1992 թվականից՝ ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո գյուղում փակվեցին գրադարանը, ակումբը և մանկապարտեզը։
Գյուղի հայկական եկեղեցին և քարե կամուրջը, որը կապում է Ղուշչի գյուղը հույնաբնակ Ջինիս, այժմ Արծիվան, գյուղի հետ կառուցել է Հովակիմ Մեհրաբյանը։
Ղուշչին կառուցվել է Խռամ գետի ձախ ափին փոքրիկ բլրի վրա, Ծալկայից 23կմ հեռավորության վրա։ Գյուղի բնակիչները գաղթել են Էրզրումի նույնանուն գյուղից, որը գտնվում է Տղմուտ գետի ձախ ափին բլրի վրա։ Գյուղը հյուսիսից հարևան է հույնաբնակ Ջինիս, այժմ Արծիվան, գյուղին, հարավից՝ հայաբնակ Նարդևան գյուղին, արևմուտքից՝ հույնաբնակ Օլյանկ, այժմ Բերթա, գյուղին, հյուսիս-արևմուտքից՝ հայաբնակ Ղզլքիլիսա գյուղին, իսկ արևմուտքում գետն է և արոտավայրերը։ Հարավ-արևմուտքում Սուրբ Հովհաննես սարն է իր եկեղեցով։ Սուրբ Հովհաննես սարի ներքևում գյուղի ձորն է կրկին իր եկեղեցով։ Ձորն ունի իր այգին, որը տնկել է Վարդան Մեհրաբյանը։ Այգում կա խնձորենի, տանձենի, բարդի։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
Վրաստան
