Սալոմե Զուրաբիշվիլի

	Սալոմե Զուրաբիշվիլի; վրաց.՝ სალომე ზურაბიშვილი
	Վրաստանի նախագահ
մարտի 18, 2004 - հոկտեմբերի 19, 2005
Նախորդող	Թեդո Ջափարիձե
Հաջորդող	Գելա Բեժուաշվիլի
Կուսակցություն՝	Վրաստանի ճանապարհ
Կրթություն՝	Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Կոլումբիայի համալսարան և Կոլումբիայի համալսարանի Միջազգային և հանրային հարաբերությունների դպրոց
Մասնագիտություն՝	դիվանագետ, պետական գործիչ և քաղաքական գործիչ
Ազգություն	վրացի
Ծննդյան օր	մարտի 18, 1952 (67 տարեկան)
Ծննդավայր	Ֆրանսիա, Փարիզ
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա և Վրաստան
Ի ծնե անուն	ֆր.՝ Salomé Nino Zourabichvili
Հայր	Լևան Զուրաբիշվիլի
Մայր	Զեյնաբ Կեդիա
Ամուսին	Նիկոլոզ Գորջեստանի
Զավակներ	Թեյմուրազ Գորջեստանի և Քեթևան Գորջեստանի
Կայք՝	salome.ge
Ինքնագիր
Պարգևներ	Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ
Salomé Zourabichvili

Սալոմե Զուրաբիշվիլի (վրաց.՝ სალომე ზურაბიშვილი, մարտի 18, 1952(1952-03-18)^[1], Փարիզ, Ֆրանսիա), վրացի պետական և քաղաքական գործիչ, Վրաստանի նախագահ, «Վրաստանի ուղի» կուսակցության առաջնորդ: Նախկինում եղել է Վրաստանի արտաքին գործերի նախարարը, ինչպես նաև Վրաստանում Ֆրանսիայի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպանը: Երկար տարիներ աշխատել է Ֆրանսիայի արտգործնախարարությունում:

Ներկայումս երկքաղաքացի է և ունի միաժամանակ և՛ Վրաստանի, և՛ Ֆրանսիայի Հանրապետությունների անձնագիր:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սալոմե Լևոնի Զուրաբիշվիլին ծնվել է 1952 թվականի մարտի 18-ին Փարիզում՝ վրացի գաղթականների ընտանիքում: Նրա ընտանիքը ստիպված է եղել թողնել Վրաստանը 1921 թվականին: Հորական կողմի պապը՝ Իվանե Զուրաբիշվիլին, եղել է 1918-1921 թվականների անկախ Վրաստանի մենշևիկյան կառավարության անդամ: Մորական պապը՝ Նիկո Նիկոլաձեն, եղել է Փոթի նավահանգստի հիմնադիրներից մեկը և վրացական երկաթուղու շինարարության գլխավոր նախաձեռնողը:

Նախնական կրթությունը ստացել է տեղի ֆրանսիական դպրոցում: 1972 թվականին Սալոմեն ավարտել է Փարիզի քաղաքագիտության ինստիտուտը: 1973 թվականին ուսումը շարունակել է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների Կոլումբիայի համալսարանում: Վերադառնալով Փարիզ՝ 1974 թվականին Սալոմեն աշխատել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարությունում: 1974-1977 թվականներին նա եղել է Իտալիայում Ֆրանսիայի դեսպանության չորրորդ քարտուղարը: 1977-1980 թվականներին եղել է ՄԱԿ-ում Ֆրանսիայի մշտական առաքելության քարտուղարը: 1984 թվականից մինչև 1988-ը Սալոմեն զբաղեցրել է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում Ֆրանսիայի առաջին քարտուղարի պաշտոնը: 1989-1992 թվականներին ծառայել է, որպես Չադի ֆրանսիական դեսպանատան երկրորդ քարտուղար:

1997 թվականից Սալոմե Զուրաբիշվիլին, որպես տեսուչ աշխատել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարությունում: 2003 թվականին երկրի նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Վրաստանում Ֆրանսիայի արտակարգ և լիազոր դեսպան: 2004 թվականի մարտին Վրաստանի նորընտիր նախագահ և այսպես կոչված «Վարդերի հեղափոխության» առաջնորդ Միխեիլ Սաակաշվիլին վերջինիս նշանակեց Վրաստանի արտաքին գործերի նախարար՝ այդ պաշտոնում փոխարինելով Թեդո Ջափարիձեին: Այդ որոշումը Սաակաշվիլին քննարկել է Ֆրանսիայի նախագահ Ժակ Շիրակի հետ, հայտարարելով, որ «այս կարգի դիվանագետը Վրաստանը երբեք չի ունեցել»: Սալոմեն լրատվամիջոցներին հայտարարել է, որ համաձայն է ստանձնել իրեն վստահված պաշտոնը և որ մանկուց երազել է պաշտոն զբաղեցնել հայրենի երկրում:

Զուրաբիշվիլին արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնում իր կատարած գլխավոր գործը համարում է Վրաստանի տարածքից ռուսական ռազմակայանների դուրսբերումը: Նույնիսկ իր ելույթներից մեկում նա ասաց, որ այս քայլը պատմական խոշոր ձեռքբերում է: Նրա նախաձեռնությամբ 2005 թվականի մարտին Վրաստանի խորհրդարանը ընդունել է բանաձև, համաձայն որի ռուսական զորքերը դուրս էին գալիս Վրաստանից, ոչ ուշ, քան 2006 թվականը: Սակայն Սալոմեի պաշտոնազրկումից հետո այս որոշումը չեղարկվեց և նույն թվականի մարտին ստորագրվել է ռուս-վրացական նոր համաձայնագիր:

2005 թվականի հոկտեմբերի 20-ին Սալոմեն հեռացել է նախարարի պաշտոնից: Սալոմեն մեղադրել է «Ժողովրդավարական շարժում՝ միասնական Վրաստան» քաղաքական կուսակցության անդամներին, մասնավորապես Նինո Բուրջանաձեին: Նա վերջինիս մեղադրել է երկրում դիկտատուրա հաստատելու մեջ: 2005 թվականին Զուրաբիշվիլին հիմնադրել և ղեկավարել է ընդիմադիր կուսակցություն, որը 2006 թվականի մարտին վերանվանվելով դարձել է «Վրաստանի ուղի»^[3]: Զուրաբիշվիլին մշտապես նշել է, որ անհրաժեշտ է կարգավորել հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ, ընդգծելով, որ դատապարտելի է վրացական էլիտայի հարաբերությունները Ռուսաստանի Դաշնության հետ: 2010 թվականի նոյեմբերին Զուրաբիշվիլին հայտարարել է այն մասին, որ ավարտում է իր քաղաքական գործունեությունը Վրաստանում:

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախորդող՝ Թեդո Ջափարիձե	Վրաստանի արտաքին գործերի նախարար մարտի 18, 2004 – հոկտեմբերի 19, 2005	Հաջորդող՝ Գելա Բեժուաշվիլի

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Munzinger-Archiv — 1913.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q974352"></a>
↑ ^2,0 ^2,1 https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000419116
↑ «Նախընտրական գործընթացը Վրաստանում // Սալոմե Զուրաբիշվիլիի քաղաքական գործունեությունը»։ EurasiaNet։ 2006-09-28։ Վերցված է 2017-03-18

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Սալոմե Զուրաբիշվիլի կատեգորիայում։

Կենսագրություն Վրաստան Ֆրանսիա Եվրոպա

[<span_class="wikidata_cite_citetype_Q2085381_citetype_Q386724_citetype_Q166118"_data-entity-id="Q974352">Munzinger-Archiv<span_class="wef_low_priority_links">_—_1913.</span></span><div_style="display:none"><a_href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q974352"></a></div>-1] 1,0 ^1,1 Munzinger-Archiv — 1913.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q974352"></a>

[[https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000419116_https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000419116]<span_class="wef_low_priority_links"></span><div_style="display:none"></div>-2] 2,0 ^2,1 https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000419116

[3] «Նախընտրական գործընթացը Վրաստանում // Սալոմե Զուրաբիշվիլիի քաղաքական գործունեությունը»։ EurasiaNet։ 2006-09-28։ Վերցված է 2017-03-18

[1]

[2]

[3]

Սալոմե Զուրաբիշվիլի

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նավարկման ցանկ

Անձնական գործիքներ

Անվանատարածքներ

Տարբերակներ

Դիտումները

Ավելին

Որոնել

Նավարկում

Մասնակցել

Գործիքներ

Այլ նախագծերում

Տպել/արտահանել

Այլ լեզուներով