Օլեգ Սկրիպկա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Օլեգ Սկրիպկա
Բնօրինակ անունուկրաիներեն՝ Олег Скрипка
Ծնվել էմայիսի 24, 1964(1964-05-24)[1] (59 տարեկան)
Գաֆուրով, Սոգդիյան մարզ, Տաջիկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Երկիր Ուկրաինա և  ԽՍՀՄ
Ժանրերժամանակակից ժողովրդական երաժշտություն, ժողովրդական երաժշտություն, ջազ, ռոքնռոլ, ալտերնատիվ ռոք, փանկ-ռոք և հարդ ռոք
Մասնագիտություներգիչ, կիթառահար, բանաստեղծ, դերասան, ռեստորատոր, Բազմագործիքավորող, ճարտարագետ, ակորդեոնահար, բայանիստ, փողհար, ռոք երաժիշտ և ձեռնարկատեր
Գործիքներկիթառ, բայան, ակորդեոն, Շեփոր, վոկալ և ակորդեոն
ԼեյբլԵրազանքների երկիր
ԿրթությունԿիևի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ
Պարգևներ
Արժանիքի ազգային շքանշան «Վաստակի համար» ІІІ աստիճանի շքանշան (Ուկրաինա)
և Ուկրաինայի վաստակավոր արտիստ
Կայքskrypka.com.ua
 Oleh Skrypka Վիքիպահեստում

Օլեգ Յուրևիչ Սկրիպկա (ուկրաիներեն՝ Олег Юрійович Скрипка, մայիսի 24, 1964(1964-05-24)[1], Գաֆուրով, Սոգդիյան մարզ, Տաջիկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), ուկրաինացի ռոք-երաժիշտ, բազմագործիքավորող և հասարակական գործիչ, դերասան, վոկալիստ, երգահան, «Վոպլի Վիդոպլյասովա» խմբի ղեկավար։ Ուկրաինայի վաստակավոր արտիստ (2005)[3]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օլեգ Յուրևիչ Սկրիպկան ծնվել է 1964 թվականի մայիսի 24-ին, Սովետաբադում (Տաջիկստան), այնուհետև ծնողների հետ տեղափոխվել է Լենինաբադ։ Մինչև 1972 թվականն ապրել է Տաջիկստանում, այնուհետև Մուրմանսկի մարզի Կիրովսկ քաղաքում][2].։ Դպրոցում Օլեգը սովորել է գերազանց։ Հատկապես լավ է տիրապետել ճշգրիտ գիտություններին՝ ֆիզիկա, մաթեմատիկա։ Իններորդ դասարանում ընդունվել է Մոսկվայի ֆիզիկատեխնիկական ինստիտուտի հեռակա դպրոցը և գերազանցությամբ ավարտել։

1987 թվականին ավարտել է Կիևի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ռադիոտեխնիկական ֆակուլտետը։ Նույն թվականին ստեղծվել է «Վոպլի Վիդոպլյասովա» («Վ. Վ.») խումբը։ Նա աշխատել է «Քվանտ» գործարանում որպես ինժեներ[2]։ 1987 թվականին «Վ․ Վ․» խումբը դարձել է Կիևի ռոք-ակումբի անդամ, արժանացել առաջին կարգի մրցանակի Կիևի «Ռոք շքերթ» փառատոնում և թողարկել «Պարեր» հիթը։ 1990 թվականին «Վոպլի Վիդոպլյասովա» խումբը շրջագայություն է կատարել Ֆրանսիայում և Շվեյցարիայում, որի ընթացքում խմբի մասին հոդված է տպագրվել ֆրանսիական խոշոր Le Monde թերթում։

1991 թվականին, երբ Սկրիպկան դեռ խորհրդային ինժեներ էր, իր խմբի հետ մեկնել է Ֆրանսիա՝ ԽՍՀՄ-ի և եվրոպական երկրների միջև մշակութային փոխանակման շրջանակներում՝ այդ ժամանակ արդեն հայտնի երաժշտական քննադատ Արտեմի Տրոիցկու օժանդակությամբ[4]։

Դմիտրի Բորիսովը և Օլեգ Սկրիպկան «Էխո Մոսկվի» ռադիոկայանում, 2006 թվականի հունվար

1991-1996 թվականներին Օլեգ Սկրիպկան իր խմբի հետ բնակվել է Ֆրանսիայում և հյուրախաղերով հանդես եկել երկրում։ Այդտեղ հայտնվել են նրանց առաջին սկավառակները՝ «Աբո Աբո» (1991) և «Զակուստիկա» (1993) կենդանի կատարումների ձայնագրությունները։

