Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլի

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլի
Ծնվել է	հոկտեմբերի 7, 1849(1849-10-07)
Ծննդավայր	Greenfield, Ինդիանա, ԱՄՆ
Վախճանվել է	հուլիսի 22, 1916(1916-07-22) (66 տարեկան) կամ 1916
Վախճանի վայր	Ինդիանապոլիս, ԱՄՆ
Գերեզման	Քրաուն Հիլ Սեմեթերի
Գրական անուն	Benjamin P. Johnson of Boone
Մասնագիտություն	բանաստեղծ և գրող
Լեզու	անգլերեն
Քաղաքացիություն	ԱՄՆ
Ուշագրավ աշխատանքներ	The American Flag?
Անդամակցություն	Արվեստի և գրականության ամերիկյան ակադեմիա
James Whitcomb Riley Վիքիպահեստում

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլի (անգլ.՝ James Whitcomb Riley, հոկտեմբերի 7, 1849(1849-10-07), Greenfield, Ինդիանա, ԱՄՆ - հուլիսի 22, 1916(1916-07-22) կամ 1916, Ինդիանապոլիս, ԱՄՆ), ամերիկացի բանաստեղծ և գրախոս, ով դարձավ ամենահայտնի և ամենապահանջված գրողներից մեկը։ Իր կենդանության օրոք նա հայտնի էր որպես «Հուսիեր պոետ» և «Մանուկների պոետ»։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1849 թվականի հոկտեմբերի 7-ին Ինդիանա նահանգի Գրինֆիլդ քաղաքում. Ռուբեն Էնդրյու Ռայլիի և նրա կնոջ՝ Էլիզաբեթ Մարինի վեց երեխաներից երրորդ երեխան էր։ Նրա հայրը իրավաբան էր և Ջեյմսի ծնունդից մեկ տարի առաջ ընտրվել էր Ինդիանայի Ներկայացուցիչների պալատում՝ որպես դեմոկրատ։ Նա ընկերություն է անումԻնդիանայի նահանգապետ Ջեյմս Ուիթքոմբի հետ, ում անունով էլ կոչել է իր որդուն։ Տղայի հորեղբայրը՝ Մարտին Ռայլին, բանաստեղծ էր, ով երբեմն բանաստեղծություններ էր գրում տեղական թերթերի համար. նա մեծ ազդեցություն է ունեցել եղբորորդու՝ վաղ շրջանում պոեզիայի նկատմամբ հետաքրքրության ձևավորման վրա։

Ռայլիի ծնվելուց անմիջապես հետո ընտանիքը տեղափոխվեց ավելի մեծ տուն Գրինֆիլդում։ 1852 թվականին նրան ուղարկեցին սովորելու տեղի համայնքային դպրոց, որտեղ Ջեյմսի սիրելի ուսուցիչը Լի Օ. Հարիսն էր, ով աշակերտի մեջ նկատեց հետաքրքրություն պոեզիայի և ընթերցանության նկատմամբ՝ խրախուսելով նրան զարգացնել այն։ Ջեյմսը դպրոց հաճախում էր ընդհատումներով և ութերորդ դասարանն ավարտում մինչև 1869 թվականին քսան տարեկան հասակում։ Մինչև քսանմեկ տարեկան նա ապրել է ծնողների տանը։

Ամերիկյան քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ Ջեյմսի հայրը զինվորագրվեց Միության բանակ՝տանը թողնելով կնոջը ։ Երբ Ջեյմսը տասը տարեկան էր, նրա քաղաքում բացվեց առաջին գրադարանը, ուր և սկսեց այցելել փոքր տարիքից։ Նրանք ընկերների հետ ժամանակ էին անցկացրեցին գրադարանում, որտեղ գրադարանավարը նրանց համար պատմվածքներ ու բանաստեղծություններ էր կարդում։Մոր օգնությամբ Ջեյմսը սկսեց ստեղծել պիեսներ և ներկայացումներ, որոնք նա և իր ընկերները բեմադրում էին տեղի մթերային խանութում։ Մեծ տարիքում տղաներն իրենց թատերախումբն անվանեցին «Adelphiansր» և սկսեցին ելույթ ունենալ խոշոր առևտրային վայրերում՝ ապահովելով ավելի լայն լսարան։ Նա նկարագրել է այս ժամանակահատվածը իր վաղ բանաստեղծություններում, որտեղ ինքն իրեն անվանել է «Jamesy»։ Ջեյմսի վաղ շրջանի բանաստեղծություններից շատերն ուղեկցվել են երաժշտական ​​հղումներով։ Չունենալով երաժշտական ​​կրթություն՝ կիթառ նվագել սովորել է հորից, ջութակ՝ ընկերոջից։ Նա ելույթ ունեցավ երկու տեղական խմբերում և ջութակ նվագեց այնքան լավ, որ նրան հրավիրեցին նվագելու երաժիշտների մեծահասակների խմբի՝ Freemasons-ի հետ։

