Թոմաս Նաստ

Թոմաս Նաստ; անգլ.՝ Thomas Nast
Ծնվել է	սեպտեմբերի 27, 1840
Ծննդավայր	Լանդաու, Բավարիայի թագավորություն
Վախճանվել է	դեկտեմբերի 7, 1902[…] (62 տարեկան)
Մահվան վայր	Գուայակիլ, Էկվադոր
Քաղաքացիություն	ԱՄՆ և Բավարիայի թագավորություն
Մասնագիտություն	ծաղրանկարիչ, արվեստագետ, լրագրող և նկարազարդող
Պարգևներ	Ուիլ Այսների փառքի սրահ
Կուսակցություն	ԱՄՆ Հանրապետական կուսակցություն
Կայք	thomasnast.com
	ստորագրություն;
	Thomas Nast Վիքիպահեստում

Թոմաս Նաստ (անգլ.՝ Thomas Nast, սեպտեմբերի 27, 1840(1840-09-27)^[1]^[2]^[3], Լանդաու, Բավարիայի թագավորություն - դեկտեմբերի 7, 1902(1902-12-07)^[4]^[1]^[2]^[…], Գուայակիլ, Էկվադոր), գերմանական ծագմամբ ամերիկացի ծաղրանկարիչ, համարվում է ամերիկյան քաղաքական նկարչության ժանրի հիմնադիրը։

Գրականություն

Նաստը ծնվել է գերմանական Լանդաու քաղաքում (Ռայնլանդ Պֆալց) բավարական ռազմական տրոմբոնիստի ընտանիքում, որն իր ազատական հայացքների պատճառով հակասության մեջ է մտել Գերմանիայի պետական իշխանությունների հետ և 1846 թվականին գրանցվել է ֆրանսիական մանովարում, իսկ ավելի ուշ՝ ամերիկյան նավում։ Թոմասի կնոջն ու որդուն նա ուղարկել է Նյու Յորք, որտեղ 1849-ին ժամանել է նաև ինքը։ Թոմաս Նաստի հսկայական հետաքրքրությունը նկարչության նկատմամբ դրսևորվել է արդեն վաղ տարիքում, և նա մեկ տարով գրանցվել է Ալֆրեդ Ֆրեդրիկսի և Թեոդոր Կաուֆմանի ստուդիայում և դիզայնի ազգային ակադեմիայի դպրոցում։ Դպրոցից հետո 15 տարեկան հասակում Նաստը սկսել է աշխատել Ֆրենկ Լեսլիի պատկերազարդ թերթում, իսկ 3 տարի անց՝ Harper's Weekly շաբաթաթերթում։

Կարիերա

Նաստն աշխատել է «Հարփերսում» 1859-1860 և 1862-1886 թվականներին։ Ընդմիջմանը նա մեկնել է Լոնդոն, որպեսզի նկարագրի այն ժամանակվա հիմնական մարզական իրադարձությունը՝ ամերիկացի Ջոն Հենանի և անգլիացի Թոմաս Սոյերի միջև բռնցքամարտի մենամարտը։ Մի քանի ամիս անց նա, աշխատելով Լոնդոն Նյուզ Իլյուստրյոյտեդում, գնացել է Գարիբալդիի մոտ Իտալիա, որտեղ նա նկարել և ռազմական արշավի մասին հոդվածներ է գրել։ 1861 թվականին Նաստն ամուսնացավ Սարա Էդվարդսի հետ։ Շուտով նա վերադարձավ ԱՄՆ։

1862 թվականին հայտնվեց առաջին «Խաղաղություն» ծաղրանկարը՝ ուղղված քաղաքացիական պատերազմի ընդդիմախոսների դեմ։ Նրա ծաղրանկարները քաղաքացիական պատերազմի և հետագա վերակառուցման ժամանակ հրապարակվել են «Հարփերսում»։ Նա սահմանում և Հարավի Նահանգներում մարտերի դաշտեր էր նկարում։ Նկարները գրավել են հանրության այնպիսի մեծ ուշադրությունը, որ Աբրահամ Լինքոլնը Նաստային անվանել է «մեր լավագույն հավաքագրող սերժանտը»։ Ավելի ուշ Նաստը ընդդիմացել է նախագահ Էնդրյու Ջոնսոնին և նրա վերակառուցման քաղաքականությանը։

Ամերիկյան Գանգես գետը
Ուղեղներ
Սանտա Կլաուս
Թամանյան վագր

Քարոզչություն ընդդեմ Թվիդ բանդայի

Նաստի նկարները դարձան տնօրեն Թվիդի անկման կարևորագույն գործոններից մեկը, ով այնքան էր վախենում նկարչից, որ ուղարկեց իր էմիսարին՝ Նաստին կաշառելու նպատակով, առաջարկելով 500 000 դոլար, միայն թե նա «գցեր այդ գործը» և մեկներ արտասահմանյան վոյաժ։ Սակայն, Նաստը մերժել է առաջարկը և ուժեղացրել է իր հարձակումները Թվիդի վրա։ Արդյունքում 1873 թվականին Թվիդը ձերբակալվել և դատապարտվել է խարդախության համար։ 1875 թվականի դեկտեմբերին Թվիդը փախել է Կուբա, իսկ այնտեղից՝ Իսպանիա, որտեղ ամերիկացի զբոսաշրջիկի կողմից ճանաչվել է Նաստայի նկարներից մեկով և կրկին կալանավորվել։

