Քոնրադ Բլեք

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քոնրադ Բլեք
անգլ.՝ Conrad Black
Դիմանկար
Ծնվել էօգոստոսի 25, 1944(1944-08-25)[1][2][3] (79 տարեկան)
ԾննդավայրՄոնրեալ[4]
Քաղաքացիություն Կանադա և  Միացյալ Թագավորություն
ԿրոնՀռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
ԿրթությունՄաքԳիլի համալսարան, Faculté de droit de l'Université Laval?, Կարլտոնի համալսարան և Վերին Կանադայի քոլեջ
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, պատմաբան, հրատարակիչ, ինքնակենսագիր, կենսագիր և գործարար
ԱմուսինBarbara Amiel? և Shirley Gail Walters Hishon?
Ծնողներհայր՝ George Montegu Black II?[2], մայր՝ Jean Elizabeth Riley?[2]
Զբաղեցրած պաշտոններԼորդերի պալատի անդամ
ԿուսակցությունՄեծ Բրիտանիայի պահպանողական կուսակցություն
Պարգևներ և
մրցանակներ
Կանադայի միաբանության սպա
ԵրեխաներJonathan David Conrad Black?[2], Alana Whitney Elizabeth Black?[2] և James Patrick Black?[2]
 Conrad Black Վիքիպահեստում

Քոնրադ Մոֆֆատ Բլեք (անգլ.՝ Conrad Moffat Black, օգոստոսի 25, 1944(1944-08-25)[1][2][3], Մոնրեալ[4]), կանադական և բրիտանական թերթերի նախկին հրատարակիչ, գործարար և գրող։

Բլեքի հայրը գործարար Ջորջ Մոնտեգու Բլեք II-ն էր, ով զգալի բաժնետոմսեր ուներ կանադական արտադրության, մանրածախ առևտրի և մեդիա բիզնեսներում՝ Ravelston Corporation հոլդինգի մասնակի սեփականության միջոցով։ 1978 թվականին, իրենց հոր մահից երկու տարի անց, Քոնրադը և նրա ավագ եղբայր Մոնտեգուն վերցրին Ravelston-ի մեծամասնության վերահսկողությունը։ Հաջորդ յոթ տարիների ընթացքում Քոնրադ Բլեքը վաճառեց իր ոչ մեդիա հոլդինգների մեծ մասը, որպեսզի կենտրոնանա թերթերի հրատարակման վրա։ Բլեքը վերահսկում էր Hollinger International-ը, ժամանակին աշխարհի երրորդ ամենամեծ անգլալեզու թերթային կայսրությունը[5], որը հրատարակում էր The Daily Telegraph (Մեծ Բրիտանիա), Chicago Sun-Times (ԱՄՆ), The Jerusalem Post (Իսրայել), National Post (Կանադա) և հարյուրավոր համայնքային թերթեր Հյուսիսային Ամերիկայում, մինչ ընկերության որոշ ունեցվածքի վաճառքի շուրջ վեճեր ծագեցին։

2001 թվականին նրան շնորհվել է բարձր ազնվականության աստիճան և Nickle Resolution-ի պատճառով, որն արգելում է բրիտանական պատիվները շնորհել Կանադայի քաղաքացիներին, հրաժարվեց Կանադայի քաղաքացիությունից՝ այդ կոչումն ընդունելու համար։ Նա վերականգնեց իր Կանադայի քաղաքացիությունը 2023 թվականին[6]։

2007 թվականին նա Չիկագոյի ԱՄՆ տարածքային դատարանում դատապարտվել է խարդախության չորս հոդվածով։ Թեև քրեական խարդախության մեղադրանքներից երկուսը չեղարկվել են վերաքննիչ դատարանում, 2010 թվականին հանցավոր խարդախության և արդարադատության իրականացմանը խոչընդոտելու համար դատվածությունը ուժի մեջ է մտել, և նա կրկին դատապարտվել է 42 ամսվա ազատազրկման և 125,000 դոլար տուգանքի։ 2019 թվականին այն ժամանակվա նախագահ Դոնալդ Թրամփը նրան նախագահական ներում շնորհեց[7][8]։

Բլեքը վաստակավոր թղթակից և հեղինակ է, այդ թվում՝ նա լրագիր է գրել National Post-ի համար, 1998 թվականին դրա հիմնադրումից սկսած։ Նա գրել է տասնմեկ գիրք, հիմնականում Կանադայի և Ամերիկայի պատմությունների վերաբերյալ, ներառյալ Քվեբեկի վարչապետ Մորիս Դյուպլեսիսի և ԱՄՆ նախագահների կենսագրությունները՝ Ֆրանկլին Դ. Ռուզվելտը, Ռիչարդ Նիքսոնը և Դոնալդ Թրամփը, ինչպես նաև երկու ինքնակենսագրական։ Նա նաև վարել է երկու հարցազրույցներ կանադական VisionTV կաբելային ցանցում։ Նա պահպանողական է և պատկանում էր Մեծ Բրիտանիայի Պահպանողական կուսակցությանը, բայց նաև ունի որոշ յուրօրինակ հայացքներ, այդ թվում ցուցաբերել է իր աջակցությունը Ռուզվելտի New Deal-ին։

Վաղ տարիներ և ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքը ծնվել է Մոնրեալում,  ընտանիքը ծագումով Վինիպեգից, Մանիտոբա։ Նրա հայրը՝ Ջորջ Մոնտեգու Բլեք կրտսերը, լիազորված հաշվապահ, Canadian Breweries Limited-ի նախագահն էր, գարեջրագործական խառնահանք, որն ավելի վաղ յուրացրել էր Winnipeg Breweries-ը, որը նա ժառանգել էր իր հորից՝ Ջորջ Մոնտեգու Բլեք ավագից։ Քոնրադ Բլեքի մայրը Ժան Էլիզաբեթ Ռայլին էր՝ Քոնրադ Սթիվենսոն Ռայլիի դուստրը, ում հայրը հիմնել է The Great-West Life Assurance Company-ն և The Daily Telegraph-ը  հիմնող, վաղ համասեփականատիրոջ ծոռնուհին էր։ Նրա հայրը The Daily-ի բաժնետեր էր։

Կենսագիր Ջորջ Թոմբսը Բլեքի խանդավառության մասին ասել է. «Նա ծնվել է ամրակազմ, գեղեցիկ մարդկանց շատ մեծ ընտանիքում։ Նա առանձնապես մարզիկ կամ գեղեցիկ չէր, ինչպես նրա ընտանիքի անդամներն էին, ուստի նա զարգացրեց այլ հմտություն՝ բառախաղը, որով նա շատ էր զբաղվում հոր հետ[9]։ Նրա հայրը՝ Բլեքը գրել է, որ իր հայրը «մշակութային և հումորով մարդ է եղել», իսկ մայրը «բնական, ուրախ և բոլորովին առաքինի անձնավորություն է[10]»: Իր ավագ եղբոր՝ Ջորջ Մոնտեգու Բլեք III-ի (Մոնթե) մասին Բլեքը գրել է, որ ինքը «մեծագույն բնական մարզիկներից մեկն է, որին ես ճանաչել եմ», և որ թեև «ընդհանուր առմամբ ավելի շփվող, քան ես էի, նա երբեք գռեհիկ, անկայուն, անհամեստ ընկեր չի եղել, եղել է ավելին քան ջենթլմեն[11]»: Բլեք ընտանիքը պահպանում է ընտանեկան հողամաս Տորոնտոյի Մաունթ Փլեզանթ գերեզմանատանը, որտեղ թաղված են Բլեքի ծնողներն ու եղբայրը նրա լավ ընկերոջ և կնոջ նախկին ամուսինը, լրագրող, բանաստեղծ և հաղորդավար Ջորջ Ջոնասի հետ միասին[12][13]։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքը հոր կողմից ուղարկվել է հեղինակավոր նախապատրաստական դպրոց՝ Upper Canada College (UCC), որտեղ նա առաջին անգամ կրթություն է ստացել։ Դպրոցը սպասարկում էր էլիտար և ազդեցիկ սերունդներին։ Հաստատությունը հավատարիմ է եղել բրիտանական պետական դպրոցների ավանդական գործելաոճին, որն այն ժամանակ ներառում էր մարմնական պատժի խթանում և անչափահասների նկատմամբ սադիստական վարքագիծ դրսևորող պրոֆեսորադասախոսական կազմի աշխատողների ընդունում։ Բլեքը վստահեց իր համակուրսեցի Ջոն Ֆրեյզերին, ով ապագայում հայտնի արտասահմանյան թղթակից էր Globe and Mail-ի, իսկ ավելի ուշ՝ Saturday Night-ի խմբագրին, այդ վայրը համակենտրոնացման ճամբար էր, բայց ուսանողների մեծ մասն անտեսում էր դաժան իրականությունը[14]։ Այդ ընթացքում, ութ տարեկանում, նա իր կյանքի խնայողությունները 60 դոլար ներդրել է General Motors-ի մեկ բաժնետոմսում[15]։ Վեց տարի անց նա հեռացվեց UCC-ից՝ գողացված քննաթերթիկներ վաճառելու համար։ Այնուհետև նա հաճախել է Փորթ Հոուփի Թրինիթի քոլեջի դպրոցը, որտեղ նա սովորել է մեկ տարուց պակաս՝ հեռացվելով անհնազանդ վարքագծի համար[15]։ Հաջողությամբ ավարտելով տարին որպես արտադպրոցական աշակերտ՝ Բլեքը տեղափոխվեց Թորնթոն Հոլ՝ Տորոնտոյի մասնավոր դպրոց։

Բլեքն իր միջնակարգ կրթությունը շարունակել է Քարլթոնի համալսարանում[16]։ Նա հաճախել է Տորոնտոյի Յորքի համալսարանի Օսգուդ Հոլլ իրավաբանական դպրոցը, բայց նրա ուսումն ավարտվել է առաջին կուրսի քննություններից հետո[17]։ 1970 թվականին նա ավարտել է իրավագիտության աստիճանը Université Laval համալսարանում, իսկ 1973 թվականին ավարտել է արվեստի մագիստրոսի կոչումը պատմության բնագավառում ՄակԳիլ համալսարանում[18]։ Բլեքի թեզը ՄակԳիլում կդառնար Քվեբեկի վարչապետ Մորիս Դուպլեսիսի մասին նրա առաջին գրքի առաջին կեսը։ Բլեքը  իրավունք էր ստացել օգտագործել Դյուպլեսիսի փաստաթղթերը, որոնք տեղակայված էին Դյուպլեսի նախկին նստավայրում՝ Տրուա-Ռիվիերում[19], որտեղ ներառված էին «հայտնի գործիչներ Union Nationale caisse électorale-ից (կուսակցական գանձարանը), ընդդիմության առաջնորդի հարկային հայտարարագրի պատճենը, և բամբասանքներ եպիսկոպոսներից»[10], ինչպես նաև Կարդինալ Ժան-Մարի-Ռոդրիգ Վիլնյովի և Պոլ-Էմիլ Լեժերի, գեներալ-նահանգապետ Ֆելդմարշալ Ալեքսանդրի, Լորդ Բիվերբրուկի, Կանադայի և Ֆրանսիայի վարչապետների և Կանադայի և Ամերիկայի ականավոր ֆինանսների նախարարների՝ կողք կողքի՝ ձեռքով գրված, ոչ քերականական սխալներով պատմական նշանակալից նամակներ։ Քվեբեկի ալկոհոլային խմիչքների, խորհրդի աշխատատեղերի, չվճարված օրինագծերի, նախարարների վերադարձը, ովքեր խաբում էին իրենց հարկերը վճարելիս, մի շարք խզբզված գրառումներ ասամբլեայի ելույթների մասին, քաղաքական լրտեսության ակնարկներ, վարկաբեկող լուսանկարներ, և մատյան, որտեղ թվարկված են քաղաքական ներդրումները և նույնիսկ գավառի ամեն պանդոկպան[19]։

Այնուհետև Բլեքը պատճենեց և միկրոֆիլմով նկարահանեց թերթերի հիմնական մասերը, և նա պատճենները նվիրեց ՄակԳիլի, Յորքի և Վինձորի համալսարաններին[10]։

Ամուսնություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքի առաջին ամուսնությունը եղել է 1978 թվականին Մոնրեալից Ջոաննա Հիշոնի հետ, ով աշխատել է որպես քարտուղար իր և իր եղբոր՝ Մոնտեգուի բրոքերային գրասենյակում։ Զույգն ուներ երկու որդի և մեկ դուստր։ Նրանք բաժանվել են 1991 թվականին։ Նրանց ամուսնալուծությունն ավարտվել է 1992 թվականին։ Նույն տարում Բլեկն ամուսնացավ բրիտանական ծագմամբ հրեա-կանադացի լրագրող Բարբարա Ամիելի հետ։ Բլեքը Ամիելին նկարագրել է իր ինքնակենսագրականի առաջին հատորում որպես «գեղեցիկ, փայլուն, գաղափարապես ամուր ոգի» և «շքեղ, հումորային և  սեքսուալ»։ Դատական նիստերի դահլիճը  պարզեց, որ զույգը փոխանակել է ավելի քան 11,000 էլեկտրոնային հաղորդագրություններ[9]։

Հավատք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ընտանիքս», - գրել է Բլեքը 2009 թվականին, «բաժանված էր աթեիզմի և ագնոստիցիզմի միջև, և ես բավականին չմտածված և ոչ գործուն կերպով հետևեցի այդ ճանապարհներին մինչև  քսան տարեկան»։ Արդեն երեսուն տարեկանում նա «այլևս ոչ մի վստահություն չուներ Աստծո գոյության վրա»։ Դրանից հետո նա «կրիայի արագությամբ մոտեցավ Հռոմին» և սկսեց ուսումնասիրել հռոմեական կաթոլիկ մտածողների գրվածքները, ինչպիսիք են Սուրբ Օգոստինոսը, Թոմաս Աքվինացին, կարդինալ Նյումանը և Ժակ Մարիտենը[20]։ Ընդունելով հրաշքների և, հետևաբար, Քրիստոսի հարության հնարավորությունը, Բլեքը ընդունվեց Հռոմի կաթոլիկ եկեղեցի 1986 թվականի հունիսի 18-ին Տորոնտոյի արքեպիսկոպոս Ջերալդ Էմեթ Կարդինալ Քարթերի կողմից կարդինալի պաշտոնական նստավայրում։ Նա 1974 թվականից սկսած ուներ ազատում կարդինալներ Լեժերի և Քարթերի կողմից ընդունելու Հռոմի կաթոլիկ եկեղեցու խորհուրդները[10]։

Բլեքը մտերիմ ընկերություն զարգացրեց կարդինալ Քարթերի հետ և ապավինեց նրան որպես հոգևոր խորհրդական։ Քարթերի մահվան կապակցությամբ Բլեքը գրել է.

2001 թվականին Բլեքը լիազորվել է որպես Սուրբ Գրիգոր Մեծի շքանշանի ասպետի հրամանատար, ասպետական  շքանշան, որը շնորհվել է Հռոմի պապ Հովհաննես Պողոս II-ի կողմից և հանձնվել կարդինալներ Քարտերի և Ալոյսիուս Ամբրոզիկի կողմից։ Նա գրել է, որ իր հավատքն օգնել է իրեն դիմանալ ԱՄՆ-ում իր բանտարկությանը[21]։ Բլեքը նաև The Catholic Herald-ի հիմնական բաժնետերն է և 1972-1990 թվականներին եղել է Léger's բարեգործական կազմակերպության փոխնախագահը[21]։

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ բիզնես ձեռնարկություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքը սկսեց զբաղվել մի շարք բիզնեսներով, հիմնականում թերթեր հրատարակելով՝ սկսած դեռ համալսարանում սովորելու տարիներից։ 1966 թվականին Բլեքը գնեց իր առաջին թերթը՝ Eastern Townships Advertiser-ը Քվեբեկում[21] : 1969-ին Բլեք ընտանիքի կողմից որպես Ravelston Corporation-ի ներդրումային միջոց հիմնադրվելուց հետո, Բլեքը ընկերներ՝ Դեյվիդ Ռադլերի և Փիթեր Գ. Ուայթի հետ միասին գնեց և գործարկեց Sherbrooke Record-ը, փոքր անգլալեզու օրաթերթը Շերբրուկում, Քվեբեկ[22]։ 1971 թվականին երեքը ստեղծեցին Sterling Newspapers Limited-ը[23], հոլդինգային ընկերություն, որը ձեռք բերեց կանադական մի քանի փոքր տարածաշրջանային ամենօրյա և շաբաթական թերթեր, այդ թվում՝ Prince Rupert Daily News, Summerside, Prince Edward Island և Journal Pioneer-ը։

Բաժնետիրական սեփականություն մայր ընկերությունների միջոցով[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջորջ Բլեքը մահացավ 1976 թվականի հունիսին՝ իր կնոջից տասը օր անց՝ թողնելով Քոնրադ Բլեքին և նրա ավագ եղբորը՝ Մոնտեգուին, 22,4% բաժնետոմսեր Ravelston Corporation-ում, որն այդ ժամանակ ուներ 61% ձայների վերահսկողություն Արգուս կորպորացիայի՝ Կանադայում ազդեցիկ մայր ընկերության վրա։ Argus-ը վերահսկում էր խոշոր բաժնետոմսեր կանադական հինգ խոշոր ընկերություններում՝ Hollinger Mines, Standard Broadcasting, Dominion Stores, Domtar և Massey Ferguson[24]: Հոլինգերը վերահսկում էր Labrador Mining and Exploration-ը և մեծ մասնաբաժին ուներ Նորանդայի հանքերում։ Բլեքը փոխարինեց իր հորը որպես Dominion Stores-ի և Standard Broadcasting-ի տնօրեն, CFRB (Տորոնտո) և CJAD (Մոնրեալ) ռադիոկայանների և CJOH (Օտտավա) հեռուստատեսային կայանի սեփականատեր։ Քոնրադ Բլեքը դարձել է Կանադայի առևտրի կայսերական բանկի տնօրեն 1977 թվականին[25]։ Կանադական գարեջրագործությունում իր հոր պաշտոնի և Ravelston-ի համահիմնադիրի կարգավիճակի շնորհիվ Բլեքը կապեր ձեռք բերեց Կանադայի ամենահայտնի գործարարներից երկուսի՝ Ջոն Ա. Մակդուգալդի և Է. Պ. Թեյլորի հետ՝ Argus-ի առաջին երկու նախագահները[26]։ 1978 թվականին Մակդուգալդի մահից հետո Բլեքը 18 միլիոն դոլար է վճարել Մակդուգալդի այրուն և նրա քրոջը՝ Ռավելսթոնի նկատմամբ վերահսկողության և այդպիսով Տորոնտոյի Արգուսի նկատմամբ վերահսկողության համար։ Հարցազրույցները երկու քույրերի հետ Ֆլորիդայի իրենց ծերանոցներում հեռարձակվել են 1980 թվականի սեպտեմբերի 21-ին CBC-ի Կանադական հիմնադրամի «Ten Toronto Street» վերնագրով դրվագում։ Այդ դրվագը ներառում էր այն ժամանակահատվածը, երբ Քոնրադ Բլեքը դարձավ Argus Corporation-ի նախագահ Մակդուգալդի մահից հետո։ Բլեքի նոր գործընկեր Նելսոն Մ. Դևիսը դարձավ նախագահ։ Պատրիկ Ուոթսոնը՝ դրվագի հաղորդավարն ու պատմողը, հարցազրույց է վերցրել երկու այրիներից Ֆլորիդայի իրենց ծերանոցներում[27]։ Բլեքը արձանագրել է, որ այրիները «հասկացել և հաստատել են պայմանագրի յուրաքանչյուր բառի յուրաքանչյուր տառը»[10]։ Մյուս դիտորդները հիանում էին Բլեքով այն բանի համար, որ բավականաչափ ներդրողների աջակցություն է տրամադրել՝ վերահսկողություն շահելու համար՝ առանց անձնական ունեցվածքի մեծ բլոկ ստանձնելու[24]։ Նա նոր գործընկերներ բերեց՝ փոխարինելու տիկին Մաքդուգալին և նրա քրոջը՝ տիկին Վ. Էրիկ Ֆիլիպսին[28]։

Argus-ի որոշ ակտիվներ արդեն անհանգիստ էին, իսկ մյուսները չէին համապատասխանում Բլեքի երկարաժամկետ տեսլականին։ Բլեքը հրաժարական տվեց Massey Ferguson ընկերության նախագահի պաշտոնից 1980 թվականի մայիսի 23-ին, որից հետո Argus-ն իր բաժնետոմսերը նվիրաբերեց աշխատակիցների կենսաթոշակային հիմնադրամներին՝ ինչպես աշխատավարձով, այնպես էլ արհմիությանբ[29]։ Այնուհետև Hollinger Mines-ը վերածվեց խոշոր ձեռնարկության, որն ի սկզբանե կենտրոնացած էր ռեսուրսների վրա հիմնված բիզնեսների վրա[24]։

