Դմիտրի Ուտկին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դմիտրի Ուտկին
ռուս.՝ Дми́трий Вале́рьевич У́ткин
հունիսի 11, 1970(1970-06-11) - օգոստոսի 23, 2023(2023-08-23)[1][2] (53 տարեկան)
ԾննդավայրAsbest, Սվերդլովսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահվան վայրKuzhenkino, Բոլոգովսկի շրջան, Տվերի մարզ, Ռուսաստան
ԳերեզմանԴաշնային զինվորական հուշահամալիր-գերեզմանատուն[4]
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան[5]
ԶորատեսակՌուսաստանի զինված ուժեր
Կոչումփոխգնդապետ և փոխգնդապետ
Հրամանատարն էրՎագներ խմբավորում և 2nd Spetsnaz Brigade?
Մարտեր/
պատերազմներ		Ռուսաստանի ռազմագործողությունը Սիրիայում, Առաջին չեչենական պատերազմ, Երկրորդ չեչենական պատերազմ, Ռուսական ռազմական ներխուժումն Ուկրաինա և Վագներ խմբի ապստամբություն
Պարգևներ
Ռուսաստանի Դաշնության հերոս,
, Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 3-րդ աստիճանի շքանշան, «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան, Արիության շքանշան, Արիության շքանշան, Արիության շքանշան, Արիության շքանշան, Արիության շքանշան, Արիության շքանշան, Order of Courage,
և Hero of the Luhansk People's Republic
Արտաքին պատկերներ
Դմիտրի Ուտկինը ՍՍ-ի դաջվածքներով[6]
Խմբակային նկար Պուտինի հետ (ծայր աջ)[7]
Դմիտրի Ուտկիը (ծայր աջ) Կրեմլի մեծ պալատի Գեորգիևյան դահլիճում[8]

Դմիտրի Վալերիևիչ Ուտկին (հունիսի 11, 1970(1970-06-11), Asbest, Սվերդլովսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - օգոստոսի 23, 2023(2023-08-23)[1][2], Kuzhenkino, Բոլոգովսկի շրջան, Տվերի մարզ, Ռուսաստան), Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի Գլխավոր շտաբի Գլխավոր հետախուզական վարչության հատուկ նշանակության զորքերի ռուս սպա, պահեստազորի փոխգնդապետ, Ռուսաստանի Դաշնության հերոս[9][10], Լուգանսկի Ժողովրդական Հանրապետության հերոս, Արիության վեց մեդալների ասպետ[9][11], նեոնացիստ։ Եղել է «Վագներ» մասնավոր ռազմական կազմակերպության հրամանատարը, ունեցել է «Վագներ» մականունը[12][13][14][15][16]։

Ռուս-ուկրաինական պատերազմի ժամանակ ռուսական ագրեսիային աջակցելու պատճառով գտնվել է անձնական միջազգային պատժամիջոցների տակ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տեղեկություններից մեկի համաձայն՝ Դմիտրի Ուտկինը ծնվել է 1970 թվականի հունիսի 11-ին, Սվերդլովսկի մարզի Ասբեստ քաղաքում, երկրաբանի ընտանիքում[17][18]։ Ըստ այլ վարկածների՝ նրա ծննդավայրը եղել է Ուկրաինական ԽՍՀ-ի Կիրովոգրադ քաղաքը[19], կամ Կիրովոգրադի մոտ գտնվող Սմոլինո գյուղը[20][21]։

Սմոլինի դպրոցն ավարտելուց հետո Ուտկինը մեկնել է Լենինգրադ, որտեղ ընդունվել է ռազմական ուսումնարան[20]։

2000-ականների սկզբին բաժանվել է կնոջից՝ Ելենա Շչերբինինայից[20][22]։

Հաղորդվում է, որ Ուտկինը մասնակցել է առաջին և երկրորդ չեչենական պատերազմներին[23][24]։

Մինչև 2013 թվականը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի Գլխավոր շտաբի 2-րդ հատուկ նշանակության առանձին բրիգադի 700-րդ հատուկ նշանակության առանձին ջոկատի հրամանատարը[25][26] [27](տեղակայումը՝ Պսկովի մարզի Պեչորի քաղաք)։ Փոխգնդապետի կոչումով անցել է թոշակի։

