Բերտա ֆոն Զուտներ

Բերտա ֆոն Զուտներ; գերմ.՝ Bertha von Suttner
Ծնվել է	հունիսի 9, 1843[…]
Ծննդավայր	Պրահա, Ավստրիական կայսրություն[…]
Մահացել է	հունիսի 21, 1914[…] (71 տարեկան)
Մահվան վայր	Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա
Գերեզման	main cemetery Gotha
Քաղաքացիություն	Ավստրիական կայսրություն և Ցիսլեյտանիա
Մայրենի լեզու	գերմաներեն
Մասնագիտություն	գրող, վիպասան, թարգմանչուհի, լրագրող, խաղաղապահ, գիտաֆանտաստիկ գրող և խմբագիր
Ամուսին	Arthur Gundaccar von Suttner?
Ծնողներ	հայր՝ Franz Joseph Kinsky?, մայր՝ Sophie Wilhelmine Koerner?
Պարգևներ և ; մրցանակներ
Անդամություն	Verein der Schriftstellerinnen und Künstlerinnen Wien?
	Ստորագրություն;
	Bertha von Suttner Վիքիպահեստում

Բերտա ֆոն Զուտներ (գերմ.՝ Bertha Sophie Felicitas Freifrau von Suttner), ի ծնե` Կինսկի կոմսուհի (գերմ.՝ Kinsky,հունիսի 9, 1843(1843-06-09)^[1]^[2]^[3]^[…], Պրահա, Ավստրիական կայսրություն^[4]^[5]^[6]^[…] - հունիսի 21, 1914(1914-06-21)^[1]^[2]^[3]^[…], Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա^[4]^[6]^[7]), ավստրիացի գրող, միջազգային պացիֆիզմի շարժման գործիչ։

Խաղաղության Նոբելյան մրցանակ ստացած առաջին կին գործիչն է և երկրորդ կինը Մարի Կյուրիից հետո, որ արժանացել է Նոբելյան մրցանակի։

Երիտասարդություն

Բերտա ֆոն Զուտները ծնվել է 1843 թվականի հունիսի 9-ին Պրահայում (այն ժամանակ` Ավստրո-Հունգարիա), ավստրիացի գեներալ Ֆրանց Յոզեֆ Կինսկի ֆոն Շինիկ ունդ Տետաուի ընտանիքում։ Հայրը մահացել է աղջկա ծննդից քիչ առաջ, այնպես որ աղջկա դաստիարակությամբ զբաղվել է մայրը` Սոֆյա Վիլհելմինան, ինչպես նաև խնամակալը. նրանք երկուսն էլ ավստրիական պալատական շրջանակների ներկայացուցիչներ էին։ Այնպես է ստացվել, որ Բերտա Կինսկին դաստիարակվել է ավստրիական ազնվականական հասարակության ռազմատենչ ավանդույթներով, այն նույն ավանդույթներով, որոնց դեմ նա անողոք պայքար է մղել իր գիտակցական կյանքի երկրորդ կեսին։

Երբ լրացել է Բերտայի 30 տարին, նրա մայրը վատնել էր իրենց բաժին հասած ժառանգական ունեցվածքը։ Բերտան աշխատանքի է անցնում վիեննական ընտանիքներից մեկում` Զուտներների մոտ` որպես չորս դուստրերի դաստրաիարակչուհի, և շուտով սիրահարվում է երեք տղաներից մեկին` բարոն Արթուր Գունդակար ֆոն Զուտներին։ Առանց Արթուրի ծնողների համաձայնության ամուսնանալուց հետո նրանք ստիպված էին մեկնել Ռուսաստան, ապա` Վրաստան` օգտվելով իշխան Դադիանի ընտանիքի հրավերից։ Տասը տարի նրանք ապրում են Թիֆլիսում (այժմ` Թբիլիսի)։