1981 թվականին Norcen Energy-ը՝ նրա ընկերություններից մեկը, ձեռք բերեց փոքրամասնության դիրք Օհայոյում գտնվող Hanna Mining Co-ում։ ԱՄՆ Արժեթղթերի և բորսաների հանձնաժողովում (SEC) ներկայացրել է բացահայտում այն մասին, որ Norcen-ը «ներդրումային դիրք է գրավել»։ «Հաննայում. Հայցադիմումը չի ներառում բացահայտում այն մասին, որ Norcen-ի խորհուրդը նախատեսում էր մեծամասնության վերահսկողություն իրականացնել։ Այնուհետև Բեքը մեղադրվեց SEC-ի կողմից՝ ապակողմնորոշիչ հրապարակային հայտարարություններ ներկայացնելու համար։ Ավելի ուշ այդ մեղադրանքները հանվեցին[30]։

Dominion-ի կենսաթոշակային վեճ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1984 թվականին Dominion Stores խորհուրդը, որի նախագահն էր Մոնտեգու Բլեքը, Օնտարիոյի կենսաթոշակային հանձնաժողովի նախնական համաձայնությամբ, հանեց ավելի քան 56 միլիոն դոլար Dominion աշխատողների կենսաթոշակային պլանի ավելցուկից, որը ղեկավարությունը ստեղծել էր։ Ընկերությունն ասաց, որ ավելցուկը համարում է գործատուի օրինական սեփականությունը (Dominion Stores Ltd.), քանի որ բաժնետերերը պետք է վճարեն ցանկացած պակասորդի համար, եթե ակտիվները ավելի քիչ հաջող ներդրված լինեին։ Dominion-ի աշխատակիցների արհմիությունը՝ United Food and Commercial Workers-ը բողոքել է, տեղի է ունեցել հանրային ընդվզում, և գործը հասել է դատարան։ Օնտարիոյի Գերագույն դատարանը վճիռ կայացրեց ընդդեմ ընկերության և պարտավորեցրեց ընկերությանը վերադարձնել գումարը կենսաթոշակային հիմնադրամին՝ պնդելով, որ թեև ծրագիրը ենթադրում էր, որ գործատուն ունի ավելցուկի սեփականատեր, սկզբնական մտադրությունը եղել է պահպանել ավելցուկը անդամների նպաստների ավելացման ծրագրում[31]։ Ի վերջո, կենսաթոշակային վեճը լուծվեց բաժնետերերի և ծրագրի անդամների միջև հավասար բաժնեմասերով[10]։

Արդյունաբերական խոշոր ընկերությունները անցան հրատարակչության[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ժամանակի ընթացքում Բլեքը կենտրոնացրեց իր ընկերությունների նախկին բազմազան գործունեությունը թերթերի հրատարակման վրա։ Argus Corporation-ը Կանադայի ամենակարևոր կոնգլոմերատներից մեկն էր, թեև բացի Standard Broadcasting-ից, այն ուներ ընկերությունների բաժնետոմսերի 25%-ից պակաս, որոնցում ներդրված էր, իր իսկ սեփական բաժնետոմսերի չորս հինգերորդը չէր քվեարկել։ Բլեքը բանակցել էր այդ բաժնետոմսերի ձեռքբերման շուրջ Power Corporation-ի նախագահ Փոլ Գ. Դեսմարայից 1979 թվականին, որպեսզի դառնա, ինչպես ինքն էր ասում, «իսկական սեփականատեր»։ Բլեքը վերահսկում էր արտադրության, մանրածախ առևտրի, հեռարձակման և, ի վերջո, նավթի, գազի և հանքարդյունաբերության ոլորտներում շահագրգռվածությունը։ Կանադացի գրող Ջոն Ռալսթոն Սաուլը 2008 թվականին պնդում էր. «Լորդ Բլեքը երբեք իսկական «կապիտալիստ» չի եղել, քանի որ նա երբեք հարստություն չի ստեղծել, միայն հարստություն է քանդել[32]։ Լրագրող և գրող Ջորջ Ջոնասը՝ Բլեքի կնոջ՝ Բարբարա Ամիելի նախկին ամուսինը, պնդում էր, որ ընկերությունն իր «ներդրողներին միլիարդավոր դոլարներ է պարգևել[33]»։

Բլեքը Ժակ Գ. Ֆրանկոյից գնել է Քվեբեկ Սիթիի Le Soleil-ը, Le Droit-ը Օտտավայում և Le Quotidien-ը Chicoutimi-ից[34]։

Մամուլի ընկերությունների աճ և օտարում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1986 թվականին Էնդրյու Նայթը, ով այն ժամանակ The Economist-ի խմբագիրն էր, խորհուրդ տվեց Բլեքին, որ կարող է ներդրում կատարել  Telegraph Group-ում (Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա), և Բլեքը կարողացավ 30 միլիոն ֆունտ ստեռլինգով վերահսկել Խումբը[10]։ Այս ներդրումով Բլեքը կատարեց իր առաջին մուտքը բրիտանական մամուլի սեփականություն։ Հինգ տարի անց նա գնեց The Jerusalem Post-ը, և մինչև 1990 թվականը նրա ընկերությունները Հյուսիսային Ամերիկայում տպագրեցին ավելի քան 400 թերթեր, որոնց մեծամասնությունը փոքր համայնքային թերթեր էին։ Այդ օրվանից որոշ ժամանակ նա գլխավորել է Արևմտյան աշխարհի երրորդ ամենամեծ թերթերի խումբը[35]։ 1991 թվականին Telegraph Group-ը ձեռք բերեց John Fairfax Holdings ավստրալիական մեդիա ընկերության 25 տոկոս բաժնետոմսերը, որը հրապարակում էր Sydney Morning Herald-ը, The Age-ը և The Australian Financial Review-ը։ Օտարերկրյա սեփականության մասին օրենքները թույլ չտվեցին Բլեքին ձեռք բերել բաժնետոմսերի մեծամասնությունը, սակայն նա արդյունավետ վերահսկողություն ուներ ընկերության վրա։ Նա իր բաժնեմասը վաճառել է նորզելանդական ներդրումային ընկերությանը 1996 թվականին 513 միլիոն դոլարով, ինչը կազմում է 300 միլիոն դոլարի շահույթ։ Այնուհետև նա դժգոհեց Ավստրալիայի «քմահաճ և քաղաքականացված օտարերկրյա սեփականության կանոններից[36]»:

Հոլինգերը 1992 թվականին գնել էր Southam թերթերի ցանցի 23% բաժնետոմսերը TORSTAR-ից՝ Toronto Star-ի հրատարակիչից[18]։ Բլեքն ու Ռադլերը ձեռք բերեցին Chicago Sun-Times-ը 1994 թվականին։ Hollinger International-ի բաժնետոմսերը ցուցակված էին Նյու Յորքի ֆոնդային բորսայում 1996 թվականին, այդ ժամանակ ընկերությունը բարձրացրեց իր մասնաբաժինը Southam-ում մինչև վերահսկողական դիրք։ ԱՄՆ-ում առևտրով զբաղվող հանրային ընկերություն դառնալն անվանվել է «ճակատագրական քայլ՝ բացահայտելով Բլեքի կայսրությունը Ամերիկայի ավելի խիստ կարգավորող ռեժիմին և նրա ավելի ագրեսիվ ինստիտուցիոնալ բաժնետերերին[30]»:

Հոլինգերը ձեռք բերեց Calgary Herald-ը որպես Southam Inc.-ի գնման մաս 1996 թվականին։ Հետևեցին կրճատումներ։ Ի պատասխան, Calgary Herald-ի աշխատակիցները 1998 թվականին արհմիվում էին, իսկ 1999-2000 թվականներին գործադուլ էին անում[37]։ Գործադուլի ղեկավարի հետ շփումներից մեկում Բլեքը բնութագրեց աշխատանքային վեճի իր մոտեցումը որպես «գանգրենայով վերջույթների անդամահատում[38]»։

Բլեքի օրոք Հոլինգերը 1998 թվականին Տորոնտոյում բացեց National Post-ը։ Այս թերթը վաճառվում էր ողջ երկրում՝ ուղիղ մրցակցելով The Globe and Mail-ի հետ։ 1999 թվականից մինչև 2000 թվականը Հոլինգեր Ինթերնեյշնլը վաճառել է մի քանի թերթ հինգ գործարքներով, որոնց ընդհանուր արժեքը կազմում է 3 միլիարդ CA, ընդհանուր գումարը, որը ներառում է միլիոնավոր դոլարներ «ոչ մրցակցային համաձայնագրեր» Հոլինգերի ոչ կողմնակի մարդկանց համար[39]։

Հոլինգերի ճակատագիրը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ինստիտուցիոնալ ներդրող Թվիդին Բրաունը դեմ էր ընկերությանի ղեկավարությանը ոչ մրցակցային վճարների վճարմանը վաճառքի հետ կապված և 2003 թվականի մայիսին տարեկան ժողովի նախորդ օրը խնդրեց նշանակել հատուկ հանձնաժողով՝ ղեկավարության փոխհատուցումը ուսումնասիրելու համար[40][41]։

Բլեքը համաձայնել է պահանջին, սակայն նման վճարները նշելը ստանդարտ ընթացակարգ էր թերթերի ոլորտում և պահանջվել է գնորդների կողմից և պատշաճ կերպով բացահայտվել։ Հատուկ կոմիտեն և նրա խորհրդականը՝ SEC-ի նախկին նախագահ Ռիչարդ Ք. Բրիդենը, հայտնաբերել են, որ Դեյվիդ Ռադլերը մոլորեցրել է Հոլինգերի տնօրեններին, այդ թվում՝ Բլեքին, կապված որոշ կողմերի գործարքներում իր մասնակցության չափի մասին՝  չպահանջված համայնքային թերթեր վաճառելու համար։ Ոչ մրցակցային վճարումների հետ կապված ավելի փոքր գործարքներից երկուսը չեն ստորագրվել վաճառողների կողմից[40]։ Բրիդենը ներգրավեց ԱՄՆ-ի դատախազին Չիկագոյում, և Ռադլերը մոտ 18 ամիս անց խոստացավ իրեն մեղավոր ճանաչել խարդախության մեկ կետում և ապացույցներ տրամադրել Բլեքի և մյուսների դեմ՝ Կանադայում թեթեւ պատժի դիմաց[42]։

Բլեքը համաձայնագիր է կնքել Բրիդենի հետ, երկու ոչ մրցակցային համաձայնագրերի չստորագրված կարգավիճակի բացահայտումից անմիջապես հետո, որով նա կմնա որպես նախագահ, բայց ժամանակավորապես կազատի գործադիր տնօրենի պաշտոնը՝ ստուգելու համար, որ ինքը՝ Բլեքը, ոչինչ չգիտեր այդ խնդիրներից, որոնք լուծվել են ընկերության խորհրդականի կողմից և առաջացել են Radler's American Publishing բաժնում[40]։ Բլեքն ու Բրիդենը բանակցություններ էին վարում Հենրի Ա. Քիսինջերի կողմից, որը Հոլինգերի տնօրենն էր, երբ հատուկ կոմիտեն, առանց նախազգուշացման, դատի տվեց Բլեքին և մյուսներին։ Սևամորթը հակընդդեմ հայց է ներկայացրել և ներառել զրպարտության հայց Կանադայում։ Զրպարտության կարգավորումը ամենախոշորն էր Կանադայի պատմության մեջ[43]։