Պահեստազոր տեղափոխվելուց հետո աշխատել է Moran Security Group-ում[20], մասնակցել 2013 թվականին «Սլավոնական կորպուսի» սիրիական ձախողված արշավին[28][29]։ Ջոկատը պետք է գրավեր Դեյր էլ Զորի գլխավոր տրանսպորտային հանգույցը։ Կազմավորումը բաղկացած էր երկու վաշտերից, որոնցից մեկը ղեկավարում էր հենց Դմիտրի Ուտկինը[20][30]։

2014 թվականին ռուսական զորքերի կազմում գտնվել է Ղրիմում[31]։ 2014 թվականի մայիսին դարձել է սեփական ստորաբաժանման հրամանատարը, որը, ըստ իր մարտանվան (ընտրված Ուտկինի կողմից Երրորդ Ռայխով տարվածության պատճառով[20][32]), ստացել է պայմանական «Վագներ» անվանումը[29][33]։ 2015 թվականին մասնակցել է Դեբալցևոի համար մղվող մարտերին[29]։

2015 թվականի աշնանից «Վագներ»-ի գործունեությունը տեղափոխվել է Սիրիա[31]։ Համարվում է, որ հենց այս ստորաբաժանումն է որոշիչ դեր խաղացել Պալմիրայի գրոհման ժամանակ[34]։

2016 թվականի դեկտեմբերին Դմիտրի Ուտկինին տեսել են Կրեմլում՝ Հայրենիքի հերոսների օրվան նվիրված հանդիսավոր ընդունելության ժամանակ[31]։ Ավելի ուշ Ռուսաստանի նախագահի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը հաստատել է, որ Ուտկինը Նովգորոդի մարզից հրավիրվածների թվում մասնակցել է բանկետին, քանի որ նա «Արիության շքանշանների ասպետ» է։ Միաժամանակ Պեսկովը ոչինչ չի ասել Ուտկինի՝ «Վագներ» մասնավոր ռազմական կազմակերպության հետ կապի մասին[34]։

2017 թվականի նոյեմբերին РБК-ն հայտնել է Ուտկինին «Конкорд менеджмент и консалтинг»-ի գործադիր տնօրեն նշանակելու մասին, որը Եվգենի Պրիգոժինի ռեստորանային հոլդինգի կառավարող ընկերությունն է[35][36]։ Bellingcat-ի վերլուծաբանները ենթադրում էին, որ Ուտկինի նշանակումը այդ պաշտոնում ֆիկտիվ էր[28], մինչդեռ ըստ «Фонтанка»-ի, Конкорд-ի նոր ղեկավարի անհատական ​​հարկային համարը տարբերվում էր «Վագներ»-ի Ուտկինի հարկային նույնականացման համարից[37], սակայն Ուտկինը (Անդրեյ Տրոշևի հետ միասին) 2015-2016 թվականներին նկատվել է Պրիգոժինի անվտանգության ծառայության հայտնի աշխատակիցների հետ համատեղ շրջագայություններում և կարող էր աշխատել «Конкорд» հոլդինգի կառույցներում[38]։

Հաղորդվում էր, որ 2018 թվականին Պրիգոժինը Ուտկինին հեռացրել է «Конкорд»-ում իր պաշտոնից՝ Դեյր էլ Զորում «Վագներ» խմբի ձախողումից հետո[28][39]։

Ըստ չհաստատված տեղեկությունների, 2022 թվականին Ուտկինը Պրիգոժինի հետ միասին երկու անգամ այցելել է Ռոստովի մարզում գտնվող ռուսական գաղութներ՝ «Վագներ» ՄՌԿ բանտարկյալներին հավաքագրելու նպատակով՝ Ուկրաինայի հետ պատերազմին մասնակցելու համար[40]։

Մահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Embraer Legacy 600 ինքնաթիռի վթար Տվերի մարզում

2023 թվականի օգոստոսի 23-ին Մոսկվայից Սանկտ Պետերբուրգ թռչող ինքնաթիռը կործանվել է Տվերի մարզում։ Ինքնաթիռում գտնվող բոլոր 7 ուղևորները և անձնակազմի 3 անդամները, այդ թվում՝ Եվգենի Պրիգոժինը և Դմիտրի Ուտկինը, մահացել են[41]։