Երբ Ռուսաստանի ու Թուրքիայի միջև 1877 թվականին սկսվում է պատերազմ, Արթուր ֆոն Զուպերը սկսում է պատերազմի թատերաբեմից ակնարկներ գրել վիեննական պարբերական հրատարաչությունների համար։ Ամուսնու հոդվածների հանրաճանաչությունը ներշնչում է Բերտային ևս գրիչ վերցնել։ Նա գրում է պատմվածքներ, էսսեներ` հիմնականում В. Oulot կեղծանունով։ Արթուրի հետ Էմիլ Զոլայի ազդեցությամբ, Չարլզ Դարվինի և Հերբերտ Սփենսերի գաղափարներով գրում է չորս վեպ` «Inventarium einer Seele» (Լայպցիգ, 1883, 2-րդ հրատարակությունը` 1888), «Ein Manuskript» (Լայպցիգ, 1885), «High Life» (Մյունխեն, 1886), «Daniela Dormes» (Մյունխեն, 1886)։

Բերտայի ամուսինը` Արթուր Գունդակար ֆոն Զուտները (1850-1902 թթ.), նույնպես հայտնի է որպես մի շարք վեպերի ու նորավեպերի հեղինակ` «Daredjan» (Մյունխեն, 1884), «Der Battono» (Շտուտգարդ, 1886), «Anderl» (Դրեզդեն, 1889), «Die Adjàren» (Շտուտգարդ, 1889) և այլն։

«Կորչի զենքը»

1886-1887 թվականներին Զուտներներն ապրում էին Փարիզում։ Նրանք հանդիպել են Ալֆրեդ Նոբելի և Էռնեստ Ռենանի հետ, ծանոթացել Լոնդոնի «Խաղաղության ու միջազգային արբիտրաժի միավորման» և եվրոպական այլ երկրների համանման կազմակերպությունների գործունեությանը։ Տոգորված լինելով արբիտրաժի գաղափարներով` Բերտա ֆոն Զուտները գրել է «Մեքենաների դարաշրջան» գիրքը (1889), որտեղ հանդես է եկել եվրոպական երկրներում նացիոնալիզմի ու միլիտարիզմի քարոզչության քննադատությամբ։ Այս ստեղծագործությունը բուռն քննարկվել է ինչպես լայն հասարակության, այնպես էլ գրաքննադատների նեղ շրջանում։

1889 թվականին լույս է տեսել Զուտների «Կորչի զենքը» («Die Waffen nieder!») գիրքը, որը պատմում էր երիտասարդ կնոջ կյանքի մասին, ում կյանքը տանջվել էր 19-րդ դարի 60-ական թվականների եվրոպական պատերազմներից։ Դա ընդվզող բողոք էր` ընդդեմ պատերազմի, որ գրվել էր հարցի լավ իմացության, դիտարկումների մեծ պաշարի հիման վրա, բողոք` կնոջ, մոր ու ընտանիքի տեսանկյունից, որոնք կրել էին պատերազմի սարսափելի հետևանքները։

Տպավորիչ էր վեպում պատկերված ռազմական բռնությունների ազդեցությունը ընթերցող հասարակության վրա։ «Կորչի զենքը» վեպը, որ գրված է ռազմական գործի իմացության և մարդկային հոգեբանության տեսանկյունից, մեծ ճանաչում է բերել ոչ միայն հեղինակին, այլև ողջ հակառազմական շարժմանը։ Լև Տոլստոյը գրքի ազդեցությունը համեմատել է Հարիեթ Բիչըր Սթոուի «Քեռի Թոմի խրճիթը» նշանավոր գրքի թողած ազդեցության հետ։ Այս գրքին հղումներ են արել ավստրիական կառավարությունում, այն թարգմանվել է բազմաթիվ լեզուներով։ Վեպը Վիլհելմ Լիբկնեխտի կողմից տպագրվել է գերմանական սոցիալ-դեմոկրատների «Ֆորվերտս» թերթում։

