Յուրի Ավշարով
Յուրի Ավշարով | |
---|---|
Ծնվել է | դեկտեմբերի 22, 1937 կամ նոյեմբերի 22, 1937[1] |
Ծննդավայր | Բաքու, ԽՍՀՄ |
Մահացել է | հունվարի 29, 2010 (72 տարեկան) |
Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
Գերեզման | Վագանկովյան գերեզմանատուն |
Կրթություն | Բորիս Շչուկինի անվան թատերական ինստիտուտ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսաստան |
Մասնագիտություն | դերասան |
Աշխատավայր | Սատիրայի թատրոն (Մոսկվա) |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Յուրի Միխայլովիչ Ավշարով (դեկտեմբերի 22, 1937 կամ նոյեմբերի 22, 1937[1], Բաքու, ԽՍՀՄ - հունվարի 29, 2010, Մոսկվա, Ռուսաստան), սովետական և ռուսական թատրոնի և կինոյի դերասան, Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (1995), Մոսկվայի երգիծական ակադեմիական թատրոնի դերասան (1962-2010)։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է 1937 թվականի դեկտեմբերի 22-ին Բաքվում՝ հայ ընտանիքում։ 1961 թվականին ավարտել է Շչուկինի անվան թատերական ուսումնարանը՝ «Դրամատիկական թատրոնի և կինոյի դերասան» մասնագիտությամբ։ Կուրսի ղեկավար՝ Վ․Էտուշ։
Իր դերասանական կարիերան սկսել է Կամչատկայում, ուր գործուղվել է ուսումնարանն ավարտելուց հետո։ 1962 թվականից սկսել է աշխատել Մոսկվայի երգիծական թատրոնում։
Ծավալել է մանկավարժական մեծ գործունեություն։ 1967 թվականին աշխատել է Շչուկինի անվան թատերական ուսումնարանում որպես պրոֆեսոր։ 1998 թվականին եղել է Գ․Դերժավինի անվան միջազգային սլավոնական համալսարանի դերասանների վարպետության ամբիոնի վարիչ։
Չեխովյան թեմայով վարպետության դասեր է անցկացրել Անգլիայում, Լատվիայում, Բեռլինում, Ռուսաստանում։ Մահացել է 2010թ․ հունվարի 29-ին Մոսկվայում։ Հուղարկավորվել է Վագանսկովսկի գերեզմանատանը։
2012 թվականին լույս է տեսնում Յուրի Միխայլովիչ Ավշարովին նվիրված գիրք՝ «Յուրի Ավշարով։ Դերասան։ Ռեժիսոր։ Մանկավարժ» վերնագրով, որը գրվել է Շչուկինի ինստիտուտի նրա աշակերտների կողմից։
Կինը Նատալյա Իվանովա Նեչաևան է, աղջիկը՝ Յուլյա Ավշարովան, ՌԴ վաստակավոր դերասանուհի։
Ստեղծագործություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Թատրոնի դերեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մոսկվայի երգիծական ակադեմիական թատրոն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1964թ․ — «Կանանց վանական միաբանություն», հեղ․` Վ․Դիխովիչնի, Մ․ Սլոբոդսկի։ Ռեժիսոր՝ Վալենտին Պլուչեկ — Նատաշին
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- 1966 — «Դոն Ժուան կամ երկրաչափության սիրահարը», հեղ․՝ Մ․ Ֆրիշա։ Ռեժիսոր՝ Վալենտին Պլուչեկ —Կոմանդոր
- «[[Խելահեղ օր կամ Ֆիգարոյի ամուսնությունը» պիես]], հեղ․` Բոմարշե։ Ռեժիսոր՝ Վալենտին Պլուչեկ — Բազիլ
- 1970 — «Խստության առաքյալը», հեղ.` Ա․Մակայոնոկ, Ա․ Եգորովիչ: Ռեժիսոր՝ Եվգենի Ռադոմիսլենսկի — Հայր
- 1972 — «Վերահսկիչը» (կատակերգություն), հեղ․՝ Ն․Գոգոլ։ Ռեժիսոր՝ Վալենտին Պլուչեկ — Լյապկին-Տյապկին
- 1973 —«Մեծ տան փոքր կատակերգությունները (պիես)», հեղ․՝ Գ․ Գորին և Ա․ Արկանով։ Ռեժիսորներ՝ Ալեքսանդր Շիրվինդտ և Անդրեյ Միրոնով — Յուրա, Ժենյայի ամուսին
- 1978 — «Տհասը (պիես)», հեղ․՝ Դ․Ֆոնվիզին։ Ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Շիրվինդտ — Հնաոճ
- 1984 — «Բալենիների այգի», հեղ․՝ Ա․Չեխով։ Ռեժիսոր՝ Վալենտին Պլուչեկ — Անցորդ
- 1984 — «Ագռավը», հեղ․՝ Կարլո Գոցցի։ Ռեժիսոր՝ Ալեքսեյ Լևինսկի — Վարտիքավորը
- 1987 — «Երգիծաբանը», հեղ․՝ Դ․ Օբսորն։ Ռեժիսոր՝ Յուրի Ավշարով — Ռայս
- 1996— «Սրբազան հրեշ (պիես)», հեղ․՝ Ժան Կոկտո։ Ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Վիլկին — Ֆլորան