2023 թվականի օգոստոսի 31-ին հուղարկավորվել է Միտիշչիի Դաշնային ռազմական հուշահամալիր-գերեզմանատանը[42][43]։

Նեոնացիզմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանակից զորացրվելուց հետո Ուտկինը սկսել էր համակրանք ցուցաբերել նացիստական ​​Գերմանիայի խորհրդանիշների նկատմամբ։ Նա իրեն որպես մարտանուն վերցրել էր «Վագներ» անվանումը՝ Ադոլֆ Հիտլերի սիրելի կոմպոզիտոր և հակասեմիտ Ռիխարդ Վագների պատվին։ Ականատեսները լրագրողներին պատմել են, որ Ուտկինը օգտագործում էր նացիստական ​​ատրիբուտներ։ Փաստաթղթերի վրա նա ստորագրում էր երկու ռուներով (ՍՍ-ի նշան) և Եվգենի Պրիգոժինին դիմում էր «Հեյլ, Պետրովիչ» ձևով, «Վագներ» խմբի շրջանակներում նրա ծածկանունով։ The Wall Street Journal-ի վավերագրական ֆիլմում և BBC-ի հոդվածում, ցուցադրվում է Ուտկինի լուսանկարը, որտեղ տեսանելի են նրա դաջվածքները ՍՍ-ի ուբերշտուրմբաննֆյուրերի տարբերանշանների և Վերմախտի զինանշանի տեսքով[20][44][45]։

Սեփականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Досье» կենտրոնի հետաքննության համաձայն՝ Ուտկինին և նրա կնոջն է պատկանում «Кашулина» ՍՊԸ-ն, որը զբաղվում է սննդամթերքի, այդ թվում՝ ծխախոտի արտադրանքի մանրածախ առևտրով. դատելով դրամական հաշվետվություններից, կա երկու խանութ՝ մեկը Սանկտ Պետերբուրգում, երկրորդը՝ Կրասնոդարի երկրամասում։ Նախկինում Ուտկինին են պատկանել Սանկտ Պետերբուրգի Իվանովսկայա փողոցում գտնվող «Кашулина» ապարտ-հյուրանոցը և Լախտայի «Аура» բիզնես կենտրոնում գտնվող գեղեցկության սրահը[20]։

Միջազգային պատժամիջոցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի հունիսին Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները պատժամիջոցներ են սահմանել Դմիտրի Ուտկինի նկատմամբ՝ որպես «Վագներ» ՄՌԿ-ի ղեկավար[46][47][48]։

2018 թվականին Ուտկինին արգելվել է մուտք գործել Ուկրաինայի տարածք, ինչպես նաև է արգելք է դրվել ֆինանսական գործառնության և Ուկրաինայում ունեցած ցանկացած ակտիվների վրա[49]։

2021 թվականի դեկտեմբերի 13-ին Եվրամիության խորհուրդը սահմանափակող միջոցներ է կիրառել Ուտկինի և «Վագներ» խմբի հետ կապված այլ անձանց նկատմամբ[50][51][52]։

Զբաղեցնելով «Վագներ» խմբում հրամանատարական կոչում, նա պատասխանատվութուն է կրում խմբի կողմից իրականացրած մարդու իրավունքների լուրջ խախտումների համար, որոնք ներառում են խոշտանգումներ և արտադատական, անօրինական մահապատիժներ և սպանություններ։ Դրանց մեջ է մտնում 2017 թվականի հունիսին Սիրիայի Հոմս նահանգում «Վագներ» խմբի չորս անդամների կողմից սիրիացի դասալիքի խոշտանգումը մինչև մահ։ «Վագներ» խմբի նախկին անդամի խոսքով՝ Դմիտրի Ուտկինն անձամբ է հրաման տվել դասալիքին տանջամահ անելու, ինչպես նաև այդ գործընթացը տեսանկարահանելու մասին։
- «Եվրոպական միության պաշտոնական ամսագիր», Բրյուսել, 2021 թվականի դեկտեմբերի 13