Նաստը կարծում էր, որ լավ կազմակերպված իռլանդական ներգաղթյալ համայնքը հիմք է հանդիսանում Թվիդին աջակցելու համար։ Սա, Նաստի հակաթաթոլիկական և նատիվիստական (ամերիկամետ) հայացքների հետ մեկտեղ, նրան ստիպեց ծայրահեղ դատապարտողությամբ պատկերել իռլանդական համայնքին և Իռլանդիայի համայնքին։ 1875 թվականին նրա աշխատանքներից մեկը եղել է «Ամերիկյան Գանգես գետը», որտեղ կաթոլիկ քահանաները պատկերված էին կոկորդիլոսների տեսքով, որոնք հարձակվում էին ամերիկյան ընտանիքների վրա։

Ստեղծագործություն

Ընդհանուր առմամբ, Նաստն իր քաղաքական նկարներում աջակցում էր ամերիկացի հնդիկներին, չինացի ներգաղթյալներին և պաշտպանում ստրկատիրության արգելքը։ Հետագայում նա զբաղվեց Կու-կլուքս-կլան տարանջատման և բռնության թեմաներով։ «Ավելի վատ, քան ստրկությունը» նկարներից մեկում Նաստը պատկերել է հուսահատ նեգրական ընտանիքին, որի տունը այրվել է, և Կու-կլուքս-կլանի և Սպիտակ լիգայի երկու անդամներին, որոնք շնորհավորում են միմյանց։ Նաստայի նկարներում հիմնական սյուժեն հաճախ ուղեկցվում էր բազմաթիվ մանրամասն լրացուցիչ երկրորդական սյուժեներով։ Կիրակնօրյա նկարները կարող էին մատուցել զվարճանքի ժամերը՝ ուժեղ սոցիալական ենթատեքստով։

Նրա հայտնի ծաղրանկարը նյույորքցի դեմոկրատների «Թասմանիական վագրը» հետագայում բազմիցս օգտագործվել է այլ ծաղրանկարիչների կողմից երկար ժամանակ։ Բացի այդ, Նաստը Ամերիկյան ծաղրանկարի պրակտիկայում մտցրել Է Շեքսպիրի ստեղծագործությունների արդիական տեսարանների օգտագործումը քաղաքական նպատակներով։

Նաստն առաջինն էր, ով ներկայացրեց փղի կերպարը՝ որպես Հանրապետական կուսակցության խորհրդանիշ^[6], և նաև ժողովրդականացրեց ավանակի կերպարը՝ որպես ժողովրդավարական կուսակցության խորհրդանիշ, չնայած այն հայտնի է 1837 թվականից^[7]։ Այս թեմայով ամենահայտնի ծաղրանկարներից մեկը «Խուճապի երրորդ ժամկետ» աշխատանքն է։ Ծաղրանկարը հայտնվել է այն բանից երեք օր անց, երբ դեմոկրատները քաղաքացիական պատերազմից հետո առաջին անգամ մեծամասնություն են նվաճել նրկայացուցիչների պալատում։ Հանրապետականների կողմնակից Նաստը ծաղրել է իր վախեցած կուսակիցներին՝ նրանց պատկերելով փղի տեսքով, որը փախուստով փրկվում է մյուս կենդանիների հետ առյուծի մորթուց։ Ծաղրանկարում ավանակի դերը վերապահվել է «Նյու Յորք Հերալդ» թերթին, որը գրել է այն մասին, որ հանրապետական նախագահ գեներալ Ուլիսես Ս. Գրանթը ժամանակակից Կեսար է, որը ձգտում է հասնել նախագահական երրորդ ժամկետի։ Հրանտն ինքը, ի դեպ, հիացած էր Նաստով և, հաղթանակ տանելով ընտրություններում, հայտարարեց, որ հենց Նաստայի աշխատանքներն են օգնել իրեն^[8]։

Մահ

1902 թվականին Թեոդոր Ռուզվելտը Նաստային Էկվադորում, Գուայակիլում գլխավոր հյուպատոս է նշանակել։ Դեղին տենդի բռնկման ժամանակ Նաստը անձնվիրաբար օգնել է բազմաթիվ դիվանագիտական և գործարար առաքելություններին խուսափել վարակից։ Սակայն ինքն է վարակվել և մահացել նույն տարում։ Նաստայի մարմինը տեղափոխվել է ԱՄՆ և թաղվել Նյու Յորքի Բրոնքս քաղաքի Վուդլոն գերեզմանատանը։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
↑ ^3,0 ^3,1 Bryant E. Nast, Thomas // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T061093
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 RKDartists (նիդերլ.)
↑ https://www.comic-con.org/awards/eisner-awards-current-info
↑ Jennifer J. Rodibaugh Արխիվացված 2010-09-18 Wayback Machine "Cartoonery, " American Heritage, Spring/Summer 2008.
↑ Donal A. Voorhees, The Book of Totally Useless Information, 1998; pp. 14-15.
↑ Vinson, John C. Thomas Nast, Political Cartoonist. Athens: University of Georgia Press, 1967.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Թոմաս Նաստ» հոդվածին։

[_f5b261e3168cbf4d-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7

[_b5804d6762243d87-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)

[_b9e01712ebd3b022-3] 3,0 ^3,1 Bryant E. Nast, Thomas // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T061093

[_fe492aa9901f7607-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 RKDartists (նիդերլ.)

[_cd3ff41ee8526003-5] ttps://www.comic-con.org/awards/eisner-awards-current-info

[Rodibaugh-6] Jennifer J. Rodibaugh Արխիվացված 2010-09-18 Wayback Machine "Cartoonery, " American Heritage, Spring/Summer 2008.

[7] Donal A. Voorhees, The Book of Totally Useless Information, 1998; pp. 14-15.

[8] Vinson, John C. Thomas Nast, Political Cartoonist. Athens: University of Georgia Press, 1967.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]