«Ձևաբանություն (լեզվաբանություն)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Հետ է շրջվում 6266153 խմբագրումը, որի հեղինակն է՝ 178.72.141.130 (քննարկում) մասնակիցը Պիտակ՝ Հետ շրջել |
No edit summary |
||
| Տող 4. | Տող 4. | ||
Ձևաբանությունը կարևոր տեղ է զբաղեցնում [[հնչունաբանություն|հնչունաբանության]], [[քերականություն|քերականության]], [[պատմական լեզվաբանություն|պատմական լեզվաբանության]] և լեզվի [[տիպաբանություն (լեզվաբանություն)|տիպաբանության]] մեջ։ |
Ձևաբանությունը կարևոր տեղ է զբաղեցնում [[հնչունաբանություն|հնչունաբանության]], [[քերականություն|քերականության]], [[պատմական լեզվաբանություն|պատմական լեզվաբանության]] և լեզվի [[տիպաբանություն (լեզվաբանություն)|տիպաբանության]] մեջ։ |
||
==Ընդհանուր տեղեկություններ== |
== Ընդհանուր տեղեկություններ == |
||
Յուրաքանչյուր լեզու ունի երեք բաղադրիչ տարրեր՝ հնչյունական համակարգ,բառապաշար և քերականական կառուցվածք։ Լեզվի հնչյունական համակարգի ուսումնասիրությամբ զբաղվում է հնչյունաբանությունը,բառապաշարի ուսումնասիրությամբ՝ բառագիտությունը,իսկ քերականական կառուցվածքի ուսումնասիրությամբ՝ քերականությունը։ |
Յուրաքանչյուր լեզու ունի երեք բաղադրիչ տարրեր՝ հնչյունական համակարգ,բառապաշար և քերականական կառուցվածք։ Լեզվի հնչյունական համակարգի ուսումնասիրությամբ զբաղվում է հնչյունաբանությունը,բառապաշարի ուսումնասիրությամբ՝ բառագիտությունը,իսկ քերականական կառուցվածքի ուսումնասիրությամբ՝ քերականությունը։ |
||
Քերականությունն ունի երկու բաժին՝ ձևաբանություն և շարահյուսություն<ref>http://www.dss.am/images/menus/807/jamanakakic_hayoc_lezu_dzevabanutyun.pdf</ref>։ |
Քերականությունն ունի երկու բաժին՝ ձևաբանություն և շարահյուսություն<ref>http://www.dss.am/images/menus/807/jamanakakic_hayoc_lezu_dzevabanutyun.pdf</ref>։ |
||
Ձևաբանություն տերմինը առաջացել է հունարեն մորֆոլոգիա ({{lang-el|μορφολογία}}) բառից, որն առաջացել է ''μορφο''-ձև և ''λογοσ''-ուսմունք բառերից։ Ձևաբանությունը ուսումնասիրում է լեզվի ձևաբանական կառուցվածքը, բացահայտում բառերի ձևաբանական փոփոխությունները, նրանց խոսքիմասային պատկանելիությունը, քերականական կարգերը, քերականական ձևերի և իմաստների հարաբերությունները։ |
Ձևաբանություն տերմինը առաջացել է հունարեն մորֆոլոգիա ({{lang-el|μορφολογία}}) բառից, որն առաջացել է ''μορφο''-ձև և ''λογοσ''-ուսմունք բառերից։ Ձևաբանությունը ուսումնասիրում է լեզվի ձևաբանական կառուցվածքը, բացահայտում բառերի ձևաբանական փոփոխությունները, նրանց խոսքիմասային պատկանելիությունը, քերականական կարգերը, քերականական ձևերի և իմաստների հարաբերությունները։ |
||
Ձևաբանության ուսումնասիրության առարկան բառն է իր ձևերի և քերականական իմաստների մասին, խոսքի մասերի և նրանց հատուկ բառակազմական օրինաչափությունների մասին։ |
Ձևաբանության ուսումնասիրության առարկան բառն է իր ձևերի և քերականական իմաստների մասին, խոսքի մասերի և նրանց հատուկ բառակազմական օրինաչափությունների մասին։ |
||
== Գրականություն == |
|||
* [[Ալեքսանդր Մարգարյան]], Հայոց լեզվի քերականություն: Ձևաբանություն, Ե., Երևանի համալսարանի հրատ., 2004, 626 էջ: |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
{{ծանցանկ}} |
{{ծանցանկ}} |
||
04:52, 7 Հուլիսի 2019-ի տարբերակ
 |
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Ձևաբանությունը լեզվաբանության մեջ զբաղվում է բառի, նրա ձևերի և այդ ձևերի (արմատներ, ածանցներ և այլ խոսքի մասեր) արտահայտած քերականական իմաստների ուսումնասիրությամբ։ Այն վերլուծում և բացատրում է խոսքի մասերի և նրանց հատուկ բառակազմական օրինաչափությունները։
Ձևաբանությունը կարևոր տեղ է զբաղեցնում հնչունաբանության, քերականության, պատմական լեզվաբանության և լեզվի տիպաբանության մեջ։
Ընդհանուր տեղեկություններ
Յուրաքանչյուր լեզու ունի երեք բաղադրիչ տարրեր՝ հնչյունական համակարգ,բառապաշար և քերականական կառուցվածք։ Լեզվի հնչյունական համակարգի ուսումնասիրությամբ զբաղվում է հնչյունաբանությունը,բառապաշարի ուսումնասիրությամբ՝ բառագիտությունը,իսկ քերականական կառուցվածքի ուսումնասիրությամբ՝ քերականությունը։ Քերականությունն ունի երկու բաժին՝ ձևաբանություն և շարահյուսություն[1]։ Ձևաբանություն տերմինը առաջացել է հունարեն մորֆոլոգիա (հուն․՝ μορφολογία) բառից, որն առաջացել է μορφο-ձև և λογοσ-ուսմունք բառերից։ Ձևաբանությունը ուսումնասիրում է լեզվի ձևաբանական կառուցվածքը, բացահայտում բառերի ձևաբանական փոփոխությունները, նրանց խոսքիմասային պատկանելիությունը, քերականական կարգերը, քերականական ձևերի և իմաստների հարաբերությունները։ Ձևաբանության ուսումնասիրության առարկան բառն է իր ձևերի և քերականական իմաստների մասին, խոսքի մասերի և նրանց հատուկ բառակազմական օրինաչափությունների մասին։
Գրականություն
- Ալեքսանդր Մարգարյան, Հայոց լեզվի քերականություն: Ձևաբանություն, Ե., Երևանի համալսարանի հրատ., 2004, 626 էջ:
Ծանոթագրություններ
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |