Jump to content

Մարսելյան պտուտախաղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մարսելյան պտուտախաղ. Анимация.gif

Մարսելյան պտուտախաղ (տարբեր լեզուներով բազմաթիվ այլ անվանումների շարքում՝ «Զիդան ֆինտ», «խխունջ», «մանող», «ռուլետկա», «վերոնիկա», «կարուսել»», իսպ.՝ «calesita», անգլ.՝ Marseille turn, անգլ.՝ the 360, գերմ.՝ Mare turn, անգլ.՝ Spin, ֆր.՝ Roulette, անգլ.՝ Girosflin, իտալ.՝ Veronica), ֆուտբոլային հնարք, ի սկզբանե հայտնի է եղել ֆրանսիական Մարսել քաղաքի փողոցային ֆուտբոլում, իսկ պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլում ստացել է լայն տարածում ֆրանսիացի կիսապաշտպան Զինեդին Զիդանի օգտագործումից հետո։

«Մարսելյան պտւտախաղ»՝ հնարք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆուտբոլիստը փորձելով շրջանցել հակառակորդին,թեթևակիորեն կասեցնում է գնդակը աջ ոտքով,թույլ է տալիս նրան գլորվել հետ,իսկ հետո միանգամից պպտվում է իր առանցքի շուրջը և շարունակում է շարժվել առաջ[1],մեկ ոտքով գլորելով գնդակը իր շարժման ուղղությամբ,միաժամանակ փակելով այն մարմնով պաշտպանից[2]։ ՖԻՖԱ-ի պաշտոնական կայքը անվանում է այդ հնարքը «360 աստիճանի հնարամիտ շրջադարձ, հիացնող պտտվող շարժում, որն իրականացվում է արագությամբ և նախատեսված է մոտակա պաշտպաններից ազատվելու համար՝ պահպանելով գնդակի լիակատար վերահսկողությունը»[3]։

Սովորաբար «Մարսելյան պտւտախաղ»-ը օգտագործվում է ազատ տարածություն ստեղծելու համար՝ պաշտպանների կողմից հարձակվողի խստորեն հսկվելու դեպքում։ Ֆրանսիացի հարձակվող Թիերի Անրին օգտագործել է այն հակառակորդի դարպասապահին շրջանցելու համար[4]։

Դեմոնիկո Ֆետտի. Վերոնիկայի վարագույր, 1620

Հնարքի անվանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հետևյալ ֆուտբոլային հնարքը ռուսերենում ունի բազմազան անվանումներ՝ «խխունջ»,«պտուտակ»,«պտուտախաղ»,«Զիդանի հնարք»։ Եվրոպական ֆուտբոլում նրան ամենից հաճախ անվանում են «մարսելյան պտուտախաղ»,Արգենտինայում՝ «կարուսել»(իսպ.՝ «calesita»Իտալիայում նրան սովորաբար անվանում են «Վերոնիկա»։ Գեորգի Չերդանցևն աշխարհի առաջնության պատմության մասին իր գրքում գրել է,որ կլոր առարկայով նմանատիպ հնարք առաջին անգամ կատարել է իտալացի բիլիարդիստ Ֆրանկո Ջիաչերին, ով այն անվանել է իր ընկերոջ՝ Վերոնիկա անունով անգլիուհու պատվին[5]։ Ընդհակառակը, ֆուտբոլի պատմաբան Թոմ Ուիլյամսը ֆուտբոլային տերմինների իր տեղեկագրում պնդում է, որ Իսպանիայում և Իտալիայում «Վերոնիկա» տերմինը օգտագործվում է ցլամարտում: Սա տեխնիկական տերմին է, որը բնութագրում է մատադորի մարմնի դիրքը, երբ նա ոտքերով ամուր կանգնած է ասպարեզի ավազի մեջ և իր մոտ է գրավում ցուլին, կարմիր թիկնոցով ուրվագծելով իր մարմինը[6]: Երբ հանդիսատեսի կողմից խրախուսվող մատադորը իր թիկնոցը մի կողմ է տեղաշարժում՝ ոտքերի մատների վրա ձգվելով, ցուլը սկսում է հակառակ ուղղությամբ պտտվել (նմանատիպ շարժում և անվանում կա պրոֆեսիոնալ թենիսում): Որոշ հեղինակներ փոխկապակցում են մատադորի շարժման անվանումը։ Որոշ հեղինակներ մատադոր շարժման անվանումը և, համապատասխանաբար, ֆուտբոլային տերմինը կապում են այսպես կոչված «Վերոնիկայի վարագույրի» հետ։ «Պիղատոսի Գործերը»[Прим 1], բազմաթիվ ապոկրիֆային տեքստերից մեկը, պատմում է մի բարեպաշտ կնոջ մասին, ով ստացել է Հիսուս Քրիստոսի դեմքի հրաշագործ պատկերը, որը, ըստ լեգենդի, հայտնվել է այն կտորի վրա, որը Սուրբ Վերոնիկան տվել է Հիսուս Քրիստոսին, երբ նա կրում էր իր խաչը Գողգոթա[7]։

