Օրիոն Ժունկերաս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Օրիոլ Ժունկերաս
Oriol Junqueras
Retrat oficial del Vicepresident Oriol Junqueras (cropped).jpg
Դրոշ
 Կատալոնիայի փոխնախագահ
Նախորդող Նեուս Մունտե
Հաջորդող Պերե Արագոնես
 
Կուսակցություն՝ Կատալոնիայի հանրապետական ձախեր[1][2]
Կրթություն՝ Բարսելոնայի ինքնավար համալսարան (2002)[2] և Բարսելոնայի համալսարան[2]
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, պատմաբան, համալսարանի պրոֆեսոր, գրող և սցենարիստ
Դավանանք կաթոլիկություն
Ծննդյան օր ապրիլի 11, 1969(1969-04-11)[3][4][2] (51 տարեկան)
Ծննդավայր Սանտ Անդրեու դե Պալոմար[5][3]
Քաղաքացիություն Flag of Spain.svg Իսպանիա[6]
Ի ծնե անուն կատ.՝ Oriol Junqueras i Vies
Ամուսին Neus Bramona?[7]
 
Կայք՝ junqueras.cat
 
Ինքնագիր Firma de Oriol Junqueras.svg

Օրիոլ Ժունկերաս (կատ.՝ Oriol Junqueras, ապրիլի 11, 1969(1969-04-11)[3][4][2], Սանտ Անդրեու դե Պալոմար[5][3]), կատալոնացի պետական և քաղաքական գործիչ, ակադեմիկոս, բուն մասնագիտությամբ՝ պատմաբան[8]։ Եղել է Սան Վիսենտե դելս Օրտսի քաղաքապետը, իսկ 2016-2017 թվականներին՝ Կատալոնիայի առաջին փոխնախագահը։ Պաշտոնից ազատվել է Կատալոնիայի անկախության հռչակումից հետո, որին հաջորդել է պաշտոնական Մադրիդի կողմից կատալոնական կառավարության լուծարումն ու նոր կառավարության ձևավորումը։ Ներկայումս ղեկավարում է Կատալոնիայի քաղաքական դաշտում մեծ ազդեցություն ունեցող «Կատալոնիայի հանրապետական ձախերի» սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությունը։

Օրիոլ Ժունկերասը ծնվել է 1969 թվականին Բարսելոնայում։ Ավարտել է Բարսելոնայի ինքնավար համալսարանի պատմության ֆակուլտետը։ Որպես Իսպանիայից Կատալոնիայի անկախության կողմնակից, Ժունկարեսը միացել է Կատալոնիայի հանրապետական ձախերի կուսակցությանը։ 2007 թվականին ընտրվել է Սան Վիսենտե դելս Օրտսի քաղաքապետ, իսկ 2011-ին՝ վերընտրվել նույն պաշտոնում։ 2009 թվականին ընտրվել է Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր և այդ պաշտոնում հանդես է եկել մինչև 2012 թվականի հունվարը։ 2016 թվականի հունվարին ընտրվել է Կատալոնիայի ժեներալիտետի փոխնախագահ։

Դեմ գնալով ԻԹ սահմանադրական դատարանի որոշմանը՝ 2017 թվականի հոկտեմբերի 1-ին Կատալոնիայում անցկացվում է հանրաքվե և երկիրը հռչակվում է Մադրիդի կառավարությունից անկախ։ Արդյունքում՝ իսպանացի իրավապահները կիրառում են սահմանադրության 51-րդ հոդվածը և ցրում ժեներալիտետը։ Հաջորդիվ բազում կատալոնացի գործիչներ՝ այդ թվում և Օրիոն Ժունկերասը, ձերբակալվում են[9]։

Վաղ տարիների կյանք և ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օրիոն Ժունկերասը ծնվել է 1969 թվականի ապրիլի 11-ին Իսպանիայի Կատալոնիա ինքնավար համայնքի մայրաքաղաք Բարսելոնայի Սանտ Անդրեու դե Պալոմար արվարձանում[10][11][12]։ Նրա հայրը եղել է ավագ դպրոցի ուսուցիչ, իսկ մայրը՝ բուժքույր[13]։ Երկու տարեկան հասակում նա իր ընտանիքի հետ տեղափոխվում է Սան Վիսենտե դելս Օրտս։ Դպրոցն ավարտելուց հետո Օրիոնի ծնողները վերջինիս ուղարկում են Բարսելոնայի իտալական լիցեյում ուսանելու, որտեղ էլ ապագա քաղաքական գործիչը սովորում է իտալերեն։ Փոքր տարիքում նա աշխատել է փոքրիկ բնակավայրի նուշի և ձիթապտղի այգիներում։ Ինչպես Ժունկերասների ընտանիքի մյուս անդամները, այնպես էլ Օրիոնը, դավանում է կաթոլիկ քրիստոնեություն։

Օրիոն Ժունկերասը սկսել է աջակցել Կատալոնիայի անկախության շարժմանը դեռևս ութ տարեկան հասակում։ Միջնակարգ կրթություն ստանալուց հետո նա ընդունվում է Բարսելոնայի համալսարանի տնտեսագիտության ֆակուլտետ, որտեղ դառնում է ուսանողական միության ակտիվիստ։ Շուտով որոշ հանգամանքներից ելնելով Օրիոնը ստիպված է լինում շարունակել կրթությունը մեկ այլ ուսումնական հաստատությունում՝ Բարսելոնայի ինքնավար համալսարանում։ Այստեղ ուսանելուց հետո նա ստանում է պատմագիտության բակալավրի աստիճան։ 2002 թվականին պաշտպանում է գիտական թեզ՝ «Կատալոնիայի տնտեսական մտածողություն» թեմայով[14]։

Ակադեմիական տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օրիոն Ժունկերասը ծավալել է նաև ակադեմիական գործունեություն։ Բարձրագույն և մագիստրոսական կրթություն ստանալուց հետո նա սկսել է դասավանդել Բարսելոնայի ինքնավար համալսարանի ժամանակակից շրջանի պատմության ամբիոնում։ Նա դասավանդել է երկու առարկաներ՝ «Արևելյան Ասիայի ժամանակակից պատմություն» և «ժամանակակից աշխարհահամակարգերի հիմքեր»։ Ըստ Ժունկերասի՝ նա դեռևս նախահամալսարանական տարիներից հետաքրքրված է եղել Չինաստանի, Ճապոնիայի և Հնդկաստանի պատմությամբ։

Հաջորդիվ աշխատել է Կատալոնիայի ռադիոյի և հեռուստատեսության տարբեր ծրագրերում, տվել բազմաթիվ հարցազրույցեր ժամանակակից քաղաքականության և պատմության վերաբերյալ։

Քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օրիոն Ժունկերասը Արթուր Մասի հետ Կատալոնիայի խորհրդարանում համաձայնագիր ստորագրելիս։

Որպես Սան Վիսենտե դելս Օրտսի քաղաքային համայնքի թեկնածու, Ժունկերը 2003 թվականին մասնակցում է տեղական ընտրություններին՝ Կատալոնիայի ձախակողմյան հանրապետականներ կուսակցության ընտրացուցակներից, սակայն չի հավաքում բավականաչափ քվեներ[15]։ 2007 թվականին ևս առաջադրվում է ձախակողմյան հանրապետականների կողմից Սան Վիսենտե դելս Օրտսի քաղաքային համայնքից[16], սակայն այս անգամ հավաքում եմ բավարար քվեներ և ստանում Կատալոնիայի խորհրդարանի պատգամավորական մանդատ[17]։ 2011 թվականին Ժունկերասը վերընտրվում է խորհդարանի պատգամավորի պաշտոնում[18]։ Ընտրություններին մասնակցելու նպատակով Ժունկերասը միանում է ընդդիմադիր շարժմանը, մասնավորապես՝ «Կոնվերգենցիա և միություն» (CiU) և «Կատալոնիա կանաչների» միասնական և այլընտրանքային ձախակողմյան քաղաքական ուժերի ստեղծած կոալիցիային[19][20][21]։ Այսպիսով՝ Օրիոնը վերընտրվում էէ 2015 թվականին ևս և ամրապնդում իր դիրքերը Կատալոնիայի բարձրագույն օրենսդիր մարմնում[22]։

2009 թվականի եվրոպական խորհրդարանական ընտրությունների նախաշեմին Ժունկերասը առաջադրվում է որպես կանաչների կուսակցության թեկնածու և ստանում Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավորական մանդատ[23]։ 2011 թվականին առաջնորդել է նաև Կատալոնիայի ձախակողմյան շարժումը։ 2012 թվականին վերընտրվելուց մեկ տարի անց՝ 2013-ին[24][25], Օրիոնը նշանակվում է Կատալոնիայի խորհրդարանի ընդդիմության շարժման ղեկավար[26][27][28]։ Օրիոն Ժունկերասը 2015 թվականի տարածաշրջանային ընտրություններին մասնակցում է որպես «Ժուն պել սի» դաշինքի թեկնածու[29]։ Այդ տարում Օրիոնը նշանակվում է Կատալոնիայի առաջին փոխնախագահ, ինչպես նաև էկոնոմիկայի և ֆինանսների նախարար[30][31][32][33]։

Իսպանիայի սահմանադրական ճգնաժամ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ Սահմանադրական ճգնաժամ Իսպանիայում և Կատալոնիայի անկախության հռչակում

2017 թվականի հունիսին Կատալոնիայի նախագահ Կառլես Պուչդեմոնը հայտարարում է, որ Կատալոնիայի անկախության հանրաքվեն նախատեսվում է անցկացնել հոկտեմբերի 1-ին[34][35]։ Կատալոնիայի խորհրդարանն այդ կապակցությամբ ընդունում է համապատասխան օրինագիծ, առ այն, որ հանրաքվեն հիմնված կլինի Կատալոնիայի բնակչության ազատ դիրքորոշման և կամահայտնության վրա[36][37]։ Հաջորդ օրը Իսպանիայի Թագավորության Սահմանադրական դատարանը կասեցնում է գործընթացը, օրենսդրությունը ճանաչում առ ոչինչ և սառեցնում հանրաքվեի ծրագրերը[38][39]։ Իսպանիայի հատուկ մարմինները՝ առաջնորդվելով բացառիկ սահմանադրական իրավունքներով, խափանում են հանրաքվեի կազմակերպումը և կալանավորում համապատասխան գործողությունների մեջ ներքաշված պաշտոնյաներին[40][41]։ Չնայած դրան, հանրաքվեն այնուամենայնիվ անցկացվում է և որոշվում է Կատալոնիան հռչակել Մադրիդի կենտրոնական կառավարությունից անկախ (անկախացմանը կողմ է քվեարկել բնակչության 92%-ը)[42][43][44][45]։ Քվեարկությունների ընթացքում վիրավորվել է շուրջ 900 մարդ, քանզի իսպանական ոստիկանությունը բռնույթուն է կիրառել՝ փորձելով կանխել քվեարկության գործընթացը[46][47][48]։

Հանրաքվեի արդյունքում 2017 թվականի հոկտոմբերի 27-ին Կատալոնիայի խորհրդարանը հանդիսավոր կերպով Կատալոնիան հռչակում է հանրապետական կառավարմամբ անկախ, սոցիալական, ժողովրդավարական, իրավական և ինքնիշխան պետություն՝ Իսպանիայի Թագավորության կազմից դուրս[49][50]։ Իսպանիայում սկսվում է սահմանադրական ճգնաժամ։ Իսպանիայի սենատը գրեթե անմիջապես դիմում է երկրի «Սահմանադրություն» մայր օրենքի 155-րդ հոդվածին[51][52], որը բովանդակված է նախատեսում է հետևյալը․

