Վեներա ծրագիր (ռուս.՝ Венера), խորհրդայինավտոմատ միջմոլորակային կայանների շարք, որոնք նախատեսված էին Վեներա մոլորակի հետազոտությունների համար, արձակվել են 1961-1984 թվականներին։ Ծրագրի շրջանակներում տասներեք կայան հաջողությամբ մտավ Վեներայի մթնոլորտ, այդ թվում՝ երկու Վեգա ծրագրի կայաններ։ Նրանցից տասը հաջողությամբ վայրէջք կատարեցին մոլորակի մակերեսին։ Վեներայի մակերևութային ծայրահեղ պայմանների պատճառով իջեցվող սարքերը կարող էին գոյատևել մակերեսի վրա միայն կարճ ժամանակ, այդ ժամանակը տատանվում էր 23 րոպեից մինչև երկու ժամ[1]։
Վեներա ծրագիրը սահմանեց մի շարք նախադեպեր տիեզերական հետազոտության մեջ, դրանց թվում էին՝
Առաջին մարդու կողմից ստեղծված սարքը, որոնք մտել են մեկ այլ մոլորակի մթնոլորտ (Վեներա-3, 1966 թվականի մարտի 1-ին),
Առաջին, փափուկ վայրէջքը այլ մոլորակի վրա (Վեներա-7, 1970 թվականի դեկտեմբերի 15-ին),
Առաջին լուսանկարները այլ մոլորակի մակերևույթից (Վեներա-9, 1975 թվականի հունիսի 8-ին),
Առաջին, ձայնագրությունը այլ մոլորակի վրա (Վեներա-13, 1981 թվականի հոկտեմբերի 30-ին),
Առաջին բարձր լուծաչափության ռադարի միջոցով քարտեզագրում (Վեներա-15, հունիսի 1983 թվականի հունիսի 2-ին)։
Վեներա ծրագրի շարունակությունն էր Վեգա ծրագիրը, Վեներայի և Հալեյ գիսաստղի հետազոտությունների համար։ Արձակվել են երկու կայաններ 1985 թվականին՝ Վեգա-1 և Վեգա-2։