Jump to content

Քրիստիան Դիոր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
(Վերահղված է Christian Diorից)
Քրիստիան Դիոր
ֆր.՝ Christian Dior
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 21, 1905(1905-01-21)[1][2][3][…]
ԾննդավայրԳրանվիլ
Մահացել էհոկտեմբերի 24, 1957(1957-10-24)[4] (52 տարեկան)
Մահվան վայրՄոնտեկատինի Տերմե, Պիստոիա, Տոսկանա, Իտալիա
ԳերեզմանQ110358121?
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
ԿրթությունՓարիզի Ստանիսլասի քոլեջ և Քաղաքական գիտությունների ազատ դպրոց
ԵրկերԴիոր
Մասնագիտությունgrand couturier և գործարար
Ծնողներհայր՝ Մորիս Դիոր, մայր՝ Madeleine Dior?
Պարգևներ և
մրցանակներ
Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ
🌐
dior.com
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Christian Dior Վիքիպահեստում

Քրիստիան Էռնեստ Դիոր (ֆր.՝ Christian Dior, հունվարի 21, 1905(1905-01-21)[1][2][3][…], Գրանվիլ - հոկտեմբերի 24, 1957(1957-10-24)[4], Մոնտեկատինի Տերմե, Պիստոիա, Տոսկանա, Իտալիա) ֆրանսիացի նորաձևության դիզայներ, աշխարհի առաջատար նորաձևության տներից մեկի՝ Christian Dior SE-ի հիմնադիրը։ Նրա նորաձևության տունը հայտնի է ամբողջ աշխարհում՝ «ընդամենը մեկ տասնամյակում հինգ մայրցամաքում» հռչակ ունենալով[5]:

Դիորի հմտությունները հանգեցրել են նրան, որ նա աշխատանքի է անցել և դիզայներ դարձել տարբեր նորաձևության խորհրդանիշների համար՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նորաձևության արդյունաբերությունը պահպանելու համար։ Պատերազմից հետո նա հիմնադրել է Դիոր նորաձևության տունը՝ իր «New Look» հավաքածուով։ 1947 թվականին հավաքածուն ներկայացրել է կլորացված ուսերը, սեղմված իրանը և շատ լայն կիսաշրջազգեստը: «New Look»-ը գովաբանել է կանացի նորաձևության մեջ գերկանացիությունն ու շքեղությունը:

Իր կյանքի ընթացքում և մահից հետո բազմաթիվ մրցանակներ է ստացել «Լավագույն զգեստների դիզայն» անվանակարգում։ Մահացել է 1957 թվականին։

Վաղ կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քրիստիան Դիորի տունը և թանգարանը Գրանվիլում, Ֆրանսիա

Դիորը ծնվել է Գրանվիլում՝ Ֆրանսիայի Նորմանդիայի ափին գտնվող ծովափնյա քաղաքում։ Նա Մորիս Դիորի և Մադլեն Մարտենի հինգ երեխաներից երկրորդն էր: Մորիս Դիորը հարուստ պարարտանյութերի արտադրող էր. ընտանեկան ընկերությունը Dior Frères-ն էր։ Քրիստիան Դիորն ուներ չորս քույր ու եղբայր՝ Ռեյմոնդը (Ֆրանսուազ Դիորի հայրը), Ժակլինը, Բեռնարը և Քեթրին Դիորը[6]։ Քրիստիանը մոտ հինգ տարեկան էր, երբ ընտանիքը տեղափոխվել է Փարիզ.[7]։