Aquote1.png Կառավարությունն իրավունք ունի երկրի Սենատից ստանալ թույլտվություն՝ բոլոր 17 ինքնավար մարզերի օրենսդիր իշխանության մարմինների կողմից ընդունված ազգային օրենսդրությունների նկատմամբ վետո կիրառելու իրավունք Aquote2.png


Այսպիսով՝ Իսպանիայի կենտրոնական կառավարությունը Կատալոնիային զրկում է ինքնավարությունից[53][54]։ Մարիանո Ռախոյը իսկ երկրամասի ղեկավարումը հանձնում Իսպանիայի փոխվարչապետին։ Այնուհետև, նա ձեռնամուխ է լինում Կատալոնիայի խորհրդարանի ցրմանն ու տարածաշրջանային նոր ընտրությունների անցկացմանը[55][56]։ Կատալոնիայի նախկին կառավարության մի մասը՝ այդ թվում և Օրիոն Ժունկերասը, ձերբակալվում է։ Ժունկերասի դեմ առաջադրվում է անօրինական ապստամբության, խռովությունների և պետական միջոցների ու լծակների չարաշահման մեղադրանք, որը քննվում է հատուկ դատական վարույթում[57]։

Կալանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի նոյեմբերի 2-ին Իսպանիայի ազգային դատարանի դատավոր Կարմեն Լամելան ընդունում է Ժունկերասին և յոթ այլ կատալոնացի նախարարներին կալանավորելու մասին վճիռ[58][59][60]։ Կալանավորված նախարարները բաժանվում և ուղարկվում են հինգ տարբեր բանտեր[61]։ Նախարարներից Սանտի Վիլան Էստեմերայի բանտում մեկ օր անցկացնելուց հետո ազատ է արձակվում։ Դա պայմանավորված էր նախ և առաջ 50 հազար եվրո գրավով, ինչպես նաև այն հանգամանքով, որ Կատալոնիայի անկախության հռչակման նախորդ գիշերը վերջինս հրաժարակն էր տվել[62][63]։ Ժունկերասը բանտում լինելով հանդերձ մասնակցում է 2017 թվականի տարածաշրջանային ընտրություններին և վերընտրվում խորհրդարանում։ Կուսակցական ընտրություններում ևս Օրիոնը պահպանում է իր խիստ մեծամասնությունը[64]։

Մարտի 7-ին ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների հարցերով գերագույն հանձնակատարի գրասենյակը իսպանական իշխանություններին հիշեցնում է, որ «նախնական կալանքի տակ պահելը պետք է համարվի վերջին միջոց»` անդրադառնալով հանրաքվեի անցկացումից հետո ձերբակալված կատալոնական քաղաքական գործիչներին և ակտիվիստներին[65]:

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականին Ժունկերան ամուսնացել է դպրոցի ուսուցչուհի Նեուս Բրամոնայի հետ[66][67]։ Նրանք ունեն երկու զավակ՝ մեկ որդի և մեկ դուստր[68][69]։

Գիտական աշխատություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Els Catalans i Cuba (1998, Proa)[70]
  • Catalunya, Espanya, Cuba: Centres i Perifèries (1999, Graó)[71]
  • Manel Girona, el Banc de Barcelona i el Canal d'Urgell: Pagesos i Burgesos en l'Articulació del Territori (2003, Pagès Maria Antònia Martí Escayol)[72]
  • Guerres dels Catalans (2005, Mina, co-author Enric Calpena i Ollé)[73]
  • Guerra, Economia i Política a la Catalunya de l'Alta Edat Moderna (2005, Farell)[74]
  • Economia i Pensament Econòmic a la Catalunya de l'Alta Edat Moderna: 1520-1630 (2006, Autonomous University of Barcelona)[75]
  • Camí de Sicília: l'Expansió Mediterrània de Catalunya (2008, Cossetània Edicions)[76]
  • Les Proclames de Sobirania de Catalunya (1640-1939) (2009, Farell Editors, co-authors Adrià Cases & Albert Botran)[77]
  • Converses amb Oriol Junqueras: Una Actitud per fer Avançar el País (2011, Viena, co-author Bernat Ferrer i Frigola)[78]
  • Història del Japó (2011, Editorial UOC, co-authors Dani Madrid i Morales, Guillermo Martínez Taberner & Pau Pitarch Fernández)[79]
  • Revoltats (2015, Ara Llibres, co-author Justo Molinero Calero)[80]
  • Sublevados (2015, Ara Llibres, co-author Justo Molinero Calero)[81]

