The End

«The End»;
The Doorsի երգը «The Doors» ալբոմից
Թողարկված	4 հունվար, 1967
Ձայնագրված	Օգոստոս 1966
Ժանր	Ռոք, ասիդ ռոք, առտ ռոք
Լեզու	անգլերեն
Տևողություն	11:40 (ալբոմային տարբերակ); 6:28 (Ապոկալիպսիսը հիմաի տարբերակ)
Լեյբլ	Elektra
Հեղինակ	The Doors
Կոմպոզիտոր	Ջիմ Մորիսոն
Պրոդյուսեր	Փոլ Ա. Ռոթշիլդ, The Doors
The Doors ալբոմի երգացանկ
	"Break On Through (To the Other Side)"; "Soul Kitchen"; "The Crystal Ship"; "Twentieth Century Fox"; "Alabama Song"; "Light My Fire"; "Back Door Man"; "I Looked at You"; "End of the Night"; "Take It as It Comes"; "The End";

The End-ը ամերիկյան լեգենդար ռոք խումբ The Doors-ի երգն է որը գրվել է Ջիմ Մորիսոնի կողմից։ Իրականում Ջիմը երգը գրել էր այն բանից հետո երբ նա բաժանվեց իր ըներուհի Մարի Վերբելոուից^[2], սակայն ամսիների ընթացքում որը խումբը անցկացրեց Whisky a Go Go-ում երգը զարգացավ և հասավ 12 րոպեանոց երկարության, և ընդգրկվեց խմբի առաջին ստուդիական ալբոմում։ Խումբը կատարում էր երգը որպես համերգների փակման երգ։ Առաջին անգամ երգը լույս է տեսել 1967 թվականի հունվարին։ Երգը ձայնագրվել է ստուդիայում առանց օվերդուբի^[3]։ Երկու տարբերակ է ձայնագրվել և երկրորդը ընտրվել է^[4]։

Բառերը

1969 թվականին Մորիսոնը նշել է։

Ամեն անգամ երբ ես լսում եմ այդ երգը, դա մի նոր իմաստ է ստանում ինձ համար։ Սկզբում այն պարզապես հասարակ հրաժեշտի երգ էր։... Նվիրված մի աղջկա, բայց ես տեսնում եմ հիմա և հասկանում թե դա ինչպես կարող էր լինել հրաժեշտ մանկությանը։ Ես իրոք չգիտեմ։ Ինձ թվում է որ այն բավականին բարդ է և իր տեսակի մեջ այնքան բազիմաստ, որ դա կարող էր լինել ամեն ինչ որ դու ցանկանում ես^[5]։

Լիզզի Ջեյմսին տված հարցազրույցի ժամանակ Ջիմը բացատրել է "Իմ միակ ընկեր, սա վերջն է" տողի իմաստը։

Երբեմն ցավը չափազանց մեծ է որպեսզի դու այն քննես, կամ տանես։... Սակայն այդ ամենը նրան չի դարձնում վատը - կամ վտանգավոր։ Բայց մարդիկ ավելի շատ վախենում են մահվանից քան ցավից։ Տարօրինակ է որ նրանք վախենում են մահվնաից։ Կյանքը ավելի շատ է ցավ պատճառում քան մահը։ Մահվան պահին, ցավը վերջանում է։ Այո - ես կարծում եմ որ դա ընկեր է...^[6]

Համարյա 12 րոպեանոց երգի մեջտեղի մասում, սկսվում է արտասանական խոսքի հատվածը այս խոսքերով, "Մարդասպանը արթնացել է արշալույսից առաջ..." և երգի այդ հատվածը հասնում է իր դրամատիկական գագաթնակետին հետևվյալ խոսքերով, "Հայրիկ/Այո որդիս/Ես ցանկանում եմ սպանել քեզ/Մայրիկ, ես ցանկանում եմ..." (մյուս խոսքերը բղավվում են շատ անհասկանալի կերպով)^[7]։ Ռեյ Մանզարեկը այդ խոսքերը բացատրում է հետևյալ կերպով։

Նա ռոք ն ռոլլի միջոցով խոսում էր Էդիպյան բարդույթի մասին, որը ժամանակին Ֆրոյդյան հոգեբանությունում լայնորեն քննարկվող թեմա էր։ Նա չէր ասում թե նա ցանկանում էր անել դա իր հարազատ մոր և հոր հետ։ Նա մի փոքր Հունական դրամա էր ներկայացնում։ Դա թատրոն էր^[8]։

Ջոն Դենսմորը իր Riders on the Storm ինքնակենսագրական գրքում, նշում է թե ինչպես Ջիմը բացատրեց երգի բառերի իմաստը։

