Էրիկ Էմանուել Շմիտ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էրիկ Էմանուել Շմիտ
ֆր.՝ Éric-Emmanuel Schmitt
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 28, 1960(1960-03-28)[1][2][3][…] (64 տարեկան)
ԾննդավայրSainte-Foy-lès-Lyon
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[4] և  Բելգիա[5]
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
Կրոնքրիստոնեություն
ԿրթությունԲարձրագույն նորմալ դպրոց և lycée du Parc?
Գիտական աստիճանփիլիսոփայության դոկտոր
ԵրկերOscar and the Lady in Pink?, The Most Beautiful Book in the World?, Q3548156?, M. Ibrahim and the Flowers of the Koran? և Q1169297?
Մասնագիտությունդրամատուրգ, փիլիսոփա, թարգմանիչ, սցենարիստ, գրող, կինոռեժիսոր, դերասան, վիպասան, կոմիքսների սցենարիստ և վիպասան
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունԲելգիայի ֆրանսերեն լեզվի և գրականության թագավորական ակադեմիա[9] և Գոնկուրյան ակադեմիա[10]
Կայքeric-emmanuel-schmitt.com
 Éric-Emmanuel Schmitt Վիքիպահեստում

Էրիկ Էմանուել Շմիտ (ֆր.՝ Éric-Emmanuel Schmitt, մարտի 28, 1960(1960-03-28)[1][2][3][…], Sainte-Foy-lès-Lyon), ֆրանսիացի և բելգիացի գրող և դրամատուրգ։ Նրա պիեսները թարգմանվել և բեմադրվել են աշխարհի ավելի քան 30 երկրում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շմիտն ավարտել է լիցեյ Լիոնում, որից հետո ընդունվել է Փարիզի Բարձրագույն բարոյական դպրոց։ Այնտեղ նա 1986 թվականին ստացել է փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան` դիսերտացիա պաշտպանելով «Դիդրոն և մետաֆիզիկան» թեմայով։ Դրանից հետո երեք տարի փիլիսոփայություն է դասավանդել Շերբուրի և Շամբերիի համալսարաններում։ Էրիկ Էմանուելը մեծացել է մտավորականների ընտանիքում (երկու ծնողներն էլ ուսուցիչներ էին Էլզասից) և իրեն համարում էր ագնոստիկ։ Հետագայում իրեն քրիստոնյա է հայտարարել։

Իր առաջին սցենարը Շմիտը գրել է 1991 թվականին։ «Գիշերը Վալոնում» բեմադրվել է Ֆրանսիայում և արտասահմանում։ Սակայն նրան ավելի մեծ հռչակ է բերել նրա երկրորդ` «Այցելուն» ստեղծագործությունը, որի հիմքում եղել է Զիգմունդ Ֆրոյդի երկխոսությունն աստծո հետ, որի համար նա 1993 թվականին պարգևատրվել է Մոլիերի մրցանակով։

Նրա ստեղծագործությունների թեմաները միանգամայն տարբեր են։ «Ոսկե Ջոյում» ցույց է տրվում ցինիկ մոտեցումը ֆինանսական գիշատիչների հանդեպ, «Առեղծվածային փոփոխականությունները» (որտեղ գլխավոր դերը խաղում է Ալեն Դելոնը) պատմում է երկու տղամարդկանց մասին, որոնք տարբեր հայացքներ ունեն կյանքի ու սիրո վերաբերյալ, և որոնք, ինչպես պարզվում է հետագայում, սիրահարված են միևնույն կնոջը։ Պատմական «Անառակը» կատակերգությունում Շմիտը պատմում է ֆրանսիացի փիլիսոփա Դենի Դիդրոյի մասին` հեգնանքով պատկերելով 20-րդ դարի սեքսուալ հեղափոխության նրա նախորդներին։ 2000 թվականին նրա ստեղծագործությունն ազատ ձևով էկրանավորվել է ֆրանսիացի ռեժիսոր Գաբրիել Ագիյոնի կողմից։

Համաշխարհային կրոնները մեծ արտացոլում են գտել նրա ստեղծագործության մեջ, ինչը վառ արտահայտվել է Շմիտի չորս` «Անտեսանելիի շրջանը» պատմվածքներում.

2001 թվականին «Այլ ճակատագիր» վեպը խիստ քննադատության է արժանացել։ Այնտեղ նկարագրվում են երկու զուգահեռ աշխարհներ, որոնցից մեկում Ադոլֆ Հիտլերը 1908 թվականի հաջող կերպով ընդունելության քննություններ է հանձնում Վիեննայի գեղարվեստի ակադեմիայում և բռնակալ չի դառնում, իսկ մյուս աշխարհում Շմիտը ներկայացնում է իրական պատմական իրադարձությունները։

2001 թվականին Շմիտը պարգևադրվել է Ֆրանսիական ակադեմիայի թատերական մրցանակով։ «Պարոն Իբրահիմը և Ղուրանի ծաղիկները» 2004 թվականին արժանացել է Գերմանական գրական մրցանակի և էկրանավորվել է. ֆիլմում գլխավոր դերը խաղում է Օմար Շարիֆը։