Որքան երկար է մնացել արտասահմանում, այնքան կարոտել է հայրենիքը։ Իր իսկ խոստովանությամբ՝ հենց Ֆրանսիայում է նա դարձել ուկրաինացի։ Հասնելով այնտեղ որպես ռուսախոս, ապաքաղաքական ռոքեր՝ արդեն 1990-ականների կեսերին նա խոսել է բացառապես ուկրաիներեն։

1996 թվականին Սկրիպկան վերադարձել է Կիև և այդ ժամանակվանից ի վեր ակտիվորեն համերգներով հանդես եկել Ուկրաինայում և արտերկրում՝ պարբերաբար այցելելով Մոսկվա։ 2000 թվականին «Վ. Վ.»-ն ելույթներ է ունեցել Լոնդոնում, Ռիգայում, համերգ տվել Մոսկվայի Երիտասարդության պալատում, հյուրախաղերով հանդես եկել Սիբիրի քաղաքներում։ 2002 թվականի հունվարին հյուրախաղերով հանդես է եկել Իսրայելում և Պորտուգալիայում, նույն թվականի փետրվարին՝ մի քանի համերգներ տվել Նյու Յորքում, 2003 թվականին՝ ելույթներ ունեցել Տորոնտոյում։

2004 թվականից նա հանդես է գալիս որպես «Країна Мрій» միջազգային էթնոփառատոնի նախաձեռնող, հիմնադիր ու գեղարվեստական ղեկավար։ Այս փառատոնն իր պատմությունը սկսել է «Վ․ Վ․» երգի և համանուն ալբոմի թողարկումից 10 տարի անց։ «Країни Мрій»-ի հովանու ներքո Օլեգ Սկրիպկան զբաղվել է նաև բազմակողմանի հրատարակչական և կրթական գործունեությամբ։

Զուգահեռաբար Սկրիպկան դարձել է ժամանակակից ուկրաինական ռոք մշակույթի ևս մեկ փառատոնի հիմնադիր։ Դա առաջին և միակ մայրաքաղաքային փառատոնն է, որտեղ երեք բեմերից միաժամանակ հնչել է ուկրաինական ռոք երաժշտություն։ 2010 թվականին «Рок-Січ»-ը ձեռք է բերել էկոլոգիական փառատոնի կարգավիճակ։ Իսկ 2013 թվականին փառատոնը ձեռք է բերել միջազգայինի կարգավիճակ՝ դառնալով ուկրաինա-շվեդական։ 2005 թվականին հրաժարվել է «Ուկրաինայի վաստակավոր արտիստ» կոչումից։ Կոչման զանգվածային շնորհումը համընկնկել է Ուկրաինայի անկախության 14-րդ տարեդարձի հետ։ Օլեգ Սկրիպկան և մի շարք այլ մրցանակակիրներ իրենց անհամաձայնությունն են հայտնել զանգվածային մրցանակաբաշխության պրակտիկային՝ այն համարելով խորհրդային շրջանի մնացուկ[5][6]։

Սլավյանսկի բազար Վիտեբսկում, 2010

2007 թվականին Օլեգ Սկրիպկան ուկրաինական հեռուստաալիքի 1 + 1 «Պարեր աստղերի հետ» պարային նախագծում զբաղեցրել է 2-րդ տեղը։ 2009 թվականին մի խումբ երիտասարդ ակտիվիստներ[7] առաջարկեցին Օլեգ Յուրևիչին առաջադրվել որպես Ուկրաինայի նախագահի թեկնածու, սակայն Սկրիպկան մերժել է[8]։

2010 թվականին Օլեգ Սկրիպկան դարձել է Ֆրանսիական արժանիքների ազգային շքանշանի դափնեկիր։ Մրցանակը հանձնել է Ուկրաինայում Ֆրանսիայի դեսպանը[9]։

2012 թվականին երաժիշտը դարձել է 1 + 1 ալիքի «Երկրի ձայնը» տաղանդավոր շոուի մարզիչը։ Հետագայում նույն գործառույթները ստանձնել է «Ձայն։ Երեխաներ» շոուում, որտեղ 6-ից 14 տարեկան երեխաները «մեծերի» բեմում սովորում են հաջող ելույթների գաղտնիքները։ Նրա խնամակալության տակ գտնվող յոթամյա Անյա Տկաչն իր մրցակիցներից մեծ տարբերությամբ դարձել է շոուի հաղթողը։