Մի անգամ Ջիմը ասաց ինձ ձայնագրման ժամանակ, և նրա աչքերը արցունքոտ էին, և նա բղավեց ստուդիայում "Ինչ որ մեկը հասկանում է ինձ" և ես ասացի այո ես հասկանում եմ, դրանից անմիջապես հետո մենք երկար զրույց սկսեցինք։ Ջիմը անդընդհատ ասւմ էր որ սպանել հորը, և բռնաբարել մորը տողերը նշանակում էին սպանիր այն բոլոր հասկացությունները որոնք կան քո մեջ սակայն քոնը չեն, նրանք օտար հասկացություններ են որոնք քո անձին չեն պատկանում, նրանք պետք է մահանան։ Բռանաբարել մորը տողը շատ հիմքային է, և այն նշանակում է վերադարձ դեպի էությունը, ինչը որ իրական է, բռնաբարել մորը հենց քեզ ծնունդ տվող մորը, մոր - ծնունդը, իրական է, դու կարող ես շոշափել այն, դա բնությունն է, այն չի կարող ստել քեզ։ Այսպիսով այն ինչ Ջիմը ասում է Էդիպյան հատվածի վերջում, որը նույն բանն է ինչ որ դասական ստեղծագործությունն է ասում, սպանիր օտար հասկացությունները, վերադարձիր իրականությանը, օտար հասկացությունների վերջ և անձնական հասկացությունների սկիզբ^[9]։

Ինչպես նշում է հայտնի Mojo ամսագիրը։

Խաթարված հասկացողությամբ, երգիչը՝ Մորիսոնը գտնվել էր գետնին պառկած և մրթմրթում էր իր Էդիպյան մղձավանջի խոսքերը "բռնաբարել մորը, սպանել հորը": Հետո հանկարծակի նա վեր է կենում և հեռուստացույցը նետում է կառավարման սենյակի պատուհանի վրա։ Պրոդյուսեր Ռոթչայլդը նրան տուն է ուղարկում ինչպես կուղարկեին չարաճճի դպրոցական տղային։ Բայց Մորիսոնը վերադառնում է գիշերվա կեսին, ներխուժում է ներս, իր պատռված զգեստով պոկում է կրակմարիչը պատից և ողողում է ամբողջ ստուդիան դրա փրփուրով։ Արթնացած Ռոթչայլդը հետ է գալիս և մերկ ու փրփուրով ծածկված Մորիսոնին համոզում է լքել ստուդիան ևս մեկ անգամ, խորհուրդ տալով ստուդիայի տիրոջը վնասը գանձել Elektra լեյբլ ընկերությունից։

"Fuck" բառի ծագումնաբանությունը և օգտագործումը բացատրվում է Մայքլ Հիքսի կողմից հետևյալ կերպով։

Այս շրջանում Մորիսոնը վոկալային մասեր մտցրեց երգի մեղեդական սոլո հատվածի մեջ։ Օրգանի և կիթառի սոլոների միջև նա մոտեցավ միկրոֆոնին և արտասանեց երկու կարճ նաղադասություններ որոնք օգտագործվում են "When the Music's Over" երգի միջին հատվածում "Պարսկական գիշեր, սիրելիս/Տես լույսը, սրելիս": Ակնթարթորեն երբ երգը փոխում էր իր մոտիվը, նա մոտեցրեց միկրոֆոնը իր բերանին և բղավեց "fuck" բառը մի քանի անգամ։ Ինչ որ երեք կամ ավել չափ ունեցող ռիթմով (հաչոցի նմանվող այն ձայնը որը կարելի է լսել երգի համերգային կատարումների ժամանակ հենց այս հատվածում)։ Սա ոչ թե ինքնաբուղ վուլգարիզմը ցուցադրում էր, այլ ավելի շուտ խմբի մեկ այլ՝ "The End" երգից մեջբերում։ Մորիսոնը բղավում էր "fuck" կրկին և կրկին ինչպես ռիթմային գործիք, որը հենց դրա համար էր մտածվել։ Ռիթմային գործիքը ծատ ավելի վատ է լսվում "The End" երգի ստուդիական միքսում։ Հիմա երբ այն օգտագործվել է "Light My Fire"երգում, այն շատ երկրպագուների, որոնք եկել էին խմբի ամենաճանաչված երգը լսելու, շոկային իրավիճակում է գցել^[10]։

Pop Chronicles ամսագիրը նշում է որ երաժշտական քննադատները երգը համարում են Սոփոկլսեյան և Ջոյսյան^[7]։

