Էլեն Կարրեր Դանկոս

Էլեն Կարրեր Դանկոս; ֆր.՝ Hélène Carrère d’Encausse
Ծնվել է	հուլիսի 6, 1929 (93 տարեկան)
Ծննդավայր	Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ և Փարիզի արվեստների ֆակուլտետ (1963)
Երկեր	The Split Empire? և Russia Between Two Worlds?
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ և պատմաբան
Աշխատավայր	Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Փարիզ 1 Պանթեոն-Սորբոն համալսարան և Եվրոպական քոլեջ
Ծնողներ	հայր՝ Giorgi Zurabishvili?
Զբաղեցրած պաշտոններ	Q3254304?, Եվրոպական պարլամենտի պատգամավոր և seat 14 of the Académie française?
Կուսակցություն	հանրապետության սատարման միավորում
Պարգևներ և ; մրցանակներ	«Aujourd'hui» մրցանակ Լուվենի կաթոլիկ համալսարանի պատվավոր դոկտոր Մ. Վ. Լոմոնոսովի անվան մեծ ոսկե մեդալ Ambassadors' Prize? prix du nouveau cercle de l'Union? Լավալի համալսարանի պատվավոր դոկտոր Սոֆիայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր Մոնրեալի համալսարանի պատվավոր դոկտոր honorary doctor of Saint Joseph University? և Աստուրիայի արքայադստեր մրցանակ սոցիալական գիտությունների բնագավառում
Անդամություն	Ֆրանսիական ակադեմիա, Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա և Commission de la nationalité?
Երեխաներ	Emmanuel Carrère?, Marina Carrère d'Encausse? և Nathalie Carrère?
	Hélène Carrère d’Encausse Վիքիպահեստում

Էլեն Կարրեր Դանկոս (ծննդյամբ՝ Զուրաբիշվիլի), (հուլիսի 6, 1929(1929-07-06)^[1]^[2]^[3], Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ), մշտական (ցմահ) ֆրանսիական ակադեմիայի քարտուղար (ընտրվել է 1999 թվականին), պատմաբան, քաղաքագետ, Ռուսաստանի պատմության մասնագետ։ Որդին՝ Էմանուել Կարրերը ֆրանսիացի հայտնի գրող է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է ռուս–վրացական ներգաղթյալների ընտանիքում, որոնք ցրվել էին ողջ Եվրոպայով։ Էլեն Զուրաբիշվիլիի նախնիներց էին Օռլովների կոմսական տոհմից (Վլադիմիր Օռլովը), Պանինը, Պալենը, Վենևիտինովը։ Այդպիսի ծագումը կանխորոշել է նրա հետաքրքրությունը պատմության և քաղաքագիտության հանդեպ, ինչն էլ նա սովորեց Սորբոնում։ Արդյունքում, արդեն որպես մանկավարժ աշխատել է Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում։

Կարրեր Դանկոսը հայտնի է դարձել այն բանից հետո, երբ 1978 թվականին իր «Պառակտված կայսրություն» գրքում նա կանխատեսել էր ԽՍՀՄ–ի փլուզումը։ Խորհրդային կարգերի գլխավոր սպառնալիք էր համարել ոչ թե Արևմուտքի գործողությունները, այլ Միջին և Կենտրոնական Ասիայում բարձր ծնելիությունը։ Այդ կանխատեսումն ամբողջությամբ չի կատարվել, քանի որ ԽՍՀՄ փլուզումը սկսվել է մերձբալթյան երկրներում, այն դեպքում երբ մուսուլմանական պետությունների բնակչությունը ակտիվություն չի ցուցաբերել մինչև իրենց անկախության հռչակումը։ Սակայն ԽՍՀՄ–ում վերակառուցման ընթացքում ազգային հողի վրա առաջին զանգվածային անկարգությունները տեղի են ունեցել է 1986 թվականի դեկտեմբերին՝ Ալմա Աթայում։

Դրանից մեկ տարի առաջ պատմաբան, մարդաբան և լրագրող Էմանուել Տոդը հրապարակել է «Վերջնական փլուզում» էսսեն, որում նույնատիպ կանխատեսում է կատարել՝ մատնանշելով մանկական մահացության աճի խնդիրը ծնելիության աճի անվերահսկելիության հետ կապված։

Էլենը հաճախակի հրավիրվել է աշխարհի շատ ինստիտուտների կողմից։ 1992 թվականին Վերակառուցման և զարգացման եվրոպական բանկում զբաղեցրել է խորհրդատուի պաշտոն, մասնակցել է նախկին սոցիալիստական հանրապետությունների ժողովրդավարացման սկզբունքների մշակման հանձնաժողովի աշխատանքներին։ 1994 թվականին ընտրվել է Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր։ Հանդիպել է Պուտինի հետ։

1990 թվականի սեպտեմբերի 13–ի ընտրվել է Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ։ Զբաղեցրել է թիվ 14 պաշտոնը, որը մինչ այդ պատկանել է Ժան Միստլեին։

1999 թվականի հոկտեմբերի 21–ին ցմահ ընտրվել է Ֆրանսիական ակադեմիայի քարտուղար՝ այդ պաշտոնում փոխարինելով Մորիս Դրյուոնին, որը թոշակի էր անցել։ Ազատ տիրապետել է ռուսերենին։

2003 թվականի մայիսի 25–ից ՌԳԱ–ի արտասահմանյան անդամ է պատմափիլիսոփայական գիտությունների բաժանմունքում, 2008 թվականից՝ Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի արտասահմանյան պատվավոր անդամ^[15]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատվավոր լեգիոնի շքանշանի Մեծ խաչ (30 դեկտեմբերի 2011թվական)
Պատվո շքանշան (13 հոկտեմբերի 2009 թվական) Ռուսաստանի Դաշնության և Ֆրանսիայի Հանրապետության միջև բարեկամության և համագործակցության զարգացման և ամրապնդման համար
Բարեկամության շքանշան (14 նոյեմբերի 1998 թվական)– Ռուսաստանի և Ֆրանսիայի ժողովուրդների միջև բարեկամության ամրապնդման մեջ նեծ ներդրում ունենալու համար^[16]։
Պատվավոր Լեգեոնի շքանշանի մեծագույն սպա (21 մարտի 2008 թվական)
Պատվավոր Լեգեոնի շքանշանի կոմանդոր (31 դեկտեմբերի 2004 թվական)
Պատվավոր Լեգեոնի շքանշանի սպա (16 դեկտեմբերի 1999 թվական)
«Ծառայության համար» Ազգային շքանշանի սպա
Գրականության և արվեստի շքանշանի կոմանդոր
Լեոպոլդ I շքանշանի կոմանդոր (Բելգիա)
Հարավային Խաչի ազգային շքանշանի կոմանդոր (Բրազիլիա)
Մ․ Վ․ Լոմոնոսովի անվան մեծ ոսկե մեդալ ՌԳԱ (2008 թվական)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 GeneaStar
↑ ^2,0 ^2,1 Roglo — 1997. — ed. size: 8549233
↑ ^3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
↑ Bukhara : de la réforme à la révolution : recherches sur le gadidisme à Bukhara / Hélène Carrere d'Encausse
↑ Journal officiel de la République française, Journal officiel de la République française. Document administratif (ֆր.) — 2012. — Iss. 1. — P. 6. — ISSN 0242-6773
↑ Archives du Bureau du Cabinet du ministre de la Culture. Ordre desarts et lettres (1962-2000) (ֆր.)
↑ https://fr.sputniknews.com/culture/20091016123528312/
↑ https://paris.mfa.gov.pl/fr/actualites/decoration_helen_encausse
↑ Journal de Monaco (ֆր.): Bulletin officiel de la Principauté // Journal de Monaco — Monaco: 1999. — Iss. 7418. — ISSN 1010-8742
↑ Liste complète des récipiendaires de 1864 à aujourd'hui — Laval University.
↑ http://institutfrancais.bg/fr/programme/701/helenecarreredencausse/
↑ https://www.usj.edu.lb/news.php?id=5168
↑ https://elpais.com/cultura/2023-05-10/helene-carrere-dencausse-premio-princesa-de-asturias-de-ciencias-sociales-2023.html
↑ Ֆրանսիական ակադեմիա (ֆր.) — 1635.
↑ «Состав РАХ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-01-28-ին։ Վերցված է 2018-10-10
↑ «Указ Президента Российской Федерации от 14.11.1998 г. № 1388»։ Президент России (ռուսերեն)։ Վերցված է 2018-10-10

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Каррер де Анкос Элен

[_64f1ad11fcd84ade-1] 1,0 ^1,1 GeneaStar

[_b5a83d6217312c60-2] 2,0 ^2,1 Roglo — 1997. — ed. size: 8549233

[_2a5609f876f5a6c9-3] 3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)

[_79b1c451504d1436-4] Bukhara : de la réforme à la révolution : recherches sur le gadidisme à Bukhara / Hélène Carrere d'Encausse

[_772f2e3e0661d3d1-5] Journal officiel de la République française, Journal officiel de la République française. Document administratif (ֆր.) — 2012. — Iss. 1. — P. 6. — ISSN 0242-6773

[_9033f6b9699c572f-6] Archives du Bureau du Cabinet du ministre de la Culture. Ordre desarts et lettres (1962-2000) (ֆր.)

[_5ebe531292f50a63-7] ttps://fr.sputniknews.com/culture/20091016123528312/

[_4487c3bad459d26d-8] ttps://paris.mfa.gov.pl/fr/actualites/decoration_helen_encausse

[_ee26465bd8ccea7b-9] Journal de Monaco (ֆր.): Bulletin officiel de la Principauté // Journal de Monaco — Monaco: 1999. — Iss. 7418. — ISSN 1010-8742

[_99f3beb8c09da134-10] Liste complète des récipiendaires de 1864 à aujourd'hui — Laval University.

[_76a37fa13bef9e53-11] ttp://institutfrancais.bg/fr/programme/701/helenecarreredencausse/

[_aa1e2bc4f1ef220f-12] ttps://www.usj.edu.lb/news.php?id=5168

[_0a811b17160fb987-13] ttps://elpais.com/cultura/2023-05-10/helene-carrere-dencausse-premio-princesa-de-asturias-de-ciencias-sociales-2023.html

[_eff1ee84ec9729ee-14] Ֆրանսիական ակադեմիա (ֆր.) — 1635.

[15] «Состав РАХ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-01-28-ին։ Վերցված է 2018-10-10

[16] «Указ Президента Российской Федерации от 14.11.1998 г. № 1388»։ Президент России (ռուսերեն)։ Վերցված է 2018-10-10

[1]

[2]

[3]

[4]

[7]

[5]

[6]

[9]

[8]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]