2013 թվականին Violin-Սկրիպաչը նախաձեռնել է ևս մեկ լայնածավալ նախագիծ՝ «Монмартр на Андріївському узвозі» փառատոնը։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հայրը՝ Յուրի Պավլովիչ Սկրիպկան եղել է բժիշկ-ռադիոլոգ, ծագումով Ուկրաինայից, Պոլտավայի մարզի Գիլցի գյուղից[10]։ Կիևի բժշկական ինստիտուտն ավարտելուց հետո նշանակվել է Տաջիկստան, 10 տարի աշխատել որպես հյուսիսային Տաջիկստանի գլխավոր ռադիոլոգ, այնուհետեւ ղեկավարել է սանիտարահամաճարակային կայանի ռադիոլոգիական բաժանմունքը։ Մահացել է 2015 թվականի օգոստոսի 30-ին[11]։
  • Մայրը՝ Աննա Ալեքսեևնա Սկրիպկան եղել է ուսուցչուհի, ծագումով Կուրսկի մարզի փոքրիկ գյուղից էր, Տաջիկստանի կլիման բացասաբար է անդրադարձել նրա առողջական վիճակի վրա, այդ իսկ պատճառով էլ նրանք տեղափոխվել են Մուրմանսկի մարզ։ Օլեգի մայրը դարձել է նրա առաջին արվեստի ուսուցիչը՝ երգ, պար, բանաստեղծությունների ընթերցանություն[4]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Առաջին կինը՝ ֆրանսուհի Մարի Ռիբոն, որի հետ ապրել է յոթ տարի։ Նրանք ծանոթացել են 1990 թվականի սկզբին, Փարիզ ժամանելուց հետո։ Երբ երաժիշտը որոշել է վերադառնալ հայրենիք, ամուսնությունը խզվել է։ Մարին չի ցանկացել լքել իր հայրենի երկիրը։
  • Երկրորդ կինը՝ Նատալյա Սիդ, որի հետ Օլեգը ծանոթացել է 1997 թվականին՝ Ուկրաինա վերադառնալուց հետո։ Ամուսնությունը գրանցվել է մոտավորապես 2005 թվականին։ նրանք ունեն չորս երեխա[12]՝
    • Որդին՝ Ռոմանը (ծնված 12.07.2005),
    • Որդին՝ Ուստիմը (ծնված 8 օգոստոսի 2007),
    • Դուստր՝ Օլեսյան (ծնված 2010 թվականի հունիսի 21-ին)[13],
    • Դուստրը՝ Զորյանան (ծնվ. 11.10.2012)[14]։

Քաղաքական դիրքորոշում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սկրիպկան նարնջագույն հեղափոխության մասնակից է, որտեղ Սվյատոսլավ Վակարչուկի և Ռուսլան Լիժիչկոյի հետ միասին հանդես է եկել ի պաշտպանություն Վիկտոր Յուշչենկոյի։

2017 թվականի ապրիլի 20-ին «Skovoroda» ռադիոյով հեռարձակված հարցազրույցի ժամանակ շոշափվել է ամբողջությամբ ուկրաինալեզու միջավայրի ներդրման թեման։ Սկրիպկան ասել է, որ ինքը նման միջավայր է ստեղծել իր շուրջը։ Այնուհետև հանդիսատեսի դիտողությանը, որը չի լսվում ձայնագրության մեջ, նա ասել է․

Երկու պատճառ կա, թե ինչու մենք չենք ցանկանում սովորել ուկրաիներեն։ Մեկը ցածր IQ-ն է։ Ցածր IQ-ով մարդիկ դեբիլներ են. Եթե դեբիլներ են, թող հանձնաժողովով անցնեն, որ ցածր IQ ունեն, ապա մենք նրանց կազատենք պետական լեզուն սովորելու այս «դժվար» պարտավորությունից։ Նրանք պարզապես անկարող են, առանձնաթաղ կառուցել և մենք պետք է օգնենք նրանց որպես կամավորներ։ Մենք օգնում ենք դաունի համախտանիշ ունեցողներին, օգնում ենք որբերին, և մենք օգնելու ենք այդ դեբիլներին և երգելու ենք նրանց համար «Владимирский централ»-ը։
- Օլեգ Սկրիպկա՝ հարցազրույց Skovoroda ռադիոյով[15][16]

Կարծիք արտահայտելը մեծ արձագանք է առաջացրել։ Մի շարք հրապարակումների մեջ «մեջբերված» արտահայտությունը ենթարկվել է զգալի փոփոխությունների[17], ինչը էականորեն փոխել է շեշտադրումները ասվածի համեմատ։ Հետագայում Սկրիպկան փորձել է հերքել «առանձնաթաղի» մասին խոսքերը, սակայն դրանք ակնհայտորեն առկա են հարցազրույցի ձայնագրության մեջ[18]։

2018 թվականի մայիսին՝ Հաագայում համերգի ժամանակ, Սկրիպկան արտասանլ է հետևյալ արտահայտությունը․ «Հաճելի է ելույթ ունենալ այստեղ՝ Հոլանդիայում, Եվրոպայում, Հաագայում, որտեղ շուտով Ռուսաստանի դատավարություն է լինելու», որից հետո հանդիսատեսի մեկ երրորդը լքել է դահլիճը, սակայն ներկայացումը շարունակվել է[19]։

