Ռոմանտիկություն
Ռոմանտիկություն, տարբեր գործոնների համադրություն, ինչպիսիք են գաղափարները, զգացմունքները, հույզերը, կյանքի պայմանները, որոնք միասին ստեղծում են էմոցիոնալ աշխարհահայացք[1][2]։
Բացի դրանից ռոմանտիկությունը կարելի է ընկալել որպես կյանքի ձև, որը բնութագրվում է լավատեսությամբ, ալտրուիզմով, դրական հույզերով, լավ զգացումներով, մարդկանց հանդեպ լավ վերաբերմունքով և արժեքների խոստովանությամբ, որոնք հակասում են «գորշ օրերին», նյութական արժեքներին, պրագմատիզմին, ինչպես նաև քաղաքական գործունեությանը։ Ռոմանտիկությունը կապված է իդեալական հարաբերությունների հետ[3]։
Ռոմանտիկությունը կարող է բնութագրել հոգևոր աճի, լիրիկական դատոողությունների և գործողությունների ներկայության դրամատիկ մոտիվները[3]։ Ռոմանտիկությունը կամ ռոմանտիկ հարաբերությունները որպես կանոն առաջանում են միայն որոշ իրավիճակներում, երբ մարդկանց վրա արտաքին աշխարհի ազդեցությունը հավասարակշռված է, իսկ առաջին պլան են մղվում հարաբերությունները և միմյանց հանդեպ առաջանում է կապվածություն։
Ռոմանտիկ հասկացությունն առաջացել է XVII դարի կեսերին Անգլիայում։ Սկզբում այն բնութագրում էր ժողովրդական պոեզիան լցված լիրիկական մոտիվներով։ Հետագայում ձևավորվեց գիտական և փիլիսոփայական դպրոցների մի տեսակ, որոնք տարբեր կերպ էին վերաբերվում ռոմանտիկությանը։ Այսպես, Իենական ռոմանտիկների խումբը, որը ղեկավարում էին Շլեգել եղբայրները, ռոմանտիկությունը բնորոշել են «երազային, խանդավառ, անիրական»։