Դիորի ընտանիքը հույս ուներ, որ նա կդառնա դիվանագետ, բայց Դիորը հետաքրքրված էր արվեստով[8]։ Գումար վաստակելու համար նա իր նորաձևության էսքիզները վաճառել է իր տան դիմաց՝ մոտ 10 ցենտով (2024 թվականի դոլարով՝ 2 ԱՄՆ դոլար)։ 1928 թվականին նա թողել է դպրոցը և հորից գումար ստացել՝ փոքրիկ արվեստի պատկերասրահ ֆինանսավորելու համար, որտեղ նա և իր ընկերը վաճառում էին Պաբլո Պիկասոյի նման նկարիչների աշխատանքներ։ Իր արվեստի պատկերասրահը կառավարելուն զուգահեռ՝ Դիորը բարեկամական կապեր է զարգացրել ազդեցիկ նկարիչների հետ, այդ թվում՝ Պիկասոյի, Սալվադոր Դալիի, Ժան Կոկտոյի և Ալբերտո Ջակոմետիի։ Այս ստեղծագործական միջավայրում խորասուզված՝ Դիորը ոգեշնչվել է նրանց աշխատանքներից, որոնք ձևավորել են նրա հետագա մոտեցումը նորաձևության դիզայնի ոլորտում[9]։ Պատկերասրահը փակվել է երեք տարի անց՝ Դիորի մոր և եղբոր մահից, ինչպես նաև Մեծ ճգնաժամի ժամանակ ֆինանսական դժվարություններից հետո, որոնց արդյունքում նրա հայրը կորցրել էր ընտանեկան բիզնեսի վերահսկողությունը[10][11]։ Դիորը ստիպված էր գտնել եկամտի մեկ այլ աղբյուր[11]։

Աշխատանք փնտրելիս Դիորը կրկին ստեղծել և վաճառել է նորաձևության էսքիզներ: Այդ էսքիզները հայտնաբերել է նորաձևության դիզայներ Ռոբերտ Պիգեն[11]: 1937 թվականից Դիորը աշխատանքի է անցել Պիգեի մոտ, ով նրան հնարավորություն է տվել դիզայներ դառնալ երեք հավաքածուների համար[12][13]: Դիորը հետագայում ասել է. «Ռոբերտ Պիգեն ինձ սովորեցրել է պարզության առաքինությունները, որոնց միջոցով պետք է գա իսկական նրբագեղությունը»[14][15]: Հատկապես լավ է ընդունվել Պիգեի համար նրա նախնական դիզայններից մեկը՝ կարճ, լայն կիսաշրջազգեստով ամենօրյա զգեստը, որը նրա հավաքածուում էր՝ «Cafe Anglais» անվամբ[12][13]: Պիգեի մոտ աշխատելիս Դիորը աշխատել է Պիեռ Բալմենի հետ, և որպես տան դիզայներ նրան հաջորդել է Մարկ Բոհանը, ով 1960 թվականին դարձել է Christian Dior Paris-ի դիզայնի բաժնի ղեկավարը: Դիորը լքել է Piguet-ը, երբ նրան զորակոչեցել են զինվորական ծառայության[13][7]:

1942 թվականին, լքելով բանակը, Դիորը միացել է Լյուսիեն Լելոնգի նորաձևության տանը, որտեղ նա և Բալմենը հիմնական դիզայներներն էին։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ողջ ընթացքում Դիորը, որպես Լելոնգի աշխատակից, զգեստներ է նախագծել նացիստ սպաների և ֆրանսիացի համագործակիցների կանանց համար[16][17]։ Նրա քույրը՝ Կատրինը (1917–2008), որը Ֆրանսիական Դիմադրության շարժման անդամ էր, գերի է վերցվել Գեստապոյի կողմից և ուղարկվել Ռավենսբրյուկի համակենտրոնացման ճամբար, որտեղ նա բանտարկվել է մինչև 1945 թվականի մայիսին ազատագրումը[18]։ 1947 թվականին Դիորը իր դեբյուտային օծանելիքն անվանեց «Միսս Դիոր»՝ ի պատիվ քրոջ։ Դիորի կյանքի պատմությունը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի և հաջորդ մի քանի տարիների ընթացքում ներկայացված է «New Look» մինի-սերիալում[19][20]։

Դիորը հայտնի էր իր սնահավատությամբ։ Նա հաճախ է խորհրդակցել իր աստղագուշակի հետ որոշումներ կայացնելուց առաջ, և նրա հավաքածուներում հաճախակի էին թալիսմանների խորհրդանիշները։ Նա նաև իր մոտ կրել է բախտավոր թալիսմանների մի փունջ՝ հավատալով, որ դրանք իրեն հաջողություն են բերում[21]։ Բախտորոշ պահին, երբ արդյունաբերող Մարսել Բուսակը առաջարկել է վեց միլիոն ֆրանկ՝ Maison Christian Dior-ը հիմնադրելու համար, Դիորն առաջարկն ընդունել է միայն երկու առանձին պայծառատեսների հաստատումը ստանալուց հետո[22]։

