Ուկրաինական ճարտարապետություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Կիևի ոսկե դարպասներ, Կիև, լայնորեն վերակառուցվել է մոտ. 1100 թվականին
Կիև-Պեչորյան մայրավանքի տարբեր կառույցները թվագրվում են տարբեր ժամանակաշրջանների և իրենց ոճերի միջոցով պատկերացում են տալիս Ուկրաինայի պատմության և դրա երկար ժամանակաշրջանում զարգացած հարուստ արհեստագործության մասին

Ուկրաինական ճարտարապետություն, շենքերի և շինությունների շարք, որոնք պատմական և ժամանակակից Ուկրաինայում տարածական միջավայր են կազմում մարդկանց կյանքի և գործունեության համար[1]։

Ուկրաինական ճարտարապետության սկզբնական արմատներ ունիը գալիս են Կիևյան Ռուսիայի արևելյան սլավոնական պետությունից։ Կիևյան Ռուսիա մոնղոլների ներխուժումից հետո հստակ ճարտարապետության պատմությունը շարունակվել է Գալիցիա-Վոլինիայի թագավորություններում, իսկ ավելի ուշ՝ Լիտվական մեծ իշխանությունում։ Զապորոժյան կազակների դարաշրջանում լեհ-լիտվական համագործակցության ազդեցության տակ ձևավորվել է Ուկրաինային հատուկ ոճ։

Ռուսական թագավորութան հետ միավորումից հետո Ուկրաինայում ճարտարապետությունը սկսել է զարգանալ տարբեր ուղղություններով, ընդարձակ արևելյան, ռուսների կողմից կառավարվող տարածքում բազմաթիվ կառույցներ են կառուցվել այդ ժամանակաշրջանի ռուսական ճարտարապետության ոճերով, մինչդեռ արևմտյան Գալիցիան զարգացել է ավստրոհունգարական ճարտարապետական ազդեցության ներքո՝ երկու դեպքում էլ տալով հիանալի օրինակներ։ Ուկրաինական ազգային մոտիվներն ի վերջո օգտագործվել են Խորհրդային Միության ժամանակաշրջանում և ժամանակակից անկախ Ուկրաինայում։

Միջնադարյան Ռուսաստան (988–1230)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չեռնիհիվի Պայծառակերպության տաճարը թվագրվում է 1030 թվականին (ձախից), մինչդեռ մոտակայքում գտնվող Բորիսի և Գլեբ տաճարը 1123 թվականին (աջ)
Սուրբ Պանտելեոն (Պանտելեյմոն) եկեղեցի Շևչենկովեում, 1194

Կիևյան Ռուսիայի միջնադարյան նահանգը եղել է Ուկրաինայի, Ռուսաստանի և Բելառուսի ժամանակակից պետությունների և նրանց համապատասխան մշակույթների, ներառյալ ճարտարապետության նախորդը։

Եկեղեցական մեծ ճարտարապետությունը, որը կառուցվել է 988 թվականին քրիստոնեության ընդունումից հետո, արևելյան սլավոնական երկրներում մոնումենտալ ճարտարապետության առաջին օրինակներից է։ Կիևյան պետության ճարտարապետական ոճը, որն արագորեն հաստատվել է, ենթարկվել է բյուզանդականի ուժեղ ազդեցությանը։ Վաղ արևելյան ուղղափառ եկեղեցիները հիմնականում պատրաստված էին փայտից, ընդ որում եկեղեցու ամենապարզ հայտնի ձևը խցային եկեղեցի։ Հիմնական տաճարները հաճախ ունեին բազմաթիվ փոքր գմբեթներ, ինչը արվեստի որոշ պատմաբաններ ընդունել են որպես նախաքրիստոնեական հեթանոսական սլավոնական տաճարների տեսքի ցուցում։

Նպանատիպ եկեղեցիների մի քանի օրինակներ պահպանվել են մինչ օրս։ Այնուամենայնիվ, 16-18-րդ դարերի ընթացքում շատերը արտաքինից վերակառուցվել են ուկրաինական բարոկկո ոճով՝ Սուրբ Սոֆիայի տաճարը (1017 թվականը հիմնադրման ամենավաղ արձանագրությունն է), Բերեստովում գտնվող Փրկիչ եկեղեցին (կառուցվել է 1113-ից 1125 թվականներին) և Սուրբ Կիրիլի եկեղեցին, մ.թ. 12-րդ դար։ Բոլորը գտնվում են Ուկրաինայի մայրաքաղաքում։

