Հոնիական ծով
 | ||
 | ||
| Կոորդինատներ | 38°56′37″ հս․. լ. 18°36′48″ ավ. ե.HGЯO | |
| Տեղագրություն | Միջերկրական ծով | |
| Ընդհանուր մակերեսը | 169 հազար կմ² | |
| Ամենամեծ խորությունը | 5121 մ | |
| Միջին խորությունը | 2083 մ | |
  | ||
 Վիքիպահեստում
| ||
Հոնիական ծով[1] (հին հուն․՝ Ἰόνιον Πέλαγος, Իոնիոն[2], հուն․՝ Ιόνιο Πέλαγος [iˈonio ˈpelaɣos], իտալ.՝ mar Ionio [mar ˈjɔːnjo]), Միջերկրական ծովի կենտրոնական մասը՝ Բալկանյան ու Ապենինյան թերակղզիների և Կրետե ու Սիցիլիա կղզիների միջև։ Հյուսիսում Օտրանտոյի նեղուցով միացած է Ադրիատիկ ծովին, արևմուտքում Մեսինայի նեղուցով` Տիրենյան ծովին։ Մակերեսը` 169 հազար կմ ²քառակուսի։ Խորությունը՝ մինչև 5121 մետր։ Խոշոր ծոցերը՝ Պատրաիկոս, Կորնթոսի, Օտրանտոյի։ Արևելքում Հոնիական կղզիներն են։ Գլխավոր նավահանգիստները՝ Պատրաս, Կերկիրա (Հունաստան), Տարանտո, Կատանիա (Իտալիա)։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հոնիական ծովի մակերեսը — 169 հազար կմ² է, առավելագույն խորությունը — 5121 մ, ինչը Միջերկրական ծովի ամենամեծ խորությունն է։ Ներքևը ունի խոռոչի ձև, ծածկված հանքավայրերով `հիմնականում տիղմով, իսկ ափերին ավելի մոտ` տիղմային ավազ, ավազ և խճաքար։
Հոնիական ծովի ափերը խիստ մասնատված են հատկապես արեւելյան մասում, որտեղ գտնվում են Հոնիական կղզիները։ Իոնյան ծովի ծովածոցերը ՝ Պատրաիկոս, Կորինթոս, Տարանտո, Մեսինիակոս, Ամվրակիկոս և այլն։
Ջերմաստիճանի տատանման միջակայքը փետրվարից օգոստոս 14 ° C- ից 25,5 ° C է։ Ներքեւի մասում ջրի ջերմաստիճանը մոտ 13 ° C է։ Աղիությունը գերազանցում է 38‰-ը։
Կիսամյակային ալիքներ (մինչև 0,4 մ)։ Մակերևութային հոսանքներն ունեն մոտ 1 կմ / ժ արագություն և կազմում են ցիկլոնային շրջանառություն։
Անվանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անվանումն ստացել է հոնիացիներ հին հունական ցեղի անունից։ Այդ ցեղը բնակվում էր Ատտիկայում, Եվբեայի մի մասում, Քիոս, Սամոս, Նաքսոս և այլ կղզիներում։ Մ.թ.ա. 11-9-րդ դարերում գաղութացրել է Փոքր Ասիա թերակղզու արևմտյան ափի միջին մասը (Հոնիա մարզը), Սև և Մարմարա ծովերի ափերը։ Անվանման արևմտահայերեն գրությունն է Յոնիական ծով[3]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Հովհաննես Բարսեղյան (2006)։ «Աշխարհագրական անունների հայերեն տառադարձության մասին որոշում»։ Տերմինաբանական և ուղղագրական տեղեկատու։ Երևան: 9-րդ հրաշալիք։ էջ 51։ ISBN 99941-56-03-9
- ↑ Инструкция по передаче на картах географических названий Греции. — М., 1964. — С. 15.
- ↑ Հ. Ղ. Գրգեարյան, Ն. Մ. Հարությունյան (1989)։ Աշխարհագրական անունների բառարան։ Երևան: «Լույս»։ էջ 36
| ||||||||||
| ||||||||||||||||||