Ընտրությունների պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օրիոն Ժունկերասի ընտրությունների պատմություն
Ընտրություն անվանում Ընտրատարածք Կուսակցություն Կոալիցիոն դաշնակից Հ․ Արդյունք
2003 տեղական Սան Վիսենտե դելս Օրտս Հանրապետական ձախեր Հանրապետական ձախեր-ակորդ մունիցիպալ ընտրված
2007 տեղական Սան Վիսենտե դելս Օրտս Հանրապետական ձախեր Հանրապետական ձախեր-ակորդ մունիցիպալ 1 ընտրված
2009 եվրոպական Իսպանիա Հանրապետական ձախեր Եվրոպայի կանաչներ 1 ընտրված
2011 տեղական Սան Վիսենտե դելս Օրտս Հանրապետական ձախեր Ժունտ պեր Սանտ Վիսենս 1 ընտրված
2012 ռեգիոնալ Բարսելոնա Հանրապետական ձախեր Հանրապետական ձախեր-Կատալոնիա՝ այո 1 ընտրված
2015 տեղական Սան Վիսենտե դելս Օրտս Հանրապետական ձախեր Ժունտ պեր Սանտ Վիսենս 1 ընտրված
2015 ռեգիոնալ Բարսելոնա Հանրապետական ձախեր Ժունտ պել սի 5 ընտրված
2017 ռեգիոնալ Բարսելոնա Հանրապետական ձախեր Հանրապետական ձախեր-Կատալոնիա՝ այո 1 ընտրված

