Թատրոն Պոդոլում

**Թատրոն Պոդոլում**
Թատրոն Պոդոլում;
Տեսակ	թատերախումբ
Երկիր	Ուկրաինա
Գտնվելու վայրը	Կիև
Հիմնադրման ամսաթիվ	1987
Կայք	theatreonpodol.com
	Theatre on Podil Վիքիպահեստում

Կիևի ակադեմիական դրամատիկական թատրոն Պոդոլում (ուկրաիներեն՝ Київський академічний драматичний театр на Подолі), թատրոն Կիևում, Պոդոլում։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կիևի «Թատրոնը Պոդոլում» ստեղծվել է 1987 թվականին Վիտալի Մալախովի ղեկավարությամբ։

1994 թվականին, հաշվի առնելով կոլեկտիվի բարձր մասնագիտական մակարդակը և նրա ներդրումը Ուկրաինայում դրամատիկական արվեստի զարգացման գործում, Կիևի մշակույթի գլխավոր վարչությունը Պոդոլի թատրոնին շնորհել է պետական կարգավիճակ։ 2006 թվականի ապրիլին մշակույթի նախարարի հրամանով Պոդոլի թատրոնը ստացել է ակադեմիականի կոչում։

Թատրոնի շենքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վարչական շենք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անդրեևսկի վայրէջքի վրա գտնվող թիվ 20-բ տունը կառուցվել է 19-րդ դարի վերջին։ 20-րդ դարի սկզբին շենքերի համալիրը պատկանել է կիևցի հայտնի ոսկերիչին, ով Բ մասնաշենքն օգտագործել է որպես ոսկերչական և սրբանկարչական արվեստանոց, իսկ երկրորդ հարկում, ինչպես հիմա, բեմահարթակ է եղել, որտեղ գործել է տնային կինոթատրոն։ Նա անձամբ ապրել է Ա մասնաշենքում, որի տեղում է գտնվում վերակառուցված թատրոնի նոր բեմը։ Տան յուրահատկությունը էկլեկտիզմի շրջանի ճարտարապետական լուծման հաջողված օրինակ է։ 20-րդ դարի 80-ականների կեսերին շենքը փոխանցվել է Պոդոլի թատրոնին։

Շինության ներսում գործում է 50 տեղանոց թատերական հյուրասրահ, որը կրում է ռեժիսոր Իգոր Սլավինսկու անունը։

Դահլիճ քարվանսարայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1990 թվականից մինչև 2013 թվականը 100 հանդիսատեսի համար նախատեսված հիմնական բեմը տեղակայված էր Կոնտրակտային հրապարակում գտնվող Քարվանսարայում։ Այստեղ կար հատուկ կահավորված բեմ։

Նոր մասնաշենք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գտնվում է Անդրեևսկի զառիվայր 20-ա հասցեում։

Թատրոնի վերակառուցման հեղինակը խարկովցի ճարտարապետ Օլեգ Դրոզդովն է։ Այդ նախագծի շինարարական աշխատանքները սկսվել են 2016 թվականի հունվարին։ 2017 թվականի հոկտեմբերի 9-ին տեղի է ունեցել թատրոնի նոր շենքի պաշտոնական բացումը։

Դահլիճը (Նոր բեմը) նախատեսված է 253 հյուրերի համար։ Սրահը համալրված է 2 հատուկ էկրանով, 6 վիդեո պրոյեկտորով, որոնք աշխատում են յուրահատուկ շարժական կոշտ կուլիսներով և պրոյեկցիոն էկրաններով։ Դա թույլ է տալիս աշխատել առանց նյութական դեկորացիայի։ Գոյություն ունեն երկու մակադրական բեմեր՝ անգլիական շրջադարձային բոլորակ և կառուցվածք, որը փոխում է թեքության անկյունը մինչև 90 աստիճան։ Հատուկ ակուստիկ համակարգն ապահովում է հզոր և միանման ձայն դահլիճի յուրաքանչյուր նստատեղի համար։ Աշխարհի ամենաառաջադեմ ձայնային կառավարման կետերից մեկը թույլ է տալիս հնչյունավորել երկու լիարժեք սիմֆոնիկ նվագախմբեր։ Լուսավորման գործիքակազմն ունի ավելի քան 150 տարբեր տեսակի սարքեր^[1]։

Խաղացանկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ես կգամ ձեր հոգիներով»^[2]՝ Վլադիմիր Վիսոցկու պոեզիայի հիման վրա, ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունվար, 1988,
«Սիրո հնագույն մառախուղներ», բանաստեղծական մոնոներկայացում, ըստ Մարինա Ցվետաևայի, ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունվարի 27, 2002,
«Փարավոններ» Ալեքսեյ Կոլոմիեց, ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, ապրիլի 24, 2003,
Միխայիլ Բուլգակովի «Խելապակաս Ժուրդենը», ըստ Մոլիերի «Քաղքենին ազնվական» պիեսի, ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, հունվարի 4, 2005։ Վերականգնված ներկայացում` սեպտեմբերի 30, 2012,
Նիկոլայ Կուլիշի «Մինա Մազայլոյի կանխազգացումը», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, հունվարի 19, 2006,
«Խաղացողներ» (Նիկոլայ Գոգոլ), ռեժիսոր՝ Օլեգ Լիպցին, հոկտեմբերի 4, 2007,
Միխայլ Բուլգակովի «Երիտասարդ բժշկի գրառումները», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, նոյեմբերի 29, 2007,
«Որտե՞ղից են հայտնվում երեխաները», Անատոլի Կրիմ, ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, մարտի 8, 2008,
Բորիս Ակունինի «Սեն Ժերմենի հայելին», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, ապրիլի 12, 2008,
Իվան Կարպենկո-Կարիի «Հարյուր հազար», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, մայիսի 29, 2008,
Ալեքսանդր Պետրովի «Գիշեր երկուսի համար», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունվարի 16, 2009,
«Մեռած հոգիներ» (Միխայիլ Բուլգակովի պիեսի հիման վրա), ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, ապրիլի 14, 2009,
Իոսիֆ Բրոդսկու «Լյուքսեմբուրգյան այգի», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, դեկտեմբերի 18, 2009,
Անատոլի Կրիմի «Լյովուշկա», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունիսի 24, 2010,
Վասիլ Ստանիլովի «Օպերա մաֆիոզո», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, նոյեմբերի 25 2010,
«LA BONNE ANNA», կամ ինչպես փրկել ընտանիքը» Մարկ Կամոլետտիի, ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, փետրվարի 18, 2011,
Մաքսիմ Գորկու «Հատակում», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, մարտի 25, 2011,
Է. Ռոմերի «Տրիո մի բեմոլ», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, սեպտեմբերի 21, 2011,
Ա. Վամպիլովի «Անցյալ ամառ Չուլիմսկում», ռեժիսոր՝ Վիտալի Մալախով, նոյեմբերի 25, 2011,
Ա. Վամպիլովի «Ավագ որդին», ռեժիսոր՝ Իգոր Վոլկով, ապրիլի 3, 2012,
Անատոլի Կրիմի «Նամակ Աստծուն», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունիսի 15, 2012,
Ելենա Գրեմինայի «Օրվա աչքերը», ռեժիսոր՝ Իրինա Գրիշչենկո, դեկտեմբերի 4, 2012,
Ելենա Ռոգի «Ամնեզիա», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունվարի 18, 2013
Ռոբեր Տոմայի «Ծուղակ միայնակ տղամարդու համար», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի, հունիսի 22, 2013,
Ալեքսեյ Արբուզովի «Հնամենի կատակերգություն», ռեժիսոր՝ Վլադիմիր Կուդլինսկի,
Անդրեյ Կուրեյչիկի «Chage, կամ մեզ փոխել են մարմիննեով», հոկտեմբերի 8, 2013,
Ալեքսանդր Մարդանի «Ընդմիջում»,
Ֆեոդոր Դոստոևսկու «Սպիտակ գիշերներ»,
Վալերի Շևչուկի «Ավազակաորջ»,
Ալեքսանդր Կոռնեյչուկի «Ուկրաինայի տափաստաններում»,
Անտոն Չեխովի «Քեռի Վանյա»,
«Կոնտրաբաս» Պատրիկ Զյուսքինդի համանուն պիեսի հիման վրա, ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի,
Սերգեյ Շչուչենկոյի «Ամառային երեկո դրախտում»,
Սելմա Դիմիտրիևիչ «Գիշերը»,
«Բայց ես կգամ ձեր հոգիներով» Վլադիմիր Վիսոցկի, ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի,
«Կեցության առեղծվածը», Տատյանա Իվաշչենկո,
Կառլո Գոլդոնիի «Պանդոկապանուհին»,
Օսիպ Մանդելշտամի «Շերի- բրենդի», ռեժիսոր՝ Իգոր Սլավինսկի,
Լուիջի Պիրանդելլոյի «Վեց գործող անձիք հեղինակի որոնումներում»։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թատրոնի ստեղծագործական կոլեկտիվը և նրա գեղարվեստական ղեկավար-տնօրեն Վիտալի Մալախովը դարձել են «Կիևյան պեկտորալ» հեղինակավոր թատերական մրցանակի դափնեկիրներ 15 անվանակարգերում և բազմիցս արժանացել մրցանակների և պարգևների տարբեր թատերական փառատոներում և ֆորումներում, այդ թվում՝ միջազգային։

Անկարայի 1-ին համաշխարհային փառատոնում Վալերի Շևչուկի «Ավազակաորջ» պիեսի ներկայացմանը հատուկ մրցանակ է շնորհվել, թատրոնը ճանաչվել է լավագույններից մեկը Էդինբուրգի 1994 թվականի հանրահայտ թատերական փառատոնում «Յագո» և «Ամառային գիշերվա երազ» ներկայացումներով։

1998 թվականին Կորնեյչուկի «Ուկրաինայի տափաստաններում» պիեսի համար թատրոնը ստացել է «Կիևյան պեկտորալի» մրցանակներ չորս անվանակարգերում՝ լավագույն ռեժիսուրայի համար, լավագույն դերասանական անսամբլի համար, բեմանկարչության համար, դերասանական աշխատանքի համար։

2003/2004 թատերաշրջանում Անտոն Չեխովի «Քեռի Վանյա» պիեսը, ռեժիսոր Վիտալի Մալախովի բեմականացմամբ, դարձել է «Կիևյան պեկտորալի» դափնեկիր հինգ անվանակարգերում՝ լավագույն ռեժիսուրայի, լավագույն դերասանական դեբյուտի (Օ. Սվիրսկայա) տղամարդու լավագույն դերի համար (Ս. Բոյկո)։

2008 թվականին թատրոնի տնօրեն-գեղարվեստական ղեկավար Վիտալի Մալախովը դարձել է Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակի դափնեկիր՝ արվեստի բնագավառում։ Նույն թվականին (2008)՝ Ուկրաինայի անկախության օրը, նախագահը Մալախովին շնորհել է «Ուկրաինայի ժողովրդական արտիստ»-ի կոչում։