Էլեն Կարրեր Դանկոս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էլեն Կարրեր Դանկոս
ֆր.՝ Hélène Carrère d’Encausse
Դիմանկար
Ծնվել էհուլիսի 6, 1929(1929-07-06)[1][2][3] (93 տարեկան)
ԾննդավայրՓարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ
ՔաղաքացիությունFlag of France (1794–1815, 1830–1974, 2020–present).svg Ֆրանսիա
ԿրթությունՓարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ և Փարիզի արվեստների ֆակուլտետ (1963)[4]
ԵրկերThe Split Empire? և Russia Between Two Worlds?
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և պատմաբան
ԱշխատավայրՓարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Փարիզ 1 Պանթեոն-Սորբոն համալսարան և Եվրոպական քոլեջ
Ծնողներհայր՝ Giorgi Zurabishvili?
Զբաղեցրած պաշտոններQ3254304?, Եվրոպական պարլամենտի պատգամավոր և seat 14 of the Académie française?
Կուսակցությունհանրապետության սատարման միավորում
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունՖրանսիական ակադեմիա[14], Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա և Commission de la nationalité?
ԵրեխաներEmmanuel Carrère?, Marina Carrère d'Encausse? և Nathalie Carrère?
Commons-logo.svg Hélène Carrère d’Encausse Վիքիպահեստում

Էլեն Կարրեր Դանկոս (ծննդյամբ՝ Զուրաբիշվիլի), (հուլիսի 6, 1929(1929-07-06)[1][2][3], Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ), մշտական (ցմահ) ֆրանսիական ակադեմիայի քարտուղար (ընտրվել է 1999 թվականին), պատմաբան, քաղաքագետ, Ռուսաստանի պատմության մասնագետ։ Որդին՝ Էմանուել Կարրերը ֆրանսիացի հայտնի գրող է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է ռուս–վրացական ներգաղթյալների ընտանիքում, որոնք ցրվել էին ողջ Եվրոպայով։ Էլեն Զուրաբիշվիլիի նախնիներց էին Օռլովների կոմսական տոհմից (Վլադիմիր Օռլովը), Պանինը, Պալենը, Վենևիտինովը։ Այդպիսի ծագումը կանխորոշել է նրա հետաքրքրությունը պատմության և քաղաքագիտության հանդեպ, ինչն էլ նա սովորեց Սորբոնում։ Արդյունքում, արդեն որպես մանկավարժ աշխատել է Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում։

Կարրեր Դանկոսը հայտնի է դարձել այն բանից հետո, երբ 1978 թվականին իր «Պառակտված կայսրություն» գրքում նա կանխատեսել էր ԽՍՀՄ–ի փլուզումը։ Խորհրդային կարգերի գլխավոր սպառնալիք էր համարել ոչ թե Արևմուտքի գործողությունները, այլ Միջին և Կենտրոնական Ասիայում բարձր ծնելիությունը։ Այդ կանխատեսումն ամբողջությամբ չի կատարվել, քանի որ ԽՍՀՄ փլուզումը սկսվել է մերձբալթյան երկրներում, այն դեպքում երբ մուսուլմանական պետությունների բնակչությունը ակտիվություն չի ցուցաբերել մինչև իրենց անկախության հռչակումը։ Սակայն ԽՍՀՄ–ում վերակառուցման ընթացքում ազգային հողի վրա առաջին զանգվածային անկարգությունները տեղի են ունեցել է 1986 թվականի դեկտեմբերին՝ Ալմա Աթայում։

Դրանից մեկ տարի առաջ պատմաբան, մարդաբան և լրագրող Էմանուել Տոդը հրապարակել է «Վերջնական փլուզում» էսսեն, որում նույնատիպ կանխատեսում է կատարել՝ մատնանշելով մանկական մահացության աճի խնդիրը ծնելիության աճի անվերահսկելիության հետ կապված։