Dior նորաձևության տունը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Բարային կոստյումը» ցուցադրված Դենվերի արվեստի թանգարանում (2019)

1946 թվականին հաջողակ ձեռնարկատեր Մարսել Բուսակը Դիորին հրավիրել է դիզայներական աշխատանք կատարելու Philippe et Gaston-ի համար, որը Փարիզում բացվել էր 1925 թվականին[23]։ Սակայն Դիորը հրաժարվել է՝ ցանկանալով նոր ընկերության սկիզբ դնել իր անվան ներքո, այլ ոչ թե վերակենդանացնել հին ապրանքանիշը[24]։ 1946 թվականին Բուսակի աջակցությամբ Դիորը հիմնադրել է իր նորաձևության տունը՝ ապահովելով ընկերության նկատմամբ բացառիկ վերահսկողությունը և իր աշխատավարձից բացի ապահովելով նաև ամբողջ շահույթի մեկ երրորդը[22]։ Նրա առաջին հավաքածուի անվանումը, որը ներկայացվել է 1947 թվականի փետրվարի 12-ին[25], Corolle էր (բառացիորեն բուսաբանական տերմինը՝ corolla կամ ծաղկաթերթերի շրջանակ)։ Dior-ի դեբյուտային հավաքածուն ներառում էր 90 հագուստի թողարկում, որոնք ցուցադրվել էին տարբեր կերպարներով[26]։ «New Look» արտահայտությունը հորինել է Harper's Bazaar-ի գլխավոր խմբագիր Քարմել Սնոուն[7]։

Դիորի դիզայնն ավելի շքեղ էր, քան Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի վերջին ոճերի քառակուսի, գործվածքը պահպանող ձևերը, որոնք ազդեցություն էին կրել պատերազմական ժամանակաշրջանի գործվածքների ստանդարտներից[27]։ Չնայած «Նոր» կոչվելուն, Corolle-ն հստակորեն վերցված էր Էդվարդյան դարաշրջանի ոճերից՝ կատարելագործելով և բյուրեղացնելով կիսաշրջազգեստի ձևի և իրանի գծի նորաոճ միտումները[28][29][30], որոնք բարձր նորաձևության մեջ ծաղկում էին ապրել 1930-ականների վերջից ի վեր[31][32][33]։ Նորաձևության տունը իր գոյության առաջին երեք տարիների ընթացքում Պիեռ Կարդենին աշխատանքի էր վերցրել որպես իր կարի ատելյեի ղեկավար[34], և հենց Կարդենն էր, որ նախագծեց Corolle հավաքածուներից ամենահայտնիներից մեկը՝ 1947 թվականի բարային կոստյումը[35]։

Քրիստիան Դիորի աշուն-ձմեռ 1947 թվականի «Զիգզագ» հավաքածուի զգեստը

«New Look»-ը հեղափոխություն է մտցրել կանանց հագուստի մեջ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո վերականգնել է Փարիզը որպես նորաձևության աշխարհի կենտրոն[36][37] և հաջորդ տասնամյակի մեծ մասի ընթացքում Դիորին դարձրել նորաձևության գործնական արբիտր[38]։ Դիորի հավաքածուն պատերազմից հետո շատ կանանց համար ոգեշնչման աղբյուր է եղել և օգնել է նրանց վերականգնել նորաձևության հանդեպ իրենց սերը[11]։ Դիորը հավատում էր, որ նորաձևությունը ավելին է, քան պարզապես հագուստ. այն արվեստի ձև է և ֆրանսիական մշակութային ժառանգության շարունակությունը։ Նա նորաձևության ավանդույթի պահպանումը նկարագրում էր որպես «հավատի ակտ», միջոց՝ պահպանելու այն առեղծվածն ու գեղեցկությունը, որը նորաձևությունը բերում էր հասարակությանը[39]։ Յուրաքանչյուր սեզոն ներկայացնում էր Dior-ի նոր անվանումով «գիծ»՝ 1947 թվականի «Corolle» գծի ոճով, որը գովաբանվում էր նորաձևության մամուլում[40]․ 1948 թվականին՝ Envol[41][42] և Cyclone կամ Zigzag գծերը[43], 1949-ին՝ Trompe l'Oeil[44][45] և Mid-Century գծերը[46], 1950-ին՝ Vertical[47][48] և Oblique գծերը[49][50], 1951-ին Oval[51][52] և Longue/Princesse գծերը[53][54], 1952-ին Sinueuse[55] և Profilėe գծերը[56][57], 1953-ին Tulipe[58][59] և Vivante/Cupola գծերը[60][61], 1954-ին Muguet/Lily of the Valley-ն[62] և H-Line-ը[63], 1955-ին A-Line-ը[64][65][66] և Y-Line-ը[67], 1956-ին Flèche/Arrow/F-Line-ը[68][69] և Aimant/Magnet-ը[70] և Libre/Free[71] ու Fuseau/Spindle գծերը 1957-ին[72][73], որին հաջորդեց Yves Saint Laurent Trapeze գիծը 1958 թվականին[74][75]։

