«Յոհան Ռունեբերգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Յոհան Ռունեբերգ
Ծննդյան անուն	շվեդ.՝ Johan Ludvig Runeberg
Ծնվել է	փետրվարի 5, 1804[…]
Ծննդավայր	Պիետարսաարի, Օստրոբոտնիա, Վաասա նահանգ, Շվեդիա
Վախճանվել է	մայիսի 6, 1877[…] (73 տարեկան)
Վախճանի վայր	Պորվոո, Ուուսիմաա նահանգ, Ֆինլանդիայի մեծ իշխանություն, Ռուսական կայսրություն
Գերեզման	Պորվոո
Մասնագիտություն	գրող, բանաստեղծ, լրագրող և քրիստոնեական հիմների հեղինակ
Լեզու	շվեդերեն
Ազգություն	Ֆինլանդիայի շվեդախոս բնակչություն
Քաղաքացիություն	Ֆինլանդիայի մեծ իշխանություն
Կրթություն	Royal Academy of Turku?
Ուշագրավ աշխատանքներ	Ֆինլանդիայի օրհներգ, The Elk Hunters? և The Tales of Ensign Stål?
Ստեղծագործությունների ցանկ	Յոհան Լյուդվիգ Ռունեբերգի մատենագիտություն
Անդամակցություն	Շվեդիայի բանահյուսության, պատմության և հնավաճառության թագավորական ակադեմիա և Q10727832?
Պարգևներ	և պրոֆեսոր
Ամուսին	Ֆրեդրիկա Ռունեբերգ
Զավակներ	Վալտեր Ռունեբերգ, Լյուդվիգ Միքայել Ռունեբերգ, Լորենցո Ռունեբերգ, Յոհան Վիլհելմ Ռունեբերգ և Ֆրեդրիկ Ռունեբերգ
Կայք	runeberg.net
	Johan Ludvig Runeberg Վիքիպահեստում

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

06:29, 23 Հոկտեմբերի 2020-ի տարբերակ

Յոհան (Յուհան, Յոհանն) Լյուդվիգ Ռունեբերգ (շվեդ.՝ Johan Ludvig Runeberg, փետրվարի 5, 1804(1804-02-05)^[1]^[2]^[3]^[…], Պիետարսաարի, Օստրոբոտնիա, Վաասա նահանգ, Շվեդիա^[4] - մայիսի 6, 1877(1877-05-06)^[1]^[2]^[3]^[…], Պորվոո, Ուուսիմաա նահանգ, Ֆինլանդիայի մեծ իշխանություն, Ռուսական կայսրություն^[4]), շվեդական ծագմամբ ֆինն բանաստեղծ, ով շվեդերեն է գրել ազգային ռոմանտիզմի բովանդակությամբ բանաստեղծություններ: Առավել հայտնի է «Պրապորշչիկ Ստոլի պատմվածքները» (շվեդ.՝ Fänrik Ståhls sägner) բանաստեղծությունների շարքով: Այս շարքի բանաստեղծություններից մեկը՝ «Մեր երկիրը» (շվեդ.՝ Vårt land, ֆիններեն՝ Maamme), դարձել է Ֆինլանդիայի հիմնը: Ֆինլանդիայի ազգային տոնը նշվում է նրա ծննդյան օրը` որպես Ռունեբերգի օր, որից առաջ վաճառվում է Ռունեբերգի կարկանդակը:

Կենսագրություն

Յոհան Լյուդվիգ Ռունեբերգը ծնվել է ծովագնաց Լորենց Ուլրիկ Ռունեբերգի և Աննա Մարիա Մալմի բազմանդամ ընտանիքում, Ֆինլանդիայի արևմտյան ափին, Էստերբոտենի, Յակոբստադ քաղաքում: Յոհանը կրթություն է ստացել նախ Օլեաբորգում (Օուլու), ապա Վաասա քաղաքում, իսկ հետո ընդունվել է Աբոյի համալսարան (այժմ՝ Տուրկու): Այնտեղ նա հանդիպել և ընկերացել է Յոհան Սնելլմանի և Զախարիաս Տոպելիուսի հետ, ովքեր հետագայում կարևոր դեր են խաղացել Ֆինլանդիայի ազգային վերածննդի գործում: Հենց այդ ժամանակ էլ Ռունեբերգը ծանոթացել է Կարլ Բելմանի ստեղծագործություններին և սկսել է հանդես գալ որպես հրապարակախոս:

