Յուրի Նիկուլին

Յուրի Նիկուլին; ռուս.՝ Ю́рий Влади́мирович Нику́лин
Ծնվել է	դեկտեմբերի 18, 1921
Ծննդավայր	Դեմիդով, Պորեչսկի գավառ, Սմոլենսկի գավառ, Խորհրդային Ռուսաստան
Մահացել է	օգոստոսի 21, 1997 (75 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն	Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն և Ռուսաստան
Մասնագիտություն	ծաղրածու, կրկեսի արտիստ, կինոդերասան և ռազմական գործիչ
Ամուսին(ներ)	Տատյանա Նիկուլինա
Երեխա(ներ)	Մաքսիմ Նիկուլին
Պարգևներ և մրցանակներ	; ; և Կինոտավրոս

Յուրի Վլադիմիրովիչ Նիկուլին (դեկտեմբերի 18, 1921(1921-12-18)^[1]^[2], Դեմիդով, Պորեչսկի գավառ, Սմոլենսկի գավառ, Խորհրդային Ռուսաստան - օգոստոսի 21, 1997(1997-08-21)^[2], Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային և ռուսական ականավոր դերասան, կրկեսի ծաղրածու, հաղորդավար, Հայրենական մեծ պատերազմի վետերան, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (1990)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յուրի Նիկուլինը ծնվել է 1921 թվականի դեկտեմբերի 18-ին Դեմիդով քաղաքում։ Հայրը՝ Վլադիմիր Անդրեևիչ Նիկուլինը (1898-1964) զորացրվելով Կարմիր բանակից և ավարտելով քաղաքական կրթության կուրսերը, աշխատանքի է անցնում Դեմիդրովի դրամատիկական թատրոնում։ Այնտեղի դերասանուհի էր նաև նրա մայրը՝ Լիդիա Իվանովնա Նիկուլինան (1902-1979)։

1925 թվականին նրա ընտանիքը տեղափոխվում է Մոսկվա։ Յուրի Վլադիմիրովիչը ավարտում է Մոսկվայի № 346 միջնակարգ դպրոցը։ Ինչպես որ ինքն էր գրում «Համարյա լուրջ» անվանմամբ հուշագրում, «մեր 346-րդ դպրոցը, որտեղ ես տեղափոխվեցի, ոչ մի պատվիրակություն չի եկել, չեն եկել և գրողներ, դերասաններ և չեն կազմակերպել մեզ համար համերգներ»։

Հյարենական պատերազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1939 թվականի նոյեմբերի 8-ին զորակոչվում է Կարմիր բանակ։ Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ կռվել է Լենինգրադում, մինչև 1943 թվականը։ Ապրել է բլոկադայի ահավոր օրերը, անցել ողջ պատերազմի միջով որպես հրետանավոր և հետախույզ^[3]։ 1943 թվականի գարնանը հիվանդանում է թոքերի բորբոքումով և տեղափոխվում Լենինգրադի հիվանդանոց, բայց դուրսգրումից անմիջապես հետո, Լենինգրադի օդային հարձակման ժամանակ, վիրավորվում է^[4]։

Կրթություն և գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատերազմի ավարտից հետո փորձում է ընդունվել Կինեմատոգրաֆիայի ռուսաստանյան պետական համալսարան և Թատերական համալսարան, որտեղ նրան չեն ընդունում, այն պատճառով, որ հանձնաժողովը նրա մեջ չի գտնոմ ոչ մի դերասանական տաղանդ։ Ի վերջո նա ընդունվում է Մոսկվայի կրկեսի ծաղրածուական ստուդիա (ռուս.՝ Московски цирке на Цветном бульваре)։

Ուսումն ավարտելուց հետո, սկսում է աշխատել այն ժամանակվա համար անսովոր, բայց հայտնի Կարանդաշ ծաղրածուի հետ։ Նրա մոտ աշխատելու ընթացքում նա ծանոթանում է Միխայիլ Շույդինի հետ։ Կառանդաշի և Շույդինի հետ միասին մեկնում է շրջագայությունների և կրկեսային աշխատանքի փորձ ձեռք բերում։ Նիկուլինը և Կառանդաշը միասին աշխատեցին երկուսուկես տարի, որից հետո 1950 թվականին Նիկուլինը Շույդինի հետ լքում են Կառանդաշին, աշխատանքային կոնֆլիկտի պատճառով։ Սկսելով աշխատել ինքնուրույն, նրանք կազմում են հանրահայտ Նիկուլին և Շույդին ծաղրածուական դուետը, չնայած, որ բնավորություններով շատ տարբեր էին^[5]։