Dior-ի վերջին հավաքածուները, ինչպիսիք են «Libre» և «Fuseau» գծերը, նշանավորել են որպես անցում դեպի ավելի հոսուն, հանգիստ ուրվագծի՝ հեռացնելով նախորդ տարիների կառուցվածքային դիզայններից: Այս փոփոխությունները արտացոլում էին Dior-ի արձագանքը դարաշրջանի զարգացող սոցիալական դինամիկային՝ նախանշելով ոճեր, որոնք կդառնային պաշտամունքային 1950-ականների վերջից մինչև 1960-ականները[76]:

1955 թվականին 19-ամյա Իվ Սեն Լորանը դարձել է Դիորի դիզայների օգնականը։ 1957 թվականին Դիորը Սեն Լորանի մորը հայտնել է, որ ինքը Սեն Լորանին է ընտրել Դիորում իրեն հաջորդելու համար։ Ավելի ուշ Սեն Լորանի մայրը նշել է, որ շփոթված է այդ դիտողությունից, քանի որ Դիորն այդ ժամանակ ընդամենը 52 տարեկան էր, բայց մահացավ նույն տարում[26]։

Մահ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դիորը մահացել է 1957 թվականի հոկտեմբերի 24-ին, ուշ կեսօրին երրորդ սրտի կաթվածից՝ Իտալիայի Մոնտեկատինի քաղաքում արձակուրդի ժամանակ խաղաքարտեր խաղալիս[77][78]։

Մրցանակներ և պարգևներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Դիորը ռումինական նամականիշի վրա (2005)