Իր ֆինանսական իրավիճակը բարելավելու համար Ռունեբերգը դասավանդելու է մեկնել կենտրոնական Ֆինլանդիա, որտեղ նա ավելի մոտիկից է ծանոթացել հասարակ ժողովրդի կյանքին: Այս ծանոթությունը խորը տպավորություն է թողել նրա վրա, և հենց այդ ժամանակ է ձևավորվել նրա իդեալականացված հայացքը ֆիննական գյուղացիության վերաբերյալ, որն իր արտացոլումն է գտել «Գյուղացի Պաավո» (շվեդ.՝ Bonden Paavo) հայտնի բանաստեղծության մեջ: Նրա հերոսը ցրտահարության պատճառով անընդհատ բերք է կորցնում, բայց առանց բողոքելու՝ մանրացված կեղևից հաց է պատրաստում: Այս պատկերը դարձել է մարդկային որակի իսկական խորհրդանիշ, որը հայտնի է որպես sisu` ցանկացած փորձություն դիմանալու պատրաստակամություն:

1827 թվականին Ռունեբերգը ստացել է մագիստրոսի կոչում և մնացել համալսարանում (որը Աբոյի հրդեհից հետո տեղափոխվել է Հելսինկի), որտեղ 1830 թվականից հռետորություն է դասավանդել: Նույն թվականին լույս է տեսել նրա «Բանաստեղծություններ» (շվեդ.՝ Dikter) առաջին ժողովածուն: 1831 թվականին Ռունեբերգն ամուսնացել է Ֆրեդրիկ Շարլոտա Տենգստրյոմի հետ, նրանք ունեցել են ութ երեխա, որոնցից երկուսը մահացել են վաղ տարիքում: Ռունեբերգի որդին՝ Վալտերը, դարձել է քանդակագործ և իր հոր հուշարձանի հեղինակը, որը կանգնեցվել է 1885 թվականին: Մյուս որդին` Յոհաննը, դարձել է բժիշկ և քաղաքական գործիչ:

Ռունբերգի կինը՝ Ֆրեդրիկան, նույնպես համբավ է ձեռք բերել որպես գրող, Վալտեր Սքոթի ոգով պատմական վեպերի հեղինակ: Նրա «Տիկին Կատարինա Բոժեն և նրա դուստրերը» (շվեդ.՝ Fru Katarina Boije och hennes döttrar) վեպը, որը լույս է տեսել 1858 թվականին, կարելի է համարել առաջին պատմական վեպը ֆիննական գրականության մեջ:

1833 թվականին լույս է տեսել Ռունբերգի բանաստեղծությունների երկրորդ ժողովածուն: 1837 թվականին նա տեղափոխվել է Պորվոո (Բորգո), որտեղ տեղի գիմնազիայում ստացել է դասական լեզուների ուսուցչի պաշտոն, նա նաև հիմնադրել է թերթ (շվեդ.՝ Borgå Tidning): 1847 թվականին Ռյունեբերգը դարձել է գիմնազիայի տնօրեն: Ռունեբերգի ամենահայտնի գործերից են վեցաչափով գրված «Որմզդեղնի որսորդները» (1832, շվեդ.՝ Elgskyttarne), «Թագավոր Ֆյալարը» (1844, շվեդ.՝ Ståhls sägner) պոեմները և 1808-1809 թվականների ռուս-շվեդական պատերազմի իրադարձություններին նվիրված բանաստեղծությունների շարքը: Առավել հայտնի են դարձել նրա «Պատմվածքներ»-ը, որը Էլիաս Լյոնրոտի «Կալեվալա»-ի հետ միասին համարվում է Ֆինլանդիայի ազգային էպոսի մի մասը: Այս պոեմից միկիտան Լոտեի կերպարը ոգեշնչել է Բերտոլդ Բրեխտին «Կուրաժ մայրիկն ու նրա երեխաները»-ի ստեղծման գործում: Նրա անունով է կոչվել կանանց ռազմականացված «Լոտա Սվյարդ» կազմակերպությունը:

1848 թվականին Գերմանիայից ներգաղթյալ Ֆրեդրիկ Պացիուսը նախերգանք է գրել «Հեքիաթներ»-ի և «Մեր երկիրը» (շվեդ.՝ Vårt land) բանաստեղծությունների համար. ներկայումս այն Ֆինլանդիայի ազգային օրհներգն է (տեքստի ֆիննական թարգմանությունը վերագրվում է Պաավո Կայանդերին, ռուսերենը՝ Ալեքսանդր Բլոկին):

1863 թվականին տեղի ունեցավ դժբախտ պատահարը Ռունեբերգի կյանքում սկիզբ է դրել դրամատիկ շրջանի: Որսի ժամանակ նա կաթվածահար է եղել: Սկսվել է տասներեք ու կես տարվա փորձությունների ժամանակաշրջանը: Բանաստեղծը գործնականում գամված է եղել անկողնուն և այլևս երբեք ի վիճակի չի եղել զբաղվել գրական գործունեությամբ:

Ռունեբերգը մահացել է 1877 թվականի մայիսի 6-ին: 1877 թվականի մայիսի 12-ին նա պատվով թաղվել է Պորվոոյի Նյասինմյակի գերեզմանատանը: Նրա գերեզմանի վրա տեղադրվել է վեհաշուք հուշարձան^[7]^[8]:

Բանաստեղծի կնոջ՝ Ֆրեդրիկա Ռյունեբերգի մահվանից մեկ տարի անց (մահ. 1879), Ալեքսանդր Երկրորդը Ֆիննական Սեյմի խնդրանքով այն տունը, որտեղ Ռունեբերգն ապրել է իր կյանքի վերջին 25 տարիները, հայտարարել է ազգային սեփականություն և թանգարան:

Ստեղծագործության գնահատական

Ռունեբերգը նշանակալի դեր է ունեցել սլավոնական-սկանդինավյան գրական կապերի զարգացման գործում, նա շվեդերեն է թարգմանել Պուշկինի, Վասիլի Ժուկովսկու, Կոնստանտին Մասալսկու, ուկրաինական և սերբական երգերը: Թարգմանել է նաև Ֆրիդրիխ Շիլլերի, Լյուդվիգ Ուլանդի, Ֆրինդրիխ Շտոլբերգի, Քարոյ Կիշֆալուդիի ստեղծագործությունները: Նրա հերոսուհու՝ Նադյայի անունը համանուն բանաստեղծությունից ռուսական կյանքի մի սյուժեի մասին հայտնի է դարձել Ֆինլանդիայում և Շվեդիայում: Ալեքսանդր Պլետնյովը բանաստեղծին անվանել է «ֆիննական Պուշկին»: Ավելի ուշ «Որմզդեղնների որսորդները» ֆիլմից ռուս չարչիների կերպարներն օգտագործել են այնպիսի ֆիննական գրողներ, ինչպիսիք են Ալեքսիս Կիվին և Վյայնյո Լիննան:

Այն ֆիններեն են թարգմանել, օրինակ՝ Էյնո Լեյնոն, ռուսերեն՝ Ալեքսանդր Բլոկը և Վալերի Բրյուսովը, բելառուսերեն՝ Մաքսիմ Բոգդանովիչը:

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Johan Ludvig Runeberg
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #118791567 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ ^5,0 ^5,1 Biografiskt lexikon för Finland (շվեդերեն) — SLS.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 https://kansallisbiografia.fi/kansallisbiografia/henkilo/2846
↑ «Runebergin hautajaiset» (ֆիններեն). Porvoon kaupunki. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին.
↑ «Aikansa sankari: Hautajaiset» (ֆիններեն). Svenska Litteratursällskapet i Finland. Արխիվացված է օրիգինալից 2004-02-22-ին.

Ռուսերեն հրապարակումներ

Рунеберг Й. Л. Избранное. Лирика (с параллельным шведским текстом). «Сказания Фенрика Столя» (отдельные баллады). «Король Фьялар». Критические статьи. Письма / Пер. со швед. В. Дорофеева, Е. Дорофеевой. — СПб.: Коло, 2004. — 304 с. — ISBN 5-901841-17-4

