Կրոնի փիլիսոփայություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Կրոնի փիլիսոփայություն, կրոնի, նրա բնության կոնցեպտուալիզացիայի և գործառույթների, ինչպես նաև Աստծո գոյության փիլիսոփայական հիմնավորումների, նրա բնության և աշխարհի և մարդու նկատմամբ վերաբերմունքի փիլիսոփայական դատողությունների ամբողջություն. նեղ իմաստով՝ աստվածայնության և կրոնի մասին բռնագրավված ինքնավար փիլիսոփայական հիմնավորում, փիլիսոփայության հատուկ տեսակ[1]։ Կրոնի փիլիսոփայության նպատակն է «բացահայտել կրոնի էությունը»[2]։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած, որ տերմինը մինչև տասնիններորդ դարն ընդհանրապես չի օգտագործվել[3], կրոնի մասին ամենավաղ խիստ փիլիսոփայական աշխատությունները կարելի է գտնել հինդուիստական Ուպանիշադներում։ Մոտավորապես նույն ժամանակ դաոսիզմի և կոնֆուցիականության աշխատանքը մասնավորապես վերաբերում էր կրոնական հասկացությունների մասին դատողություններին։

Մեթոդաբանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կրոնի փիլիսոփայությունը լայն իմաստով գոյություն ունի այնքանով, որքան փիլիսոփայությունը, որպես ամբողջություն, որպես հոգևոր մշակույթի մաս։ Այս դեպքում կարող են օգտագործվել տարբեր փիլիսոփայական հասկացություններ` նատուրալիզմ, մատերիալիզմ, էքզիստենցիալիզմ, ֆենոմենոլոգիա, պրագմատիզմ, պոզիտիվիզմ, լեզվական փիլիսոփայություն, հոգեվերլուծություն և այլն։

Նեղ իմաստով կրոնի փիլիսոփայությունը Աստծո/աստվածության և կրոնի (Պլատոնի, Աքվինացու, Բենեդիկտոս Սպինոզի, Իմանուիլ Կանտի, Գ.Ֆ. Վ. Հեգելի և այլն) մասին ինքնավար փիլիսոփայական դատողությունն է։ Սա կրոնի փիլիսոփայությունը մոտեցնում է պատմության փիլիսոփայությանը։

Փիլիսոփա և մշակութաբան Ն․ Պ․ Կոպցևան նշում է, որ․

Ի տարբերություն գիտելիքների այլ ոլորտների, կրոնի փիլիսոփայությունն ի սկզբանե ներառում է բավականին բարդ խնդրահարույց՝ կապված այն դիրքի հետ, որը իրենք հետազոտողները ունեն կրոնի նկատմամբ որպես ուսումնասիրության առարկա։ Դժվարությունը կայանում է նրանում, որ կրոնը դիտվում է որպես օբյեկտիվ առարկա, որը կապված չէ հենց ուսումնասիրության հետ[4]։

Նա առանձնացնում է հետևյալ հետազոտական տեսակետները[4]

  1. Կրոնը, որպես միայն ուսումնասիրության օբյեկտ. Նրա էությունը կարող է հասկանալ միայն քննադատական միտքը, իսկ կրոնի նկատմամբ առկա սուբյեկտիվ հետաքրքրությունը հաշվի չի առնվում։ Այս մոտեցման օրինակ կարող է ծառայել Ի․ Կանտի կրոնի տեսությունը և ավելի ուշ առաջացած կրոնի գիտական ուսումնասիրությունը
  2. Կրոնը անմիջականորեն կապված է այն ճանաչողների հետ․ Այս դեպքում միայն այն մարդը, որը հավատացյալ է և ունի կրոնական փորձ, կարող է հասկանալ կրոնի էությունը։ Այս մոտեցման օրինակ է Ֆ. Շլեյերմախերի կրոնի տեսությունը։
  3. Կրոնը դիտարկվում է դրա հետ անմիջական կապ ունենալու միջոցով քննադատական մտքի միջնորդություն․ Այս դեպքում վերանայվում են մինչ այդ գոյություն ունեցող կրոնի ձևերը և եզրակացություններ են արվում «նոր, ավելի ժամանակակից ձևերի» անխուսափելի առաջացման մասին։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Современная западная философия: Словарь / Сост.: Малахов В. С., Филатов В. П. — М.: Политиздат, 1991. — 414 с.
  2. Копцева, 1999, Философия религии — это теоретическое исследование, целью которого служит раскрытие сущности религии, էջ 6
  3. Wainwright, WJ., The Oxford Handbook of Philosophy of Religion, Oxford Handbooks Online, 2004, p. 3. "The expression “philosophy of religion” did not come into general use until the nineteenth century, when it was employed to refer to the articulation and criticism of humanity's religious consciousness and its cultural expressions in thought, language, feeling, and practice."
  4. 4,0 4,1 Копцева, 1999, էջ 6-7

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ռուսերեն լեզվով
ուրիշ լեզուներով
  • Кірюхін Д. І. Вступ до філософії релігії Геґеля. Філософія як спекулятивна теологія. — К.: ПАРАПАН, 2009. — 204 с.