Jump to content

Վոլոդիմիր Զելենսկի

Փոխել հղումները
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
(Վերահղված է Վլադիմիր Զելենսկիից)
Վոլոդիմիր Զելենսկի
Володимир Зеленський
Վոլոդիմիր Զելենսկին որպես Ուկրաինայի նախագահ 2019 թվականին
Դրոշ
Դրոշ
 (6-րդ) Ուկրաինայի նախագահ
 Մայիսի 20, 2019
Նախորդող Պետրո Պորոշենկո
 
Կուսակցություն՝ «Ժողովրդի ծառա» կուսակցություն
Կրթություն՝ Կիևի ազգային տնտեսագիտական համալսարան
Գիտական աստիճան՝ իրավագիտության բակալավր
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ • կատակերգու դերասան • իրավաբան
Ազգություն ուկրաինական հրեա
Ծննդյան օր հունվարի 25, 1978(1978-01-25)[1][2] (47 տարեկան)
Ծննդավայր Կրիվիյ Ռիհ, Ուկրաինական ԽՍՀ, Խորհրդային միություն
Քաղաքացիություն  Ուկրաինա
Հայր Օլեքսանդր Զելենսկի
Մայր Ռիմա Զելենսկա
Ամուսին Օլենա Զելենսկա (ա․ա․` 2003)
Զավակներ Կիրիլո Զելենսկի և Օլեքսանդրա Զելենսկա
 
Կայք՝ president.gov.ua
 
Ինքնագիր
 
Պարգևներ

Վոլոդիմիր Զելենսկիի պարգևներ

Վոլադիմիր Օլեքսանդրովիչ Զելենսկի (հունվարի 25, 1978(1978-01-25)[1][2], Կրիվոյ Ռոգ, Դնեպրոպետրովսկի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[3][4][5]), ուկրաինացի քաղաքական գործիչ և նախկին դերասան, որը 2019 թվականից ի վեր զբաղեցնում է Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնը։

Զելենսկին ծնվել է Դնիպրոպետրովսկի մարզի Կրիվիյ Ռիհ բնակավայրում՝ հրեական ծագմամբ ռուսախոս ընտանիքում։ Նախքան դերասանական կարիերան, Վոլոդիմիր Զելենսկին ստացել է իրավագիտության բակալավրի աստիճան Կիևի ազգային տնտեսագիտական համալսարանում: Այնուհետև, նա շարունակել է իր գործունեությունը կատակերգության բնագավառում՝ ստեղծելով «Կվարտալ 95» պրոդյուսերական ընկերությունը, որը արտադրում էր ֆիլմեր, մուլտֆիլմեր և հեռուստաշոուներ։ «Կվարտալ 95»-ի արտադրությանն է պատկանում նաև «Ժողովրդի ծառա» հեռուստասերիալը, որտեղ Զելենսկին մարմնավորում էր Ուկրաինայի մտացածին նախագահի կերպարը: Սերիալը հեռարձակվել է 2015-2019 թվականներին և մեծ տարածում գտել ինչպես Ուկրաինայում, այնպես էլ աշխարհի մի շարք այլ երկրներում: Հեռուստահաղորդման համանուն «Ժողովրդի ծառա» կուսակցությունը ստեղծվել է 2018 թվականի մարտին «Կվարտալ 95»-ի աշխատակիցների կողմից։

Զելենսկին իր թեկնածությունն առաջադրել է 2019 թվականի նախագահական ընտրություններում 2018 թվականի դեկտեմբերի 31-ի երեկոյան՝ այդ ժամանակ գործող նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի՝ 1+1 հեռուստաալիքով հեռարձակվող ամանորյա ուղերձին զուգահեռ։ Քաղաքական աուտսայդեր լինելով՝ նա արդեն իսկ դարձել էր ընտրությունների սոցհարցումներով առաջատարներից մեկը: Նա ընտրություններում հաջողել է հաղթել նախագահ Պորոշենկոյին՝ ընտրությունների երկրորդ փուլում հավաքելով ձայների 73.23 տոկոսը։ Որպես նախագահ՝ Զելենսկին հանդես է եկել իբրևէ էլեկտրոնային կառավարման և երկրի բնակչության ուկրաինախոս և ռուսալեզու հատվածների միասնության կողմնակից[6]։ Նրա Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնում լայնորեն օգտագործում է սոցիալական մեդիան, առավելապես՝ Ինստագրամը[6]:  Նրա կուսակցությունը ջախջախիչ հաղթանակ է տարել արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններում, որոնք տեղի են ունեցել նախագահի պաշտոնում նրա երդմնակալությունից կարճ ժամանակ անց: Իր կառավարման առաջին երկու տարիների ընթացքում Զելենսկին վերացրել է Ուկրաինայի խորհրդարանի՝ Գերագույն ռադայի անդամների անձեռնմխելիությունը[7], կառավարել երկրի արձագանքը COVID-19 համավարակին և դրան հաջորդած տնտեսական անկմանը, և գրանցել սահմանափակ առաջընթաց Ուկրաինայում կոռուպցիայի դեմ պայքարում[8][9][10]։