Գրականություն

Strömborg J.E. Biografiska anteckningar om J.L.Runeberg, I—IV. Helsingfors, 1880—1901.
Viljanen L. Runeberg och hans diktning 1837—1877. Lund, 1969.
Rahikainen A. Johan Ludvig och Fredrika Runeberg : en bildbiografi. Atlantis, 2004. — 208 s. — ISBN 9174867938
Majamaa R., Paulaharju M. J. L. Runeberg. Suomen runoilija. Suomalaisen kirjallisuuden seura, 2004. — 163 s. — ISBN 9517465858
Wrede J. Världen enligt Runeberg : en biografisk och idéhistorisk studie. Bokförlaget Atlantis, 2004. — 417 s. — ISBN 9173530417
Сто замечательных финнов. Калейдоскоп биографий = 100 suomalaista pienoiselämäkertaa venäjäksi / Ред. Тимо Вихавайнен (Timo Vihavainen); пер. с финск. И. М. Соломеща. — Хельсинки: Общество финской литературы (Suomalaisen Kirjallisuuden Seura), 2004. — 814 с. — ISBN 951-746-522-X. — Электронная версия (Ստուգված է 18 փետրվարի 2010)
«Рунеберг, Иоганн Людвиг». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Արտաքին հղումներ

«J.L. Runeberg» (ֆիններեն) — Сайт о жизни и творчестве Рунеберга, с текстами стихотворений поэта на шведском и финском языках для аудио-прослушивания. Վերցված է 2020-02-05-ին.
«Johan Ludvig Runeberg» (շվեդերեն). Project Runeberg — Тексты Рунеберга в названной в его честь электронной библиотеке. 2014-01-23. Վերցված է 2020-02-05-ին.
Дорофеева Е. А. «Открытие Рунеберга. Биографический очерк». norse.ru. Վերցված է 2020-02-05-ին.
Клинге, Матти. «Йохан Людвиг Рунеберг (1804—1877), национальный поэт Финляндии, преподаватель университета и гимназии». ScandiNews. Վերցված է 2020-02-05-ին.
Руохонен, Анна. ««Финский Пушкин» – поэт Й.Л. Рунеберг». Сайт «Это Финляндия». Министерство иностранных дел Финляндии. Վերցված է 2020-02-05-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յոհան Ռունեբերգ» հոդվածին։

[_92c86d704ce15d81-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_c21c2a793fb74bd7-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Johan Ludvig Runeberg

[_e14da311fa5386db-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)

[_cbc2b75dd2de97a7-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #118791567 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_c9adb747cc309ad9-5] 5,0 ^5,1 Biografiskt lexikon för Finland (շվեդերեն) — SLS.

[_dae5c878bf696d87-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 https://kansallisbiografia.fi/kansallisbiografia/henkilo/2846

[7] «Runebergin hautajaiset» (ֆիններեն). Porvoon kaupunki. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին.

[8] «Aikansa sankari: Hautajaiset» (ֆիններեն). Svenska Litteratursällskapet i Finland. Արխիվացված է օրիգինալից 2004-02-22-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[5]

[7]

[8]