Դիորը 1950 թվականին պարգևատրվել է Ֆրանսիայի Պատվո Լեգեոնի շքանշանով։ 1955 թվականին առաջադրվել է «Օսկար» մրցանակի՝ սև-սպիտակ լավագույն զգեստների դիզայնի համար՝ Վիտորիո դե Սիկայի «Տերմինալ կայարան» (1953) ֆիլմի համար։ Նա նաև 1967 թվականին առաջադրվել է BAFTA մրցանակի՝ «Լավագույն բրիտանական զգեստներ» անվանակարգում (Գունավոր)՝ Սթենլի Դոնենի «Արաբեսկ» ֆիլմի համար։[79]։ 1986 թվականի 11-րդ «Սեզար» մրցանակաբաշխության ժամանակ նա առաջադրվել է «Լավագույն զգեստների դիզայն» (Meilleurs costumes) անվանակարգում՝ 1985 թվականի «Bras de fer» ֆիլմի համար։[80]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Encyclopædia Britannica
  3. ↑ 3,0 3,1 Internet Broadway Database — 2000.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  5. ↑ «The History of the House of Dior». 2018 թ․ նոյեմբերի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  6. ↑ Pochna, M-F. (1996). Christian Dior: The Man Who Made the World Look New p. 5, Arcade Publishing. 1-55970-340-7.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Sowray, Bibby (2012 թ․ ապրիլի 5). «Biography: Christian Dior». Vogue. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 28-ին.
  8. ↑ Pochna, Marie-France (1996). Christian Dior: The Man Who Made the World Look New (1st English language ed.). New York: Arcade Pub. էջ 207. ISBN 1-55970-340-7.
  9. ↑ «Christian Dior - The Story of the "Emperor of Fashion"». DSF Antique Jewelry (անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  10. ↑ Cooper, Leah Faye (2022 թ․ հուլիսի 1). «How Christian Dior Pioneered 75 Years of Feminist Fashion». Vanity Fair.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Christian Dior (1905-1957)». The Business of Fashion (անգլերեն). 2015 թ․ նոյեմբերի 23. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 14-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 Marly, Diana de (1990). Christian Dior. London: B.T. Batsford. էջ 12. ISBN 978-0-7134-6453-5. «Dior designed three collections while at Piguet's, and the most famous dress he created then was the Cafe Anglais»
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Pochna, Marie-France (1996). Christian Dior: The Man Who Made the World Look New. Translated by Savill, Joanna (1st English language ed.). New York: Arcade Pub. էջեր 62, 72, 74, 80, 102. ISBN 978-1-55970-340-6. «Robert Piguet.»
  14. ↑ Grainger, Nathalie (2010). Quintessentially Perfume. London: Quintessentially Pub. Ltd. էջ 125. ISBN 978-0-9558270-6-8.
  15. ↑ Picken, Mary Brooks; Dora Loues Miller (1956). Dressmakers of France: The Who, How, and why of the French Couture. Harper. էջ 105.
  16. ↑ Jayne Sheridan, Fashion, Media, Promotion: The New Black Magic (John Wiley & Sons, 2010), p. 44.
  17. ↑ Yuniya Kawamura, The Japanese Revolution in Fashion (Berg Publishers, 2004), page 46. As quoted in the book, Lelong was a leading force in keeping the French fashion industry from being forcibly moved to Berlin, arguing, "You can impose anything upon us by force, but Paris couture cannot be uprooted, neither as a whole or in any part. Either it stays in Paris, or it does not exist. It is not within the power of any nation to steal fashion creativity, for not only does it function quite spontaneously, also it is the product of a tradition maintained by a large body of skilled men and women in a variety of crafts and trades." Kawamura explains that the survival of the French fashion industry was critical to the survival of France, stating, "Export of a single dress by a leading couturier enabled the country to buy ten tons of coal, and a liter of perfume was worth two tons of petrol" (page 46).
  18. ↑ Sereny, Gitta (2002). The Healing Wound: Experiences and Reflections, Germany, 1938–2001. New York: W. W. Norton & Company. էջեր 15–16. ISBN 0-393-04428-9.
  19. ↑ Ranscombe, Sian (2017 թ․ նոյեմբերի 7). «An exclusive interview with the nose behind the new Miss Dior perfume». Harper's Bazaar. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 18-ին.
  20. ↑ Pithers, Ellie (2013 թ․ նոյեմբերի 12). «Who was the original Miss Dior?». The Telegraph. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 18-ին.
  21. ↑ Picardie, Justine (2021 թ․ սեպտեմբերի 11). «How superstition and clairvoyants influenced fashion designers from Christian Dior to Coco Chanel». The Telegraph. Վերցված է 2023 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.
  22. ↑ 22,0 22,1 Sinclair, Charlotte (2012). Vogue on Christian Dior. Internet Archive. London : Quadrille. ISBN 978-1-84949-112-9.
  23. ↑ Palmer, Alexandra (Spring 2010). «Dior's Scandalous New Look». ROM Magazine. Royal Ontario Museum. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  24. ↑ Pochna, Marie-France (1996). Christian Dior: The Man Who Made the World Look New. Translated by Savill, Joanna (1st English language ed.). New York: Arcade Pub. էջեր 90–92. ISBN 978-1-55970-340-6.
  25. ↑ «- Christian Dior Finance». www.dior-finance.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ նոյեմբերի 7-ին.
  26. ↑ 26,0 26,1 Sowray, Bibby (2012 թ․ ապրիլի 5). «Christian Dior». British Vogue (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 4-ին.
  27. ↑ Grant, L. (2007 թ․ սեպտեմբերի 22). «Light at the end of the tunnel». The Guardian, Life & Style. London. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  28. ↑ Morris, Bernadine (1976 թ․ հուլիսի 29). «A Revolutionary Saint Laurent Showing». The New York Times: 65. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 16-ին. «[T]he collection Christian Dior showed in 1947 ... was Edwardian»