- «Ըմբոստի գանձը (պիես)», հեղ․՝ Վ․ Շեքսպիր։ Ռեժիսոր՝ Վալենտին Պլուչեկ — Գրեմիո
- «Պստլիկը», հեղ․՝ Մայակովսկի — Կնքահայրը
- «Փախուստ», հեղ․՝ Բուլգակով — Աֆրիկանի տերտերը
- «Օրնիֆլ» — Դյուբատոն
- «Հանդիսավոր հաղթանակ»
Մ. Չեխովի անվան ստուդիա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Պահակը», հեղ․՝ Գ․ Պինտեր։ Ռեժիսոր՝ Վ․ Ռուդի — Դեվիս
- «Ոճիր և պատիժ», հեղ․՝ Ֆ․Դոստոևսկի։ Ռեժիսոր՝ Ռադի Օվչիննիկով — Պորֆիրի Պետրովիչ
Դերերը ֆիլմերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- 1973 —Չիպոլինո (ֆիլմ) — թղթակից
- 1982 — Վերահսկիչը (հեռուստաներկայացում) — Լյապկին-Տյապկին
- 1987— Հետախույզը (ֆիլմ, 1987) — պարետ
- 2002 — Ազազել (հեռուստաֆիլմ) — Գեորգ
- 2007 — Լուծարք (հեռուստասերիալ) — ծերունի Գրեկ
- 2008 — Ծանր ավազ — Ռավվին
- Նորին գերազանցության համհարզը
- Խնայատուփ
Մուլտֆիլմերի ձայնագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- 1976 —Հենց այնպես — Իշուկ
- 1990 — Հեքիաթ (մուլտֆիլմ) — հրշեջ
- 2004 —Մեր տոնածառի ծանոթները — Արջ
Ռեժիսորական աշխատանքներ թատրոնում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Բորիս Շչուկինի անվան թատերական ինստիտուտում
- «Ստեպանչիկովո գյուղը և նրա բնակիչները », հեղ․՝ Ֆ․Դոստոևսկի
- «Նման է առյուծի», հեղ․՝ Ռ․ Իբրահիմբեկովա
- «Հրաժեշտ զենքին», հեղ․՝ Է․ Հեմինգուեյ
- «Պիգմալիոն», հեղ․՝ Բ․ Շոու, Լոու
- «Ամուսնություն (պիես)», հեղ․՝ Գոգոլ
- «Բարձր լարում», հեղ․՝ Ա․ Պլատոնովա
- «Պոմպադուրներ և Պոմպադուրուհիներ», հեղ․՝ Մ․ Սալտիկով-Շչեդրին
- «Ապուշ կինը (պիես)», հեղ․՝ Լոպե դե Վեգա
- «Ավագ որդին (պիես)», հեղ․՝ Ա․ Վամպիլովա
- «Եկամտաբեր վայր (պիես)», հեղ․՝ Ա․Օստրովսկի
- «Ամռան գիշերվա քունը», հեղ․՝ Վ․ Շեքսպիր
- Միջազգային սլավոնական ինստիտուտում
- «Բարբարոսներ (պիես)», հեղ․՝ Մ․ Գորկի
- Համառուսական պետական կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ
- «Տուն, որտեղ փշրվում են սրտերը», հեղ․՝ Բ․ Շոու
- «Պիգմալիոն (պիես)», հեղ․՝ Բ․ Շոու
- «Վերնիսաժ» — «Մելպոմենի հեքիաթները» Չեխովի մշակմամբ
- Թատրոնում՝ «Չեխովի անվան ստուդիա»
- «Ամառային օրը մոռացված հոկտեմբերին», հեղ․՝ Ֆ․ Տյուտչև /Մ․ Կրուգլովոյի պիեսի մշակում/
- «Այս երկու աթոռները հրաշալի էակներ են» («Չար ոգի», հեղ․՝ Ֆ․ Դոստոևսկի)
- «Բորիս Գոդունով», հեղ․՝ Ա․Պուշկին
Երգիծական թատրոնում
Հեղինակային նախագծեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Փոքրիկ ողբերգություններ», հեղ․՝ Ա․ Պուշկին
- «Դոն Քիշոտ», հեղ․՝ Սերվանտես
- «Վերադարձ» (1997), հեղ․՝ Պլատոնով
- «Այդ մասին», հեղ․՝ Մայակովսկի
- «Կառլոս Կաստանեդա», ՕՐՏ (2000) — դոն Խուան Մատուս
Պարգևատրումներ և կոչումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Բարեկամության շքանշան (1999 թվականի ապրիլի 18) — մշակույթի և արվեստի բնագավառում ծառայությունների, բարեկամության ամրապնդման մեծ ներդրումների և ժողովուրդների միջև համագործակցության, երկարամյա աշխատանքային վաստակի համար։[2]
- ՌԴ ժողովրդական արտիստ (1995)։
- ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստներ (1983)։
Ծանոթագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Դեկտեմբերի 22 ծնունդներ
- 1937 ծնունդներ
- Նոյեմբերի 22 ծնունդներ
- Բաքու քաղաքում ծնվածներ
- Հունվարի 29 մահեր
- 2010 մահեր
- Մոսկվա քաղաքում մահացածներ
- Վագանկովյան գերեզմանատանը թաղվածներ
- Բորիս Շչուկինի անվան թատերական ինստիտուտի շրջանավարտներ
- Բարեկամության շքանշանի ասպետներ (Ռուսաստան)
- ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստներ
- Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստներ
- Անձինք այբբենական կարգով
- Դերասաններ այբբենական կարգով