Քյոլնի համալսարան
Քյոլնի համալսարան | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | համալսարան և հասարակական համալսարան |
| Հիմնադրված է | 1919 |
| Ռեկտոր | Axel Freimuth? |
| Անդամակցություն | Գերմանիայի հետազոտական ցանց[1], Գերմանացի ռեկտորների կոնֆերանս[2], Deutscher Dialogmarketing Verband?[3], Գերմանիայի համալսարանական սպորտային ֆեդերացիա[4] և Եվրոպայի համալսարանների միություն[5] |
| Երկիր |  Գերմանիա |
| Տեղագրություն | Քյոլն |
| Կայք | uni-koeln.de |
| Կոորդինատներ: 50°55′41.0000001016″ հս․ լ. 6°55′43.00000009996″ ավ. ե. / 50.928055555583775° հս․. լ. 6.9286111111388777° ավ. ե. | |
| Universität zu Köln Վիքիպահեստում | |
Քյոլնի համալսարան (գերմ.՝ Universität zu Köln), բարձրագույն ուսումնական հաստատություն Քյոլն քաղաքում, որը հիմնադրվել է 1388 թվականին: Կենտրոնական Եվրոպայում հիմնադրված վեցերորդ համալսարանն է[6]: Համալսարանն իր ուսանողների թվով գերմանական համալսարանների մեջ երրորդն է (Մյունխենի և Հագենից հետո):
Բովանդակություն
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հին համալսարան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քյոլնի համալսարանը հիմնադրվել է 1388 թվականի մայիսի 21-ին և Սրբազան Հռոմեական կայսրությունում Պրահայի Կարլի համալսարանից, Վիեննայի համալսարանից, Հայդելբերգի համալսարանից հետո անընդմեջ դարձել է բարձրագույն դպրոց: Կառուցման հավաստագիրը գրվել է Պերուջայում Ուրբան VI պապի կողմից: Արդեն 1389 թվականի հունվարին առաջին յոթ հարյուր ուսանողների համար սկսվեցին դասախոսություները:
1798 թվականի ապրիլի 28-ին Քյոլնի համալսարանը փակվեց այն բանից հետո, երբ ռեկտոր Ֆերդինանդ Ֆրանց Վալրաֆը և համալսարանի մնացած բոլոր պրոֆեսորները հրաժարվեցին երդում տալ Առաջին ֆրանսիական հանրապետությանը, այն վկայակոչելով համալսարանի անկախությունը պահպանելու անհրաժեշտություն: Սակայն, 1799 թվականին Վալրաֆը երդվել է Ֆրանսիային և նշանակվել է այնսպեսկոչված «Կենտրոնական դպրոցների» (փակ համալսարանի հաջորդողները) դասավանդող: Այդ պաշտոնում նրան հաջողվեց թաքցնել ֆրանսիացիներից և դրանով փրկել բազմաթիվ արվեստի գործեր: Նրա հավաքածուների մեծ մասը գտնվում են Վալրաֆ-Ռիխարց թանգարանում[7]:
Նոր համալսարան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամբողջ 19-րդ դարի ընթացքում փակված համալսարանի վերաբացման փորձերը ապարդյուն էին: 1919 թվականի մայիսի 29-ին Քլոնի քաղաքապետ Կոնրադ Ադենաուերը նոր համալսարանի բացման մասին որոշում է ստորագրել: 1929 թվականի հոկտեմբերին Ալբերտ Մեծի անունը կրող հրապարակում սկսվել է հիմնական մասնաշենքի շինարարության աշխատանքները:
Համալսարանն այսօր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆակուլտետներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Համալսարանը բաղկացած է վեց ֆակուլտետից.
- Տնտեսագիտություն և սոցիոլոգիա
- Բժշկություն
- Իրավունք
- Փիլիսոփայություն
- Մաթեմատիկա և բնական գիտություններ
- Հումանիտար գիտություններ
2005 թվականին համալսարանում սովորել են հինգ հազարից ավել արտասահմանյան ուսանողներ (մոտ11 %): Շատ արտասահմանցի ուսանողներից շատերը ծագումով Եվրոպայից, Ռուսաստանից և Չինաստանից են:
2007 թվականին համալսարանի ծախսերը կազմել է 357 միլիոն եվրո[8]:
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ https://www.dfn.de/verein/mv/mitglieder/
- ↑ https://www.hrk.de/mitglieder/mitgliedshochschulen/universitaeten-technische-hochschulen/
- ↑ https://www.ddv.de/universitaet-zu-koeln.html
- ↑ https://www.adh.de/ueber-uns/mitgliedshochschulen.html
- ↑ https://eua.eu/about/member-directory.html
- ↑ Prague (1348), Kraków (1364), Vienna (1365), Pécs (1367), Heidelberg (1386), Cologne (1388)
- ↑ Музей Вальрафа-Рихарца Кёльн
- ↑ http://verwaltung.uni-koeln.de/stabsstelle01/content/statistik/zahlen_daten_fakten/e637/Facts_and_Figures_2008.pdf
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Erich Meuthen: Kölner Universitätsgeschichte, Band I: Die alte Universität. 1988. ISBN 3-412-06287-1.
- Bernd Heimbüchel und Klaus Pabst: Kölner Universitätsgeschichte, Band II: Das 19. und 20. Jahrhundert. 1988. ISBN 3-412-01588-1.
- Erich Meuthen (Hrsg.): Kölner Universitätsgeschichte, Band III: Die neue Universität — Daten und Fakten. 1988. ISBN 3-412-01688-8.
- Ernst Heinen: Bildnerhochschule und Wissenschaftsanspruch. Lehrerbildung in Köln 1946—1965 (Studien zur Geschichte der Universität zu Köln Band 16). Böhlau Verlag, Köln, Weimar, Wien 2003. Rezension von Leo Haupts. In: Geschichte in Köln. Zeitschrift für Stadt- und Regionalgeschichte. Band 53. Dezember 2006. S. 212—214: Buchbesprechungen.