  29. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1946-1956». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 180–181. ISBN 0-670-80172-0. «Dior's New Look was still relying on old-fashioned underpinnings like boned corsetry ... Fashion ... reviv[ed] the mock-Edwardian style first presented in the late thirties. ... [Dior's] tighter waists, longer, fuller skirts and more pronounced hips were in fact the maximization of an old style»
  30. ↑ «Christian Dior Cuts Skirt Length in Move Disrupting Couture World». The New York Times: 28. 1948 թ․ փետրվարի 10. «As in 1900, horizontal strips of tucked lawn, lace insertion and Valenciennes ruching alternate from décolletage to hem...»
  31. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1947». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջ 194. ISBN 0-670-80172-0. «[T]he trend towards longer skirts, smaller waists and feminine lines had begun in the late thirties and was seen in America in the early forties; hence Dior was not the originator of this mode, but its rejuvenator and popularist.»
  32. ↑ Snow, Carmel (1948). «Fashion and Dress». 1948 Britannica Book of the Year: A Record of the March of Events of 1947. Encyclopaedia Britannica, Inc. էջ 321. «...[Christian Dior's] designs...crystallized and dramatized a trend that had started before World War II, but was interrupted by the exigencies of wartime conservation.»
  33. ↑ Cunningham, Bill (1988 թ․ մարտի 1). «Fashionating Rhythm». Details. New York, NY: Details Publishing Corp. VI (8): 121. ISSN 0740-4921. «Each of the major fashion changes that mark a season is the result of a series of creative designers adding essential elements to the overall picture. The eventual credit for the genius is often given to the designer who articulated the look with commercial success, such as Dior achieved with his 1947 New Look, although it had been seen in small prototypes at Balenciaga in the early Forties and at other Paris houses just before the war.»
  34. ↑ «Cardin First Struck Gold with Suit Made for Dior». The New York Times: 22. 1958 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 5-ին. «Cocteau and Berard...introduced...Cardin to [Dior,] who was...preparing his first fashion collection...Cardin designed, cut, and made a coat and a suit. He showed them to Dior, who...enrolled him on his team....Cardin spent three...years at Dior...»
  35. ↑ «Cardin First Struck Gold with Suit Made for Dior». The New York Times: 22. 1958 թ․ օգոստոսի 27. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 5-ին. «...Cardin...designed one of the most successful models...a suit called 'Bar,' which buyers the world over bought.»
  36. ↑ Morris, Bernadine (1981 թ․ ապրիլի 14). «How Paris Kept Position in Fashion». The New York Times: B19. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 4-ին. «Dior's bombshell brought manufacturers as well as store buyers rushing back to the City of Light as they sought to interpret his inspirational designs for their own clients....Throughout the 1950s, Paris was acclaimed as the source of fashion, and Dior's success helped stave off the development of other independent style centers for at least a decade.»
  37. ↑ «Christian Dior – Fashionsizzle». fashionsizzle.com (ամերիկյան անգլերեն). 2014 թ․ հունվարի 12. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  38. ↑ Howell, Georgina (1978). «1948-1959». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 204. ISBN 0-14-004955-X. «Women obeyed Paris because of Christian Dior.»
  39. ↑ Sinclair, Charlotte (2012). Vogue on Christian Dior. Internet Archive. London : Quadrille. ISBN 978-1-84949-112-9.
  40. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 1). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 169–173. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. S2CID 213675775. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 5-ին.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  41. ↑ Howell, Georgina (1978). «1948-49». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 221. ISBN 0-14-004955-X. «...Dior produces his 'envol' line, superimposing an angle of fullness upon an arrow-thin sheath.»
  42. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1948». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 200. ISBN 0-670-80172-0. «Dior introduced the 'Envol' line, which featured jutting wings and accentuated back interest.»
  43. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1948». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 202. ISBN 0-670-80172-0. «Dior's autumn collection was entitled 'Zig Zag'. It emphasized an asymmetrical line...»
  44. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1949». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 205. ISBN 0-670-80172-0. «Dior showed...an ample silhouette, with soft bulk in the skirt or torso, neatly belted in. This was an extension of his New Look. He used trompe-l'oeil devices...»