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 http://www.esquerra.cat/ca/oriol-junqueras
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 H. Sr. Oriol Junqueras i Vies — Parliament of Catalonia.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 http://www.europarl.europa.eu/meps/en/96708/ORIOL_JUNQUERAS+VIES_home.html
  4. ↑ 4,0 4,1 https://memopol.lqdn.fr/europe/parliament/deputy/OriolJunquerasVies/
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 http://www.vilaweb.cat/noticia/4197083/20140610/alfred-bosch-id-rather-build-in-barcelona-than-resist-in-madrid.pdf
  6. ↑ https://web.archive.org/web/20190428121322/https://www.parlament.cat/web/composicio/diputats-fitxa/index.html?p_codi=1604
  7. ↑ https://twitter.com/junqueras/status/1076219198580363265
  8. ↑ Junqueras Oriol, Mejide Risto։ «Oriol Junqueras, a Risto: "Me veo como presidente de Cataluña"» (իսպաներեն)։ Cuatro։ Վերցված է հոկտեմբերի 25, 2017։ «In my ID it says I'm Spanish, At this time I'm a Spanish citizen from a legal point of view» 
  9. ↑ Llarena cierra el sumario del ‘procés’ y suspende como diputados a Puigdemont y Junqueras Published by El País, 10 July, 2018, retrieved 10 July 2018
  10. ↑ «MEPs: Oriol JUNQUERAS VIES»։ Strasbourg, France: European Parliament։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  11. ↑ Ruiz Valdivia Antonio (սեպտեմբերի 16, 2014)։ «13 cosas que no sabías de Oriol Junqueras»։ HuffPost (Spanish) (Madrid, Spain)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  12. ↑ Espartero Marta (դեկտեմբերի 12, 2017)։ «Tal como eran de niños: la cara desconocida de los candidatos a la Generalitat»։ El Español (Catalan) (Madrid, Spain)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  13. ↑ «Oriol Junqueras, un historiador y ferviente católico al frente de las cuentas catalanas»։ El Economista (Spanish) (Madrid, Spain)։ EFE։ հունվարի 14, 2016։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  14. ↑ «Oriol Junqueras: De las aulas al ruedo político»։ La Vanguardia (Spanish) (Barcelona, Spain)։ հունիսի 7, 2009։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  15. ↑ «Consulta de Resultados Electorales: Municipales / Mayo 2003 - Mun. Sant Vicenç dels Horts» (Spanish)։ Madrid, Spain: Ministry of the Interior։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  16. ↑ «Consulta de Resultados Electorales: Municipales / Mayo 2007 - Mun. Sant Vicenç dels Horts» (Spanish)։ Madrid, Spain: Ministry of the Interior։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  17. ↑ Minder Raphael (դեկտեմբերի 19, 2012)։ «Spain: Separatist Parties in Accord»։ The New York Times (New York, U.S.A.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  18. ↑ «Consulta de Resultados Electorales: Municipales / Mayo 2011 - Mun. Sant Vicenç dels Horts» (Spanish)։ Madrid, Spain: Ministry of the Interior։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  19. ↑ Tremlett Giles (դեկտեմբերի 13, 2012)։ «Catalonia joins Scotland in push for 2014 independence vote»։ The Guardian (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  20. ↑ Buck Tobias (դեկտեմբերի 19, 2012)։ «Catalonia referendum set for 2014»։ Financial Times (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  21. ↑ Nualart Casulleras Josep, Castro Liz (դեկտեմբերի 18, 2012)։ «CiU and ERC come to an agreement in Catalonia: Referendum in 2014»։ VilaWeb։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  22. ↑ «Consulta de Resultados Electorales: Municipales / Mayo 2015 - Mun. Sant Vicenç dels Horts» (Spanish)։ Madrid, Spain: Ministry of the Interior։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  23. ↑ «Consulta de Resultados Electorales: Municipales / Parlament Europeo Junio 2009 - Candidatos Electos» (Spanish)։ Madrid, Spain: Ministry of the Interior։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  24. ↑ «Oriol Junqueras, nomenat cap de l'oposició malgrat crítiques del PSC i ICV ("Oriol Junqueres named Leader of the Opposition despite the criticism of the PSC and ICV"» (Catalan)։ El Punt-Avui։ հունվարի 9, 2013 