Հնարքի պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զինեդին Զիդանը մեծացել է Ֆրանսիայի հարավ-արևելյան Մարսել նավահանգստային քաղաքի հյուսիսային արվարձանում՝ Լա Կաստելանում: Դա աղքատ թաղամաս էր, որտեղ 20-րդ դարի կեսերին Ֆրանսիայի կողմից մղված հյուսիսաֆրիկյան պատերազմներից հետո ապաստան էին գտել արաբական ծագում ունեցող փախստականները: Ֆուտբոլասերների շրջանում տարածված էր հնարքը, որը 360 աստիճանով գնդակով շարժման շրջադարձ էր, որի նպատակն էր շրջանցել պաշտպանին:

Ինքը՝ Զիդանը, France Football շաբաթաթերթին տված հարցազրույցում հիշել է, որ մանկության տարիներին եղել է 8-ից 12 տարեկան տասը երեխաների խմբի մեջ, ովքեր փորձել են կրկնել բաները, որոնք նրանք կարող էին տեսնել: Տղաները կազմակերպում էին մրցույթ, որտեղ բոլոր մասնակիցները կրկնում էին նմանատիպ շարժումները մինչև առաջին սխալը։ Մրցույթում հաղթում էր նա, ով չէր սխալվում հնարքը կատարելիս: Զիդանը խոստովանել է, որ ֆուտբոլային խաղի իրական պայմաններում այդ հնարքների մեծ մասը գրեթե անհնար է վերարտադրել: Դրանցից մեկն էլ «Մարսելյան պտւտախաղ»-ն էր։ Զիդանի խոսքերով,առաջին անգամ նրան ցույց է տվել իր ավագ եղբայրը,իսկ հետո տղան սկսել է սովորել այդ հնարքը փողոցում[1]։ Ավելի ուշ Զինեդին Զիդանը հիշել է,որ եղբայրը զայրանում էր նրա վրա հնարքի սխալ կատարման պատճառով։ Իտալական La Repubblica թերթի սպորտային մեկնաբան Մաուրիցիո Կրոզետին հեգնանքով նշում է, որ այն օրը, երբ ավագ եղբայրը, երկար համոզումներից հետո, բացահայտեց «ռուլետկա»-ի գաղտնիքը կրտսեր եղբորը, ֆուտբոլային տեսանկյունից նրա հույսերի վերջն էր սեփական սպորտային կարիերայում և Զիդանի սեփական ֆուտբոլային ապագայի սկիզբը[8]։

Մանկության տարիներին Մարսելյան պտուտախաղը Զիդանի համար հաճախ ավարտվում էր մրցակիցի հետ կոնֆլիկտով, որին հաղթել էին այդպիսի հնարքի օգնությամբ[5]։ Նրանից 7 կամ 8 տարի պահանջվեց որպիսի կատարելագործելի այն, մինչև ավտոմատացված դառնալը: Զիդանը խոստովանել է, որ խաղում նա չի կարողանում կատարել այն առանց սխալվելու, թեև վերջին 15 տարում չի անցել ոչ մի օր, որ ինքը չփորձի կրկնել այն։ Նրա տեսանկյունից՝ իրական խաղում նման հնարք կարող էր կատարել միայն Դիեգո Մարադոնան։ Զիդանը իր արժանիքն էր համարում այն, որ փողոցից «Մարսելյան պտուտախաղը» տեղափոխել է մեծ ֆուտբոլ։ Հարցազրույցում նա ասել է, որ երբ ֆուտբոլիստներից մեկը մարզումից հետո մնում է դարպասին հարվածները մշակելու՝ նա օգտագործում է այս ժամանակը՝ բարելավելու Մարսելյան պտուտախաղի տեխնիկան[1]։ Լրագրողները նշում էին, որ տարօրինակ պատահականությամբ Զիդանի կինը կրում է Վերոնիկա անունը («Մարսելյան պտուտախաղի» իտալերեն անվանումը)[8]։

Հնարքի ծագման մեկ այլ վարկած է ներկայացրել ամերիկյան խոշոր սպորտային լրատվական Bleacher Report կայքը։ Նա պնդում է մարսելյան պտուտախաղի անհայտ ծագման մասին: Ֆուտբոլ սիրողների լայն լսարանին առաջինը ծանոթացրել է դեռևս 1970-ական թվականներին (շատ ավելի վաղ, քան Զիդանը), նա համարում է ֆրանսիացի հարձակվող Իվ Մարիոյին: Նա ֆրանսիացի հարձակվող Իվ Մարիոյին համարում է առաջինը, ով այն ներկայացրել է ֆուտբոլասերների լայն լսարանին դեռ 1970-ականներին (Զիդանից շատ առաջ)։ Զիդանը, ըստ կայքի աշխատակիցների, գրավել է երկրպագուների երևակայությունը, քանի որ օգտագործել է այդ հնարքը որպես իր խաղի ամենօրյա տարր, ինչպես նաև մշակել է դրա մի քանի տարբերակներ՝ օգտագործման ավելի մեծ արդյունավետության համար[9]: Ֆուտբոլիստ, այնուհետև նաև մարզիչ Պասկալ Դյուպրան իր հարցազրույցներից մեկում նշել է, որ Իվ Մարիոյից առաջ այդ հնարքը կատարում էր մեկ այլ ֆրանսիացի ֆուտբոլիստ՝ «Օլիմպիկ Լիոն» ակումբի հարձակվող Սերժ Կիեզան[10]:

Արտաքին մեդիաֆայլեր
Պատկերներ
«Карусель» в исполнении Хосе Фариаса. Покадровая фотосъёмка финта с комментариями.
Տեսաֆայլեր
Финт Зидана в исполнении мастеров футбола.


Երրորդ տեսակետը ներկայացրել են արգենտինական լրատվամիջոցները: Նրանց կարծիքով, ֆուտբոլային «կարուսել» հնարքը, ինչպես Արգենտինայում անվանում են Զինեդին Զիդանի «Մարսելյան պտուտախաղ»-ը, շատ ավելի վաղ հայտնի էր տեղական ֆուտբոլում, իսկ Ֆրանսիայում հայտնի դարձավ 60-ականների կեսերին՝ արգենտինացի Խոսե Ֆարիասի հայտնվելուց հետո, ում ձեռք է բերել «Ստրասբուրգ» ակումբը (ֆր.՝ Racing Club de Strasbourg Alsace»)։ Արգենտինացին նրա կազմում հանդես է եկել 1963-1967 թվականներին։ Իր հերթին, ինքը՝ Ֆարիասը, հրաժարվել է իրեն անվանել այդ հնարքի հեղինակ։ Նա պնդում էր, որ առաջին անգամ այս հնարքը տեսել է հայրենիքում՝ անապատում ինչ-որ անծանոթի կատարմամբ։ 1967-1970 թվականներին Ֆարիասը խաղացել է ֆրանսիական մեկ այլ ակումբի՝ «Կարմիր Աստղ»-ի արխիվներում, հայտնաբերվել է 1967 թվականին թվագրվող թերթի լուսանկար: Դա Ֆարիասի կատարմամբ «Կրաուսելի» կադրային նկարահանումն էր[11]: Ֆինտի հեղինակության վերաբերյալ այս տեսակետը մեջբերել և պաշտպանել է հենց «Կարմիր աստղ» ակումբի պաշտոնական կայքը[12]։