2021 թվականի դեկտեմբերի 23-ին Ուկրաինայում Դմիտրի Ուտկինի նկատմամբ քրեական գործ է հարուցվել[29][34]։

2022 թվականի փետրվարի 24-ից գտնվել է Կանադայի, հունվարի 14-ից՝ Շվեյցարիայի, փետրվարի 25-ից՝ Ավստրալիայի, մարտի 8-ից՝ Ճապոնիայի, մարտի 15-ից՝ Միացյալ Թագավորության պատժամիջոցների տակ[49][53][54][55][56][57]։ Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու 2021 թվականի հունիսի 24-ի հրամանագրով գտնվել է ուկրաինական պատժամիջոցների տակ[53]։ 2022 թվականի մայիսի 3-ից գտնվել է Նոր Զելանդիայի պատժամիջոցների տակ[53]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականին Դմիտրի Ուտկինը որպես Արիության չորս շքանշանների ասպետ[58] մասնակցել է Կրեմլում Հայրենիքի հերոսների օրվա տոնակատարությանը[59] և լուսանկարվել է նախագահ Վլադիմիր Պուտինի և այլ հյուրերի հետ[13]։

Ըստ Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության՝ պարգևների մի մասը ստացել է Ուկրաինայում մարտերին մասնակցելու համար[60]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Wagner Group chief among passengers on crashed plane near Moscow — The Jerusalem Post, 2023.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Wagner chief Yevgeny Prigozhin presumed dead after Russia plane crash — BBC Online, 2023.
  3. ↑ https://www.proekt.media/portrait/evgeniy-prigozhin/
  4. ↑ https://meduza.io/news/2023/08/31/komandir-chvk-vagnera-dmitriy-utkin-on-zhe-vagner-pohoronen-na-memorialnom-kladbische-v-mytischah
  5. ↑ Along the sanctioned persons: UTKIN, Dmitry Valerievich
  6. ↑ «Ливийские гастроли ЧВК Вагнера: что хранится в планшете наемника»։ BBC News Русская служба (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-08-11-ին։ Վերցված է 2021-08-11 
  7. ↑ «Бродяга, Седой, Вагнер и Ратибор окружили президента (фото)»։ www.fontanka.ru (ռուսերեն)։ 2017-08-21։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-05-28-ին։ Վերցված է 2021-08-11 
  8. ↑ ««Хайль Петрович» История Дмитрия Уткина — человека, который подарил группе «Вагнера» название»։ https://dossier.center/utkin/ (ռուսերեն)։ 2017-08-21։ Արխիվացված է օրիգինալից 2023-04-10-ին։ Վերցված է 2021-08-11 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Легендарный Уткин удостоился посмертных воинских почестей» 
  10. ↑ «Вход по списку: как прошли тайные похороны командира ЧВК «Вагнер» Уткина» 
  11. ↑ «Погибший Дмитрий Уткин был единственным, кто имел 6 орденов Мужества» 
  12. ↑ «Командир ЧВК «Вагнер» возглавил ресторанный бизнес «повара Путина»»։ Meduza (ռուսերեն)։ 2017-11-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-02-27-ին։ Վերցված է 2018-02-26 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Песков подтвердил присутствие командира ЧВК Вагнера на приеме в Кремле»։ ТАСС (ռուսերեն)։ 2016-12-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-02-21-ին։ Վերցված է 2018-02-26 
  14. ↑ «Tracing Wagner’s Roots»։ newamerica (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-04-18-ին։ Վերցված է 2020-07-27 
  15. ↑ Alexander Rabin։ «Diplomacy and Dividends: Who Really Controls the Wagner Group?»։ en:Foreign Policy Research Institute (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-01-08-ին։ Վերցված է 2020-07-27 
  16. ↑ «Wagner, shadowy Russian military group, 'fighting in Libya'»։ BBC News (անգլերեն)։ 2020-05-07։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-05-27-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  17. ↑ «Уткин Дмитрий Валерьевич»։ spisok-putina (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-03-27-ին։ Վերցված է 2020-07-27 
  18. ↑ «СБУ назвала всех "вагнеровцев" на фото с Путиным в Кремле»։ ukrinform (ռուսերեն)։ 2017-10-07։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-03-27-ին։ Վերցված է 2020-07-27 