Էլենը հաճախակի հրավիրվել է աշխարհի շատ ինստիտուտների կողմից։ 1992 թվականին Վերակառուցման և զարգացման եվրոպական բանկում զբաղեցրել է խորհրդատուի պաշտոն, մասնակցել է նախկին սոցիալիստական հանրապետությունների ժողովրդավարացման սկզբունքների մշակման հանձնաժողովի աշխատանքներին։ 1994 թվականին ընտրվել է Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր։ Հանդիպել է Պուտինի հետ։

1990 թվականի սեպտեմբերի 13–ի ընտրվել է Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ։ Զբաղեցրել է թիվ 14 պաշտոնը, որը մինչ այդ պատկանել է Ժան Միստլեին։

1999 թվականի հոկտեմբերի 21–ին ցմահ ընտրվել է Ֆրանսիական ակադեմիայի քարտուղար՝ այդ պաշտոնում փոխարինելով Մորիս Դրյուոնին, որը թոշակի էր անցել։ Ազատ տիրապետել է ռուսերենին։

2003 թվականի մայիսի 25–ից ՌԳԱ–ի արտասահմանյան անդամ է պատմափիլիսոփայական գիտությունների բաժանմունքում, 2008 թվականից՝ Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի արտասահմանյան պատվավոր անդամ[15]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Պատվավոր լեգիոնի շքանշանի Մեծ խաչ (30 դեկտեմբերի 2011թվական)
  • Պատվո շքանշան (13 հոկտեմբերի 2009 թվական) Ռուսաստանի Դաշնության և Ֆրանսիայի Հանրապետության միջև բարեկամության և համագործակցության զարգացման և ամրապնդման համար
  • Բարեկամության շքանշան (14 նոյեմբերի 1998 թվական)– Ռուսաստանի և Ֆրանսիայի ժողովուրդների միջև բարեկամության ամրապնդման մեջ նեծ ներդրում ունենալու համար[16]։
  • Պատվավոր Լեգեոնի շքանշանի մեծագույն սպա (21 մարտի 2008 թվական)
  • Պատվավոր Լեգեոնի շքանշանի կոմանդոր (31 դեկտեմբերի 2004 թվական)
  • Պատվավոր Լեգեոնի շքանշանի սպա (16 դեկտեմբերի 1999 թվական)
  • «Ծառայության համար» Ազգային շքանշանի սպա
  • Գրականության և արվեստի շքանշանի կոմանդոր
  • Լեոպոլդ I շքանշանի կոմանդոր (Բելգիա)
  • Հարավային Խաչի ազգային շքանշանի կոմանդոր (Բրազիլիա)
  • Մ․ Վ․ Լոմոնոսովի անվան մեծ ոսկե մեդալ ՌԳԱ (2008 թվական)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 GeneaStar
  2. 2,0 2,1 Roglo — 1997. — ed. size: 8549233
  3. 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. Bukhara : de la réforme à la révolution : recherches sur le gadidisme à Bukhara / Hélène Carrere d'Encausse
  5. Journal officiel de la République française, Journal officiel de la République française. Document administratif (ֆր.) — 2012. — Iss. 1. — P. 6. — ISSN 0242-6773
  6. Archives du Bureau du Cabinet du ministre de la Culture. Ordre desarts et lettres (1962-2000) (ֆր.)
  7. https://fr.sputniknews.com/culture/20091016123528312/
  8. https://paris.mfa.gov.pl/fr/actualites/decoration_helen_encausse
  9. Journal de Monaco (ֆր.): Bulletin officiel de la Principauté // Journal de MonacoMonaco: 1999. — Iss. 7418. — ISSN 1010-8742
  10. Liste complète des récipiendaires de 1864 à aujourd'huiLaval University.
  11. http://institutfrancais.bg/fr/programme/701/helenecarreredencausse/
  12. https://www.usj.edu.lb/news.php?id=5168
  13. https://elpais.com/cultura/2023-05-10/helene-carrere-dencausse-premio-princesa-de-asturias-de-ciencias-sociales-2023.html
  14. Ֆրանսիական ակադեմիա (ֆր.) — 1635.
  15. «Состав РАХ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-01-28-ին։ Վերցված է 2018-10-10 
  16. «Указ Президента Российской Федерации от 14.11.1998 г. № 1388»։ Президент России (ռուսերեն)։ Վերցված է 2018-10-10 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]