Որտեղի՞ց ենք մենք եկել։ Ովքե՞ր ենք մենք։ Ո՞ւր ենք գնում

Որտեղի՞ց ենք մենք եկել։ Ովքե՞ր ենք մենք։ Ո՞ւր ենք գնում; D’où venons nous? Que sommes nous? Où allons nous?
տեսակ	գեղանկար
նկարիչ	Պոլ Գոգեն
տարի	1897-1898 թվականներ
բարձրություն	139,1
լայնություն	374,6
ստեղծման վայր	Տահիտի
ուղղություն	Պոստիմպրեսիոնիզմ
ժանր	կենցաղային ժանր
նյութ	յուղաներկ
գտնվում է	Բոստոնի գեղարվեստի թանգարան
հավաքածու	Բոստոնի գեղարվեստի թանգարան
մակագրություն	D'où Venons Nous / Que Sommes Nous / Où Allons Nous և P. Gauguin / 1897
	պատկերված են
	Ծանոթագրություններ;
	D'où venons-nous ? Que sommes-nous ? Où allons-nous ? Վիքիպահեստում

«Որտեղի՞ց ենք մենք եկել։ Ովքե՞ր ենք մենք։ Ո՞ւր ենք գնում» (1897-1898 թվականներ ֆր.՝ D’où venons nous? Que sommes nous? Où allons nous?), Պոլ Գոգենի հայտնի կտավներից։ Ստեղծվել է Տահիտիում, այժմ գտնվում է Բոստոնի գեղարվեստի թանգարանում, Մասաչուսեթս, ԱՄՆ։

Ծագում և պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1891 թվականին Գոգենը մեկնեց Տահիտի՝ որոնելու ավելի պարզ ու բնական հասարակություն, քան իր հարազատ ֆրանսիականն է։ Ի լրումն իր ստեղծած մի քանի կտավների, որոնք արտահայտում էին իր անձնական դիցաբանությունը, 1897 թվականին նա սկսել է նկարել այդ կտավը և ավարտին հասցրել 1898 թվականին։ Հենց ինքը նկարիչը ստեղծագործությունը համարում էր իր մտքի վսեմության գագաթնակետը։

Բոստոնի գեղարվեստի թանգարանի պահպանողները հաճախ են փոփոխում նկարի պատմությունը ի հայտ բերելով նոր փաստեր։ 1898 թվականին Գոգենը նկարը ուղարկում է Ջորջ Դանիել դե Մոնֆրեյդին Փարիզ։ Այնուհետև նկարը փոխանցել և վաճառել է փարիզեցի և եվրոպացի առևտրականներին և կոլեկցիոներներին, մինչև 1936 թվականը, երբ Նյու Յորքում գնվեց Մարի Հարիմանի պատկերասրահի կողմից։ 1936 թվականի ապրիլի 16-ին Բոստսնի գեղարվեստի թանգարանը գնել է այն Մարի Հարիմանի պատկերասրահից։

Նկարը ցուցադրվում է գեղարվեստի թանգարանի (համար 36.270) Տոմպկինսի հավաքածուում, Սիդնի և Էռնեստ Ռաբբի պատկերասրահների մասն է կազմում (որը ցուցադրում է 1880-1900 թվականների եվրոպական արվեստը)։ Այն ունի մոտ 1.5 մետր բարձրություն և մոտ 3.6 երկարություն։

Ոճ ու վերլուծություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գոգենը որոշել էր ինքնասպան լիներ նկարն ավարտելուց հետո, ինչը նա փորձել էր անել ավելի շուտ։ Նա նշեց, որ նկարը պետք է կարդալ աջից ձախ՝ երեք հիմնական կերպարների խումբը լուսաբանում են անվան մեջ դրված հարցերը։ Երեք կանայք երեխաների հետ ներկայացնում են կյանքի սկիզբը, միջին խումբը խորհրդանշում է հասունության ամենօրյա գոյությունը, վերջին խմբում ըստ նկարչի «Ծեր կինը մոտենում է մահվանը, կարծես համակերպված ու հանձնված մտորմունքին», նրա ոտքերի մոտ «Արտասովոր սպիտակ թռչուն է… ներկայացնում է խոսքերի ապարդյունությունը»։ Կապույտ կուռքը հետին պլանում ըստ երևույթին ներկայացնում է այն, ինչը Գոգենը նկարագրել է որպես «Անդրշիրիմյան աշխարհ»։ Նկարի ամբողջականության մասին ասել է հետևյալը. «Ես հավատում եմ, որ այս կտավի ամբողջականությունը գերազանցում է իմ նախորդ կտավներին և որ ես էլ երբեք չեմ նկարի նմանատիպ կամ ավելի լավ կտավ»։

Նկարը հանդիսանում է Գոգենի նորարարական պոստիմպրեսիոնիզմի ոճի բանալին։ Նրա արվեստը ընդգծում է հստակ գույների և հաստ նրբագծերի օգտագործումը, իմպրեսիոնիզմի սկզբունքները, միևնույն ժամանակ ձգտել է նաև տալ հուզական և էքսպրեսիոնիստական ուժ։ Այն ծագել է 20-րդ դարի ավանգարդային այլ շարժումների հետ, ներառյալ կուբիզմն ու ֆովիզմը^[3]։