Հոլինգեր ընկերությունների խումբը փաստացիորեն կազմաքանդվել է քրեական և քաղաքացիական դատավարությունների կասկադի արդյունքում, որը հաջորդել է երրորդ անձանց փաստաթղթերի և մտավոր սեփականության վաճառքի հետ կապված, որոնց մեծ մասը խեղաթյուրում է։ Բլեքի և նրա համախոհների հետաքննության արդյունքում Hollinger International-ի ծախսերը բարձրացել են մինչև 200 միլիոն ԱՄՆ դոլար։ Բլեքը պնդում է, որ Hollinger International-ի վճարած գումարների զգալի մասը բաժին է ընկել Ռիչարդ Ս. Բրիդենին։ Ինքը՝ Բլեքը, մեծ իրավաբանական ծախսեր է կրել։ Բլեքը հրաժարական տվեց Hollinger-ի խորհրդից 2005 թվականին, և Hollinger International-ի շատ ակտիվներ ի վերջո վաճառվեցին զգալիորեն ցածր գներով, քան նախատեսված էր չավարտված բանակցությունների ժամանակ, երբ Բլեքն ընկերության հետ էր[44]։ 2000-ականների սկզբին պարզ էր, որ Բլեքը ճշգրիտ կանխատեսել էր տպագիր լրատվամիջոցների ակտիվների շահութաբերության անկումը և ձգտել է զիջել Հոլինգերի ունեցած այդ տեսակի ակտիվները՝ նախքան դրանց արժեքի անդառնալի նվազումը։ Բլեքի նկատմամբ քրեական պատժամիջոցները չեղյալ համարվեցին նրա գրասենյակից 13 արկղ թուղթ հանելու համար մի քանի օր առաջ, երբ նա ստիպված էր գրասենյակները տեղափոխել իր տեղադրած անվտանգության տեսախցիկների ներքո, և 285,000 ԱՄՆ դոլար ստանալու համար որպես ոչ մրցակցային վճար, որը հաստատվել էր տնօրենի կողմից և հրապարակայնորեն բացահայտվել[44]։

Մեդիա հաղորդավար և մեկնաբան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքը վարում էր շաբաթական The Zoomer թոք-շոուն, որի պրեմիերան տեղի ունեցավ 2013 թվականի հոկտեմբերի 7-ին Կանադայի VisionTV հեռուստաալիքով և շարունակվում էր երկու տարի[45][46]։ Նա հարցազրույց է վերցրել Դոնալդ Թրամփից, Բորիս Ջոնսոնից և Ջասթին Թրյուդոյից, որոնք համապատասխանաբար եղել են Միացյալ Նահանգների նախագահ, Մեծ Բրիտանիայի  և Կանադայի վարչապետներ; և նաև հարցազրույց է վերցրել Մեծ Բրիտանիայի Անկախության կուսակցության առաջնորդ Նայջել Ֆարաժից։ 2015 թվականի հունվարից մինչև 2016 թվականը Բլեքը վարում էր «Զրույցներ Կոնրադի հետ» սերիալը VisionTV-ում, որտեղ Բլեքը երկարատև հարցազրույցներ էր վարում այնպիսի նշանավոր դեմքերի հետ, ինչպիսիք են Մարգարեթ Էթվուդը, Բրայան Մալրոնին, Ռիկ Մերսերը, Բարի Համֆրիսը և Մայքլ Քորենը[47]։

2020 թվականի հունիսի դրությամբ Բլեքը մեկնաբանում է շաբաթական ազգային ռադիոյի երկու հատվածները Միացյալ Նահանգներում և գրում է լրագրեր առցանց կայքերում, ներառյալ National Review-ը[48], RealClearPolitics-ը[49], The Epoch Times-ը և American Greatness-ը՝ ի հավելումն National Post-ի իր շաբաթական լրագրում[50][51]։

Կենսակերպ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվելով հարուստ ընտանիքում՝ Բլեքը ժառանգել է ընտանեկան տունը և 2,8 հեկտար հող Տորոնտոյի բացառիկ Բրիդլ Փեթ թաղամասում՝ 1976 թվականին ծնողների մահից հետո։ Սևամորթն ու առաջին կինը՝ Ջոաննա Հիշոնը տներ են ունեցել Փալմ Բիչում, Տորոնտոյում և Լոնդոնում։ Բարբարա Ամիելի հետ ամուսնանալուց հետո նա Նյու Յորքում շքեղ բնակարան ձեռք բերեց Park Avenue-ում։ Երբ վերջինս վաճառվեց 2005 թվականին, ԱՄՆ Արդարադատության նախարարությունը բռնագրավեց 8,5 միլիոն դոլարի եկամուտը՝ մինչև դատական ​​հայցերի լուծումը[52]։ 2005 թվականին Քենսինգթոնում գտնվող նրա լոնդոնյան առանձնատունը վաճառվեց մոտ 25 միլիոն ԱՄՆ դոլարով[53]։ Նրա Palm Beach առանձնատունը վաճառվել է 2004 թվականին 36 միլիոն դոլարով։ 2011 թվականի ապրիլի վերջին Ֆլորիդայի այս գույքը նույնպես վաճառվել է Բլեք կողմից մոտ 30 միլիոն ԱՄՆ դոլարով[54]։ Բլեք ընտանիքի գույքը վաճառվել է 2016 թվականի մարտին 16,5 միլիոն CA դոլարով[55], սակայն մինչև ինը տարի ժամկետով վաճառք-վարձակալությամբ, հետ գնելու հնարավորությամբ, և սևերը շարունակում են ապրել այնտեղ։ . Բլեքը հայտնել է մնալու և, հնարավոր է, նորից ձեռք բերելու իր մտադրությունը[56]։ Նա վերադարձել է Մեծ Բրիտանիա կես դրույքով։

Կենսագիր Թոմ Բոուերի խոսքերով՝ «Նրանք ցուցադրում էին իրենց հարստությունը[17]»։ Բլեքի քննադատները ենթադրում էին, որ Բլեքի երկրորդ կինն ՝ Ամիելին էր, ով մղեց նրան դեպի ճոխ կյանք։ Բլեքը միշտ հերքել է, որ ծախսել է ավելին, քան արդարացնում էր իր եկամուտն ու պաշտոնը։ Նա պնդում է, որ իր կինը անձնական ծախսեր է գանձել կորպորատիվ հաշվից, այդ թվում՝ 2,463 ԱՄՆ դոլար (1,272 ֆունտ) ձեռքի պայուսակների համար, 2,785 դոլար՝ օպերայի տոմսերի և 140 դոլար՝ Ամիելի «մոդայիկ հագուստի[9]», գեղարվեստական գրականության համար, և նշել է, որ նրանք երբեք չեն մեղադրվել դատարանում։ Բլեքը զբաղեցրել է 238-րդ տեղը Բրիտանիայում ամենահարուստների ցուցակում Sunday Times Rich List-ի կողմից (2003), ում կարողությունը գնահատվում է 136 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ[57]։ Հեռանալով երկրից՝ նա հանվել է 2004 թվականի ցուցակից[58]։ Բլեքը Բիլդերբերգի խմբի նախկին ղեկավար կոմիտեի անդամ է[59]։

Խարդախության դատավճիռ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքը 2007 թվականի հուլիսի 13-ին Չիկագոյի ԱՄՆ շրջանային դատարանում դատապարտվել է խարդախության երեք և արդարադատությանը խոչընդոտելու մեկ հոդվածով։ Նա դատապարտվել է 6 ու կես տարի դաշնային բանտում և վճարել Հոլինգերին 6,1 միլիոն դոլար՝ ի լրումն ԱՄՆ $125,000 տուգանքի։ Բողոքարկման արդյունքում Բլեքի երեք քրեական խարդախության մեղադրանքներից երկուսը հանվեցին, և արդարադատությանը խոչընդոտելու համար նրա դատավճիռը հաստատվեց[60]։ Բլեքն ի սկզբանե մեղավոր էր ճանաչվել Hollinger International-ի հաշվին անձնական շահերից ելնելով դրամական միջոցները շորթելու և այլ խախտումների համար։ Հափշտակությունը տեղի է ունեցել այն ժամանակ, երբ ընկերությունը վաճառել է հրատարակչական որոշ ակտիվներ։ Նա մեղավոր է ճանաչվել նաև արդարադատության իրականացմանը խոչընդոտելու մեկ մեղադրանքով[61]։

Նախնական դատավճռում Բլեքը տուգանվել է 125,000 դոլարով և դատապարտվել 6,5 տարվա ազատազրկման՝ ընդհանուր առմամբ սպասելով 37 ամիս այն բանից հետո, երբ Միացյալ Նահանգների Յոթերորդ շրջանի վերաքննիչ դատարանը չեղարկեց խարդախության երկու մեղադրանքները՝ թողնելով մեկ խարդախության և մեկ արդարադատությանը խոչընդոտելու մեղադրանք և 285,000 ԱՄՆ դոլարի ոչ պատշաճ ստացումը, որը բացահայտվել և հաստատվել է, բայց թերի փաստաթղթերով, և քաղաքացիական տույժերով SEC-ից։ 6,5 տարվա ազատազրկումը կրճատվել է 3,5 տարվա[62]։ SEC-ի 6,1 միլիոն դոլար տուգանքը 2013 թվականին կրճատվել է մինչև 4,1 միլիոն դոլար[63]։

Գերագույն դատարանի վերանայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միացյալ Նահանգների Գերագույն դատարանը լսեց նրա գործի բողոքարկումը 2009 թվականի դեկտեմբերի 8-ին և որոշում է կայացրել 2010թվականին[64]:Բլեքի գրավի դիմումը մերժվել է ինչպես Գերագույն դատարանի, այնպես էլ ԱՄՆ շրջանային դատարանի դատավորի կողմից, ով դատապարտել է նրան[64]։

2010 թվականի հունիսի 24-ին ԱՄՆ Գերագույն դատարանը 8–0 վճիռ կայացրեց՝ մեկ մերժումով՝ հանձնարարելով 7-րդ շրջանին վերանայել Բլեքի բոլոր չորս դատավճիռները, ներառյալ արդարադատության մեղադրանքը խոչընդոտելը, գտնելով, որ ազնիվ ծառայությունների խարդախության սահմանումը, որն օգտագործում է դատավոր Սենտ Էվսումը ( դատավորը) Բլեքի գործով երդվյալ ատենակալների մեղադրանքը չափազանց ընդհանուր էր, «հակասահմանադրականորեն անորոշ»[65], օրենքը կարող է կիրառվել միայն այն դեպքերի համար, երբ կաշառքները փոխվել են և հրամայվել է Չիկագոյի ԱՄՆ 7-րդ շրջանի վերաքննիչ դատարանին վերանայել Բլեքի դեմ երեք խարդախության վերաբերյալ դատավճիռները՝ Գերագույն դատարանի նոր սահմանման լույսի ներքո։ Դատարանը վերանայեց Բլեքի գործը և որոշեց, թե արդյոք նրա խարդախության վերաբերյալ դատավճիռները ուժի մեջ են, և թե արդյոք պետք է նոր դատավարություն լինի[66]։ Միացյալ Նահանգների Գերագույն դատարանը ուժի մեջ է թողել բանտարկված նախկին մեդիա բարոնի արդարադատությանը խոչընդոտելու դատավճիռը, որի համար նա միաժամանակ կրում էր 6,5 տարվա ազատազրկում[67]։