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլի

Ռայլիի հայրը պատերազմից վերադարձավ մասամբ անդամալույծ՝ չկարողանալով շարունակել իր աշխատանքը, և ընտանիքը շուտով հայտնվեց ֆինանսական ծանր վիճակում։ Պատերազմը բացասական ունեցավ նրա հոգեբանության վրա. նրա հարաբերությունները ընտանիքի հետ արագ վատթարացան։ Նա դեմ էր որդու պոեզիայի նկատմամբ հետաքրքրությանը ՝ հորդորելով նրան այլ աշխատանք գտնել։ Ընտանիքը աղքատացավ, նրանք ստիպված եղան վաճառել տունը 1870 թվականի ապրիլին և վերադառնալ իրենց գյուղական ագարակը։ Որոշ ժամանակ մայրը կարողացավ ընտանիքում խաղաղություն պահպանել, սակայն շուտով մահացավ սրտի հիվանդությունից, ինչի համար Ջեյմսը սկսում է մեղադրել է հորը, ով կյանքի վերջին ամիսներին չի կարողացել խնամել նրան։ 1870 թվականից հետո Ջեյմսը կախվածություն է ձեռք բերել ալկոհոլիցխ տրվում հարբեցողության, մի սովորություն, որի հետ նա պայքարում էր իր ողջ կյանքի ընթացքում։

1870 թվականի նոյեմբերին նա հեռացավ Գրինֆիլդից։ Նա Աստվածաշնչի վաճառող էր աշխատում Ինդիանա նահանգի Rushville քաղաքում։ Որոշ չափով ֆինանսապես ապահովելով իրեն՝ նա նորից վերադարձավ Գրինֆիլդ, որտեղ 1871 թվականի մարտին սկսեց սովորել նկարիչ դառնալու համար։ Գրինֆիլդում բացեց իր սեփական բիզնեսը՝ ստեղծելով ցուցանակներ և հուշատախտակներ։ Հետո նա սկսեց բանաստեղծություններ, որը փոստով ուղարկեց Ինդիանապոլիսում ապրող իր եղբորը, ով որպես եղբոր գործակալ առաջարկեց այն Indianapolis Mirror-ին։ 1872 թվականի հուլիսին Ռայլին սկսեց զբաղվել McCrillus ընկերության արտադրության վաճառքով, որը տեղակայված էր Ինդիանա նահանգի Անդերսոն քաղաքում, որը դեղամիջոցներ էր բաշխում նահանգում շրջիկ ցուցահանդեսներում։ 1873 թվականի փետրվարից նա նորից սկսեց բանաստեղծություններ ուղարկել եղբորը։ Միաժամանակ նա աշխատում էր շենքերի վրա գովազդ տեղադրող ընկերությունում։ 1874 թվականի սկզբին նա վերադարձավ Գրինֆիլդ՝ ամբողջ օրը զբաղվելով բանաստեղծություններ գրելով։ Նա համագործակցում էր Կոնեկտիկուտ նահանգի Danbury News-ի հետ՝ պարբերաբար խմբագրին ուղարկելով իր բանաստեղծությունները։ Բայց 1875 թվականին թերթի փակումից հետո՝ օգոստոսին, նա կրկին սկսեց դեղեր վաճառել Wizard Oil Company-ի համար։

1875 թվականի վերջերին Ռայլին սկսեց իր բանաստեղծություններն ուղարկել ամերիկացի հայտնի բանաստեղծ Հենրի Լոնգֆելլոյին՝ ակնկալելով արժանանալու վերջինիս հավանությանը՝ բանաստեղծի կարիերա սկսելու համար։ Նմանատիպ նամակներ ուղարկեց նաև Ջոն Թրոուբրիջին և մի քանի այլ նշանավոր գրողների՝ նույն ակնկալիքով։ Նա սկսեց բանաստեղծություններ ուղարկել բազմաթիվ թերթերի, ներառյալ Indianapolis Journal-ին, Հանրապետական ​​կուսակցության՝ Ինդիանայում գլխավոր մայրաքաղաքային թերթին։ 1877 թվականի փետրվարին նրան առաջարկեցին աշխատել որպես թղթակից Indianapolis Journal-ում։ Նա նաև իր աշխատանքները պարբերաբար ներկայացնում էր այլ թերթերի, այդ թվում՝ Անդերսոն դեմոկրատին։ Այդ ժամանակ Ռայլին Անդերսոնում ծանոթացավ Էդորա Մայզերսի հետ, բայց երբեք չամուսնացավ։ Հետագա տարիները դժվար էին, Ջեյմս Ռայլին հեռացվեց թերթից և վերադարձավ Գրինֆիլդ՝ կենտրոնանալու պոեզիայի վրա։ Այստեղ նա հանդիպեց Քլեր Լուիզ Բոթսֆորդին(Clara Louise Bottsford), ով իր հայրական տան նախկին ուսուցչուհին էր։ Գտնելով շատ ընդհանրություններ, հատկապես սերը գրականության նկատմամբ, նրանք հանդիպում են տասներկու տարի՝անցնելով Ջեյմսի ալկոհոլային կախվածության հետ կապված բաժանումների միջով։

Ռայլիի ֆինանսական վիճակը չբարելավվեց՝ չնայած այն բանին, որ նա իր բանաստեղծություններն ուղարկեց հայտնի գրական ամսագրերին, այդ թվում՝ Scribner's Monthly-ին։ 1878 թվականի հունվարին նա միացավ շրջիկ դասախոսական խմբին, որտեղ կարող էր կարդալ իր բանաստեղծությունները՝ դրա դիմաց ստանալով չնչին վարձատրություն։ 1878 թվականի օգոստոսին նա աշխատել է Ինդիանայի նահանգապետ Ջեյմս Ուիլյամսի մոտ որպես բանախոս՝ քաղաքացիական միջոցառումների ժամանակ կարդալով իր պոեզիան։ Այս ընթացքում նա հրատարակեց իր միակ պիեսը՝ «Գիշերվա թռչող կղզիները», որը դրական արձագանքների արժանացավ։ Դրանից հետո, 1879 թվականի նոյեմբերին, նա ստացավգրախոսի պաշտոն Ինդիանապոլիս Ժուռնալում։ Այս գործունեությունը նպաստեց նրա ծանոթությանը ամերիկացի վիպասան Մորիս Թոմփսոնի հետ, ում հետ նա սկսեց ընկերանալ։

1880 թվականին Ջեյմս Ռայլիի բանաստեղծությունները սկսեցին հրատարակվել ազգային մակարդակով և արժանացան դրական արձագանքների։ Մորիս Թոմփսոնի՝ ալկոհոլի օգտագործումը դադարեցնելու հորդորին կարողացավ դիմակայել ընդամենը մի քանի ամիս։ 1879 թվականի վերջին տեղափոխվելով Ինդիանապոլիս՝ նա շարունակեց համագործակցել Indianapolis Journal-ի հետ։Սկսեց ընկերանալ քաղաքական գործիչ Յուջին Դեբսի հետ։ Որոշ ժամանակ նա օգտագործել է «Ջեյ Ուիթ» կեղծանունը և վերսկսել հարաբերությունները Քլեր Բոթսֆորդի հետ, սակայն նրանց հարաբերությունները կայուն չէին։ Բոթսֆորդը ցանկանում էր ամուսնանալ նրա հետ, սակայն Ռայլին հրաժարվեց։ Շարունակելով իր ելույթային շրջագայությունները Ինդիանայում՝ 1880 թվականի օգոստոսին նրան հրավիրեցին Կենտուկիի Ասբերի համալսարան, որտեղ նա ձեռք բերեց ազդեցիկ ծանոթություններ և հովանավորներ։ Հաջողություն ձեռք բերելով Միջին Արևմուտքում՝ 1882 թվականի փետրվարին Բոստոնից նա հրավիրվեց հյուրախաղերի Միացյալ Նահանգների Արևելյան ափը։ Մասաչուսեթսում նա անձամբ հանդիպեց Լոնգֆելլոյին՝ նրա մահից հետո գրելով նրա մասին։ Լոնգֆելոն խրախուսեց Ռայլիին կենտրոնանալ պոեզիայի վրա՝ տալով մի քանի օգտակար խորհուրդ։ The Century Magazine-ը սկսեց հրատարակել նրա ստեղծագործությունները։ Merrill, Meigs & Company-ն (հետագայում վերանվանվեց Bobbs-Merrill Company) 1883 թվականին հրատարակեց նրա առաջին գիրքը։

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլի, 1913,

Գրքից ստացված եկամտի շնորհիվ Ռայլիին իրեն թույլ տվեց հրաժարվել գերծանր աշխատանքային գրաֆիկից։ Նա սկսեց ավելի քիչ գրել, բայց ավելի որակով։ Նա կրկին վերսկսեց իր հարաբերությունները Բոթսֆորդի հետ 1883 թվականին, որն ամբողջությամբ ավարտվեց 1885 թվականի սկզբին, երբ Քլերը համոզվեց, Ջեյմսը կապերի մեջ է այլ կանանց հետ։ 1884 թվականին Ռայլին հերթական շրջագայությունը կատարեց Միացյալ Նահանգների արևելյան խոշոր քաղաքներում, որից հետո նա սկսեց հրատարակության համար պատրաստել պոեզիայի երկրորդ գիրքը։ Գրքի վրա աշխատելու ընթացքում նա անսպասելիորեն հրավիրվեց Ջեյմս Փոնդը միանալու Նյու Յորքի «Հարյուր գիշեր» շոուին, որում ընդգրկված են եղել բազմաթիվ հայտնի գրողներ։ Սակայն այս ներկայացումը տեղի չունեցավ Redpath Bureau-ի հետ պայմանագրի պայմաններին անհամապատասխանության պատճառով։

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլին դարձավ Արևմտյան գրողների ասոցիացիայի հիմնադիրներից մեկը։ Լյու Ուոլեսի հետ նա ներգրավեց բազմաթիվ այլ գրողների, որոնց թիվը 1885 թվականին հասավ ավելի քան հարյուր մարդու։ Նրանք իրենց առաջին հանդիպումն անցկացրել են այդ տարվա հուլիսին, որտեղ նախագահ է նշանակվել Մորիս Թոմփսոնը, իսկ Ռայլին՝ փոխնախագահ։ Ասոցիացիայի միջոցով Ռայլին ծանոթացավ Միացյալ Նահանգների միջինարևմտյան շրջանի հայտնի գրողների մեծ մասի հետ։ 1887 թվականի հոկտեմբերին ասոցիացիան այլ գրողների հետ միասի, միջնորդեց ԱՄՆ Կոնգրեսին՝ փորձել բանակցություններ վարել միջազգային պայմանագրերի շուրջ՝ պաշտպանելու ամերիկյան հեղինակային իրավունքները արտերկրում։ Գրողների այս խումբը հայտնի դարձավ որպես Հեղինակային իրավունքի միջազգային լիգա և զգալի հաջողությունների հասավ։ Լիգայի հանդիպումներից մեկի ժամանակ Նյու Յորքում Ռայլին հիվանդացել է Բելի կաթվածով։ Նա վերականգնվեց երեք շաբաթ անց և մեկուսացավ՝ թաքցնելու իր հիվանդության հետևանքները, որոնք, ըստ նրա, առաջացել էին ալկոհոլային կախվածությունից։ Ռայլին ևս մեկ փորձ արեց դադարեցնել ալկոհոլը, բայց չստացվեց։ Ապաքինվելուց հետո գրողը կարճ ժամանակով մնաց Նյու Յորքում՝ Chickering Hall-ում այլ գրողների հետ շոուին մասնակցելու համար, որտեղ նրան ներկայացրեց Ջեյմս Լոուելը իր ելույթից առաջ։ Ռայլիի՝ հռչակ ձեռք բերելուն աջակցել է The New York Sun-ը։

1888 թվականի սկզբին իր շրջագայությունից տուն վերադառնալով՝ Ռայլին ավարտեց երրորդ գիրքը՝ «Հին նորաձև վարդեր», որը դարձավ նրա սիրելին։ Այն ուղղված էր բրիտանացի ընթերցողին և տպագրվել է հեղինակավոր Longman հրատարակչության կողմից՝ բարձրորակ տպագրությամբ։ 1888 թվականի վերջում նա ավարտեց իր չորրորդ գիրքը՝ «Pipes o' Pan at Zekesbury»-ում, որը հրատարակվել է ԱՄՆ-ում և մեծ ընդունելության է արժանացել։ Ռայլին արագ հարստացավ։1888 թ. Նա այլևս կարիք չուներ թերթերի և ամսագրերի աշխատանքի։Նա թողեց աշխատանքը տարվա վերջին։

1888 թվականի մարտին նախագահ Գրովեր Քլիվլենդի հրավերով Ռայլին մեկնեց Վաշինգտոն, որտեղ նա ճաշեց Սպիտակ տանը Հեղինակային իրավունքի միջազգային լիգայի այլ անդամների հետ։ Այս միջոցառմանը Ռայլին հանդես եկավ զեկույցով, որը նախագահը հավանեց , և նա բանաստեղծին հրավիրեց փակ հանդիպման, որի ընթացքում երկու տղամարդիկ քննարկեցին մշակութային թեմաներ։ Նույն թվականին նախագահական ընտրությունների քարոզարշավի ժամանակ Ռայլիի ծանոթ Բենջամին Հարիսոնը առաջադրվեց որպես հանրապետական ​​թեկնածու։ Թեև նա իր կյանքի մեծ մասը խուսափում էր քաղաքականությունից,բայց անձամբ աջակցում էր Garrison-ին և մասնակցում էր դրամահավաք միջոցառումներին՝ իր վերընտրական քարոզարշավի համար։ Ինդիանայում քարոզարշավը շատ կուսակցական էր, և այս մթնոլորտում Ջեյմս Ռալլին երդվեց այլևս երբեք չմիջամտել քաղաքականությանը։ Հարիսոնի ԱՄՆ նախագահ ընտրվելուց հետո նա առաջարկեց Ռայլիին շնորհել ԱՄՆ-ի պոետ դափնեկիր կոչում, սակայն Կոնգրեսը չպաշտպանեց նրա թեկնածությունը։ Չնայած դրան՝ Ջեյմսը շարունակեց ընկերություն անել Հարիսոնի հետ և մի քանի անգամ այցելել նրան Սպիտակ տանը՝ ելույթ ունենալով քաղաքացիական միջոցառումների ժամանակ։

1888 և 1889 թվականներին Ռայլին մասնակցել է ազգային երկու հյուրախաղերի։ Սակայն ֆինանսական տարաձայնությունների պատճառով նա չեղյալ հայտարարեց մի քանի ելույթներ 1889 թվականի նոյեմբերին և նորից ընկավ հարբեցողության մեջ։

Ռայլիի պոեզիան հայտնի դարձավ Բրիտանիայում։ 1891 թվականի մայիսին նա մեկնում է Անգլիա՝ շրջելու երկիրը՝ այն անվանելով գրական ուխտագնացություն։ Նա եկավ Լիվերպուլ, հետո գնաց Շոտլանդիայի Դամֆրիս, որտեղ էլ թաղված էր Ռոբերտ Բերնսը։ Դրանից հետո նա այցելեց Էդինբուրգ, Յորք և Լոնդոն։ Ավգուստին Դալին Լոնդոնում նրա համար հանդիպումներ է կազմակերպելբրիտանացի հայտնի դերասանների հետ։ Այստեղ նա լավ ընդունվեց գրական և թատերական հանրության կողմից և այցելեց Շեքսպիրի հետ կապված վայրեր։ Կարոտի պատճառով չավարտեց իր ճամփորդությունը և վերադարձավ ԱՄՆ։ Այդ ժամանակ Ջեյմս Ռայլին հրատարակել էր իր գրեթե բոլոր հայտնի ստեղծագործությունները, որոնք ընդհանուր առմամբ լավ ընդունվեցին հանրության կողմից։

Չնայած Ռայլին արդեն ուներ հարուստ գրական ժառանգություն՝ նա շարունակում էր իր գործունեությունը գրական ընթերցումների (շրջագայությունների) միջոցով։ Նրա ելույթների վայրերը աշխարհագրորեն բազմազան էին, որպեսզի պահպանեին ժողովրդականությունը երկրի բոլոր շրջաններում։ Նա սկսեց ելույթ ունենալ շաբաթական ընդամենը չորս անգամ, իսկ հյուրախաղերն արեց ընդամենը երեք ամիս տևողությամբ։ 1893 թվականին նա հենց իր ստեղծագործությունները՝ որպես դասախոսություն, կարդացել է արևմտյան նահանգներում, 1894 թվականին՝ ԱՄՆ արևելյան նահանգներում։ 1894 թվականին նա ելույթ է ունեցել լրագրող, բանաստեղծ և միլիոնատեր Դուգլաս Շիրլիի հետ։ 1895 թվականին Ջեյմս Ռայլին կատարեց իր վերջին շրջագայությունը՝ կանգ առնելով Միացյալ Նահանգների մեծ քաղաքներում։ Շրջագայությունը որպես իր վերջին շոու հաշվարկելով՝ նա տոմսերի անհավանական պահանջարկ առաջացրեց՝ երբևէ իր ամենամեծ հանդիսատեսը ունենալով։

1894 թվականին հոր մահից հետո Ռայլին ափսոսում էր ամուսնանալու կամ երեխաներ չունենալու իր ընտրության համար։ Սեփական երեխաների պակասը փոխհատուցելու համար նա դարձավ սիրալիր հորեղբայր՝ իր զարմուհիների և եղբորորդիների վրա։ Նա գնեց իր մանկության տունը և 1893 թվականից թույլ տվեց իր քույրերին և նրանց երեխաներին ապրել այնտեղ։ Նա աշխատանքի է ընդունում իր եղբորորդուն՝ Էդմունդ Էյտալին որպես անձնական քարտուղար և 1912 թվականին նրան տալիս է 50000 դոլար որպես հարսանեկան նվեր։ 1893 թվականին ինքը՝ գրողը, վերադարձել է ապրելու Ինդիանապոլիսի մոտ՝ Լոկերբիի տարածքում գտնվող առանձնատանը ։ Նա ընկերացավ իր տանտերերի ընտանիքների հետ, և նրա տունը դարձավ տեղի դպրոցականների սիրելի վայրը, որոնց Ռայլին պարբերաբար բանաստեղծություններ էր կարդում և պատմում։ Նա սկսեց հավաքել երեխաների համար ամենահետաքրքիր բանաստեղծությունները իր նոր գրքի համար՝ «Մանկության հանգեր»։ Այն շռայլորեն նկարազարդվել է Հովարդ Քրիստիի կողմից և դարձել Ռայլիի ամենավաճառվող գիրքը՝ վաճառվելով միլիոնավոր օրինակներով։

Հիվանդություն և մահ

1901 թվականին Ռայլիի մոտ ախտորոշվել է նևրոսթենիա, և որպես բուժում առաջարկվել է երկարատև հանգստություն։ Նա դրանից տառապել է իր ողջ կյանքի ընթացքում։ Նա ձմռան ամիսներն անցկացրել է Մայամիում, իսկ ամառային ամիսներն ընտանիքի հետ՝ Գրինֆիլդում։ Նա իր կյանքի վերջին տարիներին ընդամենը մի քանի ճանապարհորդություն կատարեց, այդ թվում՝ 1906 թվականին Մեքսիկա։ Բանաստեղծը ընկճված էր իր վիճակից, ընկերներին գրեց, որ ցանկացած պահի կարող է մահանալ, իսկ հանգստանալու համար հաճախ ալկոհոլ էր խմում։ 1909 թվականի մարտին նա երկրորդ անգամ հիվանդանում է Բելի կաթվածով՝ մասամբ խլանալով։ 1910 թվականի հուլիսի 10-ին նա ինսուլտ է տարել, որը կաթվածահար է արել մարմնի աջ կողմը։ Ռայլին չի կարողացել օգտագործել աջ ձեռքը, ինչն էլ ավելի է ընկճել նրան։ 1913 թվականին ձեռնափայտի օգնությամբ գրողը սկսել է վերականգնել իր քայլելու կարողությունը։

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլի տունը Ինդիանապոլիսում

Ուիթքոմբ Ռայլի Հաուսը մահացել է 1916թ. հուլիսի 22-ին Ինդիանապոլիսում երկրորդ ինսուլտի հետևանքով։ Նա մեծ պատիվներով թաղվել է քաղաքի Crown Hill գերեզմանատանը։

