Անժելիկան՝ հրեշտակների մարքիզուհին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անժելիկան՝ հրեշտակների մարքիզուհին
ֆր.՝ Angélique, marquise des anges
ԵրկիրՖրանսիա[1]
 Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[1]
 Իտալիա[1]
Իսպանիա[1]
Ժանրռոմանտիկ ֆիլմ և վեպի էկրանավորում
ՀիմքԱնժելիկան՝ հրեշտակների մարքիզուհին
Թվականդեկտեմբերի 9, 1964[1] և 1964
Լեզուֆրանսերեն
ՌեժիսորԲեռնար Բորդերի[2][1]
ՊրոդյուսերՌայմոնդ Բորդերի և Ֆրանսիս Կոն
Սցենարի հեղինակԲեռնար Բորդերի, Դանիել Բուլանժե, Անն Գոլոն, Կլոդ Բրյուլե և Ֆրանսիս Կոն[3]
ԴերակատարներՄիշել Մերսիե, Ռոբերտ Հոսեյն, Ժան Ռոշֆոր, Ջուլիանո Ջեմմա, Շառլ Ռենյե, Ժակ Տոժա, Մադլեն ԼեԲո, Ֆրանսուա Մետր, Ժակ Կաստելո, Իվ Բարսակ, Ժակ Իլլինգ, Ռոբերտ Հոֆման, Սերժ Մարկան, Ռոզալբա Ների, Ռոբերտո, Կլոդ Ժիրո, Albert Dagnant?, Ալեքսանդր Ռինյո, Անդրե Ռուայեր, Բեռնար Լախարիջ, Բեռնար Վորինժե, Կլոդ Վերնիե, Դենիզ Պրովանս, Էլիզաբեթ Էրսի, Էռնստ Շրյոդեր, Էչիկա Շուրո, Գաստոն Մյոնիե, Ժենևիև Ֆոնտանել, Ժորժ Գերե, Գեյմոն Վիտալ, Անրի Կոգան, Ժան Օզեն, Ժան Տոպար, Ժան Պիեռ Կաստալդի, Մոնիկ Մելինանդ, Նոել Նոբլեկուր, Պատրիկ Լեմեյտր, Պոլա Դեելլի, Ֆիլիպ Լեմեր, Պիեռ Ատե, Ռենատե Էվերտ, Ռոբերտ Պորտե, Գուիդո Ալբերտի, Ֆիլիպ Ավրոն և Միշել դե Ռե[3]
ՕպերատորՀենրի Փերսին
ԵրաժշտությունՄիշել Ման
ՄոնտաժՔրիստիան Գաուդին
Պատմվածքի վայրՓարիզ
Տևողություն115 րոպե

Անժելիկան՝ հրեշտակների մարքիզուհին (ֆրանս.՝ Angélique, Marquise des anges), ֆրանսիական պատմա-արկածային, ռոմանտիկ գեղարվեստական կինոնկար, որը նկարահանվել է 1964 թվականին Բեռնար Բորդերիի կողմից և հանդիսանում է Անն և Սերժ Գոլոն ամուսինների՝ Անժելիկայի մասին պատմող վիպաշարի առաջին գրքի էկրանավորումը։

Սյուժեն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆրանսիա, 17-րդ դար։ Գեղեցկուհի Անժելիկան բարոն Սանսե դը Մոնտելուի դուստրն է։ Նրա մանկությունն անցել էր ժառանգական կալվածքում, որտեղ նա մեծանում էր որպես քմահաճ և բոլորի կողմից սիրված աղջնակ։ 1654 թվականին հայրը փորձում է նրան տեղավորել պալատում՝ իր զարմիկի մոտ, որտեղ Անժելիկան պատահաբար ականատես է լինում արքայազն Լուի դը Կոնդեի կողմից թագավորի դեմ արված դավադրությանը։