19-րդ դարի վերջին վերակառուցվել են մի քանի շենքեր, այդ թվում՝ Վոլոդիմիրի Վերափոխման տաճարը, որը կառուցվել է 1160 թվականին և վերակառուցվել 1896–1900 թվականներին, Պյատնիցկա եկեղեցին Չեռնիհիվում, որը կառուցվել է 1201 թվականին, իսկ վերակառուցումը կատարվել է 1940-ականների վերջին Կիևում և Կիևի ոսկե դարպասները, կառուցվել է 1037 թվականին և վերակառուցվել 1982 թվականին։

Կիևյան Ռուսիայի աշխարհիկ կամ ժողովրդական ճարտարապետության որոշ տարրեր պահպանվել են։

Կազակների դարաշրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կիևի Վիդուբիչի վանքի Սուրբ Գեորգի տաճար (1696)
Եկեղեցի Սուբոտիվում՝ Բոհդան Խմելնիցկու ծննդավայրում
Բախչիսարայի պալատ

Վաղ ուկրաինական բարոկկո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինական բարոկկոն առաջացել է 17-18-րդ դարերի հետմանության ժամանակաշրջանում։ Ուկրաինական բարոկկո ճարտարապետությունը, կազակական արիստոկրատիայի ներկայացուցիչը[2], տարբերվում է արևմտաեվրոպական բարոկկոյից նրանով, որ դրա նախագծերն ավելի կոնստրուկտիվիստական էին, ունեին ավելի չափավոր զարդանախշեր և ձևով ավելի պարզ էին[3]։

17-18-րդ դարերում ռուսական միջնադարյան եկեղեցիների մեծ մասը զգալիորեն վերանախագծվել և ընդլայնվել են, ավելացվել են եկեղեցու լրացուցիչ գմբեթներ և արտաքին և ներքին մշակված զարդարանքներ։

Ուկրաինական բարոկկո ճարտարապետության հայտնի օրինակներից են Կիև-Պեչորյան մայրավանքի համալիրը, Վիդուբիչի վանքը և Պոչաևյան մայրավանքը։

Ղրիմի թաթարական ճարտարապետություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ղրիմի խանության կողմից կառավարվող ժամանակաշրջանից մնացել են մի շարք շինություններ՝ կառուցված իսլամական մոտիվներով։ Ամենահայտնին Բախչիսարայի պալատն է, որը նախագծվել է պարսիկ, թուրք և իտալացի ճարտարապետների համատեղ ջանքերով։

Ուշ ուկրաինական բարոկկո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կայսերական ժամանակաշրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սուրբ Անդրեաս եկեղեցին՝ 18-րդ դարի բարոկկո ճարտարապետության հայտնի օրինակ

Ռուսական կայսրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քանի որ Արևելյան և Կենտրոնական Ուկրաինան գնալով ինտեգրվում էր Ռուսական կայսրությանը, ռուս ճարտարապետները հնարավորություն ունեցան իրականացնելու իրենց նախագծերը գեղատեսիլ լանդշաֆտում, որն առաջարկում էին Ուկրաինայի շատ քաղաքներ և շրջաններ։ Կիևի Սուրբ Անդրեաս եկեղեցին (1747–1754), որը կառուցվել է Վարֆոլոմեյ Ռաստրելլիի կողմից, բարոկկո ճարտարապետության նշանավոր օրինակ է, և Կիևյան լեռան գագաթին գտնվելով՝ այն դարձրել է քաղաքի ճանաչելի հուշարձան։ Ռաստրելլիի նույնքան ուշագրավ աշխատանքներից է Մարիինյան պալատը, որը կառուցվել է որպես ռուսական կայսրուհի Ելիզավետայի ամառային նստավայր։

Մարինյան պալատ

Ուկրաինայի վերջին հետման Կիրիլ Ռազումովսկու օրոք կազակական հետմանության շատ քաղաքներ, ինչպիսիք են Գլուխովը, Բատուրինը և Կոզելեցը, ունեցել են մեծ նախագծեր, որոնք կառուցվել են Փոքր Ռուսաստանի նշանակված ճարտարապետ Անդրեյ Կվասովի կողմից։