  45. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 170. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «In his Trompe l'oeil collection, Dior used all sorts of tricks to make busts look wider...[H]e put flying panels or pleats on nearly every skirt; when standing still, the figure looked slender and lean, but with movement the panels fluttered and flew.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  46. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 170. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «Dior's Autumn Collection was called the Mid-Century look. The new Dior dresses and suits were softly bloused on top with tiny belted waists and pencil skirts...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  47. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 170. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «The first new look of the fifties was Dior's Vertical Line....Dior was aiming at...the look of a straight line between shoulder and hip...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  48. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1950». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 209. ISBN 0-670-80172-0. «The designers of the most uncompromising sheaths were Dior, with his 'Vertical' line...»
  49. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 171. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «Dior stayed with geometry for his...Oblique line. There were...asymmetrical necklines and bodices...[T]ucks and seams spiraled around the body.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  50. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1950». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 209. ISBN 0-670-80172-0. «Dior uses a stole cut in one with the jacket to achieve the oblique line on his grey flannel suit.»
  51. ↑ «Dior: Fashion's Ten-Year Wonder Leaves Couture Leadership a Question». The New York Times: 41. 1957 թ․ հոկտեմբերի 25. «1951: He revives his oval line, emphasizing it chiefly in the cut of sleeves and shoulders. He favored spencer jackets, an invention prophetic of future lines.»
  52. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 171. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «The Oval line[:]...[e]very edge was rounded: suits hugged the body...; shoulders...smoothed into sleeves...; and hips and breasts were gently molded. Sleeves...curved at the top...Dior...used a simple mandarin neck-band – and jackets were rounded off at the front....He introduced a new, snug bolero jacket that...stopped just below the bust.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  53. ↑ Howell, Georgina (1978). «1951-52». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 227. ISBN 0-14-004955-X. «This is Dior's first collection without stiffened and padded underlinings, and he launches his immediately successful 'princess' line with dresses fitted through the midriff, waist unmarked.»
  54. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 171. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «...[T]he Long line was soon christened the Princess line...[F]or the Princess line, the waist...stayed where it was...[T]he illusion of a high waist was given by...putting short bolero jackets...over dresses, or by placing a seam under the bust..., or by attaching a half-belt high up across the back...Skirts were fractionally longer to emphasize this long line...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  55. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 171. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «...the Sinuous line: soft, fluid clothes that moved with the body...The sweater look consisted of...a soft cardigan jacket, a simple little top...and gentle skirt.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  56. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 171. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «...[T]he Profile line...was sharper and more defined...[T]he clothes were simpler...and cut to outline the body in a dramatic way....[H]e invented a...skirt...constructed to jut out over the hips.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  57. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1952». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 219. ISBN 0-670-80172-0. «Dior's jutting 'Profile'-line dress..., which stands out as two points of a square at the front and two at the back.»
  58. ↑ Howell, Georgina (1978). «1953». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 230. ISBN 0-14-004955-X. «Dior reintroduces padding over the bust with his 'tulip' line...»
  59. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1953». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 223. ISBN 0-670-80172-0. «Dior showed his 'Tulip' line, the long body rounding out over the bust and shoulders in petal-shaped curves.»
  60. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 172. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «Dior called his Autumn Collection the Cupola, or Dome, line; there were wide, barrel-shaped coats and jackets with exaggeratedly round shoulders,...dresses with full busts and bell skirts, and a...rounded 'bustle' back for evening dresses...Princess dresses...with waists less marked...He raised the hemline by two inches...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  61. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1953». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 224. ISBN 0-670-80172-0. «The headline news from Paris this autumn was Dior's skirt – some 16 inches from the ground....Dior offset the rise in hemline by raising the bustline to create an unbroken line,...giving an illusion of length.»