1657 թվականին, երբ Անժելիկան սովորում էր վանական համալիրում, հայրը որոշում է ամուսնացնել նրան հայտնի մարդու հետ։ Սակայն Անժելիկային սարսափելի պատմություններ են պատմում իր ապագա ամուսնու՝ Թուլուզի կոմս Ժոֆրեյ դը Պեյրակի մասին, ասելով, որ նա կաղ ու այլանդակ արտաքինով կախարդ է։ Անժելիկան հուսահատվում է այդ պատմություններից և որոշում է իր առաջին գիշերն անցկացնել մանկության ընկերոջ՝ Նիկոլյայի հետ, սակայն կալվածքի ծեր ծառայող Գեյոն տեսնում է նրանց։ Կռվի ժամանակ Նիկոլյան սպանում է Գեյոին և ստիպված փախչում է անտառ, որտեղ երկու օր ապարդյուն սպասում է Անժելիկային[4]։

Անժելիկան տեղափոխվում է դը Պեյրակի դղյակը, որտեղ նրան շքեղ միջավայրում դիմավորում են պալատական ծառայողները։ Նա վախենում է և միաժամանակ ատում ամուսնուն։ Ժոֆրեյի հարստության գաղտնիքը՝ ապարներից ոսկի ստանալու մեջ է, որին ողջ Ֆրանսիայում տիրապետում է միայն նա։ Ժոֆրեյն եղել է Ամերիկայում, ձեռք բերել Ֆրանսիայի համար անհայտ իրեր, Չինաստանում ուսումնասիրել է քիմիա և աստղագիտություն, Հնդկաստանում՝ թույներ և հակաթույներ, արաբների մոտ ուսումնասիրել է հանրահաշիվ... Ռուսաստանից գալու ճանապարհին եղել է Սաքսոնիայում և սովորել ոսկու արդյունահանությունը։ Մարդասպաններից փախչելիս ցատկել է տանիքից և կոտրել ոտքը, որի պատճառով կաղ է մնացել, իսկ արաբների մոտ գերության ժամանակներից՝ դեմքի վրա խոր սպի էր մնացել։

Շուտով Անժելիկան հասկանում է, որ իր ամուսինը բարի, հրապուրիչ, խելացի ու ազնիվ տղամարդ է։ Նրանց միջև իսկական զգացմունք է բռնկվում...

Երկու տարի անց Լյուդովիկոս XIV թագավորը Փարիզ գնալու ճանապարհին որոշում է այցելել դը Պեյրակ ընտանիքին։ Թագավորը խանդում է կոմսի գեղեցկուհի կնոջն ու նրա հարստությանը։ Քանի որ դը Պեյրակը շրջապատված էր չարակամներով, թագավորի օգնությամբ բանտարկում են նրան՝ կախարդությամբ զբաղվելու շինծու մեղադրանքով։ Անժելիկան մեկնում է մայրաքաղաք, որպեսզի օգնի ամուսնուն, որտեղ նրան իր օգնությունն է առաջարկում փաստաբան Ֆրանսուա Դեգրեն։

Դը Պեյրակի ունեցվածքը կնքվում է, իսկ Անժելիկային իր մոտ է հրավիրում թագավորի եղբայրը։ Պարզվում է, որ հայտնի է դարձել տարիներ առաջ տեղի ունեցածը և թագավորի եղբորը հայտնի է, որ Անժելիկան լսել էր թունավորման վերաբերյալ դավադրության մասին։ Անժելիկային սկսում են հետապնդել։ Նա թագավորից ընդունելություն է խնդրում։ Չարժանանալով փոխադարձ սիրո, թագավորը հրաժարվում է օգնել Անժելիկային՝ նրա ամուսնուն խարույկից փրկելու հարցում։

Դատավարության ժամանակ Ժոֆրեյին ստիպում են ցուցադրել, թե ինչպես է նա ոսկի ստանում, հրավիրում են կեղծ վկաների, որոնք զրպարտում են նրան և սպանում նրա օգտին ցուցմունք տալու պատրաստ հայր Կերշեին։ Ժոֆրեյին դատապարտում են խարույկի վրա հրկիզման։

Անժելիկային ուղեկցում են տեղի ավազակախմբի մոտ, որոնց առաջնորդը իր մանկության ընկեր Նիկոլյան էր։ Վերջինս որոշում է օգնել Անժելիկային պայմանով, որ նա կմնա իր հետ։ Ամուսնուն փրկելու համար Անժելիկան համաձայնվում է դառնալ ավազակապետի սիրուհին։ Սակայն երբ դը Պեյրակին ազատելու նպատակով ավազակները հարձակվում են նրան ուղեկցող պահակազորի վրա, պարզվում է, որ Ժոֆրեյի փոխարեն խրտվիլակ է, իսկ նրան գաղտնի ճանապարհով տարել ու որպես կախարդի այրել են... Նիկոլյան Անժելիկային կոչ է անում վրեժխնդիր լինել և վերջինս համաձայնվում է...

