Կրթությամբ ինժեներ ագրոտեխնիկ։ Ռոբ-Գրիյեի դիմազուրկ-մակերեսային պատմություններում իրերի ձանձրացնող նկարագրությունը դուրս է մղում և՛ իրադարձությունները, և՛ մարդկանց կերպարները («Նայողը», 1955, «Խանդ», 1957, վեպեր)։ Ժամանակի ընթացքում բառերի այդ նատյուրմորտները վերաճում են քաոսային, քմահաճ ու պակասավոր աշխարհի պատրանքների («Լաբիրինթոսում», 1959, վեպ, «Անցյալ տարի Մարիենբադում», 1961, կինոսցենար), մի աշխարհ, որին չեն կարող շունչ տալ ո՛չ ոստիկանական պատահարը («Ժամադրությունների տունը», 1965, վեպ), ո՛չ քաղաքական հրատապ հարցերին ձևականորեն արձագանքելը («Հեղափոխության նախագիծ՝ Նյու Յորքի համար», 1970, վեպ), ո՛չ հիվանդոտ տարփամոլությունը («Աստիճանաբար սահելով դեպի վայելքը», 1973, վեպ և կինոֆիլմ)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։