Հետագա զարգացումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքի փաստաբանները գրավի դիմաց դիմում են ներկայացրել՝ մինչև վերաքննիչ դատարանի վերաքննությունը[66]։ Դատախազները վիճարկում էին Բլեքի գրավի խնդիրը՝ դատարանի փաստաթղթերում ասելով, որ Բլեքի դատավարության ժյուրին ապացույցներ ունի, որ Բլեքը խարդախություն է կատարել[68]։ 7-րդ շրջանային վերաքննիչ դատարանը 2010 թվականի հուլիսի 19-ին գրավ է տվել, որով Բլեքն ազատ է արձակվել՝ մինչև վերադատավարությունը պահպանողական բարերար Ռոջեր Հերտոգի կողմից 2 միլիոն դոլար արժողությամբ չապահովված գրավի դիմաց և հրամայվեց գրավի տակ մնալ մայրցամաքային Միացյալ Նահանգներում մինչև օգոստոսի 16-ը, նրա գրավի վերաբերյալ լսումները պետք է վերսկսվեին, և այդ ամսաթիվին  Բլեքին և մեղադրող կողմին Վերաքննիչ դատարանը հանձնարարեց գրավոր փաստարկներ ներկայացնել այդ դատարանի կողմից իր գործը վերանայելու համար[69][70][71][72][73][73]։ Բլեքի գրավը, ի սկզբանե, մինչ դատավարությունը կազմում էր 38 միլիոն դոլար։

Օգոստոսի 16-ին Բլեքը կրկին պետք է ներկայանար Չիկագոյի դատարան՝ լիարժեք և մանրամասն ֆինանսական տեղեկատվություն տրամադրելու համար՝ դատավորին, ով այնուհետև կքննարկի իր խնդրանքը, որ իրեն թույլ տրվի Կանադա վերադառնալ գրավի դիմաց[74]։

Բլեքի օրինական ներկայացուցիչները՝ Միգել Էստրադայի գլխավորությամբ, դատարանին ծանուցել են, որ նրանք չեն տրամադրի անհրաժեշտ հաշվապահական հաշվառում և, հետևաբար, շահագրգռված չեն լինի այս հարցի վերաբերյալ լրացուցիչ միջնորդություն ներկայացնել դատարան։ Բլեքը ստիպված չէր այս բացահայտումն անել, քանի որ նա նախաձեռնել էր իր կամքով գրավի փոփոխության բողոքարկումը։ Նրա հաջորդ դատական նիստը, որտեղ նա կարող էր կրկին դիմել Կանադա վերադառնալու թույլտվության համար, նշանակվեց 2010 թվականի սեպտեմբերի 20-ին[75]։

2010 թվականի հոկտեմբերի 28-ին ԱՄՆ 7-րդ շրջանի վերաքննիչ դատարանը հաստատեց երեք ազատված խարդախության հաշիվներից երկուսի մերժումը և պահպանեց մեկը և խոչընդոտների թիվը։ Դատարանը որոշեց, որ նա պետք է կրկին դատապարտվի։

2010 թվականի դեկտեմբերի 17-ին Բլեքը կորցրեց իր  փաստացի  իրավունքը  խարդախության բողոքարկման և արդարադատությանը խոչընդոտելու համար։ Երեք դատավորների կոլեգիան չի պարզաբանել նրա հիմնավորումը։ 2011 թվականի մայիսի 31-ին Միացյալ Նահանգների Գերագույն դատարանը հրաժարվեց լսել շրջանային դատարանի որոշման բողոքարկումը՝ կրկին առանց մեկնաբանության[76]:Մնացած երկու կետերով դատավճիռը նախնական դատավորի կողմից տեղի ունեցավ 2011 թվականի հունիսի 24-ին[77]։ Բլեքի փաստաբանները խորհուրդ տվեցին նրան դատապարտել 29 ամիս, ինչը նա արդեն կրել էր, մինչդեռ մեղադրող կողմը պնդում էր, որ Բլեքը ավարտի իր նախնական 6,5 տարվա ազատազրկումը։ Պրոբացիայի ծառայողի զեկույցում առաջարկվել է 33-ից 41 ամիս ժամկետով պատիժ[78]:Նիստում դատավոր Սենտ Եվան կրկին դատապարտեց Բլեքին 42 ամսով կրճատված ժամկետի և 125,000 դոլար տուգանքի՝ 2011 թվականի սեպտեմբերի 6-ին նրան վերադարձնելով բանտ՝ կրելու պատժի մնացած յոթ ամիսը՝ թույլ տալով կրճատել լավ վարքագծի համար, ինչի համար դատավորը գովել է նրան[79][80]։

2011 թվականի հունիսի 30-ին Բլեքը հոդված հրապարակեց National Review Online-ի համար, որում ներկայացնում էր իր խիստ տեսակետը իրավական գործի վերաբերյալ՝ մանրամասնելով այն որպես արդարադատության սխալ խախտում և «անպատասխանատու և հաճախ անօրինական հետապնդում»[81]։

Բլեքի միջնորդությունը, որով դատվածության վերջին մնացյալ կետերը պետք է չեղարկվեին դատախազության սխալ վարքագծի պատճառով, և նրա պնդումը, որ իրեն զրկել են իր ընտրած պաշտպանն ունենալու իրավունքից, մերժվել են 2013 թվականին[82]։ Բլեքը շարունակում է պահպանել իր անմեղությունը և Միացյալ Նահանգների արդարադատության համակարգը նմանեցրել է Հյուսիսային Կորեային։ Բլեքը հրապարակայնորեն հայտարարել է, որ հպարտ է, որ իրեն բանտ են ուղարկել «հանցագործությունների համար, որոնց մասին ես երբեք չէի երազի, որ պայքարել եմ դրա դեմ այնպես, ինչպես կարող էր որևէ մեկը, և որ կարող էի լավագույնս կատարել վատ իրավիճակից»[83]։

Բանտարկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մինչև 2010 թվականի հուլիսի 21-ը Բլեքը բանտարկված էր Դաշնային ուղղիչ հաստատությունում (ցածր անվտանգություն) Ֆլորիդայի Սամթեր շրջանում, Քոլմանի Դաշնային ուղղիչ համալիրի մասում[69][84][85][86]։

Ազատ արձակվելուց հետո Բլեքը լրագիր է գրել Canada's National Post-ի համար բանտում գտնվելու մասին։ Բլեքը ԱՄՆ-ի բանտարկյալներին նկարագրել է որպես «քայլող մեռելների վտարված, ձայնազուրկ զորագունդ»[87]։

Բլեքը չի վերադարձել Ֆլորիդայի Քոլման քաղաքի Դաշնային ուղղիչ հաստատություն։ 2011 թվականի սեպտեմբերի 6-ին նրան ուղարկեցին Ֆլորիդայի մեկ այլ դաշնային ուղղիչ հաստատություն, այս մեկը Մայամիում[88]։ Նա ազատ է արձակվել բանտից 2012 թվականի մայիսի 4-ին։ Թեև նա դարձել է Միացյալ Թագավորության քաղաքացի 2001 թվականին և դարձել բրիտանացի լորդ, նա որոշեց ապրել իր հայրենի Կանադայում՝ բանտարկության ժամկետի ավարտից հետո[89]։ Բլեքը, ով հրաժարվել էր Կանադայի քաղաքացիությունից 2001 թվականին՝ Black v Chrétien-ի դեմ պայքարի արդյունքում, 2012 թվականի մարտին ստացել էր Կանադայում բնակվելու մեկ տարվա ժամանակավոր կացության թույլտվություն, երբ նա դեռ կրում էր իր պատիժը[90]։

Բլեքը բանտից ազատվելուց հետո արտաքսվել է Կանադա[91]։

Հեռացում Կանադայի միաբանությունից և Կանադայի թագուհու գաղտնի խորհրդից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բլեքը նշանակվել է Կանադայի միաբանության սպա 1990 թվականին։ 2011 թվականին, այն բանից հետո, երբ Բլեքը վերադարձավ բանտ իր բողոքարկման ձախողման պատճառով, Ռիդո Հոլը՝ Պատվո կանցլերի նստավայրը, հաստատեց, որ Բլեքին տրված պատիվը վերանայման փուլում Խորհրդատվական խորհրդի կողմից, որն իրավասու է առաջարկել «դադարեցնել անձի նշանակումը Կանադայի միաբանությունում, եթե անձը դատապարտվել է քրեական պատասխանատվության»[92]։

Վերանայման գործընթացը սկսվելուն պես Բլեքը գրավոր դիմում ներկայացրեց՝ ի պաշտպանություն Կանադայի միաբանությունում իր տեղը պահպանելու, բայց չհաջողվեց համոզել Խորհրդատվական խորհրդին, որ նա ներկայանա նրանց առջև՝ իր գործը բանավոր պաշտպանելու համար։ Բլեքը հարցը տեղափոխեց Կանադայի Դաշնային դատարան, որը որոշեց, որ խորհուրդը պարտավորություն չունի փոխել իր կանոնավոր վերանայման գործընթացը (որը թույլ է տալիս միայն գրավոր ներկայացումներ)  Բլեքին տեղավորելու համար[93]։ Բլեքը փորձեց բողոքարկել դատարանի որոշումը՝ ինչը անհաջող ստացվեց[94]։

2012 թվականի հոկտեմբերին տված հարցազրույցում Բլեքը հայտնել է, որ ինքը կնախընտրի հրաժարական տալ հրամանից, քան հեռացվի. «Ես չէի սպասի այս կրտսեր պաշտոնյաների ինձ դուրս շպրտելուց ակնհայտորեն գրեթե աֆրոդիզիական հաճույք ստանալը։ Ես կհեռանայի», - ասաց նա CBC-ի Սյուզան Օրմիստոնին։ . «Իրականում ես շահագրգռված չէի  ծառայել»[95]։

