Կուռք
Կուռք (հունարեն՝ είδωλο), կրոնական պաշտամունքի առարկա։ Որպեն կուռքեր ծառայել են հիմնականում մարդկանց և կենդանիների քարե ու մետաղե արձանները։ Կռապաշտությունը ծագել է հնագույն ժամանակներում և տարածվել հատկապես բազմաստվածական, հեթանոսական կրոններում։ Կուռքեր պաշտողների պատկերացմամբ՝ կուռքերը կամ աստված է, կամ կերպավորում, փոխարինում է աստծուն։ Ժամանակակից կրոններում շարունակում է գոյատևել սրբապատկերի ձևով։ Փոխաբերական առումով ունի կույր, անմիտ պաշտամունքի իմաստ։ Կուռքերի պաշտամունքը տարածված է եղել նախաքրիստոնեական Հայաստանում։ Մարմնավորելով հայկական հեթանոսական աստվածներին՝ պահվել են տաճարներում (տես Մեհյան), որոնք կառուցվել են պաշտամունքային խոշոր կենտրոններում (Բագարան, Բագավան, Թիլ, Աշտիշատ, հետագայում՝ Արտաշատ և այլն)։ Կուռքերի պաշտամունքի վերապրուկները երկար ժամանակ պահպանվել են Հայաստանում։
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Աստվածաշունչ
- Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 222։
- Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 223։
- Հայերէն Բացատրական Բառարան։ Ստեփան Մալխասեանց, Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն՝ Երեւան, 1944։(Էջ 490)
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 18)։ 
|