Ռուսաստանը, հաղթելով Օսմանյան կայսրության և նրա վասալ Ղրիմի խանության դեմ հաջորդական պատերազմներում, ի վերջո անեքսիայի է ենթարկել Ուկրաինայի ողջ հարավը և Ղրիմը։ Վերանվանվելով Նովոռոսիա՝ այս հողերը պետք է գաղութացվեին, և հիմնվել են նոր քաղաքներ, ինչպիսիք են Միկոլայիվը, Օդեսան, Խերսոնը և Սևաստոպոլը, որոնք կայսերական ռուսական ճարտարապետության նշանավոր օրինակներ են։ Այս դարաշրջանի նեոկլասիցիստական ճարտարապետության օրինակներ են՝ Կաչանիվկա պալատը, Նիկոլաևի աստղադիտարանը, Նովգորոդ-Սևերսկիի Կերպարանափոխության վանքը և Սամչիկի կալվածքը։

Ավստրո-Հունգարական կայսրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինայի արևմտյան հատվածները, որոնք ժամանակին Ավստրո-Հունգարական կայսրության մաս էին կազմում, հյուրընկալում են 19-րդ դարի Կենտրոնական Եվրոպայի ճարտարապետության որոշ նշանավոր օրինակներ, ինչպիսիք են Լվովի օպերայի և բալետի թատրոնը։

Լվովի օպերայի թատրոն

Ազգային ճարտարապետություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ազգային ճարտարապետություն տերմինը կարող է օգտագործվել «ժողովրդական», «ընդհանուր», «հայրենի», «ավանդական» տերմինների հետ։ Ազգային ճարտարապետության շինարարական գիտելիքները հիմնված են տեղական ավանդույթների վրա և, հետևաբար, հիմնականում հիմնված են սերունդների միջոցով փոխանցված գիտելիքների վրա։ Ուկրաինայի տարբեր շրջաններ ունեցել են ժողովրդական ճարտարապետության իրենց յուրահատուկ ոճը։ Օրինակ, Կարպատներում և շրջակա նախալեռներում փայտն ու կավը հիմնական ավանդական շինանյութն են եղել։

Կենտրոնական Դնեպրի Ուկրաինական ժողովրդական ճարտարապետության և կենցաղի թանգարանը գտնվում է Պերեյասլավում։ Բացօթյա թանգարանը ներառում է 13 թեմատիկ թանգարան, ազգային ճարտարապետության 122 նմուշներ և ավելի քան 30,000 պատմամշակութային առարկաներ։ Դեկորատիվ կերտվածքների թանգարանը այն թանգարաններից է, որը ուկրաինական ճարտարապետության մեջ պահպանում է ձեռքի աշխատանքը դեկորատիվ ճարտարապետական տարրերում։

Տարասի խրճիթը Տարաս բլուրում
Տարասի խրճիթը Տարաս բլուրում  
Գուցուլների տուն
Հողմաղաց
Փայտե եկեղեցի Ուկրաինայում, Չերկասիի մարզ
Փայտե եկեղեցի Ուկրաինայում, Չերկասիի մարզ  
Սուրբ Նիկոլաս եկեղեցին Բորոչիչում
Սուրբ Նիկոլաս եկեղեցին Բորոչիչում  
Դեկորատիվ հարդարանքների թանգարան Պերեյասլավում
Դեկորատիվ հարդարանքների թանգարան Պերեյասլավում  
Քոթեջ
Քոթեջ  
11-րդ դարի տուն
11-րդ դարի տուն  

Գալիսիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փայտե եկեղեցիներ Արևմտյան Ուկրաինայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

19-րդ դարի վերջի և 20-րդ դարի սկզբի ճարտարապետություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կենտրոնական և Հարավային Ուկրաինա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արևմտյան Ուկրաինա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հին Լվով՝ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության վայր
  • Չեռնովցիի համալսարանի շենքը՝ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության վայր
  • Լվովի երկաթուղային տերմինալ
Բուկովինյան և Դալմատիայի մետրոպոլիտների նստավայր
Բուկովինյան և Դալմատիայի մետրոպոլիտների նստավայր  
Մասանդրա պալատ
Մասանդրա պալատ  
Սուրբ Վլադիմիրի տաճար
Սուրբ Վլադիմիրի տաճար  
Օդեսայի օպերայի և բալետի թատրոն
Սուրբ Օլգա և Ելիզաբեթ եկեղեցի, Լվով
Սուրբ Օլգա և Ելիզաբեթ եկեղեցի, Լվով  
Քիմերներով տուն
Քիմերներով տուն  
Ուկրաինայի ազգային բանկի շենք
Ուկրաինայի ազգային բանկի շենք  
Պոլտավայի տարածաշրջանային թանգարան
Պոլտավայի տարածաշրջանային թանգարան  