  19. ↑ Zubov Gennady, Petelin German։ «WSJ: США пригрозили санкциями российскому союзнику в Ливии Хафтару за захват нефтяных месторождений бойцами «ЧВК Вагнера»»։ Gazeta.Ru|Gazeta (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-12-17-ին։ Վերցված է 2021-04-07 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 20,7 Денис Коротков։ ««Хайль Петрович»»։ Досье (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2023-04-11-ին։ Վերցված է 2023-04-11 
  21. ↑ Цензор.НЕТ (2017-01-25)։ «"Что дядя Вова скажет, то Дима и сделает". Украинский след в судьбе таинственного главаря "ЧВК Вагнера"»։ Цензор.НЕТ (ռուսերեն)։ Վերցված է 2023-07-13 
  22. ↑ Геннадий Зубов, Герман Петелин։ «WSJ: США пригрозили санкциями российскому союзнику в Ливии Хафтару за захват нефтяных месторождений бойцами «ЧВК Вагнера»»։ gazeta (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-12-17-ին։ Վերցված է 2020-07-27 
  23. ↑ View Author Archive, Email the Author, Follow on Twitter, Get author RSS feed (2022-02-25)։ «Wagner Group, Kremlin-backed mercenaries, reportedly laid groundwork in Ukraine»։ New York Post (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-23-ին։ Վերցված է 2022-08-30 
  24. ↑ «В разбившемся самолете в Тверской области были Пригожин и глава «Вагнера» Уткин» (ռուսերեն)։ Новые Известия։ Վերցված է 2023-8-23 
  25. ↑ ««Фонтанка» нашла двух российских наемников, подозреваемых в убийстве дезертира в Сирии. Один из них служил в спецназе с главой ЧВК «Вагнер»»։ meduza (ռուսերեն)։ 2019-12-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-05-13-ին։ Վերցված է 2020-07-27 
  26. ↑ «Они сражались за Пальмиру (фото)»։ fontanka.ru - новости Санкт-Петербурга (ռուսերեն)։ 2016-03-29։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-04-18-ին։ Վերցված է 2022-08-12 
  27. ↑ Сергей Часовских Новороссия. Год войны. — ISBN 5040201656
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 «Putin Chef's Kisses of Death: Russia's Shadow Army's State-Run Structure Exposed»։ bellingcat (անգլերեն)։ 2020-08-14։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-01-19-ին։ Վերցված է 2022-08-12 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 «В Украине возбудили уголовное дело против командира ЧВК Вагнера»։ Международное французское радио|RFI (ռուսերեն)։ 2021-12-23։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-28-ին։ Վերցված է 2022-08-28 
  30. ↑ «Последний бой «Славянского корпуса» (фото)»։ fontanka.ru - новости Санкт-Петербурга (ռուսերեն)։ 2013-11-14։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-05-14-ին։ Վերցված է 2023-04-11 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 «Сирийские потери "Славянского корпуса"»։ Радио Свобода (ռուսերեն)։ 2016-03-29։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-06-12-ին։ Վերցված է 2022-08-28 
  32. ↑ Moscow Tom Parfitt (2016-03-31)։ «Russian-led private army sent to Syria»։ The Times (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-10-19-ին։ Վերցված է 2018-02-27 
  33. ↑ Хазов-Кассиа Сергей (2018-03-07)։ «Проект "Мясорубка". Рассказывают три командира ЧВК Вагнера»։ Радио Свобода (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-06-23-ին։ Վերցված է 2023-04-30 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 «В Украине возбудили уголовное дело против командира ЧВК Вагнера»։ The Insider (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-28-ին։ Վերցված է 2022-08-28 
  35. ↑ «Командир ЧВК Вагнера возглавил ресторанный бизнес Пригожина»։ РБК (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-06-08-ին։ Վերցված է 2022-08-12 
  36. ↑ The Moscow Times (2017-11-15)։ «Russian Mercenary Leader Now Behind Troll Farm Mastermind’s Catering Business»։ The Moscow Times (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  37. ↑ «Фирму "повара Путина" возглавил тезка командира ЧВК, воюющей в Сирии»։ BBC News Русская служба (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  38. ↑ «Часовня "ЧВК Вагнера" сменила собственника. Им стала организация командира "Седого"»։ BBC News Русская служба (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  39. ↑ «Частники боевых действий»։ www.kommersant.ru (ռուսերեն)։ 2018-02-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-05-28-ին։ Վերցված է 2022-08-12 
