Սվետլանա Զախարովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սվետլանա Զախարովա
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 10, 1979(1979-06-10)[1] (44 տարեկան)
ԾննդավայրԼուցկ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
ԿրթությունԱ. Վահանովայի անվան ռուսական բալետի ակադեմիա
Մասնագիտությունբալետի պարող, քաղաքական գործիչ, պարուսույց, պարուհի և Պետական Դումայի անդամ
ԱշխատավայրՄեծ թատրոնի բալետ
ԱմուսինՎադիմ Ռեպին
Զբաղեցրած պաշտոններՊետական Դումայի անդամ
ԿուսակցությունՄիասնական Ռուսաստան
Պարգևներ և
մրցանակներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Արվեստի և գրականության շքանշանի սպա
Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ Ռուսաստանի Դաշնության Պետական մրցանակ և Ոսկե դիմակ
ԱնդամությունՌուսաստանի Դաշնության 5-րդ գումարման Դաշնային ժողովի Պետական ​​դումա
Կայքsvetlana-zakharova.com
 Svetlana Zaharova Վիքիպահեստում

Սվետլանա Զախարովա (ռուս.՝ Светла́на Ю́рьевна Заха́рова, հունիսի 10, 1979(1979-06-10)[1], Լուցկ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուսական բալետի պարուհի։ 1996-2003 թվականներին Մարիինյան թատրոնի առաջատար մենապարուհի, Մեծ թատրոնի (2003 թվականից) և Միլանի Լա Սկալա թատրոնի (2008 թվականից) պրիմապարուհի։

Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (2008), Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակի դափնեկիր (2007)։ 5-րդ գումարման Պետդումայի պատգամավոր։

Ջութակահար Վադիմ Ռեպինի կինը։

2018 թվականից Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին առընթեր մշակույթի և արվեստի գծով խորհրդի անդամ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սվետլանա Զախարովան ծնվել է 1979 թվականի հունիսի 10-ին Լուցկում (Ուկրաինա)։ 1989 թվականին ընդունվել է Կիևի պարարվեստի դպրոցը, որտեղ վեց տարի սովորել է Վալերիա Սուլեգինայի դասարանում։ 1995 թվականին մասնակցել է Ագրիպինա Վահանովայի անվան ռուսական բալետի ակադեմիայի մրցույթին, որտեղ ստացել է երկրորդ մրցանակը և անմիջապես վերջին կուրսում սովորելու առաջարկ։ 1996 թվականին ավարտել է ակադեմիան և ընդունվել Մարիինյան թատրոնի թատերախումբ, որտեղ նրա պարուսույցն է եղել Օլգա Մոիսեևան։ Արդեն հաջորդ թատերաշրջանում նա հանդես է եկել որպես թատրոնի մենապարող։

2003 թվականին տեղափոխվել է Մեծ թատրոն, որտեղ պարապել է Լյուդմիլա Սեմենյակայի ղեկավարությամբ։

2008 թվականի ապրիլին Սվետլանա Զախարովան դարձել է Միլանի «Լա Սկալա» թատրոնի պրիմապարուհի[2][3]։

Ելույթներ է ունեցել Մոսկվայում, Սանկտ Պետերբուրգում, Լոնդոնում, Բեռլինում, Փարիզում, Վիեննայում, Միլանում, Մադրիդում, Տոկիոյում, Բաքվում, Նյու Յորքում, Ամստերդամում և այլն։

2013 թվականին, չցանկանալով պարել ոչ առաջին դերասանական կազմի մեջ, նա հրաժարվել է պարել Մեծ թատրոնի 237-րդ թատերաշրջանի վերջին պրեմիերային՝ Ջոն Կրանկոյի «Օնեգին» բալետում։ Թատրոնի ռեժիսոր Անատոլի Իքսանովի պաշտոնանկության պատճառներից մեկը համարվում է Զախարովայի հետ կոնֆլիկտը[4]։ 2014 թվականին մասնակցել է Սոչիի օլիմպիական խաղերի բացման արարողությանը, որտեղ մարմնավորել է Նատաշա Ռոստովայի դերը։

Թավջութակահար Ս. Պ. Ռոլդուգինի, դիրիժոր Յու. Խ. Տեմիրկանովի, հոկեյիստ Վ.Վ. Կամենսկու, գեղասահորդ Ա. Գ. Գորշկովի, մաթամատիկոսներ Ի. Վ. Յաշչենկոյի և Ս. Կ. Սմիրնովի հետ միասին հիմնադրել են պետական բյուջեից հովանավորվող «Տաղանդ և հաջողություն» հիմնադրամը։

2015 թվականից անցկացվող «Սվետլանա» մանկական պարի ռուսական փառատոնի նախաձեռնողն ու գեղարվեստական ղեկավարն է։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը՝ Յուրի Սերգեևիչ Զախարովը պահեստազորի զինծառայող է։ Մայրը՝ Գալինա Դանիլովնա Զախարովան (1955), ուսուցչուհի է, մանկական ստուդիայի պարուսույց։ Ամուսինը՝ Վադիմ Վիկտորովիչ Ռեպինը (1971), ջութակահար է։ Ունի մեկ դուստր՝ Աննա Վադիմովնա Ռեպինա (ծնվել է 2011 թվականի փետրվարի 17-ին)[5]։

Քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սվետլանա Զախարովան 2007-2011 թվականներին եղել է Պետդումայի պատգամավոր, ընտրվել է «Եդինայա Ռոսիա» քաղաքական կուսակցության կողմից առաջադրված թեկնածուների դաշնային ցուցակի կազմում, «Եդինայա Ռոսիա» խմբակցության անդամ, եղել է Պետդումայի մշակույթի կոմիտե անդամ։

2014 թվականի մարտի 11-ին ստորագրել է Ուկրաինայում և Ղրիմում ՌԴ նախագահ Վ.Վ.Պուտինի քաղաքականությանն աջակցելու համար Ռուսաստանի Դաշնության մշակութային գործիչների կոչը[6]։

2023 թվականի հունվարի 7-ին ընդգրկվել է Ուկրաինայի պատժամիջոցների ցանկում[7]։

Խաղացանկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ս. Զախարովա, Ա. Մերկուրև, 2005 թ.

և այլն։

Ճանաչում և մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վ, Պուտինը պարգևատրում է Ս. Զախարովային, 2008 թ.
  • 1997 - «Բալթիկա» «Հույս», «Ոսկե դիմակ» մրցանակ «բալետի լավագույն դերասանուհի» անվանակարգում (Ջ. Բալանչինի «Սերենադ» բալետ)[9]
  • 2000 - «Ոսկե դիմակ» մրցանակ «բալետի լավագույն դերասանուհի» անվանակարգում («Քնած գեղեցկուհի», Ավրորա)[9]
  • 2001 - Սանկտ Պետերբուրգ, «Մեր քաղաքի մարդիկ» հատուկ մրցանակ բալետում նվաճումների համար
  • 2002 - Etoile մրցանակ, Danza & Danza ամսագրի կողմից (Բոլցանո, Իտալիա)
  • 2004 - Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարի երախտագիտությունը (2004թ. փետրվարի 6)՝ Փարիզի ազգային օպերայում հաջող հյուրախաղերի համար[10]
  • 2005 - «Benois de la Danse» մրցանակ (Ջոն Նոյմեյերի «Ամառային գիշերվա երազ» բալետում Իպոլիտա/Տիտանիայի դերակատարման համար)
  • 2005 - Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր արտիստ (6.06.2005 թ)՝ արվեստի բնագավառում ծառայությունների համար[11]
  • 2007 - Ռուսաստանի Դաշնության Պետական մրցանակ (05.06.2007) - բեմական պատկերների տաղանդավոր մարմնավորման, ռուսական բալետի մեծ ավանդույթների զարգացման համար[12].
  • 2008 - Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (21.02.2008)՝ արվեստի բնագավառում մեծ ծառայությունների համար[13]
  • 2010 - Արվեստի և գրականության շքանշանի ասպետ (Ֆրանսիա)[14]
  • 2015 - «Benois de la Danse» մրցանակ (Ջոն Նոյմայերի «Կամելիազարդ տիկինը» բալետում Մարգերիտա Գոթյեի դերակատարման և Յուրի Գրիգորովիչի «Սիրո լեգենդը» բալետում Մեխմենե Բանուի դերակատարման համար)
  • 2019 - «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան (29.04.2019)՝ ազգային մշակույթի և արվեստի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի, երկարամյա բեղմնավոր գործունեության համար[15]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  2. ↑ «Балерина Светлана Захарова стала звездой «Ла Скала»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2008 թ․ ապրիլի 11-ին.
  3. ↑ «Милан боготворит русскую балерину». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2008 թ․ ապրիլի 11-ին.
  4. ↑ «Ъ-Новости - СМИ: причиной увольнения Иксанова мог быть скандал с балериной Захаровой». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 18-ին. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 10-ին.
  5. ↑ «News.Ru 17 февраля 2011». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2011 թ․ փետրվարի 27-ին.
  6. ↑ Деятели культуры России - в поддержку позиции Президента по Украине и Крыму Արխիվացված 2014-03-11 archive.today // Официальный сайт Министерства культуры Российской Федерации
  7. ↑ «ЗАХАРОВА Светлана Юрьевна - биография, досье, активы». Война и санкции (ռուսերեն). Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 22-ին.
  8. ↑ «Светлана Захарова в Кармен-сюите». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 8-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 19-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Маленькая балетная энциклопедия». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 1-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 1-ին.
  10. ↑ «Об объявлении благодарности Министра культуры Российской Федерации». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2022 թ․ օգոստոսի 19-ին.
  11. ↑ «Награждена указом президента России № 650 от 6 июня 2005 года». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 19-ին.
  12. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 5 июня 2007 года № 700 «О присуждении Государственных премий Российской Федерации 2006 года»». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 5-ին.
  13. ↑ Почётное звание присвоено указом президента России № 234 от 21 февраля 2008 года(չաշխատող հղում)
  14. ↑ L’Année croisée France-Russie Արխիվացված 2010-03-02 Wayback Machine(ֆր.)
  15. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 29 апреля 2019 года № 199 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 10-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 5-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սվետլանա Զախարովա» հոդվածին։
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սվետլանա_Զախարովա&oldid=9504192» էջից