Կանադայի գլխավոր նահանգապետ Դեյվիդ Ջոնսթոնը հայտարարեց Բլեքին Կանադայի միաբանությունից հեռացնելու և Կանադայի թագուհու գաղտնի խորհրդի կազմից հեռացնելու մասին 2014 թվականի հունվարին։ Ջոնսթոնին առաջարկվել էր դա անել Կանադայի կարգի խորհրդատվական խորհրդի և Կանադայի վարչապետի կողմից[96][97]։ Արդյունքում, Բլեքը չէր կարող է այլևս օգտագործել OC և PC հետանվանական սկզբնատառերը[98]։

Ներում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դոնալդ Թրամփի 2019 թվականին շնորհած ներումը

2019 թվականի մայիսի 15-ին ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը Բլեքին լիովին ներում շնորհեց[99][100]։ Թրամփը նշել է «բազմաթիվ բարձրաստիճան անձանց լայն աջակցությամբ, ովքեր եռանդով երաշխավորել են նրա բացառիկ բնավորությունը»[101]։ Բլեքը Թրամփի ընկերն է և շողոքորթորեն գրել է նրա մասին կարծիքների հոդվածներում և 2018 թվականին իր գրքում` Դոնալդ Ջ. Թրամփին «Նախագահ, ով նման չէ այլոց»[102][103]։ Լրատվական շատ աղբյուրներ Բլեքի վերջին գիրքը և Թրամփի հետ նրա երկար բարեկամությունը կապում էին ներման հետ[104]։ The Washington Post-ը նշել է. «Իր գրքից բացի, Բլեքը հաճախակի լրագրեր է գրում՝ գովաբանելով Թրամփին և նախագահին ընկեր է համարում»[7]։ Բանտից ազատվելուց հետո Բլեքը արտաքսվել էր Կանադա և նախկինում նրան արգելվել էր մուտք գործել ԱՄՆ 30 տարով[105]։ Ներումը թույլ է տալիս նրան մեկնել ԱՄՆ[106]։

Հետաքննություններ Օնտարիոյի արժեթղթերի հանձնաժողովի և Կանադայի եկամուտների գործակալության կողմից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի հուլիսին Օնտարիոյի արժեթղթերի հանձնաժողովը վերսկսեց իր գործը Բլեքի և Հոլինգերի ևս երկու նախկին ղեկավարների՝ Ջոն Բուլտբիի և Փիթեր Աթկինսոնի դեմ։ Կարգավորողը ձգտում էր նրանց արգելել առևտուր անել նահանգի կապիտալի շուկաներում կամ նստել հանրային տնօրենների խորհրդում։ Գործը ենթադրում էր Արժեթղթերի մասին օրենքի խախտումներ (Օնտարիո)։ Գործը հետաձգվել էր մինչև ԱՄՆ-ում խարդախության համար մեղադրվող Բլեքի բողոքարկումների սպառումը։ Արժեթղթերի գործով զբաղվողը պնդում էր, որ Բլեքը և նրա երկու գործընկեր տնօրենները ստեղծել են մի սխեմա՝ օգտագործելու Hollinger մի քանի թերթերի վաճառքը, որպեսզի «հորինված «ոչ մրցակցային» վճարումների միջոցով «Hollinger Inc.»-ից ստացված որոշակի եկամուտներն ուղղեն իրենց»[107]։

Բլեքը դիմել է վարույթը կարճելու այն պատճառաբանությամբ, որ նա արդեն կամավոր ձեռնպահ է մնում Օնտարիոյի կորպորացիայի սպա կամ տնօրեն լինելուց և պարտավորվել է խնդրել OSC-ի հաստատումը, եթե երբևէ ցանկանա դառնալ Օնտարիոյի հանրային ընկերության տնօրեն կամ պաշտոնյա։ . 2015 թվականի փետրվարին OSC-ն մշտական արգելք դրեց Բլեքին՝ լինել Օնտարիոյում հրապարակային առևտրով զբաղվող ընկերության տնօրեն կամ սպա, սակայն հրաժարվեց սահմանափակել նրա առևտրի իրավունքը։ Բլեքը վկայակոչեց դեպքը National Post-ի իր լրագրում 2015 թվականի մարտի 8-ին, նշելով, որ OSC-ն չի հանգել այդ թեմային «մաքուր ձևով», քանի որ «գոլորշիացրել է» հարյուր միլիոնավոր դոլարների բաժնետերերի սեփական կապիտալը 2005 թվականին, երբ արգելափակել է Բլեքի հայտը, սեփականաշնորհել Hollinger Inc.-ը՝ այդ ընկերությանը մղելով սնանկության և բաժնետերերի ընդհանուր վնասի[108][109]։

2014 թվականի սկզբին Կանադայի հարկային դատարանը վճռեց, որ Բլեքը Կանադայի կառավարությանը պարտք է 2002 թվականին կուտակված 5,1 միլիոն դոլարի եկամուտների համար[110]։

2016 թվականի մայիսի կեսերին պարզվեց, որ CRA-ն միջամտել է՝ կանխելու Բլեքի տան վաճառքը և վարձակալությունը՝ հետգնման տարբերակով, Park Lane Circle-ում։ Քննարկումից հետո վաճառք-վարձակալության վերադարձը շարունակվեց, և Բլեքը որպես երաշխիք տրամադրեց այլ ակտիվներ՝ սպասելով CRA-ի պահանջի կարգավորմանը կամ վճռին[111]։

2019 թվականի հունիսի 14-ին Կանադայի հարկային դատարանը որոշեց, որ Բլեքն իրավունք ունի նվազեցնելու տոկոսային ծախսերը 32,3 միլիոն դոլար վարկի համար, որն օգտագործել է իր և Hollinger International-ի դեմ կայացված վճիռները բավարարելու համար[112][113]։

Բարձր ազնվականության հակասություններ և քաղաքացիություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2001 թվականին Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Թոնի Բլերը թագուհի Եղիսաբեթ II-ին խորհուրդ տվեց Բլեքին ցմահ գործընկերություն շնորհել Միացյալ Թագավորության Բարձր ազնվականության՝ Կրոսհարբուրի Բարոն Բլեք տիտղոսով[n 1][114]:Նա պաշտոն էր զբաղեցնելու  պահպանողականներին հավասար, և նրա անունը առաջ էր քաշելու այն ժամանակվա պահպանողական առաջնորդ Ուիլյամ Հեյգը։ Կանադայի վարչապետ Ժան Կրետյենը խորհուրդ է տվել թագուհուն Բլեքին չնշանակել պահպանողականներին հավասար ՝ վկայակոչելով 1919 թվականի Նիկլի բանաձևը և այդ ժամանակից ի վեր երկար պատմություն ունեցող առարկությունները Կանադայի քաղաքացիների՝ բրիտանական գործընկերներ ընդունելու դեմ։ Բլեքն այն ժամանակ ուներ կանադական և բրիտանական քաղաքացիություն։ Բլեքը նշել է, որ Nickle Resolution-ը վերաբերում է Կանադայի բնակիչ քաղաքացիներին, այլ ոչ թե երկքաղաքացիներին, ովքեր ապրում են Միացյալ Թագավորությունում և պարտադիր չէ բայց երբ Բլեքն ասաց, որ թագուհին կնախընտրի ընտրություն չանել այդ երկրների երկու վարչապետների հակասական առաջարկությունների միջև, որոնց միապետն ինքն էր, Բլեքը խնդրեց հետաձգել հարցը։ Նա դատի տվեց Կանադայում՝ պնդելով, որ Կրետյենը իրավասու չէ ստեղծել մեկ այլ երկրում քաղաքացիների դաս, որը բաղկացած է մեկ անձից (քանի որ կային այլ երկքաղաքացիներ Լորդերի պալատում), որոնք իրավասու չեն այդ երկրում պարգև ստանալու համար նախատեսված ծառայությունների համար,որը տրվել է այդ երկրում՝ Կանադայի այն ժամանակվա վարչապետի առարկությունների պատճառով։ Ավելի ուշ՝ 2001 թվականին, այն բանից հետո, երբ Օնտարիոյի Գերագույն դատարանը և Վերաքննիչ դատարանը վճռեցին, որ իրենք իրավասություն չունեն այս ոլորտում, Բլեքը հրաժարվեց իր Կանադայի քաղաքացիությունից՝ մնալով Միացյալ Թագավորության քաղաքացի, ինչը թույլ տվեց նրան ընդունել գործընկերության առաջարկը առանց հետագա հակասությունների[115]։

Բլեքը որպես ցմահ լորդերի պալատի անդամ պաշտոն զբաղեցրեց Պահպանողականների շարքերում մինչև 2007 թվականը, երբ նա հեռացավ Պահպանողականների  խմբից՝ ԱՄՆ-ում իր դատապարտումից հետո։ 2012 թվականին BBC-ի լրագրող Ջերեմի Պաքսմանին տված հարցազրույցում Բլեքը հայտարարել էր, որ կարող է վերադառնալ Լորդերի պալատ՝ որպես քվեարկող անդամ։ Իրեն համեմատելով Նելսոն Մանդելայի հետ՝ Բլեքն ասաց, որ քրեական դատավճիռը չի արգելում իրեն անդամ լինել, քանի որ Լորդերի պալատը նման գործի համար որևէ սահմանափակում չուներ[116]։ TԱյս իրավիճակը հետագայում փոխվեց Լորդերի պալատի բարեփոխման ակտի համաձայն 2014 թվականին, որը թույլ տվեց անդամներին հեռացնել քրեական դատավճռից հետո[117]։ Նա Լորդերի պալատը լքել է 2012 թվականի հունիսից[118][119]։

2012 թվականի մայիսին Փիթեր Մանսբրիջին տված հարցազրույցում Բլեքն ասաց, որ կքննարկի Կանադայի քաղաքացիություն ստանալու դիմումը «մի քանի տարվա ընթացքում», երբ հույս ուներ, որ այս հարցն այլևս հակասական չի լինի, և ինքը կարող է «դիմել, ինչպես ցանկացած այլ մարդ, ով եղել է ժամանակավոր բնակիչ»։ Պարզ չէ, թե երբ և արդյոք նա կընդունվի, բայց նա ավելի քան հինգ տարի ժամանակավոր բնակություն է հաստատել՝ լիարժեք աշխատանքի թույլտվությամբ։ Բլեքը Կանադայի քաղաքացիությունը վերականգնեց 2023 թվականին[6]։

Գրքեր և այլ հրատարակություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կենսագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ինքնակենսագրական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սպեկուլյատիվ պատմություն/կարծիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • What Might Have Been (2004).[130] An essay of speculative history depicting the latter half of the 20th century as it might have unfolded had Japan not bombed Pearl Harbor in 1941, edited by Andrew Roberts.
  • The Canadian Manifesto (2019) Black aims at solving how Canada's place in the world can be improved through new solutions to the ongoing problems besetting welfare, education, health care, foreign policy, and other governmental sectors.