  62. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 172. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «[Dior] called [his spring collection] his Lily of the Valley line. There were relaxed...suits with pleated skirts and short, sailor-collared jackets....The waist was less emphasized than ever before.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  63. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1954». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 228. ISBN 0-670-80172-0. «Dior's 'H' line suggested 'the tapering figure of a young girl' by increasing the distance between the hips and the bust....His dresses featured...bodices...which flattened the bust...»
  64. ↑ Howell, Georgina (1978). «1955». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 239. ISBN 0-14-004955-X. «Dior produces his new A line, a triangle widened from a small head and shoulders to a full pleated or stiffened hem.»
  65. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1955». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, the Penguin Group. էջեր 230. ISBN 0-670-80172-0. «Dior evolved last year's 'H' line into the 'A' line, which was commercially successful and widely adopted. The 'A' line...flared out into wide triangles from narrow shoulders.»
  66. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 172. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «The A line and its predecessor, the H line, were revolutionary. They marked a complete U-turn in fashion away from the nipped-in waists and full skirts of the New Look to a sleeker, almost waistless shape...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  67. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 172. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «The Y line...was defined as a slender body with a top-heavy look....The Y could be upside-down too: long tunics with deep slits up the sides. These were...waistless and easy...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  68. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 172. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «...[T]he Arrow line...showed two new versions of the high waist that he had loved since his Princesse line....[T]here were...jackets...chopped off above the waist to show the belt of the dress underneath, and...loose cut jackets caught in with a belt or sash well above the waist and worn over slim skirts.»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  69. ↑ Inglis-Jones, Kay (1956 թ․ փետրվարի 3). «Fashion Trends Abroad, Paris: Christian Dior's 'F' Line». The New York Times: F20. «...[W]ith his new 'Ligne Fleche' (Arrow Line)[,...t]he letter 'F,' standing for 'fleche' and 'femme,' takes the place of last season's 'Y' line. The new line is straight and high-waisted, with arrow points giving new cut, new draping and interest to sleeves, sleeve mountings and high bust detail. The big news is that princess lines have disappeared, replaced by the two-piece dress...»
  70. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 173. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «...[Dior] produced daytime suits with skirts as long as those of an Edwardian lady. The new line was called Aimant, or Loving...»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  71. ↑ Radieva, Krasimira (2019 թ․ մարտի 2). «An Investigation of the Silhouettes of Christian Dior». Artte. 7 (3): 173. doi:10.15547/artte.2019.03.002 (inactive 2025 թ․ հուլիսի 11). ISSN 1314-8796. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 23-ին. «...Dior based much of his Libre line on two classic items of clothing[:]...the vareuse, or fishermen's smock,...and...the khaki bush jacket»{{cite journal}}: CS1 սպաս․ DOI inactive as of 2025 (link)
  72. ↑ Howell, Georgina (1978). «1956-57». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 242. ISBN 0-14-004955-X. «...Dior's last collection leaves a legacy, the waistless shift or chemise dress that narrows toward the hem,...called the 'spindle'...»
  73. ↑ Blackwell, Betsy Talbot (1958). «Fashion». The American Peoples Encyclopedia Yearbook: Events and Personalities of 1957. Chicago, IL, USA: Spencer Press, Inc. էջ 316. «...Paris, led by Christian Dior, ushered in the shift....A dress that bypassed the waist completely, it was actually the climax to a long-evolving 'relaxed look' that was everywhere gaining favor.»
  74. ↑ Howell, Georgina (1978). «1958». In Vogue: Sixty Years of Celebrities and Fashion from British Vogue. Harmondsworth, Middlesex, England: Penguin Books Ltd. էջ 246. ISBN 0-14-004955-X.
  75. ↑ Mulvagh, Jane (1988). «1958». Vogue History of 20th Century Fashion. London, England: Viking, The Penguin Group. էջեր 251–252. ISBN 0-670-80172-0.
  76. ↑ Martin, Richard (Richard Harrison) (1996). Christian Dior. Internet Archive. New York : Metropolitan Museum of Art : Distributed by H.N. Abrams. ISBN 978-0-87099-822-5.
  77. ↑ «Died. Christian Dior, 52». Time. 1957 թ․ նոյեմբերի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2008 թ․ մարտի 7-ին.
  78. ↑ «History of Christian Dior S.A.». FundingUniverse (անգլերեն). Վերցված է 2025 թ․ մայիսի 29-ին.
  79. ↑ «1967 Film British Costume Design – Colour | BAFTA Awards». Awards.bafta.org. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին.
  80. ↑ «Awards – Académie des Arts et Techniques du Cinéma». Academie-cinema.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քրիստիան Դիոր» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քրիստիան_Դիոր&oldid=10473061» էջից