Դերասանական կազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերակատար Կերպար
Միշել Մերսյե Անժելիկա Սանսե դե Մոնտելու
Ռոբեր Հոսեյն Ժոֆրեյ դը Պեյրակ
Ժան Ռոշֆոր Ֆրանսուա Դեգրե
Կլոդ Ժիրո Ֆիլիպ դը Պլեսսի-Բելյեր
Ջուլիանո Ջեմմա Նիկոլյա Մերլո
Ժակ Տոժա Լյուդովիկոս XIV
Ժակ Կաստելո Թուլուզի արքեպիսկոպոս
Շառլ Ռենե Կոնան Բեշե
Բեռնար Վորինժե Բեռնար դ՛Անդիժոս
Ռոբեր Պորտ Ֆիլիպ I Օռլեանցի, թագավորի եղբայրը
Մադլեն Լեբո հերցոգուհի Աննա դը Մոնպանսյե
Ֆրանսուա Մեստր արքայազն Կոնդե
Ֆիլիպ Լեմեր մարքիզ դը Վարդ
Ռոբերտ Հոֆֆման Շևալյե դը Լորեն
Կլեր Ատանա թագուհի Մարիա Թերեզա Իսպանացի

Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինոգործիչ Ներդրումը
Կլոդ Բրյուլե, Բեռնար Բորդերի, Ֆրանսիս Կոն սցենարիստ
Բեռնար Բորդերի ռեժիսոր
Ֆրանսիս Կոն, Ռայմոն Բորդերի պրոդյուսեր
Անրի Պերսեն օպերատոր
Միշել Ման կոմպոզիտոր

Հետաքրքիր փաստեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Անժելիկայի կերպարը կերտելու համար առաջարկներ են ստացել Բրիժիտ Բարդոն, Կատրին Դենյովը, Ջեյն Ֆոնդան և Մարինա Վլադին, սակայն վերջնական արդյունքում այն բաժին է հասել Միշել Մերսյեին։
  • 1966 թվականին կինոնկարն արժանացել է գերմանական «Ոսկե էկրան» մրցանակին։
  • ԽՍՀՄ-ում ֆիլմն առաջին անգամ ցուցադրվել է 1969 թվականից[5], այն ժամանակ, երբ արդեն իսկ թողարկվել էր երրորդ՝ «Անժելիկան և թագավորը» կինոնկարը[6]։
  • 2013 թվականին նկարահանվել է ռեժիսոր Արիել Զեյթունի «Անժելիկա» կինոնկարը, որը «Անժելիկան՝ հրեշտակների մարքիզուհին» ֆիլմի նոր տարբերակն է։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 https://www.cnc.fr/documents/36995/154245/Box-office+1964.pdf/f2026256-7461-1272-920e-593bf33e7bc0?t=1634044354308 — P. 18.
  2. filmportal.de — 2005.
  3. 3,0 3,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  4. «Анжелика, маркиза ангелов - Фильм Бернара Бордери, 1964г» (ռուսերեն). romeo-and-juliet.ru. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 29-ին.
  5. Разрешительное удостоверение Госкино СССР № 2156/69 (до 10 декабря 1975 года) — опубликовано: «Каталог фильмов действующего фонда. Выпуск II: Зарубежные художественные фильмы», Инф.-рекл. бюро упр. кинофикации и кинопроката комитета по кинематографии при Совете министров СССР, М.-1972, стр. 4.
  6. Фильм демонстрировался в советском прокате с августа 1968 года, р/у Госкино СССР № 2111/68 (до 17 октября 1973 года) — опубликовано: «Каталог фильмов действующего фонда. Выпуск II: Зарубежные художественные фильмы», Инф.-рекл. бюро упр. кинофикации и кинопроката комитета по кинематографии при Совете министров СССР, М.-1972, стр. 4.