  25. ↑ Phillips Braden (դեկտեմբերի 19, 2012)։ «Catalan separatists push referendum, Madrid will try to block»։ Reuters (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  26. ↑ «Eleccions al Parlament de Catalunya 2012: Candidats electes» (Catalan)։ Departament de Governació, Administracions Públiques i Habitatge, Generalitat de Catalunya։ էջ 1։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  27. ↑ «Catalan Independence Leader Vows Never to Quit Fight»։ NDTV (New Delhi, India)։ Agence France-Presse։ հուլիսի 2, 2014։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  28. ↑ Hedgecoe Guy (նոյեմբերի 1, 2014)։ «Junqueras skilfully surfs Catalan independence wave»։ The Irish Times (Dublin, Ireland)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  29. ↑ «Eleccions al Parlament de Catalunya 2015: Candidats electes» (Catalan)։ Departament de Governació, Administracions Públiques i Habitatge, Generalitat de Catalunya։ էջ 1։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  30. ↑ «Catalan separatists to form regional government after president steps aside»։ The Guardian (London, U.K.)։ Agence France-Presse։ հունվարի 10, 2016։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  31. ↑ «Pro-independence forces reach an agreement and Artur Mas won’t be president»։ Catalan News Agency (Barcelona, Spain)։ հունվարի 9, 2016։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  32. ↑ «New Catalan leader takes office but won't swear loyalty to King or Spain»։ The Local (Stockholm, Sweden)։ Agence France-Presse։ հունվարի 13, 2016։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  33. ↑ «New Catalan Government set to work»։ Catalan News Agency (Barcelona, Spain)։ հունվարի 14, 2016։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  34. ↑ Dowsett Sonya (հունիսի 9, 2017)։ «Catalonia calls October referendum on independence from Spain»։ Reuters (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  35. ↑ «Tensions grow in Spain as Catalonia independence referendum confirmed»։ The Daily Telegraph (London, U.K.)։ հունիսի 9, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  36. ↑ «Catalonia's lawmakers give nod to independence referendum»։ Deutsche Welle (Bonn, Germany)։ սեպտեմբերի 6, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  37. ↑ Mortimer Caroline (հոկտեմբերի 1, 2017)։ «Catalan independence referendum: ‘844 injured in clashes with police’, says regional government»։ The Independent (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  38. ↑ «Spain's constitutional court suspends Catalan referendum law: court source»։ Reuters (London, U.K.)։ սեպտեմբերի 7, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  39. ↑ Strange Hannah (սեպտեմբերի 7, 2017)։ «Spain's constitutional court suspends Catalan referendum law»։ The Daily Telegraph (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  40. ↑ Jones Sam, Burgen Stephen (սեպտեմբերի 21, 2017)։ «Spain crisis: 'stop this radicalism and disobedience,' PM tells Catalan leaders»։ The Guardian (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  41. ↑ Castillo Raquel, Edwards Sam (սեպտեմբերի 20, 2017)։ «Spanish police raid Catalan government to halt banned referendum»։ Reuters (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  42. ↑ «Catalonia's bid for independence from Spain explained»։ BBC News (London, U.K.)։ դեկտեմբերի 22, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  43. ↑ Jones Sam, Burgen Stephen (հոկտեմբերի 2, 2017)։ «Catalan leader calls for mediation with Spain over independence»։ The Guardian (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  44. ↑ «Catalan crisis: Spain's Rajoy vows to end 'separatist havoc'»։ BBC News (London, U.K.)։ նոյեմբերի 12, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  45. ↑ McGuinness Alan (հոկտեմբերի 11, 2017)։ «Spain calls emergency meeting after Catalonia declares independence»։ Sky News (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  46. ↑ «Catalonia referendum: Madrid representative apologises for police violence during vote»։ ABC News (Sydney, Australia)։ Reuters։ հոկտեմբերի 6, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  47. ↑ Child David (հոկտեմբերի 3, 2017)։ «Catalan vote: Claims of Spanish police brutality probed»։ Al Jazeera (Doah, Qatar)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  48. ↑ «Catalan referendum: Catalonia has 'won right to statehood'»։ BBC News (London, U.K.)։ հոկտեմբերի 2, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  49. ↑ «Catalans declare independence as Madrid imposes direct rule»։ BBC News (London, U.K.)։ հոկտեմբերի 27, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  50. ↑ «Catalonia declares independence as Spain prepares to impose direct rule»։ The Independent (London, U.K.)։ հոկտեմբերի 27, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  51. ↑ Jones Sam, Burgen Stephen, Graham-Harrison Emma (հոկտեմբերի 28, 2017)։ «Spain dissolves Catalan parliament and calls fresh elections»։ The Guardian (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  52. ↑ Burgess Sanya (հոկտեմբերի 27, 2017)։ «Catalan votes for independence as Madrid approves direct rule»։ The National (Abu Dhabi, U.A.E.