Խորհրդային Միություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից և Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմից հետո, որում ներգրավված էր նաև Ուկրաինան, ուկրաինական տարածքի մեծ մասն ընդգրկվել է նոր Կոմունիստական Ուկրաինական ԽՍՀ-ում։ Մեծ ջանքեր են գործադրվել առանձին ուկրաինական ճարտարապետական ոճ մշակելու համար։

Մայրաքաղաքը՝ Խարկով (1917–1934)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խորհրդային իշխանության առաջին տարիներին շատ ուկրաինացի ճարտարապետներ խրախուսվել են օգտագործել Ուկրաինային հատուկ ազգային շարժառիթներ։ Միևնույն ժամանակ, ճարտարապետությունը դարձել է ստանդարտացված, բոլոր քաղաքները ստացել են ընդհանուր զարգացման ծրագրեր, որոնց համաձայն նրանք պետք է կառուցվեին։ Այնուամենայնիվ, ազգային դրդապատճառները չեն ընդունվել, քանի որ նոր կառավարության ճարտարապետական նոր ձևը դարձել է կոնստրուկտիվիզմը։

Խորհրդային Ուկրաինայում առաջին 15 տարիներին մայրաքաղաքը եղել է արևելյան Խարկով քաղաքը։ Անմիջապես մշակվել է խոշոր նախագիծ՝ «ոչնչացնելու» նրա բուրգ-կապիտալիստական դեմքը և ստեղծելու նոր սոցիալիստական դեմք։ Տաղանդավոր երիտասարդ ճարտարապետ Վիկտոր Տրոցենկոն առաջարկել է մեծ կենտրոնական հրապարակ՝ մեծ ժամանակակից շենքերով՝ որպես մայրաքաղաքի կենտրոն։ Այսպես ստեղծվել է Ձերժինսկու հրապարակը (այժմ՝ Ազատության հրապարակ), որը կդառնար ԽՍՀՄ-ում և նրա սահմաններից դուրս կոնստրուկտիվիստական ճարտարապետության ամենավառ օրինակը։ Ընդգրկելով ընդհանուր 11,6 հա[4] 2006 թվականի տվյալներով այն աշխարհի երրորդ ամենամեծ հրապարակն է։

Ամենահայտնի կառույցը Դերժպրոմի հսկա շենքն էր (1925–1928), որը դառանալու էր ոչ միայն Խարկովի, այլ ընդհանրապես կոնստրուկտիվիզմի խորհրդանիշը։ Կառուցել են ճարտարապետներ Սերգեյ Սերաֆիմովը, Ս. Կրավեցը և Մ. Ֆելգերը և միայն երեք տարի հետո այն դարձել է Եվրոպայի ամենաբարձր կառույցը, և նրա եզակի առանձնահատկությունը կայանում է նրանում, որ համաչափությունը կարող է զգալ միայն մեկ կետում՝ քառակուսու կենտրոնական մասում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ շենքը պայթեցնելու փորձերից ոչ մեկը հաջողությամբ չի պսակվել, և այն համարվում է Խարկովի խորհրդանիշ։

Հրապարակի մյուս կառույցներն ավելի քիչ հաջող էին։ Դրանցից էր Նախագծերի պալատի (այժմ՝ Խարկովի համալսարան), որը նույնպես նախագծել է Սերաֆիմովը, կառուցվել է պահպանելու «Դերժպրոմը» հրապարակի կորության համաչափությունը, այն նույնպես կոնստրուկտիվիզմի մոնումենտալ ձեռքբերում էր։ Սակայն պատերազմի ժամանակ այն լրջորեն տուժել է և վերակառուցվել կիսաստալինյան ոճով, և բնօրինակ կառուցից քիչ դետալներ են պահպանվել[5]։

Մայրաքաղաքը՝ Կիև (1934–1991)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինայի ներկայիս արտաքին գործերի նախարարությունը, որը կառուցվել է որպես կառավարական համալիրի մաս, որը պետք է տեղակայվի նախկին Սուրբ Միքայել ոսկեգմբեթ վանքի տարածքում։ Կառուցվել է շենքերից միայն մեկը (նկարում)

