Պինչո (բլուր)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Պինչո
Տեսակբլուր և պուրակ
Երկիր Իտալիա
ՎարչատարածքՀռոմ
ԲԾՄ50 մետր
Քարտեզ
Քարտեզ

Պինչո բլուր (լատին․՝ Mons Pincius, իտալ.՝ Pincio), բլուր պատմական Հռոմի հյուսիսարևելյան հատվածում։ Տեղակայված է Կվիրինալ բլրի հյուսիսում, և այնտեղից տեսանելի էր Մարսի դաշտը։ Չնայած նրան, որ այն Հին Հռոմի սահմաններից դուրս էր, և չի համարվում Հռոմի յոթ բլուրներից, սակայն գտնվում է Ավրելիանոսի պատի ներսում։ IV դարում բլուրը պատկանում էր Պինչո ընտանիքին, և ըստ այդմ ստացել է իր ներկայիս անունը։

Վիլլաներ և պարտեզներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիլլա Բորգեզե

Հին Հռոմի մի քանի կարևոր ընտանիքներ ունեցել են վիլլաներ և այգիներ (horti) բլրի հարավային լանջերին, որոնցից են Լուկուլլոսի, Սալյուստիուսի, Գնեոս Պոմպեոսի և Անիցիայի այգիները։ Հռոմեական ժամանակաշրջանում բլուրը հայտնի էր որպես Collis Hortulorum՝ «Պարտեզների այգի»։ Լյուդովիզի վիլլան կառուցվել է այստեղ 20-րդ դարում։ Մի քանի վիլլաներ և այգիներ դեռևս զբաղեցնում են բլուրը։ Դրանցից մեկը Վիլլա Բորգեզեն է, որը Պինչիո բլրին կապված է հետիոտնային կամրջով։

Ժամանակակից Հռոմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիլլա Մեդիչիի

Վերածննդյան ժամանակաշրջանում բլրի վրա կառուցվել է Վիլլա Մեդիչիին, որը հանդիսանում է Ֆրանսիայի հանրապետության սեփականությունը՝ այնտեղ գործում է Ֆրանսիական ակադեմիան։ Վերջինս Հռոմ տեղափոխվել է 1802 թվականին։ Այդուհանդերձ Պինչոյի այգիներում բացվում են լայն ճեմուղիներ։ Դրանցից մեկում 1822 թվականին տեղադրվել էր Վիլլա Մեդիչի կոթողը, որը եգիպտական չէ։ Այն կերտվել է Հադրիանոս կայսեր պատվերով և կանգեցվել նրա սիրելիի՝ Անտինոսի գերեզմանի համար։ Կոթողը հայտնաբերվել է 16-րդ դարում Պորտա Մաջորե դարբասի մոտ[1]։ Տեղափոխվել է Բարբերինի պալատ, ապա Կղեմես XIV Պապը տարել է Վատիկան, և վերջնականապես, 1822 թվականին Պիոս VII Պապը կանգնեցնում է Պինչո բլրի վրա։ Այն տեսքը, որ ներկայումս ունի Պինչո բլուրը նախագծել է (1809-1814 թթ) ճարտարապետ Ջուզեպպե Վալադիեն[2]։

Բլրից բացվում է հիանալի տեսարան դեպի Մարսի դաշտ։ Բլրից ներքև կառուցված են երկու մոնումենտալ աստիճաններ, որոնցից մեկը տանում է դեպի Նապոլեոնի հրապարակ, մյուսը՝ դեպի Պիացցա դել Պոպոլո։ Այստեղից էլ Իսպանական աստիճանները ուղղվում են դեպի Տրինիտա դեյ Մոնտի եկեղեցի և վար՝ դեպի Իսպանիայի հրապարակ։

1867 թվականին գյուտարար և պրոֆեսոր Ջան Բատիստա Էմբրիաչոն նախագծում է ջրային ժամացույց, որը 1873 թվականին տեղադրվում է Պինչո բլրի վրա։ Մեկ այլ տարբերակ էլ դրված է Բորգեզե պարտեզներում։ Էմբիաչոն իր երկու հայտնագործությունները ներկայացրել է Փարիզում, որտեղ նրանք արժանացել են պարգևի և մեծ համբավի[3]։

Պինցիուսի այգիներում իտալացի քաղաքական գործիչ Ջուզեպպե Մացցինիի հորդորով[4] տեղադրված են նշանավոր իտալացիների կիսանդրիներ։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]