Եվլալիոս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Եվլալիոս
 
Մասնագիտություն կաթոլիկ քահանա
Ծնունդ հավանաբար՝ 4-րդ դար
Հռոմ, Վատիկան
Մահ 423[1]
Նեպի, Վիտերբո, Լացիո, Իտալիա


Եվլալիոս (լատին․՝ Eulalius, հավանաբար՝ 4-րդ դար, Հռոմ, Վատիկան - 423[1], Նեպի, Վիտերբո, Լացիո, Իտալիա)[2], հակապապ (418), Բոնիփակիոս I պապի հակառակորդ։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մինչև 418 թվականը Եվլալիոսի կյանքի մասին ոչինչ հայտնի չէ։ Ենթադրվում է, որ նա ծագումով հույն է եղել։ 418 թվականի դեկտեմբերի 27-ին Զոսիմոս պապի մահից հետո հռոմեացի քահանաների մի մասը շրջափակում է Լաթերանի բազիլիկ եկեղեցին և Եվլալիոս սարկավագին ընտրում որպես պապ։ Սակայն հաջորդ օրը քահանաների մյուս մասն էլ ընտրում է Բոնիփակիոս պապին[3]։

Դեկտեմբերի 29-ին Եվլալիոսը ձեռնադրվում է Օստիայի եպիսկոպոսի կողմից Լաթերանի բազիլիկ եկեղեցում։ Այդ լուրը անմիջապես հեթանոս թաղապետ Ավրելիոս Սիմմաքոսը զեկուցում է Հոնորիոս կայսրին Ռավեննայում[3]։ «Liber Pontificalis» տեղեկագրքում ասվում է, որ միևնույն օրը ձեռնադրվել է նաև Բոնիփակիոս պապը, սակայն «Ուղղափառների հանրագիտարան»-ում նշվում է, որ այդ տեղեկությունը ճիշտ չէ, այլ Բոնիփակիոսն այդ օրն միայն ընտրվել է, իսկ ձեռնադրման արարողությունը հետաձգվել է մինչև հաջորդ կիրակի, այսինքն՝ հունվարի 5-ին (419 թվական)։

419 թվականի հունվարի 3-ին Հոնորիոս կայսրը Եվլալիոսին ճանաչում է որպես պապ, իսկ հունվարի 5-ին կայսերական ուղերձ է հրապարակվում Հռոմում, որից հետո Սիմմաքոսը թույլատրում է նրան իր ծառայությունն ավարտել Սուրբ Պետրոսի բազիլիկում։ Քաղաքապետը հրամայում է Բոնիփակիոսին ընդհատել կազմակերպչական ընթացքը, սակայն մերժվում է։ Անկարգությունների մասին լուրը հասնում է Ռավեննա, բայց շուտով Հոնորիոսի մոտ են հասնում Բոնիփակիոսի կողմնակիցները՝ հաստատեով, թե նրա ձեռնադրումը տեղի է ունեցել ինը եպիսկոպոսի կողմից, և այն եղել է կանոնական[4]։ Կայսրը կանչում է Բոնիփակիոսին և Եվլալիոսին Ռավեննա, սակայն չի կարողանում վերջնական որոշում ընդունել։ Արդյունքում Հոնորիոսը վճռում է, որ Սուրբ Աթոռի ճակատագիրը պետք է որոշի առավել ներկայանալի մի խորհուրդ, որը բաղկացած կլինի Գալիայի և Աֆրիկայի եպիսկոպոսներից, որոնք կհավաքվեն Սպոլետոյում հունիսի 13-ին։ Այն պահից ի վեր, ինչ Բոնիփակիոսն ու Եվլալիոսը լքել էին Հռոմը, հոգևոր ծառայությունները, ինչպես նաև Զատկի տոնակատարությունը հանձնարարված էին անցկացնել Աքիլլեյ Սպոլետացի եպիսկոպոսին[3]։

Մարտի 18-ին, մինչև Զատկի տոնը Եվլալիոսը ինքնակամ վերադառնում է Հռոմ, բայց երեք օր անց այստեղ է վերադառնում նաև Աքիլլեյը։ Եվլալիոսի կողմնակիցները գրավում են Վեսպասիանոսի ֆորումը և Լաթերանի բազիլիկը՝ մերժելով այնտեղ թողնել Աքիլլեյին։ Սա նոր անկարգությունների սկիզբ է հանդիսանում Հռոմում։ Չնայած Հոնորիոսի կրկնակի պահանջին՝ Եվլալիոսը մերժում է հեռանալ Հռոմից, և Սիմմաքոսը ստիպված է լինում նրան բռնի ուժով հեռացնել քաղաքից։ Եվլալիոսի առավել արմատական կողմնակիցները ձերբակալվում են[4], և ապրիլի 3-ին Բոնիփակիոսը ճանաչվում է որպես միակ օրինական պապ, իսկ Սպոլետոյում նախատեսված ժողովը հետաձգվում է[3]։

Եվլալիոսը համակերպվում է կայսերական որոշման հետ, իսկ նրա կողմնակիցները երազում էին նրա վերադարձի մասին։ Բոնիփակիոս I պապը, որի առողջությունը գնալով վատթարանում է, վախենում է, որ իր մահվան ժամանակ կրկին կվերականգնվի հերձումը, և այդ մասին նախազգուշացնում է կայսրին[3]։

Այսպիսով 422 թվականին մահանում է Բոնիփակիոսը, և եպիսկոպոսի աթոռը առաջարկվում է Եվլալիոսին, որին նա պատասխանում է մերժումով։ Ըստ «Liber Pontificalis» տեղեկագրքի նրան տրվում է մեկ այլ եպիսկոպոսություն՝ Կամպանիայում։ Եվլալիոսը մահանում է 423 թվականին[4]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #119222655 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  2. Филип Шафф. История христианской церкви.. — Т. Том III. Никейское и посленикейское христианство. От Константина Великого до Григория Великого. 311-590 г. по Р. Х..
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Eulalius. Oxford Reference Online. Проверено 29 апреля 2016.Архивировано из первоисточника 29 апреля 2016.
  4. 4,0 4,1 4,2 Д. В. Зайцев. Евлалий // Православная энциклопедия. — М. : Церковно-научный центр «Православная энциклопедия», 2008. — Т. XVII. — С. 148—149. — 752 с. — 39 000 экз. — ISBN 978-5-89572-030-1.

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Д. В. Зайцев. Евлалий // Православная энциклопедия. — М. ։ Церковно-научный центр «Православная энциклопедия», 2008. — Т. XVՉհամարII. — С. 148—149. — 752 с. — 39 000 экз. — ISBN 978-5-89572-030-1.
  • Евлалий // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона ։ в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]