1934 թվականին Խորհրդային Ուկրաինայի մայրաքաղաքը տեղափոխվել է Կիև։ Նախորդ տարիների ընթացքում քաղաքը եղել է միայն տարածաշրջանային կենտրոն և, հետևաբար, քիչ ուշադրության է արժանացել։ Այդ ամենը փոխվել է, բայց բարձր գնով․ դրսևորվել են ստալինյան ճարտարապետության առաջին նմուշները, և պաշտոնական քաղաքականության լույսի ներքո, հնի վրա պետք է կառուցվեր նոր քաղաք։ Սա նշանակում էր, որ ոչնչացվել են այնպիսի անգին օրինակներ, ինչպիսին է Սուրբ Միքայելի Ոսկեգմբեթ վանքը։ Վտանգի տակ է եղել նույնիսկ Սուրբ Սոֆիայի տաճարը։

Այնուամենայնիվ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը պատճառով այս նախագիծն չիրագործվեց։ Կիևյան նախապատերազմյան պահպանված շինություններից են Ուկրաինայի կոմունիստական կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի շենքը (ներկայումս այնտեղ է տեղակայված արտաքին գործերի նախարարությունը)։ Ավարտվել է միայն հյուսիսային թևը, իսկ միանման և համաչափ հարավային թևը, որը պետք է կառուցվեր ավերված վանքի տեղում՝ Նախարարների Ռադան տեղավորելու համար, այդպես էլ չի ավարտվել[6]։ Մյուս օրինակը Գերագույն ռադայի շենքն է, որը 1936-138 թվականներին կառուցել է ճարտարապետ Վոլոդիմիր Զաբոլոտնը։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ծանր ավերածություններից հետո բացահայտվել է կենտրոնական Կիևի վերակառուցման նոր նախագիծը, որը Խրեշչատիկ պողոտան վերածել է ճարտարապետության մեջ ստալինիզմի լավագույն օրինակներից մեկի։ Ընդհանուր առմամբ կազմվել է 22 անհատական նախագիծ, երբ 1944 թվականին սկսվել է նախնական մրցույթը, որոնցից ոչ մեկը չի իրականացվել լայնածավալ քննադատության շնորհիվ, և վերջապես 1948 թվականին Կիևի Պրոեկտ ինստիտուտը ներկայացրել է իր վերջնական տարբերակը՝ ճարտարապետներ Ա. Վլասովի և 1949 թվականից՝ Անատոլի Դոբրովոլսկու գլխավորությամբ։ Առաջիկա երկու տասնամյակների ընթացքում այս ցուցանիշը գերակայել է մայրաքաղաքի բոլոր խոշոր նախագծերում։

Կենտրոնական Կիևի վերակառուցման ծրագրեր
Մերժված նախագիծ
Մերժված նախագիծ  
Եվս մեկ մերժված նախագիծ
Եվս մեկ մերժված նախագիծ  
Վերջնական նախագիծ
Վերջնական նախագիծ  

Չնայած խանդավառ մեկնարկին, որում ներառվեցին շենքերի մեծ մասը, ինչպիսիք են փոստային բաժանմունքը, քաղաքային խորհուրդը, կոնսերվատորիան և Կալինինայի հրապարակի առաջին շենքերը (ավարտվել են 1955 թվականին), ճարտարապետության նոր քաղաքականությունը ևս մեկ անգամ անմիջապես կանգնեցրեց նախագիծն ամբողջությամբ իրագործվելուց։ Այնուամենայնիվ, այլ էր «Ուկրաինա» հյուրանոցի ճակատագիրը, որը կառուցվել է Մոսկվայի «Յոթ քույրերի» շենքերի նման՝ զրկված դեկորատիվ առանձնահատկություններից։

Այլ օրինակներ Խորհրդային Ուկրաինայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստալինյան ժամանակաշրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Կենտրոնական Կիևի վերակառուցում

Հետստալինյան ժամանակաշրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Архитектура // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.(ռուս.)
  2. Culture of Ukraine - History and ethnic relations, Urbanism, architecture, and the use of space
  3. Baroque
  4. (ru) "Our Kharkiv" Արխիվացված 2006-08-22 Wayback Machine unofficial website
  5. Архитектура Харькова
  6. Hewryk, Titus D. (1982). The Lost Architecture of Kiev. New York: The Ukrainian Museum. էջ 15. ASIN: B0006E9KPQ. (Out of print)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ուկրաինական ճարտարապետություն» հոդվածին։