Աննեմարի Հենրիխ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Աննեմարի Հենրիխ
գերմ.՝ Annemarie Heinrich
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 9, 1912(1912-01-09)[1][2]
ԾննդավայրԴարմշտադտ, Գերմանական միություն[3]
Մահացել էսեպտեմբերի 22, 2005(2005-09-22)[2] (93 տարեկան)
Մահվան վայրԲուենոս Այրես, Արգենտինա[3]
ԳերեզմանԼա Չակարիտա գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն Արգենտինա և  Գերմանիա[4]
Մասնագիտությունլուսանկարիչ
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Annemarie Heinrich Վիքիպահեստում

Աննեմարի Հենրիխ (գերմ.՝ Annemarie Heinrich[5]), հունվարի 9, 1912(1912-01-09)[1][2], Դարմշտադտ, Գերմանական միություն[3] - սեպտեմբերի 22, 2005(2005-09-22)[2], Բուենոս Այրես, Արգենտինա[3]), գերմանական ծագումով արգենտինացի կին լուսանկարիչ, որը հիմնականում մասնագիտացած է դիմանկարների և մերկ բնօրինակ անձանց պատկերման ոլորտում[5][6]։

Հենրիխն առավել հայտնի է արգենտինական կինոյի տարբեր հայտնիների իր լուսանկարչական դիմանկարներով, ինչպիսիք են Տիտա Մերելյոն, Կարմեն Միրանդան, Սուլի Մորենոն և Միրտա Լեգրանը, ինչպես նաև այլ մշակութային գործիչներ, ինչպիսիք են Խորխե Լուիս Բորխեսը, Պաբլո Ներուդան և Էվա Պերոնը[5][7][8]։ Լուսանկարել է նաև բնական և քաղաքային բնապատկերներ, կենդանիներ և աբստրակցիաներ[9]։ Հատկապես կարևոր են նրա այն լուսանկարները, որոնք նվիրված են Հարավային Ամերիկայի ազգագրությանը և արտացոլում են այդ մայրցամաքում տեղի ունեցած փոփոխությունները 20-րդ դարի ընթացքում[10]։

Վաղ կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աննեմարի Հենրիխը ծնվել է գերմանական Դարմշտադտ քաղաքում։ Մինչև 1926 թվական դպրոց է հաճախել Բեռլինում, նախքան նրանց ընտանիքը տեղափոխվել է Լարոկ (Արգենտինայի Էնտրե Ռիոս նահանգ)։ Հայրը վիրավորվել է Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։ Հենրիխը սովորել է պար, երաժշտություն և բեմանկարչություն, ինչը հետագայում օգնել է նրա յուրահատուկ լուսանկարչական ոճի և լուսավորության դրամատիկ կիրառման ձևավորմանը[11]։

Հենրիխը լուսանկարչություն է սովորել եվրոպայից արտագաղթած լուսանկարիչների, այդ թվում ավստրիացի լուսանկարիչ Մելիտա Լանգի մոտ[12]։

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1930 թվականին Հենրիխը բացել է իր առաջին լուսանկարչական ստուդիան Բուենոս Այրեսի արվարձաններից մեկում՝ Վիլլա Բալեստերում[13]։ Նույն տարում ամուսնացել է գրող Ռիկարդո Սանգվինետիի հետ, ով հանդես է եկել Ալվարո Սոլ կեղծանունով[14]։ Երկու տարի անց տեղափոխվել է ավելի մեծ ստուդիա և սկսել լուսանկարել Կոլոն թատրոնի դերասաններին[6][7]։

Հենրիխը եղել է Արգենտինայի լուսանկարչական ակումբի (իսպ.՝ Foto Club Argentino) համահիմնադիրը, ինչպես նաև Արգենտինայի լուսանկարչության խորհրդի (իսպ.՝ Consejo Argentino de Fotografía) և Լատինական Ամերիկայի լուսանկարչության խորհրդի (իսպ.՝ Consejo Latinoamericano de Fotografía) հիմնադիր անդամ[14]։ Նրա աշխատանքները 40 տարի զարդարել են այնպիսի ամսագրերի շապիկներ, ինչպիսիք են El Hogar, Sintonía, Alta Sociedad, Radiolandia և Antena[5][6]:

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Հենրիխը եղել է հակապատերազմական «Արգենտինական խորհուրդ հանուն խաղաղության» շարժման անդամ (իսպ.՝ Consejo Argentino por la Paz)։ Եղել է նաև Հաղթանակի խորհրդի անդամ (իսպ.՝ Junta de la Victoria) կանանց միավորում, որը դեմ էր ֆաշիզմին և հանդես էր գալիս դաշնակիցների օգտին[14]։ Համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո Հենրիխը ճանապարհորդել է ամբողջ Եվրոպայում՝ ցուցադրելով իր աշխատանքները Հռոմում, Միլանում, Փարիզում և Ցյուրիխում[14]։ 1950-ականներին Հենրիխը եղել է «Տասնյակների խմբի» անդամ (իսպ.՝ Carpeta de los diez), որը միավորել է մոդեռնիստ լուսանկարիչներին[15]։

1991 թվականին Հենրիխը դատարանի առաջ է կանգնել Ավենիդա Կալյաոյի ստուդիայի պատուհանում իր մերկ լուսանկարներից մեկի ցուցադրման համար։ Նրա աջակցության համար ազգային և միջազգային ընդվզումը, ինչպես նաև լուսանկարի գեղագիտական ​​արժեքի ճանաչումը հանգեցրել են նրան, որ գործը կարճվել է[16]։

2015 թվականին Բուենոս Այրեսի Լատինական Ամերիկայի արվեստի թանգարանը կազմակերպել է նրա ստեղծագործությունների հետահայաց ցուցադրությունը[13]: Հենրիխի աշխատանքներն առաջին անգամ ցուցադրվել են Նյու Յորքում, 2016 թվականին, Նաիլի Ալեքսանդեր պատկերասրահում՝ «Աննեմարի Հենրիխ՝ գլամուրը և արդիականությունը Բուենոս Այրեսում» (անգլ.՝ Annemarie Heinrich: Glamour and Modernity in Buenos Aires) Aires ցուցահանդեսի շրջանակներում[17]։

2016 թվականին Հենրիխի աշխատանքների արխիվը թվայնացվել էր վտանգված արխիվների պահպանման ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվել էր Բրիտանական գրադարանի և Ազգային համալսարանի Արվեստի և մշակութային հետազոտությունների ինստիտուտի կողմից փետրվարի 3-ին[10]։

Աննեմարի Հենրիխը եղել է Բուենոս Այրես քաղաքի պատվավոր քաղաքացի[18]։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 RKDartists (նիդերլ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Discogs — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #139581065 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  4. ↑ Ժամանակակից արվեստի թանգարանի առցանց հավաքածու
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Murió Annemarie Heinrich, la fotógrafa mayor de la Argentina». Clarín. 2005 թ․ սեպտեմբերի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Annemarie Heinrich, maestra de la luz». La Nación. 2005 թ․ սեպտեմբերի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 «El poder de una mirada». Government of Буэнос-Айрес. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  8. ↑ Carmen María Ramos (2004 թ․ հոկտեմբերի 31). «Annemarie Heinrich: lo bello y lo profundo». La Nación. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  9. ↑ Miles, Robert (2015 թ․ նոյեմբերի 26). «EAP755: Annemarie Heinrich Photograph Collection». Endangered Archives Programme. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 «A modern gaze on old cultural practices in Argentina: relocation and preservation of the 'Heinrich Sanguinetti Archive' (1930-1956) (EAP755)». British Library Endangered Archives Programme. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  11. ↑ Foster, David William (2014). «Annemarie Heinrich: Photography, Women's Bodies, and Semiotic Excess». Argentine, Mexican, and Guatemalan Photography: Feminist, Queer, and Post-Masculinist Perspectives. University of Texas Press. էջ 23.
  12. ↑ Niedermaier, Alejandra (2008). La mujer y la fotografía : una imagen espejada de autoconstrucción y construcción de la historia (իսպաներեն). Buenos Aires: Leviatán. էջեր 110–111.
  13. ↑ Facio, Sara. «Comentario sobre Desnudo». Museo Nacional de Bellas Artes (իսպաներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «Annemarie Heinrich». Nailya Alexander Gallery. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 12-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  15. ↑ Phaidon Editors (2019). Great women artists. Phaidon Press. էջ 180. ISBN 0714878774. {{cite book}}: |last1= has generic name (օգնություն)
  16. ↑ Facio, Sara. «Comentario sobre Desnudo». Museo Nacional de Bellas Artes (իսպաներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  17. ↑ «Buenos Aires». proa.org (իսպաներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աննեմարի Հենրիխ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Աննեմարի_Հենրիխ&oldid=9747902» էջից