Էրիկ Էմանուել Շմիտն ապրում և աշխատում է Բրյուսելում, իսկ 2008 թվականից ֆրանսիական քաղաքացիությունից բացի ունի նաև բելգիական քաղաքացիություն։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դրամատիկ ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1991 - «Գիշերը Վալոնում» / La Nuit de Valognes
  • 1993 - «Այցելուն» / Le Visiteur
  • 1995 - «Ոսկե Ջոն» / Golden Joe
  • 1996 - «Սատանայի դպրոցը» / L'École du diable
  • 1996 - «Առեղծվածային փոփոխականություններ» / Variations énigmatiques
  • 1997 - «Անառակը» / Le Libertin
  • 1997 - «Միլարեպա» / Milarepa
  • 1998 - «Ֆրեդերիկ կամ հանցագործությունների բուլվառ / Frédérick ou le boulevard du crime
  • 1999 - «Պարոն Իբրահիմը և Ղուրանի ծաղիկները» / Monsieur Ibrahim et les Fleurs du Coran
  • 1999 - «Գելարանակ» / Le Bâillon
  • 1999 - «Երկու աշխարհների հյուրանոցը» / Hôtel des deux mondes
  • 2000 - «Հազար ու մի օր» / Mille et un jours
  • 2003 - «Ամուսնական մանր հանցանքներ» / Petits crimes conjugaux
  • 2004 - «Ավետարան ըստ Պիղատոսի» / L'Évangile selon Pilate
  • 2004 - «Ձիթենյաց գիշերը» / La Nuit des oliviers
  • 2005 - «Իմ կյանքը Մոցարտի հետ» / Ma vie avec Mozart
  • 2008 - «Զգացմունքների տեկտոնիրկա» / La Tectonique des sentiments

Վեպեր և նովելներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1994 - «Եսասերների աղանդ» / La Secte des égoïstes
  • 1997 - «Միլարեպա» / Milarepa
  • 2000 - «Ավետարան ըստ Պիղատոսի» / L'Évangile selon Pilate
  • 2001 - «Պարոն Իբրահիմը և Ղուրանի ծաղիկները / Monsieur Ibrahim et les Fleurs du Coran
  • 2001 - «Այլ ճակատագիր» / La Part de l'autre
  • 2002 - «Օսկարը և վարդագույն տիկինը» / Oscar et la Dame rose
  • 2002 - «Երբ ես արվեստի գործ էի» / Lorsque j'étais une œuvre d'art
  • 2004 - «Նոյի զավակը» / L'Enfant de Noé
  • 2006 - «Օդետա։ Սիրո ութ պատմություն» / Odette Toulemonde et autres histoires
  • 2007 - «Երազողն Օստենդից» / La Rêveuse d'Ostende
  • 2008 - «Ուլիսը Բաղդատից» / Ulysse from Bagdad
  • 2010 - «Սումոիստը, որը ոչ մի կերպ չէր կարողանում գիրանալ» / Le Sumo qui ne pouvait pas grossir
  • 2010 - «Հրեշտակի հիշողության համերգը» / Concerto à la mémoire d'un ange
  • 2011 - «Կինը հայելու մեջ» / La Femme au miroir
  • 2012 - «10 երեխաներ, որ չուներ տիկին Մինգը» / Les Dix Enfants que madame Ming n'a jamais eus
  • 2012 - «Երկու պարոն Բրյուսելից» / Les Deux Messieurs de Bruxelles
  • 2013 - «Թութակներն Արեցցո հրապարակից» / Les Perroquets de la place d'Arezzo
  • 2014 - «Սիրո Էլիքսիր» / L'Élixir d'amour
  • 2014 - «Սիրո թույնը» / Le Poison d'amour
  • 2015 - «Կրակի գիշեր» / La Nuit de feu
  • 2016 - «Մարդը, որ տեսնում էր դեմքի միջով» / L'Homme qui voyait à travers les visages

Էսսե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1997 - «Դիդրո կամ գայթակղության փիլիսոփայությունը»
  • 2005 - «Իմ կյանքը Մոցարտի հետ»

Ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2000 - Անառակը
  • 2003 - Պարոն Իբրահիմը և Ղուրանի ծաղիկները
  • 2003 - Վտանգավոր կապեր
  • 2006 - Օդետա Տուլեմոնդ
  • 2009 - Օսկարը և վարդագույն տիկինը

Պարգևներ և մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1994 - Մոլիերի մրցանակ «Լավագույն հեղինակ» անվանակարգում, «Այցելուն»[11]
  • 1994 - Մոլիերի մրցանակ «Լավագույն բեմադրություն» անվանակարգում, «Այցելուն»[11]
  • 2001 - Ֆրանսիական ակադեմիայի թատերական մրցանակ
  • 2004 - Գերմանական գրական մրցանակ, «Պարոն Իբրահիմը և Ղուրանի ծաղիկները»
  • 2004 - Կվադրիգա մրցանակ «Ծիծաղի իմաստնությունը» ձևակերպմամբ[12]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Discogs — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 filmportal.de — 2005.
  3. ↑ 3,0 3,1 BD Gest' (ֆր.)
  4. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  5. ↑ http://www.dhnet.be/infos/belgique/article/211425/ils-sont-devenus-belges.html
  6. ↑ https://www.7sur7.be/show/eric-emmanuel-schmitt-decore-commandeur-de-l-ordre-de-la-couronne~aabcfb38/
  7. ↑ http://www.ordre-national.gouv.qc.ca/membres/membre.asp?id=3503
  8. ↑ https://www.usherbrooke.ca/actualites/nouvelles/details/33341
  9. ↑ http://www.arllfb.be/composition/successions.html
  10. ↑ https://www.academiegoncourt.com/les-membres
  11. ↑ 11,0 11,1 fr:Molières 1994
  12. ↑ «Официальный сайт премии "Квадрига"». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 22-ին. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 13-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էրիկ Էմանուել Շմիտ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էրիկ_Էմանուել_Շմիտ&oldid=9241903» էջից