Հավաքված էսսեներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընտրված լրագրեր/հոդվածներ թերթերում և ամսագրերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Black continues to contribute regular features to the National Post, the newspaper he founded in 1998 and sold in 2001
  • In the November 2008 issue of Spear's magazine, Black wrote a diary piece from prison[131] detailing "the putrification of the US justice system" and how "the bloom is off my long-notorious affection for America".[փա՞ստ]
  • On 5 March 2009, Black contributed a piece to the online version of the conservative magazine National Review (NRO). Called Roosevelt and the Revisionists and based on his earlier biography of Roosevelt, it argued that FDR's New Deal was intended to save capitalism, and deserved conservative support. In her 9 March critique of this piece on NRO, author Amity Shlaes observed, "I will be co-hosting, with Dean Thomas Cooley of NYU/Stern, a Second Look conference on 30 March to permit scholars to present the multiple studies that suggest the New Deal and Great Depression are worth taking a look at from every angle. The great shame here is that Conrad would have added much to this event, and yet he cannot attend."

Կենսագրություններ և պատկերացում ժողովրդական մշակույթում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • The book The Establishment Man, sub-titled A Portrait of Power, by Peter C. Newman, detailing Black's early career, was published in 1982 by McClelland and Stewart; 0-7710-6786-0
  • The documentary film Citizen Black, which premiered at the 2004 Montreal and Cambridge film festivals, traces Black's life and filmmaker Debbie Melnyk's attempts in 2003 to interview Black, and her eventual interview.[132] US prosecutors subpoenaed unused footage of a 2003 shareholders meeting for use in Black's trial.[133]
  • Canadian actor Albert Schultz portrayed Black in the 2006 CTV movie Shades of Black.
  • Tom Bower's biography Conrad and Lady Black: Dancing on the Edge (0007232349) was published in 2006 by HarperCollins. It was republished in August 2007 with an additional chapter reporting on the trial and its outcomes.
  • A book, Robber Baron: Lord Black of Crossharbour, was published in 2007 by ECW press and written by George Tombs; 978-1-55022-806-9
  • Canadian artist George Walker published the wordless novel The Life and Times of Conrad Black in 2013.
  • Black appeared as a guest on the British television panel show;Have I Got News for You on 26 October 2012, in which Black says, incorrectly, that the jury gave him "nine acquittals complemented by a unanimous vacation of the four guilty verdicts by the Supreme Court of the US", and also says "the [US] Supreme Court released me in order to come back here [the United Kingdom] and try and help enlighten you with the crisis you're having with the badgers."[134]
  • Black is a character in Joseph O'Neill's novel The Dog.

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Գլխավոր վերնագրից առանց որոշակի մասի։ Ուղղվում է ստանդարտ,պաշտոնական ոճին Լորդ Բլեքի