"The End"-ը ընդգրկվել է Rolling Stone ամսագրի բոլոր ժամանակների 500 լավագույն երգերի ցանկում զբաղեցնելով 336-րդ հորիզոնականը^[11]։ Երգի կիթառային սոլոն նաև զբաղեցրել է 93 հորիզոնականը Guitar World ամսագրի 100 լավագույն կիթառային սոլոների ցանկում^[12]։

Անձնակազմ

Ջիմ Մորիսոն - վոկալ
Ռեյ Մանզարեկ - դաշնամուր
Ռոբի Կրիգեր - կիթառ
Ջոն Դենսմոր - հարվածային գործիքներ

Ծանոթագրություններ

↑ Picture.
↑ Farley, Robert (2005 թ․ սեպտեմբերի 25). «Doors: Mary and Jim to the end». St. Petersburg Times. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 3-ին.
↑ Կաղապար:Cite DVD
↑ Various Mojo Magazine (2007). Irvin, Jim; Alexander, Phil (eds.). The Mojo collection: the ultimate music companion; brought to you by the makers of Mojo magazine (4th ed.). Edinburgh: Canongate Books. էջ 75. ISBN 1-84767643-X. ISBN 978-1-84767-643-6.
↑ Hopkins, Jerry (2007). Wenner, Jann; Levy, Joe (eds.). The Rolling Stone Interviews (Jim Morrison). New York: Back Bay Books. էջ 496. ISBN 0-31600526-6. ISBN 978-0-316-00526-5.
↑ James, Lizze (1981). «Jim Morrison: Ten Years Gone». Detroit: Creem Magazine. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
↑ ^7,0 ^7,1 Show 43 - Revolt of the Fat Angel: Some samples of the Los Angeles sound [Part 3] : UNT Digital Library
↑ The Doors; Fong-Torres, Ben (2006). The Doors. New York: Hyperion. էջ 61. ISBN 1-40130303-X. ISBN 978-1-4013-0303-7.
↑ Densmore, John (2009). Riders on the Storm. My Life with Jim Morrison and the Doors. New York: Random House. էջ 88. ISBN 0-30742902-4. ISBN 978-0-307-42902-5.
↑ Hicks, Michaël (1999). Sixties Rock. Garage, Psychedelic, and Other Satisfactions. Bloomington: Indiana University Press. էջեր 87-88. ISBN 0-25202427-3. ISBN 978-0-252-02427-6.
↑ Staff (2010). «500 Greatest Songs of All Time. 336 | The Doors, 'The End'». Rolling Stone. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
↑ Staff (2008 թ․ հոկտեմբերի 30). «100 Greatest Guitar Solos: 51-100». Guitar World. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.

[1] Picture.

[2] Farley, Robert (2005 թ․ սեպտեմբերի 25). «Doors: Mary and Jim to the end». St. Petersburg Times. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 3-ին.

[3] Կաղապար:Cite DVD

[Mojo-4] Various Mojo Magazine (2007). Irvin, Jim; Alexander, Phil (eds.). The Mojo collection: the ultimate music companion; brought to you by the makers of Mojo magazine (4th ed.). Edinburgh: Canongate Books. էջ 75. ISBN 1-84767643-X. ISBN 978-1-84767-643-6.

[5] Hopkins, Jerry (2007). Wenner, Jann; Levy, Joe (eds.). The Rolling Stone Interviews (Jim Morrison). New York: Back Bay Books. էջ 496. ISBN 0-31600526-6. ISBN 978-0-316-00526-5.

[6] James, Lizze (1981). «Jim Morrison: Ten Years Gone». Detroit: Creem Magazine. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 8-ին.

[pc43-7] 7,0 ^7,1 Show 43 - Revolt of the Fat Angel: Some samples of the Los Angeles sound [Part 3] : UNT Digital Library

[8] The Doors; Fong-Torres, Ben (2006). The Doors. New York: Hyperion. էջ 61. ISBN 1-40130303-X. ISBN 978-1-4013-0303-7.

[9] Densmore, John (2009). Riders on the Storm. My Life with Jim Morrison and the Doors. New York: Random House. էջ 88. ISBN 0-30742902-4. ISBN 978-0-307-42902-5.

[10] Hicks, Michaël (1999). Sixties Rock. Garage, Psychedelic, and Other Satisfactions. Bloomington: Indiana University Press. էջեր 87-88. ISBN 0-25202427-3. ISBN 978-0-252-02427-6.

[11] Staff (2010). «500 Greatest Songs of All Time. 336 | The Doors, 'The End'». Rolling Stone. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.

[12] Staff (2008 թ․ հոկտեմբերի 30). «100 Greatest Guitar Solos: 51-100». Guitar World. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]