Ջեյմս Դյուի Ուոթսոն, (ապրիլի 6, 1928(1928-04-06)[1][2][3][4][5][6][7], Չիկագո, Իլինոյս, ԱՄՆ[4]) ամերիկացի կենսաքիմիկոս։ ԱՄՆ-ի Ազգային ԳԱ (1962), Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիայի (1957), Դանիայի թագավորական ԳԱ (1962) անդամ։ Ավարտել է Չիկագոյի համալսարանը (1947)։ Աշխատել է Կոպենհագենի (1950-1951), Քեմբրիջի (1951-1953, 1955-1956) համալսարաններում, Կալիֆոռնիայի տեխնոլոգիական ինստիտուտներում (1953-1955)։ 1956 թվականից կենսաբանություն է դասավանդել Հարվարդի համալսարանում (1961 թվականից՝ պրոֆեսոր)։ 1962 թվականից ԱՄՆ-ի նախագահի խորհրդատուն է գիտության գծով։ 1968 թվականից՝ Քոլդ-Սփրինգ-Հարբորի (Նյու Յորքի նահանգ) քանակական կենսաբանության լաբորատորիայի տնօրեն։ Աշխատանքները հիմնականում վերաբերում են ԴՆԹ-ի կառուցվածքի, ՌՆԹ-ի դերի ուսումնասիրությանը սպիտակուցի կենսասինթեզի ժամանակ։ 1953 թվականին, Ֆրենսիս Քրիքի հետ միասին, առաջարկել է ԴՆԹ-ի տարածական կաոուցվածքի մոդել, որի շնորհիվ հնարավոր դարձավ առաջ քաշել վարկած ԴՆԹ-ի ինքնավերարտադրման (ռեպլիկացիա) մասին։ Ուսումնասիրել է նաև վիրուսների կառուցվածքը և դրանց դերը չարորակ նորագոյացությունների առաջացման ժամանակ։ Նոբելյան մրցանակ1962 թվական, Ֆ․ Քրիքի, Մ․ Ուիլկինսի հետ միասին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։