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Lundy D. R. The Peerage
  3. ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #119400723 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  5. ↑ Financial Post: "Conrad Black moves to end Hollinger CCAA"
  6. ↑ 6,0 6,1 «Conrad Black regains Canadian citizenship given up in House of Lords spat with Jean Chrétien». National Post (կանադական անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 28-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 Itkowitz, Colby (2019 թ․ մայիսի 15). «Trump pardons billionaire friend Conrad Black, who wrote a book about him». The Washington Post.
  8. ↑ Greene, Morgan (2019 թ․ մայիսի 16). «Trump signs full pardon for former media mogul Conrad Black, who wrote flattering bio of president». Chicago Tribune. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Clark, Andrew: "At some level, he's still asking the same question as he was when he was seven or eight – who am I?", The Guardian, 16 March 2007.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 Black, C. (1993). A Life in Progress. Key Porter Books; 1-55013-520-1.
  11. ↑ "Remembering my older brother Mario Monte", National Post, 22 October 2011. Retrieved 11 June 2018.
  12. ↑ «Mount Pleasant Group». www.mountpleasantgroup.com.
  13. ↑ «George Jonas Biography». georgejonas.ca. George Jonas.ca. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
  14. ↑ Klein, Edward (2013 թ․ փետրվարի 6). «Black Mishief». Vanity Fair.
  15. ↑ 15,0 15,1 «Headline Maker». Time. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հուլիսի 25-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 5-ին.
  16. ↑ (History, 1965)
  17. ↑ 17,0 17,1 Bower, Tom: Conrad & Lady Black – Dancing on the Edge (London: HarperPress, 2006),
  18. ↑ 18,0 18,1 «Conrad Black: Timeline». CBC News. 2009 թ․ հունիսի 23. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 11-ին.
  19. ↑ 19,0 19,1 Newman, P. (1983). The Establishment Man. Seal Books; 0-7704-1839-2.
  20. ↑ "How I woke up from spiritual slumber and inched at a snail's pace to Rome", The Catholic Herald, 11 September 2009. Retrieved 11 June 2018.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 Thompson, Damian (2009 թ․ սեպտեմբերի 10). «Conrad Black: I have found serenity through Catholicism in jail». The Daily Telegraph. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 18-ին.
  22. ↑ «Sherbrooke Record has new owner». CBC News. 2006 թ․ հունվարի 12. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 19-ին.
  23. ↑ «Timeline: The rise and fall of media mogul Conrad Black | Globalnews.ca». Global News (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 19-ին.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Francis, D. (1986). Controlling Interest – Who Owns Canada. Macmillan of Canada; 0-7715-9744-4.
  25. ↑ «Innovation: CIBC Annual Report 1999» (PDF). Cibc.com. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 5-ին.
  26. ↑ Newman, Peter (1982). The establishment man : a portrait of power. Toronto, Ont: McClelland and Stewart. ISBN 0-7710-6786-0. OCLC 9563931.
  27. ↑ Patrick Watson (1980 թ․ սեպտեմբերի 21), «Ten Toronto Street», National Film Board, The Establishment, Ottawa, Ontario
  28. ↑ Argus Corporation#cite note-:0-2
  29. ↑ Olive, David "A Conrad Black timeline", Toronto Star, 11 March 2007; retrieved 9 June 2008.
  30. ↑ 30,0 30,1 «Gale Directory of Company Histories: M. A. Hanna Company». Answers.com. «in 1981, Canadian financier Conrad Black of Norcen Energy Resources, Ltd., initiated a year-long takeover battle. Black's purchase of a large block of Hanna stock in October 1981 quickly captured the attention of Hanna chairman Robert F. Anderson and other members of the board. After a relatively brief, but heated federal hearing, Black and Hanna made a standstill agreement that gave Black 20 percent of Hanna in exchange for $90 million. Black became a director, and the last descendant of an M. A. Hanna & Company partner, George M. Humphrey II, resigned from his position as senior vice president by 1984.»
  31. ↑ «Canadian Labour Congress: Dominion Food Stores». Adjustment.ca. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  32. ↑ Gessell, Paul "Saul's Ottawa 'Truths'" Արխիվացված 12 Հոկտեմբեր 2008 Wayback Machine, The Ottawa Citizen, 18 September 2008.
  33. ↑ "Conrad Black, a cheese-eating Labrador and countless vituperative flights of fancy"(չաշխատող հղում), National Post, 24 June 2010.
  34. ↑ Jacques Francœur
  35. ↑ BBC News "Conrad Black: Where did it all go wrong", bbc.co.uk, 27 February 2004.
  36. ↑ «Encyclopedia.com». Company-Histories.com. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.
  37. ↑ Terry Inigo-Jones, in “The 1999-2000 Herald Strike, 20 Years Later” Alberta Advantage Podcast, January 12, 2020; accessed August 28, 2023.]
  38. ↑ Conrad Black, in “As the tycoon said to the bishop...” “The Independent”, David Usborne, April 25, 2000; accessed August 28, 2023.
  39. ↑ Jason Kirby; John Intini. «The Black Trial: The deal breakers». Maclean's. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 Stein, Adrian and Olga. «Auto da fe». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 11-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 7-ին.
  41. ↑ «Hollinger International and Conrad Black: The Corporate Governance Conundrum».
  42. ↑ «David Radler begins prison sentence». The Globe and Mail. 2008 թ․ փետրվարի 25.
  43. ↑ «Black to receive 'substantial' libel settlement».
  44. ↑ 44,0 44,1 "Auto Da Fé: Conrad Black, Corporate Governance, and the End of Economic Man", Books in Canada, December 2006.
  45. ↑ «Conrad Black to host talkshow on Canadian TV». The Telegraph. London. 2013 թ․ հունվարի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 30-ին.
  46. ↑ «Conrad Black begins his foray as a TV talk show host». Toronto Star. 2013 թ․ հոկտեմբերի 4. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 9-ին.
  47. ↑ «theZoomer: Television For Boomers With Zip! Conversations With Conrad premieres with Boris Johnson». Thezoomertv.com. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  48. ↑ Author. Conrad Black National Review
  49. ↑ «Conrad Black | Author | RealClearPolitics».
  50. ↑ «Writings by Conrad Black :: Conrad Black».
  51. ↑ Black, Conrad (2020 թ․ հունիսի 27). «Conrad Black: Much to love about Canada, despite any imperfections». National Post.
  52. ↑ United States Department of Justice. "Press Release" Արխիվացված 28 Մայիս 2008 Wayback Machine, usdoj.gov, 15 December 2005.
  53. ↑ Timmons, Heather: "Conrad Black sells London townhouse", International Herald Tribune, 20 May 2005.
  54. ↑ «Conrad Black charged with 8 counts of fraud». CBC News. 2005 թ․ նոյեմբերի 17. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 11-ին.
  55. ↑ Taekema, Dan (2016 թ․ մարտի 22). «Conrad Black's mansion sells for bargain price — relatively». thestar.com. The Toronto Star. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  56. ↑ Takema, Dan (2016 թ․ մարտի 15). «Conrad Black sells mansion, stays put». thestar.com. The Toronto Star. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  57. ↑ Hosking, Patrick; Wighton, David. «The Sunday Times Rich List 2003». The Times. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  58. ↑ Hosking, Patrick; Wighton, David. «The Sunday Times Rich List 2004». The Times. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  59. ↑ «Former Steering Committee Members». Bilderberg Meetings. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  60. ↑ "Court Reverses 2 Counts Against Conrad Black", Courthousenews.com, 1 November 2010.
  61. ↑ "Conrad Black convicted of fraud", bbc.co.uk, 13 July 2007.
  62. ↑ Ameet Sachdev "Appeals court upholds Conrad Black's conviction on fraud, obstruction charges but guilty verdicts on two other fraud counts are vacated", Chicago Tribune, 29 October 2010.
  63. ↑ "Conrad Black fined and banned by US", bbc.com, 16 August 2013; accessed 3 April 2016.
  64. ↑ 64,0 64,1 "Conrad Black denied bail", Toronto Star, 15 July 2009.
  65. ↑ Alberts, Sheldon. «Court sets aside appeals court ruling in Conrad Black case». www.nationalpost.com.(չաշխատող հղում)
  66. ↑ 66,0 66,1 "Conrad Black seeks bail", Globe and Mail, 7 July 2010.
  67. ↑ «Top stories from Canada and around the world». News.ca.msn.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  68. ↑ "Conrad Black sued for $71 million in back taxes", Toronto Star, 15 July 2010.
  69. ↑ 69,0 69,1 "Black to be released but can't come to Canada", Toronto Star, 21 July 2010.
  70. ↑ "Conrad Black granted bail", Toronto Star, 19 July 2010.
  71. ↑ "Court clears Black for release" Արխիվացված 14 Սեպտեմբեր 2010 Wayback Machine, Globe and Mail, 22 July 2010.
  72. ↑ "Conrad Black likely stuck in the U.S.", ctv.ca, 27 July 2010.
  73. ↑ 73,0 73,1 "Court to hear Conrad Black case Aug. 16", Vancouver Sun, 26 July 2010.
  74. ↑ ""Black 'enlightened' by prison time" Արխիվացված 26 Հուլիս 2010 Wayback Machine, ca.msn.com, accessed 3 April 2016.
  75. ↑ Conrad Black drops bid to return to Canada – Need to know, Macleans.ca; 6 August 2010; accessed 26 March 2016.
  76. ↑ "U.S. Supreme Court rejects Conrad Black's appeal" Արխիվացված 4 Հունիս 2011 Wayback Machine, Globe and Mail, 31 May 2011.
  77. ↑ "Conrad Black sentencing set for June 24", Chicago Sun-Times, 13 January 2011.
  78. ↑ "Will Conrad Black go back to jail?", Globe and Mail, 23 June 2011.
  79. ↑ "Conrad Black to report back to prison in September Արխիվացված 15 Հուլիս 2011 Wayback Machine", Globe and Mail, 11 July 2011.
  80. ↑ "Black sent back to jail for 13 months" Արխիվացված 3 Մարտ 2016 Wayback Machine, Globe and Mail, 24 June 2011.
  81. ↑ Conrad Black, "I stand before the court", NationalReview.com, 30 June 2011.
  82. ↑ «Conrad Black loses bid to void guilty verdict». Toronto Star. 2013 թ․ փետրվարի 20. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 20-ին.
  83. ↑ «Conrad Black lashes out in feisty interview». Ctvnews.ca. 2012 թ․ հոկտեմբերի 23. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  84. ↑ Conrad Black profile Արխիվացված 4 Հունիս 2011 Wayback Machine, Federal Bureau of Prisons; retrieved 6 January 2010.
  85. ↑ Agence France-Presse (2009 թ․ հունվարի 26). «Eight injured in riot at Conrad Black's Prison». Canada.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  86. ↑ Joyce, Julian. "Black times ahead for fallen peer", bbc.co.uk, 4 March 2008; retrieved 6 January 2010.
  87. ↑ «Conrad Black: My prison education». Fullcomment.nationalpost.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 8-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  88. ↑ Kwan, Amanda (2011 թ․ սեպտեմբերի 2). «Black won't return to Florida prison». Toronto Star. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.
  89. ↑ D'Aliesio, Renata (2012 թ․ մայիսի 4). «Conrad Black released from Florida prison». The Globe and Mail. Toronto. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 7-ին. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 4-ին.
  90. ↑ Chase, Steven (2012 թ․ մայիսի 2). «Just how special is Lord Black's residency permit?». The Globe and Mail. Toronto. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 4-ին.
  91. ↑ «Conrad Black returns to Toronto after serving jail time in U.S.». National Post. 2012 թ․ մայիսի 4. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 4-ին.
  92. ↑ Campion-Smith, Bruce (2011 թ․ սեպտեմբերի 14). «Conrad Black could be stripped of Order of Canada». Toronto Star. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.
  93. ↑ «Conrad Black loses Order of Canada hearing bid – federal court won't interfere». The Star. Toronto, ON. 2012 թ․ հոկտեմբերի 25.
  94. ↑ Jones, Allison (2012 թ․ նոյեմբերի 2). «Conrad Black keeps fighting to make personal plea to keep Order of Canada». Toronto Star. Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  95. ↑ Pagliaro, Jennifer (2012 թ․ հոկտեմբերի 26). «Conrad Black will resign Order of Canada rather than have it terminated». Toronto Star. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
  96. ↑ «Termination of Appointment to the Order of Canada». Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 31-ին.
  97. ↑ «Conrad Black stripped of Order of Canada». CBC News. 2014 թ․ հունվարի 31. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 31-ին.
  98. ↑ «Conrad Black stripped of the Order of Canada». Globe and Mail. Toronto. 2014 թ․ հունվարի 31. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 1-ին.
  99. ↑ «Trump grants full pardon to former media baron Conrad Black». CBC News. 2019 թ․ մայիսի 15.
  100. ↑ Black, Conrad (2019 թ․ մայիսի 16). «Conrad Black: The President of the United States called. I was being pardoned, at last». National Post.
  101. ↑ Media baron Conrad Black, convicted of fraud, receives pardon from Trump, Marketwatch, 15 May 2019, Retrieved 15 May 2019.
  102. ↑ Freking, Kevin. "Author of flattering Trump biography gets pardon from Trump", 16 May 2019, Associated Press.
  103. ↑ Karni, Annie (2019 թ․ մայիսի 16). «President Trump Grants Pardon to Conrad Black». The New York Times. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 16-ին.
  104. ↑ https://www.theguardian.com/business/2019/may/15/conrad-black-trump-pardons-ex-media-mogul; https://www.independent.co.uk/news/world/americas/donald-trump-conrad-black-pardon-daily-telegraph-owner-hollinger-a8916036.html; https://www.kpbs.org/news/2019/may/16/trump-pardons-his-friend-conrad-black-who-wrote/ Արխիվացված 17 Փետրվար 2020 Wayback Machine; and others.
  105. ↑ Waldie, Paul (2012 թ․ հոկտեմբերի 25). «Securities violations cost Conrad Black $6.1-million». Globe and Mail. Toronto. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 25-ին.
  106. ↑ Tedesco, Theresa (2019 թ․ մայիսի 17). «Anyone following Conrad Black's saga shouldn't be surprised Trump pardoned him». Financial Post.
  107. ↑ Stern, Andrew. "Conrad Black trial hears of payment diversions", 27 March 2007, Reuters.
  108. ↑ Black, Conrad (2015 թ․ մարտի 7). «Conrad Black: Of that OSC ruling...». National Post.
  109. ↑ «OSC slaps permanent ban on Conrad Black». Thestar.com. 2015 թ․ փետրվարի 27. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  110. ↑ «Conrad Black owes $5.1-million in back taxes, court rules». Globe and Mail. Toronto. 2013 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 21-ին.
  111. ↑ «Conrad Black's Toronto mansion sells for $14-million». 2016 թ․ հունիսի 30.
  112. ↑ Melnitzer, Julius (2019 թ․ հունիսի 21). «Conrad Black wins $32.3 million loan case against the CRA». Financial Post.
  113. ↑ «Tax Court of Judgements». 2019 թ․ հունիսի 14.
  114. ↑ Կաղապար:London Gazette
  115. ↑ «Conrad Black to renounce Canadian citizenship».
  116. ↑ Tu Thanh Ha. «Conrad Black says he could still sit in the U.K. House of Lords». The Globe and Mail. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 3-ին.
  117. ↑ «House of Lords Reform Act». Parliament of the United Kingdom. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 10-ին.
  118. ↑ «Conrad Black stripped of two honours by his native Canada». The Guardian. 2014 թ․ փետրվարի 1. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 1-ին.
  119. ↑ «Lord Black of Crossharbour profile». Parliament of the United Kingdom. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 11-ին.
  120. ↑ Black, Conrad (1977). Duplessis. McClelland and Stewart. ISBN 0-7710-1530-5.
  121. ↑ Black, Conrad (2003 թ․ նոյեմբերի 12). Franklin Delano Roosevelt: Champion of Freedom. PublicAffairs. ISBN 978-1-58648-184-1.
  122. ↑ Janeway, Michael (2003 թ․ դեկտեմբերի 21). «The Lord of Springwood». The New York Times.
  123. ↑ Black, Conrad (2007 թ․ հոկտեմբերի 23). Richard M. Nixon: A Life in Full. PublicAffairs. ISBN 978-1-58648-519-1.
  124. ↑ «Books Briefly Noted». The New Yorker. 2009 թ․ հունվարի 7. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  125. ↑ Donald J. Trump: A President Like No Other Արխիվացված 8 Մայիս 2019 Wayback Machine, Regnery Publishing, 2019.
  126. ↑ Black, Conrad (1993). A Life in Progress. Key Porter Books. ISBN 978-1-55013-520-6.
  127. ↑ Black, Conrad (2011). A Matter of Principle. Toronto, Ontario: McClelland & Stewart. ISBN 978-0-7710-1670-7.
  128. ↑ Johnson, Paul. "Apologia pro vita sua", The Spectator, 17 November 2012.
  129. ↑ Bell, Douglas (2011 թ․ սեպտեմբերի 16). «Conrad Black comes out zinging». The Globe and Mail. Toronto. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 23-ին.
  130. ↑ Roberts, Andrew (2005 թ․ մայիսի 5). What Might Have Been. Orion Publishing. ISBN 978-0-7538-1873-2.
  131. ↑ Black, Conrad. "Jail Diary" Արխիվացված 19 Դեկտեմբեր 2008 Wayback Machine, Spear's, November 2008.
  132. ↑ «"Citizen Black": An entertaining documentary». Post-gazette.com. 2006 թ․ փետրվարի 17. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  133. ↑ Wisniewski, Mary (2006 թ․ նոյեմբերի 23). «Prosecutors to see 'Citizen Black' footage». Chicago Sun-Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մարտի 10-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 18-ին.
  134. ↑ HIGNFY S44E03 Alexander Armstrong, Victoria Coren and Lord Conrad Black (անգլերեն), Վերցված է 2023 թ․ սեպտեմբերի 13-ին

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Bower, Tom: Conrad & Lady Black – Dancing on the Edge (London: HarperPress, 2006)
  • Edge, Marc Asper Nation: Canada's Most Dangerous Media Company (2007), pp 70–97; 978-1-55420032-0
  • Siklos, Richard. Shades of Black: Conrad Black — His Rise and Fall (McClelland & Stewart Ltd, 2004); 978-0-7710-8071-5
  • Skurka, Steven. Tilted: The Trials of Conrad Black, 2nd ed. (Dundurn, 2011); 978-1-55488934-1

Արտաքին աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախորդող
Քեն Մագինիս-Մագինիսների տոհմի Լորդ 		Քոնրադ Բլեք
 Հաջորդող
Ռիչարդ Վիլսոն-Վիլսոնների տոհմի Լորդ
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քոնրադ Բլեք» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քոնրադ_Բլեք&oldid=9570038» էջից