  40. ↑ «ЧВК "Вагнер" вербует в ростовских колониях заключенных для участия в войне в Украине» (ռուսերեն)։ Радио «Свобода»։ 2022-10-10։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-10-16-ին։ Վերցված է 2022-10-14 
  41. ↑ «СК установил личности всех погибших при крушении самолета Пригожина» (ռուսերեն)։ Lenta.ru։ 2023-08-27։ Վերցված է 2023-8-27 
  42. ↑ «Дмитрия Уткина похоронят на Федеральном военном мемориальном кладбище в Мытищах | Родники»։ Мытищи. [ Родники | Новости Подмосковья (mytishchi)։ Վերցված է 2023-08-30 
  43. ↑ «В Мытищах прошли похороны командира "Группы Вагнера" Уткина»։ РИА Новости։ Новости, Р. И. А։ 31 августа 2023։ Վերցված է 2023-08-31 
  44. ↑ Inside Prigozhin’s Wagner, Russia’s Secret War Company ՅուԹյուբում՝ սկսած 550-րդ վայրկյանից
  45. ↑ Надер Ибрагим и Илья Барабанов Ливийские гастроли ЧВК "Вагнер": что хранится в планшете наемника // BBC. — 2021.
  46. ↑ «США ввели санкции против ЧВК "Вагнер"»։ ՌԻԱ Նովոստի (ռուսերեն)։ 2017-06-20։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-06-08-ին։ Վերցված է 2020-08-02 
  47. ↑ Niko Vorobyov։ «Shrouded in secrecy for years, Russia’s Wagner Group opens up»։ Аль-Джазира (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-28-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  48. ↑ Rappeport Alan (2017-06-20)։ «Trump Imposes New Sanctions on Russia Over Ukraine Incursion»։ The New York Times (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-11-11-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  49. ↑ 49,0 49,1 «Dmitri Valerievich UTKIN»։ www.opensanctions.org (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  50. ↑ «EU slaps sanctions on Russian mercenary group Wagner»։ Politico (en-US)։ 2021-12-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-12-13-ին։ Վերցված է 2022-08-28 
  51. ↑ «EU sanctions target Russian 'Wagner' mercenary group»։ Deutsche Welle (en-GB)։ 2021-12-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  52. ↑ ««Вагнер» доигрался Наемникам запретили брать кредиты и посещать Европу: кто эти люди?»։ Новая газета (ռուսերեն)։ 2268-07-23։ Արխիվացված է օրիգինալից 2023-01-19-ին։ Վերցված է 2023-01-19 
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 «УТКИН Дмитрий Валерьевич» (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-11-26-ին։ Վերցված է 2022-12-28 
  54. ↑ «Who’s on Canada’s list of sanctions against Russia and who’s not»։ Global News (en-US)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  55. ↑ «Canada Gazette, Part 2, Volume 156, Number 6: Regulations Amending the Special Economic Measures (Russia) Regulations» (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-11-22-ին։ Վերցված է 2022-12-29 
  56. ↑ Michael O'Kane (2022-01-17)։ «Switzerland lists 6 people & 3 entities linked to the Wagner Group»։ EU Sanctions (en-GB)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  57. ↑ «The Dirty 33: meet the Russian cronies sanctioned by Australia»։ Australian Financial Review (անգլերեն)։ 2022-02-25։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 
  58. ↑ ««Фонтанка» насчитала у командира российских наемников Вагнера четыре ордена Мужества»։ Meduza (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-14-ին։ Վերցված է 2022-08-28 
  59. ↑ «Дмитрий Уткин, которого называют командиром российских наемников в Сирии, и Владимир Путин» (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-03-03-ին։ Վերցված է 2019-12-21 
  60. ↑ «"Решение принимали в Кремле": СБУ сделала заявление о сбитом Ил-76»։ BBC News Україна (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-29-ին։ Վերցված է 2022-08-29 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դմիտրի_Ուտկին&oldid=8834850» էջից