«ATO»-ի անցկացման աջակից է։ 2016 թվականին «Վ․ Վ․»-ի հետ միասին Սկրիպկան ելույթ է ունեցել Մարինկայում, Կոնստանտինովկայում, Սելիդովոյում, իսկ ավելի վաղ՝ Դեբալցևոյում։ Սկրիպկան ամեն կերպ աջակցում է «Դնեպր-1» գնդի զինվորներին։

Սկավառակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օլեգ Սկրիպկան MRPLCity փառատոնի ժամանակ, 4 օգոստոսի 2018
  • 2001 - Інколи,
  • 2004 - Відрада,
  • 2009 - Մենե Վրազլիվի սիրտը,
  • 2010 - Շչեդրիկ (սինգլ),
  • 2011 - Ժորժնա,
  • 2011 - Гуманісти (Լես Պոդերվյանսկու հետ համատեղ),
  • 2016 - Україна (սինգլ)[20]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համագործակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Noize MC,
  • Ջազ-Կաբարե «Զվարճանք»։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2002 - Երեկոներ Դիկանկայի մոտ գտնվող խուտորում - դարբին Վակուլա,
  • 2002 - Մոխրոտիկը՝ աշուղ,
  • 2005 - Գիշերը Disco ոճով,
  • 2006 - Տերկել և անախորժություն
  • 2007 - Կթվորուհին Խացապետովկայից - դրվագ,
  • 2008 - Ռադիոյի օր՝ տեսանկարահանում,
  • 2011 - Կրոսմեյստեր,
  • 2012 - Դպրոցից հետո-Կետչուպ,
  • 2013 - Իմ ջրահարս, իմ Լորելյայ՝ ոստիկան։

Հնչյունավորումը ուկրաիներեն լեզվով[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Discogs — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Татьяна Полищук (2005 թ․ օգոստոսի 18). «Три Скрипки». День. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 25-ին.
  3. ↑ «Указ президента украины № 1193/2005. О награждении государственными наградами Украины по случаю 14-й годовщины независимости Украины». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 26-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Олег Скрипка. Біографія» (ուկրաիներեն). Kraina Mriy LLC. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 26-ին.
  5. ↑ «Лидер «Воплей Видоплясова» Олег Скрипка отказался от звания заслуженного артиста Украины». «Факты и комментарии®». 2005 թ․ սեպտեմբերի 3. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 25-ին.
  6. ↑ Мария Ъ-Спалек, Мария Ъ-Хализева. Герой ушёл от награды // «Коммерсантъ Украина» : газета. — 2005. — № 34. — С. 5.
  7. ↑ Официальный сайт всеукраинской общественной организации «Олег Скрипка — український Президент» Արխիվացված 2009-07-25 Wayback Machine(ուկր.)
  8. ↑ Открытое письмо
  9. ↑ Максим Полищук (2010 թ․ փետրվարի 10). «Олег Скрипка получил орден «За заслуги»». ИнА «Українське фото». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 24-ին.
  10. ↑ Анна Шеремет (2004 թ․ ապրիլի 29). «Легенда «ВВ»». День. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 25-ին.
  11. ↑ Елена Юрченко (2015 թ․ սեպտեմբերի 1). «Умер отец Олега Скрипки». Газета «Комсомольская правда» в Украине. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 12-ին.
  12. ↑ LB.ua | Олег Скрипка женился на матери своих детей и не жалеет о потере российских гастролей
  13. ↑ «Газета «Бульвар Гордона» | 46-летний Олег Скрипка стал отцом в третий раз, а 57-летний Петр Симоненко — в четвёртый». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 8-ին.
  14. ↑ «АиФ Украина | У Олега Скрипки родилась дочь». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 8-ին.
  15. ↑ Скрипка назвав перекрученими свої слова про гетто, що спровокували скандал // Українська правда, 21.04.2017(ուկր.)
  16. ↑ «Олег Скрипка: "Чому ми не хочемо вчити українську мову?" (32 мин 20 с)». radioskovoroda.com. 2017 թ․ ապրիլի 21.
  17. ↑ «Олег Скрипка призвал отправлять в гетто неспособных выучить украинский». Lenta.ru. 2017 թ․ ապրիլի 20.
  18. ↑ «Скрипка сказал, что не говорил про «гетто», но в сети появилась аудиозапись». Vesti-ukr.com. 2017 թ․ ապրիլի 21.
  19. ↑ «Треть зрителей ушла с концерта «Воплей Видоплясова» после русофобской шутки». Газета.Ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին.
  20. ↑ «Дискографія – www.krainamriy.com» (ուկրաիներեն). www.krainamriy.com. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 26-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլեգ Սկրիպկա» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Չափորոշչային վերահսկողություն
GND: 1020479671 · VIAF: 233239981 · WorldCat VIAF: 233239981
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլեգ_Սկրիպկա&oldid=9511440» էջից