60 տարեկանում Նիկուլինը դադարեց ելույթ ունենալ, 1981 թվականին, և գլխավոր ռեժիսորի պաշտոն զբաղեցրեց Ցվետնոյ Բուլվարի կրկեսում։ 1982 թվականից դարձավ կրկեսի տնօրեն։ Նրա օրոք կրկեսը հիմնովին վերակառուցվեց, իսկ բացումն տեղի ունեցավ 1989 թվականին։ Վերանորոգումը տևեց ընդամենը 4 տարի։

Յուրի Վլադիմիրովիչ կրկեսում աշխատել է շուրջ 50 տարի։ Նա նաև «Կայծ» թերթի խմբագրական խորհրդի անդամ էր^[6]։

Ընտրանի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նամականիշ՝ վիրված Յուրի Նիկուլինի ծննդյան 80-ամյակի հիշատակին

Թվական	Ֆիլմի վերնագիր	Դեր
1957	Կիթառով աղջիկը	Պիրոտեխնիկ
1959	Անընկճելիները	Վասիլի Կլյաչկին, գործարանի հարբեցող
1960	Յաշա Տոպորկով	Պրոշա
1961	Բարբոս շունը և անսովոր մրցավազքը	Բալբես
1961	Մարդը՝ ոչ մի տեղից	Ոստիկանության սերժանտ
1961	Երբ ծառերը մեծ էին	Կուզմա Կուզմիչ Իորդանով
1961	Ընկե՛ր իմ, Կոլկա՛	Վասյա, վարորդ
1961	Օղի թորողները	Բալբես
1961	Կամակորի սանձահարումը	Եկեղեցու տղաների երգչախմբի ղեկավար
1962	Դեռ խակ է	Նիկոլայ, վարորդ
1962	Գործարար մարդիկ («Հարազատ հոգիները» նովելից)	Ավազակ
1963	Առանց վախի և հանդիմանության	Կամեո
1964	Ինձ մո՛տ Մուխտար	Գլազիչև
1964	Տվեք բողոքի գիրքը	Բալբես
1965	Օպերացիա «Ի»	Բալբես
1966	Անդրեյ Ռուբլյով	Պատրիկեյ, հոգևորական
1967	Կովկասի գերուհին	Բալբես
1969	Ադամանդե ձեռքը	Գորբունկով
1971	12 աթոռ	Տիխոն, դռնապան
1971	Հեռագիրը (ֆիլմ, 1971)	Ֆեդոր Ֆեդորովիչ, սիրողական փորագրող
1971	12 աթոռ (ֆիլմ, 1971)	Տիխոն, հավաքարար Ստարգորոդում
1972	Ծերունի ավազակները	Մյաչիկով
1975	Նրանք մարտնչում էին հանուն Հայրենիքի (ֆիլմ)	շարքային Նեկրասով
1976	Քսան օր առանց պատերազմի	Մայոր Վասիլի Նիկոլաևիչ Լոպատին, ռազմական թղթակից
1983	Խրտվիլակը	Նիկոլայ Բեսսոլցև, Լենայի պապիկը

Մուլտֆիլմների հնչյունավորում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]


Թվական	Վերնագիր	Կերպար
1977	Բոբիկը գնացել է Բարբոսին հյուր (մուլտֆիլմ)	Բոբիկ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Никулин Юрий Владимирович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ Խաչատրյան Սուրեն (1989)։ Համաշխարհային էկրանի կատակերգուները։ Երևան: Սովետական գրող։ էջեր 196–205։ ISBN 5-550-00156-X
↑ Յ. Վ. Նիկուլին
↑ «Никулин Юрий Владимирович»։ warheroes.ru։ Վերցված է 2021-08-19
↑ «Юрий Никулин music, videos, stats, and photos»։ Last.fm (անգլերեն)։ Վերցված է 2021-08-19

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Յուրի Նիկուլին կատեգորիայում։

[_b1d457f48305e40d-1] 1,0 ^1,1 Никулин Юрий Владимирович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[_fee18736ad31b301-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[3] Խաչատրյան Սուրեն (1989)։ Համաշխարհային էկրանի կատակերգուները։ Երևան: Սովետական գրող։ էջեր 196–205։ ISBN 5-550-00156-X

[4] Յ. Վ. Նիկուլին

[5] «Никулин Юрий Владимирович»։ warheroes.ru։ Վերցված է 2021-08-19

[6] «Юрий Никулин music, videos, stats, and photos»։ Last.fm (անգլերեն)։ Վերցված է 2021-08-19

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]