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  53. ↑ «Catalonia independence: Rajoy dissolves Catalan parliament»։ BBC News (London, U.K.)։ հոկտեմբերի 28, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  54. ↑ Smith-Spark Laura, Rebaza Claudia (հոկտեմբերի 28, 2017)։ «Catalonia government dissolved after declaring independence from Spain»։ CNN (Atlanta, U.S.A.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  55. ↑ «Charges of rebellion and sedition called for by Spain's attorney general against Puigdemont and other Catalan officials»։ The Local (Stockholm, Sweden)։ նոյեմբերի 1, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  56. ↑ Newton Creede (հոկտեմբերի 30, 2017)։ «Spain prosecutor files charges against Catalan leaders»։ Al Jazeera (Doha, Qatar)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  57. ↑ Baynes Chris (հոկտեմբերի 30, 2017)։ «Catalonia independence: Spanish state prosecutor says Catalan leaders will be charged with rebellion, sedition and misuse of public funds»։ The Independent (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  58. ↑ «Catalonia crisis: Protests as ex-ministers held in Spanish custody»։ BBC News (London, U.K.)։ նոյեմբերի 2, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  59. ↑ Jones Sam (նոյեմբերի 2, 2017)։ «Spanish judge jails eight members of deposed Catalan government»։ The Guardian (London, U.K.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  60. ↑ Minder Raphael (նոյեմբերի 2, 2017)։ «Spanish Judge Jails 8 Catalan Separatists Before Trial»։ The New York Times (New York, U.S.A.)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  61. ↑ «Eight deposed Catalan ministers sent to prison without bail»։ Catalan News Agency (Barcelona, Spain)։ նոյեմբերի 2, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  62. ↑ «Jailed Catalonia leader Santi Vila to leave jail after paying bail»։ Reuters (London, U.K.)։ նոյեմբերի 3, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  63. ↑ Liñán Gemma (նոյեմբերի 3, 2017)։ «Former Catalan minister Santi Vila leaves prison on 50,000 euro bail»։ El Nacional (Barcelona, Spain)։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  64. ↑ «Supreme Court postpones decision over whether to release jailed Catalan leaders until Monday»։ Catalan News Agency (Barcelona, Spain)։ դեկտեմբերի 1, 2017։ Վերցված է դեկտեմբերի 31, 2017 
  65. ↑ «High Commissioner’s global update of human rights concerns»։ OHCHR։ 2018-03-07։ Վերցված է 2018-03-08 
  66. ↑ «Arrimadas, Junqueras, Albiol, Riera y Puigdemont: su vida familiar, a examen»։ El Mundo (Spanish) (Madrid, Spain)։ դեկտեմբերի 17, 2017։ Վերցված է հունվարի 21, 2018 
  67. ↑ Pina Marina (նոյեմբերի 17, 2014)։ «El anhelo «ilegal» de Junqueras para su segundo hijo»։ ABC (Spanish) (Madrid, Spain)։ Վերցված է հունվարի 21, 2018 
  68. ↑ Taules Silvia (ապրիլի 20, 2015)։ «Nace Joana, la segunda hija de Oriol Junqueras»։ El Mundo (Spanish) (Madrid, Spain)։ Վերցված է հունվարի 21, 2018 
  69. ↑ «Oriol Junqueras repeteix paternitat amb el naixement de Joana»։ El Periódico de Catalunya (Catalan) (Barcelona, Spain)։ ապրիլի 18, 2015։ Վերցված է հունվարի 21, 2018 
  70. ↑ «Els catalans i Cuba»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  71. ↑ «Catalunya, Espanya, Cuba: centres i perifèries»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  72. ↑ «Manel Girona, el Banc de Barcelona i el Canal d'Urgell: pagesos i burgesos en l'articulació del territori»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  73. ↑ «Guerres dels catalans»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  74. ↑ «Guerra, economia i política a la Catalunya de l'alta Edat Moderna»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  75. ↑ «Economia i pensament econòmic a la Catalunya de l'alta edat moderna: 1520-1630»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  76. ↑ «Camí de Sicília: l'expansió mediterrània de Catalunya»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  77. ↑ «Les Proclames de Sobirania de Catalunya (1640-1939)»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  78. ↑ «Converses amb Oriol Junqueras: una actitud per fer avançar el país»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  79. ↑ «Història del Japó»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  80. ↑ «Revoltats»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
  81. ↑ «Sublevados»։ Google Books։ Վերցված է հունվարի 1, 2018 
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Վիիքպահեստ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օրիոն_Ժունկերաս&oldid=7066025» էջից