@@ Տող 3. / Տող 3. @@
 == Կենսագրություն ==
-Յոհան Լյուդվիգ Ռունբերգը ծնվել է ծովագնաց Լորենց Ուլրիկ Ռունբերգի և Աննա Մարիա Մալմի բազմանդամ ընտանիքում, Ֆինլանդիայի արևմտյան ափին, Էստերբոտենի, Յակոբստադ քաղաքում: Յոհան կրթություն է ստացել նախ Օլեաբորգում ([[Օուլու]]), ապա [[Վաասա]] քաղաքում, իսկ հետո ընդունվել է Աբոյի համալսարան (այժմ՝ [[Տուրկու]]): Այնտեղ նա հանդիպել և ընկերացել է [[Յոհան Սնելլման]]ի և [[Զախարիաս Տոպելիուս]]ի հետ, ովքեր հետագայում կարևոր դեր են խաղացել Ֆինլանդիայի ազգային վերածննդի գործում: Հենց այդ ժամանակ էլ Ռունբերգը ծանոթացել է [[Կարլ Միքայել Բելլման|Կարլ Բելմանի]] ստեղծագործություններին և սկսել է հանդես գալ որպես [[Հրապարակախոսություն|հրապարակախոս]]:
+Յոհան Լյուդվիգ Ռունեբերգը ծնվել է ծովագնաց Լորենց Ուլրիկ Ռունեբերգի և Աննա Մարիա Մալմի բազմանդամ ընտանիքում, Ֆինլանդիայի արևմտյան ափին, Էստերբոտենի, Յակոբստադ քաղաքում: Յոհանը կրթություն է ստացել նախ Օլեաբորգում ([[Օուլու]]), ապա [[Վաասա]] քաղաքում, իսկ հետո ընդունվել է Աբոյի համալսարան (այժմ՝ [[Տուրկու]]): Այնտեղ նա հանդիպել և ընկերացել է [[Յոհան Սնելլման]]ի և [[Զախարիաս Տոպելիուս]]ի հետ, ովքեր հետագայում կարևոր դեր են խաղացել Ֆինլանդիայի ազգային վերածննդի գործում: Հենց այդ ժամանակ էլ Ռունեբերգը ծանոթացել է [[Կարլ Միքայել Բելլման|Կարլ Բելմանի]] ստեղծագործություններին և սկսել է հանդես գալ որպես [[Հրապարակախոսություն|հրապարակախոս]]:
-Իր ֆինանսական իրավիճակը բարելավելու համար Ռունբերգը դասավանդելու է մեկնել կենտրոնական Ֆինլանդիա, որտեղ նա ավելի մոտիկից է ծանոթացել հասարակ ժողովրդի կյանքին: Այս ծանոթությունը խորը տպավորություն է թողել նրա վրա, և հենց այդ ժամանակ ձևավորվել նրա իդեալականացված հայացքը ֆիննական գյուղացիության վերաբերյալ, որն իր արտացոլումն է գտել «Գյուղացի Պաավո» ({{lang-sv|Bonden Paavo}}) հայտնի բանաստեղծության մեջ: Նրա հերոսը ցրտահարության պատճառով անընդհատ բերք է կորցնում, բայց առանց բողոքելու՝ մանրացված կեղևից հաց է պատրաստում: Այս պատկերը դարձել է մարդկային որակի իսկական խորհրդանիշ, որը հայտնի է որպես ''sisu''` ցանկացած փորձություն դիմանալու պատրաստակամություն:
+Իր ֆինանսական իրավիճակը բարելավելու համար Ռունեբերգը դասավանդելու է մեկնել կենտրոնական Ֆինլանդիա, որտեղ նա ավելի մոտիկից է ծանոթացել հասարակ ժողովրդի կյանքին: Այս ծանոթությունը խորը տպավորություն է թողել նրա վրա, և հենց այդ ժամանակ է ձևավորվել նրա իդեալականացված հայացքը ֆիննական գյուղացիության վերաբերյալ, որն իր արտացոլումն է գտել «Գյուղացի Պաավո» ({{lang-sv|Bonden Paavo}}) հայտնի բանաստեղծության մեջ: Նրա հերոսը ցրտահարության պատճառով անընդհատ բերք է կորցնում, բայց առանց բողոքելու՝ մանրացված կեղևից հաց է պատրաստում: Այս պատկերը դարձել է մարդկային որակի իսկական խորհրդանիշ, որը հայտնի է որպես ''sisu''` ցանկացած փորձություն դիմանալու պատրաստակամություն:
-թվականին Ռունբերգը ստացել է [[մագիստրոս]]ի կոչում և մնացել համալսարանում (որը Աբոյի հրդեհից հետո տեղափոխվել է [[Հելսինկի]]), որտեղ 1830 թվականից հռետորություն է դասավանդել: Նույն թվականին լույս է տեսել նրա «Բանաստեղծություններ» ({{lang-sv|Dikter}}) առաջին ժողովածուն: 1831 թվականին Ռունբերգն ամուսնացել է Ֆրեդրիկ Շարլոտա Տենգստրյոմի հետ, նրանք ունեցել են ութ երեխա, որոնցից երկուսը մահացել են վաղ տարիքում: Ռունբերգի որդին՝ [[Վալտեր Ռունեբերգ|Վալտերը]], դարձել է քանդակագործ և իր հոր հուշարձանի հեղինակը, որը կանգնեցվել է 1885 թվականին: Մյուս որդին` Յոհաննը, դարձել է բժիշկ և քաղաքական գործիչ:
+թվականին Ռունեբերգը ստացել է [[մագիստրոս]]ի կոչում և մնացել համալսարանում (որը Աբոյի հրդեհից հետո տեղափոխվել է [[Հելսինկի]]), որտեղ [[1830]] թվականից հռետորություն է դասավանդել: Նույն թվականին լույս է տեսել նրա «Բանաստեղծություններ» ({{lang-sv|Dikter}}) առաջին ժողովածուն: [[1831]] թվականին Ռունեբերգն ամուսնացել է Ֆրեդրիկ Շարլոտա Տենգստրյոմի հետ, նրանք ունեցել են ութ երեխա, որոնցից երկուսը մահացել են վաղ տարիքում: Ռունեբերգի որդին՝ [[Վալտեր Ռունեբերգ|Վալտերը]], դարձել է [[Քանդակագործություն|քանդակագործ]] և իր հոր հուշարձանի հեղինակը, որը կանգնեցվել է [[1885]] թվականին: Մյուս որդին` Յոհաննը, դարձել է [[բժիշկ]] և [[քաղաքական գործիչ]]:
 [[Պատկեր:Runebergs hem i Borgå 1900.jpg|մինի|ձախից|Ռունեբերգների տունը Պորվոոում]]
@@ Տող 15. / Տող 15. @@
 Ռունբերգի կինը՝ Ֆրեդրիկան, նույնպես համբավ է ձեռք բերել որպես գրող, [[Վալտեր Սքոթ]]ի ոգով պատմական վեպերի հեղինակ: Նրա «Տիկին Կատարինա Բոժեն և նրա դուստրերը» ({{lang-sv|Fru Katarina Boije och hennes döttrar}}) վեպը, որը լույս է տեսել 1858 թվականին, կարելի է համարել առաջին պատմական վեպը ֆիննական գրականության մեջ:
-թվականին լույս է տեսել Ռունբերգի բանաստեղծությունների երկրորդ ժողովածուն: 1837 թվականին նա տեղափոխվել է  Պորվոո (Բորգո), որտեղ տեղի գիմնազիայում ստացել է դասական լեզուների ուսուցչի պաշտոն, նա նաև հիմնադրել է թերթ ({{lang-sv|Borgå Tidning}}): 1847 թվականին Ռյունբերգը դարձել է գիմնազիայի տնօրեն: Ռունբերգի ամենահայտնի գործերից են վեցաչափով գրված «Որմզդեղնի որսորդները» պոեմները, (1832, {{lang-sv|Elgskyttarne}}), «Թագավոր Ֆյալարը», (1844, {{lang-sv|Ståhls sägner}}) պոեմները և 1808-1809 թվականների ռուս-շվեդական պատերազմի իրադարձություններին նվիրված բանաստեղծությունների շարքը: Առավել հայտնի են դարձել նրա «Պատմվածքներ»-ը, որը [[Էլիաս Լյոնրոտ]]ի «[[Կալեվալա (էպոս)|Կալեվալա]]»-ի հետ միասին համարվում է Ֆինլանդիայի ազգային էպոսի մի մասը: Այս պոեմից միկիտան Լոտեի կերպարը ոգեշնչել է [[Բերտոլդ Բրեխտ]]ին «[[Կուրաժ մայրիկն ու նրա երեխաները]]»-ի ստեղծման գործում: Նրա անունով է կոչվել կանանց ռազմականացված «[[Լոտա Սվյարդ]]» կազմակերպությունը:
+թվականին լույս է տեսել Ռունբերգի բանաստեղծությունների երկրորդ ժողովածուն: 1837 թվականին նա տեղափոխվել է  Պորվոո (Բորգո), որտեղ տեղի գիմնազիայում ստացել է դասական լեզուների ուսուցչի պաշտոն, նա նաև հիմնադրել է թերթ ({{lang-sv|Borgå Tidning}}): 1847 թվականին Ռյունեբերգը դարձել է գիմնազիայի տնօրեն: Ռունեբերգի ամենահայտնի գործերից են վեցաչափով գրված «Որմզդեղնի որսորդները» (1832, {{lang-sv|Elgskyttarne}}), «Թագավոր Ֆյալարը» (1844, {{lang-sv|Ståhls sägner}}) պոեմները և 1808-1809 թվականների ռուս-շվեդական պատերազմի իրադարձություններին նվիրված բանաստեղծությունների շարքը: Առավել հայտնի են դարձել նրա «Պատմվածքներ»-ը, որը [[Էլիաս Լյոնրոտ]]ի «[[Կալեվալա (էպոս)|Կալեվալա]]»-ի հետ միասին համարվում է Ֆինլանդիայի ազգային էպոսի մի մասը: Այս պոեմից միկիտան Լոտեի կերպարը ոգեշնչել է [[Բերտոլդ Բրեխտ]]ին «[[Կուրաժ մայրիկն ու նրա երեխաները]]»-ի ստեղծման գործում: Նրա անունով է կոչվել կանանց ռազմականացված «[[Լոտա Սվյարդ]]» կազմակերպությունը:
 թվականին Գերմանիայից ներգաղթյալ [[Ֆրեդրիկ Պացիուս]]ը նախերգանք է գրել «Հեքիաթներ»-ի և «Մեր երկիրը» ({{lang-sv|Vårt land}}) բանաստեղծությունների համար. ներկայումս այն Ֆինլանդիայի ազգային օրհներգն է (տեքստի ֆիննական թարգմանությունը վերագրվում է [[Պաավո Կայանդեր]]ին, ռուսերենը՝ [[Ալեքսանդր Բլոկ]]ին):
-թվականին տեղի ունեցավ դժբախտ պատահարը Ռյունբերգի կյանքում սկիզբ է դրել դրամատիկ շրջանի: Որսի ժամանակ նա կաթվածահար է եղել: Սկսվել է տասներեք ու կես տարվա փորձությունների ժամանակաշրջանը: Բանաստեղծը գործնականում գամված է եղել անկողնուն և այլևս երբեք ի վիճակի չի եղել զբաղվել գրական գործունեությամբ:
+թվականին տեղի ունեցավ դժբախտ պատահարը Ռունեբերգի կյանքում սկիզբ է դրել դրամատիկ շրջանի: Որսի ժամանակ նա կաթվածահար է եղել: Սկսվել է տասներեք ու կես տարվա փորձությունների ժամանակաշրջանը: Բանաստեղծը գործնականում գամված է եղել անկողնուն և այլևս երբեք ի վիճակի չի եղել զբաղվել գրական գործունեությամբ:
-Ռունբերգը մահացել է 1877 թվականի մայիսի 6-ին: 1877 թվականի մայիսի 12-ին նա պատվով թաղվել է Պորվոոյի Նյասինմյակի գերեզմանատանը: Նրա գերեզմանի վրա տեղադրվել է վեհաշուք հուշարձան<ref>{{cite web | url = http://www.porvoo.fi/fi/palvelut/ymparisto_ja_luonto/puistot_viheralueet_metsat/porvoon_kansallinen_kaupunkipuisto/empirekorttelit/j_l_runeberg/runebergin_hautajaiset | title = Runebergin hautajaiset | publisher = Porvoon kaupunki | lang = fi | archiveurl = https://web.archive.org/web/20160304232629/http://www.porvoo.fi/fi/palvelut/ymparisto_ja_luonto/puistot_viheralueet_metsat/porvoon_kansallinen_kaupunkipuisto/empirekorttelit/j_l_runeberg/runebergin_hautajaiset | archivedate = 2016-03-04 }}</ref><ref>{{cite web | url = http://www.runeberg.net/fin/a_9_t.html | title = Aikansa sankari: Hautajaiset | publisher = Svenska Litteratursällskapet i Finland | lang = fi | archiveurl = https://web.archive.org/web/20040222132128/http://www.runeberg.net/fin/a_9_t.html | archivedate = 2004-02-22 }}</ref>:
+Ռունեբերգը մահացել է [[1877]] թվականի [[մայիսի 6]]-ին: 1877 թվականի [[մայիսի 12]]-ին նա պատվով թաղվել է Պորվոոյի Նյասինմյակի գերեզմանատանը: Նրա գերեզմանի վրա տեղադրվել է վեհաշուք հուշարձան<ref>{{cite web | url = http://www.porvoo.fi/fi/palvelut/ymparisto_ja_luonto/puistot_viheralueet_metsat/porvoon_kansallinen_kaupunkipuisto/empirekorttelit/j_l_runeberg/runebergin_hautajaiset | title = Runebergin hautajaiset | publisher = Porvoon kaupunki | lang = fi | archiveurl = https://web.archive.org/web/20160304232629/http://www.porvoo.fi/fi/palvelut/ymparisto_ja_luonto/puistot_viheralueet_metsat/porvoon_kansallinen_kaupunkipuisto/empirekorttelit/j_l_runeberg/runebergin_hautajaiset | archivedate = 2016-03-04 }}</ref><ref>{{cite web | url = http://www.runeberg.net/fin/a_9_t.html | title = Aikansa sankari: Hautajaiset | publisher = Svenska Litteratursällskapet i Finland | lang = fi | archiveurl = https://web.archive.org/web/20040222132128/http://www.runeberg.net/fin/a_9_t.html | archivedate = 2004-02-22 }}</ref>:
-Բանաստեղծի կնոջ՝ Ֆրեդրիկա Ռյունբերգի մահվանից մեկ տարի անց (մահ. 1879), [[Ալեքսանդր Երկրորդ]]ը Ֆիննական Սեյմի խնդրանքով այն տունը, որտեղ Ռունբերգն ապրել  է իր կյանքի վերջին 25 տարիները, հայտարարել է ազգային սեփականություն և թանգարան:
+Բանաստեղծի կնոջ՝ Ֆրեդրիկա Ռյունեբերգի մահվանից մեկ տարի անց (մահ. [[1879]]), [[Ալեքսանդր Երկրորդ]]ը Ֆիննական Սեյմի խնդրանքով այն տունը, որտեղ Ռունեբերգն ապրել  է իր կյանքի վերջին 25 տարիները, հայտարարել է ազգային սեփականություն և թանգարան:
 == Ստեղծագործության գնահատական ==
-Ռունբերգը նշանակալի դեր է ունեցել սլավոնական-սկանդինավյան գրական կապերի զարգացման գործում, նա շվեդերեն է թարգմանել [[Պուշկին]]ի, [[Վասիլի Ժուկովսկի|Վասիլի Ժուկովսկու]], [[Կոնստանտին Մասալսկի|Կոնստանտին Մասալսկու]], ուկրաինական և սերբական երգերը: Թարգմանել է նաև [[Ֆրիդրիխ Շիլլեր]]ի, [[Լյուդվիգ Ուլանդ]]ի, [[Ֆրինդրիխ Շտոլբերգ]]ի, [[Քարոյ Կիշֆալուդի]]ի ստեղծագործությունները: Նրա հերոսուհու՝ Նադյայի անունը համանուն բանաստեղծությունից ռուսական կյանքի մի սյուժեի մասին հայտնի է դարձել [[Ֆինլանդիա]]յում և [[Շվեդիա]]յում: [[Ալեքսանդր Պլետնյով]]ը բանաստեղծին անվանել է «ֆիննական Պուշկին»: Ավելի ուշ «Որմզդեղնների որսորդները» ֆիլմից ռուս չարչիների կերպարներն օգտագործել են այնպիսի ֆիննական գրողներ, ինչպիսիք են [[Ալեքսիս Կիվի]]ն և [[Վյայնյո Լիննա]]ն:
+Ռունեբերգը նշանակալի դեր է ունեցել սլավոնական-սկանդինավյան գրական կապերի զարգացման գործում, նա շվեդերեն է թարգմանել [[Պուշկին]]ի, [[Վասիլի Ժուկովսկի|Վասիլի Ժուկովսկու]], [[Կոնստանտին Մասալսկի|Կոնստանտին Մասալսկու]], ուկրաինական և սերբական երգերը: Թարգմանել է նաև [[Ֆրիդրիխ Շիլլեր]]ի, [[Լյուդվիգ Ուլանդ]]ի, [[Ֆրինդրիխ Շտոլբերգ]]ի, [[Քարոյ Կիշֆալուդի]]ի ստեղծագործությունները: Նրա հերոսուհու՝ Նադյայի անունը համանուն բանաստեղծությունից ռուսական կյանքի մի սյուժեի մասին հայտնի է դարձել [[Ֆինլանդիա]]յում և [[Շվեդիա]]յում: [[Ալեքսանդր Պլետնյով]]ը բանաստեղծին անվանել է «ֆիննական Պուշկին»: Ավելի ուշ «Որմզդեղնների որսորդները» ֆիլմից ռուս չարչիների կերպարներն օգտագործել են այնպիսի ֆիննական գրողներ, ինչպիսիք են [[Ալեքսիս Կիվի]]ն և [[Վյայնյո Լիննա]]ն:
 Այն [[ֆիններեն]] են թարգմանել, օրինակ՝ [[Էյնո Լեյնո]]ն, [[ռուսերեն]]՝ [[Ալեքսանդր Բլոկ]]ը և [[Վալերի Բրյուսով]]ը, [[բելառուսերեն]]՝ [[Մաքսիմ Բոգդանովիչ]]ը: