  • 1967 («Ռուսական անտառի հեքիաթներ»), Օլեգ Անոֆրիև, Եվգենի Լեոնով, Վիկտոր Խոխրյակով
  • 1968 («Ամենաբարձր...»)՝ Գալինա Պիսարենկո, Վասիլի Մերկուրև, Վսեվոլոդ Սաֆոնով, Նիկոլայ Ռիբնիկով և Վլադիմիր Բելոկուրով։
  • 1969 («Կապույտ էկրանի ընկերներին»)՝ Իգոր Կիրիլով, Վալենտինա Լեոնտևա, Վիկտոր Բալաշով, Նինա Կոնդրատովա, Սվետլանա Մորգունովա, Նոննա Բոդրովա
  • 1980՝ Վալենտինա Լեոնտևա, Աննա Շիլովա և Իգոր Կիրիլով
  • 1981՝ Անդրեյ Մարտինով և Մարինա Բուրցևա
  • 1982՝ Տատյանա Վեդենեևա, Լև Լեշչենկո, Վլադիմիր Կոնկին
  • 1983՝ Վլադիմիր Բասով, Իրինա Միրոշնիչենկո և Ալեքսանդր Միխայլով
  • 1984՝ Միխայիլ Դերժավին, Մայա Սիդորովա, Տատյանա Ռոմաշինա
  • 1985, հաղորդավար չկար
  • 1986՝ Ալեքսանդր Աբդուլով և Սեմյոն Ֆարադա, Լեոնիդ Յարմոլնիկ և Լարիսա Ուդովիչենկո
  • 1987, հաղորդավար չկար
  • 1988՝ Իլյա Օլեյնիկով, Վլադիմիր Գրանիցին, Ալեքսանդր Շիրվինդտ և Միխայիլ Դերժավին, Յուրի Նիկոլաև
  • 1989 («Ամանորյա ներկայացում»). Տատյանա Վեդենեև, Վսեվոլոդ Լարիոնով, Սեմյոն Ֆարադա, Եվգենի Եվստիգնեև, Մարինա Բուրցևա, Վիկտոր Պավլով, Լեոնիդ Յարմոլնիկ, Երվանդ Արզումանյան

1998 թվականից (Ռուսաստանի Դաշնություն)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1999, Վլադիմիր Բերեզին, Լևոն Օգանեզով, Իգոր Ուգոլնիկով, Միխայիլ Շվիդկոյ
  • 2000, Ալլա Պուգաչովա, Միխայիլ Շվիդկոյ, Իլյա Օլեյնիկով, Յուրի Ստոյանով, Եվգենի Պետրոսյան
  • 2001, Միխայիլ Զադոռնով, Ալլա Պուգաչովա, Մարինա Մոգիլևսկայա և Վասիլի Կիկնաձե, Լևոն Օգանեզով
  • 2002, Տատյանա Վեդենեևա և Միխայիլ Զադոռնով, Մարինա Մոգիլևսկայա և Վասիլի Կիկնաձե, Սերգեյ Շուստիցկի, Լևոն Օգանեզով
  • 2003՝ Տատյանա Վեդենեևա և Միխայիլ Զադոռնով, Մարինա Գոլուբով և Լևոն Օգանեզով
  • 2004՝ Նատաշա Կորոլյովա և Իվան Ուրգանտ, Լեոնիդ Յարմոլնիկ և Տատյանա Վեդենեևա, Քրիստինա Օրբակայտե, Իլյա Օլեյնիկով և Յուրի Ստոյանով
  • 2005՝ Իվան Ուրգանտ և Քրիստինա Օրբակայտե, Նիկոլայ Բասկով և Օքսանա Ֆյոդորովա, Իլյա Օլեյնիկով և Յուրի Ստոյանով, նոր ռուս տատիկներ
  • 2006՝ Նիկոլայ Բասկով, Քրիստինա Օրբակայտե, Ալեքսեյ Չումակով, նոր ռուս տատիկներ
  • 2007-Քրիստինա Օրբակայտե, Ալլա Պուգաչովա, նոր ռուս տատիկներ
  • 2008՝ Անաստասիա Զավորոտնյուկ և Նիկոլայ Բասկով, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել, Միխայիլ Զելենսկի
  • 2009՝ Մաքսիմ Գալկին, Դմիտրի Գուբերնիև, Օքսանա Ֆեդորովա և Աննա Սեմենովիչ
  • 2010՝ Նիկոլայ Բասկով և Օքսանա Ֆեդորովա, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել
  • 2011՝ Նիկոլայ Բասկով և Ալլա Պուգաչովա, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել
  • 2012-2013՝ Նիկոլայ Բասկով և Օլգա Շելեստ, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել
  • 2014՝ Նիկոլայ Բասկով և Վալերիա, Սոֆյա Ռոտարու և Դմիտրի Գուբերնիև
  • 2015՝ Նիկոլայ Բասկով և Անաստասիա Մակեևա, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել
  • 2016՝ Նիկոլայ Բասկով և Անաստասիա Մակեևա, Յուրի Գալցև և Նոննա Գրիշաևա, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել
  • 2017՝ Նիկոլայ Բասկով և Նատալյա Մեդվեդևա, Յուրի Գալցև և Նոննա Գրիշաևա, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել
  • 2018՝ Նիկոլայ Բասկով և Նատալյա Մեդվեդևա, Քրիստինա Օրբակայտե և Անդրեյ Մալախով, Յուրի Գալցև և Նոննա Գրիշաևա
  • 2019՝ Նիկոլայ Բասկով և Նատալյա Մեդվեդևա, Անդրեյ Մալախով և Աննա Կովալչուկ
  • 2020՝ Նիկոլայ Բասկով և Նատալյա Մեդվեդևա, Դմիտրի Գուբերնիև և Մարիա Սիտել, Անդրեյ Մալախով և Աննա Կովալչուկ
  • 2021-2022՝ Նիկոլայ Բասկով և Նատալյա Մեդվեդևա, Մարիա Սիտել և Անդրեյ Մալախով
  • 2023՝ Նիկոլայ Բասկով և Անգելինա Վովկ[13], Անդրեյ Մալախովը և Տատյանա Վեդենեևան, Դմիտրի Գուբերնիևը և Մարիա Սիտելը։
  • 2024՝ Նիկոլայ Բասկով և Տատյանա Վեդենեևա, Անդրեյ Մալախով և Մարիա Սիտել, Դմիտրի Գուբերնիև։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Рождение «Голубого Огонька»». Музей ТВ и радио в Интернете — Очерк В. Шатровой. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 30-ին.(չաշխատող հղում)
  2. ↑ 2,0 2,1 «История «Голубого огонька»: когда зажегся, как сиял и почему потух?». Правила жизни (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 18-ին.
  3. ↑ «Телелидеры с Ариной Ъ-Бородиной». Коммерсантъ. 2006 թ․ հունվարի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 15-ին.
  4. ↑ «Газета «Программы Центрального телевидения», 1964—№ 6, от 6 февраля». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 2-ին.
  5. ↑ «Красно-бело-голубой огонёк». Огонёк. 2005 թ․ դեկտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 7-ին.
  6. ↑ «Десять секретов "Голубого огонька"». Vesti.ru. 2008 թ․ դեկտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 15-ին.
  7. ↑ «Зритель предпочел "Голубой огонёк"». СМИ.Ru. 2005 թ․ հունվարի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 12-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 9-ին.
  8. ↑ Сергей Осташко (2010 թ․ փետրվարի 6). «Человек из отдела спецпроектов». Вечерний город. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 19-ին.
  9. ↑ «Григорий Гельфер: «Ресурс ещё не исчерпан!»». Хайвей. 2009 թ․ մայիսի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 12-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 15-ին.
  10. ↑ Елена Мисник (2017 թ․ նոյեմբերի 2). «Знакомьтесь, просто Гендин из Днепра». Наше місто. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 19-ին.
  11. ↑ Сергей Цыгипа (2012 թ․ հունվարի 3). «Новогодний сказ». Детектор медиа. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 19-ին. «Гендин: "Я немножко пролью свет. Дело в том, что Квартал писал подводки для ведущих в этом проекте. А песни писали мы с соавтором (никакой анонимности — авторы Кабаре «Веселый песецЪ» (Театр КВН ДГУ). Я думаю, что Стоянов сам написал диалог с Бабкиной (или его авторы?). Тут никакой конспирологии. Мы уже лет 10 сотрудничаем с каналом «Россия». «Парады звезд» пишутся в сентябре-октябре, снимаются в ноябре (за исключением форс-мажоров)".»
  12. ↑ «Сайт «Ностальгия Pro»». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 1-ին.
  13. ↑ Ирина Петровская (2023 թ․ հունվարի 13). «ТВ, которое имеет народ. Итоги новогоднего телесмотрения». Новая газета. Европа. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 14-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Երկնագույն_օգոնյոկ&oldid=9455861» էջից