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլիի մահվանը հաջորդող տարում նրա պատվին ստեղծվեցին բազմաթիվ հուշահամալիրներ։ 1924 թվականին մի խումբ հարուստ բարերարների կողմից ստեղծվեց Ռայլի մանկական հիվանդանոցը։ Հետագա տարիներին ստեղծվեցին այլ հուշահամալիրներ՝ ուղղված երեխաներին, այդ թվում՝ «Քեմփ Ռայլի» հաշմանդամություն ունեցող երիտասարդների համար։

Խոստովանություն

Իր ստեղծագործությունների ու շրջագայությունների միջոցով հեղինակություն ձեռք բերելով՝ թերթերը սկսեցին նրան անվանել Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլին «Ազգային պոետ», «Ամերիկայի պոետ դափնեկիր» և «ժողովրդական բանաստեղծի դափնեկիր»։ Ստեղծել է հայրենասիրական թեմաներով բազմաթիվ բանաստեղծություններ։ Նրա «Ամերիկա, ազգերի Մեսիա» բանաստեղծությունը գրվել և ընթերցվել է Ինդիանապոլիսի Զինվորների և նավաստիների հուշարձանի նվիրագործման ժամանակ։

1897 թվականին հրատարակիչները Ռայլիին հրավիրեցին հրատարակել գրքերի բազմահատորյակ, որը պարունակում էր նրա ողջ կյանքի գործերը։ Նա սկսեց այս աշխատանքը իր եղբորորդու օգնությամբ և ի վերջո ավարտվեց 16 հատորով 1914 թվականին։ Նման հրապարակումները գրողների կենդանության օրոք հազվադեպ էին և վկայում են Ռայլիի արտասովոր ժողովրդականության մասին։ Որոշ համալսարաններ սկսեցին նրան պատվավոր կոչումներ առաջարկել։ Առաջինը Յեյլի համալսարանն էր 1902 թվականին, իսկ 1904 թվականին Փենսիլվանիայի համալսարանը շնորհեց գրականության դոկտորի կոչում։ Վաբաշ քոլեջը և Ինդիանայի համալսարանը նրան նման պարգևներ են շնորհել։ 1908 թվականին Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլին ընտրվում է Արվեստների և գրականության ամերիկյան ակադեմիայի անդամ, իսկ 1912 թվականին այն շնորհում է նրան հատուկ մեդալ իր պոեզիայի համար։ Նույն թվականին Ինդիանայի նահանգապետը բանաստեղծի ծննդյան օրը սահմանեց «Ռայլի օրը»։ Նահանգի դպրոցներում Ռայլիի բանաստեղծությունները կարդացվում էին իրենց երեխաների համար, և տոնակատարություններ անցկացվում էին Ինդիանայում։ 1915 և 1916 թվականներին նրա ծննդյան տոնը Ամերիկայի մեծ մասում ազգային տոն էր. Այս ամենամյա տոնակատարությունը Ինդիանայում շարունակվեց մինչև 1968 թվականը։

Ջեյմս Ռայլին դարձավ Թեոդոր Սթիլի երեք նկարների թեման։ Ինդիանապոլիսի արվեստի ասոցիացիան պատվիրել է Ռայլիի դիմանկարը, որը ստեղծել է հայտնի նկարիչ Ջոն Սարջենթը։

• Память
• 
  Դիմանկար Ջոն Սարջենտի կողմից, 1903 թվական
• 
  ԱՄՆ փոստային նամականիշ, 1940 թվական
• 
  Միրա Ռիչարդսի հուշարձան, 1918 թվական

Հետաքրքիր փաստ

Ջեյմս Ուիթքոմբ Ռայլիին վերագրվում է հետևյալ արտահայտությունը .

Երբ ես տեսնում եմ մի թռչուն, որը քայլում է բադի պես, լողում է բադի պես և բադի պես կչկչում է, ես այդ թռչունին բադ եմ անվանում:

Բնօրինակ տեքստ (անգլ.)  

When I see a bird that walks like a duck and swims like a duck and quacks like a duck, I call that bird a duck.

Արտաքին հղումներ

• The James Whitcomb Riley Digital CollectionԱրխիվացված 2014-07-15 Wayback Machine(անգլ.)
• James Whitcomb Riley Recordings(անգլ.)
• Guide to the Riley Collections at the Lilly Library(անգլ.)