Ախավանք
| Գյուղ | |
|---|---|
| Ախավանք | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Վանի վիլայեթ |
| Գավառակ | Վանի գավառակ |
| Այլ անվանումներ | Ախավանաց, Ախավանս, Ահավանք, Իսքելե |
| Բնակչություն | 200-250 մարդ (XX դար) |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) |
| Տեղաբնականուն | ախավանքեցի |
Ախավանք, Ախավանաց, Ախավանս, Ահավանք, գյուղ Մեծ Հայքի Վասպուրական նահանգի Ռշտունիք գավառում, Վանա լճի հարավային ափին, Աղթամար կղզու դիմաց։ Գտնվում էր Վանից 33-34 կմ հարավ-արևմուտք։ Հարուստ էր այգիներով և պարտեզներով։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ախավանքը Աղթամարի վանքի նավահանգիստն էր՝ «դրսի տունը»։ Այստեղ էր գտնվում Աղթամարի կաթողիկոսների վեհարանը։ Թովմա Արծրունին Ախավանքը հիշատակում Է որպես Աղթամարի վանքի կալվածք[1]։
Բնակչությունը տեղահան է արվել Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ XX դարի սկզբին ուներ 200-250 հայ բնակիչ։
Բնակչությունը հիմնականում զբաղվում էին այգեգործությամբ, երկրագործությամբ և ձկնորսությամբ։ Ախավանքն ուներ եկեղեցի և ուսումնարան[2]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Պատմութիւն Տանն Արծրունեաց, Թեհրան, 1917, Էջ 369
- ↑ Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 1 [Ա-Գ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 1986, էջ 1412 — 992 էջ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 198)։ 
|