Միջազգային հասարակական գործունեությունը

Վեպի մեծ ճանաչումը նրա հեղինակին թույլ տվեց կապեր հաստատել խաղաղության համար պայքարող եվրոպական խմբավորումների հետ։ 1891 թվականին Զուտներն իր կյանքում առաջին անգամ ներկա է եղել խաղաղասիրական ուժերի համաժողովին, որ կազմակերպվել էր Հռոմում «Միջխորհրդարանային միավորման» կողմից։ Նույն թվականին նա հիմնել է «Խաղաղության ավստրիական ընկերությունը», որը դարձել է երկրում առաջին պացիֆիստական կազմակերպությունը։ 1892 թվականին Զուտները դարձել է Բեռնի խաղաղության բյուրոյի հիմնադիր անդամը, որի գործունեությունն ուղղված էր եվրոպական շատ երկրներում ստեղծվող պացիֆիստական խմբերի գործունեությունը կոորդինացնելուն։ Քսան տարիների ընթացքում նա կատարել է այդ ընկերության փոխնախագահի պաշտոնը։

Նույն 1892 թվականին Բերտա ֆոն Զուտները ավստրիացի լրագրող, Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Ալֆրեդ Ֆրիդի հետ հիմնել է պացիֆիստական «Կորչի զենքը» ամսագիրը, որում վարում էր «Մեկնաբանություններ ժամանակակից պատմության դաշտերում» շարքը։

19-րդ դարի 90-ական թվականները դարձան միլիտարիզմի կտրուկ աճման շրջանը։ Զուտները մասնակցել է խաղաղասիրական ուժերի բազմաթիվ համաժողովների, ընդ որում հաճախ եղել է այդ ժողովների միակ կին ներկայացուցիչը։ Բերտան և նրա ամուսինը` Արթուր ֆոն Զուտները, քիչ ջանք չեն ներդրել 1899 թվականի Հաագայի կոնվենցիայի ու հռչակագրի կազմակերպչական, տեղեկատվական ու ֆինանսական հարցերի նախապատրաստման վրա։ Ամուսնու մահից հետո` 1902 թվականին, Զուտները խաղաղասիրական ակտիվ գործունեություն է ծավալել` ուղևորություններ կատարելով ԱՄՆ և Գերմանիա, հանդես գալով դասախոսություններով (1904-1905 թթ.): Նա հանդիպել է ԱՄՆ-ի նախագահ Թեոդոր Ռուզվելտի հետ։

Խաղաղության Նոբելյան մրցանակ

Ալֆրեդ Նոբելի հետ նամակագրությունը և Բերտայի կոչերը` միջոցներ նվիրաբերել խաղաղասիրական ծրագրերի ֆինանսավորման համար` դրանով կանխելով պոտենցիալ պատերազմները, հանգեցրին այն բանին, որ 1893 թվականին նրան ուղղված անձնական նամակում Նոբելը խոստացավ նրան շնորհել Խաղաղության մրցանակը։

Մրցանակը նրան շնորհվել է 1906 թվականի ապրիլի 18-ին Քրիստիանայում (Օսլո)։ Զուտները դարձել է առաջին կինը, որ արժանացել է Նոբելյան մրցանակի (Մարի Կյուրիից հետո)։ Նոբելյան մրցանակ ստանալուց հետո Զուտների` որպես գրողի և հռետորի հեղինակությունն ավելի է աճել։ 1905 թվականին, նրա աջակցության շնորհիվ, ստեղծվում է «Անգլո-գերմանական բարեկամության ընկերությունը»։ 1908 թվականին Լոնդոնի խաղաղության համաժողովի ամբիոնից հնչում է եվրոպական երկրներին ուղղված նրա կոչը` որպես պատերազմից խուսափելու միակ միջոց։ Նա հրապարակել է բազմաթիվ հոդվածներ, գրել է վեպ` «Մարդկության մտորումներ» (1911)` նվիրված խաղաղության ու կանանց շարժման խնդիրներին։

1912 թվականին Զուտները երկրորդ անգամ է ուղևորվել ԱՄՆ։ Իր դասախոսություններում Զուտներն զգուշացնում էր Չինաստանի միլիտարիստական վտանգի մասին` վճռականորեն արտահայտվելով ռազմական ինքնաթիռների կառուցման դեմ։