Վաղ տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1978 թվականի հունվարի 25-ին Կրիվոյ Ռոգ քաղաքում։

Մայրը՝ Ռիմա Վոլոդիմիրովնա Զելենսկայան (ծնվ. 16 սեպտեմբերի, 1950), տնային տնտեսուհի է։

Հայրը՝ Օլեքսանդր Զելենսկին (ծնվ. 23 դեկտեմբերի, 1947)[11], գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ինֆորմատիկայի ամբիոնի վարիչ, դասախոս նույն բուհում, որտեղ սովորել է Վոլոդիմիրը[12][13][14][15]։

Տատը՝ Օլգա Սոլոմոնովնա Օսիպովան՝ (ծնվ. 24 մարտի, 1924)[16]։

Վոլոդիմիրը մեծացել է ԼՀԿ-ում՝ տատի բնակարանում, գնացել է մանկապարտեզ, մանկապարտեզում եղել է ուշադրության կենտրոնում, բոլորին հավաքում էր իր շուրջը, մտածում էր խաղեր,– պատմում է Ռիմա Վոլոդիմիրովնան:– Իսկ մանկապարտեզից տուն վերադառնալուց հետո ամենից շատ սիրում էր խաղալ... մսաղացի հետ։

— [16]

Մանկության տարիներին ծնողների հետ չորս տարի անցկացրել է Մոնղոլիայի Էրդենետ քաղաքում, որտեղ հայրը գործուղվել էր աշխատանքի, այդտեղ ավարտել է առաջին դասարանը։ Հետո վերադարձել են Կրիվոյ Ռոգ, փոխանակել են բնակարանները և բնակվել են «Մրջնաբնում»[16]։

Վոլոդիմիր Զելենսկին սովորել է Կրիվոյ Ռոգի № 95 անգլերենի խորացված ուսուցմամբ գիմնազիայում։ Մասնակցել է դպրոցական ինքնավարությանը. խաղացել է Անտոն Չեխովի, Դենիս Ֆոնվիզինի, Ֆեոդոր Դոստոևսկու ստեղծագործությունների թատերական ներկայացումներում, եղել է կիթառահար դպրոցական անսամբլում[17][18][19][20]։

Զելենսկու հայրը՝ Օլեքսանդր Սեմյոնովիչը, զբաղվել է ծանրամարտով, Վոլոդիմիրը նույնպես զբաղվել է ծանր աթլետիկայով, վաստակել է առաջին կարգ ծանրամարտով, բայց հետո թողել է, քանի որ վախենում էր, որ կմնա ցածրահասակ։ Հավաքել է նամականիշներ։ Գնացել է ամառային ճամբարներ, արժանացել պատվոգրերի, նվագել դաշնամուր, զբաղվել է պարահանդեսային պարերով, պարել է մի աղջկա հետ, սակայն երբ Վովան հիվանդացել է, աղջիկը իր համար գտել է նոր պարազույգ, ինչից հետո Վովան դադարել է զբաղվել պարերով, խաղացել է բասկետբոլ և վոլեյբոլ, հաճախել է ՈւՀԱ-ի դպրոց, եղել է դասարանի ավագ, սիրել է հումանիտար առարկաներ, բայց հաճախ փախել է դասերից, ավարտել է դպրոցը 1995 թվականին երկու «չորս» գնահատականով։ Ավարտական դասարանում Վոլոդիմիրն ստեղծել է շրջանավարտների խումբ և ՈւՀԱ է խաղացել ուսուցիչների հետ․ արդյունքում հաղթել են աշակերտները[16]։

Դպրոցում երազել է դառնալ դիվանագետ և նույնիսկ պատրաստվել է ընդունվել Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտ, քանի որ այդ ժամանակ Կիևի միջազգայի հարաբերությունների ինստիտուտը եղել է նոր, քիչ հայտնի բուհ։ Սակայն ընդունվել է Կիևի պետական տնտեսագիտական համալսարանի Կրիվոյ Ռոգի տնտեսագիտական ինստիտուտ, որտեղ ստացել է իրավաբանական կրթություն[21]։ Մասնագիտությամբ երբեք չի աշխատել, բացառությամբ պրակտիկայի երկու ամիսների[22]։

ՈՒՀԱ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

11-րդ դասաարանում[19] Դենիս Մանժոսովի հետ հետաքրքրվել է ՈՒՀԱ-ով, սկզբում նրանք մասնակցել են «Беспризорник» ուսանողական թատրոնին, որը կազմակերպել է Ալեքսանդր Պիկալովը[20], հետո «Երիտասարդ Կրիվոյ Ռոգ» թիմին[20], հետո հրավիրվել են ՈՒՀԱ-ի «Զապորոժյե-Կրիվոյ Ռոգ-Տրանզիտ»՝ պարային համարների բերմադրության համար։ Շուտով Զելենսկին սկսել է ոչ միայն պարել թիմում, այլև կատարել դերեր։ Վոլոդիմիրի հետ միաժամանակ թիմում ընդգրկվել են նաև «Թաղամաս-95» ստուդիայի այլ ապագա դերասաններ՝ Դենիս Մանժոսովը, Յուրի Կրապովը, Ալեքսանդր Պիկալովը։ Հենց նրանք 1997 թվականին, առանձնանալով «Տրանզիտ» թիմից[23], ստեղծել են «95-րդ թաղամաս» թիմը։ Վոլոդիմիր Զելենսկին այնտեղ դարձել է ոչ միայն ավագ և դերասան, այլև շատ համարների հեղինակ։

1998-2003 թվականներին «95-րդ թաղամասը» ելույթ է ունեցել ՈւՀԱ-ի բարձրագույն լիգայում, թիմի անդամները փաստացիորեն ապրել են Մոսկվայում և անընդհատ շրջագայել ԱՊՀ-ում։

2003 թվականին վեճ է տեղի ունեցել «95-րդ թաղամաս»-ի և ԱՄիԿ ընկերության միջև։ Վոլոդիմիր Զելենսկուն առաջարկել են մնալ ՈւՀԱ-ում, բայց առանց թիմի՝ որպես հեղինակ և խմբագրող։ Զելենսկին մերժել է և հեռացել ՈւՀԱ-ից իր թիմի հետ։

«Թաղամաս 95» ստուդիա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թաղամաս 95, 2018 թվական

2003 թվականի վերջին ուկրաինական «1+1» հեռուստաալիքը «95-րդ թաղամասին» առաջարկել է պատրաստել համերգների շարք՝ կազմված թիմի լավագույն համարներից։

2004 թվականին թիմն սկսել է պատրաստել նախագիծ՝ միաժամանակ աշխատելով որոշ հեռուստահաղորդումներում։ Վոլոդիմիրը վարել է խոհարարական շոու «Միսթր Քուք» անվանումով։ Բոլոր շահույթները ներդրվել են ընդհանուր նախագծի մեջ, և 2005 թվականին «Ինտեր» հեռուստաալիքով սկսել է նոր հեռուստաշոու «Երեկոյան թաղամաս» անվանումով, որի մտահղացման հեղինակը, հեղինակը, ռեժիսորը և հաղորդավար դերասանը եղել է Վոլոդիմիր Զելենսկին։ Շոուն արագ դարձել է հանրաճանաչ և շուտով ուկրաինացի հանդիսատեղի շրջանում իր վարկանիշով անցել է ՈՒՀԱ-ից և «Comedy Club»-ից[24]։ Քննադատները «Երեկոյան թաղամասը» համարել են քաղաքական կաբարե[25] որպես քաղաքական կաբարե[26]։ Բացի այդ, «95-րդ թաղամասը» վերաճել է «Թաղամաս 95» ստուդիայի, որի սեփականատերերը հանդիսանում են Վոլոդիմիր Զելենսկին, Բորիս ու Սերգեյ Շեֆիրները և Անդրեյ Յակովլևը[27]։ Ստուդիան թողարկում է մի քանի հեռուստանախագծեր («Երեկոյան թաղամաս», «Մարտական ակումբ», «Ուկրաինա, արթնացիր»), սցենարներ է գրում հեռուստանախագծերի («Տարվա երգ», «Պոլունդրա»), մյուզիքլների («Երկու նապաստակների արանքում», «Երեք հրացանակիրները», «Շատ ամանորյա ֆիլմ կամ գիշերը թանգարանում») ֆիլմերի[28], կորպորատիվների համար։

2012 թվականին «Երեկոյան Կիև» հեռուստաշոուի շրջանակներում[29], որը ցուցադրվում է «1+1» հեռուստաալիքով (Ուկրաինա), բեմադրում և կարդում է հեղինակի տեքստը «Հեքիաթային Ռուս» մուլտիպլիկացիոն ֆիլմում[30]։

«Պարեր աստղերի հետ»

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2006 թվականին Զելենսկին մասնակցել է «Պարեր աստղերի հետ 1» նախագծի ուկրաինական տարբերակին։ Նրա պարազույգը եղել է պարահանդեսային պարերի աշխարհի կրկնակի չեմպիոն Ալյոնա Շոպտենկոն[31]։ Հեռուստաշոուն ունեցել է ռեկորդային թվով հանդիսատես՝ 87,57 %, իսկ եզրափակիչ գալա-համերգը դիտումների քանակով անցել է նախագահի ամանորյա ուղերձի դիտումներին[24]։ Զելենսկի-Շոպոտենկո պարազույգը հաղթել է եզրափակչում հանդիսատեսի քվեարկության արդյունքում՝ ունենալով մեծ առավելություն։

«Պարեր աստղերի հետ» նախագծում ունեցած հաջողությունից հետո Զելենսկին դարձել է ուկրաինական հեռուստատեսության ամենապահանջված անձանցից մեկը։ Նա ժամանակ առ ժամանակ նկարահանվում է ամանորյա մյուզիքլներում, մասնակցում տարբեր հեռուստաշոուների, վարում համերգներ, գրում հեռուստա- և կինոսցենարներ։ Այնուամենայնիվ, նրա հիմնական նախագիծը մնում է «Երեկոյան թաղամասը»։

2011 թվականին Վոլոդիմիր Զելենսկին սկսել է Ֆիլիպ Կիրկորովի հետ վարել ուկրաինական «X-Ֆակտոր» շոուի ռուսական տարբերակը՝ «Ֆակտոր A»-ն[32][33]։ 2013 թվականին դարձել է երաժշտական «Ուզում եմ V Վիա Գրային» համերգի հաղորդավար։

Կինոկարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վոլոդիմիր Զելենսկին և Եվգենի Կոշևոյը «Ես, դու, նա» ֆիլմի պրեմիերայի ժամանակ Դովժենկո կինոթատրոնում, 2018 թվականին

2008 թվականին կատարել է ստոմատոլոգ Իգորի դերը «Սերը մեծ քաղաքում» լիամետրաժ ֆիլմում, որը նկարահանվել է «Թաղամաս 95 ստուդիայի» սցենարով[34]։

2010 թվականին թողարկվել է ֆիլմի շարունակությունը՝ «Սերը մեծ քաղաքում 2»։ Հունվարի 5-ին կայացել է «Ռժևսկին ընդդեմ Նապոլեոնի» ֆիլմը, որտեղ Զելենսկին կատարել է գլխավոր դերերից մեկը՝ մարմնավորելով Նապոլեոն Բոնապարտին։ 2011 թվականի մարտի 17-ին կայացել է «Ծառայողական սիրավեպ։ Մեր օրերը» ֆիլմի պրեմիերան, որտեղ նա կատարել է Անատոլի Նովոսելցևի դերը։ 2012 թվականի մարտի 8-ին էկրան է բարձրացել «Առաջին 8 հանդիպումներ» ֆիլմը, որտեղ նա կատարել է գլխավոր դերը։ 2014 թվականի հունվարի 1-ին կինոթատրոններում էկրան է բարձրացել «Սերը մեծ քաղաքում 3» կատակերգությունը, որտեղ Վոլոդիմիրը կրկին կատարել է ատամնաբույժ Իգորի դերը։ 2015 թվականի հունվարի 1-ին էկրաններին հայտնվել է «Նոր 8 հանդիպումներ» ֆիլմը, որում նա կրկին կատարել է գլխավոր դերը։

Քաղաքական հայացքներ։ 2019 թվականի նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի վերջին լրագրող Դմիտրի Գորդոնին տրված հարցազրույցում հայտնել է, որ իր «ժողովրդի ծառա» կուսակցությունը մտադիր է մասնակցել առաջիկայում կայանալիք նախագահական ընտրություններին։ Միևնույն ժամանակ, նա ներկայացրել է իրենց կողմնորոշումը հետագա ընտրությունների կարևոր թեմաների վերաբերյալ, այդ թվում՝ ԱՄՀ տրանշներ, թոմոս, դեկոմունիզացիա, Դոնբասի պատերազմ, լեզվական հարց, վերաբերմունք մեծահարուստների նկատմամբ, երկրի հնարավոր ներառում Եվրոմիության և ՆԱՏՕ-ի կազմում[35]։

2018 թվականի դեկտեմբերի 31-ին՝ Ամանորից մի քանի րոպե առաջ, Վոլոդիմիր Զելենսկին «1+1» հեռուստաալիքով ուղերձ է հղել ուկրաինացիներին, որում հայտարարել է, որ կմասնակցի Ուկրաինայի նախագահի ընտրություններին[36][37]։ Դրա պատճառով Ուկարինայի նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի նախագահական ավանդական շնորհավորանքը տեղափոխվել է ավելի ուշ (Զելենսկու հետագա հայտարարաությունները, թե դա եղել է տեխնիկական սխալի պատճառով, հերքվել են «1+1»-ի մամուլի ծառայության կողմից, որոնք մեկնաբանել են այդ ամենը որպես կանխամտածված քայլ հեռուստաալիքի կողմից[38][39]):

2019 թվականի հունվարի 21-ին «Ժողովրդի ծառա» կուսակցությունն առաջարկել է Վոլոդիմիր Զելենսկու թեկնածությունը որպես նախագահ[40]։

Նույն օրը «Ուկրաինական ճշմարտության» թողարկված հարցազրույցի ժամանակ Զելենսկին հայտարարել է, որ նախագահական ընտրություններում հաղթելու դեպքում ինքը կպայմանավորվի Դոնբասում կրակը դադարեցնելու վերաբերյալ[41]։ Ինչպես նշում է հրատարակությունը, «Զելենսկիի թիմը վարում է ոչ ստանդարտ նախագահական ընտրարշավ, որը հիշեցնում է ոչ թե քաղաքական գործընթաց, այլ համազգային մասշտաբի շոու։ Նրանց մտահաղացումը կայանում է նրանում, որ լուսաբանեն ընտրարշավը գրեթե բոլոր սոցկայքերի ուղիղ եթերներում և վիդեո բլոգի ֆորմատով, որը կթողարկվի արդեն փետրվարին»[42]։

2019 թվականի հունվարի վերջին Զելենսկին առաջին հորիզոնական բարձրացավ որոշ նախընտրական հարցումներում։ Ըստ երեք սոցիոլագիական հարցումների տվյալների (Սոցիալական և մարկետինգային զննման կենտրոն՝ «Սոցիս», Կիևի միջազգային սոցիոլոգիական ինստիտուտի և Ռազումկովայի կենտրոն)՝ Վոլոդիմիր Զելենսկու մոտ ընտրողների ձայների 23 %-ն է, Պորոշենկոյինը՝ 16,4 %, Տիմոշենկոյինը՝ 15,7 %[43]: «Ռեյտինգ» խմբի տվյալներով, Վոլոդիմիր Զելենսկին ունի ռեսպոնդենտների ձայնեի քանակի 21,9 %-ը, Տիմոշենկոն՝ 19,2 %-ը, Պորոշենկոն՝ 14,8 %[44]: «Ուկրաինական քաղաքականություն» ֆոնդի հարցումներով, որը անց էր կացվել Մարկետինգի ինստիտուտի հետախուզական խմբի հետ համատեղ, Զելենսկին ունի 18,5 %, Տիմոշենկոն՝ 17,1 %, Պորոշենկոն՝ 16,9 %[45]: Փետրվարի սկզբին Զելենսկու ռեյտինգը հասավ 26,9 %-ի՝ ըստ Կիևի սոցիոլոգիայի միջազգային ինստիտուտի հարցման[46] և մինչև 28% ըստ Greenberg Quinlan Rosner Reseach-ի հարցման[47][48]։

Քաղաքական հայացքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աջակցել է Եվրոմայդանին և ելույթ է ունեցել նրա մասնակիցների օգտին[49]։ Ուկրաինայի զինված խնդրի ժամանակ Զելենսկին աջակցել է ուկրաինական բանակին[50] և ազգային կամավորական բատալյոնների[51], ելույթ ունեցել ուկրաինացի զինվորների առջև, որոնք մասնակցություն էին ունեցել Դոնբասի մարտական գործողություններին, «Թաղամաս-95»-ի մնացած այլ մասնակիցների հետ նվիրատվություն է կատարել ազգային բատալյոններին[52][53][54] մեկ միլիոն գրիվեն[55]։ Իր ելույթներում սկսել է ծաղրել Ռուսաստանի, Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետության և Լուգանսկի Ժողովրդական Հանրապետության քաղաքացիներին։ Զելենսկու մոտ դրա հետ միաժամանակ բարդություններ առաջացան Ռուսաստանում։ Մասնավորապես ռուսական հեռուստատեսությամբ չեղյալ է համարվել «Երեկոյան թաղամաս» շոուն, իսկ 2015 թվականի փետրվարին Ռուսաստանի Դաշնության քննչական կոմիտեն Յակիմանկա տեղական կառավարման շրջանի պատգամավոր Դիմտրի Զախարովի հարցումով ստուգում է անցկացրել Զելենսկու ֆինանսավորման վերաբերյալ, նաև ուկրաինական մշակույթի այլ ներկայացուցիչների, ուկրաինացի իշխանավորների նկատմամբ[56]։ Նաև սառեցվել է հանրաճանաչ և առևտրապես հաջող ռուս-ուկրաինական «Խնամիները» հեռուստասերիալի յոթերորդ եթերաշրջանի աշխատանքը, զանգվածային որոշ լրատվամիջոցներ հայտնել են, որ պատճառը եղել է Զելենսկու և ռուս դերասանների միջև եղած տարաձայնությունները[57]։

Դրա հետ մեկտեղ Վոլոդիմիր Զելենսկին հանդես է եկել ռուս մշակութային գործիչների՝ Ուկրաինա մուտք գործելու արգելքի դեմ[58] և բացասական է արտահայտվել Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության՝ «Խնամիները» սերիալը Ուկրանայի տարածքում արգելելու գաղափարը[59]։

Շահույթներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի ընթացքում հայտարարել է 7․3 մլն գրիվեն շահույթի մասին։ Բանկում պահում է 434 հազար դոլար և և 1․2 միլիոն գրիվեն (հիմնականում Լատվիայի «Приватбанк»-ում)։ Կանխիկ ունի 285 հազար դոլլար, 50 հազար եվրո։ Զելենսկու սեփականության մեջ տունը ունի 353 մ² տարածք՝ 1200 մ² հողամասով, բնակարան Կիևում՝ 132 մ² տարածքով։ Կնոջ հետ 2004 թվականին վարձում է բնակարան Մեծ Բրիտանիայում (92 մ²)։ Ունի Land Rover ավտոմեքենա՝ 4․7 միլիոն գրիվեն արժողությամբ։ Կորպորատիվ իրավունքների տեր է «Կինոթաղամաս» և «Թաղամաս 95 ստուդիաներում»[60]։

Ընտանիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Արտաքին մեդիաֆայլեր
Վոլոդիմիրը կնոջ՝ Օլենայի և աղջկա՝ Սաշայի հետй
  • Կին՝ (2003 թվականի սեպտեմբերի 6-ից), Օլենա Վոլոդիմիրովնա Զելենսկի (Կիյաշկո) (ծնվ. 6 փետրվարի, 1978), «Թաղամաս 95 ստուդիայի» հեղինակ, ծանոթ են դպրոցական տարիներից, սովորել են զուգահեռ դասարաններում[61][62][63]։
    • Աղջիկ՝ Ալեքսանդրա (ծնվ. 15 հուլիսի, 2004), 2014 թվականին նկարահանվել է «Նոր 8 հանդիպումներ» ֆիլմում Սաշայի՝ գլխավոր հերոսի աղջկա դերում[64][65], 2016 թվականին մասնակցել է «Ծիծաղեցրու կոմիկին։ Երեխաներ» մրցույթին և շահել 50 000 գրիվեն[66][67]։
    • Որդի՝ Կիրիլ (ծնվ. 21 հունվարի, 2013)[68]։

Հեռուստանախագծեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վոլոդիմիր Զելենսկին Չեխիայում

Ֆիլմագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերերում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 2004 - Ակամա Կազանովա
  2. 2005 - Երեք հրացանակիրներ - Դ'Արտանյան
  3. 2006 - Ոստիկանական ակադեմիա - Մինաև
  4. 2007 - Շատ ամանորյա ֆիլմ, կամ Գիշերը թանգարանում - Վասյա Վասիլկով
  5. 2008 - Հորթոն - Հտովսկի քաղաքապետ (հնչյունավորում)
  6. 2009 - Սերը մեծ քաղաքում - Իգոր
  7. 2009 -Ինչպես են ղազախները… - Օսթափ/ Ֆանդորին
  8. 2010 - Սերը մեծ քաղաքում 2 - Իգոր
  9. 2011 - Ծառայողական սիրավեպ։ Մեր օրերը - Անատոլի Եփրեմովիչ Նովոսելցև
  10. 2012 - Ռևևսկին ընդդեմ Նապոլեոնի - Նապոլեոն
  11. 2012 - առաջին 8 հանդիպումեր - Նիկիտա Սոկոլով
  12. 2013 - Սերը մեծ քաղաքում 3 - Իգոր
  13. 2014 - Նոր 8 հանդիպումներ - Նիկիտա
  14. 2015 - Ժողովրդի ծառա - Վասիլի Պետրովիչ Գոլոբորդկա, միջին դպրոցի պատմության ուսուցիչ, հետո Ուկրաինայի նախագահ
  15. 2016 - Լավագույն 8 հանդիպումներ - Նիկիտա
  16. 2016 - Ժողովրդի ծառա 2 - Վասիլի Պետրովիչ Գոլոբորդկա, միջին դպրոցի պատմության ուսուցիչ, հետո Ուկրաինայի նախագահ
  17. 2018 - Ես, դու, Նա - Մաքսիմ

Ռեժիսորական աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 2018 - Ես, Դու, Նա (Դևիդ Դոդսոնի հետ համատեղ)

Հնչյունավորում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սցենարական աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 2003 - Երկու նապաստակների արանքում
  2. 2005 - Երեք հրացանակիրներ
  3. 2005 - Բարի ախորժակ
  4. 2008 - Խնամիները
  5. 2009 - Խնամիները 2
  6. 2009 - Խնամիները 3
  7. 2010 - Խնամիները 4
  8. 2010 - Ամանորյա խնամիները
  9. 2011 - Ծառայողական սիրավեպ։ Մեր օրերը
  10. 2011 - Խնամիները 5
  11. 2012 - Ռժևսկին ընդդեմ Նապոլեոնի
  12. 2012 - Առաջին 8 հանդիպումներ
  13. 2013 - Սերը մեծ քաղաքում 3
  14. 2014 - Նոր 8 հանդիպումներ

Պրոդյուսերական աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 2008 - Խնամիները
  2. 2009 - Խնամիները 2
  3. 2009 - Խնամիները 3
  4. 2009 - Հրաշք
  5. 2009 - Ինպես են ղազախները…
  6. 2010 - Ամանորյա խնամիները
  7. 2010 - Խնամիները 4
  8. 2011 - Աղջկական որս
  9. 2011 - Խնամիները 5
  10. 2011 - Չեմպիոններ դարպասատակից
  11. 2012 - Ռժևսկին ընդդեմ Նապոլեոնի
  12. 2012 - Առաջին 8 հանդիպումներ
  13. 2012 - Ես մոտ կլինեմ
  14. 2012 - Հայրիկները
  15. 2012 - Մայրիկները 2
  16. 2012 - Խնամիները 6
  17. 2013 - Սերը մեծ քաղաքում 3
  18. 2014 - Նոր 8 հանդիպումներ
  19. 2015 - Ժողովրդի ծառա
  20. 2016 - Ժողովրդի ծառա 2
  21. 2016 - Հաճախորդները
  22. 2017 - Ժողովրդի ծառա. Սիրուց մինչև իմփիչմենթ

Տես նաև

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Ինտեր
  2. 1+1
  3. Խնամիները
  4. Խնամիները 2
  5. Միխայիլ Գալուստյան
  6. ՈւՀԱ
  7. Նոր Ալիք
  8. Կրիվոյ Ռոգ
  9. Ֆակտոր Ա
  10. Ուկրաինայի նախագահական ընտրություններ (2019)
  11. Վոլոդիմիր Զելենսկիի նախագահություն

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
  3. ↑ 3,0 3,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ray M. Encyclopædia Britannica
  5. ↑ 5,0 5,1 Большая российская энциклопедия (ռուս.) — М.: Большая российская энциклопедия, 2004.
  6. ↑ 6,0 6,1 Hosa, Joanna; Wilson, Andrew (25 September 2019). Zelensky Unchained: What Ukraine's New Political Order Means For Its Future (Report). European Council on Foreign Relations. JSTOR resrep21659. Արխիվացված օրիգինալից 9 March 2022-ին. Վերցված է 10 February 2022-ին.
  7. ↑ «Ukraine Lifts Prosecutorial Immunity For Members Of Parliament» (անգլերեն). Radio Free Europe/Radio Liberty. 19 December 2019. Արխիվացված օրիգինալից 19 February 2022-ին. Վերցված է 19 February 2022-ին.
  8. ↑ Peleschuk, Dan (15 April 2021). «Ukraine's anti-corruption effort struggles, but soldiers on». Eurasianet (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 19 February 2022-ին. Վերցված է 19 February 2022-ին.
  9. ↑ Wilson, Andrew (6 July 2021). Faltering fightback: Zelensky's piecemeal campaign against Ukraine's oligarchs (Report). European Council on Foreign Relations. JSTOR resrep33811. Արխիվացված օրիգինալից 26 February 2022-ին. Վերցված է 10 February 2022-ին.
  10. ↑ Khalaf, Roula; Miller, Christopher; Hall, Ben (5 December 2022). «FT Person of the Year: Volodymyr Zelenskyy. 'I am more responsible than brave'». Financial Times. Արխիվացված օրիգինալից 5 December 2022-ին. Վերցված է 15 December 2022-ին.
  11. ↑ «Зеленський Олександр Семенович». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  12. ↑ Кривой Рог ИНФО Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine
  13. ↑ «НОВОСТИ ДНЕПРОПЕТРОВСКА «95 КВАРТАЛ»: ОСОБЕННОСТИ НАЦИОНАЛЬНОГО ЮМОРА». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  14. ↑ «народный биографический справочник Владимир Зеленский». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  15. ↑ «AMIK.RU — НОВОСТИ: ПостКВН. Владимир Зеленский («95 квартал»): Все имеющиеся деньги мы инвестируем в себя». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հունվարի 27-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 «Мама криворожанина Зеленского Римма Владимировна: «Вова штангу бросил из-за роста, а танцы из-за девочки» (фото+видео) | Культура | Кривой Рог LIFE». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2022 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  17. ↑ ДЕНИС МАНЖОСОВ: ОДНОКАШНИК ЗЕЛЕНСКОГО
  18. ↑ «Телеграф интернет газета Кривого Рога Владимир Зеленский». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  19. ↑ 19,0 19,1 Владимир Зеленский в школе слыл «мачо» — Интер inside — Телеканал «Интер»
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «КВАРТАЛ 95: Вечерний квартал 95 и Владимир Зеленский — воплощение американской мечты | Четверта влада». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  21. ↑ Состав команды на lady-happy
  22. ↑ Студию «95 квартал» покинул один из самых обаятельных криворожан Денис Манжосов | Новости Днепропетровска сегодня. События Днепра. Последние новости в Днепропетровске, област…
  23. ↑ ««СТУДИЯ КВАРТАЛ-95»». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ նոյեմբերի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  24. ↑ 24,0 24,1 Зеленский на peoples.ru
  25. ↑ «Вечерний квартал»
  26. ↑ «Студия Квартал 95». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  27. ↑ «КВАРТАЛ 95 — О компании». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  28. ↑ «Владимир Зеленский расскажет правду о тёще». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  29. ↑ «Шоу «Киев Вечерний» на сайте студии «Квартал-95»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 25-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  30. ↑ Киев сейчас (воскресенье, 25 ноября 2012 г.)
  31. ↑ ВЛАДИМИР ЗЕЛЕНСКИЙ: «МЫ С АЛЕНОЙ ШОПТЕНКО ЛЮБИМ ДРУГ ДРУГА… ТОЛЬКО НА ПАРКЕТЕ» — Газета «Факты и комментарии»(չաշխատող հղում)
  32. ↑ «Фактор А: Пугачёва разочарована первым днём кастинга». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 26-ին.
  33. ↑ Владимир Зеленский будет ведущим российского «Фактора А» (Нашего Х-Фактор)
  34. ↑ «Владимир Зеленский наконец-то попал в зону». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հուլիսի 3-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  35. ↑ Гала Скляревская (2018 թ․ դեկտեմբերի 28). «О чем не спросил Гордон у Зеленского-кандидата». Детектор медиа. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 23-ին.
  36. ↑ Владимир Зеленский: Я иду в Президенты Украины!
  37. ↑ «Зеленский начал открытую президентскую кампанию и собирает людей в команду: видео». 24tv.ua. 1 января 2019.
  38. ↑ Роман Кравец, Эльдар сарахман. (2019 թ․ հունվարի 21). «Владимир Зеленский: 1 апреля – офигенный день для победы клоуна». Украинская правда. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 23-ին.
  39. ↑ ««1+1» спростував припущення Зеленського про «технічну помилку» з новорічним привітанням президента». Детектор медиа (ուկրաիներեն). 2019 թ․ հունվարի 23. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 23-ին.
  40. ↑ «Партия «Слуга народа» выдвинула Владимира Зеленского кандидатом в президенты Украины». ТАСС. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 22-ին.
  41. ↑ https://gordonua.com/news/politics/zelenskiy-o-vozmozhnyh-peregovorah-s-putinym-po-donbassu-mne-kazhetsya-chto-mozhno-dogovoritsya-pervoe-perestat-ubivat-677189.html
  42. ↑ https://www.pravda.com.ua/rus/articles/2019/01/21/7204341/
  43. ↑ Зеленский впервые вышел на первое место в предвыборных предпочтениях — опрос
  44. ↑ Рейтинги кандидатов в президенты Украины 2019, последние на сегодня
  45. ↑ Лидер президентской гонки – Зеленский, на втором месте Тимошенко, Вилкул обошел Бойко – опрос
  46. ↑ Зеленский уходит в отрыв. О чём говорят последние рейтинги Արխիվացված 2019-05-20 Wayback Machine, 13 февраля 2019
  47. ↑ Свежий соцопрос Зеленский с большим отрывом опережает Порошенко и Тимошенко — Новости Украины
  48. ↑ Выборы на Украине. Зеленский побеждает, Порошенко богатеет, а Вилкул и Кива пиарятся, 13 февраля 2019
  49. ↑ «Как звезды шоу-бизнеса относятся к Евромайдану» (ռուսերեն). delo.ua. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  50. ↑ Юлия Хожателева (9 августа 2014 года). «Украинский шоумен Владимир Зеленский о «бегстве» с родины: «Сейчас я нахожусь в Киеве, снимаю новые проекты»». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  51. ↑ «СК РФ проверяет данные о финансировании украинским актёром Зеленским операции в Донбассе» (ռուսերեն). RT на русском. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին.
  52. ↑ Дарья ИВАШКИНА (2014 թ․ սեպտեմբերի 18). «Батальон «Донбасс» поблагодарил актера Владимира Зеленского за финансовую помощь» (ռուսերեն). Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին.
  53. ↑ «Шоумен Владимир Зеленский спонсирует карательный батальон «Донбасс»» (ռուսերեն). Усадьба Урсы. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին.
  54. ↑ «В ГД просят определить степень поддержки Зеленским операции в Донбассе» (ռուսերեն). РИА Новости. 20160302T1430+0300Z. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 9-ին.
  55. ↑ «Владимир Зеленский отправил миллион гривен на АТО». РБК-Украина. 20 августа 2014. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  56. ↑ Юлия Хожателева (5 февраля 2015). «СК проверит, финансировал ли Зеленский украинскую армию». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  57. ↑ Елена Юрченко (10 сентября 2015). «Российские звезды сериала «Сваты» отказали Зеленскому из-за войны на Донбассе». Комсомольская правда в Украине. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  58. ↑ «Зеленский намерен требовать отставки Минкультуры Украины». 9 августа 2014. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  59. ↑ «Актер Зеленский раскритиковал СБУ из-за запрета сериала «Сваты»». ՌԻԱ Նովոստի. 24 ноября 2017. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 1-ին.
  60. ↑ https://www.pravda.com.ua/rus/news/2019/01/25/7204859/
  61. ↑ «Жена Владимира Зеленского». Без макияжа.ру. 28 марта 2013. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  62. ↑ Биография Зеленского Владимира Александровича
  63. ↑ http://www.kino-teatr.ru/kino/screenwriter/post/259647/bio/
  64. ↑ Зеленский по блату пристроил дочь в кино. «8 первых разводов» сделали супругами Акиньшину и Галустяна | Культура | Вести
  65. ↑ Владимир Зеленский на story.com.ua Արխիվացված 2011-11-08 Wayback Machine/
  66. ↑ Александра Зеленская смешит папу на шоу Рассмеши Комика Дети (Анонс) — YouTube
  67. ↑ Дочь Зеленского «отобрала» у папы 50 тысяч гривен. Саша Зеленская пошла по стопам звездного отца | Культура | Вести
  68. ↑ У Зеленского родился сын Արխիվացված 2019-04-11 Wayback Machine/
  69. ↑ «История музыкальных фестивалей». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ նոյեմբերի 1-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վոլոդիմիր Զելենսկի» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վոլոդիմիր_Զելենսկի&oldid=10230635» էջից