Գևորգ Աբաջյան

Գևորգ Աբաջյան;
Ծնվել է	դեկտեմբերի 12, 1920
Ծննդավայր	Շնող, Բորչալուի գավառ, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն
Մահացել է	հոկտեմբերի 8, 2002 (81 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայաստան
Գերեզման	Կոմիտասի անվան զբոսայգու պանթեոն
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Հայաստան
Կրթություն	Շիրակի պետական համալսարան (1941)
Գիտական աստիճան	բանասիրական գիտությունների թեկնածու (1956)
Մասնագիտություն	գրականագետ և թատերագետ
Աշխատավայր	Գյումրիի Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն, Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտե և Հայոց Ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտ
Ամուսին	Վարդուհի Վարդերեսյան
Պարգևներ և ; մրցանակներ	; և

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աբաջյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին:

Գևորգ Համբարձումի Աբաջյան (դեկտեմբերի 12, 1920(1920-12-12), Շնող, Բորչալուի գավառ, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն - հոկտեմբերի 8, 2002(2002-10-08)^[1], Երևան, Հայաստան), հայ թատերագետ, գրականագետ։ Բանասիրական գիտությունների թեկնածու (1956 թ.), ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1972 թ.)։

Վլադիմիր Աբաջյանի եղբայրն է, Վարդուհի Վարդերեսյանի՝ ամուսինը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Շնող գյուղում (այժմ՝ Լոռու մարզում)։ Ավարտել է Լենինականի մանկավարժական ինստիտուտը (1941 թ.)։ 1945 թվականից՝ Լենինականի թատրոնի դերասան, 1957-1976 թթ. աշխատել է ՀԽՍՀ հեռուստառադիոպետկոմում, 1979-1989 թթ.՝ Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտեում, 1995-2000 թթ.՝ Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտում։

Մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) գործողություններին։

Աշխատությունները նվիրված են հայ թատրոնի պատմության և առանձին դերասանների ստեղծագործությունների հարցերին^[2]։

Ընտանիքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եղբայրը՝ Վլադիմիր Աբաջյան, դերասան^[3]
Կինը՝ Վարդուհի Վարդերեսյան, դերասանուհի
Ավագ որդին՝ Վահրամ Աբաջյան, դիվանագետ
Կրտսեր որդին՝ Սուրեն Աբաջյան, դաշնակահար^[4]

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սուրեն Սուրենյան, Ե., ՀԹԸ, 1959, 106 էջ։
Իսահակ Ալիխանյան (կյանքն ու գործունեությունը), Ե., Հայաստան, 1967, 171 էջ։
Անահիտ Մկրտումյան (դերասանուհու մասին), Ե., Ա. հ., 1972, 96 էջ։
Կարապետ Արծրունյան (դերասանի մասին), Ե., Ա. հ., 1972, 16 էջ։
Էլզա Շահինյան (դերասանուհու մասին), Ե., ՀԹԸ, 1975, 98 էջ։
Թատրոնի սիրով (հայ բեմի գործիչներ), Ե., ՀԹՀ, 1975, 163 էջ։
Ժան Էլոյան (դերասանի կյանքն ու բեմական գործունեությունը), Ե., ՀԹՀ, 1976, 106 էջ։
Մի կյանքի պատմություն (արվեստագետ մարտիկը), Ե., Ա. հ., 1979, 72 էջ։
Արտիստը ինչպես տեսա (հուշեր), Ե., Սովետական գրող, 1980, 352 էջ։
Գուրգեն Հակոբյան (կյանքը և ստեղծագործական ուղին), Ե., ՀԹԸ հրատ., 1983, 105 էջ։
Ալեքսանդր Հովհաննիսյան Ե., ՀԹՀ, 1984, 94 էջ։
Արտիստը ինչպես տեսա (հուշեր), Ե., Սովետական գրող, 1986, 352 էջ։
Վաղինակ Մարգունի (ստեղծագործական դիմանկար), Ե., ՀԹԸ, 1987, 122 էջ։
Երկու դիմանկար (Ասյա Բերոյան, Արամ Ռշտունի), Ե., ՀԹԳՄ, 1990, 76 էջ։
Գյումրի թատրոնի մարդիկ, Լոս Անջելես, տպ. Հ. և Գ. Թէրճանեան եղբայրների, 1994, 340 էջ։
Թատերական ակնթարթներ (ակնարկների ընտրանի), Ե., Անահիտ, 1996, 189 էջ։
Հայոց ցեղասպանության անդրադարձը Վահրամ Փափազյանի արվեստում, Ե., 1997, 52 էջ։
Սաբրինա Գրիգորյան, Ե., Հայ Էդիթ, 2000, 93 էջ։
Ավետիք Իսահակյանը և հայոց ողբերգությունը, Ե., Ա. հ., 2001, 300 էջ։
Մայրանուշ Պարոնիկյան (կյանքն ու գործունեությունը), Ե., Ա. հ., 2001, 48 էջ։
Վահրամ Փափազյանի գրչի սխրանքը, Ե., Մաշտոց, 2004, 46 էջ։
Փշրանքներ փշրված իմ կյանքից (հուշագրություն), Ե., Գրաբեր, 2013, 160 էջ։

Մամուլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լենինի կերպարը հայ բեմում։ «Գրական թերթ», 1969, № 6:

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Find A Grave — 1996.
↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին։ Երևան: ՀՀ ԳԱԱ, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն։ 2005։ էջ 8
↑ «Армения попрощалась с Владимиром Абаджяном» (ռուսերեն)։ Lurer.com։ Վերցված է 2022-12-14
↑ «Талант передался по наследству» (ռուսերեն)։ MIASIN.BY։ Վերցված է 2022-12-14

[_e6724296f1d8f511-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Find A Grave — 1996.

[2] Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին։ Երևան: ՀՀ ԳԱԱ, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն։ 2005։ էջ 8

[3] «Армения попрощалась с Владимиром Абаджяном» (ռուսերեն)։ Lurer.com։ Վերցված է 2022-12-14

[4] «Талант передался по наследству» (ռուսերեն)։ MIASIN.BY։ Վերցված է 2022-12-14

[1]

[2]

[3]

[4]