Վերջին տարիներ

Զուտների կյանքի վերջին տարիներին տեղի են ունեցել երջանիկ և ողբերգական շատ իրադաձություններ։ Գերմանական նացիոնալիստական մամուլում նրան անվանել են «պացիֆիզմի ֆուրիա» կամ «խաղաղարար Բերտա», Ավստրիայի միլիտարիստական շրջանակներում` «դավաճան»։ 1913 թվականին Հաագայում կայացած Խաղաղության միջազգային համաժողովում նրան տրվել է պացիֆիստական շարժման «գենեալիսիմուս» ոչ պաշտոնական տիտղոսը։ Նա Բեռնում արժանացել է «Խաղաղության միջազգային բյուրոյի» պատվավոր նախագահի կոչման, Կարնեգիի «Խաղաղության ֆոնդի» խորհրդակից անդամ։

Հրաժարվելով չարորակ ուռուցքի վիրահատությունից` Զուտները մահացել է 1914 թվականի հունիսի 21-ին, Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկսվելուց մեկուկես ամիս առաջ։

Հիշատակ

2006 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն նշել է Բերտա ֆոն Զուտներին Խաղաղության Նոբելյան մրցանակ շնորհելու հարյուրամյակը։

2014 թվականին գերմանացի կինեմատոգրաֆիստները նկարահանել են «Սեր հանուն խաղաղության. Բերտա ֆոն Զուտներ և Ալֆրեդ Նոբել» (գերմ.՝ Eine Liebe für den Frieden - Bertha von Suttner und Alfred Nobel) ֆիլմը (ռեժիսոր` Ուրս Էգեր)։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Encyclopædia Britannica
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Зутнер Берта фон // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1905/suttner-bio.html
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 ^6,4 ^6,5 Blumesberger S. Handbuch der österreichischen Kinder- und Jugendbuchautorinnen (գերմ.) — 2014. — Vol. 2. — S. 1124—1129. — ISBN 978-3-205-78552-1
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 Schmid-Bortenschlager S., Schnedl-Bubeniček H. Österreichische Schriftstellerinnen 1880–1938 (գերմ.): Eine Bio-Bibliographie — Stuttgart: Akademischer Verlag Hans-Dieter Heinz, 1982. — S. 177—179. — ISBN 978-3-88099-123-1
↑ https://data.matricula-online.eu/de/oesterreich/wien/06-gumpendorf/02-45/?pg=76
↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1905/suttner-facts.html
↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
↑ Baumgartner M. 133 // Der Verein der Schriftstellerinnen und Künstlerinnen in Wien (գերմ.) — Böhlau Verlag, 2015. — ISBN 978-3-205-20168-7, 978-3-205-79702-9 — doi:10.7767/9783205201687

Գրականություն

«Зуттнер». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Բերտա ֆոն Զուտներ» հոդվածին։

[_be49dbe0520b98ea-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_e245c6320ef57a64-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.

[_15132254e39271b3-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Encyclopædia Britannica

[_c25d7b53fd7ba074-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Зутнер Берта фон // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[_9e65689e05b35c63-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1905/suttner-bio.html

[_2f4f044ede5a2188-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 ^6,4 ^6,5 Blumesberger S. Handbuch der österreichischen Kinder- und Jugendbuchautorinnen (գերմ.) — 2014. — Vol. 2. — S. 1124—1129. — ISBN 978-3-205-78552-1

[_44a5e1aa6ee07fe4-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 Schmid-Bortenschlager S., Schnedl-Bubeniček H. Österreichische Schriftstellerinnen 1880–1938 (գերմ.): Eine Bio-Bibliographie — Stuttgart: Akademischer Verlag Hans-Dieter Heinz, 1982. — S. 177—179. — ISBN 978-3-88099-123-1

[_0d785be4fd3e033b-8] ttps://data.matricula-online.eu/de/oesterreich/wien/06-gumpendorf/02-45/?pg=76

[_2130f08d031016cd-9] ttp://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1905/suttner-facts.html

[_4fd85354d393be0f-10] ttps://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/

[_b5bee93024cc5dce-11] Baumgartner M. 133 // Der Verein der Schriftstellerinnen und Künstlerinnen in Wien (գերմ.) — Böhlau Verlag, 2015. — ISBN 978-3-205-20168-7, 978-3-205-79702-9 — doi:10.7767/9783205201687

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]