Ֆուտբոլիստների թվում, ովքեր ակտիվորեն կիրառել են ֆինտը տարբեր ժամանակներում՝ Լիոնել Մեսսի, Ռոնալդինյո, Կրիշտիանու Ռոնալդու, Կակա, Ռոբինիո և Ռոնալդո[13], Բաստիան Շվայնշտայգեր[14], Անտուան Գրիզման[15]։ Եվրոպական ԶԼՄ-ները հաղորդում էին, որ Զինեդին Զիդանի չորս որդիներից ավագը՝ Էնցո Զիդանը, հաջողությամբ կատարել է իր հոր ֆինտը[16][17]։ Ռուս ֆուտբոլիստների շրջանում հնարքը հաջողությամբ կիրառել է Յուրի Ժիրկովը[18], մի անգամ նա հիացրել է Ռուսաստանի հավաքականի մարզիչ Դիկ Ադվոկատին[18]:

Փոխաբերական իմաստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաշվի առնելով հնարքի անսպասելիությունը մրցակիցի համար, սպորտային լրագրողները օգտագործում են «Մարսելյան ռուլետկա» արտահայտությունը՝ անկանխատեսելի իրադարձություն կամ արարք բնութագրելու համար։ Մասնավորապես, այսպես է կոչվել 2018 թվականի մայիսի 31-ին Զինեդին Զիդանի չնախատեսված մամլո ասուլիսը, որում նա լրագրողներին հայտնել է Մադրիդի «Ռեալի» գլխավոր մարզչի պաշտոնը լքելու իր որոշման մասին[2]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 Советский спорт, 2001
  2. 2,0 2,1 Чаушьян, 2018
  3. «Moves that made history» (անգլերեն). FIFA. 11 Jan 2007. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-02-22-ին. Վերցված է 2019-02-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  4. Atkins, Christopher. Football Tricks and the Players Who Invented Them. (англ.). Bleacher Report (18 апреля 2013). Дата обращения: 25 февраля 2019. Архивировано 27 февраля 2019 года.
  5. 5,0 5,1 Черданцев, 2018, էջ 135
  6. Williams, 2018
  7. Bolognesi, 2016
  8. 8,0 8,1 Crosetti, 2004
  9. Atkins, Christopher (April 18, 2013). «Football Tricks and the Players Who Invented Them» (անգլերեն). Bleacher Report. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-02-27-ին. Վերցված է 2019-02-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  10. Lanier, 2017
  11. Peiró, 2016
  12. Valentin, François-Xavier (11.04.2013). «Portrait d'un Audonien d'adoption. José Farías» (ֆրանսերեն). Red Star Football Club. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-09-28-ին. Վերցված է 2019-02-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  13. Goalden Times, 2016
  14. Welt, 2017
  15. Кайоли, 2017, էջ 20
  16. Brown, 2010
  17. Enzo Zidane, 2010
  18. 18,0 18,1 Рабинер, 2012
Մեկնաբանություն
  1. Ապոկրիֆական ավետարան, որի պահպանված տարբերակը թվագրվում է IV դարի կեսերին: Առաջին քրիստոնյա հեղինակը, ով հիշատակել է այս գիրքը, Էպիֆանիոսն է, ով 375 թվականին գրել է հերեզների դեմ լայնածավալ աշխատություն: Պիղատոսի Գործերը սկզբնապես գրվել է հունարենով և թարգմանվել լատիներեն, կոպտերեն և հայերեն։ «Գործողություն» երկու մասից բաղկացած համակցված փաստաթուղթ է: Առաջին մասը (գլ. 1-16) եբրայերենից հունարեն թարգմանությունն է Նիկոդեմոսի «պատմությունը» Հիսուսի չարչարանքների շուրջ տեղի ունեցող իրադարձությունների մասին։ Երկրորդ մասը (գլ. 17 - 27), «Քրիստոսի իջնելը դժոխք», պարունակում է դժոխքից արդարների՝ Քրիստոսի ազատագրման նկարագրությունը։ 14-րդ դարից հետո ստեղծագործությունը սկսեցին անվանել «Նիկոդիմոսի Ավետարան»՝ փաստաթղթում այդ կերպարի ունեցած նշանակալի դերի պատճառով։— Камфорт Ф.. Пилат. Деяния Пилата // Большой библейский словарь. — М: Библия для всех, 2007. — С. 88. — 1522 с. — ISBN 978-5-0413-8334-3.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]